Hoofdstuk 15 - Skateboarden
"En toch vind ik het nog steeds raar klinken." zegt Stiles. Een zucht verlaat mijn mond wanneer Stiles me nog steeds niet gelooft. Het was echt mijn moeder die ik zag. Maar hij vindt haar een hele vriendelijke dame en zou zoiets nooit van haar verwachten. Ik vind het ook schokkend dat het mijn moeder is, maar ik heb het gezien. Zij heeft mij gehypnotiseerd. We zitten in zijn jeep en zijn onderweg naar mijn huis, hij wil me mijn zorgen laten vergeten maar ik heb geen idee hoe. Scott zit niet in de jeep omdat hij toch naast me woont, dus dat zou een beetje raar zijn.
"Stiles, het is echt mijn moeder." zeg ik zachtjes en Stiles kijkt even mijn kant op. Daarna richt hij zich weer op de weg. "Misschien wil ik het niet geloven. Als het je moeder is dan-"
"Moet ik haar vermoorden om de hypnose te stoppen." onderbreek hem. "En dan heb je Lydia, het leek alsof ze de stem ook hoorde bij die brand." zucht ik en Stiles zijn ogen springen wijd open. "Wacht wat." schreeuwt hij bijna. "Wow, rustig. Ik wist niet dat het zo belangrijk was." zeg ik een beetje lachend vanwege het geschreeuw van Stiles. "Dat is het wel. Alhoewel, het brengt me nog meer in de war." mompelt hij vervolgens. "Lydia." fluistert hij nog eens. "Waarom Lydia? Ik snap er niets meer van." Net op dat moment komen we aan bij mijn huis. Scott staat al buiten en Stiles stapt de auto uit. Ik blijf zitten, geen idee waarom. Vervolgens sluit ik mijn ogen en open ze een paar seconden later weer. Ik zit niet meer in de jeep maar in de gangen van de school. "What the h-" Een luide schreeuw verlaat mijn mond wanneer het plafond van de school breekt en er iemand door valt. Het is zij.
"De volle maan is binnen twee dagen, en misschien vallen er nu nog geen doden. Die komen na de daaropvolgende volle maan. Je vriendin Hillary is hier bij me, ze helpt me. Ja, dat hoor je goed. Je zogezegd 'beste vriendin' van vroeger helpt me en ze is een hunter. Denk je echt dat iemand je gaat geloven dat ik, je moeder, je heb gehypnotiseerd. Maar luister lieve meid, ik doe dit allemaal voor jou. Jongens zijn hartenbrekers, Stiles zal ooit je hart breken. Daarom ga ik hem breken." Ze begint schijnheilig te lachen.
"Laat Stiles met rust!" schreeuw ik naar haar.
"You wish. Maar eerst moeten we Scott breken, hij moet je met rust laten. Tijdens de volgende volle maan zullen jij en Stiles zijn moeder vermoorden. Melissa McCall. Jullie zullen geen besef hebben, ik ga jullie volledig in mijn macht hebben. Maar tijdens de daaropvolgende volle maan ga je het jammer genoeg alleen moeten doen. Je hebt Stiles in het midden van zijn hypnose hem eruit gehaald, bij hem duurt de hypnose maar één volle maan. Maar bij jou voor altijd, tenzij dat je me vermoord." ze eindigt haar zin met een lachje. Ik draai me om en wil de schoolgangen uitrennen maar ik bots tegen iemand op. "Allison?" vraag ik zachtjes. "Je zult me nooit kunnen vermoorden, Christina." hoor ik het gestoorde wijf vanachter me fluisteren. Allison overhandigt me een pijl en boog en ik neem hem zachtjes aan. "Dag Christina." fluistert ze zachtjes en ze gaat in stof op. Verbaasd staar ik voor me uit, naar het opgaande stof dat eerst Allison voorstelde. Wat betekend dit nu weer? Ik draai me om en enkele meters verderop staat het gestoorde wijf. "Schiet me neer!" schreeuwt ze. Daarna leg ik de pijl aan op de boog en ik richt op haar. Het gestoorde wijf dat me heeft gehypnotiseerd, mijn moeder. "Schiet me neer!" schreeuwt ze.
Een gigantische schok gaat door mijn lichaam en mijn ogen springen open. Ineens sta ik vlak voor Scott met een mes in mijn handen, recht op zijn keel gericht.
Het was niet echt, ik stond niet echt in de gangen van de school.
