unicode version
၅နှစ်ခန့်ကြာသော်...
"ညံမယ်ကြောင်းပေး "
"......"
"အိမ်ရယူတွေ ဘယ်ရောက်ကုန်ယဲ
ညံမယ်ကြောင်းပေးပါဆို "
"ဟဲ့ ဘာတွေအော်လာတာလဲ "
အိမ်ရှေ့ကတည်းက အသံပြဲနဲ့ ဘာတွေအော်လာမှန်း
မသိတဲ့ ဝမ်စောအော်ကြောင့် ဒေါ်ကျန်းမေ
အိမ်ထဲကထွက်လာရသည်။ အိမ်ရှေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့
စောအော်က သူ့ကျောပိုးအိတ်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့
ဒရွတ်တိုက်ဆွဲလာပြီး အိမ်ထဲကိုဝင်လာနေသည်။
"ပွားပွားကြီး ဒယ်ရီနဲ့ပါးပါးရော "
"အခန်းထဲမှာ ရှိမှာပေါ့ နေပါဉီး
နင်ကဘာတွေအော်နေတာလဲ "
သူ့အမေးကို ပြန်မဖြေဘဲ အိမ်ပေါ်ကိုလုံးလုံးနဲ့
တက်သွားတဲ့ ဝမ်စောအော်က ဒရွတ်တိုက်ဆွဲလာတဲ့
ကျောပိုးအိတ်ကို ဆိုဖာပေါ် ဘုန်းကနဲ နေအောင်ပစ်တင်လိုက်သည်။
"မောင် သားကို ကျောင်းသွားကြိုရဉီးမယ်မလား
အိပ်မနေနဲ့ထတော့လေ "
"စောပါသေးကွာ ခုမှ၂နာရီဘဲရှိသေးတာ
ကျောင်းက ညနေ၃နာရီမှဆင်းမှာမလား "
သားကခုဆိုရင် အသက်၅နှစ်ကျော်ရှိပြီမို့ မူလတန်း
ပထမနှစ်တောင်တက် နေပြီဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့
သားက ၅နှစ်ဆိုတဲ့အသက်နဲ့ မလိုက်အောင် ရင့်ကျက်ပြီး လူကြီးလေးနဲ့တူသည်။ ကျောင်းစပို့တဲ့ ပထမရက်တုန်းကဆို ကလေးတွေနဲ့ ဆူညံနေတာဘဲဆိုပြီး ကျောင်းချိန်ကြီး
လွယ်အိတ်ဆွဲကာ ဆရာမတွေမသိအောင်
ခိုးပြီး အိမ်ပြန်လာဖူးသည်။ တော်သေးတာပေါ့ ကျောင်းနဲ့အိမ်နဲ့က သိပ်မဝေးလို့
နောက်မို့ဆို တစ်ခုခုဖြစ်နေမှ ရင်ကျိုးရချည်ရဲ့။
နောက်ရက်ကျမှ ဘာမြင်ပြီးသဘောကျသွားလဲမသိ
အလိုအိမ်ပြန်လာတာမျိုးတွေ မရှိတော့ကာမှ သူတို့စိတ်အေးရသည်။
"ဒေါက်! ဒေါက်! ဒေါက်! အခန်းထဲက ဒယ်ရီနဲ့ပါးပါး
ခနရောက် ထွက်ခဲ့ကြပါအုံး "
"ဟင် သားအသံလား "
"ဟုတ်ပါ့ ဒီကောင် အစောကြီး ဘယ်လိုပြန်ရောက်နေတာလဲ"
နှစ်ယောက်သာ လူးလဲထပြီး အခန်းထဲက
အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ဝမ်စောအော်က
အခန်းရှေ့ကနေ လူကြီးလေးလို လက်ပိုက်ရင်း
သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်နေသည်။
"ဟေ့ကောင် မင်းကျောင်းချိန်ကြီး ခိုးပြန်လာပြန်ပြီလား"
"ဟုတ်ရယ် အဲ့ရီကိတ်စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး
ဒယ်ရီတို့နဲ့ ချွေးနွေးစရာရှိတယ် အိမ်ရှေ့ခန်းကို
ထွက်ရာခဲ့ကြပါ "
ပြောပြီး ကော့ကော့ ကော့ကော့နဲ့ ထွက်သွားတဲ့
ဝမ်စောအော်ကြောင့် ရှောင်းကျန့်ရော ရိပေါ်ပါ
ကြောင်နေကြသည်။ ၅နှစ်ကျော်ဆိုတဲ့အရွယ်က
တစ်ခြားကလေးတွေအတွက် စကားကောင်းကောင်းပြောဖို့
လုံလောက်နေပြီဆိုပေမဲ့ သားကတော့ခုထိ စကားမပီသေးပါ။
ရှေ့သွား နှစ်ချောင်း ကျိုးနေလို့များလားလို့ ရှောင်းကျန့်
တစ်ခါတစ်လေ တွေးဖြစ်သေးသည်။
"မောင် သားကဘာဖြစ်လာပြန်ပြီလဲမသိဘူး "
"မောင်လဲမသိဘူးလေ အိမ်ရှေ့ခန်းကို
လာခဲ့ဆိုမှတော့ လာရမှာပေါ့ "
နှစ်ယောက်သား အိမ်ရှေ့ခန်းရောက်တော့
စောအော်က ဆိုဖာပေါ် လူကြီးလေးလို
ပုလ္လင်ချိတ်ကာ ထိုင်နေသည်။ ရိပေါ်တို့နှစ်ယောက်
ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ အခန်းထဲကထွက်လာတဲ့ ကြီးမေကိုပါ သူကလှမ်းခေါ်သေးသည်။
"ပွားပွားကြီးရောရာ အကုန်လုံးကို ကြောစရာရှိတယ်"
"ဟေ ငါရောလား "
"ဟုတ်ရယ် "
ခုဆို ရိပေါ်ရော၊ရှောင်းကျန့်ရော၊ ဒေါ်ကျန်းမေရောပါ
ဝမ်စောအော်ရှေ့က ဆိုဖာပေါ်မှာရောက်နေကြပြီ
ဖြစ်သည်။
"အဟမ်း ကြောချင်တာကတော့ "
လူကြီးလေးလို လည်ချောင်းတစ်ချက်ရှင်းပြီး စကားဆက်သည်။
"ဒီဝမ်အိုက်ရှောင်း ဆိုတဲ့ ညံမယ်အစား
ခပ်ယမ်းယမ်း ခပ်မိုက်မိုက် ညံမယ်ယေး
ကြောင်းပေးဖို့ပါ "
"ဘာ နာမည်ပြောင်းမယ် ဟုတ်လား "
"အေးလေ သားရယ် ဘာလို့နာမည်ပြောင်းချင်ရတာလဲ "
"နာမည်လေးက ကောင်းနေတာကို "
တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ထွက်လာကြတဲ့ အသံတွေက
ညံစီသွားသည်။
"ဘာကောင်းတာရဲ့ ညံမယ်ကြီးက ပုံတုံးကြီး
ပြီးရော့ အဓိပါယ်ကြီးကလဲ... ဟွန့် "
"ဟေ့ကောင် ဘာဟွန့်တာလဲ ဒီကောင်းတဲ့
အဓိပါယ်ကို "
"ဘာမှမကောင်းဝူး ဒီနေ့ကျောင်းမှာ ချာမက
တစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့ ညံမယ်တွေနဲ အဓိပါယ်တွေကို
မိတ်ချက်ခိုင်းတာ တားနာမည်လည်းကျရော
ဝမ်က ဝမ်ရိပေါ်၊ အိုက်က ချစ်ရယ်၊ ရှောင်းက
ရှောင်းကျန့် ဝမ်ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုချစ်ရယ်
အလိုကြောတာကို အကုန်လုံးကဝိုင်းရီကြတယ်
မကောင်းဝူး မကောင်းဝူး ခုချက်ခြင်းကြောင်းပေး "
ဝမ်စောအော်စကားကြောင့် ရှောင်းကျန့်ရောရိပေါ်အပြင်
ကြီးမေပါ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်ကုန်ကြသည်။
ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည်လေ သားငယ်ငယ်တုန်းက
သူတို့ပေါက်ကရ အဓိပါယ်နဲ့နာမည်ပေးလိုက်မိကြသည်။
အိမ်ခေါ်နာမည် ဝမ်စောအော်ကြတော့လဲ ဝမ်နဲ့ရှောင်းကို
ပေါင်းထားတာဘဲဖြစ်ပြီး အဓိပါယ်အတိအကျမရှိ။
"ဟို..."
ရှောင်းကျန့်ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေတုန်း
"ပြောင်းမပေးနိုင်ဘူး ဟေ့ကောင် ဝမ်အိုက်ရှောင်းဘဲ
ကောင်းတယ် ဒါဘဲထား "
"ရိပေါ်ရယ် ပြောင်းပေးလိုက်စမ်းပါ အဲ့ကောင်လေးက
မပြောင်းပေးမချင်း အော်နေမှာ "
"ကြီးမေ မသိပါဘူးဗျာ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့
နာမည်နဲ့ အဓိပါယ်ကိုများ "
အကြည့်ချင်းစစ်ခင်းနေကြတဲ့ သားဖနှစ်ယောက်ကြား
ရှောင်းကျန့်ဘာဝင်ပြောရမှန်းမသိ။
"ရရယ်လေ အချိုရဲ ခုကစပြီး ပွားပွားကြီးနဲ့
မအိပ်တော့ဘူး ဒယ်ဒီနဲ့ပါးပါးကြား ဝင်အိပ်မယ် "
"ဟေ့ကောင်... "
အညှာကိုသိနေတဲ့ ဝမ်စောအော်ကြောင့် ရိပေါ်
ခံရခက်သွားသည်။ စောအော် ၄နှစ်သားကတည်းက
သူတို့နဲ့မအိပ်တော့ဘဲ ကြီးမေနဲ့ သွားအိပ်တာ
၁နှစ်ကျော်ပြီလေ ခုမှပြန်လာအိပ်မယ်တဲ့လား။
ဒီကောင်လေးကတော့ တင်ပါးပုတ်အောင်စော်ပေးဖို့
လိုနေပြီထင်တယ်။
"ဘယ်ယိုယဲ လာအိပ်ရမလား ညံမယ်ကြောင်းပေးမှာလား"
"လာအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါ မောင်ရယ် နာမည်မပြောင်းရင်
ပြီးရောမလား "
"အချစ်ကကွာ မောင်ဘာလို့မအိပ်စေချင်တာလည်း
သိရဲ့သားနဲ့ "
"အဟမ်း နင်တို့သားဖတွေ ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ရှင်းကြ
ငါအထည်ဆိုင်က စရင်းတွေပြန်စစ်ရဉီးမယ် "
ကြီးကတော့ ပြောပြီးအခန်းထဲဝင်သွားတာမို့
အပြင်မှာ သူတို့သားဖသုံးယောက်သာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။
"ဟေ့ကောင် မင်းဘဲ ညဘက်ဆို ငါတို့အခန်းကငလျင်လှုပ်တယ်ဆိုပြီး ကြီးမေနဲ့အတူသွားအိပ်တာမလား
ဘာခုမှပြန်လာအိပ်မယ်လဲ မရဘူးကွာ မအိပ်ရဘူး "
"ရရယ် တားကငလျင်လှုပ်တာကို အရင်ကကြောက်တာ
ခုမကြောက်တော့ဘူး ခုညကစပြီး ဒယ်ရီနဲ့ပါးပါးကြား
ဝင်အိပ်မယ်၊ ပါးပါးကိုဖက်အိပ်မယ် မအိပ်ချင်ရင်
ဒယ်ရီ ချိုဖာမှာသွားအိပ် "
"ဘာကွ! ငါကဘာကိစ္စဆိုဖာမှာ သွားအိပ်ရလဲဟမ် "
ရန်ဖြစ်နေကြတဲ့ သားဖနှစ်ယောက်ကြား ရှောင်းကျန့်
ဘာဝင်ပြောရမှန်းမသိတာမို့ ခေါင်းသာခါနေရသည်။
"တားကလေ ခုတလော စွမ်းအားတွေရနေတား မတိဝူး
လေတစ်ချက်တိုက်ရင်တောင် မျက်လုံးကအလိုလိုပွင့်ပြီး
နိုးနေရော ဒယ်ရီမရှိရဲ ပါးပါးကို တားကာကွယ်
ချောင့်ရှောက်နိုင်တယ် တိလား"
ဘာကာကွယ်စောင့်ရှောက်နိုင်တယ်လဲ ဒီမေဘေးလေးကတော့။
"ဟုတ်ပြီ နာမည်ပြောင်းပေးမယ် "
နောက်ဆုံးတော့ ရိပေါ်နာမည်ပြောင်းပေးဖို့
ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားထဲတော့
ဒီလူဆိုးပေါက်စကို အဝင်မခံနိုင်ပါ။
"အချိုပြီးရော ခပ်ယမ်ယမ်း ခပ်မိုက်မိုက် ညံမယ်ကြောင်းပေး"
"မောင် သားကိုတကယ်နာမည် ပြောင်းပေးမလို့လား "
"အင်း ခင်များသားက ပြောမှမရတာ "
"ညန်ညန် ကြောင်းပေးတော့ ခနနေရေချိုးတော့မှာ "
"ဟုတ်ပါပြီကွာ မင်းကလဲ စဉ်းစားပါရစေဉီး "
ရိပေါ် နာမည်စဉ်းစားနေရင်း အကြံတစ်ခုရသွားသည်။
"ဟုတ်ပြီ နာမည်ကိုခပ်လန်းလန်းဖြစ်အောင်
