Michael en ik lopen achter elkaar aan, de kamer uit. Vragen waarvan ik nooit antwoord op ga krijgen, spoken door mijn hoofd. Michael schijnt het ook niet te weten, want zijn gezicht staat nog steeds verbaasd.
'Mike!' sis ik. Hij reageert niet. Ik ren een klein stukje, zodat ik hem bij kan houden. 'Michael! Wie is dat?'
'Iemand van het management,' zucht hij.
'Management? Hoe kennen die mijn naam?'
'Geen idee Laan.' De vrouw loopt naar het restaurant en daar aangekomen komt er gelijk een bediende op ons af.
'Een tafel voor drie graag,' bromt de vrouw. De bediende wijst naar een plekje bij het raam, en even later zit ik met Michael tegen over de vrouw.
'Zo, Michael en Lana.' Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.
'Hoe weet U mijn naam?'
'Research. Maar, om gelijk met de deur in huis te vallen, wij willen meer nieuws over 5 Seconds of Summer creeën. We willen dat jullie een relatie krijgen.' Mijn mond valt open.
'Pardon?' Ik zie Michaels gezicht weg trekken.
'Jullie hoorde me goed. Het hoeft niet uitgebreid te zijn, maar gewoon op straat. Handjes vasthouden, kusjes geven, al dat soort kleffe dingen. Oh, en Lana. Jij kan mee op tour.'
'Kan ik zelf niet uitmaken met wie ik iets krijg? Waarom ik? Waarom niet Luke of zo?'
'Omdat jullie al te lang uit het nieuws zijn Michael, en we moesten iemand kiezen. De volgende keer is misschien een van de andere jongens aan de beurt.'
'En wat als ik het niet doe?'
'Dan zullen er dramatische gevolgen moeten komen. Doe het maar gewoon. Het hoeft maar een jaartje of misschien twee.'
'Een jaar?' Ik kijk de vrouw ongelovig aan. 'Moet ik een jaar een nep-relatie hebben omdat híj anders gevolgen kan hebben.'
'Jij was fan toch?' Shit, dat was waar ook. 'Dan wil je toch niet dat de band uitelkaar valt?'
'De band uitelkaar valt?'
'Je denkt toch niet dat wij jou nog accepteren als jij niet doet wat we willen dat je doet? Je hebt een contract ondertekent Michael. Snap dat. Nou, ik hoop voor jullie dat jullie kunnen acteren. Nog een paar dingen. Lana, jij gaat dus zometeen mee naar Brussel.'
'En Britt?'
'Die ook, de taxi rijdt langs jullie huis om jullie spullen te pakken. En we willen graag dat Michael Lana op een openbare plek verkering vraagt. Het liefst zo snel mogelijk, dus nu ongeveer.'
'Wát? Waarom? Doen we niet al genoeg zonder dat? Ik wil niet liegen tegen onze fans!' Michael schreeuwt bijna, en een paar mensen kijken verbaasd op.
'Ga nu maar.' De vrouw glimlacht vriendelijk. 'Ik wens jullie succes.' Ik sta langzaam op. Mijn stoel schuift piepend naar achteren en ik doe geen moeite om hem aan te schuiven. Ik loop naar de uitgang en ga daar op een bankje zitten. Michael komt langzaam aangelopen gaat naast me zitten. Het blijft een tijdje stil.
'Sorry, Mike. Dat dit moet gebeuren.'
'Het geeft niet, jij kan er niks aan doen.'
'Jawel, als ik er niet was geweest hadden ze een beter persoon gekozen.'
'Het ligt niet aan jou Lana. Ik wil gewoon Cal-' Hij stopt met praten als de vrouw weer voorbij komt lopen. Ik bijt op mijn lip.
'Zullen we naar de kamer? Dan gaan we het ze eerst vertellen en daarna gaan we naar buiten om- nou ja- je weet wel.' Ik knik. We staan allebei op en gaan met de trap omhoog. Mijn haat voor liften is nog steeds niet over. Michael zucht nog een keer diep.