"Oh My God, Scott het spijt me. Dit was niet de bedoeling, ik had een nare dagdroom." stotter ik. Stiles haalt voorzichtig het mes uit mijn handen en gooit het aan de kant. "Het geeft niet." antwoord Scott. "Waarover ging die droo-" voordat Scott zijn zin kan afmaken onderbreekt Stiles hem. "Laten we weer niet depri doen, we gaan lol maken." Ik glimlach naar Stiles en hij haalt drie skateboarden uit zijn gigantische rugzak. "Dit meen je niet." mompelt Scott en Stiles krijgt een gigantische glimlach op zijn gezicht. "Hier." Stiles gooit naar elk van ons een skateboard en hij wijst naar de gigantische steile helling in de verte. "We gaan onze zorgen vergeten en skateboarden."
"Ik heb je nog nooit zien skateboarden." fluistert Scott en hij begint te lachen. "Ik jou ook niet." snauwt Stiles terug en Scott schudt lachend zijn hoofd.
--
Stiles sleurt mij en Scott mee de helling op. "Gaan wij hier straks naar beneden skaten?" vraag ik. Stiles knikt en Scott zijn ogen worden groot. Ik begin te giechelen en wanneer we boven zijn ga ik aan de rand van de weg staan. "Okay, Scott jij mag als eerste gaan." zegt Stiles vol enthousiasme. Scott schudt wild zijn hoofd. "Nee, geen sprake v-" Stiles duwt Scott op zijn skateboard en duwt hem de helling af. Hij gaat vlotjes en heel snel naar beneden. Ik schrik even wanneer hij bijna word geraakt door een auto maar daarna komt hij veilig en wel aan het einde van de helling terecht.
Ik ga op mijn skateboard staan en ik ben klaar om naar beneden te gaan maar Stiles houd me tegen. "We gaan samen." Ik kijk hem verbaasd aan en hij gaat naast mij op zijn eigen skateboard staan. Hij pakt mijn beide handen vast. We gaan vervolgens samen de steile helling af en de snelheid veroorzaakt wind die mijn haren alle kanten laat opwaaien. "Pas op!" schreeuw ik wanneer Stiles recht op een lantaarnpaal afgaat. Mijn geschreeuw word gevolgd door een harde klap van Stiles die tegen de paal is gebotst en ik proest het uit van het lachen. Maar door dit 'leuke' momentje let ik niet op en bots zelf tegen een boom aan. "Auwch." kreun ik wanneer ik mijn hand op mijn hoofd laat rusten. Ik zie Stiles al komen aangerend zonder enig schrammetje te bekennen, gevolgd door Scott. "Hé, Christina, gaat het?" vraagt Scott.
"Ja, super. Net tegen een boom gevlogen en het bloed drupt uit mijn gezicht. Beter kan niet." snauw ik boos vanwege Scott zijn domme opmerking. "Rustig, Christina." fluistert Stiles en ik zeg nog vlug sorry tegen Scott. "Geeft niet. Je wonde zal wel genezen vanwege dat je een chimera bent, toch?" vraagt hij en ik knik. Ik haal mijn hand van mijn voorhoofd en mijn hand zit vol met bloed. "Urgh." mompel ik. Stiles zijn ogen worden groot wanneer ik een auto vanachter ons hoor komen aangereden. Zo te horen remt de auto en de deur vliegt in één klap open. "Derek?!" schreeuwt Stiles. Derek neemt me bij mijn arm en gooit me achteraan de auto in . Daarna slaat hij de deur in één klap dicht en stapt daarna zelf in. Peter zit achter het stuur en hij start de auto. "Wat in hemelsnaam hebben jullie?!" schreeuw ik. "Luister, we hebben eergisteren toen je sliep de wacht gehouden over je huis." zegt Derek rustig en ik zucht. "Stalkers."
"Luister verder meid, je zal ons dankbaar zijn." voegt Peter eraan toe en Derek gaat verder.
"We zagen een meisje met blonde haren je huis binnenlopen, ze had een kogel in haar handen en ze kwam buiten met haar handen vol bloed. We hebben van Scott gehoord dat er een meisje ,die vroeger je enige vriendin was, Hillary heette en die zou je moeder helpen met de hypnose. En wij denken, nee wij weten het zeker; die meid heeft die kogel in jou geschoten. Ik snap niet hoe je daardoor niet bent wakker geworden maar dat is volgens mij waar die wonde vandaan kwam toen je op de bus onwel werd. Wij moeten te weten zien te komen wat die kogel precies met je gedaan heeft." Wanneer Derek dit zegt kijk ik hem vol ongeloof aan. Hoe kan het dat ik hier niets van gevoeld heb? Maar het verklaard wel een heleboel.
