မင်းကြီးက သုတခါးလေးကိုဆွဲပြီး
လေးဘက်ပြန်ထောက်ခိုင်းတယ်
သုတကလဲ ခါးလေးပြန်ကော့ထားတယ်
ခါးလေးကိုကိုင်ပြီး အနောက်ကနေ
တချက်ချင်းပြန်စောင့်နေတယ် သုတလဲ
ခါးလေးကော့ကော့ပြီး အရသာကိုခံစားနေ
တယ် မင်းကြီးရဲ့ဆီးခုံက သုတရဲ့တင်ပါး
အိအိလေးတွေကို ပြေးရိုက်တဲ့အသံတွေက
စည်းချက်ကျနေတယ် သုတရဲ့ပွင့်ချပ်ကို
တင်လုံးလုံးလေးတွေကြားက ထိုးဖောက်
ထည့်နေရတာကိုကြည့်ရင်း မင်းကြီး
တယောက် စိတ်တွေပိုလွတ်လာတယ်
~ဖတ် .....ဖတ်.....ဖတ်....~
စိတ်တွေလွတ်လာတာနဲ့အမျှ စောင့်ချက်တွေ
လဲပြင်းလာတယ် ကုတင်ကြီးတောင် တသိမ့်
သိမ့်တုန်ခါနေတယ်
~ကျွီ.....ကျွီ....ကျွီ...~
"ကိုကို ကုတင်ကျိုးကျမယ်"
"ကျိုးကျိုး"
"ဟ ကျိုးရင်ဘယ်လိုအိပ်မလဲ"
"ကိုယ့်အပေါ်တက်အိပ် ကလေးတက်အိပ်တာလောက်တော့ခံနိုင်တယ် အေးဆေး"
"အမ်း ကုတင်ကျိုးလို့ကတော့တက်အိပ်မှာ"
"အိပ်ပေါ့ ကိုယ့်ဟာတော့ထည့်ထားမယ်နော်
ကလေးပြုတ်ကျမှာစိုးလို့"
"ဟာ လူလည်ကျပြန်ပြီ"
"ဟားးးးးးမဟုတ်ရပါဘူးကွာ စတာစတာ
မကျိုးပူး အခိုင်ကြီး"
"ဟွန့်"
"ချစ်လို့စတာကို တချိန်လုံး ဟွန့် ဟွန့် နဲ့
ငြိုငြင်တာလား"
"မငြိုငြင်ပါဘူးနော်"
"ငြိုရင်လို့ကတော့ အင့်ကွာ အင့်အင့်အင့်...
အင့်အင့်အင့်အင့်...... အဲ့လိုလုပ်ပစ်မယ် မှတ်ထား ဒါ နမူနာပြတာ"
"သူလုပ်ချင်လို့လုပ်တာကိုပဲ နမူနာလုပ်နေသေးတယ်"
"ဟဲ"
~ဖြောင်း...ဖြောင်း...~
"ဟ နာတယ် ဘာလို့ရိုက်တာလဲ"
"အသည်းယားလို့ "
"မယားနဲ့ဟာ နာတယ် သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း ရိုက်ချင်တိုင်းရိုက်နေတယ်"
ဟုတ်လဲဟုတ်တယ် သူ့အားကြီးနဲ့ရိုက်ချထား
တာ တင်ပါးဖြူဖြူလေးက လက်ဝါးရာ နီနီ
ကြီးထင်နေရော
"ဖွဖွ မရိုက်တော့ပူးနော်"
ဆိုပြီးတင်ပါးလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေ
တယ်
"အွမ်း မရိုက်နဲ့ ဒီမှာကောင်းနေတာတွေတောင်ဘယ်ရောက်ကုန်မှန်းကိုမသိဘူး
ချီး....."
"ပြန်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်"
ပြောရင်းသုတကို ဖိချလိုက်တယ်
"ဟာ ဘာလုပ်တာလဲပိနေပြီ"
သုတခေါင်းလေးကိုဆွဲယူပြီး အနမ်းချွေလိုက်
တယ် သုတဘက်ကအနမ်းတွေကို လက်ခံ
လာတော့မှ ပြန်ကုန်းခိုင်းပြီး ချယ်ရီသီးခူး
နေလိုက်တယ်
~အင်း......အား.....~
သုတ ကောင်းလာပြီဆိုမှ ခါးလေးကိုင်ပြီး
ပြန်ကြမ်းပစ်ပြန်တယ်
"အားးးးးး အမေရေ သေပါပြီ......
