"မသိဘူးကွာ သွားချင်တဲ့နေရာကိုသွား ပြန်ထုတ်ပေး အဲ့တာကို"
"မသွားနိုင်ပါဘူး ထုတ်လဲမထုတ်ပူး
ဒီမှာကောင်းနေတာကို"
"မောင်ကြီးကောင်းပေမယ့် ကလေးမကောင်းဘူးကွာ နာတယ် ထုတ်....!"
"ကလေးက နာတယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကမနာအောင်လုပ်ပေးရမှာပေါ့"
"မလုပ်နဲ့ဟာ ပြန်သာထုတ်"
"ကဲ ကိုယ့်ကလေးကလေ စွာလှချည်လား"
"စွာတယ်ဟာ ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူးလား"
"သိပါတယ် စရောက်လာကတည်းကကိုစွာနေတာလေး"
"ဟွန်း..."
~ပြွတ်စ်.....ပြွတ်စ်.....~
"ဟွန့် ဘာလို့နမ်းတာလဲ..?"
"ကလေးကအော်နေတာကို."
"အော်မှာပေါ့ နာတာကို"
"ကလေးအော်တော့ သူများတွေမြင်ကုန်ရောပေါ့"
"ဟွန် ဘယ်သူတွေမြင်တာလဲ...?"
သုတ ရှက်ရှက်နဲ့ ကျောအောက်ကစောင်ကို
ယူပြီးအုပ်လိုက်တာ မင်းကြီးကိုပါရောအုပ်မိ
ကုန်ရော မင်းကြီးကစောင်ကိုဖယ်ပြီး
"ကဲ ခုမှလာရှက်နေတယ် ခုနကပြောနေတာကြတော့ စကားကိုဆုံးအောင်နားမထောင်ပဲနက်"
"သိမှမသိတာကိုလို့ .."
"ဟော ကလေးမသိလို့ကိုယ်ကပြောပြမလို့လေလို့"
"ဟွန့် ... မသိလို့ပါဆို
ခုဘယ်ကနေကြည့်နေကြတာ..?"
"မသိမသာလေး လှမ်းကြည့်
ဟိုး....တိုင်နားကနေချောင်းနေတာ သေချာကြည့်"
"အရ်...ရှက်လိုက်တာ"
"ကလေးကအော်တာကို ခုတော့သွားရော မြင်ကုန်ပြီ"
"ဟာ ဘယ်သူ့ကိုလာပြီး အပြစ်တင်နေတာ
မောင်ကြီးပဲတအားထိုးထည့်တာလေနော်"
"ဟုတ်ပါပြီ မောင်ကြီးအမှားပဲထားပါတော့"
"ခုဘယ်လိုလုပ်မလဲ မြင်ကုန်ပြီရှက်စရာကြီး"
"ခြင်ကာကိုချလိုက် အဝေးကကြည့်ရင်မမြင်ရတော့ဘူး..."
"တကယ်လား"
"တကယ်ပေါ့"
မင်းကြီးပြောတဲ့ခြင်ကာဆိုတာ ခြင်ထောင်
ပေါ့ သူတို့ခတ်ကခြင်ထောင်က ခန်းစီးတွေလို
ဘေးဖယ်ထားလို့ရတယ်လေ
"ကလေး မမှီဘူး"
"ကဲကဲ ကိုယ်ပဲလုပ်မယ် ကိုယ့်ကိုသာဖက်ထား"
"ဟုတ်"
သုတ မင်းကြီးကိုဖက်လိုက်တယ်
"ဟာ ဒီဝက်ကလေးတော့လေ စောင်လဲဖယ်အုံးလေ"
"အာ မြင်ကုန်မှာပေါ့ "
"မမြင်ပါဘူး မြင်လဲ ကိုယ့်ပဲမြင်ရမှာ "
"မရဘူး မောင်ကြီးကိုလဲမပြနိုင်ပါဘူး"
စောင်ကိုဆွဲယူပြီး မင်းကြီးကိုကာပေးလိုက်
တယ် အပြင်ကနှစ်ယောက်ကလဲ
"ဟယ် ဘာတွေလုပ်နေကြတာလဲမသိဘူး..?"
ဆုနန်းကပြောတယ်
"မသိဘူးလေ အသစ်အဆန်းမျိုးများလား"
"မဟုတ်လောက်ပါဘူး .."
