<Unicode>
"ကိတ်မုန့်ရော ငါလုပ်ထားတဲ့ကိတ်မုန့်ဘယ်မလဲ!"
မိုးထက်ကအသံဆာဆာလေးနဲ့အော်တော့ အာဏာကသူသယ်ထားတဲ့ဗူးလေးထဲကကိတ်မုန့်လေးကိုထုတ်ကာဖယောင်းတိုင်လေးတစ်တိုက်စိုက်ပီးမီးလေးပါညှိပေးလိုက်သည်။
"သားဓူဝံလေး ပါးပါးတို့မိသားစုလေးကနေကြိုဆိုပါတယ်"
ကိတ်မုန့်လေးကိုင်ကာသူ့ကိုပြုံးပီးကြည့်နေတဲ့မိုးထက်နဲ့ ဘေးကလူတေကြောင့်ဓူဝံဝမ်းသာလွန်းလို့မျက်ရည်တောင်ဝဲမိသည်။
"သားဓူဝံကိုလေယာဉ်ပေါ်မှာစကားလာမပြောတာစိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ ပါးပါးတို့ကသားအတွက်ကိတ်မုန့်လေးလုပ်ပေးချင်လို့"
လေယာဉ်ပေါ်တွင်မိုးထက်နဲ့လင်းသန်ကမီးဖိုခန်းထဲဝင်ကာကိတ်မုန့်အတူလုပ်နေကြတာဖြစ်သည်။မကျွမ်းကျင်လို့ မုန့်ကတူးသွားလိုက်ပုံပျက်သွားလိုက်နဲ့မို့အချိန်အတော်ကြာအောင်လုပ်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။
"တစ်လမ်းလုံးလေယာဉ်ပေါ်မှာဒီကိတ်ကိုလုပ်နေခဲ့တာလား?"
"ဟီး ဟုတ်တယ် မီးမှုတ်လိုက်လေ"
မိုးထက်သတိပေးလိုက်တော့ဓူဝံကမီးလေးမှုတ်လိုက်ကာပါးပြင်ပေါ်သို့စီးကျလာတဲ့မျက်ရည်များကိုသုတ်နေတော့သည်။
"ဘာလို့ငိုနေတာလဲ သားငယ်ရယ် တိတ် တိတ်"
"ကျနော်ထင်တာ ကျနော့်ကိုလက်မခံကြပဲမုန်းနေလိမ့်မယ်လို့.."
"မဟုတ်တာ ပါးပါးတို့ကသားငယ်ကိုဘာလို့မုန်းရမှာလဲ သားတည်မြဲချစ်တဲ့သူကိုပါးပါးတို့လဲချစ်တာပေါ့ တိတ် တိတ်မငိုနဲ့တော့"
မိုးထက်နဲ့လင်းသန့်က ဓူဝံပါးပြင်ပေါ်မှမျက်ရည်များကိုသုတ်ပေးလိုက်ပီးနှစ်သိမ့်ပေးလိုက်တော့ဓူဝံကလူကြီးသေးသေးလေးနှစ်ယောက်ကိုဖက်ကာငိုတော့သည်။
"ကျနော့်ကိုလက်ခံပေးလို့ကျေးဇူးပါ"
"သားငယ်ရယ် မိသားစုဆိုတာကိုယ့်ရဲ့ကောင်းခြင်းဆိုးခြင်းအရာအားလုံးကိုလက်ခံပေးနိုင်တဲ့သူတေပါ ပါးပါးတို့ကမိသားစုတေဖြစ်နေပီ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သိမ်ငယ်မနေပါနဲ့ ပါးပါးတို့ကသားကိုရောသားအလုပ်ကိုပါလက်ခံနိုင်တယ် ကိုယ့်ပုံစံအတိုင်းပဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ ဟုတ်ပီလား"
[ဟုတ်တယ် တူလေးရဲ့hostပြောသလိုပဲ ကိုယ့်နေတတ်သလိုနေ အားလုံးကမိသားစုတေကြီးပဲ]
ဘယ်ကရောက်လာမှန်းမသိတဲ့CPကြက်အဖြူလေးကသူ့ကို ကတော်ကတော်နဲ့လူတေစကားပြောသလို ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့စကားတေလာပြောနေတာမို့ဓူဝံကြောင်တောင်တောင်ကြီးဖြစ်နေသည်။
