"ခင္ဗ်ား... ဘယ္ကိုသြား ေနတာလဲ "
"စိတ္ညစ္စရာေတြနဲ႕ ေဝးတဲ့ေနရာကိုေပါ့...
ခနေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ သြားခ်င္ေနလို႔.."
ႏွိုင္း ဒီေကာင္ေလးလက္ကိုဆြဲၿပီး ထြက္လာခဲ့တာ..။ႏွိုင္း၀မ္းနည္းေနတာကို သိ၍ထင္သည္ ၊ဘာမွမေမးျမန္းပဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ လိုက္လာခဲ့ၿပီး ခုမွေမးေနေသာေကာင္ေလး။
ႏွိုင္းတို႔ကို ဘာမွမသိနားမလည္သလို ၾကည့္က်န္ေနခဲ့ေသာ ဖိုးေထာင္ကိုလဲ ဘာမွမရွင္းျပနိုင္ခဲ့။ႏွိုင္းတို႔ကို ထူးဆန္းေနသလို ၾကည့္ေနၾကေသာ ပြဲ႐ုံထဲကအလုပ္သမားေတြကိုလဲ ႏွိုင္းမရွက္နိုင္။
ဒီေကာင္ေလးသာအဓိကမို႔ ၊ဒီေကာင္ေလးကပဲ အေရးႀကီးဆုံးမို႔ ...။ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ဆို အရာရာလုံၿခဳံေနခဲ့လို႔ ၊ ဒီေကာင္ေလးသာ ရွိရင္ ျပည့္စုံတယ္..။ဒီေကာင္ေလး ကမ္းေပးခဲ့တဲ့ လက္တစ္စုံနဲ႕တင္ ေရွ႕ဆက္လို႔ရေနၿပီပဲ...။
"မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္..."
"အင္း...သိတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္.."
ကြၽီ!
ဘရိတ္အုပ္သံနဲ႕ အတူ ကားဆိုက္ရပ္သြားသည္က တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ျပင္တစ္ေနရာ..။
အသြားအလာမရွိေတာ့တဲ့ ေျဖာင့္ျဖဴးေနတဲ့လမ္းႀကီးရယ္ ၊ ေျခာက္ေသြ႕စျပဳေနတဲ့ ျမက္ရိုင္းပင္ရွည္ႀကီးေတြရယ္ ၊လမ္းမီးေရာင္ဖ်ဖ်ေလးရယ္...,။
"အင္း..ေျပာေလ"
"ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္မို႔ အန္တီခင္ထားနဲ႕ ခုလိုျဖစ္သြားရတာ..ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္..။ကြၽန္ေတာ္က ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့သူ ဆိုေပမဲ့ ဘာမွမစြမ္းေဆာင္နိုင္လို႔ ..ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူး..မင္းအမွားမွ မဟုတ္တာ မင္းကဘာလို႔ ထပ္တလဲလဲေတာင္းပန္ေနရတာလဲ..။မင္းသိလား..ငါ့အတြက္ေၾကာင့္နဲ႕ မင္းအေျပာခံရတာ ငါဘယ္ေလာက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရလဲ မင္းသိရဲ႕လား ဟင္..ငါ့ကိုယ္ငါ ဘယ္ေလာက္အျပစ္တင္ေနလဲဆိုတာ မင္းသိလားလို႔.."
လက္႐ုံး ရင္ဘတ္ကို သူ႕လက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႕ ထုထုၿပီးေျပာေနခဲ့တာ..။ကေလးေပါက္လို ရွိုက္ငိုေနခဲ့တာ...။အန္တီခင္ထားေရွ႕မွာ ေရွ႕ကေန သန္မာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ကာကြယ္ေပးခဲ့တာ..။ ဒီလူက တကယ္မ်က္ရည္လြယ္တာ၊ငိုရတာ သိပ္ႀကိဳက္သည္ထင္သည္။ကိုယ့္ေရွ႕ဆို တခါတေလ ဆတ္ဆတ္ႀကဲေလးျဖစ္သလို ၊တခါတေလ အငိုသန္ေလး။ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ဟန္မေဆာင္ပဲ အရွိတိုင္းေလး ေနေပးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ရသလဲ။ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းကို ပိုသိခြင့္ရလို႔ ဘယ္ေလာက္ေက်းဇူးတင္လိုက္ရသလဲ ။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ၊ခင္ဗ်ားပုံစံအမွန္ကို သိခြင့္ရေစတဲ့ အရာရာတိုင္းကို ေက်းဇူးတင္တယ္။
"မငိုပါနဲ႕လား...ခင္ဗ်ားမ်က္ရည္ေတြျမင္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္တုန္လႈပ္ရသလဲ.."