"En nu gaan we verder naar Peter zijn briljante idee." zucht Derek sarcastisch en Peter kijkt me grijnzend aan vanuit zijn spiegel die voorzijn zijn auto hangt. "Ik wil dat die moeder van je niemand iets meer aandoet. Toen ze Boyd had vermoord ging dat er over. Het zal misschien raar klinken om het uit mijn mond te horen maar ze mag geen onschuldige mensen meer vermoorden." Ik kijk Peter raar aan want ik verwachtte inderdaad niet dat hij zoiets zou zeggen. "En? Wat is het plan dan?" vraag ik nieuwsgierig maar ook een beetje bang. "Als ze tijdens de volle maan nog iemand van ons vermoord dan steek ik haar in de fik. Jij gaat me daarmee helpen." Mijn mond valt open en ik zie dat we een rondje gereden hebben, dat wil zeggen dat we nu terug bij de steile helling zijn. "Spring uit de auto, we willen geen vragen van Scott en Stiles." zegt Derek en Peter wijst naar de deur. Ik trap hem open en spring de auto uit.
Stiles en Scott komen op me afgerend en overladen me met vragen. Maar op een bepaald moment stopt Stiles en hij wrijft over mijn voorhoofd. "Je wonde is nog steeds niet genezen." Mijn mond valt open en ik wrijf over mijn hoofd. Nu komt het me allemaal te binnen. "De kogel." fluister ik zachtjes. De kogel heeft mijn bovennatuurlijkheid van me afgenomen. Dat is de reden waarom mijn wonden niet meer genezen "Ik ben geen chimera meer, ik ben weer een mens." Stiles kijkt me raar aan. "De kogel." fluistert hij. "De kogel?" vraagt hij op een verbaasde toon. "De kogel?" vraagt Scott nog een keer. "De kogel." antwoord ik een beetje verbaasd. "Okay, stop maar. We gaan nu je wonde verzorg-" Stiles word onderbroken door het getoeter van een auto. De auto stopt vlak naast ons en ik zie mijn moeder uit de auto stappen. (A/N : Heleboel scheldwoorden komen eraan.)
"Liefje, wat is er gebeurt?" vraagt ze alsof ze niks verkeerds heeft gedaan. "Verdomme, stom kutwijf! Doe niet alsof je van niets weet, dit is jou schuld! Je hebt mijn leven verknoeid door die fu*king hypnose!" schreeuw ik terug. Ik probeer haar te slaan maar Stiles en Scott houden me tegen door allebei mijn schouders vast te pakken en me naar achter te duwen. "Hypnotiseren? Waar heb je het over? Ik zou zoiets nooit doen. Kom mee dan gaan we naar huis, ik zal je wonde verzorgen." Ik hou dit nep gedrag van haar niet meer uit.
"Ga maar zelf naar huis, ik blijf bij Stiles slapen. Ja slapen, in één bed." zeg ik terwijl ik één bed extra luid uitspreek omdat ik weet dat ze het haat als ik met jongens praat. Slapen is al helemaal tegen haar zin. Ik zie dat ze haar liefheid moeilijk nog kan voordoen maar toch glimlacht ze. Die glimlach is zo nep. "Ik wil niets meer met je te maken hebben!" schreeuw ik daarna. "Misschien is het inderdaad beter dat je deze nacht bij mij slaapt." zegt Stiles geruststellend. En daarna hoor ik iets wat ik liever niet gehoord zou hebben. Ze praat tegen me, in mijn hoofd.
Dat had je beter niet gedaan , lieve schat.
A/N
Nieuw hoofdstukje yaayy, hopelijk vonden jullie het leuk en volgens mij krijgt dit boek nog ongeveer 8 hoofdstukjes. Maar geen zorgen, er komt nog een derde boek *happy dance*. Ik ben echt benieuwd wat jullie gaan vinden van de "seizoensfinale" van dit boek. Hopelijk vinden jullie het leuk en als je dit leest zouden jullie dan alsjeblieft een reactie willen achterlaten over jullie mening van dit boek? Ik ben benieuwd! xx Lots of love <3