"ဒါလဲ ပါးပါးတို့ရဲ့မိသားစုဝင်ထဲကတစ်ယောက်ပဲ သူ့နာမည်ကဟေးဟေးတဲ့ ဟိုးနောက်ကသံချောင်းတဲ့ သူ့လင်လေ ဟဲဟဲ ပါးပါးတို့ကတစ်မျိုးလုံးဂေးနေတာ"
မိုးထက်ရဲ့စကားကြောင့်အားလုံးကတဟားဟားထရယ်ကြတော့သည်။ဘယ်သွားသွား တပြုံတမကြီးသွားကာ မခွဲခွာပဲချစ်ချစ်ခင်ခင်နဲ့နေကြတဲ့ ဒီမိသားစုလေးကြောင့်ဓူဝံရဲ့အထီးကျန်ပီးခြောက်သွေ့တဲ့နေ့ရက်များဟာ ပြန်လည်ဆိုပြေပီးနွေးထွေးလာတော့မည်။အစကကြောက်နေပေမယ့် ကြက်နဲ့တောင်မိသားစုဝင်တေလိုချစ်ချင်ခင်ခင်နေနေကြတဲ့ဒီမိသားစုလေးကြောင့်ဓူဝံခနလေးအတွင်းမှာပဲသံယောဇဉ်ဖြစ်သွားသည်။
>>>>>>>>>>>
"အချစ် ပင်ပန်းနေပီလား မောင်နှိပ်ပေးမယ်လာ"
"နေပါ ငါကတောင်မောင့်ကိုနှိပ်ပေးရအုံးမှာ"
"လာပါကွာ မောင်နှိပ်ပေးချင်လို့"
ဓူဝံရဲ့လက်ကိုဆွဲကာအိပ်ရာပေါ်ထိုင်စေပီး တည်မြဲကကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ကာခြေထောက်လေးများကိုသေချာနှိပ်ပေးလေသည်။
"ငါတော့ငရဲကြီးတော့မှာပဲ"
"မကြီးပါဘူး အချစ်ကမောင့်ထက်ကြီးတယ်လေ တကယ်ဆိုမောင်ကအချစ်ကိုကန်တော့ပီးတောက်အိပ်သင့်တာ"
"မောင် တကယ်လို့ငါအသက်ကြီးလာပီးမနုပျိုတော့ရင် မောင်ငါ့ကိုစိတ်ကုန်သွားမှာလား"
"အချစ်!lesson 2ကဘာလဲ!"
"မောင့်အချစ်ကိုသံသယမဝင်ရဘူး"
"သိရဲ့သားနဲ့ မောင့်စကားနားမထောင်ဘူး လာစမ်း မင်းလေးကိုအပြစ်ပေးရမယ်!"
ရုတ်တရက်ကြီးသူ့အပေါ်ခုန်အုပ်ကာအပေါ်ကနေအတင်းလိုက်နမ်းနေတဲ့တည်မြဲကြောင့်...
"မောင့်!ယားတယ် ဟားဟား မောင်ရေ!အ့!"
အခြေနေတေကရုတ်တရက်ပြောင်းသွားကာ တည်မြဲကငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်ပီးသူ့ပေါင်ပေါ်တွင်ဓူဝံကိုမှောက်ယက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။လက်တစ်ဖက်ကဓူဝံခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပီး ကျန်တစ်ဖက်ကလုံးဝန်းနေတဲ့တင်းပါးကလေးကိုဖျစ်ညစ်နေသည်။
"မောင်"
"တိတ်တိတ်နေအချစ်လေး"
တည်မြဲကဓူဝံရဲ့ဘောင်းဘီကိုဒူးအထိချွတ်ချကာ တင်ပါးလေးကိုအသာပွတသပ်ရင်း...
"မောင်၁၀ချက်ရိုက်မယ်အချစ် အချက်ရေလိုက်အော်ရမယ် မှားရင်အစကပြန်ရိုက်မယ် ရုန်းရင်၂ဆအရိုက်ခံရမယ်"
"မောင် ငါမင်းထက်ကြီး..."
"စပီ!"
ဖြန်း!!
"အား!မောင်!"
ထူပူသွားတဲ့တင်ပါးတစ်ဖက်ကြောင့်အလန့်တကြားအော်လိုက်မိသည်။
"အချက်ရေမအော်ရင်အစကပြန်ရိုက်မယ်!"