'Het is alleen voor buiten toch?' probeer ik optimistisch te zeggen.
Michael schudt treurig zijn hoofd.
'Ze hebben alles in de gaten. We zullen zelfs met elkaar op één kamer moeten gaan slapen.' Een traantje verlaat zijn oog. Ik wrijf heel even over zijn rug maar laat dan snel weer los. Tenslotte haatte ik hem minder dan een maand geleden nog. Michael glimlacht zwakjes naar me, maar alweer komt er een traan over zijn wang naar beneden. Ik zucht diep als we voor de goede deur staan, en doe hem dan open. Een paar seconde kijken ze ons aan, en dan komt Britt op mij afgestormt.
'Wat is er gebeurd?' Ik laat me in haar armen vallen. 'Laan?'
'Het was het management, ik moet verkering met Michael.'
'Wat?' Britt schudt even verbaasd haar hoofd.
'Wat zei ze?' Ashton komt bezorgd naast ons staan. Kennelijk praatten we weer Nederlands terwijl we het niet door hadden.
'Waarschijnlijk dat ik verkering met haar moet van het management. Ze weten niet dat ik op jongens val,' zucht Michael. Het blijft dood stil in de kamer. Dan komt Calum op Michael afrennen. Hij huilt zachtjes.
'Zeg alsjeblieft dat het niet waar is. Zeg alsjeblieft dat ik gewoon met mijn vriendje over straat kan lopen zonder gelijk overal in het nieuws te komen.' Michael slaat een arm om hem heen en probeerd hem te troosten.
Luke -die nog steeds aan de eettafel zát- smijt de kaarten van monopoly die nog steeds op tafel lagen, over de tafel heen en rent dan weg. Ik, Britt en Ashton kijken hem verbaasd na. Ashton seint dat hij even gaat kijken wat er is, en rent hem achterna.
'Heb je Marcel al gebeld?' Ik vloek zachtjes. Ik ben in dit soort gevallen erg blij dat Nederlands zo'n raar taaltje is die buitenlanders moeilijk kunnen verstaan.
'Wat moet ik dan zeggen? Hij weet toch ook niet van jou en Ash?'
'Jawel, ik heb gezegt dat het is zodat ze ons meer vertrouwen en dat ik het uit zou maken als we klaar zijn.'
'Serieus?' Ze schudt haar hoofd.
'Ik kijk dan wel voor een oplossing. Je kan wel gewoon tegen hem zeggen dat het moet van het management. Dat snapt hij wel.' Ik knik en pak mijn telefoon. Gelukkig had Britt gelijk en snapt Marcel het, hij vindt het zelfs een "leuke en interessante manier om een vertouwensband te creeën".
Na een tijdje komen Luke en Ashton binnen. Luke ploft gelijk naast mij neer op de bank. Ashton kijkt mij even nadenkend aan, maar richt zich dan op Britt. Ik kijk Luke onderzoekend aan, maar hij schenkt me alleen een ijzige blik terug. Wat zijn we weer aardig.
'Lana?' Ik kijk verbaasd op naar Michael. 'Ga je mee naar buiten?' Ik knik. Nu komt het... Calum geeft Michael nog één knuffel en daarna loopt Michael al weg. Ik ga nog snel even naar Calum toe.
'Sorry Calpal.' Hij glimlach zwakjes naar me.
'Je kan er niks aan doen Laan, zolang je maar zorgt dat het niet écht wordt.' Hij knipoogt en ik grinnik zachtjes. Daarna ren ik naar Michael die op de gang staat de wachten.
'Als we zo buiten komen, moet je gelijk doen alsof je niks ziet aankomen.' Hij fluistert, bang dat ook maar één ander persoon het hoort. Ik knik snel en we lopen naar buiten. There we go.
