<Unicode>
*ရွှေရိုးလို့ပဲသုံးပါတော့မယ်*
ရွှေရိုးရွာလယ်ကဘုန်းကြီးကျောင်းကိုခြေလှမ်းသွက်သွက်နဲ့လျှောက်သွားလိုက်တော့ကျောင်းရှေ့တွင်ဆရာတော်ကကြိမ်လုံးကြီးကိုင်ကာ ရှေ့မှာထိုင်နေတဲ့ကောင်လေးသုံးယောက်ကိုဆူနေသည်။
"ဘယ်နှယ့်ကွာ ဘုန်းကြီးကျောင်းထဲကပိန္နဲသီးများခိုးရတယ်လို့!"
"ကျောင်းထဲကမဟုပါဘူးဘုရား ကျောင်းအပြင်ကပါ"
"ငါတယ်!"
အလယ်ကကောင်လေးကလက်အုပ်လေးချီကာဗက်ကနဲပန့ပြောတာမို့ဆရာတော်ကပိုလို့ဒေါသထွက်သွားပုံရသည်။တောသူကြီးသားလေးဆိုတဲ့အတိုင်း တိုက်ပုံအကျင်္ီနဲ့ပုဆိုးကိုကတီပါဖိနပ်လေးနဲ့တွဲဝတ်ကာ လည်ပင်းမှာလဲပုဝါရှည်လေးကိုပတ်ထားသေးသည်။အသားကဖြူတယ်လဲမဟု ညိုတယ်လဲမဟုပဲ ဝင်းဝင်းလေး။လက်အုပ်လေးချီထားတဲ့လက်ကလေးရဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွင်ရွေလက်စွပ်တစ်ကွင်းကနေရာယူထားသည်။
"သွား!တိုင်ကိုသွားဖက်ထား!"
"ဆရာတော်ဘုရား!"
"အခုမှလာပီး ဆရာတော်ဘုရားမနေနဲ့ သွားဖက်ပီးပုဆိုးလှန်ထား!"
ထိုအခါဘေးကကောင်လေးကိုတံတောင်နဲ့တွတ်ကာ..
"မင်းအရင်သွား"
"အာစိကလဲ အာစီဦးဆောင်တာလေအာစီအရင်သွား"
"ငါ့အဖေနဲ့ပြန်တိုင်လိုက်ရမလား!"
"ရေကြည်!"
"ဗျာ"
"မင်းကဦးဆောင်တာမင်းအရင်လာ"
"ဟိုလေ ဆရာတော်ဘုရား..."
"အချက်ရေတိုးသွားချင်လား မြန်မြန်လာ!"
ထိုကောင်လေးမှာခြေတုန်ချတုန်နဲ့တိုင်လေးကိုဖက်ကာပုဆိုးကိုခြေသလုံးပေါ်ရုံလေးလှန်တင်လိုက်သည်။
ဖြန်း!
"အား နာတယ်ဘုရား!"
ရိုက်တဲ့အားကဘယ်လောက်ပြင်းသလဲဆိုဖြန်းကနဲအသံနဲ့ခြေသလုံးဖြူဖြူလေးမှာအနီရောင်အစင်းကြောင်းကြီးကချက်ချင်းပေါ်လာတော့သည်။ကြည့်နေတဲ့တပည့်နှစ်ယောက်တောင်ကြက်သီးထသည်အထိပင်။ရွှေရိုးကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ကြည့်နေရင်းထိုကောင်လေးရဲ့အော်သံကြားမှသတိပြန်ကပ်တော့သည်
ဖြန်း!
"အီး ဆရာတော်ဘုရား နာတယ်ဗျ!"
နောက်တစ်ချက်ရိုက်ဖို့ရွယ်နေချိန်...
"ရပ်ပါအုံးဘုရား!"
ရွှေရိုးတားလိုက်ကာဆရာတော်ဘရားရှေ့ဒူးထောက်ကာလက်အုပ်လေးချီလိုက်သည်။
"ရွှေရိုး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
"သူ့ကိုထပ်မရိုက်ပါနဲ့တော့ဘုရား"
"ဟေ ဘာလို့လဲကွ"
"တကယ်တော့ဆရာတော်ဘုရားကိုလာတိုင်တာ တပည့်တော်ရဲ့တပည့်တေပါဘုရား ဆရာတော်ဘုရားလဲသိတဲ့အတိုင်းသူတို့ကတစ်စိတ်ကိုတစ်အိတ်လုပ်ပီးပြောသွားတာပါဘုရား ရေကြည်တ့ိုကခူးမလို့ပဲလုပ်ရသေးတာပါမခူးလိုက်ရပါဘူး ပီးတော့ရေကြည်ကသူ့တပည့်တေမြှောက်ပေးလို့ပါဘုရား"
ရွှေရိုးရဲ့ဖြန်ဖြေတဲ့စကားကြောင့်ဆရာတော့ဘုရားကပြုံးသွားပီးခေါင်းတညိမ်ညိမ့်ဖြင့်......