"မောင် ငါ.."
ဖြန်း!!!
"အား!!တစ်!"
ဖြန်း!!
"နှစ့်!အာ့!"
ဖြန်း!!
"သုံး!နာတယ် မောင်!"
မောင်ကလက်ဝါးပြင်ကျယ်သူမို့တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တိုင်း တင်ပါးတစ်ခုလုံးထူတူသွားသည်အထိပင်။တစ်ဖက်ထဲကိုပဲဆက်တိုက်ရိုက်နေတာမို့ နာတာကိုကျော်ပီးထုံတဲ့အဆင့်ပါရောက်နေပီ။သို့သော် ထိုအရာနှင့်ဆန့်ကျင်စွာသူ့အောက်ကအငယ်ကောင်လေးကမာလာသည်။
ဖြန်း!!
"အား!!တစ်ဆယ် ဟင့်!"
"ဟက်!အချစ်မင်းဟာလေးကစိုနေပီ"
"ငါ.."
နီရဲနေတဲ့တင်ပါးလေးကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးလာတော့ ဓူဝံမျက်လုံးလေးမှေးလာသည်။ထို့အချိန်သူ့တွင်းဝလေးတဲ့ဝင်လာတဲ့လက်နှစ်ချောင်းကြောင့်ကိုယ်လေးတွန့်သွားတော့...
"ပီးပီထင်လို့လား အချစ် No No တကယ်အပြစ်ပေးတာကအခုမှစမှာ!"
ချလွင်!
အံဆွဲထဲကနေထုတ်လိုက်တဲ့လက်ထိပ်နဲ့ချူပါတဲ့လည်ပတ်လေးကြောင့်ဓူဝံမျက်လုံးပြူးသွားတော့သည်။
........................။🍑
<Zawgyi>
"ကိတ္မုန္႔ေရာ ငါလုပ္ထားတဲ့ကိတ္မုန္႔ဘယ္မလဲ!"
မိုးထက္ကအသံဆာဆာေလးနဲ႔ေအာ္ေတာ့ အာဏာကသူသယ္ထားတဲ့ဗူးေလးထဲကကိတ္မုန္႔ေလးကိုထုတ္ကာဖေယာင္းတိုင္ေလးတစ္တိုက္စိုက္ပီးမီးေလးပါညႇိေပးလိုက္သည္။
"သားဓူဝံေလး ပါးပါးတို႔မိသားစုေလးကေနႀကိဳဆိုပါတယ္"
ကိတ္မုန္႔ေလးကိုင္ကာသူ႔ကိုျပံဳးပီးၾကည့္ေနတဲ့မိုးထက္နဲ႔ ေဘးကလူေတေၾကာင့္ဓူဝံဝမ္းသာလြန္းလို့မ်က္ရည္ေတာင္ဝဲမိသည္။
"သားဓူဝံကိုေလယာဥ္ေပၚမွာစကားလာမေျပာတာစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ ပါးပါးတို႔ကသားအတြက္ကိတ္မုန္႔ေလးလုပ္ေပးခ်င္လို႔"
ေလယာဥ္ေပၚတြင္မိုးထက္နဲ႔လင္းသန္ကမီးဖိုခန္းထဲဝင္ကာကိတ္မုန္႔အတူလုပ္ေနၾကတာျဖစ္သည္။မကြၽမ္းက်င္လို႔ မုန္႔ကတူးသြားလိုက္ပံုပ်က္သြားလိုက္နဲ႔မို႔အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္လုပ္ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။
"တစ္လမ္းလံုးေလယာဥ္ေပၚမွာဒီကိတ္ကိုလုပ္ေနခဲ့တာလား?"
"ဟီး ဟုတ္တယ္ မီးမႈတ္လိုက္ေလ"
မိုးထက္သတိေပးလိုက္ေတာ့ဓူဝံကမီးေလးမႈတ္လိုက္ကာပါးျပင္ေပၚသို႔စီးက်လာတဲ့မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ေနေတာ့သည္။
"ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ သားငယ္ရယ္ တိတ္ တိတ္"
"က်ေနာ္ထင္တာ က်ေနာ့္ကိုလက္မခံၾကပဲမုန္းေနလိမ့္မယ္လို႔.."