တရုတ်နာမည်မပေးဘဲ အင်္ဂလိပ်နာမည်ပေးမယ်
ဖြစ်လား "
"ဖြစ်ရယ် ယမ်းရင်မိုက်ရင် ပြီးရော "
"မောင်ကလဲ တရုတ်နာမည်ဘဲပေးစမ်းပါ "
"အငြိမ်နေ မောင်ခင်များသားကို သူနဲ့လိုက်တဲ့နာမည်ပေးမှာပါ "
ရှောင်းကျန်ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ခေါင်းသာခါလိုက်သည်။
"ဟုတ်ပြီးWang Delmit (ဝမ် ဒဲမစ် )ဆိုရင်ရော "
"ဝမ်ဒဲမစ် လန်းရယ် မိုက်တယ် ဒါနဲ့ အဓိပါယ်ရော
ကောင်းရား ဒယ်ရီ "
"ဒါပေါ့ကွ "
ဒါပေါ့ အဓိပါယ်ကလဲ မင်းနဲ့လိုက်မှလိုက်။
"မောင် ဝမ် ဒဲမစ် ရဲ့ အဓိပါယ်ကဘာလဲ "
"ဟုတ်ရယ် ဒယ်ရီ ကြောကြတော့ "
"အဟမ်း အဓိပါယ်ကအရမ်းရိုးရှင်းပါတယ်
မင်းနဲ့လည်းတကယ်လိုက်တယ်သိလား "
"ကြောပါတော့ဆို ဒယ်ရီရာ "
နှုတ်ခမ်းတဆူဆူလုပ်လာတဲ့ စောအော်ကြောင့်
ရိပေါ်ကြိတ်ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဝမ်ဒဲမစ် ဆိုမှတော့ ဒစ်မဲဝမ် ပေါ့ကွာ ဟားဟား "
"ဟင် "
ရှောင်းကျန့်ကြောင်နေပြီးကာမှ
"ဟာ မောင်ကတော့ ကလေးကို "
သားကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့လည်း
အသံမထွက်ဘဲ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်လာတာမို့ မကြာခင်
ငိုသံဗြဲကြီးထွက်လာတော့မှာမှန်းသိသည်။
ဘေးက မောင်ကတော့ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေတဲ့ သားကိုကြည်ပြီး
တဟားဟားအော်ရယ်နေလိုက်တာ ခုထိကိုမရပ်နိုင်။
"မငိုနဲ့နော် သား သားဒယ်ဒီက ပေါက်ကရတွေ
လျှောက်ပြောနေတာ "
"ဟီးအီး...တားကဒစ်မဲဟုတ်ဝူး အီး... "
ပြောကာမှပိုဆိုးလာကာ အော်ငိုနေတာမို့ ရှောင်းကျန့်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။
"အမဲပါဘူးသားရယ် သားဒယ်ဒီကစနေတာပါ "
"ဘာမမဲဘူးလဲ ဟေ့ကောင် မယုံရင် မင်းဘောင်ဘီချွတ်ကြည့်လိုက် မင်းဒစ်ထိပ်မှာမဲနေတယ်လေ
ဟားဟား "
"မောင်! သားကိုမစပါနဲ့ဆို "
"အီးဟီး မမဲပါဝူးချို ဒယ်ရီလူဂျိုး အီး... "
တကယ်တော့ သားကဒစ်မဲနေတာ မဟုတ်ရပါ။
ငယ်ငယ်တုန်းက သားကနို့အရမ်းသောက်တာမို့
ရူးကလည်းခနခနပေါက်သည် သောက်လိုက်ပေါက်လိုက်မို့
ဘောင်းဘီကပ်တဲ့အချိန်ရှိသလို မကပ်တဲ့အချိန်လည်းရှိသည်။ ဖင်ရွှေ့သွားတက်စအရွယ်
ဆိုတော့ အိမ်ထဲမှာဖင်ရွေ့သွားရင်း ဘယ်ချိန်
သားရဲဒစ်လေးကို ဘာနဲ့ခိုက်မိသွားလဲမသိ။
ရူးပေါက်လို့ အော်မှကြည့်မိတော့ ဒစ်ထိပ်လေးမှာ တစ်ခုခုနဲ့
ခြစ်မိထားတဲ့ အနာလေးဖြစ်နေသည်။ သိသိချင်း
ဆေးတွေ သေချာလူးပေးပေမဲ့ အနာပျောက်သွားတော့
ထိပ်လေးမှာ အနာရွတ်လေးက မဲပြီးကျန်ခဲ့တော့သည်။
အဲ့ကတည်းက မောင်ကသားကိုစချင်တိုင်း
ဒစ်မဲလေး ဒစ်မဲလေးလို့ခေါ်နေလို့ ရှောင်းကျန့်တောင်
ကလေးကို နာမည်မဖြတ်ဖို့ပြောသေးသည်။
အဲ့ကတည်းက မခေါ်တော့တဲ့ ဒစ်မဲဟာ အခုဒဲမစ်အဖြစ်
တစ်စခန်းထလာပြန်ပါပြီ။
"အီးဟီး...တားက ဒစ်မဲ ဟုတ်ပါဝူးချို ဒယ်ရီလူဂျိုး
ဒီအိမ်မှာမနေချင်တော့ဝူး အိမ်ပေါ်ကချင်းတော့မယ် အီး..."
ငိုနေရင်း သူ့ကျောပိုးအိတ်ကို ကောက်ဆွဲပြီး
အိမ်ပေါ်ကဆင်းဖို့ပြင်နေတဲ့သားက သူစိတ်ဆိုးတိုင်း
အိမ်ပေါ်ကဆင်းမယ်ပြောတက်သည်။ ပြီးရင်
သူဆင်းသွားတဲ့အိမ်အသစ်ကတော့ ခြံရှေ့က
အပင်အောက်မှာပါ။ သားကခနခနအိမ်ပေါ်ကဆင်းလို့
အပင်ရှေ့မှာ အခင်းလေးနဲ့ သူ့ဆော့နေကျအရုပ်တွေတောင်
ပြန်မသိမ်းရသေး။ အိမ်ပေါ်ကဆင်းတယ်သာပြောတာ ငပါးလေးက သူဗိုက်ဆာရင်တော့ အိမ်ကမုန့်တွေပြန်လာယူတက်သည်။
အဲ့အချိန်ဆို မောင်က 'မင်းဘာလို့ပြန်လာတာလဲ'
မေးရင် 'ကြန်လာတာဟုတ်ဝူး ခနဘဲလာတာ 'လို့ပြောပြီး
သူလိုချင်တဲ့မုန့်ရတာနဲ့ အိမ်ပေါ်ကပြန်ဆင်းပြီး
အပင်အောက်မှာ သွားထိုင်စားတက်သည်။
နောက်တော့ မနေသာတဲ့ရှောင်းကျန့်ဘဲ ထမင်းခူးပြီး
အပင်အောက်ထိလိုက်ခွံရသည်။ မာနမင်းသားက
အိမ်ပေါ်မှာဆိုမစားဘူးတဲ့လေ။ခုလည်း အိမ်ပေါ်ကဆင်းပြီး
အပင်အောက်သွားထိုင်နေမှာ သေချာသည်။
"အမယ် လက်တောက်လောက်ကများ အိမ်ပေါ်က
ဆင်းမယ်တဲ့ ဆင်းလေသွား ညကျမှသရဲကြောက်လို့ဆိုပြီး
အိမ်ပေါ်ပြန်တက်မလာနဲ့နော် အဲ့အပင်မှာအောက်မှာဘဲ
အိပ် "
"ရရယ်လေ မတက်ဝူး တရဲကြောက်ရင်
ပါးပါးလာအိပ်ပေးလိမ့်မယ် "
"အိမ်ပေါ်ကဆင်းတာမင်းလေ ဘာကိစ္စငါ့အချစ်က မင်းနဲ့
လိုက်အိပ်ရမှာလဲ "
"မောင် ကလေးကိုမစနဲ့တော့ကွာ ညနေစောင်းနေပြီး
ရေချိုးပေးရဉီးမယ် "
"ခင်များသားက မောင့်ကိုပြန်အာခံနေတာကြည့်ဉီးလေ "
"လာပါးပါး အဲ့လူဂျိုးနဲ့ စကားကြောမနေနဲ့
တားနဲ့အိမ်ပေါ်က ဆင်းကြမယ် "
"ဟေ့ကောင် မင်း! "
ပြောနေရင်း ရှောင်းကျန့်လက်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ပေါ်က
ဆင်းနေတဲ့ကောင်ကြောင့် ရိပေါ်နောက်ကလိုက်သွားရသည်။
"လွှတ်စမ်း ငါ့အချစ်လက်ကို ဆင်းချင်ရင် မင်းဟာမင်းဆင်း"
အတင်းဆုတ်ထားတဲ့ လက်သေးသေးကိုဖြေချပြီး
ရှောင်းကျန့်လက်ကို ပြန်ဆွဲလိုက်တော့ တကောင့်သားလေးက
နှုတ်ခမ်းကြီး တစ်တောင်လောက်ဆူပြီး
သူ့ကိုမျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ကြည့်နေသည်။
"လာအချစ် ခွေးတစ်ကောင်က ကိုက်ချင်နေတယ်
အန္တရယ်ကင်းအောင် မောင်တို့သွားအိပ်ရအောင် "
"ဘာဆိုင်လို့လဲမောင်ရဲ့ "
"ဆိုင်ဆိုင်မဆိုင်ဆိုင် သွားအိပ်ကြမယ်ကွာ
အဲ့ခွေးလေး သူ့ဘာသာတစ်ကောင်ထဲ ကိုက်ပါလေ့စေ
ထားခဲ့လိုက် "
"ဒယ်ဒီလူဂျိုးကြီး ခုချက်ခြင်းတားပါးပါး
လက်ကိုလွှတ်ချမ်း "
"အ့! အ့! ခွေးကိုက်နေပြီ "
ရှောင်းကျန့်လက်ကိုဆွဲရင် အခန်းထဲဝင်ဖို့ပြင်လိုက်တော့
သကောင့်သားလေးက အတင်းပြေးလာပြီး
သူ့လက်ကိုကုန်းကိုက်တော့သည်။ ရှေ့သွားလေးနှစ်ချောင်း
ကျိုးနေတာမို့ သိပ်မနာပေမဲ့ အတင်းကိုက်နေတာမို့
ကြာတော့ တစစ်စစ်ဖြစ်သည်။
"သားလွှတ်လေ ဒယ်ဒီကိုမကိုက်ရဘူး
ငရဲကြီးလိမ့်မယ်မကြောက်ဘူးလား "
အဲ့တော့မှ သားကလက်ကိုလွှတ်ကာ သူ့ကိုငိုမဲ့မဲ့နဲ့
ကြည့်ရင်း
"ဒယ်ရီက မကောင်းဝူး လူဂျိုး တားကိုဒစ်မဲယို့ယဲခေါ်ရယ်
ပါးပါးကိုလည်း အတင်းယုရယ် အီးဟီး "
"အင်းပါ သားရယ်မငိုနဲ့တော့ သားဒယ်ရီကို
မခေါ်တော့ဘူးနော် လာပါးပါးနဲ့ ရေသွားချိုးကြမယ် "
သူဘဲကိုက်ပြီး သူဘဲဒွမ်မာခင်းကာ ငိုနေတဲ့
သကောင့်သားလေးကတော့ ရှောင်းကျန့်လက်ပေါ်မှာ
ကားယားကားယားပါသွားရင်း သူ့ကိုတောင်
လျှာထုတ်ပြသွားသေးသည်။
"ဟာ ဒီခွေးကောင်လေးကတော့ "
^^^^
ထမင်းစားသောက်ပြီးကြတော့ တစ်အိမ်လုံး ဇာတ်ကားအတူ ထိုင်ကြည့်ကြသည်။ သို့ပေမဲ့ remote
လုနေတဲ့ သားဖနှစ်ယောက်ကြောင့် ဇာတ်ကား အကောင်းမကြည့်ရပါ ။ သားက ကာတွန်းကားမယ်ဆိုပြီး
remoteယူပြီး လိုင်းပြောင်းလိုက်၊ မောင်က ဆိုင်ကယ်ပြိုင်ပွဲတွေကြည့်မယ်ပြောပြီး remoteယူပြီး
လိုင်းပြောင်းနဲ့ ကြားထဲက remoteလေးတောင်
ကြာတော့ခေါင်းမူးနေလောက်ပြီ။ ကြီးမေကတော့
လုနေကြတဲ့သားဖနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းမူးတယ်
ဆိုပြီး အခန်းထဲဝင်သွားလေသည်။ နောက်ဆုံး
remoteလုရင်း စစ်ခင်းနေကြတဲ့ သားဖနှစ်ယောက်ကြား
ရှောင်းကျန့်ဝင်ပါကာ မောင့်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်ပြီး ခြံရှေ့မှာ
လမ်းလျှောက်ဖို့ခေါ်သွားရသည်။ သားကတော့ အောင်နိုင်သူမျက်နှာဘေးနဲ့ လျှာထုတ်ပြရင်း ကာတွန်းကာ
ကြည့်ကာကျန်ခဲ့သည်။
ခြံပြင်မှာ အချိန်အတော်ကြာသည်ထိ လမ်းလျှောက်ရင်း
ကလေးဆိုးကြီးလို သားနဲ့အပြိုင်စိတ်ကောက်နေတဲ့
မောင့်ကို ချော့နေရသည်။ အလိုနဲ့ အချိန်အတော်ကြာတော့
စိတ်ကောက်ပြေသွားပြီမို့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်ကြသည်။
ရှောင်းကျန့်တို့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်တော့ သားကTvပိတ်ပြီး
အခန်းထဲတောင်ဝင်သွားပြီဖြစ်သည်။ အချိန်က
ည၁၀နာရီလောက်ဘဲရှိသေးပေမဲ့ တစ်အိမ်လုံးအိပ်ကုန်ပြီမို့
သူတို့လည်း အိပ်ဖို့ပြင်တော့သည်။
သို့ပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာသာရှောင်းကျန့် အိပ်လိုက်ရသည်။
အပြင်မှာတော့ မောင်ကအိပ်ခွင့်မပေးပါ။
"မောင် အစောကြီးသေးတာကို... အွန်း...
ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ "
ည၁၀နာရီလောက်ဘဲရှိသေးသည်ကို အခန်းထဲရောက်တာနဲ့
အတင်းနမ်းနေတဲ့ မောင်က ဘယ်ခြေလှမ်း လှမ်းတော့မလဲ
ရှောင်းကျန့်သိနေသည်။ ခုလည်း ဘာမှပြန်မပြောဘဲ
နှုတ်ခမ်းတွေကိုသာ သဲကြီးမဲကြီးနမ်းရင်း
သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နေသည်။
"အွန်း..ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ် "
ရှောင်းကျန့်ခန္ဓာကိုယ်လေး နံရံကိုတဖြည်းဖြည်းကပ်သွားပြီး
မောင်က သူ့ကိုဖိရင်း အတင်းနမ်းနေသည်။
တဖြည်းဖြည်းလိတ်တက်လာတဲ့ အိင်္ကျီအောက်ကိုလည်း
မောင့်လက်ကြီးကတင်း တိုးဝင်းပြီး ချက်ကလေးကို
လက်ခလည်နဲ့လာထိုးရင်း သူစိတ်ပါအောင်
လုပ်နေသည်။ ထို့နောက် လက်ကြီးကတစ်ဖြည်းဖြည်း
အပေါ်တက်လာပြီး ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ ပြားကပ်ကပ်
အရာလေးနှစ်ခုကို ဖြစ်ညှစ်နေတာမို့ ရှောင်းကျန့်တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ ကျင်တက်သည်။
"ပြွတ်စ်...မောင်..ဘယ်လိုကြီး...အွန်း "
ဘောင်းဘီကိုမချွတ်သေးဘဲ အောက်ပိုင်းကို
အတင်းတိုးလာတာမို့ ဘောင်ဘီအောက်က မောင့်အကောင်ကြီးက သူ့ပေါင်ကိုလာထောက်ရင်း
ပွတ်သပ်နေသည်။ အောက်ပိုင်းကိုလည်းစွရင်း
နမ်းနေတာကိုလည်း မပြတ်စေဘဲ မောင်ကစိတ်ပါအောင်
လုပ်နေပြန်သည်။
"ဟာ...မောင် "
နမ်းနေရင်း သူ့ပေါင်တစ်ချောင်းကိုဆွဲမလိုက်ကာ
တစ်စောင်းအနေအထားနဲ့ အတင်းထိုးရင်းပွတ်သပ်နေသည်။
သို့ပေမဲ့ ဘောင်းဘီကိုအခုထိမချွတ်သေး။
မောင်ဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ။
အလိုနဲ့ရှောင်းကျန့်တဖြည်းဖြည်းစိတ်ပါလာပြီမို့
လက်တစ်ဖက်က ရိပေါ်ခါးကိုကိုင်ရင်း ကျောတွေပါကော့ပေးမိသည်။
"အွန်း...မောင်! "
နမ်းနေတာကို ရုတ်တရက် ရပ်ပစ်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်သွားပြီး လှဲနေတဲ့မောင်က သူ့ကိုစိတ်ပါအောင် စွသွားပြီး ဒါဘာလုပ်တာလဲ။
"ဟင် "
"ဘာလုပ်တာလဲ "
"အိပ်တော့မလို့လေ "
"မောင်! "
အောက်ပိုင်းက အတော်ဖြစ်နေပြီမို့ တဝက်တစ်ပြတ်နဲ့
ရပ်လိုက်တော့ ရှောင်းကျန့်ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပေ။
"မောင်လို့ "
"ဟင်လို့ "
ထူးလိုက်ပေမဲ့ မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်လိုက်။ ရှောင်းကျန့်ကို
တမင်စွပြီး တောင်းဆိုလာအောင်လုပ်မည်။ ပြီးရင်
သူ့ဘက်က နည်းနည်းအိုင်တင်ခံပြီး ဒီဟာလေး
သူ့အပေါ်ကိုတက်ခုန်တာကို မြင်ချင်သေးသည်။
"မောင်ကကွာ "
"ဘာတုန်း "
"လူကိုစိတ်ပါအောင်လုပ်သွားပြီး အဟင့် "
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ရှောင်းကျန့်က
ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာပြီး သူ့ဗိုက်ပေါ်တက်ထိုင်လာသည်။
"မောင်လို့ အစနဲ့ကွာ မရတော့ဘူးလို့ "
"ဘာမရတာတုန်း အချစ်ရဲ့ ရှင်းရှင်းပြောလေ "
လူကိုတမင်းစနေမှန်းသိတာမို့ ရှောင်းကျန့်နှုတ်ခမ်းဆူကာ
ရင်ဘက်ကြီးကို တဘုန်းဘုန်းထုတော့ မောင်ကရယ်နေသည်။
"မောင်က လူဆိုးကြီး မကောင်းဘူး "
သားပြောသလိုဘဲ မောင်ကလူဆိုးကြီးပါ ခုလည်း
သူဒီလောက်တက်ထိုင်ပြီး မျက်နှာငယ်နဲ့ပြောနေတာကို
လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ကာ ခေါင်းအုံးရင်း
စသလိုမျက်နှာဘေးနဲ့ သူ့ကိုကြည့်နေသည်။
"ယောကျ်ားလို့ "
"လာနမ်း "
"ဟင် "
"ယောကျ်ားကိုနမ်းလို့ "
လက်နှစ်ဖက်နောက်ပစ်ပြီးအိပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းဆူပြတဲ့
မောင်က ဆွဲဆောင်မှာရှိလိုက်တာနော်။
ရှောင်းကျန့် မောင့်မျက်နှာကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့
အုပ်ကိုင်ပြီး ထွက်လာတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို
ဆွဲစုပ်လိုက်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်နမ်းတော့သည်။
"ပြွတ်... ပြွတ် "
နှုတ်ခမ်းလေးကို အပေါ်တစ်လှည့်အောက်တစ်လှည့်နမ်းရင်း
ကိုက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်နေတော့ မောင်ကအလိုက်သင့်ပြန်နမ်းပေးပြီး လက်တစ်ဖက်က
သူ့ခါးပေါ်ကိုရောက်လာသည်။ အလိုနဲ့နမ်းနေတာ
အချိန်ကြာလာတော့ ရှောင်းကျန့်အောက်ပိုင်းက
အရမ်းစိတ်ပါလာနေပြီမို့ မောင့်ဗိုက်ကြွက်သားတွေကို
သူ့အောက်ပိုင်းနဲ့ပွတ်ရင်း စိတ်ဖြေနေရသည်။
"ဖြန်း! ဖြန်း!..."