"ဟုတ်သလား ရေကြည်"
"ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ်ဘုရား အဲ့နှစ်ကောင်ကတပည့်တော်ကိုမြှောက်ပေးလို့လုပ်မိတာပါဘုရား အဲ့နှစ်ကောင်ကိုပဲအပြစ်ပေးပါ"
ရေကြည်သူ့အပြစ်ကလွတ်ရန်တပည့်နှစ်ယောက်ကိုလွှဲချတော့သည်။
"အာစိ!"
"ပါးစပ်ပိတ်ဟိုနှစ်ကောင်!ရေကြည် မင်းကိုဒီတစ်ခါလွှတ်ပေးလိုက်မယ် နောက်တစ်ခါသူများမြှောက်ပေးတိုင်းလိုက်လုပ်ရင် ကြိမ်လုံးကိုကြည့်ထား!"
"တင်ပါ့ဘုရား"
"ဟိုနှစ်ကောင်မင်းတို့ကဒီနေ့တစ်နေ့လုံးကျောင်းမှာနေပီးတစ်ကျောင်းလုံးကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ် နောက်မှာပန်းကန်တေဆေး ကျောင်းထဲကသစ်ရွက်ခြောက်တေလှဲပီးမီးရှို့ ကျောင်းနောက်ကပေါင်းပင်တေရှင်း ထမင်းစားဆောင်ကခေါင်မိုးပျက်နေတာတေပြန်ပြင် အဲ့တာတေအားလုံးမပီးပေးပဲအပြန်နဲ့ ကြားလား!"
"တင်ပါ့ဘုရား"²
ထို့နောက်ဆရာ်တော်ကိုကန်တော့ကာရွှေရိုးကရေကြည်လက်ကိုဆွဲပီးကျောင်းထဲကထွက်လာတော့သည်။ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သွားတဲ့ရွှေရိုးတို့ဟာကျောင်းထဲဝင်လာတဲ့သစ်ခွတို့သားအမိကိုမတွေ့လိုက်ပေ။သို့ပေမယ့်သစ်ခွကတော့ သူတို့ရွာကသူကြီးသားလက်ကိုဆွဲကာထွက်သွားတဲ့ရှေ့ကတောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ယောက်ျားပီသတဲ့လူကိုကြည့်ရင်းပါးတေရဲတက်သွားတော့သည်။
ဘုန်းကြီးကျောင်းနဲ့မနီမဝေးကလက်ပံပင်အောက်ကိုရောက်တော့...
"လွှတ်စမ်း! လွှတ် မင်းငါ့ကိုဘယ်ခေါ်လာတာလဲ! ရွှေရိုး"
"ကိုယ်မင်းကိုခုလေးတင်မင်းကိုကယ်လာပေးတာလေ ကျေးဇူးမတင်တော့ဘူးလား"
"အဲ့တာမင်းတပည့်တေအရင်လုပ်လို့ဖြစ်တာလေ ငါကဘာကိုကျေးဇူးတင်ရမှာလဲ"
"ပီးရောလေ ဒါဆိုလဲဆရာတော်ဘုရားကိုအဖြစ်မှန်တေပြန်ပြော.."
"မင်း!မင်းဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ"
"မင်းသူငယ်ချင်း"
"ဘာရူးနေလား!ငါတို့ကဘယ်လိုလုပ်သူငယ်ချင်းလုပ်ရမှာလဲ ငါတောင်ပိုင်းသားတေနဲ့အပေါင်းသင်းမလုပ်ဘူး!"
ပြောကာသူ့ကိုတစ်ချက်တောင်လှည့်မကြည့်တဲ့ထွက်သွားတဲ့ကောင်လေးကြောင့်ရွှေရိုးရဲ့နှုတ်ခမ်းထက်တွင်အပြုံးလေးတစ်ပွင့်ဖြစ်တည်သွားတော့သည်။
.............................။💚
<Zawgyi>
*ေရႊ႐ိုးလို႔ပဲသံုးပါေတာ့မယ္*
ေရႊ႐ိုးရြာလယ္ကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုေျခလွမ္းသြက္သြက္နဲ႔ေလ်ွာက္သြားလိုက္ေတာ့ေက်ာင္းေ႐ွ႕တြင္ဆရာေတာ္ကႀကိမ္လံုးႀကီးကိုင္ကာ ေ႐ွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးသံုးေယာက္ကိုဆူေနသည္။
"ဘယ္ႏွယ့္ကြာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲကပိနၷဲသီးမ်ားခိုးရတယ္လို႔!"