"အဟင့္..."
"ခင္ဗ်ားမ်က္ရည္ေတြကို မႀကိဳက္ေပမဲ့...
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ႀကီးက ခင္ဗ်ားႀကိဳက္သေလာက္ ငိုခ်လိဳက္လို႔ရတဲ့ေနရာပါ..."
မ်က္ရည္ေတြနဲ႕သူကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ရင္ခြင္ထဲ ေစြ႕ခနဲ။ခုထိ ငိုလို႔မၿပီးနိုင္..၊ဘယ္ေလာက္၀မ္းနဲေနခဲ့သည္မသိ ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးလဲ စို႐ႊဲေနၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္ရင္ခြင္က ခင္ဗ်ားအပိုင္မို႔ ၊ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ သီးသန႔္နားခိုနိုင္တဲ့ ေနရာမလို႔ အခ်ိန္မေ႐ြးငိုခ်လိဳက္လို႔ရတယ္။ကြၽန္ေတာ္ကသာ ေခြၽးသိပ္ေပးမယ့္ တစ္ဦးတည္းေသာသူ ျဖစ္ပါရေစ။
"ခ်စ္တယ္.."
"ဟင္..."
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို အရမ္းခ်စ္တယ္.."
"အင္း...ငါလဲခ်စ္တယ္ "
"ခု ကြၽန္ေတာ့္ကို အေျဖျပန္ေပးေနတာလား..၊အေစာက အန္တီခင္ထားေရွ႕မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာေရာ တကယ္လား "
"မသိဘူး..သြား"
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ကေသခ်ာခ်င္လို႔ပါ..။
တစ္ေခါက္ေလာက္ ခ်စ္တယ္လို႔ ထပ္ေျပာေပးပါလား ကြၽန္ေတာ္ ၾကားခ်င္တယ္ "
"အင္း ခ်စ္တယ္..။မင္းကို ငါခ်စ္တယ္ "
"မ်က္ႏွာေလးၾကည့္ပါရေစ.."
ရင္ခြင္ထဲကလူကို အသာေလးဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ မ်က္ႏွာႏုႏုေလး..။မ်က္ႏွာလွလွေလးက မ်က္ရည္ေတြၾကားကလဲ သိပ္လွေနျပန္တယ္..။
"နမ္းခ်င္တယ္.."
"ဟင္.."
"ကြၽန္ေတာ့္ကို နမ္းခြင့္ျပဳပါလား.."
ေခါင္းေလး အသာအယာ ညိမ့္ျပတာက ခြင့္ျပဳလိုက္သည့္ သေဘာ..။ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားက အရာရာကဗ်ာဆန္ေနတာမို႔ ေနာက္ဆို ေသခ်ာေပါက္ ေလာဘႀကီးမိေတာ့မွာ။
"အြင့္..."
ဖူးေဖာင္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းရတာ တကယ္အားမရသလို..။ႏႈတ္ခမ္းသား အိအိေလးကစ တကယ္႐ူးခ်င္စရာမို႔ နမ္းေနရင္းနဲ႕ပဲ ဆက္နမ္းခ်င္ေနမိတာ..။ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ အ႐ူးရင့္ေနၿပီ..။ခင္ဗ်ားရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေလး တစ္ခုနဲ႕တင္ ကြၽန္ေတာ္က ႐ူးလို႔ရေနတဲ့ အေနအထား။
မထိန္းနိုင္ မသိမ္းနိုင္ ျဖစ္ေနရျခင္းက ခင္ဗ်ားမို႔လို႔..။ခင္ဗ်ားျဖစ္ေနလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ယိုင္သြားခဲ့တာ..။ခင္ဗ်ားကပဲ ကြၽန္ေတာ္အၿမဲ ယိုင္နဲ႕သြားေစမယ့္ ရပ္၀န္းငယ္ေလး..။
အျခားမရွိဘူး...။
ခင္ဗ်ားပါပဲ..။ႏွိုင္းတုမမွီ ပါပဲ...။
ခင္ဗ်ားကလြဲၿပီး အျခားအရာေတြအားလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မမက္ေမာျခင္းတရားေတြ..။
လာထိခတ္ေနတဲ့ လက္ေသးေသးေလးက အသက္ရႈမ၀ေတာ့လို႔လား..။
"အြင့္.."
"ေတာ္ေတာ့..."