"မဟုတ္တာ ပါးပါးတို႔ကသားငယ္ကိုဘာလို႔မုန္းရမွာလဲ သားတည္ျမဲခ်စ္တဲ့သူကိုပါးပါးတို႔လဲခ်စ္တာေပါ့ တိတ္ တိတ္မငိုနဲ႔ေတာ့"
မိုးထက္နဲ႔လင္းသန္႔က ဓူဝံပါးျပင္ေပၚမွမ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ေပးလိုက္ပီးႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္ေတာ့ဓူဝံကလူႀကီးေသးေသးေလးႏွစ္ေယာက္ကိုဖက္ကာငိုေတာ့သည္။
"က်ေနာ့္ကိုလက္ခံေပးလို႔ေက်းဇူးပါ"
"သားငယ္ရယ္ မိသားစုဆိုတာကိုယ့္ရဲ႕ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းအရာအားလံုးကိုလက္ခံေပးႏိုင္တဲ့သူေတပါ ပါးပါးတို႔ကမိသားစုေတျဖစ္ေနပီ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိမ္ငယ္မေနပါနဲ႔ ပါးပါးတို႔ကသားကိုေရာသားအလုပ္ကိုပါလက္ခံႏိုင္တယ္ ကိုယ့္ပံုစံအတိုင္းပဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေန ဟုတ္ပီလား"
[ဟုတ္တယ္ တူေလးရဲ႕hostေျပာသလိုပဲ ကိုယ့္ေနတတ္သလိုေန အားလံုးကမိသားစုေတႀကီးပဲ]
ဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့CPၾကက္အျဖဴေလးကသူ႔ကို ကေတာ္ကေတာ္နဲ႔လူေတစကားေျပာသလို ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔စကားေတလာေျပာေနတာမို႔ဓူဝံေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။
"ဒါလဲ ပါးပါးတို႔ရဲ႕မိသားစုဝင္ထဲကတစ္ေယာက္ပဲ သူ႔နာမည္ကေဟးေဟးတဲ့ ဟိုးေနာက္ကသံေခ်ာင္းတဲ့ သူ႔လင္ေလ ဟဲဟဲ ပါးပါးတို႔ကတစ္မ်ိဳးလံုးေဂးေနတာ"
မိုးထက္ရဲ႕စကားေၾကာင့္အားလံုးကတဟားဟားထရယ္ၾကေတာ့သည္။ဘယ္သြားသြား တျပံဳတမႀကီးသြားကာ မခြဲခြာပဲခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ေနၾကတဲ့ ဒီမိသားစုေလးေၾကာင့္ဓူဝံရဲ႕အထီးက်န္ပီးေျခာက္ေသြ႔တဲ့ေန႔ရက္မ်ားဟာ ျပန္လည္ဆိုေျပပီးေႏြးေထြးလာေတာ့မည္။အစကေၾကာက္ေနေပမယ့္ ၾကက္နဲ႔ေတာင္မိသားစုဝင္ေတလိုခ်စ္ခ်င္ခင္ခင္ေနေနၾကတဲ့ဒီမိသားစုေလးေၾကာင့္ဓူဝံခနေလးအတြင္းမွာပဲသံေယာဇဥ္ျဖစ္သြားသည္။
>>>>>>>>>>>
"အခ်စ္ ပင္ပန္းေနပီလား ေမာင္ႏွိပ္ေပးမယ္လာ"
"ေနပါ ငါကေတာင္ေမာင့္ကိုႏွိပ္ေပးရအံုးမွာ"
"လာပါကြာ ေမာင္ႏွိပ္ေပးခ်င္လို႔"
ဓူဝံရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာအိပ္ရာေပၚထိုင္ေစပီး တည္ျမဲကၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ကာေျခေထာက္ေလးမ်ားကိုေသခ်ာႏွိပ္ေပးေလသည္။
"ငါေတာ့ငရဲႀကီးေတာ့မွာပဲ"
"မႀကီးပါဘူး အခ်စ္ကေမာင့္ထက္ႀကီးတယ္ေလ တကယ္ဆိုေမာင္ကအခ်စ္ကိုကန္ေတာ့ပီးေတာက္အိပ္သင့္တာ"
"ေမာင္ တကယ္လို႔ငါအသက္ႀကီးလာပီးမႏုပ်ိဳေတာ့ရင္ ေမာင္ငါ့ကိုစိတ္ကုန္သြားမွာလား"
"အခ်စ္!lesson 2ကဘာလဲ!"