"ေက်ာင္းထဲကမဟုပါဘူးဘုရား ေက်ာင္းအျပင္ကပါ"
"ငါတယ္!"
အလယ္ကေကာင္ေလးကလက္အုပ္ေလးခ်ီကာဗက္ကနဲပန႔ေျပာတာမို႔ဆရာေတာ္ကပိုလို႔ေဒါသထြက္သြားပံုရသည္။ေတာသူႀကီးသားေလးဆိုတဲ့အတိုင္း တိုက္ပံုအက်ီၤနဲ႔ပုဆိုးကိုကတီပါဖိနပ္ေလးနဲ႔တြဲဝတ္ကာ လည္ပင္းမွာလဲပုဝါ႐ွည္ေလးကိုပတ္ထားေသးသည္။အသားကျဖဴတယ္လဲမဟု ညိဳတယ္လဲမဟုပဲ ဝင္းဝင္းေလး။လက္အုပ္ေလးခ်ီထားတဲ့လက္ကေလးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးတြင္ေရြလက္စြပ္တစ္ကြင္းကေနရာယူထားသည္။
"သြား!တိုင္ကိုသြားဖက္ထား!"
"ဆရာေတာ္ဘုရား!"
"အခုမွလာပီး ဆရာေတာ္ဘုရားမေနနဲ့ သြားဖက္ပီးပုဆိုးလွန္ထား!"
ထိုအခါေဘးကေကာင္ေလးကိုတံေတာင္နဲ့တြတ္ကာ..
"မင္းအရင္သြား"
"အာစိကလဲ အာစီဦးေဆာင္တာေလအာစီအရင္သြား"
"ငါ့အေဖနဲ့ျပန္တိုင္လိုက္ရမလား!"
"ေရၾကည္!"
"ဗ်ာ"
"မင္းကဦးေဆာင္တာမင္းအရင္လာ"
"ဟိုေလ ဆရာေတာ္ဘုရား..."
"အခ်က္ေရတိုးသြားခ်င္လား ျမန္ျမန္လာ!"
ထိုေကာင္ေလးမွာေျခတုန္ခ်တုန္နဲ႔တိုင္ေလးကိုဖက္ကာပုဆိုးကိုေျခသလံုးေပၚရံုေလးလွန္တင္လိုက္သည္။
ျဖန္း!
"အား နာတယ္ဘုရား!"
႐ိုက္တဲ့အားကဘယ္ေလာက္ျပင္းသလဲဆိုျဖန္းကနဲအသံနဲ႔ေျခသလံုးျဖဴျဖဴေလးမွာအနီေရာင္အစင္းေၾကာင္းႀကီးကခ်က္ခ်င္းေပၚလာေတာ့သည္။ၾကည့္ေနတဲ့တပည့္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ၾကက္သီးထသည္အထိပင္။ေရႊ႐ိုးျကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ၾကည့္ေနရင္းထိုေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံၾကားမႇသတိျပန္ကပ္ေတာ့သည္
ျဖန္း!
"အီး ဆရာေတာ္ဘုရား နာတယ္ဗ်!"
ေနာက္တစ္ခ်က္႐ိုက္ဖို႔ရြယ္ေနခ်ိန္...
"ရပ္ပါအံုးဘုရား!"
ေရႊ႐ိုးတားလိုက္ကာဆရာေတာ္ဘရားေ႐ွ႕ဒူးေထာက္ကာလက္အုပ္ေလးခ်ီလိုက္သည္။
"ေရႊ႐ိုး ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ"
"သူ႔ကိုထပ္မ႐ိုက္ပါနဲ႔ေတာ့ဘုရား"
"ေဟ ဘာလို႔လဲကြ"
"တကယ္ေတာ့ဆရာေတာ္ဘုရားကိုလာတိုင္တာ တပည့္ေတာ္ရဲ႕တပည့္ေတပါဘုရား ဆရာေတာ္ဘုရားလဲသိတဲ့အတိုင္းသူတို႔ကတစ္စိတ္ကိုတစ္အိတ္လုပ္ပီးေျပာသြားတာပါဘုရား ေရၾကည္တ႔ို္ကခူးမလို႔ပဲလုပ္ရေသးတာပါမခူးလိုက္ရပါဘူး ပီးေတာ့ေရၾကည္ကသူ႔တပည့္ေတေျမႇာက္ေပးလို႔ပါဘုရား"
ေရႊ႐ိုးရဲ႕ျဖန္ေျဖတဲ့စကားေၾကာင့္ဆရာေတာ့ဘုရားကျပံဳးသြားပီးေခါင္းတညိမ္ညိမ့္ျဖင့္......