ဒီႏႈတ္ခမ္းေတြက ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မေျပသည္ဆိုတဲ့ ပင္လယ္ေရေတြထက္ပိုတယ္..။ကြၽန္ေတာ္ ႐ုန္းမထြက္နိုင္တာ မလြန္ဘူးထင္တယ္..။
ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံလုံးကို ငုံမိေတာ့မတတ္ ဖမ္းယူစားသုံးေနမိတာ..။ဒါ ကြၽန္ေတာ္မလြန္ဆန္နိုင္တဲ့ ထိပ္တန္းဦးစားေပးေလး တစ္ခု။
လုရႈေနရတဲ့ေလႏွင့္အတူ ေမာဟိုက္ေနသည့္ရင္ဘတ္အစုံကို ခံစားမိသည့္အခါမွ လႊတ္ေပးမိခဲ့တယ္..။ကြၽန္ေတာ္ကဆိုးလို႔ ေ႐ႊစိတ္ေတာ္ေတာ့ မညိုဘူးမလား..။
"မင္း လႊတ္ခိုင္းေနတာကို.."
"မင္း..ဘာၿပဳံးတာလဲ "
"ဟုတ္သားပဲ ကြၽန္ေတာ္ဘာလို႔ၿပဳံးေနတာပါလိမ့္..။ဧကႏၱ ခင္ဗ်ားကို နမ္းလိုက္ရလို႔ ႐ူးသြားၿပီထင္တယ္.."
"မနမ္းဖူးဘူးလား.."
"ခ်စ္သူေတြ..ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္..။
ႏွိုင္းတုမမွီက လက္႐ုံးသစ္အပိုင္..."
"အင္း...ငါက မင္းအပိုင္.."
သူ႕ကိုယ္ကို လက္ညိုးထိုးၿပီး ကိုယ့္အပိုင္ပါလို႔ ၀န်ခံနေသည့်လူ..။ရွက္ၿပဳံးေလးက ပါေသး။မ်က္ႏွာလွလွေလးနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ရွက္ၿပဳံးေလးကအစ လွလြန္းလို႔ ႐ူးေတာ့မယ္ထင္တယ္..။ခင္ဗ်ားကို ျမတ္နိုးရလြန္းလို႔ ၊ခ်စ္လြန္လြန္းလို႔ ထာ၀ရသာ ဝွတ္ထားလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္..။
"တစ္ေနရာရာကို ေခၚသြားခ်င္တယ္..."
"ဟင္.."
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိမဲ့...
တစ္ေနရာရာကိုေခၚသြားခ်င္တယ္.."
"အင္း..မင္းနဲ႕ဆို ငါလိုက္မွာ.."
"ခ်စ္တယ္..ကြၽန္ေတာ္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္လိုက္ရတာ.."
ဒီလူက အနာဂတ္မွာသာမက သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ ကြၽန္ေတာ္သယ္ပိုးသြားမဲ့
လွလွပပေလး...။
ဘာကိုမွ မမက္ေမာခဲ့ဖူးတဲ့ဘ၀မွာ ဒီလူသားေလးကိုေတာ့ လိုခ်င္လြန္းလို႔ အပိုင္ေပးပါ...။
ဒီလူသားလွလွေလးကိုျဖင့္ မက္ေမာရလြန္းလို႔ ပိုင္ဆိုင္ေအာင္ရယူမွာ..။
လက္ရွိဘ၀ေရာ ေနာင္ဘ၀ဆက္တိုင္းမွာပါ ရင္ဘတ္ထဲ ကမၺည္းထိုးမဲ့ေက်ာက္စာက ပုဂံဘုရား ေက်ာက္စာတိုင္ေတြလို က်ိန္စာေတြမပါတဲ့ ဆုေတာင္းတစ္ခုတည္း....။
တစ္ခုတည္းေသာ ဆုေတာင္းကလဲ ခင္ဗ်ားပါပဲ...။
****************
"ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္ျပဳေပးနိုင္မလား..."
"ဟင္.."
"ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ ျဖစ္ေပးပါ.."
"ငါက အၿမဲတမ္း မင္းအပိုင္ပါပဲ.."
မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ နမ္းေနၾကရင္းနဲ႕ပဲ ေတာင္းဆိုလာေသာ စကား...။
အနမ္းေတြဖလွယ္ေနၾကရင္းပဲ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဆႏၵေတြ...။
ဘယ္ေလာက္နမ္းနမ္း အားအင္ေတြေလ်ာ့သြားျခင္းမရွိတာက အခ်စ္ရဲ႕ စြမ္းအင္ေတြမ်ားလား...။
ေမာဟိုက္သြားျခင္းမ်ိဳးမရွိတာက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့ ထပ္တူညီစြမ္းအင္ေတြေၾကာင့္မ်ားလား..။
ဘယ္ခ်ိန္ထနမ္းနမ္း မတူညီတဲ့သံလိုက္၀င္ရိုးစြန္းေတြလို ဆြဲဆြဲငင္ငင္ပါပဲ...။
လိုအင္ဆႏၵေတြအျပည့္နဲ႕ ညွို႔ငင္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြကို မလြန္ဆန္နိုင္ခဲ့ပါဘူး...။
မလြန္ဆန္နိုင္သလို လြန္လဲ မလြန္ဆန္ခ်င္တာက မသိစိတ္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္လိုသည့္ စိတ္ရိုင္းေလးတစ္ခု...။
ကိုယ္တိုင္ေယာက္က္်ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါရက္နဲ႕ ဒီေယာက္်ားကိုမလြန္ဆန္နိုင္တာကလဲ ဒီေကာင္ေလးျဖစ္လို႔...။
ဒီေကာင္ေလးျဖစ္ေနခဲ့လို႔ ၊ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ပက္သက္တဲ့ အရာအားလုံးကို တြန္းအားေတြမပါပဲ လိုလိုခ်င္ခ်င္ပါပဲ...။
ႏႈတ္ခမ္းသားပါးပါးေလးရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို ဘယ္ခ်ိန္ခံစားခံစား အလြတ္ရေအာင္မွတ္သားေနမိတယ္...။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကစ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ေနရာလပ္မက်န္ လိုက္နမ္းေနခဲ့တာ...။
နား႐ြက္ထိပ္ေလးကို လာထိခတ္တဲ့ ခပ္ႏြေးႏြေး
အေငြ႕အသက္ေလး...။
လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ေမြ႕ယူ ငုံဆြဲျပန္ေတာ့ အသိစိတ္ေတြက လြတ္သည္ထက္ လြတ္တယ္..။
ညွပ္ရိုးသြယ္သြယ္ေတြကို အစုံအဆန္ပြတ္သပ္ နမ္းရွိုက္ျပန္ေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ စြမ္းအားမ်ားက ဂိတ္ဆုံးတဲ့ထိ ဆြဲေဆာင္ယူငင္တယ္...။
အလုံးစုံကြာက်သြားေသာ ကိုယ္ေပၚက အက်ီနဲ႕အတူ ထပ္ၿပီးထိခိုက္လိုက္သည္က ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ ခ်ယ္ရီပြင့္ဖတ္လွလွေလး...။
ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေပၚ အနမ္းေတြထပ္မံစြန႔္ႀကဲျပန္ေတာ့ ေကာ့တတ္လာတဲ့ ႂကြႂကြ႐ြ႐ြ ကိုယ္လုံးေလး..။
ဒီေလာက္လွစရာ လိုလို႔လား...။
ဒီေလာက္ထိ စြဲမက္စရာေကာင္းေအာင္ လွလွပပျဖစ္ေနတာက ခင္ဗ်ားမို႔လို႔ မလြန္ဘူးထင္တယ္..။
နို႔ႏွစ္ေရာင္အသားအေရေပၚက ခပ္ရဲရဲအကြက္ေလးေတြကအစ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္မို႔ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ႀကိတ္ၿပီးဂုဏ္ယူရေသးတယ္..။
ကြၽန္ေတာ္က အဦးဆုံးဆိုတာသိရေတာ့ ဒီကေကာင္က ေနျမင့္ေလ အ႐ူးရင့္ေလပါပဲ...။
ပထမဆုံးလူ ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ခြင့္ရတာ ဘယ္ေလာက္ကံေကာင္းလိုက္လဲ...။
ဆံဖ်ားေလးကစ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းေျခဖဝါးေလးေတြအဆုံး ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေတြမို႔ ကြၽန္ေတာ့္မွာမထိရက္မကိုင္ရက္...။
ထိလိုက္ရမွာေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ ႏွျမႇောေနမိခဲ့တာ...။
ဒါေပမဲ့ ထိရမယ္...။
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရဖို႔အတြက္ ခ်ည္ရမယ္...။
တြန႔္တိုျခင္းမရွိ ခ်ည္ႏွောင္ပစ္ရမယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ကခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ားကကြၽန္ေတာ္ ျဖစ္ေအာင္ ခ်ည္ႏွောင္ရမယ္...။
"အြင့္..."