ရှောင်းကျန့်ကခါးတွေကော့ပြီး သူ့ရင်ဘက်ကိုပွတ်နေတာမို့
တင်ပါးလုံးလုံးလေးက နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်သွားတက်သည်။
ဘောင်းဘီကို အောက်ဆွဲချလိုက်ပြီး ထိုတင်ပါးလုံးလုံးကို
တဖြန်းဖြန်းမြည်အောင်ရိုက်လိုက်ပေးလိုက်တော့
ရှောင်းကျန့် ကျောတွေပိုကော့လာပြီး သူ့ဘောင်းဘီ
အောက်ကအကောင်ကြီးလည်း မိုးထိုးမတက်ကို
ထောင်မက်လာသည်။
"ပြွတ် "
အနမ်းတွေကိုအဆုံးသတ်ပြီးတာနဲ့ မောင့်မေးဖျားလေးကို
တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ ထိုမှတစ်ဆင့် မောင့် ပါးပြင်လေး၊
မောင့်နှာခေါင်းလေး၊ မောင့်မျက်လုံးလေး၊ မောင့်မျက်ခုံးလေးနဲ့ မောင့်နဖူးလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း
တရစက်နမ်းသွားလိုက်သည်။
"အ့! ယုန်ဆိုးလေးပါလား ဟမ် "
မောင့်နားရွတ်ဖျားလေးကို လျှာလေးနဲ့လျှက်ရင်
နာအောင်ကိုက်လိုက်တော့ မောင်က အသည်းယားသလို
အသံနဲ့ပြောလာသည်။
"အင်း မောင့်ယုန်ဆိုးလေး "
ငြူတူတူအသံလေးက သူ့စိတ်ကိုလာစွနေသလို။
ရိပေါ်အသည်းယားသွားပြီး ခေါင်းနောက်ထိုးထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကိုထုတ်ကာ
ရှောင်းကျန့်ခေါင်းကို အောက်ဆွဲချပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်ရင်းဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
သားကြီးလာတာနဲ့အမျှ ရှောင်းကျန့်က သားကိုငဲ့ပြီး
အရင်လိုသူ့ကိုချွဲရင်း မြူဆွယ်တာနည်းလာသည်။
ဒါကြောင့် ဒီဟာလေးခုလို ပြန်ချွဲပြီး မြူဆွယ်လာအောင်
ရိပေါ်တမင် လုပ်လိုက်တာဖြစ်သည်။
"မောင် "
"ဗျာ "
"ဟိဟိ "
မောင်က သူခေါ်တိုင်း 'ဟင်' လို့ထူးတက်ပြီး
'ဗျာ' လို့ထူးပြီဆိုရင်တော့ သူစိတ်ကျေနပ်နေလို့
ဖြစ်နေသည်။
"မောင့်ဟာကြီး ကြီးလာနေပြီ"
ဘောင်ဘီခံထားတာတောင် နောက်ကနေတင်ပါးကို
လာထိနေတဲ့ မောင့်ဟာကြီး ဘယ်လောက်ကြီးနေလဲ
ရှောင်းကျန့်ခံစားမိပါသည်။
"အင်း အဲဒါခင်များလေးကြောင့်လေ "
ရှောင်းကျန့်က မြူဆွယ်သလို တစ်ချက်ရယ်ရင်း
သူ့လည်ပင်မှာမျက်နှာအပ်ကာ နှာခေါင်းလေးနဲ့
လာထိုးနေသည်။ ထို့နောက် လျှာလေးနဲ့ယက်ရင်း
စစ်ခနဲ စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားတာက သူ့လည်ပင်မှာ
ယုန်သွားရာလေးချန်ပေးနေသည်။ ရိပေါ်
ကိုက်ရအဆင်ပြေရအောင် ခေါင်းကိုမော့ပေးလိုက်တော့
ရှောင်းကျန့် လည်ပင်းနေရာအနှုံ့အပြင် ပါးရိုးနားတွေထိပါ
ကိုက်လာသည်။ ထို့နောက် မာကင်ရာစိတ်ကြိုက်ပေးပြီး
သွားတော့ ရှောင်းကျန့်က သူ့အိင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို
တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ရင်း လူယုတ်မာလေးလိုကြည့်နေသည်။
နောက်ဆုံးကြယ်သီးအကုန် ပြုတ်သွားတော့မှ
ရှောင်းကျန့်က သူ့ရင်ဘက်ကိုနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့
ပွတ်ဆွဲရင်း မာကင်ရာတွေပေးနေပြန်သည်။
"အ့! "
ရင်ဘက်ပေါ်မှာ ပြေးလွှားနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကြောင့်
ရိပေါ်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူ့အပေါ်ရှောင်းကျန့်ကို
ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေတက်ဖိကာ အုပ်မိုးလိုက်သည်။
ထို့နောက် ရှောင်းကျန့်ရဲ့ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးမှာ
မျက်နှာအိပ်ရင်း ညှပ်ရိုးလေးကို သွားနဲ့ဖိကိုက်လိုက်တော့
ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ညည်းညူသံလေးထွက်ပေါ်လာသည်။
"အားဟ့ မောင် စတော့ကွာ မကိုက်နဲ့တော့ "
ရိပေါ် ကိုက်နေတာကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး
"အင်း စမယ် ။ ဒါနဲ့ ဒီညတစ်ညလုံးကြမ်းမှာနော် "
"မနက်ကျဆိုင်ဖွင့်ရမှာမလား သုံးချီလောက်ဆို
တော်ရောပေါ့ မောင်ရယ် "
"မောင်မဝဘူးလေကွာ အချစ်လည်းသိရဲ့သားနဲ့ "
"အင်းပါ အင်းပါ မောင့်သဘော "
"အေးဆို လာထား "
"ဒေါက်! ဒေါက်! ဒေါက်! "
ရှောင်းကျန့် shirtအိင်္ကျီလေးကို အတင်းဆွဲချွတ်ရင်း
စားဖိုပြင်နေတုန်း တံခါးခေါက်သံကထွက်ပေါ်လာသည်။
ဒါပေမဲ့ ဂရုမစိုက်ဘဲ ဆက်စားဖို့လုပ်နေတုန်း
ရှောင်းကျန့်ကတားလာသည်။
"မောင်နေဉီးလေ အပြင်မှာတံခါးခေါက်နေတယ် "
"ခေါက်ခေါက်ကွာ ခေါက်ရတာမောရင် ရပ်သွားလိမ်မယ် "
"မောင်ကလည်း ကြီးမေလားမှမသိတာ "
"ကျစ်! "
ရိပေါ်စိတ်ရှုပ်သလို ကျစ်တစ်ချက်စုပ်ပြီး ရှောင်းကျန့်ကို
အုပ်မိုးထားတာကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။
"ဒေါက်! ဒေါက်! ဒေါက်! ဒယ်ရီ ပါးပါး တားပါ
တံခါးလာဖွင့်ဉီး "
"ဟင် သား "
ရှောင်းကျန့်အိင်္ကျီလေးပြန်ဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က
ဆင်းမလို့ပြင်နေတုန်း မောင်ကတားလာသည်။
"ဟိုကောင်ဆို မဖွင့်ပေးနဲ့အချစ် ခင်များသား
သူများလင်လင်တွေကြားထဲ ဝင်ရှုပ်တော့မှာ
လာပြန်ဆက်ကြမယ် "
ဆွဲလှဲပြီးလုပ်ငန်းပြန်းစဖို့ ပြင်နေတာမို့ ရှောင်းကျန့်
အတင်းပြန်ရုန်ကာ
"မောင်ကလည်း သားကဘာဖြစ်မှန်းမှမသိတာ
မဖွင့်ပေးလို့ရမလား "
"ကျစ်! ဒီမှာမောင်အောင့်နေပြီလေ "
အောက်ပိုင်းကို မျက်စပစ်ပြရင်း စူပုတ်နေတဲ့မျက်နှာထားနဲ့
မောင်ကပြောလာသည်။
"အင်းပါ မောင်ရယ် ခနလေးပါ သားဘာဖြစ်တာလဲ
အရင်မေးဉီးမယ် "
ထို့နောက် မောင့်အပြောတောင်မစောင့်တော့ဘဲ
ကုတင်ပေါ်က အမြန်ဆင်းကာ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
"သား ဘာဖြစ်လို့လဲ "
"ပါးပါး "
တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် ခေါင်းအုံးပိုက်ထားတဲ့
သားက မျက်နှာငယ်နဲ့ခေါ်လာသည်။
"အင်းသား ဘာဖြစ်လို့လဲ "
"တားလေ ဒီည ဒယ်ရီနဲ့ပါးပါးကြားမှ အိပ်ချင်ယို့ "
"မရဘူး ဟေ့ကောင် ကိုယ့်အခန်းကိုယ်လစ် "
ကုတင်ပေါ်က လှမ်းပြောတဲ့ မောင့်အသံကြောင့်
သားကမျက်နှာငယ်နဲ့ကြည့်လာသည်။
"ပါးပါး တားယေ အိမ်မက်ချိုးတွေမက်တယ်တိလား
အိမ်မက်ထဲမှာ တရဲကြီးက တားကိုလာခြောက်ယို့တဲ့
အဲဒါ ပါးပါးနဲ့အတူအိပ်ချင်ယို့ "
"ဟုတ်လားသား အရမ်းကြောက်နေလား "
"ဟုတ် "
"ဟေ့ကောင် ကူလီကူမာများမနေနဲ့ မင်းဘယ်တုန်းက
ဒီချိန်အိပ်လို့ တရေးနိုးတာလဲပြောစမ်းပါဉီး "
"ဒယ်ရီ လူဂျိုးကိုမကြောတာမယို့ ဝင်ဝင်မကြောနဲ့ "
"ဘာ ဟေ့ကောင် မင်းကများ "
"ကဲပါ မောင်ရယ် ကလေးနဲ့ရန်ဖြစ်မနေပါနဲ့
လာသား ပါးပါးနဲ့အတူအိပ်ကြမယ် "
"ဟုတ် ပါးပါး "
"ဟာ အချစ် မောင်ကရော "
"ဒယ်ရီက ချိုဖာမှာသွားအိပ်ပါလား "
"ဘာကိစ္စဆိုဖာမှာသွားအိပ်ရမှာလဲ "
"မတိဝူးလေ အင်းကျိကိုယ်ကျွတ်နဲ့ချိုတော့
ပူယို့ယားလို့ အကြောင့် ချိုဖာမှာသွားအိပ်ယို့ "
ပြောရင်း သကောင့်သားလေးက ကုတင်ပေါ်တင်လာပြီး
သူတို့နှစ်ယောက်ကြားထဲမှာ အခန့်သားဝင်အိပ်နေသည်။
"ငါအိင်္ကျီချွတ်တာက ပူလို့မဟုတ်ဘူးကွ
စားမလို့ သိလား စားမလို့ "
"ဘာချားမှာလဲ ဒယ်ရီ "
"ဘာစားစား မင်းအကြောင်းလား "
"သွားပါမောင်ရယ် ဒီနေ့ညတော့ မရတော့ဘူးနော် "
အိမ်သာကိုမျက်စပစ်လာတာမို့ ဒီနေ့ညတော့
ရိပေါ် ငတ်ပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ ဒါ့ကြောင့်
ကုတင်ပေါ်က ဝမ်စောအော်ကို အမြင်ကပ်ပုဒ်မနဲ့
အတင်းချုပ်ပြီး ပါးဖောင်းဖောင်းကြီးကို
သွားရာထင်သည်ထိ ဖွဖွလေးကိုက်ပြီး အိမ်သာထဲအပြေးဝင်လာခဲ့သည်။ ဒါတောင် နောက်က
ဝမ်စောအော်ရဲ့ အော်ငိုသံနဲ့အတူ 'ဒယ်ရီ လူဂျိုး'
ဆိုတဲ့အသံကိုကြားလိုက်သည်။
"မငိုနဲ့တော့ သားရယ် သားဒယ်ဒီက ချစ်လို့နမ်းတာလေ "
"နမ်းတာဟုတ်ဝူး ကိုက်တွားတာ အီး..."
ပါးကို လက်ညှိုးထိုးရင်းငိုနေတာမို့ ရှောင်းကျန့်
ရယ်ရခက်ငိုရခက်။ ဟုတ်လည်း ဟုတ်သည်
အသားဖြူသူမို့ သားရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးမှာ မောင့်သွားရာကအကွင်းလိုက်။ တကယ်ပါ မောင်ဟာ
မချစ်တာလဲမဟုတ်ဘဲ သားကိုအရမ်းစသည်။
ညနေ ဆိုင်ပိတ်ပြီးပြန်တိုင်း သားနဲ့ရှောင်းကျန့်အတွက်
မုန်တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခုကပါလာသည်။ ပြီးရင်လည်း
နှစ်ယောက်စာဝယ်လာပြီး 'မင်းဖို့မပါဘူး ' ဆိုပြီး
သားကိုစပြန်သည်။ ဒါ့ကြောင့် သားနဲ့မတည့်အတူနေ
ဖြစ်နေတာလေ။ ခုလည်း သူညစာငတ်တာနဲ့
သားကိုပါငိုအောင် စသွားသေးသည်။
"ပါးပါး "
"ဟင် "
အငိုတိတ်သွားတဲ့ ဝမ်စောအော်ကစကားစလာသည်။
"ဒယ်ရီက ချားမယို့ချိုပြီး ဘာလို့အိမ်သာထဲ
ဝင်သွားတာလဲဟင် "
"ဟင် အဲ...အဲဒါက..."
"အိမ်သာထဲမှာ ချားနေတာများလား "
ရှောင်းကျန့် ဟက်ခနဲရယ်လိုက်မိသည်။
"မဟုတ်တာသားရယ် ဘာလို့အိမ်သာထဲမှာစားရမှာလား "
"ဟုတ်ပါရယ် ပါးပါး ယာညာနေတာ ။
ဒယ်ရီရေ အိမ်သာကနေ ညန်ညန်ချားပြီး ထွက်ခဲ့တော့ဗျို့
တားတို့အိပ်တော့မှာ "
"ဟော သားရယ် ဘာတွေလျှောက်အော်နေတာလဲ "
သားအသံကို မောင်ကကြားသွားထင် အိမ်သာထဲကနေ
'ခွေးသားလေး' ဆိုပြီးလှမ်းဆဲနေသည်။
ချက်ရန် အဲမှားလို့ ဆက်ရန်...
လူဆိုးပေါက်စလေးကို မမတို့စလုလို့ရပါပြီ ခ်ခ်👻🌼
17.2.2023
#AhNu
zawgyi code version
၅ႏွစ္ခန့္ၾကာေသာ္...
"ညံမယ္ေၾကာင္းေပး "
"......"