အွမ်း.....အားးးးး"
"ကလေး မအော်နဲ့လေ ထပ်အချောင်းခံနေရမယ်နော်"
"ချောင်းချင်သပဆိုလဲ ချောင်းပစေကွာ
အော်ပြီး ခံရတာ ဖီလင်သိပ်ကောင်းနေတာကို"
"ဟွန် ဖီလင်ကဘာလဲ"
ခနရပ်ပြီးမေးတယ်
"ဟာ ဘာလို့ရပ်ပစ်တာလဲ ဆက်လုပ်"
ဆိုပြီး သူ့တင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေတယ်
မင်းကြီးလဲ တွေးရင်းလုပ်နေတာပေါ့
အတွေးလွန်နေမှန်းသိလို့ သုတက
"ဖီလင်ဆိုတာ တခြားနိုင်ငံကဘာသာစကားကွာ အထိအတွေ့အရသာကိုပြောတာ"
"ဪ အဲ့လိုလား"
"အင်း"
"ကိုယ်လုပ်တာ အရမ်းကောင်းနေတယ်လို့ပြောတာပေါ့နော်"
ပျော်ပြီး စောင့်ချက်တွေကပြင်းလာတယ်
"အာလာလာ အွမ်းးးးး ကောင်းလိုက်တာ"
~ဖတ်...ဖတ်.... ပလွတ်~
"ကြည့် မောင်ကြီး ဘာလုပ်ပြန်တာလဲ လုပ်ပါဆိုနေကွာ ထုတ်ပစ်တယ် ပြန်ထည့်"
အရမ်းဆာနေတဲ့ပုံနဲ့ပြန်ပြောတယ်
"ဒူးတွေနာလာပြီကလေးရ ပုံစံပြောင်းကြမ်းပေးမလို့ကို"
"အဲ့လိုလား အာ့ဆိုလဲကြမ်းကြမ်း"
မင်းကြီးကုတင်ပေါ်ကနေ အောက်ကို
ဆင်းလိုက်တယ် သုတကိုလှမ်းဆွဲပြီး ပြန်
ထည့်လိုက်တယ်
~ဗြုပ်....ဖတ်...ဖတ်....~
အညှာအတာမရှိတော့ပူး တန်းထည့်ပြီးတန်း
ကြမ်းနေတယ် သုတကတော့ လေထဲတင်
အလုပ်ခံနေရပြန်တယ်
"ကလေးဟာလေးက ထောင်နေတာပဲကျန်"
"ကိုကို့ဟာလောက်မထောင်ဘူး"
"ကိုကိုလို့ခေါ်ပေးနော်"
"ကိုကို..."
~ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်~
"အင့်အင့်အင့်....."
"အားးးး ကိုကိုရေ အားးး သေပါပြီ ကောင်းလိုက်တာ အားးး ကိုကိုရေ ကလေးကိုသတ်နေတာလားကွာ အားးးးးး အရမ်းကောင်းနေပြီကွာ"
"အော်အော် ကိုကိုလို့ခေါ်ပြီးအော် လုပ်ရတာ
ပိုအားရှိတယ်"
"အားးးး အော်မှာ ကိုကိုရေ ကလေးကိုတခါထပ်ပြီးအောင်လုပ်ပေးပါတော့ ကိုကိုဟာကြီး
နဲ့ အသားကုန်လုပ်ပေးပါတော့
အားးးးးး အ့အ့...အူးး"
"အဲ့လောက်တောင် လိုချင်နေရင်ကြမ်းပေးရမှာပေါ့ကွာ...."
~......အားးး.....~
တချက်ပြီးတချက် အသက်ရှုချိန်မရှိအောင်
ထိကို ကြမ်းပစ်လိုက်တယ်
သုတခဗျာ ကိုကိုတောင်မအော်နိုင်တော့ပူး
" ကလေး ကိုယ်ပြီးတော့မယ်"
"အ့....က..လေး...လဲ ပြီး ...ပြီးတော့မယ်"
"တူတူပြီးမယ်နော်"
ဆိုပြီး သုတ မြွေလေးကိုပါကိုင်ပြီး ပွတ်ပေး
လိုက်တယ် တဖက်ကလဲ ပခုံးလေးကို
ကိုင်ပြီး စောင့်ချနေတယ်
"အင်း....အ့....ထိတယ်
ပွတ်မနေနဲ့ ကြမ်းကြမ်းသာစောင့်ပေး ကွဲအောင်စောင့်ချ မင်းကွတ်သီးတွေဝင်အောင်ထိစောင့်ချပစ်"
အတော်လေးစောင့်လို့ အပြီးမှာတော့ သုတရဲ့
လရောင်ရည်တွေထွက်လာခဲ့တယ် အဲ့နောက်
မှာ မင်းကြီးရဲ့ လရောင်ရည်တွေကလဲ
သုတရဲ့ အတွင်းထဲကိုအပြည့်ဖြည့်ရင်း
နေရာယူလိုက်ပါတော့တယ်
"အား....ကောင်းလိုက်တာကွာ"
မင်းကြီးကပြောရင်း သုတကို အပေါ်ကို တွန်း
လိုက်ပြီး သုတပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်တယ်
"အွမ်း နွေးသွားတာပဲ အရမ်းကောင်းတယ်"
လို့ပြောရင်း မင်းကြီးကိုပြန်ဖက်လိုက်တယ်