ျပန္ဆန္တတ္လာတဲ့ အနမ္းေတြဟာ ခနအၾကာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေပၚမွာပဲ ေက်ာက္ခ် ေမးတင္တယ္...။
ဒီေကာင္ေလးလက္ေတြက မူလအတိုင္းရွိေနေသးတဲ့ ၊ဖယ္ရွားျခင္းမခံရေသးတဲ့ ေအာက္ပိုင္းကို လာထိခတ္ေတာ့ ႏွိုင္းရင္ဘတ္ထဲ သံစုံတီးဝိုင္း၀င္တီးေနသလို လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္။
ဒီေကာင္ေလးမလို႔ အကုန္ရက္ေရာတယ္...။
ခ်စ္ရလြန္းလို႔ အကုန္ေပးခ်င္ေနခဲ့တာ...။
အခ်စ္ဦးေလးမို႔ ဘာေလးျဖစ္ျဖစ္ အ႐ူးအမူးနဲ႕ သဒ္ဒါရတာပါပဲ...။
ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ဆင္ယင္ထားတာေတြအကုန္ ဖယ္ရွားျခင္းခံလိုက္ရလဲ ရွက္မေနခဲ့ပါဘူး...။
ဒီေကာင္ေလးျဖစ္ေနခဲ့လို႔ အဦးဆုံးေတြ႕ႀကဳံရမွာတြင္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းေတြကလြဲ ဘာမွမရွိခဲ့ပါဘူး...။
ဒီအမ်ိဳးသားေလး ျဖစ္ေနခဲ့လို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့...။
သူ႕ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို အလ်င္လိုေနသလို ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့ ထင္ေပၚလာတဲ့ ဗလေတာင့္ေတာင့္ေတြ...။
ဘယ္လိုျငင္းဆန္နိုင္မွာတဲ့လဲ...။
ဘယ္ပုထုစဥ္လူသားက ဒီအမ်ိဳးသားေလးကို ျငင္းဆန္နိုင္မွာတဲ့လဲ...။
မ်က္လုံးထဲ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းျခင္းေတြနဲ႕အတူ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ခပ္မိုက္မိုက္အျပဳအမူေတြ။
႐ုန္းထြက္လို႔မရတဲ့ ေက်ာ့ကြင္းေတြပါပဲ....။
ေမွာ္ဆန္လွတဲ့ အခ်ိန္အပိုင္းအျခားေတြပါပဲ...။
ဒီေကာင္ေလးျပဳသမွ် သေဘာက်ေနရတဲ့ႏွိုင္းက ဘယ္ေနရာကိုထားျခင္းခံရသလဲဆိုတာသိပါတယ္...။
ဒါေပမဲ့ ဒီအမ်ိဳးသားေလးနဲ႕မို႔ ျဖစ္တယ္...။
ဒီအမ်ိဳးသားေလးနဲ႕မို႔ သာတယ္နာတယ္မေတြးနိုင္။ဒီအမ်ိဳးသားေလးနဲ႕မို႔ နာက်င္ရလဲ မမႈမဲ့သူဟာ ႏွိုင္းပါပဲ...။
ႏႈတ္ခမ္းသားပါးပါးေတြ ခါးသြယ္သြယ္ေလးကိုတစ္ဖန္ျပန္ကာေရာက္ေတာ့ အရင္အေျခအေနနဲ႕မတူပဲ သာသာလြန္လြန္လႈပ္ခတ္လာတဲ့ စိတ္အစဥ္...။
လွရက္လြန္းတဲ့အျပင္ စင္ၾကယ္ေနတာက ဒီလူျဖစ္ေနလို႔လား...။ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႕မထင္ ျဖစ္ေနခဲ့တာကလည္း ဒီလူျဖစ္ေနလို႔ သိပ္လိုက္ဖက္တယ္...။
ဒီအေကာင္ေပါက္ေလးကအစ နီတာရဲေလး...။
ႏွိုးဆြခံရလို႔ နိုးထလာၿပီး အရည္ၾကည္ေတြစို႔ေနတဲ့ အရာေလးကအစ ခ်စ္ခ်င္စရာ...။
"မင္း..မလုပ္ပါနဲ႕..။.အဲ့ေလာက္ထိလုပ္ေပးစရာမလိုပါဘူး..."
"ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးခ်င္လို႔ပါ...မတားပါနဲ႕လား"
"ဟင့္အင္း...မင္းက ထိုက္တန္တဲ့သူပါ...
ဒီေလာက္ထိ လုပ္ေပးဖို႔မလိုဘူး..."
"မရဘူး..."