"ဘာတွေလုပ်နေမှန်းကိုမသိဘူး ဆက်သာချောင်း"
"ဟုတ် ချောင်းမှာ"
"ရှူး...တိုးတိုး ကြားပြီး ငါတို့ကိုမြင်ကုန်မယ်"
<မြင်သွားပြီလေ ဪ>
မင်းကြီးက အနားက ခြင်ကာတွေကို ဆွဲဖုံး
လိုက်တယ် အဝေးကကြည့်ရင်အရိပ်လောက်
ပဲမြင်ရတော့တာပေါ့ မင်းကြီးက အနားက
မီးခွက်တစ်ခွက်ကိုပါမှုတ်လိုက်တယ်
ထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့အခန်းက အလင်းရောင်
တွေမှိန်ဖျော့သွားတော့တယ်
ကုန်းကုန်းက
"ဟယ် ခြင်ကာချပြီးမီးမှုတ်လိုက်တယ်ကျန်
ငါတို့ကြည့်တာသိသွားပြီလားမသိဘူး"
"ဟုတ်လောက်မယ် လာလာ တော်ကြာ
ကြိမ်ဒဏ်မိနေတော့မယ်"
ချောင်းနေရာကနေခွါပြီး တာဝန်ကျတဲ့နေရာ
ပြန်ရပ်နေကြတယ်
"ကိုကို ဘာတွေပြန်ကြည့်နေတာလဲ...?"
"ဪ ...ချောင်းနေသေးလားလို့ ကြည့်နေတာ"
"ချောင်းတုံးလားဟင် "
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြန်မေးတယ်
"တွေ့တော့ပ့ပူး မကြည့်တော့ပူးနဲ့တူတယ်"
"တော်သေးတာပေါ့"
"ကဲ အဲ့တာဆို ကိုယ်တို့ကိစ္စဆက်ရအောင်လေနော်.."
"အာ မဆက်ပူး နာတယ်
သူများဟာလေးကွဲပြီလားမသိဘူး"
"မကွဲပါဘူးကွာ ....နော်....ဆက်လုပ်ကြရအောင်"
"ဟွန့် လုပ်ပူး နာတယ်"
"မနာအောင်လုပ်ပါ့မယ်ကွာ.....နော်....ကိုယ့်ကိုမယုံဘူးလား"
"ဟွန့် တခါတော့ယုံပေးလိုက်မယ်"
"အာ့ကြောင့်ချစ်နေရတာ မွမွ"
သုတနှုတ်ခမ်းလေးကို အနမ်းတွေခြွေလိုက်
တယ် ပြီးမှ ချယ်ရီသီးလေးတွေကို လှိမ့်ခြေ
လိုက် စို့လိုက်နဲ့လုပ်နေတယ်
~ပြွတ်စ် ပလက် ပလက်...~
~အင်း.......ဟင်း..အ့..အ့...~
သုတဆီကနေ ညီးသံလေးတွေပြန်ထွက်လာ
တယ် မင်းကြီးက ခန္တာကိုယ် အောက်ပိုင်းကို
အသွင်းအထုတ် ပုံမှန်လေးလုပ်လာတယ်
"ကို ဒီတခါဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်နော်"
"အင်းပါ ကလေးသဘော"
ချယ်ရီသီးကို စို့ရင်းနဲ့ လုပ်ပေးနေတာမို့
သုတကတော့ ကောင်းနေတာပေါ့
မင်းကြီးရဲ့မြွေကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့
ခံနိုင်ရည်ရှိလာတယ် အဲ့တာကြောင့်
ဖြည်းဖြည်းလေးလုပ်နေတာကို အားမရပူး
ဖြစ်လာတယ်
"ကိုကို နဲနဲလေးမြန်ပေး ကလေးခံနိုင်နေပြီ"
"အာ့ဆို ကိုယ်မြန်ပြီနော် ကလေးမခံနိုင်ရင်ပြော.."
"ဟုတ်.."
မင်းကြီးလဲ ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးနေတယ်
~ဟင်း...အ့....အ့... ဖွတ်...ဗတ်...ဗတ်...အ့~
ညီးသံနဲ့ အသားချင်းရိုက်တဲ့အသံတွေက
အခန်းထဲမှာဆူညံနေတာပေါ့
မင်းကြီးရဲ့ သတိလက်လွတ်စောင့်ချက်တ
ချက်ကြောင့် သုတကော့ပြန်သွားတယ်
"အ့...သေပါပြီ မောင်ကြီး...!"