~ပြွတ်စ်....ပြွတ်စ်...~
အမောပြေအနမ်းတွေ ခြွေလိုက်တယ်
"ကိုကို အရည်တွေအထဲမှာအပြည့်ပဲ
အပြင်တောင်လျှံထွက်လာပြီ ယားကျိကျိနဲ့"
"ဟုတ်လား ပြန်ထုတ်လိုက်ရမလား"
"မထုတ်နဲ့ အထဲမှာစိမ်ထား"
~အင့်..အင့်....ဖတ်..ဖတ်...ဗြုတ် ...ဗွက်~
နောက်နှစ်ချက်လောက် အထဲထိအောင်ထိ
ပြင်းပြင်းလေးအစောင့်ခံလိုက်ရတယ်
"အ့ ..တော်တော့လေ စိမ်ထားပါဆို"
"နဲနဲကျန်သေးလို့ထပ်ဖြည့်ပေးတာလေ"
"စကားတွေသိပ်တတ်ပဲ"
"တတ်တာမဟုတ်ဘူး ချစ်တာ ချစ်တာ"
"ချစ်တာအသာထား အိပ်တော့မယ် ဆင်းအုံး"
မင်းကြီးက သုတပေါ်ကနေလှိမ့်ချပြီး သုတ
ကို သူ့ပေါ်မှောက်လျက်သားနေစေတယ်
"အာ ထည့်ထားတာကြီးပါပြန်ထုတ်"
"ဘာလို့လဲ"
"ဟ မနက်ကျကပ်နေရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"ကပ်ကပ်ပေါ့ ညီလာခံလဲဖျက်ထားတယ်
အေးဆေး ဖြေးဖြေးချင်းခွါမှာပေါ့"
"ဒီတစ်ယောက်နဲ့တော့လေ ဟွန်းးးး"
"ခနလေးပါ့ကွာ ဇိမ်ယူချင်သေးလို့"
"အင်းနော် ခနပဲနော်"
အဲ့လိုနဲ့ အမောဖြေနေကြတယ် ခနကြာတော့
"ကဲကဲ ပြန်ထုတ်ပေးတော့"
"ထုတ်ပါလား ကလေးကအပေါ်မှာကို"
သုတထလိုက်ပြီး မင်းကြီးရဲ့မြွေကိုထုတ်
လိုက်တယ်
~ပလွတ်...~
ကျွတ်ထွက်သွားတဲ့အသံထွက်လာတော့
မြွေကြီးက ပြန်ထောင်ချင်လာပြန်တယ်
အဲ့တာနဲ့ သုတက
"Hay hay ပြန်ထမလာနဲ့နော် ဒီတခါထပ်ထလာရင် ချိုးပစ်မှာ"
ဆိုပြီး မြွေကြီးကိုလက်ညိုးထိုးပြီး
ပြောနေတယ် မင်းကြီးလဲတစောင်းစောင်းပြီး
မြွေကိုပေါင်နဲ့ကွယ် ဖိထားလိုက်တယ်
သုတကိုဘေးမှာ အိပ်စေချင်တဲ့သဘောနဲ့
လက်ပုတ်ပြတယ် သုတလဲအလိုက်တသိနဲ့
ပြန်ဝင်အိပ်တယ်
"အာဘွား ကိုယ့်ဝက်ကလေး"
"အာဘွား ကိုကို ကောင်းသောညပါ"
"အင်း တအားကောင်းတဲ့ညပါပဲ"
နှစ်ယောက်သား ချစ်ရည်လူး ချစ်စကားတွေ
ပြောရင်း အိပ်ပျော်သွားကြတယ်
အဲ့လိုနဲ့ တညကုန်ဆုံးသွားခဲ့တယ်
မနက်ရောက်တော့ မယ်တော်ကြီးက
သားတော်မင်းကြီးကိုတွေ့ဖို့ရောက်လာခဲ့
တယ် အခန်းဝမှာတော့ ကုန်းကုန်းနဲ့ ဆုနန်းက
ငိုက်နေလေရဲ့ မယ်တော်ကြီးကနှိုးလိုက်တယ်
"ဟဲ့ ဒီအချိန်ရှိနေပြီ နင်တို့ကဘာလို့ အိပ်နေကြတုံးလဲ"
"ဪ ....မယ်တော်ကြီးပါလား"
ကုန်းကုန်းကစကားစလိုက်တယ် ဆုနန်းကလဲ
"ညကဆူနေလို့ တော်တော်နဲ့အိပ်မပျော်လို့ပါ"
"ဟဲ့ညကဘာဖြစ်ကြတာလဲ လုပ်ကြံသူရှိလို့လားဟဲ့"
"မဟုတ်ရပါဘူး "
ကုန်းကုန်းကပြန်လျှောက်တယ် ပြီးတော့
ဆုနန်းကိုဆူလိုက်တယ်
"နင်ဟာလေ ရှင်းရှင်းမပြောဘူး"
"ကဲကဲ ဘာတွေဖြစ်ကြတာတုံး ငါ့ကိုအရင်ပြော.....!"
"ဒီလိုပါ ညက မိဖုရားလောင်းနဲ့ မင်းကြီးနဲ့...
မင်းကြီးနဲ့မိဖုရားလောင်းနဲ့..."
"ဪ ဆက်ပြောလေ ငါလုပ်ထလိုက်ရ"
"ချစ်...ချစ်နေကြတာပါ"
"ဟေ ဟုတ်လား "
"ဟုတ် ...ဟုတ်ပါတယ်"
"ဒီသားတော်တော့လေ ငါ့ကိုတော့ချွေးမလေးကိုလာမပြဘူး သူကတော့မဂ်လာဦးညတောင်လုပ်ပြီးသွားပြီ တယ်သွက်ပါလား
သူ့ခမည်းတော်အတိုင်းပဲကျန်"
"မယ်တော်ကြီးအခု ဒီကိုပဲကြွလာတာလား.?"