နိုးႂကြေနတဲ့ အေကာင္ေပါက္ေလးကို အာခံတြင္းေလးထဲ ငုံကာေထြးေတာ့ ေကာ့တတ္လာတဲ့ ခါးသြယ္သြယ္...။
"အ..မလုပ္ ပါနဲ႕.."
ခုခ်ိန္ထိ မလုပ္ေစလိုေၾကာင္းေျပာေနေသးသည္။
ႏွစ္ေယာက္အတူခ်ည္ႏွောင္ျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း တတ္နိုင္သေလာက္ေတာ့ စြမ္းခ်င္တယ္..။
သာသာနာနာ ႏွစ္ေယာက္အတူပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္...။တတ္နိုင္သေလာက္ေတာ့ သာယာေစခ်င္တယ္...။
တုန္ခါစျပဳေနသည့္ အေကာင္ေပါက္ေလးက အာေငြ႕ႏြေးႏြေးေလးေၾကာင့္ ထင္ပါသည္...။
အာခံတြင္းႏြေးႏြေးေလးထဲ ေမြ႕ေပ်ာ္သည္ ထင္သည္...။ဒီအေကာင္ေပါက္က ခနေလးအတြင္း ၿပီးခ်င္ေနသည္...။ထုတ္မေျပာလဲ ခံစားလို႔ရေနသည္မို႔ ခပ္သြတ္သြတ္ေလး လႈပ္ရွားေပးလိုက္ေတာ့...
"ဖယ္...အ!"
"ငါမရေတာ့ဘူး ...ၿပီးခ်င္ေနၿပီ.."
"အား...ဖယ္လို႔.."
ၿပီးခ်င္ေနသည့္ နီတာရဲေလးကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလးအၿပီးသတ္ေပးလိုက္သည္။ဒါကို လက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႕ ကိုယ့္ေခါင္းကို ဇြတ္တြန္းၿပီး ဖယ္ခိုင္းေနေသးတာ..။
ၿပီးစီးျခင္းေတြနဲ႕အတူ ထုတ္လႊတ္လိုက္သည့္ ျဖဴပ်စ္ပ်စ္ အရည္ေတြ...။ထို႔အတူ ၿငိမ္က်သြားေသာအေကာင္ေပါက္ေလးက စိတ္ေက်နပ္သြား၍ထင္သည္ ၊သူလိုခ်င္တာ ရသြား၍ထင္သည္။
"အဟင့္..."
"ဟင္...ခင္ဗ်ား ဘာလို႔ငိုတာလဲ...
ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွားလို႔လဲ.."
"မင္းေၾကာင့္ မလုပ္ပါနဲ႕ဆိုတာကို အတင္းလုပ္တယ္..။ဖယ္ခိုင္းတာလဲ ဖယ္မေပးဘူး ။အဟင့္..."
"ေဟာဗ်ာ...မဟုတ္ဘူးေလ ကြၽန္ေတာ္က.."
"မေျပာနဲ႕လို႔...အဟင့္ "
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွ႕ဆက္လုပ္လို႔မရဘူးလို႔ ေျပာတာလားဟင္..."
ခြၽဲခြၽဲႏြဲ႕ႏြဲ႕မဟုတ္ေသာ္လည္း ခပ္တိုးတိုးေလသံေလးနဲ႕ေျပာလိုက္မိသည္။တကယ္သာ ေရွ႕ဆက္ခြင့္မျပဳရင္ ကိုယ္ပဲတန္းလန္းႀကီးနဲ႕ က်န္ခဲ့မွာ..။
ကိုယ္ကရေသာ္လည္း ဖြားဖက္ေတာ္က အတည္ရေတာ့တာမဟုတ္...။
"ဟို...ငါက အဲ့လိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး...။
မင္းက အဲ့လိုလုပ္ေတာ့ ငါက နည္းနည္းရွက္သြားလို႔ပါ..."
ဒီလူေတာ့ တကယ္ ကေလးေပါက္..။
နဲနဲရွက္သြားလို႔ပါတဲ့ ေျပာပုံကိုက အူယားလြန္းလို႔ ငုံသာထားလိုက္ခ်င္တယ္...။အစထဲက ဒီလိုေလးဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္မသိ ၊အကုန္ခက္ကုန္ေတာ့မယ္ထင္တယ္...။
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္ျပဳတယ္မလား..."
"အင္း..."