"အိမ္ရယူေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ယဲ
ညံမယ္ေၾကာင္းေပးပါဆို "
"ဟဲ့ ဘာေတြေအာ္လာတာလဲ "
အိမ္ေရွ႕ကတည္းက အသံၿပဲနဲ႕ ဘာေတြေအာ္လာမွန္း
မသိတဲ့ ဝမ္ေစာေအာ္ေၾကာင့္ ေဒၚက်န္းေမ
အိမ္ထဲကထြက္လာရသည္။ အိမ္ေရွ႕ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေစာေအာ္က သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ကို လက္တစ္ဖက္နဲ႕
ဒ႐ြတ္တိုက္ဆြဲလာၿပီး အိမ္ထဲကိုဝင္လာေနသည္။
"ပြားပြားႀကီး ဒယ္ရီနဲ႕ပါးပါးေရာ "
"အခန္းထဲမွာ ရွိမွာေပါ့ ေနပါဉီး
နင္ကဘာေတြေအာ္ေနတာလဲ "
သူ႕အေမးကို ျပန္မေျဖဘဲ အိမ္ေပၚကိုလုံးလုံးနဲ႕
တက္သြားတဲ့ ဝမ္ေစာေအာ္က ဒ႐ြတ္တိုက္ဆြဲလာတဲ့
ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဆိုဖာေပၚ ဘုန္းကနဲ ေနေအာင္ပစ္တင္လိုက္သည္။
"ေမာင္ သားကို ေက်ာင္းသြားႀကိဳရဉီးမယ္မလား
အိပ္မေနနဲ႕ထေတာ့ေလ "
"ေစာပါေသးကြာ ခုမွ၂နာရီဘဲရွိေသးတာ
ေက်ာင္းက ညေန၃နာရီမွဆင္းမွာမလား "
သားကခုဆိုရင္ အသက္၅ႏွစ္ေက်ာ္ရွိၿပီမို႔ မူလတန္း
ပထမႏွစ္ေတာင္တက္ ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့
သားက ၅ႏွစ္ဆိုတဲ့အသက္နဲ႕ မလိုက္ေအာင္ ရင့္က်က္ၿပီး လူႀကီးေလးနဲ႕တူသည္။ ေက်ာင္းစပို႔တဲ့ ပထမရက္တုန္းကဆို ကေလးေတြနဲ႕ ဆူညံေနတာဘဲဆိုၿပီး ေက်ာင္းခ်ိန္ႀကီး
လြယ္အိတ္ဆြဲကာ ဆရာမေတြမသိေအာင္
ခိုးၿပီး အိမ္ျပန္လာဖူးသည္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေက်ာင္းနဲ႕အိမ္နဲ႕က သိပ္မေဝးလို႔
ေနာက္မို႔ဆို တစ္ခုခုျဖစ္ေနမွ ရင္က်ိဳးရခ်ည္ရဲ႕။
ေနာက္ရက္က်မွ ဘာျမင္ၿပီးသေဘာက်သြားလဲမသိ
အလိုအိမ္ျပန္လာတာမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့ကာမွ သူတို႔စိတ္ေအးရသည္။
"ေဒါက္! ေဒါက္! ေဒါက္! အခန္းထဲက ဒယ္ရီနဲ႕ပါးပါး
ခနေရာက္ ထြက္ခဲ့ၾကပါအုံး "
"ဟင္ သားအသံလား "
"ဟုတ္ပါ့ ဒီေကာင္ အေစာႀကီး ဘယ္လိုျပန္ေရာက္ေနတာလဲ"
ႏွစ္ေယာက္သာ လူးလဲထၿပီး အခန္းထဲက
အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဝမ္ေစာေအာ္က
အခန္းေရွ႕ကေန လူႀကီးေလးလို လက္ပိုက္ရင္း
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ေနသည္။
"ေဟ့ေကာင္ မင္းေက်ာင္းခ်ိန္ႀကီး ခိုးျပန္လာျပန္ၿပီလား"
"ဟုတ္ရယ္ အဲ့ရီကိတ္စနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး
ဒယ္ရီတို႔နဲ႕ ေခြၽးႏြေးစရာရွိတယ္ အိမ္ေရွ႕ခန္းကို
ထြက္ရာခဲ့ၾကပါ "
ေျပာၿပီး ေကာ့ေကာ့ ေကာ့ေကာ့နဲ႕ ထြက္သြားတဲ့
ဝမ္ေစာေအာ္ေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ေရာ ရိေပၚပါ
ေၾကာင္ေနၾကသည္။ ၅ႏွစ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့အ႐ြယ္က
တစ္ျခားကေလးေတြအတြက္ စကားေကာင္းေကာင္းေျပာဖို႔
လုံေလာက္ေနၿပီဆိုေပမဲ့ သားကေတာ့ခုထိ စကားမပီေသးပါ။
ေရွ႕သြား ႏွစ္ေခ်ာင္း က်ိဳးေနလို႔မ်ားလားလို႔ ေရွာင္းက်န့္
တစ္ခါတစ္ေလ ေတြးျဖစ္ေသးသည္။
"ေမာင္ သားကဘာျဖစ္လာျပန္ၿပီလဲမသိဘူး "
"ေမာင္လဲမသိဘူးေလ အိမ္ေရွ႕ခန္းကို
လာခဲ့ဆိုမွေတာ့ လာရမွာေပါ့ "
ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ေရွ႕ခန္းေရာက္ေတာ့
ေစာေအာ္က ဆိုဖာေပၚ လူႀကီးေလးလို
ပုလႅင္ခ်ိတ္ကာ ထိုင္ေနသည္။ ရိေပၚတို႔ႏွစ္ေယာက္
ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲကထြက္လာတဲ့ ႀကီးေမကိုပါ သူကလွမ္းေခၚေသးသည္။
"ပြားပြားႀကီးေရာရာ အကုန္လုံးကို ေၾကာစရာရွိတယ္"
"ေဟ ငါေရာလား "
"ဟုတ္ရယ္ "
ခုဆို ရိေပၚေရာ၊ေရွာင္းက်န့္ေရာ၊ ေဒၚက်န္းေမေရာပါ
ဝမ္ေစာေအာ္ေရွ႕က ဆိုဖာေပၚမွာေရာက္ေနၾကၿပီ
ျဖစ္သည္။
"အဟမ္း ေၾကာခ်င္တာကေတာ့ "
လူႀကီးေလးလို လည္ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ရွင္းၿပီး စကားဆက္သည္။
"ဒီဝမ္အိုက္ေရွာင္း ဆိုတဲ့ ညံမယ္အစား
ခပ္ယမ္းယမ္း ခပ္မိုက္မိုက္ ညံမယ္ေယး
ေၾကာင္းေပးဖို႔ပါ "
"ဘာ နာမည္ေျပာင္းမယ္ ဟုတ္လား "
"ေအးေလ သားရယ္ ဘာလို႔နာမည္ေျပာင္းခ်င္ရတာလဲ "
"နာမည္ေလးက ေကာင္းေနတာကို "
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ထြက္လာၾကတဲ့ အသံေတြက
ညံစီသြားသည္။
"ဘာေကာင္းတာရဲ႕ ညံမယ္ႀကီးက ပုံတုံးႀကီး
ၿပီးေရာ့ အဓိပါယ္ႀကီးကလဲ... ဟြန့္ "
"ေဟ့ေကာင္ ဘာဟြန့္တာလဲ ဒီေကာင္းတဲ့
အဓိပါယ္ကို "
"ဘာမွမေကာင္းဝူး ဒီေန႕ေက်ာင္းမွာ ခ်ာမက
တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ညံမယ္ေတြနဲ အဓိပါယ္ေတြကို
မိတ္ခ်က္ခိုင္းတာ တားနာမည္လည္းက်ေရာ
ဝမ္က ဝမ္ရိေပၚ၊ အိုက္က ခ်စ္ရယ္၊ ေရွာင္းက
ေရွာင္းက်န့္ ဝမ္ရိေပၚကေရွာင္းက်န့္ကိုခ်စ္ရယ္
အလိုေၾကာတာကို အကုန္လုံးကဝိုင္းရီၾကတယ္
မေကာင္းဝူး မေကာင္းဝူး ခုခ်က္ျခင္းေၾကာင္းေပး "
ဝမ္ေစာေအာ္စကားေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ေရာရိေပၚအျပင္
ႀကီးေမပါ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္ၾကသည္။
ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သည္ေလ သားငယ္ငယ္တုန္းက
သူတို႔ေပါက္ကရ အဓိပါယ္နဲ႕နာမည္ေပးလိုက္မိၾကသည္။
အိမ္ေခၚနာမည္ ဝမ္ေစာေအာ္ၾကေတာ့လဲ ဝမ္နဲ႕ေရွာင္းကို
ေပါင္းထားတာဘဲျဖစ္ၿပီး အဓိပါယ္အတိအက်မရွိ။
"ဟို..."
ေရွာင္းက်န့္ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း
"ေျပာင္းမေပးနိုင္ဘူး ေဟ့ေကာင္ ဝမ္အိုက္ေရွာင္းဘဲ
ေကာင္းတယ္ ဒါဘဲထား "
"ရိေပၚရယ္ ေျပာင္းေပးလိုက္စမ္းပါ အဲ့ေကာင္ေလးက
မေျပာင္းေပးမခ်င္း ေအာ္ေနမွာ "
"ႀကီးေမ မသိပါဘူးဗ်ာ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့
နာမည္နဲ႕ အဓိပါယ္ကိုမ်ား "
အၾကည့္ခ်င္းစစ္ခင္းေနၾကတဲ့ သားဖႏွစ္ေယာက္ၾကား
ေရွာင္းက်န့္ဘာဝင္ေျပာရမွန္းမသိ။
"ရရယ္ေလ အခ်ိဳရဲ ခုကစၿပီး ပြားပြားႀကီးနဲ႕
မအိပ္ေတာ့ဘူး ဒယ္ဒီနဲ႕ပါးပါးၾကား ဝင္အိပ္မယ္ "
"ေဟ့ေကာင္... "
အညွာကိုသိေနတဲ့ ဝမ္ေစာေအာ္ေၾကာင့္ ရိေပၚ
ခံရခက္သြားသည္။ ေစာေအာ္ ၄ႏွစ္သားကတည္းက
သူတို႔နဲ႕မအိပ္ေတာ့ဘဲ ႀကီးေမနဲ႕ သြားအိပ္တာ
၁ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီေလ ခုမွျပန္လာအိပ္မယ္တဲ့လား။
ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ တင္ပါးပုတ္ေအာင္ေစာ္ေပးဖို႔
လိုေနၿပီထင္တယ္။
"ဘယ္ယိုယဲ လာအိပ္ရမလား ညံမယ္ေၾကာင္းေပးမွာလား"
"လာအိပ္ခိုင္းလိုက္ပါ ေမာင္ရယ္ နာမည္မေျပာင္းရင္
ၿပီးေရာမလား "
"အခ်စ္ကကြာ ေမာင္ဘာလို႔မအိပ္ေစခ်င္တာလည္း
သိရဲ႕သားနဲ႕ "
"အဟမ္း နင္တို႔သားဖေတြ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္ရွင္းၾက
ငါအထည္ဆိုင္က စရင္းေတြျပန္စစ္ရဉီးမယ္ "
ႀကီးကေတာ့ ေျပာၿပီးအခန္းထဲဝင္သြားတာမို႔
အျပင္မွာ သူတို႔သားဖသုံးေယာက္သာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
"ေဟ့ေကာင္ မင္းဘဲ ညဘက္ဆို ငါတို႔အခန္းကငလ်င္လႈပ္တယ္ဆိုၿပီး ႀကီးေမနဲ႕အတူသြားအိပ္တာမလား
ဘာခုမွျပန္လာအိပ္မယ္လဲ မရဘူးကြာ မအိပ္ရဘူး "
"ရရယ္ တားကငလ်င္လႈပ္တာကို အရင္ကေၾကာက္တာ
ခုမေၾကာက္ေတာ့ဘူး ခုညကစၿပီး ဒယ္ရီနဲ႕ပါးပါးၾကား
ဝင္အိပ္မယ္၊ ပါးပါးကိုဖက္အိပ္မယ္ မအိပ္ခ်င္ရင္
ဒယ္ရီ ခ်ိဳဖာမွာသြားအိပ္ "
"ဘာကြ! ငါကဘာကိစၥဆိုဖာမွာ သြားအိပ္ရလဲဟမ္ "
ရန္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သားဖႏွစ္ေယာက္ၾကား ေရွာင္းက်န့္
ဘာဝင္ေျပာရမွန္းမသိတာမို႔ ေခါင္းသာခါေနရသည္။
"တားကေလ ခုတေလာ စြမ္းအားေတြရေနတား မတိဝူး
ေလတစ္ခ်က္တိုက္ရင္ေတာင္ မ်က္လုံးကအလိုလိုပြင့္ၿပီး
နိုးေနေရာ ဒယ္ရီမရွိရဲ ပါးပါးကို တားကာကြယ္
ေခ်ာင့္ေရွာက္နိုင္တယ္ တိလား"
ဘာကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္နိုင္တယ္လဲ ဒီေမေဘးေလးကေတာ့။
"ဟုတ္ၿပီ နာမည္ေျပာင္းေပးမယ္ "
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရိေပၚနာမည္ေျပာင္းေပးဖို႔
ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲေတာ့
ဒီလူဆိုးေပါက္စကို အဝင္မခံနိုင္ပါ။
"အခ်ိဳၿပီးေရာ ခပ္ယမ္ယမ္း ခပ္မိုက္မိုက္ ညံမယ္ေၾကာင္းေပး"
"ေမာင္ သားကိုတကယ္နာမည္ ေျပာင္းေပးမလို႔လား "
"အင္း ခင္မ်ားသားက ေျပာမွမရတာ "
"ညန္ညန္ ေၾကာင္းေပးေတာ့ ခနေနေရခ်ိဳးေတာ့မွာ "
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ မင္းကလဲ စဥ္းစားပါရေစဉီး "