"ေမာင့္အခ်စ္ကိုသံသယမဝင္ရဘူး"
"သိရဲ႕သားနဲ႔ ေမာင့္စကားနားမေထာင္ဘူး လာစမ္း မင္းေလးကိုအျပစ္ေပးရမယ္!"
႐ုတ္တရက္ႀကီးသူ႔အေပၚခုန္အုပ္ကာအေပၚကေနအတင္းလိုက္နမ္းေနတဲ့တည္ျမဲေၾကာင့္...
"ေမာင့္!ယားတယ္ ဟားဟား ေမာင္ေရ!အ့!"
အေျခေနေတက႐ုတ္တရက္ေျပာင္းသြားကာ တည္ျမဲကငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္ပီးသူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ဓူဝံကိုေမွာက္ယက္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။လက္တစ္ဖက္ကဓူဝံေခါင္းေလးကိုပြတ္သပ္ေပးလိုက္ပီး က်န္တစ္ဖက္ကလံုးဝန္းေနတဲ့တင္းပါးကေလးကိုဖ်စ္ညစ္ေနသည္။
"ေမာင္"
"တိတ္တိတ္ေနအခ်စ္ေလး"
တည္ျမဲကဓူဝံရဲ႕ေဘာင္းဘီကိုဒူးအထိခြၽတ္ခ်ကာ တင္ပါးေလးကိုအသာပြတသပ္ရင္း...
"ေမာင္၁၀ခ်က္႐ိုက္မယ္အခ်စ္္ အခ်က္ေရလိုက္ေအာ္ရမယ္ မွားရင္အစကျပန္႐ိုက္မယ္ ႐ုန္းရင္၂ဆအ႐ိုက္ခံရမယ္"
"ေမာင္ ငါမင္းထက္ႀကီး..."
"စပီ!"
ျဖန္း!!
"အား!ေမာင္!"
ထူပူသြားတဲ့တင္ပါးတစ္ဖက္ေၾကာင့္အလန္႔တၾကားေအာ္လိုက္မိသည္။
"အခ်က္ေရမေအာ္ရင္အစကျပန္႐ိုက္မယ္!"
"ေမာင္ ငါ.."
ျဖန္း!!!
"အား!!တစ္!"
ျဖန္း!!
"ႏွစ့္!အာ့!"
ျဖန္း!!
"သံုး!နာတယ္ ေမာင္!"
ေမာင္ကလက္ဝါးျပင္က်ယ္သူမို႔တစ္ခ်က္႐ိုက္လိုက္တိုင္း တင္ပါးတစ္ခုလံုးထူတူသြားသည္အထိပင္။တစ္ဖက္ထဲကိုပဲဆက္တိုက္႐ိုက္ေနတာမို႔ နာတာကိုေက်ာ္ပီးထံုတဲ့အဆင့္ပါေရာက္ေနပီ။သို႔ေသာ္ ထိုအရာႏွင့္ဆန္႔က်င္စြာသူ႔ေအာက္ကအငယ္ေကာင္ေလးကမာလာသည္။
ျဖန္း!!
"အား!!တစ္ဆယ္ ဟင့္!"
"ဟက္!အခ်စ္မင္းဟာေလးကစိုေနပီ"
"ငါ.."
နီရဲေနတဲ့တင္ပါးေလးကိုဖြဖြေလးပြတ္ေပးလာေတာ့ ဓူဝံမ်က္လံုးေလးေမွးလာသည္။ထို႔အခ်ိန္သူ႔တြင္းဝေလးတဲ့ဝင္လာတဲ့လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ကိုယ္ေလးတြန္႔သြားေတာ့...
"ပီးပီထင္လို႔လား အခ်စ္ No No တကယ္အျပစ္ေပးတာကအခုမွစမွာ!"
ခ်လြင္!
အံဆြဲထဲကေနထုတ္လိုက္တဲ့လက္ထိပ္နဲ႔ခ်ဴပါတဲ့လည္ပတ္ေလးေၾကာင့္ဓူဝံမ်က္လံုးျပဴးသြားေတာ့သည္။
........................။🍑