"ဟုတ္သလား ေရၾကည္"
"ဟုတ္ ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား အဲ့ႏွစ္ေကာင္ကတပည့္ေတာ္ကိုေျမႇာက္ေပးလို႔လုပ္မိတာပါဘုရား အဲ့ႏွစ္ေကာင္ကိုပဲအျပစ္ေပးပါ"
ေရၾကည္သူ႔အျပစ္ကလြတ္ရန္တပည့္ႏွစ္ေယာက္ကိုလႊဲခ်ေတာ့သည္။
"အာစိ!"
"ပါးစပ္ပိတ္ဟိုႏွစ္ေကာင္!ေရၾကည္ မင္းကိုဒီတစ္ခါလႊတ္ေပးလိုက္မယ္ ေနာက္တစ္ခါသူမ်ားေျမႇာက္ေပးတိုင္းလိုက္လုပ္ရင္ ႀကိမ္လံုးကိုၾကည့္ထား!"
"တင္ပါ့ဘုရား"
"ဟိုႏွစ္ေကာင္မင္းတို႔ကဒီေန႔တစ္ေန႔လံုးေက်ာင္းမွာေနပီးတစ္ေက်ာင္းလံုးကိုသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ ေနာက္မွာပန္းကန္ေတေဆး ေက်ာင္းထဲကသစ္ရြက္ေျခာက္ေတလွဲပီးမီး႐ိႈ့ ေက်ာင္းေနာက္ကေပါင္းပင္ေတ႐ွင္း ထမင္းစားေဆာင္ကေခါင္မိုးပ်က္ေနတာေတျပန္ျပင္ အဲ့တာေတအားလံုးမပီးေပးပဲအျပန္နဲ႔ ၾကားလား!"
"တင္ပါ့ဘုရား"²
ထို႔ေနာက္ဆရာ္ေတာ္ကိုကန္ေတာ့ကာေရႊ႐ိုးကေရၾကည္လက္ကိုဆြဲပီးေက်ာင္းထဲကထြက္လာေတာ့သည္။ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားတဲ့ေရႊ႐ိုးတို႔ဟာေက်ာင္းထဲဝင္လာတဲ့သစ္ခြတို႔သားအမိကိုမေတြ႔လိုက္ေပ။သို႔ေပမယ့္သစ္ခြကေတာ့ သူတို႔ရြာကသူႀကီးသားလက္ကိုဆြဲကာထြက္သြားတဲ့ေ႐ွ႕ကေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔ေယာက်္ားပီသတဲ့လူကိုၾကည့္ရင္းပါးေတရဲတက္သြားေတာ့သည္။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႔မနီမေဝးကလက္ပံပင္ေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့...
"လႊတ္စမ္း! လႊတ္ မင္းငါ့ကိုဘယ္ေခၚလာတာလဲ! ေရႊ႐ိုး"
"ကိုယ္မင္းကိုခုေလးတင္မင္းကိုကယ္လာေပးတာေလ ေက်းဇူးမတင္ေတာ့ဘူးလား"
"အဲ့တာမင္းတပည့္ေတအရင္လုပ္လို႔ျဖစ္တာေလ ငါကဘာကိုေက်းဇူးတင္ရမွာလဲ"
"ပီးေရာေလ ဒါဆိုလဲဆရာေတာ္ဘုရားကိုအျဖစ္မွန္ေတျပန္ေျပာ.."
"မင္း!မင္းဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ"
"မင္းသူငယ္ခ်င္း"
"ဘာ႐ူးေနလား!ငါတို႔ကဘယ္လိုလုပ္သူငယ္ခ်င္းလုပ္ရမွာလဲ ငါေတာင္ပိုင္းသားေတနဲ႔အေပါင္းသင္းမလုပ္ဘူး!"
ေျပာကာသူ႔ကိုတစ္ခ်က္ေတာင္လွည့္မၾကည့္တဲ့ထြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ေရႊ႐ိုးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္တည္သြားေတာ့သည္။
.............................။💚