ရိေပၚ နာမည္စဥ္းစားေနရင္း အႀကံတစ္ခုရသြားသည္။
"ဟုတ္ၿပီ နာမည္ကိုခပ္လန္းလန္းျဖစ္ေအာင္
တ႐ုတ္နာမည္မေပးဘဲ အဂၤလိပ္နာမည္ေပးမယ္
ျဖစ္လား "
"ျဖစ္ရယ္ ယမ္းရင္မိုက္ရင္ ၿပီးေရာ "
"ေမာင္ကလဲ တ႐ုတ္နာမည္ဘဲေပးစမ္းပါ "
"အၿငိမ္ေန ေမာင္ခင္မ်ားသားကို သူနဲ႕လိုက္တဲ့နာမည္ေပးမွာပါ "
ေရွာင္းက်န္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ေခါင္းသာခါလိုက္သည္။
"ဟုတ္ၿပီးWang Delmit (ဝမ္ ဒဲမစ္ )ဆိုရင္ေရာ "
"ဝမ္ဒဲမစ္ လန္းရယ္ မိုက္တယ္ ဒါနဲ႕ အဓိပါယ္ေရာ
ေကာင္းရား ဒယ္ရီ "
"ဒါေပါ့ကြ "
ဒါေပါ့ အဓိပါယ္ကလဲ မင္းနဲ႕လိုက္မွလိုက္။
"ေမာင္ ဝမ္ ဒဲမစ္ ရဲ႕ အဓိပါယ္ကဘာလဲ "
"ဟုတ္ရယ္ ဒယ္ရီ ေၾကာၾကေတာ့ "
"အဟမ္း အဓိပါယ္ကအရမ္းရိုးရွင္းပါတယ္
မင္းနဲ႕လည္းတကယ္လိုက္တယ္သိလား "
"ေၾကာပါေတာ့ဆို ဒယ္ရီရာ "
ႏႈတ္ခမ္းတဆူဆူလုပ္လာတဲ့ ေစာေအာ္ေၾကာင့္
ရိေပၚႀကိတ္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"ဝမ္ဒဲမစ္ ဆိုမွေတာ့ ဒစ္မဲဝမ္ ေပါ့ကြာ ဟားဟား "
"ဟင္ "
ေရွာင္းက်န့္ေၾကာင္ေနၿပီးကာမွ
"ဟာ ေမာင္ကေတာ့ ကေလးကို "
သားကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း
အသံမထြက္ဘဲ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္လာတာမို႔ မၾကာခင္
ငိုသံၿဗဲႀကီးထြက္လာေတာ့မွာမွန္းသိသည္။
ေဘးက ေမာင္ကေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ သားကိုၾကည္ၿပီး
တဟားဟားေအာ္ရယ္ေနလိုက္တာ ခုထိကိုမရပ္နိုင္။
"မငိုနဲ႕ေနာ္ သား သားဒယ္ဒီက ေပါက္ကရေတြ
ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ "
"ဟီးအီး...တားကဒစ္မဲဟုတ္ဝူး အီး... "
ေျပာကာမွပိုဆိုးလာကာ ေအာ္ငိုေနတာမို႔ ေရွာင္းက်န့္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။
"အမဲပါဘူးသားရယ္ သားဒယ္ဒီကစေနတာပါ "
"ဘာမမဲဘူးလဲ ေဟ့ေကာင္ မယုံရင္ မင္းေဘာင္ဘီခြၽတ္ၾကည့္လိုက္ မင္းဒစ္ထိပ္မွာမဲေနတယ္ေလ
ဟားဟား "
"ေမာင္! သားကိုမစပါနဲ႕ဆို "
"အီးဟီး မမဲပါဝူးခ်ိဳ ဒယ္ရီလူဂ်ိဳး အီး... "
တကယ္ေတာ့ သားကဒစ္မဲေနတာ မဟုတ္ရပါ။
ငယ္ငယ္တုန္းက သားကနို႔အရမ္းေသာက္တာမို႔
႐ူးကလည္းခနခနေပါက္သည္ ေသာက္လိုက္ေပါက္လိုက္မို႔
ေဘာင္းဘီကပ္တဲ့အခ်ိန္ရွိသလို မကပ္တဲ့အခ်ိန္လည္းရွိသည္။ ဖင္ေ႐ႊ႕သြားတက္စအ႐ြယ္
ဆိုေတာ့ အိမ္ထဲမွာဖင္ေ႐ြ႕သြားရင္း ဘယ္ခ်ိန္
သားရဲဒစ္ေလးကို ဘာနဲ႕ခိုက္မိသြားလဲမသိ။
႐ူးေပါက္လို႔ ေအာ္မွၾကည့္မိေတာ့ ဒစ္ထိပ္ေလးမွာ တစ္ခုခုနဲ႕
ျခစ္မိထားတဲ့ အနာေလးျဖစ္ေနသည္။ သိသိခ်င္း
ေဆးေတြ ေသခ်ာလူးေပးေပမဲ့ အနာေပ်ာက္သြားေတာ့
ထိပ္ေလးမွာ အနာ႐ြတ္ေလးက မဲၿပီးက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
အဲ့ကတည္းက ေမာင္ကသားကိုစခ်င္တိုင္း
ဒစ္မဲေလး ဒစ္မဲေလးလို႔ေခၚေနလို႔ ေရွာင္းက်န့္ေတာင္
ကေလးကို နာမည္မျဖတ္ဖို႔ေျပာေသးသည္။
အဲ့ကတည္းက မေခၚေတာ့တဲ့ ဒစ္မဲဟာ အခုဒဲမစ္အျဖစ္
တစ္စခန္းထလာျပန္ပါၿပီ။
"အီးဟီး...တားက ဒစ္မဲ ဟုတ္ပါဝူးခ်ိဳ ဒယ္ရီလူဂ်ိဳး
ဒီအိမ္မွာမေနခ်င္ေတာ့ဝူး အိမ္ေပၚကခ်င္းေတာ့မယ္ အီး..."
ငိုေနရင္း သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေကာက္ဆြဲၿပီး
အိမ္ေပၚကဆင္းဖို႔ျပင္ေနတဲ့သားက သူစိတ္ဆိုးတိုင္း
အိမ္ေပၚကဆင္းမယ္ေျပာတက္သည္။ ၿပီးရင္
သူဆင္းသြားတဲ့အိမ္အသစ္ကေတာ့ ၿခံေရွ႕က
အပင္ေအာက္မွာပါ။ သားကခနခနအိမ္ေပၚကဆင္းလို႔
အပင္ေရွ႕မွာ အခင္းေလးနဲ႕ သူ႕ေဆာ့ေနက်အ႐ုပ္ေတြေတာင္
ျပန္မသိမ္းရေသး။ အိမ္ေပၚကဆင္းတယ္သာေျပာတာ ငပါးေလးက သူဗိုက္ဆာရင္ေတာ့ အိမ္ကမုန့္ေတြျပန္လာယူတက္သည္။
အဲ့အခ်ိန္ဆို ေမာင္က 'မင္းဘာလို႔ျပန္လာတာလဲ'
ေမးရင္ 'ၾကန္လာတာဟုတ္ဝူး ခနဘဲလာတာ 'လို႔ေျပာၿပီး
သူလိုခ်င္တဲ့မုန့္ရတာနဲ႕ အိမ္ေပၚကျပန္ဆင္းၿပီး
အပင္ေအာက္မွာ သြားထိုင္စားတက္သည္။
ေနာက္ေတာ့ မေနသာတဲ့ေရွာင္းက်န့္ဘဲ ထမင္းခူးၿပီး
အပင္ေအာက္ထိလိုက္ခြံရသည္။ မာနမင္းသားက
အိမ္ေပၚမွာဆိုမစားဘူးတဲ့ေလ။ခုလည္း အိမ္ေပၚကဆင္းၿပီး
အပင္ေအာက္သြားထိုင္ေနမွာ ေသခ်ာသည္။
"အမယ္ လက္ေတာက္ေလာက္ကမ်ား အိမ္ေပၚက
ဆင္းမယ္တဲ့ ဆင္းေလသြား ညက်မွသရဲေၾကာက္လို႔ဆိုၿပီး
အိမ္ေပၚျပန္တက္မလာနဲ႕ေနာ္ အဲ့အပင္မွာေအာက္မွာဘဲ
အိပ္ "
"ရရယ္ေလ မတက္ဝူး တရဲေၾကာက္ရင္
ပါးပါးလာအိပ္ေပးလိမ့္မယ္ "
"အိမ္ေပၚကဆင္းတာမင္းေလ ဘာကိစၥငါ့အခ်စ္က မင္းနဲ႕
လိုက္အိပ္ရမွာလဲ "
"ေမာင္ ကေလးကိုမစနဲ႕ေတာ့ကြာ ညေနေစာင္းေနၿပီး
ေရခ်ိဳးေပးရဉီးမယ္ "
"ခင္မ်ားသားက ေမာင့္ကိုျပန္အာခံေနတာၾကည့္ဉီးေလ "
"လာပါးပါး အဲ့လူဂ်ိဳးနဲ႕ စကားေၾကာမေနနဲ႕
တားနဲ႕အိမ္ေပၚက ဆင္းၾကမယ္ "
"ေဟ့ေကာင္ မင္း! "
ေျပာေနရင္း ေရွာင္းက်န့္လက္ကိုဆြဲၿပီး အိမ္ေပၚက
ဆင္းေနတဲ့ေကာင္ေၾကာင့္ ရိေပၚေနာက္ကလိုက္သြားရသည္။
"လႊတ္စမ္း ငါ့အခ်စ္လက္ကို ဆင္းခ်င္ရင္ မင္းဟာမင္းဆင္း"
အတင္းဆုတ္ထားတဲ့ လက္ေသးေသးကိုေျဖခ်ၿပီး
ေရွာင္းက်န့္လက္ကို ျပန္ဆြဲလိုက္ေတာ့ တေကာင့္သားေလးက
ႏႈတ္ခမ္းႀကီး တစ္ေတာင္ေလာက္ဆူၿပီး
သူ႕ကိုမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ ၾကည့္ေနသည္။
"လာအခ်စ္ ေခြးတစ္ေကာင္က ကိုက္ခ်င္ေနတယ္
အႏၱရယ္ကင္းေအာင္ ေမာင္တို႔သြားအိပ္ရေအာင္ "
"ဘာဆိုင္လို႔လဲေမာင္ရဲ႕ "
"ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ သြားအိပ္ၾကမယ္ကြာ
အဲ့ေခြးေလး သူ႕ဘာသာတစ္ေကာင္ထဲ ကိုက္ပါေလ့ေစ
ထားခဲ့လိုက္ "
"ဒယ္ဒီလူဂ်ိဳးႀကီး ခုခ်က္ျခင္းတားပါးပါး
လက္ကိုလႊတ္ခ်မ္း "
"အ့! အ့! ေခြးကိုက္ေနၿပီ "
ေရွာင္းက်န့္လက္ကိုဆြဲရင္ အခန္းထဲဝင္ဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့
သေကာင့္သားေလးက အတင္းေျပးလာၿပီး
သူ႕လက္ကိုကုန္းကိုက္ေတာ့သည္။ ေရွ႕သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္း
က်ိဳးေနတာမို႔ သိပ္မနာေပမဲ့ အတင္းကိုက္ေနတာမို႔
ၾကာေတာ့ တစစ္စစ္ျဖစ္သည္။
"သားလႊတ္ေလ ဒယ္ဒီကိုမကိုက္ရဘူး
ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္မေၾကာက္ဘူးလား "
အဲ့ေတာ့မွ သားကလက္ကိုလႊတ္ကာ သူ႕ကိုငိုမဲ့မဲ့နဲ႕
ၾကည့္ရင္း
"ဒယ္ရီက မေကာင္းဝူး လူဂ်ိဳး တားကိုဒစ္မဲယို႔ယဲေခၚရယ္
ပါးပါးကိုလည္း အတင္းယုရယ္ အီးဟီး "
"အင္းပါ သားရယ္မငိုနဲ႕ေတာ့ သားဒယ္ရီကို
မေခၚေတာ့ဘူးေနာ္ လာပါးပါးနဲ႕ ေရသြားခ်ိဳးၾကမယ္ "
သူဘဲကိုက္ၿပီး သူဘဲဒြမ္မာခင္းကာ ငိုေနတဲ့
သေကာင့္သားေလးကေတာ့ ေရွာင္းက်န့္လက္ေပၚမွာ
ကားယားကားယားပါသြားရင္း သူ႕ကိုေတာင္
လွ်ာထုတ္ျပသြားေသးသည္။
"ဟာ ဒီေခြးေကာင္ေလးကေတာ့ "
^^^^
ထမင္းစားေသာက္ၿပီးၾကေတာ့ တစ္အိမ္လုံး ဇာတ္ကားအတူ ထိုင္ၾကည့္ၾကသည္။ သို႔ေပမဲ့ remote
လုေနတဲ့ သားဖႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဇာတ္ကား အေကာင္းမၾကည့္ရပါ ။ သားက ကာတြန္းကားမယ္ဆိုၿပီး
remoteယူၿပီး လိုင္းေျပာင္းလိုက္၊ ေမာင္က ဆိုင္ကယ္ၿပိဳင္ပြဲေတြၾကည့္မယ္ေျပာၿပီး remoteယူၿပီး
လိုင္းေျပာင္းနဲ႕ ၾကားထဲက remoteေလးေတာင္
ၾကာေတာ့ေခါင္းမူးေနေလာက္ၿပီ။ ႀကီးေမကေတာ့
လုေနၾကတဲ့သားဖႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ေခါင္းမူးတယ္
ဆိုၿပီး အခန္းထဲဝင္သြားေလသည္။ ေနာက္ဆုံး
remoteလုရင္း စစ္ခင္းေနၾကတဲ့ သားဖႏွစ္ေယာက္ၾကား
ေရွာင္းက်န့္ဝင္ပါကာ ေမာင့္ကိုအတင္းဆြဲေခၚၿပီး ၿခံေရွ႕မွာ
လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ေခၚသြားရသည္။ သားကေတာ့ ေအာင္နိုင္သူမ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ လွ်ာထုတ္ျပရင္း ကာတြန္းကာ
ၾကည့္ကာက်န္ခဲ့သည္။
ၿခံျပင္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္ထိ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ကေလးဆိုးႀကီးလို သားနဲ႕အၿပိဳင္စိတ္ေကာက္ေနတဲ့
ေမာင့္ကို ေခ်ာ့ေနရသည္။ အလိုနဲ႕ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေတာ့
စိတ္ေကာက္ေျပသြားၿပီမို႔ အိမ္ထဲျပန္ဝင္ၾကသည္။
ေရွာင္းက်န့္တို႔ အိမ္ထဲျပန္ဝင္ေတာ့ သားကTvပိတ္ၿပီး
အခန္းထဲေတာင္ဝင္သြားၿပီျဖစ္သည္။ အခ်ိန္က
ည၁၀နာရီေလာက္ဘဲရွိေသးေပမဲ့ တစ္အိမ္လုံးအိပ္ကုန္ၿပီမို႔
သူတို႔လည္း အိပ္ဖို႔ျပင္ေတာ့သည္။
သို႔ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာသာေရွာင္းက်န့္ အိပ္လိုက္ရသည္။
အျပင္မွာေတာ့ ေမာင္ကအိပ္ခြင့္မေပးပါ။
"ေမာင္ အေစာႀကီးေသးတာကို... အြန္း...
ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ "
ည၁၀နာရီေလာက္ဘဲရွိေသးသည္ကို အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႕
အတင္းနမ္းေနတဲ့ ေမာင္က ဘယ္ေျခလွမ္း လွမ္းေတာ့မလဲ
ေရွာင္းက်န့္သိေနသည္။ ခုလည္း ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီးနမ္းရင္း
သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးကို ပြတ္သပ္ေနသည္။
"အြန္း..ႁပြတ္စ္...ႁပြတ္စ္ "
ေရွာင္းက်န့္ခႏၶာကိုယ္ေလး နံရံကိုတျဖည္းျဖည္းကပ္သြားၿပီး
ေမာင္က သူ႕ကိုဖိရင္း အတင္းနမ္းေနသည္။
တျဖည္းျဖည္းလိတ္တက္လာတဲ့ အိကၤ်ီေအာက္ကိုလည္း
ေမာင့္လက္ႀကီးကတင္း တိုးဝင္းၿပီး ခ်က္ကေလးကို
လက္ခလည္နဲ႕လာထိုးရင္း သူစိတ္ပါေအာင္
လုပ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ႀကီးကတစ္ျဖည္းျဖည္း
အေပၚတက္လာၿပီး ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ ျပားကပ္ကပ္
အရာေလးႏွစ္ခုကို ျဖစ္ညွစ္ေနတာမို႔ ေရွာင္းက်န့္တစ္ကိုယ္လုံး တြန့္လိမ္ကာ က်င္တက္သည္။
"ႁပြတ္စ္...ေမာင္..ဘယ္လိုႀကီး...အြန္း "
ေဘာင္းဘီကိုမခြၽတ္ေသးဘဲ ေအာက္ပိုင္းကို
အတင္းတိုးလာတာမို႔ ေဘာင္ဘီေအာက္က ေမာင့္အေကာင္ႀကီးက သူ႕ေပါင္ကိုလာေထာက္ရင္း
ပြတ္သပ္ေနသည္။ ေအာက္ပိုင္းကိုလည္းစြရင္း
နမ္းေနတာကိုလည္း မျပတ္ေစဘဲ ေမာင္ကစိတ္ပါေအာင္
လုပ္ေနျပန္သည္။
"ဟာ...ေမာင္ "
နမ္းေနရင္း သူ႕ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲမလိုက္ကာ
တစ္ေစာင္းအေနအထားနဲ႕ အတင္းထိုးရင္းပြတ္သပ္ေနသည္။
သို႔ေပမဲ့ ေဘာင္းဘီကိုအခုထိမခြၽတ္ေသး။
ေမာင္ဘာလုပ္ခ်င္ေနတာလဲ။
အလိုနဲ႕ေရွာင္းက်န့္တျဖည္းျဖည္းစိတ္ပါလာၿပီမို႔
လက္တစ္ဖက္က ရိေပၚခါးကိုကိုင္ရင္း ေက်ာေတြပါေကာ့ေပးမိသည္။
"အြန္း...ေမာင္! "
နမ္းေနတာကို ႐ုတ္တရက္ ရပ္ပစ္ကာ ကုတင္ေပၚ တက္သြားၿပီး လွဲေနတဲ့ေမာင္က သူ႕ကိုစိတ္ပါေအာင္ စြသြားၿပီး ဒါဘာလုပ္တာလဲ။
"ဟင္ "
"ဘာလုပ္တာလဲ "
"အိပ္ေတာ့မလို႔ေလ "
"ေမာင္! "
ေအာက္ပိုင္းက အေတာ္ျဖစ္ေနၿပီမို႔ တဝက္တစ္ျပတ္နဲ႕
ရပ္လိုက္ေတာ့ ေရွာင္းက်န့္ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ေတာ့ေပ။
"ေမာင္လို႔ "
"ဟင္လို႔ "
ထူးလိုက္ေပမဲ့ မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္လိုက္။ ေရွာင္းက်န့္ကို
တမင္စြၿပီး ေတာင္းဆိုလာေအာင္လုပ္မည္။ ၿပီးရင္
သူ႕ဘက္က နည္းနည္းအိုင္တင္ခံၿပီး ဒီဟာေလး
သူ႕အေပၚကိုတက္ခုန္တာကို ျမင္ခ်င္ေသးသည္။
"ေမာင္ကကြာ "
"ဘာတုန္း "
"လူကိုစိတ္ပါေအာင္လုပ္သြားၿပီး အဟင့္ "
မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့နဲ႕ေရွာင္းက်န့္က
ကုတင္ေပၚကို တက္လာၿပီး သူ႕ဗိုက္ေပၚတက္ထိုင္လာသည္။
"ေမာင္လို႔ အစနဲ႕ကြာ မရေတာ့ဘူးလို႔ "
"ဘာမရတာတုန္း အခ်စ္ရဲ႕ ရွင္းရွင္းေျပာေလ "
လူကိုတမင္းစေနမွန္းသိတာမို႔ ေရွာင္းက်န့္ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ
ရင္ဘက္ႀကီးကို တဘုန္းဘုန္းထုေတာ့ ေမာင္ကရယ္ေနသည္။
"ေမာင္က လူဆိုးႀကီး မေကာင္းဘူး "
သားေျပာသလိုဘဲ ေမာင္ကလူဆိုးႀကီးပါ ခုလည္း
သူဒီေလာက္တက္ထိုင္ၿပီး မ်က္ႏွာငယ္နဲ႕ေျပာေနတာကို
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ပစ္ကာ ေခါင္းအုံးရင္း
စသလိုမ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ သူ႕ကိုၾကည့္ေနသည္။
"ေယာက်္ားလို႔ "
"လာနမ္း "
"ဟင္ "
"ေယာက်္ားကိုနမ္းလို႔ "
လက္ႏွစ္ဖက္ေနာက္ပစ္ၿပီးအိပ္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဆူျပတဲ့
ေမာင္က ဆြဲေဆာင္မွာရွိလိုက္တာေနာ္။
ေရွာင္းက်န့္ ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕
အုပ္ကိုင္ၿပီး ထြက္လာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကို
ဆြဲစုပ္လိုက္ၿပီး တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္နမ္းေတာ့သည္။
"ႁပြတ္... ႁပြတ္ "
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အေပၚတစ္လွည့္ေအာက္တစ္လွည့္နမ္းရင္း
ကိုက္လိုက္စုပ္လိုက္လုပ္ေနေတာ့ ေမာင္ကအလိုက္သင့္ျပန္နမ္းေပးၿပီး လက္တစ္ဖက္က
သူ႕ခါးေပၚကိုေရာက္လာသည္။ အလိုနဲ႕နမ္းေနတာ
အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ေရွာင္းက်န့္ေအာက္ပိုင္းက
အရမ္းစိတ္ပါလာေနၿပီမို႔ ေမာင့္ဗိုက္ႂကြက္သားေတြကို
သူ႕ေအာက္ပိုင္းနဲ႕ပြတ္ရင္း စိတ္ေျဖေနရသည္။
"ျဖန္း! ျဖန္း!..."