"အေး ဟုတ်တယ်လေ"
"အခုကတွေ့လို့မရသေးပူး ညကတည်းကမနက်ကျမနှိုးနဲ့လို့ပြောထားတယ်"
"အေးပါ ငါလဲ ဒီလောက်တော့သိပါတယ်ဟယ်"
"ဟုတ်ဟုတ်"
"ဆုနန်း နင်သန်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးရင် ငါ့အဆောင်ကိုလာခဲ့ ငါ့ချွေးမတော်လေးဖို့ဆေးလာယူလှည့်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"အေးအေး ငါပြန်ပြီ ငါ့သားတော်တို့ကိုမနှိုးနဲ့နော်ကြားလား"
"ဟုတ်"
မယ်တော်ကြီးပြန်ကြွသွားတယ်
"ကုန်းကုန်း အရင်မျက်နှာသစ် ပြီးမှကျနော်သစ်မယ်"
"အမလေး ဟုတ်ပါပြီ ငါလဲအဲ့တာပြောမလို့ပါပဲ ကျားကျားယားယားမကြီးရဲ့"
ကုန်းကုန်းက ပြောဆိုပြီး မျက်နှာသစ်ရေချိုး
ထွက်သွားတယ် ခနကြာတော့ပြန်လာတယ်
ဆုနန်းလဲသူ့အဆောင်ကိုပြန်ပြီး ရေချိုးလိုက်
တယ် ဆုနန်းကယ်ထားတဲ့ကောင်မလေးက
"ဒီနေ့ပြန်လာတာနောက်ကျတယ်နော် ညကလဲပြန်မလာဘူး"
"ဘာလဲ ကိုယ့်ကိုမျှော်နေတာလား"
"မျှော်ရတာပေါ့ အမက ကျမကို ပြန်ဝယ်ထားတာလေ"
"နောက် ဝယ်ထားတဲ့မပြောနဲ့ ကိုယ်ကမင်းကိုကယ်ထားတာ မင်းကိုဘယ်မှမလွှတ်တာလဲ
ဘာအရင်းအနှီးမှမရှိပဲ မင်းတစ်ခုခုဖြစ်သွား
မှာစိုးရိမ်လို့.....ကြားလား"
"ဟုတ် မကြိုက်ရင်နောက်မပြောတော့ပါဘူး"
"ပြီးတော့ ကိုယ့်ကိုတလေးတစားမပြောနဲ့"
"ဟုတ် "
"အိမ်မှာကောင်းကောင်းနေခဲ့"
ဆုနန်းအိမ်ကနေထွက်လာခဲ့တယ် ပြီးတော့
မယ်တော်ကြီးဆီတန်းသွားလိုက်တယ်
"မယ်တော်ကြီး.."
"ဪ လာလာ နင့်ကိုစောင့်နေတာ"
"တောင်းပန်ပါတယ် ကြာသွားတယ်ထင်တယ်"
"ရပါတယ် ငါလဲ ဘာလုပ်စရာမှမရှိသေးပါဘူး"
"ဟုတ်"
"ရော့ ဒီဆေးကိုပေးလိုက် အနာကျက်ဆေးလို့ပဲပြော ပွန်းရာတွေကအစသက်သာတယ်လို့ မင်းကြီးကိုပဲပေးလိုက် သူလိမ်းပေးလိမ့်မယ်
နိုးလာရင်သာပေးလိုက် ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ် "
"အေးအေး ဒါနဲ့ ညကနင်တို့တွေချောင်းကြသေးလား"
"အဲ ...အဲ့တာက.."
"အဲ့တာတွေ ဒီဟာတွေလုပ်မနေနဲ့ ဘယ်လိုလဲ
အသားကုန်ပဲလား"
"ဟုတ်ဟုတ်"
"ဘယ်ထိတောင်မြင်လိုက်ရလဲ တကယ်လုပ်ကြတာလား"
"အဲ...အဲ့တာက လျှောက်တင်ဖို့မဝင့်ရဲလို့ပါ"
အဲ့တာနဲ့မယ်တော်ကြီးက
"တခြားသူတွေအခန်းထဲက ထွက်သွားကြ"
ဆိုပြီး သူ့အစေခံတွေကိုအပြင်ထွက်သွား
ခိုင်းလိုက်တယ်
"ကဲပြောတော့ ရပြီလား"
"ထည့်တဲ့အထိတော့မြင်လိုက်ရပါတယ်
ပြီးတော့ ချောင်းနေမှန်းသိလို့ ခြင်ကာချပြီး
မီးမှုတ်လိုက်တယ်"
"ဘယ်သူကလဲ ...?"
"မင်းကြီးကပါ.."
"ဪ..."
"အသံတွေကတော့ဆက်တိုက်ကိုကြားနေရတာပါ ညသန်းခေါင်ကြီးကျော်သွားတဲ့ထိ ကြားနေရတာပါ ပြီးမှတိတ်ဆိတ်သွားတာပါ"
"ဟဲ့ ညအစောပိုင်းကကျ သူတို့တွေဘာလုပ်နေကြတာ...?"
"လ....လ ထိုင်ကြည့်နေကြတာပါ"
"ဟုတ်လို့လား"
"ဟုတ်...ဟုတ်ပါတယ်"
"ဟုတ်ရင်လဲပြီးရော ဘာတွေစကားထစ်နေရမှန်းမသိဘူး ကဲကဲသွားတော့ နိုးရင်ဆေးပေးလိုက်အုံး သေချာလူးလို့ပြောလိုက် ငါ့ဆီလဲလာခဲ့အုံးလို့ ချွေးမတော်ကိုလဲခေါ်ခဲ့အုံးလို့"
"ဟုတ်ကဲ့ ပြောလိုက်ပါ့မယ်"
"အေးအေး သွားတော့"
"ဟုတ်.."
