Warning ! Sa lahat po ng nakabasa ng CHAPTER 67 before February 14, may major revision po ako don na may malaking epekto sa flow ng story. Kindly reread nalang po. Thank you!
Third Person's POV
Tonyo was dead...
They were mafias...
Mahirap makipagsapalaran sa siyudad lalo na kung may pinagtataguan ka. Ang bawat galaw mo ay kalkulado at maingat dahil hindi ka pwedeng mahuli. May pamilya kang nag-hihintay sa iyo at dapat mong uwian. Pero kahit anong pag-iingat at kahit anong pag tatago mo, nakita ka pa din nila. Dinala ka sa isang secluded at saradong bodega kung saan tanging mabahong amoy mula sa na-aagnas na laman ng iyong kaibigan ang tangi mong kasama.
Iyan kalagayan ni Peter.
Natagpuan niya sa wakas si Tonyo ngunit wala na itong buhay. Ikinulong siyang kasama ng patay na katawan nito sa isang madilim na bodega. Ni wala halos sumilip na liwanag sa lugar gawa ng wala itong bintana. Nagpahirap pa sa kaniya ang lamig, gutom pati na ang mga daga at kung ano-anong gumagapang na hayop sa kaniya.
"SHOOO! ALIS! HUWAG NINYONG GAGALAWIN SI TONYO!!!" Histerical niyang ginapang ang madilim na lugar papunta sa labi ng kaibigan. Narinig niya kasi ang mahihinang huni ng daga sa pagngatngat ng mga ito sa pakiramdam niyang katawan ng kaibigan.
Nagtakbuhan paalis ang mga daga, malamig ang paghinga ni Peter at nawawalan na talaga siya ng pag-asa na makalabas dito. Ilang araw na ang lumilipas, blankong blanko na ang utak niya. Gusto na niyang tapusin ang lahat pero tuwing naaalala niya ang kaniyang mag-ina at mga anak nagkakaroon siya ng lakas na loob para magpatuloy pa.
Nais lang ni Peter na hanapin ang kaibigan ngunit hindi niya inasahan na magiging ganito ang lahat. All this time, bantay sarado na pala talaga sila kahit pa nasa isang malayong isla sila. Sa loob ng higit tatlong taon, nakamasid at nakabantay sa kanila ang mga Silvia, nag-iintay lang ang mga ito na lumabas sila sa lungga.
aNg daming pagsisisi ni Peter. Dapat talaga ay pinigilan niya ang kaibigan na umalis, dapat talaga ay hindi siya pumayag. Edi sana ngayon ay buhay pa ito.
Hindi alam ni Peter kung paano niya haharapin si Bia pati si Tobias. Nadamay lang sila dito sa gulo na pinasok niya. Wala silang kinalaman dito pero ito ngayon ang katawan ni Tonyo, malamig at umaalingasaw na sa baho.
Ilang araw pa ang lumipas, no food no water just a stinking dead friend. Unti-unti nang nilalamon ng hallucinations si Peter. Ni hindi na siya makapag isip ng maayos. As if he's already dead.
At para din namang pinaglalaruan talaga siya ng mga Silvia, binuksan ng mga tauhan nito ang bodega at tila blurred na liwanag na lamang ang nakikita niya. Nabubulag na din yata siya sa sobrang gutom e.
He was tortured, narinig pa niya ang mga ito na pinag-uusapan kung paano siya i-de-despose. Katapusan na din yata niya, hindi niya lang talaga sure kung sadyang sinwerte ba siya dahil may biglang dumating na isang matandang lalaki nna nagsabi na huwag galawin si Peter dahil ito ang napag-usapan sa Mafian organization.
Doon na nagising sa katotohanan si Peter. Kung kayan malapit na siyang mategi atsaka niya malalaman na all this time, tama si Tonyo at ang mga chika nila ni Bia na mafia nga ang mga Silvia...parte ng mafian organization si Veronica.
He felt surreal...
Nang mga oras na iyon, hindi nakaramdam ng kahit kaunting takot si Peter. Isa lang ang tumatakbo sa isip niya noon....kung wala nang mga Mafia, magiging maayos na ang buhay nila ni Veronica.
Magkakasama sama na silang lahat!
"Oi boy tumayo ka diyan!" Sino ba itong nagmamagaling na nilalang na'to? Pabibo e, kitang bugbog sarado nga siya paano siyang makakatayo? May malaking pasa siya sa magkabilang mata kaya hindi niya maaninag ng maayos ang mukha ng taong kung maka-utos na tumayo siya e akala mo hindi siya 50:50. Idagdag pa ang kakanting liwanag lang na sumisilip mula sa maliit na awang ng pinto ngbodega kung saan ito pumasok. "Bilisan mo, may pag-uusapan tayo e. Kapag nahuli nila ako, lagot tayong parehas."
Tila kinakalkula ni Peter kung ilang taon na ito base sa boses. Hindi na ito bata, siguro ay nasa eary senior na ito, hindi sigurado si Peter.