ေရွာင္းက်န့္ကခါးေတြေကာ့ၿပီး သူ႕ရင္ဘက္ကိုပြတ္ေနတာမို႔
တင္ပါးလုံးလုံးေလးက နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္သြားတက္သည္။
ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ဆြဲခ်လိဳက္ၿပီး ထိုတင္ပါးလုံးလုံးကို
တျဖန္းျဖန္းျမည္ေအာင္ရိုက္လိုက္ေပးလိုက္ေတာ့
ေရွာင္းက်န့္ ေက်ာေတြပိုေကာ့လာၿပီး သူ႕ေဘာင္းဘီ
ေအာက္ကအေကာင္ႀကီးလည္း မိုးထိုးမတက္ကို
ေထာင္မက္လာသည္။
"ႁပြတ္ "
အနမ္းေတြကိုအဆုံးသတ္ၿပီးတာနဲ႕ ေမာင့္ေမးဖ်ားေလးကို
တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ေမာင့္ ပါးျပင္ေလး၊
ေမာင့္ႏွာေခါင္းေလး၊ ေမာင့္မ်က္လုံးေလး၊ ေမာင့္မ်က္ခုံးေလးနဲ႕ ေမာင့္နဖူးေလးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
တရစက္နမ္းသြားလိုက္သည္။
"အ့! ယုန္ဆိုးေလးပါလား ဟမ္ "
ေမာင့္နား႐ြတ္ဖ်ားေလးကို လွ်ာေလးနဲ႕လွ်က္ရင္
နာေအာင္ကိုက္လိုက္ေတာ့ ေမာင္က အသည္းယားသလို
အသံနဲ႕ေျပာလာသည္။
"အင္း ေမာင့္ယုန္ဆိုးေလး "
ျငဴတူတူအသံေလးက သူ႕စိတ္ကိုလာစြေနသလို။
ရိေပၚအသည္းယားသြားၿပီး ေခါင္းေနာက္ထိုးထားတဲ့ လက္တစ္ဖက္ကိုထုတ္ကာ
ေရွာင္းက်န့္ေခါင္းကို ေအာက္ဆြဲခ်ၿပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိကိုက္ရင္းဆြဲစုပ္လိုက္သည္။
သားႀကီးလာတာနဲ႕အမွ် ေရွာင္းက်န့္က သားကိုငဲ့ၿပီး
အရင္လိုသူ႕ကိုခြၽဲရင္း ျမဴဆြယ္တာနည္းလာသည္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီဟာေလးခုလို ျပန္ခြၽဲၿပီး ျမဴဆြယ္လာေအာင္
ရိေပၚတမင္ လုပ္လိုက္တာျဖစ္သည္။
"ေမာင္ "
"ဗ်ာ "
"ဟိဟိ "
ေမာင္က သူေခၚတိုင္း 'ဟင္' လို႔ထူးတက္ၿပီး
'ဗ်ာ' လို႔ထူးၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူစိတ္ေက်နပ္ေနလို႔
ျဖစ္ေနသည္။
"ေမာင့္ဟာႀကီး ႀကီးလာေနၿပီ"
ေဘာင္ဘီခံထားတာေတာင္ ေနာက္ကေနတင္ပါးကို
လာထိေနတဲ့ ေမာင့္ဟာႀကီး ဘယ္ေလာက္ႀကီးေနလဲ
ေရွာင္းက်န့္ခံစားမိပါသည္။
"အင္း အဲဒါခင္မ်ားေလးေၾကာင့္ေလ "
ေရွာင္းက်န့္က ျမဴဆြယ္သလို တစ္ခ်က္ရယ္ရင္း
သူ႕လည္ပင္မွာမ်က္ႏွာအပ္ကာ ႏွာေခါင္းေလးနဲ႕
လာထိုးေနသည္။ ထို႔ေနာက္ လွ်ာေလးနဲ႕ယက္ရင္း
စစ္ခနဲ စစ္ခနဲ ျဖစ္သြားတာက သူ႕လည္ပင္မွာ
ယုန္သြားရာေလးခ်န္ေပးေနသည္။ ရိေပၚ
ကိုက္ရအဆင္ေျပရေအာင္ ေခါင္းကိုေမာ့ေပးလိုက္ေတာ့
ေရွာင္းက်န့္ လည္ပင္းေနရာအႏႈံ႕အျပင္ ပါးရိုးနားေတြထိပါ
ကိုက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ မာကင္ရာစိတ္ႀကိဳက္ေပးၿပီး
သြားေတာ့ ေရွာင္းက်န့္က သူ႕အိကၤ်ီၾကယ္သီးေတြကို
တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္ရင္း လူယုတ္မာေလးလိုၾကည့္ေနသည္။
ေနာက္ဆုံးၾကယ္သီးအကုန္ ျပဳတ္သြားေတာ့မွ
ေရွာင္းက်န့္က သူ႕ရင္ဘက္ကိုႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႕
ပြတ္ဆြဲရင္း မာကင္ရာေတြေပးေနျပန္သည္။
"အ့! "
ရင္ဘက္ေပၚမွာ ေျပးလႊားေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေၾကာင့္
ရိေပၚစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႕အေပၚေရွာင္းက်န့္ကို
ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး အေပၚကေနတက္ဖိကာ အုပ္မိုးလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးမွာ
မ်က္ႏွာအိပ္ရင္း ညွပ္ရိုးေလးကို သြားနဲ႕ဖိကိုက္လိုက္ေတာ့
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ ညည္းၫူသံေလးထြက္ေပၚလာသည္။
"အားဟ့ ေမာင္ စေတာ့ကြာ မကိုက္နဲ႕ေတာ့ "
ရိေပၚ ကိုက္ေနတာကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး
"အင္း စမယ္ ။ ဒါနဲ႕ ဒီညတစ္ညလုံးၾကမ္းမွာေနာ္ "
"မနက္က်ဆိဳင္ဖြင့္ရမွာမလား သုံးခ်ီေလာက္ဆို
ေတာ္ေရာေပါ့ ေမာင္ရယ္ "
"ေမာင္မဝဘူးေလကြာ အခ်စ္လည္းသိရဲ႕သားနဲ႕ "
"အင္းပါ အင္းပါ ေမာင့္သေဘာ "
"ေအးဆို လာထား "
"ေဒါက္! ေဒါက္! ေဒါက္! "
ေရွာင္းက်န့္ shirtအိကၤ်ီေလးကို အတင္းဆြဲခြၽတ္ရင္း
စားဖိုျပင္ေနတုန္း တံခါးေခါက္သံကထြက္ေပၚလာသည္။
ဒါေပမဲ့ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဆက္စားဖို႔လုပ္ေနတုန္း
ေရွာင္းက်န့္ကတားလာသည္။
"ေမာင္ေနဉီးေလ အျပင္မွာတံခါးေခါက္ေနတယ္ "
"ေခါက္ေခါက္ကြာ ေခါက္ရတာေမာရင္ ရပ္သြားလိမ္မယ္ "
"ေမာင္ကလည္း ႀကီးေမလားမွမသိတာ "
"က်စ္! "
ရိေပၚစိတ္ရႈပ္သလို က်စ္တစ္ခ်က္စုပ္ၿပီး ေရွာင္းက်န့္ကို
အုပ္မိုးထားတာကို ဖယ္ေပးလိုက္သည္။
"ေဒါက္! ေဒါက္! ေဒါက္! ဒယ္ရီ ပါးပါး တားပါ
တံခါးလာဖြင့္ဉီး "
"ဟင္ သား "
ေရွာင္းက်န့္အိကၤ်ီေလးျပန္ဝတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚက
ဆင္းမလို႔ျပင္ေနတုန္း ေမာင္ကတားလာသည္။
"ဟိုေကာင္ဆို မဖြင့္ေပးနဲ႕အခ်စ္ ခင္မ်ားသား
သူမ်ားလင္လင္ေတြၾကားထဲ ဝင္ရႈပ္ေတာ့မွာ
လာျပန္ဆက္ၾကမယ္ "
ဆြဲလွဲၿပီးလုပ္ငန္းျပန္းစဖို႔ ျပင္ေနတာမို႔ ေရွာင္းက်န့္
အတင္းျပန္႐ုန္ကာ
"ေမာင္ကလည္း သားကဘာျဖစ္မွန္းမွမသိတာ
မဖြင့္ေပးလို႔ရမလား "
"က်စ္! ဒီမွာေမာင္ေအာင့္ေနၿပီေလ "
ေအာက္ပိုင္းကို မ်က္စပစ္ျပရင္း စူပုတ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ႕
ေမာင္ကေျပာလာသည္။
"အင္းပါ ေမာင္ရယ္ ခနေလးပါ သားဘာျဖစ္တာလဲ
အရင္ေမးဉီးမယ္ "
ထို႔ေနာက္ ေမာင့္အေျပာေတာင္မေစာင့္ေတာ့ဘဲ
ကုတင္ေပၚက အျမန္ဆင္းကာ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
"သား ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
"ပါးပါး "
တံခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႕တစ္ၿပိဳင္နက္ ေခါင္းအုံးပိုက္ထားတဲ့
သားက မ်က္ႏွာငယ္နဲ႕ေခၚလာသည္။
"အင္းသား ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
"တားေလ ဒီည ဒယ္ရီနဲ႕ပါးပါးၾကားမွ အိပ္ခ်င္ယို႔ "
"မရဘူး ေဟ့ေကာင္ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္လစ္ "
ကုတင္ေပၚက လွမ္းေျပာတဲ့ ေမာင့္အသံေၾကာင့္
သားကမ်က္ႏွာငယ္နဲ႕ၾကည့္လာသည္။
"ပါးပါး တားေယ အိမ္မက္ခ်ိဳးေတြမက္တယ္တိလား
အိမ္မက္ထဲမွာ တရဲႀကီးက တားကိုလာေျခာက္ယို႔တဲ့
အဲဒါ ပါးပါးနဲ႕အတူအိပ္ခ်င္ယို႔ "
"ဟုတ္လားသား အရမ္းေၾကာက္ေနလား "
"ဟုတ္ "
"ေဟ့ေကာင္ ကူလီကူမာမ်ားမေနနဲ႕ မင္းဘယ္တုန္းက
ဒီခ်ိန္အိပ္လို႔ တေရးနိုးတာလဲေျပာစမ္းပါဉီး "
"ဒယ္ရီ လူဂ်ိဳးကိုမေၾကာတာမယို႔ ဝင္ဝင္မေၾကာနဲ႕ "
"ဘာ ေဟ့ေကာင္ မင္းကမ်ား "
"ကဲပါ ေမာင္ရယ္ ကေလးနဲ႕ရန္ျဖစ္မေနပါနဲ႕
လာသား ပါးပါးနဲ႕အတူအိပ္ၾကမယ္ "
"ဟုတ္ ပါးပါး "
"ဟာ အခ်စ္ ေမာင္ကေရာ "
"ဒယ္ရီက ခ်ိဳဖာမွာသြားအိပ္ပါလား "
"ဘာကိစၥဆိုဖာမွာသြားအိပ္ရမွာလဲ "
"မတိဝူးေလ အင္းက်ိကိုယ္ကြၽတ္နဲ႕ခ်ိဳေတာ့
ပူယို႔ယားလို႔ အေၾကာင့္ ခ်ိဳဖာမွာသြားအိပ္ယို႔ "
ေျပာရင္း သေကာင့္သားေလးက ကုတင္ေပၚတင္လာၿပီး
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာ အခန့္သားဝင္အိပ္ေနသည္။
"ငါအိကၤ်ီခြၽတ္တာက ပူလို႔မဟုတ္ဘူးကြ
စားမလို႔ သိလား စားမလို႔ "
"ဘာခ်ားမွာလဲ ဒယ္ရီ "
"ဘာစားစား မင္းအေၾကာင္းလား "
"သြားပါေမာင္ရယ္ ဒီေန႕ညေတာ့ မရေတာ့ဘူးေနာ္ "
အိမ္သာကိုမ်က္စပစ္လာတာမို႔ ဒီေန႕ညေတာ့
ရိေပၚ ငတ္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္ၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္
ကုတင္ေပၚက ဝမ္ေစာေအာ္ကို အျမင္ကပ္ပုဒ္မနဲ႕
အတင္းခ်ဳပ္ၿပီး ပါးေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို
သြားရာထင္သည္ထိ ဖြဖြေလးကိုက္ၿပီး အိမ္သာထဲအေျပးဝင္လာခဲ့သည္။ ဒါေတာင္ ေနာက္က
ဝမ္ေစာေအာ္ရဲ႕ ေအာ္ငိုသံနဲ႕အတူ 'ဒယ္ရီ လူဂ်ိဳး'
ဆိုတဲ့အသံကိုၾကားလိုက္သည္။
"မငိုနဲ႕ေတာ့ သားရယ္ သားဒယ္ဒီက ခ်စ္လို႔နမ္းတာေလ "
"နမ္းတာဟုတ္ဝူး ကိုက္တြားတာ အီး..."
ပါးကို လက္ညွိုးထိုးရင္းငိုေနတာမို႔ ေရွာင္းက်န့္
ရယ္ရခက္ငိုရခက္။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္သည္
အသားျဖဴသူမို႔ သားရဲ႕ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးမွာ ေမာင့္သြားရာကအကြင္းလိုက္။ တကယ္ပါ ေမာင္ဟာ
မခ်စ္တာလဲမဟုတ္ဘဲ သားကိုအရမ္းစသည္။
ညေန ဆိုင္ပိတ္ၿပီးျပန္တိုင္း သားနဲ႕ေရွာင္းက်န့္အတြက္
မုန္တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုကပါလာသည္။ ၿပီးရင္လည္း
ႏွစ္ေယာက္စာဝယ္လာၿပီး 'မင္းဖို႔မပါဘူး ' ဆိုၿပီး
သားကိုစျပန္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သားနဲ႕မတည့္အတူေန
ျဖစ္ေနတာေလ။ ခုလည္း သူညစာငတ္တာနဲ႕
သားကိုပါငိုေအာင္ စသြားေသးသည္။
"ပါးပါး "
"ဟင္ "
အငိုတိတ္သြားတဲ့ ဝမ္ေစာေအာ္ကစကားစလာသည္။
"ဒယ္ရီက ခ်ားမယို႔ခ်ိဳၿပီး ဘာလို႔အိမ္သာထဲ
ဝင္သြားတာလဲဟင္ "
"ဟင္ အဲ...အဲဒါက..."
"အိမ္သာထဲမွာ ခ်ားေနတာမ်ားလား "
ေရွာင္းက်န့္ ဟက္ခနဲရယ္လိုက္မိသည္။
"မဟုတ္တာသားရယ္ ဘာလို႔အိမ္သာထဲမွာစားရမွာလား "
"ဟုတ္ပါရယ္ ပါးပါး ယာညာေနတာ ။
ဒယ္ရီေရ အိမ္သာကေန ညန္ညန္ခ်ားၿပီး ထြက္ခဲ့ေတာ့ဗ်ိဳ႕
တားတို႔အိပ္ေတာ့မွာ "
"ေဟာ သားရယ္ ဘာေတြေလွ်ာက္ေအာ္ေနတာလဲ "
သားအသံကို ေမာင္ကၾကားသြားထင္ အိမ္သာထဲကေန
'ေခြးသားေလး' ဆိုၿပီးလွမ္းဆဲေနသည္။
ခ်က္ရန္ အဲမွားလို႔ ဆက္ရန္...
လူဆိုးေပါက္စေလးကို မမတို႔စလုလို႔ရပါၿပီ ခ္ခ္
17.2.2023
#AhNu