ေခါင္းလုံးလုံးေလးကို ညိမ့္ျပသည္။
ေျခတံသြယ္ေလးတစ္ဖက္ကိုကိုင္ၿပီး ပခုံးေပၚတင္ေတာ့ ျပဴးတူးတူးေလး ၾကည့္ေနသည္..။
ဒီလူ သက္သာေအာင္ ခါးေအာက္ကို ေခါင္းအုံးေလး ခုေပးလိုက္ေတာ့..
"ဟို..ငါမေနတတ္ဘူး ထင္တယ္"
"ဒီလိုလုပ္မွ သက္သာမွာမို႔ပါ..ေၾကာက္လို႔လား"
"ဟင့္အင္း ငါ..ငါမေၾကာက္ပါဘူး.."
အာ႐ုံေျပာင္းသြားေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဆက္နမ္းေပးလိုက္တယ္..
ႁပြတ္!
အရွိန္ရလာေအာင္ ေနရာလပ္မက်န္နမ္းေပးလိုက္ကာမွ ၊အျခားအရာေတြကို ဂ႐ုမျပဳမိေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ကာမွ အတူတူစီးေမ်ာလာေသာသူ..
အဆင္ေခ်ာေအာင္ ၊အနာသက္သာေအာင္ ခပ္ရဲရဲခေရပြင့္ခ်ပ္ေလးထဲ လက္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဦးစြာအစပ်ိဳးရသည္...
လိုခ်င္တာရဖို႔အတြက္ ေခ်ာ့တစ္ခါ ေျခာက္တစ္လွည့္ပါပဲ...
လက္တစ္ေခ်ာင္း၊ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊သုံးေခ်ာင္းထိေအာင္ဆိုေတာ့ မခံနိုင္၍ထင္သည္...ခါးေလးေတာင္ ေကာ့တတ္လာတာ..။
"အ..နာ နာတယ္ ထုတ္ေပး"
ႁပြတ္!
"ၿပီးရင္သက္သာသြားမွာပါေနာ္...ရပ္လို႔ေတာ့မရေတာ့ဘူး..."
ေခါင္းေလးကိုကိုင္ၿပီး အားမလိုအားမရဆက္တိုက္အနမ္းေတြစြန႔္ႀကဲၿပီး နာတာသက္သာေအာင္လုပ္ေပးၿပီးကာမွ ေအာက္ပိုင္းကိုလည္းအနားေပး၍မရ။
အ၀ေလးကို ကိုယ့္အရာႏွင့္ပြတ္ဆြဲလိုက္သည့္အခါ တစ္ဖန္ထပ္ကာႂကြလာေသာ အေကာင္ေပါက္ေလး။ကိုယ္က စမလို႔ရွိေသး ဒီနီတာရဲေလးက နိုးနိုးလာတာ ဘယ္ႏွစ္ခါမွန္းမသိ။အဟက္...တကယ္ၿပီးလြယ္တဲ့သူပဲ..။
အ၀ေလး၀င္႐ုံရွိေသး မခံနိုင္၍ထင္သည္..ေက်ာကိုလာသိုင္းဖက္ၿပီး လက္သည္းေလးေတြနဲ႕ပါ ကုတ္ဆြဲလာသည္..။
"ဟို..မင္း ဟိုဟာ..မသုံးဘူး "
"မလိုဘူး အလႊာပါးေလးေတာင္ ျခားမထားနိုင္လို႔ ဒီတိုင္းပဲလုပ္မွာ.."
"မင္း..ဘယ္လိုေတြေျပာေနတာလဲ "
တည့္ေျပာလိုက္၍ထင္သည္ ရင္ဘတ္ကို ဆတ္ခနဲလာရိုက္ေသးသည္။မတတ္နိုင္ ခ်ည္တယ္ဆိုမွေတာ့ ကိုယ္ကအလႊာပါးေလးေတာင္ ခံခ်င္တာမဟုတ္..။
ဘာအကူအညီမွ မပါပဲတိုး၀င္ရေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ပထမဆုံးအႀကိမ္မွာ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းပါပဲ...။
ကိုယ့္အရာဟာ ဒီလူ႕ထဲ အျပည့္အ၀ေနရာယူသြားျပန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ထိန္းမရသိမ္းမရပါပဲ...။
အထိအေတြ႕ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးမို႔ ၊ဒီလူက ႏြေးလြန္းလို႔ သြတ္သြတ္ခါရေတာ့မယ္ ထင္တယ္...။ဒီႏူးညံ့တဲ့အရာေလးထဲ တိုး၀င္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ေက်နပ္ရသလဲ..။
တစ္ႀကိမ္ကစ အရွိန္နဲ႕အတူ တိုး၀င္မိေသာ ခပ္စိတ္စိတ္ အခ်က္အေရအတြက္ေတြၾကား သာယာမႈေတြက ဒီေရအလား..။
တိုး၀င္ျခင္းခံရတဲ့ အ၀ေလးေတာင္ရဲတြတ္ေနသည္အထိ ကိုယ္ဟာ ၾကမ္းရမ္းေနမိခဲ့တာ..။
"ပိတ္မထားပါနဲ႕...ခင္ဗ်ားအသံၾကားခ်င္တယ္.."