"အားနဲနဲပါသွားလို့ ဟဲ..
စိတ်မစိုးနဲ့နော်.."
"စိုးတော့မစိုးပါဘူး
ဒီမှာအောင့်တက်သွားတာပဲ ..နာလိုက်ထာ"
"ဖွဖွ"
ဆီးခုံလေးကိုပွတ်ပြီးပြန်ပြောတယ်
"ကလေး ဒီထက်မြန်လို့မရပူးလား ကိုယ်ထိန်းလုပ်နေရတော့ညောင်းနေပြီ....ကလေးတက်စောင့်ပါလား"
"လူလည်ကြီးနော် ညောင်းတာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့
သူများကိုအကြံကြီးနဲ့ ဟွန့်"
"နော်ပါ"
ဆိုပြီး သုတခါးလေးကိုင်ပြီး လှည့်လိုက်တယ်
ခုဆို မင်းကြီးက ပက်လက် သုတကအပေါ်မှာ
ကားယားခွလျက်လေး ဖြစ်နေတာပေါ့
သုတက အပေါ်ကခွထိုင်ထားတော့ ခါးလေး
ဆွဲစို့ထားလို့ရဲနေတဲ့ ချယ်ရီသီးလေးတွေက
ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိနေတာပေါ့
သုတကလဲ မင်းကြီးရဲ့ပြည့်ပြီးကြွက်သား
တွေနဲ့ တောင့်တင်းနေတဲ့ ကိုယ်ကိုအပေါ်စီး
ကနေခွထိုင်ထားရတော့ သူ့အတွက် စိတ်ပို
ကြွစေတာပေါ့
"ကလေး ဆက်လုပ်ပေး"
သုတလဲ တင်ပါးလေးကို ကြွလိုက်ပြီး
မင်းကြီးရဲ့မြွေကို အသွင်းအထုတ်လုပ်နေ
တယ်
"အား.....ကောင်းလိုက်တာကွာ
ဘယ်လိုမျိုးမှန်းကိုမသိဘူး အထဲကစီးပိုင်ပြီး
ကြပ်နေတာပဲ"
"ကိုကို ကကြိုက်လို့လား"
"ဟာ ဘယ်လိုများမေးလိုက်ပါလိမ့်
ကြိုက်တာပေါ့ ကိုယ့်မိဖုရားလေးကအပေါ်ကနေတက်စောင့်ပေးနေတဲ့ဟာကို ဒီလောက်အရသာရှိနေတာမှမကြိုက်ရင် ကိုယ်ပန်းသေနေလို့ပဲဖြစ်လို့မယ်"
"ဟိ...ပြောတတ်တယ်"
"တကယ်ပြောတာ အထဲမှာ နွေးနေတာပဲ
တောက်......ရှယ်ပဲကွာ တသက်လုံးအထဲထည့်ပြီးထားလိုက်ချင်တယ်"
"အရ် ရမလားလို့
တော်ရုံပဲကြိုက် ဟွန့်.."
"မရပါဘူး ကိုယ်က အရမ်းကြိုက်သွားပြီ
ကလေးဟာလေးကိုစွဲလမ်းသွားပြီ..."
ပြောရင်း ဆိုရင်းနဲ့ သုတခါးလေးကိုကိုင်ပြီး
အောက်ကနေ ပြန်စောင့်ပါတော့တယ်
"အ့...အ့ဟာ.....အွန့်....ဖြည်းဖြည်း....
ဖြည်းဖြည်းလုပ်ကိုကိုရဲ့.....တအားထိတယ်....
အ့....အ့....အမေရေ....သေပါပြီ....အ့..."
"ကလေးရော ကြိုက်လားဟွန်"
အောက်ကနေစောင့်နေရင်း မင်းကြီးက
မေးလိုက်တယ်
"ကြိုက်တယ်.....ဟင့်....အ့.."