ဆုနန်းလဲ မင်းကြီးရဲ့ အိပ်ဆောင်ကို
အပြေးလေး ပြန်လာခဲ့တယ်
Zawgyi
မင္းႀကီးက သုတခါးေလးကိုဆြဲၿပီး
ေလးဘက္ျပန္ေထာက္ခိုင္းတယ္
သုတကလဲ ခါးေလးျပန္ေကာ့ထားတယ္
ခါးေလးကိုကိုင္ၿပီး အေနာက္ကေန
တခ်က္ခ်င္းျပန္ေစာင့္ေနတယ္ သုတလဲ
ခါးေလးေကာ့ေကာ့ၿပီး အရသာကိုခံစားေန
တယ္ မင္းႀကီးရဲ့ဆီးခံုက သုတရဲ့တင္ပါး
အိအိေလးေတြကို ေျပးရိုက္တဲ့အသံေတြက
စည္းခ်က္က်ေနတယ္ သုတရဲ့ပြင့္ခ်ပ္ကို
တင္လံုးလံုးေလးေတြၾကားက ထိုးေဖာက္
ထၫ့္ေနရတာကိုၾကၫ့္ရင္း မင္းႀကီး
တေယာက္ စိတ္ေတြပိုလြတ္လာတယ္
~ဖတ္ .....ဖတ္.....ဖတ္....~
စိတ္ေတြလြတ္လာတာနဲ႔အမ်ွ ေစာင့္ခ်က္ေတြ
လဲျပင္းလာတယ္ ကုတင္ႀကီးေတာင္ တသိမ့္
သိမ့္တုန္ခါေနတယ္
~ကြၽီ.....ကြၽီ....ကြၽီ...~
"ကိုကို ကုတင္က်ိဳးက်မယ္"
"က်ိဳးက်ိဳး"
"ဟ က်ိဳးရင္ဘယ္လိုအိပ္မလဲ"
"ကိုယ့္အေပၚတက္အိပ္ ကေလးတက္အိပ္တာေလာက္ေတာ့ခံႏိုင္တယ္ ေအးေဆး"
"အမ္း ကုတင္က်ိဳးလို႔ကေတာ့တက္အိပ္မွာ"
"အိပ္ေပါ့ ကိုယ့္ဟာေတာ့ထၫ့္ထားမယ္ေနာ္
ကေလးျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔"
"ဟာ လူလည္က်ျပန္ၿပီ"
"ဟားးးးးးမဟုတ္ရပါဘူးကြာ စတာစတာ
မက်ိဳးပူး အခိုင္ႀကီး"
"ဟြန႔္"
"ခ်စ္လို႔စတာကို တခ်ိန္လံုး ဟြန႔္ ဟြန႔္ နဲ႔
ၿငိဳျငင္တာလား"
"မၿငိဳျငင္ပါဘူးေနာ္"
"ၿငိဳရင္လို႔ကေတာ့ အင့္ကြာ အင့္အင့္အင့္...
အင့္အင့္အင့္အင့္...... အဲ့လိုလုပ္ပစ္မယ္ မွတ္ထား ဒါ နမူနာျပတာ"
"သူလုပ္ခ်င္လို႔လုပ္တာကိုပဲ နမူနာလုပ္ေနေသးတယ္"
"ဟဲ"
~ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...~
"ဟ နာတယ္ ဘာလို႔ရိုက္တာလဲ"
"အသည္းယားလို႔ "
"မယားနဲ႔ဟာ နာတယ္ သူ႔အသားမဟုတ္တိုင္း ရိုက္ခ်င္တိုင္းရိုက္ေနတယ္"
ဟုတ္လဲဟုတ္တယ္ သူ႔အားႀကီးနဲ႔ရိုက္ခ်ထား
တာ တင္ပါးျဖဴျဖဴေလးက လက္ဝါးရာ နီနီ
ႀကီးထင္ေနေရာ
"ဖြဖြ မရိုက္ေတာ့ပူးေနာ္"
ဆိုၿပီးတင္ပါးေလးကို ဖြဖြေလးပြတ္ေပးေန
တယ္
"အြမ္း မရိုက္နဲ႔ ဒီမွာေကာင္းေနတာေတြေတာင္ဘယ္ေရာက္ကုန္မွန္းကိုမသိဘူး
ခ်ီး....."
"ျပန္ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးမယ္"
ေျပာရင္းသုတကို ဖိခ်လိုက္တယ္
"ဟာ ဘာလုပ္တာလဲပိေနၿပီ"
သုတေခါင္းေလးကိုဆြဲယူၿပီး အနမ္းေခြၽလိုက္
တယ္ သုတဘက္ကအနမ္းေတြကို လက္ခံ
လာေတာ့မွ ျပန္ကုန္းခိုင္းၿပီး ခ်ယ္ရီသီးခူး
ေနလိုက္တယ္
~အင္း......အား.....~
သုတ ေကာင္းလာၿပီဆိုမွ ခါးေလးကိုင္ၿပီး
ျပန္ၾကမ္းပစ္ျပန္တယ္
"အားးးးးး အေမေရ ေသပါၿပီ......
အြမ္း.....အားးးးး"
"ကေလး မေအာ္နဲ႔ေလ ထပ္အေခ်ာင္းခံေနရမယ္ေနာ္"
"ေခ်ာင္းခ်င္သပဆိုလဲ ေခ်ာင္းပေစကြာ
ေအာ္ၿပီး ခံရတာ ဖီလင္သိပ္ေကာင္းေနတာကို"
"ဟြန္ ဖီလင္ကဘာလဲ"
ခနရပ္ၿပီးေမးတယ္
"ဟာ ဘာလို႔ရပ္ပစ္တာလဲ ဆက္လုပ္"
ဆိုၿပီး သူ႔တင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနတယ္
မင္းႀကီးလဲ ေတြးရင္းလုပ္ေနတာေပါ့
အေတြးလြန္ေနမွန္းသိလို႔ သုတက
"ဖီလင္ဆိုတာ တျခားႏိုင္ငံကဘာသာစကားကြာ အထိအေတြ့အရသာကိုေျပာတာ"
"ဪ အဲ့လိုလား"
"အင္း"
"ကိုယ္လုပ္တာ အရမ္းေကာင္းေနတယ္လို႔ေျပာတာေပါ့ေနာ္"
ေပ်ာ္ၿပီး ေစာင့္ခ်က္ေတြကျပင္းလာတယ္
"အာလာလာ အြမ္းးးးး ေကာင္းလိုက္တာ"
~ဖတ္...ဖတ္.... ပလြတ္~
"ၾကၫ့္ ေမာင္ႀကီး ဘာလုပ္ျပန္တာလဲ လုပ္ပါဆိုေနကြာ ထုတ္ပစ္တယ္ ျပန္ထၫ့္"
အရမ္းဆာေနတဲ့ပံုနဲ႔ျပန္ေျပာတယ္
"ဒူးေတြနာလာၿပီကေလးရ ပံုစံေျပာင္းၾကမ္းေပးမလို႔ကို"
"အဲ့လိုလား အာ့ဆိုလဲၾကမ္းၾကမ္း"
မင္းႀကီးကုတင္ေပၚကေန ေအာက္ကို
ဆင္းလိုက္တယ္ သုတကိုလွမ္းဆြဲၿပီး ျပန္
ထၫ့္လိုက္တယ္
~ျဗဳပ္....ဖတ္...ဖတ္....~
အၫွာအတာမရိွေတာ့ပူး တန္းထၫ့္ၿပီးတန္း
ၾကမ္းေနတယ္ သုတကေတာ့ ေလထဲတင္
အလုပ္ခံေနရျပန္တယ္
"ကေလးဟာေလးက ေထာင္ေနတာပဲက်န္"
"ကိုကို႔ဟာေလာက္မေထာင္ဘူး"
"ကိုကိုလို႔ေခၚေပးေနာ္"
"ကိုကို..."
~ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္~
"အင့္အင့္အင့္....."
"အားးးး ကိုကိုေရ အားးး ေသပါၿပီ ေကာင္းလိုက္တာ အားးး ကိုကိုေရ ကေလးကိုသတ္ေနတာလားကြာ အားးးးးး အရမ္းေကာင္းေနၿပီကြာ"
"ေအာ္ေအာ္ ကိုကိုလို႔ေခၚၿပီးေအာ္ လုပ္ရတာ
ပိုအားရိွတယ္"
"အားးးး ေအာ္မွာ ကိုကိုေရ ကေလးကိုတခါထပ္ၿပီးေအာင္လုပ္ေပးပါေတာ့ ကိုကိုဟာႀကီး
နဲ႔ အသားကုန္လုပ္ေပးပါေတာ့
အားးးးးး အ့အ့...အူးး"
"အဲ့ေလာက္ေတာင္ လိုခ်င္ေနရင္ၾကမ္းေပးရမွာေပါ့ကြာ...."
~......အားးး.....~
တခ်က္ၿပီးတခ်က္ အသက္ရႈခ်ိန္မရိွေအာင္
ထိကို ၾကမ္းပစ္လိုက္တယ္
သုတခဗ်ာ ကိုကိုေတာင္မေအာ္ႏိုင္ေတာ့ပူး
" ကေလး ကိုယ္ၿပီးေတာ့မယ္"
"အ့....က..ေလး...လဲ ၿပီး ...ၿပီးေတာ့မယ္"
"တူတူၿပီးမယ္ေနာ္"
ဆိုၿပီး သုတ ေႁမြေလးကိုပါကိုင္ၿပီး ပြတ္ေပး
လိုက္တယ္ တဖက္ကလဲ ပခံုးေလးကို
ကိုင္ၿပီး ေစာင့္ခ်ေနတယ္
"အင္း....အ့....ထိတယ္
ပြတ္မေနနဲ႔ ၾကမ္းၾကမ္းသာေစာင့္ေပး ကြဲေအာင္ေစာင့္ခ် မင္းကြတ္သီးေတြဝင္ေအာင္ထိေစာင့္ခ်ပစ္"
အေတာ္ေလးေစာင့္လို႔ အၿပီးမွာေတာ့ သုတရဲ့
လေရာင္ရည္ေတြထြက္လာခဲ့တယ္ အဲ့ေနာက္
မွာ မင္းႀကီးရဲ့ လေရာင္ရည္ေတြကလဲ
သုတရဲ့ အတြင္းထဲကိုအျပၫ့္ျဖၫ့္ရင္း
ေနရာယူလိုက္ပါေတာ့တယ္
"အား....ေကာင္းလိုက္တာကြာ"
မင္းႀကီးကေျပာရင္း သုတကို အေပၚကို တြန္း
လိုက္ၿပီး သုတေပၚကို ေမွာက္ခ်လိုက္တယ္
"အြမ္း ေနြးသြားတာပဲ အရမ္းေကာင္းတယ္"
လို႔ေျပာရင္း မင္းႀကီးကိုျပန္ဖက္လိုက္တယ္
~ႁပြတ္စ္....ႁပြတ္စ္...~
အေမာေျပအနမ္းေတြ ေႁခြလိုက္တယ္
"ကိုကို အရည္ေတြအထဲမွာအျပၫ့္ပဲ
အျပင္ေတာင္လ်ွံထြက္လာၿပီ ယားက်ိက်ိနဲ႔"
"ဟုတ္လား ျပန္ထုတ္လိုက္ရမလား"
"မထုတ္နဲ႔ အထဲမွာစိမ္ထား"
~အင့္..အင့္....ဖတ္..ဖတ္...ျဗဳတ္ ...ဗြက္~
ေနာက္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ အထဲထိေအာင္ထိ
ျပင္းျပင္းေလးအေစာင့္ခံလိုက္ရတယ္
"အ့ ..ေတာ္ေတာ့ေလ စိမ္ထားပါဆို"
"နဲနဲက်န္ေသးလို႔ထပ္ျဖၫ့္ေပးတာေလ"
"စကားေတြသိပ္တတ္ပဲ"
"တတ္တာမဟုတ္ဘူး ခ်စ္တာ ခ်စ္တာ"
"ခ်စ္တာအသာထား အိပ္ေတာ့မယ္ ဆင္းအံုး"
မင္းႀကီးက သုတေပၚကေနလိွမ့္ခ်ၿပီး သုတ
ကို သူ႔ေပၚေမွာက္လ်က္သားေနေစတယ္
"အာ ထၫ့္ထားတာႀကီးပါျပန္ထုတ္"
"ဘာလို႔လဲ"