"S-sino ka?" tangang tanong lang ni Peter. "Mafia ka din ba?"
Sandaling tumahimik ang lalaki at nakita niya ang pag-iling nito. "Mafia pero..." napakamot ito sa ulo parang dismayado sa pag-amin. "...pero tinatamad ng maging mafia." Umupo ito pasalampak para mas maging malapit ang mukha nito kay Peter. Ganoon pa man e hindi pa din niya makita ito ng maayos. "My name's Zaire Lee. I am planning to build a peace organization but I can't do it myself. If you don't want to die here, you'll listen to the proposal i have just for you Peter."
Walang ni ha, ni ho, in the brink of death with one dead witness (Tonyo), binanggit ng matandang lalaki ang mga katagang iyon na tuluyang nagpa bago sa buhay ni Peter. Yes, ang matandang iyon ay si Senior Zaire, ang pinakamatandang myembro ng executive. Hindi lang siya basta eme na Senior na inilagay doon...he was the brain behind MPO!
For some unknown reason, the Silvias spared his life in exchange of him telling the exact location of Veronica and the kids. Life chose him to betray his family.
The sound of waililngs and unending cries of the kids tore Peter's heart apart! They are getting them from him! They are leaving and he can't even hug them! WAla e, ginusto niya yan edi panindigan niya.
"Papa Peter bakit, bakit mo po 'to ginawa sa amin???" the little Rina cried. Buhat buhat na siya ng isang Silvia ready to uwi na paballik sa para sa kanila ay 'hell'. Peter didn't bother to anwswer any plea of question.
"Ate Rina!!! Kuya Rebel!!!" si Toby na buhat buhat ng inang si Bia ay walang magawa kundi tignan na lamang kung paanong kuhanin ng mga men in black ang mga kapatid. "Mama ibaba mo ako! Aawayin ko tila! Hindi nila pwede kunin mga kuya at ate ko!!!"
"Tobyyyyy!"
"Toby!"
Ang magkapatid ay ayaw din mahiwalay sa bata! E ano gagawin, epal si Peter e. Buti nalang talaga at madalang ang mga chismosa dito sa isla kaya walang mga nakiki-usyoso sa ganap nila at syempre wala din naglalakas loob na tumulong.
Everything went in fast motion for Peter, tila naka multiply by 10 ang bilis ng mga pangyayari. All he remembered is the way how Veronica eyed him. It was a look of hope and trust kay Peter! Veronica is still believing in him, his better half is waiting for the day where he will move and make their family whole again.
And the rest went history. Peter engaged his few weeks in the making of mafian peace organization of course with senior Zaire, he was wearing a white mask back then for him not to reveal his face...he was named as the faceless man that will soon bring peace between mafias and civilians.
Well that's what they thaught because behind those sweet talks about peace is a planto destroy every mafian communities.
Veronica died while giving birth, that is also the day where Peter revealed himself as the founder of MPO. Syempre gulat malala si Rondrad and others, sino ba namang hindi e dating truck driver lang yan si Peter tapos naging mangingisda. And now founder na ng isang organization na mas mataas kaysa sa mga mafian.
Well, who knows what pain can do to a person.
To avoid shame sa part ng mga Silvias na nagkaroon ng anak sa labas si Veronica---kay Peter pa mismo talaga na isang MPO, nagkaroon ng kasunduan sa pagitan nila. Rondrad will raise the son and Peter will raise the daughter. They even signed a paper stating that there will be no more string attached on any of them. Peter will forget that he had a son with Veronica and that he raised Rina and Rebel for almost four years and that he will also forget Veronica.
Everything that happened is a personal truss between them however, the silent war just started that time.
"I wil wait for the day that our families are together and happy. I will wait for you my love, Peter."
As Peter hid the letter behind his beloved's painting, he was determined. One day all his plans will be in place. They will be all together again...
And the only to do that is to proceed with the Project ExG---the extermination of mafian organizations and bringing peace to everyone of them.
ASHARI'S POV
"Kahit mukha akong pera? Kahit masama lumalabas sa bunganga ko? Kahit lagi kong hinihiling ang mga masasamang bagay para sa ibang tao? Sure ka lolo mahal pa din ako ng Diyos?"
May ipapakilala daw sa akin si Tanda, akala ko naman jojowain si Lord pala ang ipapakilala niya. Ipinagpray pa nga niya ako at nagtapos kami sa paghngi ng tawad sa nga kasalanan namin. Sa dami ng kasalanan ko hindi kasya abg araw na'to para sabihin lahat.
Di ko gets kung bakit dito nagpunta si Easton, di ako nainform na magkakilala pala sila ng matandang 'to. Siguro sinabihan din ni Tanda si Easton na maybipapakilala siya na kung sino. Hmmmm?
Something curiosity hits me lang!
At isa pa ha, nandito din 'yung dalawang bata na swapang sa pagkaen! Kanina nag pa-practice sila ng kanta tapos ngayon naman naglilinis na sila sa simbahan. Nginingitian pa nila ako at parang tuwang tuwa sila na nandito ako sa simbahan.