Even later lopen we over de straatjes door het centrum. We lopen vooral langs de grachten, omdat Michael dat bijna nooit ziet. Het valt me nu pas op hoeveel toeristen hier zijn. We lopen naar een bruggetje, en gaan aan de zijkant op de reling zitten. Ik peuter zenuwachtig aan mijn nagels, terwijl Michael geïnteresseerd rond kijkt. Opeens springt hij van de reling af, waardoor hij bijna in het water belandt.
'Doe normaal sukkel,' grinnik ik.
'Dat is niet lief.' Hij kijkt me sip aan. Hij brengt zijn mond naar mijn oor. 'Sorry als dit heel gênant wordt.' Ik glimlach zacht.
'Oké, Lana.'
'Michael,' grijns ik terug.
'Doe normaal, ik moet me concentreren.' Ik grinnik zachtjes. 'Lieve Lana.'
'Je mag dit stuk best skippen hoor,' onderbreek ik hem weer. Hij poort in mijn zijn, waardoor ik nu ook bijna in het water beland.
'Lana, zou je alsjeblieft verkering met me willen?' Ik kijk in zijn puppyoogjes -damn, wat zijn die eigenlijk schattig- en knik dan verlegen. Langzaam komt zijn gezicht dichterbij, en dan kust hij me. De adrealine gaat door mij heen. Ik had nooit verwacht dat ik, in Amsterdam, op de reling bij de gracht kus met Michael Clifford. Langzaam trek ik me terug en ik glimlach naar hem. Hij glimlacht terug, springt daarna over de reling heen en pakt mijn hand.
'Ga je mee terug?' Ik knik en we lopen hand in hand terug naar het hotel. Pas als we de deur van de hotelkamer dicht hebben gedaan, laat ik hem los. Ik plof op de bank neer en staar naar buiten.
'Hoe was het?' Britt komt op mij afrennen.
'Jullie staan al op twitter,' zegt Ashton die achter haar aan komt lopen.
'Het was eng,' zucht ik. 'Ik ben zo bang dat ik iets fout doe.'
'Je deed het prima hoor,' zegt Michael glimlachend.
'Mikey!' Calum komt aanrennen en geeft hem een knuffel.
'En heb je haar verleidt?'
'Helemaal,' grinnik Michael.
'Je hebt geluk met hem Cal, hij kan prima zoenen,' lach ik.
'Dat wist ik toch al, maar fijn dat je het met me eens bent.'
'De taxi is er zo.' Luke komt binnen lopen terwijl hij achter zijn mobiel zit. Pas als hij bij de bank is, kijkt hij op. 'Oh, hoi Mikey en Lana. Ik zag jullie net op twitter, al waren jullie gezichten niet heel duidelijk. Wat ben ik toch goed in mensen herkennen.' Hij glimlacht trots.
'Knap hoor, als het er in koeienletters bij staat,' grinnikt Ashton.
~
We lopen met z'n zessen naar de taxi toe. Omdat we aan een drukke weg zitten en het voor de taxi een onmogelijke opgave werd om een parkeerplek te vinden, moeten we een stukje lopen. Michael en ik lopen hand in en hand, net als Britt en Ashton. Luke en Calum lopen er tussen, en ik zie Calum soms jaloers naar de handen van mij een Michael kijken.
'Ik ga even naar Calum,' fluisterd Michael in mijn oor. Ik knik, en hij geeft me een kusje op mijn wang. Daarna laat hij me los, en loopt naar Calum. Luke gaat naast mij lopen, en er komt een lange stilte. Ik zie Michael snel Calums hand vast houden en ik slik.
Ohnee. Laat dit alsjeblieft niet waar zijn. Laat mij alsjeblieft niet verliefd worden op de jongen die ik een maand geleden haatte, die homo is, een vriendje heeft, en waarmee ik nep verkering heb.
Ik haat jou ook karma.