"ဟ မနက္က်ကပ္ေနရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"ကပ္ကပ္ေပါ့ ညီလာခံလဲဖ်က္ထားတယ္
ေအးေဆး ေျဖးေျဖးခ်င္းခြါမွာေပါ့"
"ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ေလ ဟြန္းးးး"
"ခနေလးပါ့ကြာ ဇိမ္ယူခ်င္ေသးလို႔"
"အင္းေနာ္ ခနပဲေနာ္"
အဲ့လိုနဲ႔ အေမာေျဖေနၾကတယ္ ခနၾကာေတာ့
"ကဲကဲ ျပန္ထုတ္ေပးေတာ့"
"ထုတ္ပါလား ကေလးကအေပၚမွာကို"
သုတထလိုက္ၿပီး မင္းႀကီးရဲ့ေႁမြကိုထုတ္
လိုက္တယ္
~ပလြတ္...~
ကြၽတ္ထြက္သြားတဲ့အသံထြက္လာေတာ့
ေႁမြၾကီးက ျပန္ေထာင္ခ်င္လာျပန္တယ္
အဲ့တာနဲ႔ သုတက
"Hay hay ျပန္ထမလာနဲ႔ေနာ္ ဒီတခါထပ္ထလာရင္ ခ်ိဳးပစ္မွာ"
ဆိုၿပီး ေႁမြၾကီးကိုလက္ညိုးထိုးၿပီး
ေျပာေနတယ္ မင္းႀကီးလဲတေစာင္းေစာင္းၿပီး
ေႁမြကိုေပါင္နဲ႔ကြယ္ ဖိထားလိုက္တယ္
သုတကိုေဘးမွာ အိပ္ေစခ်င္တဲ့သေဘာနဲ႔
လက္ပုတ္ျပတယ္ သုတလဲအလိုက္တသိနဲ႔
ျပန္ဝင္အိပ္တယ္
"အာဘြား ကိုယ့္ဝက္ကေလး"
"အာဘြား ကိုကို ေကာင္းေသာညပါ"
"အင္း တအားေကာင္းတဲ့ညပါပဲ"
ႏွစ္ေယာက္သား ခ်စ္ရည္လူး ခ်စ္စကားေတြ
ေျပာရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္
အဲ့လိုနဲ႔ တညကုန္ဆံုးသြားခဲ့တယ္
မနက္ေရာက္ေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးက
သားေတာ္မင္းႀကီးကိုေတြ့ဖို႔ေရာက္လာခဲ့
တယ္ အခန္းဝမွာေတာ့ ကုန္းကုန္းနဲ႔ ဆုနန္းက
ငိုက္ေနေလရဲ့ မယ္ေတာ္ႀကီးကႏိႈးလိုက္တယ္
"ဟဲ့ ဒီအခ်ိန္ရိွေနၿပီ နင္တို႔ကဘာလို႔ အိပ္ေနၾကတံုးလဲ"
"ဪ ....မယ္ေတာ္ႀကီးပါလား"
ကုန္းကုန္းကစကားစလိုက္တယ္ ဆုနန္းကလဲ
"ညကဆူေနလို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္လို႔ပါ"
"ဟဲ့ညကဘာျဖစ္ၾကတာလဲ လုပ္ႀကံသူရိွလို႔လားဟဲ့"
"မဟုတ္ရပါဘူး "
ကုန္းကုန္းကျပန္ေလ်ွာက္တယ္ ၿပီးေတာ့
ဆုနန္းကိုဆူလိုက္တယ္
"နင္ဟာေလ ရွင္းရွင္းမေျပာဘူး"
"ကဲကဲ ဘာေတျြဖစ္ၾကတာတံုး ငါ့ကိုအရင္ေျပာ.....!"
"ဒီလိုပါ ညက မိဖုရားေလာင္းနဲ႔ မင္းႀကီးနဲ႔...
မင္းႀကီးနဲ႔မိဖုရားေလာင္းနဲ႔..."
"ဪ ဆက္ေျပာေလ ငါလုပ္ထလိုက္ရ"
"ခ်စ္...ခ်စ္ေနၾကတာပါ"
"ေဟ ဟုတ္လား "
"ဟုတ္ ...ဟုတ္ပါတယ္"
"ဒီသားေတာ္ေတာ့ေလ ငါ့ကိုေတာ့ေခြၽးမေလးကိုလာမျပဘူး သူကေတာ့မဂ္လာဦးညေတာင္လုပ္ၿပီးသြားၿပီ တယ္သြက္ပါလား
သူ႔ခမည္းေတာ္အတိုင္းပဲက်န္"
"မယ္ေတာ္ႀကီးအခု ဒီကိုပဲႂကြလာတာလား.?"