သူ႕ပါးစပ္ေလးကို အတင္းပိတ္ထားေသာေၾကာင့္ ဖယ္ခိုင္းရေသးသည္။ရွက္ေနမည္ကို သိေသာ္လည္း ဒီလူ႕အသံေလးကို ၾကားခ်င္ေသးတာ..။
လက္ဖဝါးေလးကိုယူၿပီး ႏြယ္ပင္ေတြလို တသားတည္းက်ေအာင္ ယွက္ႏြယ္လိုက္ကာမွ...
ဖြင့္ဟလာေသာ...ညည္းၫူသံေတြ..
ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အသံဆာဆာေလးမို႔ ေက်နပ္မႈက တစ္သိန္းတစ္ေသာင္း...။
"အ! အဲ့နား.."
သာယာမႈအရွိုက္ေလးကို ထိမိ၍ထင္သည္..ေတာင္းဆိုလာသည္။
"အ! ေမာင္..."
ေမာင္..ေမာင္လို႔ေခၚလိုက္တာလား..။
ခု ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမာင္လို႔ ေခၚလိုက္တာလား..။
ေမာဟိုက္ျခင္းေတြေရာယွက္ေနတဲ့ တိုးလ်လ်
အသံေလးမွာပဲ အသက္ေပးလိုက္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္...။ဒီနာမ္စားေလးကို ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကမၻာက တစ္ႀကိမ္မဟုတ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ူးသြပ္ျခင္းကိုေရာက္တယ္...။
"မင္း...ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ.."
"ကြၽန္ေတာ္႐ူးေတာ့မယ္ထင္တယ္..ေမာင္ လို႔ေခၚလိုက္လို႔ ႐ူးေတာ့မယ္ထင္တယ္...ေမာင္ လို႔ေခၚတာကို ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ႐ူးေတာ့မယ္ထင္တယ္"
တကယ္ပါ...ေမာင္ ဆိုတဲ့ နာမ္စားေလးတစ္ခုနဲ႕တင္ ျမတ္နိုးလြန္းလို႔ ငိုခ်လိဳက္ရတာပါပဲ..။
"ေမာင္.."
"ခ်စ္တယ္...
ေမာင္ ..ခင္ဗ်ားကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ "
ဒီလူ႕ရဲ႕ ေမာင္ ဆိုတဲ့ေခၚသံေလးကိုလည္း သေဘာက်တယ္..။ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမာင္လို႔ သုံးႏႈန္းရတာကိုလည္း ေသမတတ္ႀကိဳက္တာပါပဲ ။
ဒီအရာေလးနဲ႕တင္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အလုံးစုံ ၿပီးေျမာက္ရတာပါပဲ ။
အႀကိမ္ႀကိမ္ၿပီးေျမာက္ျခင္းေတြနဲ႕အတူ ေမာပန္းသြားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလး ။ေပက်ံေနတာေတြကို ေဆးေက်ာသန႔္စင္ေပးၿပီးသည္အထိ အိပ္ေမာက်ေနေသာသူ ။အိပ္ေမာက်ေနသူဟာ နိုးမလာေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီအပိုင္ေလးကို တစ္ညလုံးေငးၾကည့္ရတာပါပဲ ။အားမရျခင္းေတြနဲ႕အတူ နားသယ္စပ္ေလးေတြကစ လည္တိုင္ေလးအဆုံး ကြၽန္ေတာ့္မွာ နမ္းမ၀၊ရႈမ၀။တစ္ညလုံး ကြၽန္ေတာ့္လက္ေပၚမွာ သိပ္ထားရလို႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူရသလဲ..။ဒီလူ႕ကို အပိုင္ရလိုက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ႀကိဳးလြတ္ေနတဲ့စြန္လို ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ..။
ဘ၀မွာ ဒီလူ႕ကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတာက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လာဘ္ႀကီးတစ္ပါး ..။
**********
#minus-zero
11 October 22
ရသြားၾကၿပီ 😅
ဖတ္ၿပီး အားေပးၾကပါအုံးဗ်ိဳ႕ <3