"Oo naman ija, kahit ang pinaka makasalanang tao sa mundo mahal ng Diyos."
Napa-isip ako, "Kahit po mga mamamatay tao?" tumango ang matanda. "E 'yung mga kabet? 'Yung nang-aagaw ng asawa kahit may valid reason naman. Mali pa din po 'yun diba? Kasalanan pa din? Mahal pa din sila ni Lord?" tumango muli ang matanda. Kaylan ba hihindi ito? "E 'yung mga mafia? Love sila ni Lord?"
"Hindi tumitingin ng Diyos sa kung ano ka dito sa mundo, ang titignan niya e ito." itinuro ng matanda ang puso niya. "Hindi siya tumitingin sa mga pagkakamali natin bilang tao, tumitingin siya sa puso na tumatanggap na isa siyang likas na makasalanan at tangin si Jesus lamang ang makakapag ligtas sa kaniya. Walang pake ang Diyos kung ganster ka man o sindikato o human trafficker. Basta ikaw ay nagsisi at tinanggap si Jesus bilang iying Diyos na tagapagligtas, lahat ay magiging maayos."
Hindi ko alam kung bakit ako dinala ng mga paa ko dito. Hindi ko alam kung bakit sinundan ko si Easton pero habang nakatingin ako sa krus ng simbahan, pakiramdama ko kinakausap ako ni Lord (kahit di naman ako nagp-pray noh, minsan labgbpag nasa bingit na ng kamatayan ang buhay ko). Parang ipinapaalala lang niya sa akin na magiging ayos din lahat.
Basta huwag lang akong magmukhang pera mwhehehhee.
Ilang oras pa ang inilagi ko sa tahimik na simbahan bago ako hinatid sa labas ni Lolo tanda at ng dalawang swapang na bata. Ay, char, baka hindi na pala sila swapang ngayon kasi mukhang pinapakain na sila ng tama, hindi na sila mukhang pulubi at patay gutom.
Nagpaalam na ako sa pinaka mabuting paraan. Syempre kalalabas lang natin ng simbahan, dapat mukha tayong mabait at mabuting tao ganern hehe.
"How's church?"
"AY KALABAW KANG NAHULOG!!"
Arghhh! Kalalabas ko lang ng simbahan pero makakasapak ako ng kung sino man dahil sa gulat. Nagmumuni muni ako eeeeee! Sapo sapo ang dibdib ko, tinitigan ko ng masama si Easton na nakasandal sa kabilang side ng kotse na gamit ko.
Maglalabas na sana ako ng masasamang salita ng maalala ko na mali iyon at syempre naalala ko na...kinausap ako ni Easton. Pakiramdam ko bigla akong naipit sa isang masikip na lugar. Bumagal ang paghinga ko kasabay ng pagbagal ng tibok ng puso.
"A-ayos lang, may ipinakilala 'yung Senior Pastor." hindi ko matignan ng diretsyo sa mata si Easton....
Nakaka-inis ako! Gusto ko siyang makita pero tuwing ganitong kalapit na siya at ganitong nag-uusap na kami, si Galileo ang nakikita ko sa mukha niya.
Unti-unti, nilalamon ako ng isipin tungkol kay Gali. Pakiramdam ko si Easton ang sumasampal sa akin ng katotohanan na wala si Gali...na pag-uwi ko sa Marchese, wala akong dadatnan na matambok na pisngi na may masayang ngiti sa labi.
I hate mself for feeling this way.
"I'm glad you met Him." ngumiti ng banayad si Easton bago umalis sa pagkakasandal sa kotse ko. "Are you going back home?"
Home...
Anong home ba ang tinutukoy niya?
"Ahmm, hindi ko sure." pagsasbi ko ng totoo. Kasi haler, ang plano ko ay sundan siybsa kung saan man siya pupunta noh. "Siguro?"
Ngumisi muli ng tipid si Easton, huwag please lang! Ang gwapo kasi niya kapag ginagawa niya 'yon!
"Let's have a late lunch." huh? "Together..."
"Kakain tayo?"
Tumango si Easton. "Oh, I'm sorry. Do you have other plans?"
"Hindi...ano kasi... diba ayaw mong kumain nitong nga nakaraan? Sukdulang kumuha ka na nga ng Master's degree sa pagpapaka depress major in Sadboying kung magkulong ka sa kwarto mo e hehe. Gulat lang ako at nag aya kang kumain hehe."
Humagalpak ng malakas na tawa si Easton. "So that 's your reason?" tinanguan ko siya. Tumitig naman siya sa akin, iyong tingin na nilulusaw ako! Siguro ice cream lang ako e kanina pa ako nahulog sa sahig. "Come on, i'll drive. This will be our first date."
Ay!
Ay teka sandaleeee!
May pa date ang Easton baka naman nakakalimutan niya si Gali noh. Pero hehehehe, sige na nga now lang naman e.
First date daw....
Kasi last date na din pala! Hahahaha ang happy!
________
to be continued...