"ေအး ဟုတ္တယ္ေလ"
"အခုကေတြ့လို႔မရေသးပူး ညကတည္းကမနက္က်မႏိႈးနဲ႔လို႔ေျပာထားတယ္"
"ေအးပါ ငါလဲ ဒီေလာက္ေတာ့သိပါတယ္ဟယ္"
"ဟုတ္ဟုတ္"
"ဆုနန္း နင္သန္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးရင္ ငါ့အေဆာင္ကိုလာခဲ့ ငါ့ေခြၽးမေတာ္ေလးဖို႔ေဆးလာယူလွၫ့္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေအးေအး ငါျပန္ၿပီ ငါ့သားေတာ္တို႔ကိုမႏိႈးနဲ႔ေနာ္ၾကားလား"
"ဟုတ္"
မယ္ေတာ္ႀကီးျပန္ႂကြသြားတယ္
"ကုန္းကုန္း အရင္မ်က္ႏွာသစ္ ၿပီးမွက်ေနာ္သစ္မယ္"
"အမေလး ဟုတ္ပါၿပီ ငါလဲအဲ့တာေျပာမလို႔ပါပဲ က်ားက်ားယားယားမႀကီးရဲ့"
ကုန္းကုန္းက ေျပာဆိုၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ေရခ်ိဳး
ထြက္သြားတယ္ ခနၾကာေတာ့ျပန္လာတယ္
ဆုနန္းလဲသူ႔အေဆာင္ကိုျပန္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္
တယ္ ဆုနန္းကယ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးက
"ဒီေန့ျပန္လာတာေနာက္က်တယ္ေနာ္ ညကလဲျပန္မလာဘူး"
"ဘာလဲ ကိုယ့္ကိုေမ်ွာ္ေနတာလား"
"ေမ်ွာ္ရတာေပါ့ အမက က်မကို ျပန္ဝယ္ထားတာေလ"
"ေနာက္ ဝယ္ထားတဲ့မေျပာနဲ႔ ကိုယ္ကမင္းကိုကယ္ထားတာ မင္းကိုဘယ္မွမလႊတ္တာလဲ
ဘာအရင္းအႏွီးမွမရိွပဲ မင္းတစ္ခုခုျဖစ္သြား
မွာစိုးရိမ္လို႔.....ၾကားလား"
"ဟုတ္ မႀကိဳက္ရင္ေနာက္မေျပာေတာ့ပါဘူး"
"ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုတေလးတစားမေျပာနဲ႔"
"ဟုတ္ "
"အိမ္မွာေကာင္းေကာင္းေနခဲ့"
ဆုနန္းအိမ္ကေနထြက္လာခဲ့တယ္ ၿပီးေတာ့
မယ္ေတာ္ႀကီးဆီတန္းသြားလိုက္တယ္
"မယ္ေတာ္ႀကီး.."
"ဪ လာလာ နင့္ကိုေစာင့္ေနတာ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၾကာသြားတယ္ထင္တယ္"
"ရပါတယ္ ငါလဲ ဘာလုပ္စရာမွမရိွေသးပါဘူး"
"ဟုတ္"
"ေရာ့ ဒီေဆးကိုေပးလိုက္ အနာက်က္ေဆးလို႔ပဲေျပာ ပြန္းရာေတြကအစသက္သာတယ္လို႔ မင္းႀကီးကိုပဲေပးလိုက္ သူလိမ္းေပးလိမ့္မယ္
ႏိုးလာရင္သာေပးလိုက္ ဟုတ္ၿပီလား"
"ဟုတ္ "
"ေအးေအး ဒါနဲ႔ ညကနင္တို႔ေတြေခ်ာင္းၾကေသးလား"
"အဲ ...အဲ့တာက.."
"အဲ့တာေတြ ဒီဟာေတြလုပ္မေနနဲ႔ ဘယ္လိုလဲ
အသားကုန္ပဲလား"
"ဟုတ္ဟုတ္"
"ဘယ္ထိေတာင္ျမင္လိုက္ရလဲ တကယ္လုပ္ၾကတာလား"
"အဲ...အဲ့တာက ေလ်ွာက္တင္ဖို႔မဝင့္ရဲလို႔ပါ"
အဲ့တာနဲ႔မယ္ေတာ္ႀကီးက
"တျခားသူေတြအခန္းထဲက ထြက္သြားၾက"
ဆိုၿပီး သူ႔အေစခံေတြကိုအျပင္ထြက္သြား
ခိုင္းလိုက္တယ္
"ကဲေျပာေတာ့ ရၿပီလား"
"ထၫ့္တဲ့အထိေတာ့ျမင္လိုက္ရပါတယ္
ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းေနမွန္းသိလို႔ ျခင္ကာခ်ၿပီး
မီးမႈတ္လိုက္တယ္"
"ဘယ္သူကလဲ ...?"
"မင္းႀကီးကပါ.."
"ဪ..."
"အသံေတြကေတာ့ဆက္တိုက္ကိုၾကားေနရတာပါ ညသန္းေခါင္ႀကီးေက်ာ္သြားတဲ့ထိ ၾကားေနရတာပါ ၿပီးမွတိတ္ဆိတ္သြားတာပါ"
"ဟဲ့ ညအေစာပိုင္းကက် သူတို႔ေတြဘာလုပ္ေနၾကတာ...?"
"လ....လ ထိုင္ၾကၫ့္ေနၾကတာပါ"
"ဟုတ္လို႔လား"
"ဟုတ္...ဟုတ္ပါတယ္"
"ဟုတ္ရင္လဲၿပီးေရာ ဘာေတြစကားထစ္ေနရမွန္းမသိဘူး ကဲကဲသြားေတာ့ ႏိုးရင္ေဆးေပးလိုက္အံုး ေသခ်ာလူးလို႔ေျပာလိုက္ ငါ့ဆီလဲလာခဲ့အံုးလို႔ ေခြၽးမေတာ္ကိုလဲေခၚခဲ့အံုးလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ ေျပာလိုက္ပါ့မယ္"
"ေအးေအး သြားေတာ့"
"ဟုတ္.."
ဆုနန္းလဲ မင္းႀကီးရဲ့ အိပ္ေဆာင္ကို
အေျပးေလး ျပန္လာခဲ့တယ္
To be continued.....👑