"ကောင်းလား ....ဟွန်"
"ကောင်းတယ်.....ကောင်းလွန်းလို့ ..နတ်ပြည်ရောက်တော့မှာပဲ.....အ့....အ့....ထိတယ်...အ့"
"ကြိုက်ရင် ကိုယ်ကြမ်းတော့မယ်နော် ခံနိုင်ပြီမို့လား"
"ခံနိုင်တယ်.....အာ့ကြောင့်....ကြမ်း ....ကြမ်းပေးတော့....ကြမ်းကြမ်းလေး လိုချင်နေပြီ..."
"ကလေးပြောတာနော်"
ဆိုပြီး အောက်ကနေ ခါးလေးကိုကိုင်ပြီးတော့
အသားကုန်ကြမ်းတော့တယ်
သုတဆိုသည်မှာလဲ အောက်တောင်ပြန်မကျ
တော့ဘူး လေထဲမှာလုပ်နေသလို
တဖတ် ဖတ် နဲ့ အလုပ်ခံနေရတယ်
"ကိုယ့် ကလေးအကြိုက် ကိုယ့်အကြိုက်ကွာ
အင့်ကွာ.....အင့်အင့်အင့်အင့်......အင့်အင့်အင့်.."
"အ့...အ့...ကောင်းတယ်...အဟင့်....ထိတယ်"
~ဗတ် ဗတ်......ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်...~
အချက်ပေါင်းများစွားစောင့်ပြီးတဲ့နောက်မှာ
သုတ တခါပြီးချင်လာတယ်
"ကို...ကလေးပြီးချင်လာပြီ...."
"ပြီးလိုက်လေ..."
"ပေကုန်မှာစိုးလို့"
"ပေပေ"
ဆိုပြီး အသားကုန်စောင့်ချပေးတယ်
သုတလဲ မခံနိုင်တော့ပူးလေ ဒီလောက်
ကောင်းနေတော့ တခါ ထပ်ပြီးသွားခဲ့တယ်
"အ့...ပြီးပြီး....ဟင့်..."
မင်းကြီးက စောင့်ပေးနေတာကိုရပ်လိုက်
တယ် လရောင်ရေတွေကမင်းကြီးရဲ့
ဗိုက်ကြွက်သားတွေပေါ်ကို စင်ထွက်သွား
တယ် သုတလဲ အရုပ်ကြိုးပြတ်နဲ့ မင်းကြီးပေါ်
ပစ်လဲသွားတယ်
"ကလေး ရရဲ့လား ဟင်"
"အင်း.... တအားကောင်းသွားတာပဲ"
"ကိုယ်မပြီးသေးပူးနော်"
"သိပါတယ် နားပရစေအုံး"
"နားပါဗျ"
သုတ အမောဖြေနေပေမဲ့ မင်းကြီးကအငြိမ်
မနေပါဘူး သုတ ပေါင်မုန့်တုန်းတွေကို
လှမ်းကိုင်ပြီး ဖစ်နှစ်နေတယ်
ဖစ်လိုက် ပွတ်လိုက်နဲ့ပေါ့ သုတလဲ
အားမရှိလို့ မပြောနိုင်လို့ငြိမ်နေပေမယ့်
မင်းကြီးက အသွင်းအထုတ်ပါ ထပ်လုပ်လာ
တော့ ဆူရတော့တာပေါ့
"ကိုကို နေအုံးလို့ဆို ကလေးနားနေတာကို"
"ဟဲ....ဟုတ်"
အသွင်းအထုတ်မလုပ်ပဲငြိမ်နေလိုက်တယ်
ခနကြာတော့ သုတအမောပြေသွားတယ်
မင်းကြီးပေါ်ကနေပြန်ထလိုက်တယ်
မင်းကြီးကတော့ သူ့ကို တနှာစိတ်အပြည့်နဲ့
ပြန်ကြည့်နေတာပေါ့
"ဟယ် နှာဘူးကြီး အခုမှအမောပြေလို့ပြန်ထတာကို လူကိုကြည့်တဲ့အကြည့်ကြီးက
ဝါးစားမတတ်ပဲ"
"ကိုယ့် ဝက်လေးကို ဝါးစားမလားလို့
ကိုယ်က ဒီလိုစားချင်တာ"
ပြောရင်းနဲ့ ခါးလေးကိုကိုင်ပြီး နှစ်ချက်
လောက်စောင့်ပလိုက်တယ်
"အ့...အ့...နာတယ်ကွ"
"ကိုယ်မပြီးသေးပူးနော်"
သူမစားရမှာစိုးလို့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ လုပ်ချွဲ
တယ် သုတလဲ မင်းကြီးရင်ရင်ဘတ်တွေကို
ပွတ်သတ်ပြီးတော့
"သိပါတယ် ပြီးတဲ့အထိတာဝန်ယူမှာပါ
ဒါပေမဲ့....."
"ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကလေးဟာ နာနေပြီ ကလေးပဲလုပ်ပေးမယ်
ခံနိုင်လာမှ ပြန်ကြမ်းလေနော်"
မင်းကြီးက သုတမြွေလေးကို လှမ်းကြည့်
လိုက်တယ် နှစ်ခါပြီးထားလို့ငြိမ်နေတယ်
ဆိုပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ပြန်မာနေတာကို
သတိထားမိတယ် အဲ့ကြောင့် သုတပြောတာ
ကိုသဘောတူလိုက်တယ်
"ကဲ ကလေးပဲလုပ်ပေး "
သုတကအပေါ်ကနေ မစောင့်ပဲ
ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေတယ်
ကြာလာတော့ သူ့မြွေလေးလဲ ပြန်ထောင်လာ
ခဲ့တယ် အပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း
ဆက်စောင့်နေတယ်
~အင်း.....အ့....အ့....~
သုတ တစ်ယောက်ကောင်းလာပြီးတော့
အပေါ်မှစောင့်ချင်သလိုစောင့်ပြီး ကဲနေတဲ့ပုံ
က မင်းကြီးစိတ်ကိုပိုကြွစေတာပေါ့
"မောင်ကြီး ကလေးမောလာပြီ.."
သူပြန်လုပ်ဖို့ကို မျှော်နေတဲ့မင်းကြီးအတွက်
အကြိုက်ပေါ့
"လာ...ကလေး "
ဆိုပြီး ထည့်ထားတာကို ချွတ်လိုက်တယ်
သုတတစ်ယောက်ကောင်းနေတဲ့အချိန်
ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဟာတာတာကြီးဖြစ်
သွားတာပေါ့
"မောတယ်ပဲပြောတာလေ ဘာလို့ချွတ်တာလဲပြန်ထည့်"
"ထည့်မှာပေါ့ ပုံစံပြောင်းလုပ်ဖို့ကို.."
"ဪ..."
"ဪ မနေနဲ့ ကုန်း..."
"ဟုတ်..."
သုတလဲယောကျာ်းလေး ဆိုတော့ ဘယ်လို
ကပိုပြီးတော့ ဆွဲဆောင်မှုပိုရှိတာလဲဆိုတာသိ
တယ်လေ လေးဘက်လေးထောက် ကုန်းပြီး
ခါးလေးကိုကော့လိုက်တယ် သုတရဲ့
တင်ကောက်ကောက်လေးက လုံးပြီး ကားစွင့်
နေတာမို့ လုပ်ချင်စရာလေးဖြစ်နေတာပေါ့
မင်းကြီးလဲ သူ့ကိုမြူစွယ်နေတာမို့
မနေနိုင်တော့ပူးလေ အတင်းခါးကိုကိုင်ပြီး
ပိတ်စောင့်ထည့်ပလိုက်တယ်
~အား....~
သုတအော်ပြီး ရှေ့ကိုမှောက်ကျသွားတယ်
"သေပါပြီ ဖြည့်ဖြည့်ကိုမလုပ်ပူး"
"စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့ကို "
"ဘာမှမဟုတ်ပဲနက်"
"ဟုတ်တယ် ကလေးကကိုယ့်ကိုမြူစွယ်ပြီးတော့ ခုမှအော်မနေနဲ့တော့"
"ဘာမှမြူစွယ်ပူး"
"မြူစွယ်တာပေါ့ ဒီတင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေကို ကော့ပြပြီးတော့"
"ဟွန့် ...အာ့နဲ့အတင်းလုပ်ရလားလို့"
"စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့ပါဆို...ကလေးကလဲ"
"တသက်လုံး လုပ်ရမယ့်ဟာကို
ဖြည်းဖြည်းထည့်ပြီးမှကြမ်းပေါ့
အတင်းထိုးထည့်နေတာပဲ ကျိုးလဲသွားအုံးမယ် ဟွန့်"
"ကျိုးပူး တသက်လုံးလုပ်မှာ..."
Zawgyi
"မသိဘူးကြာ သြားခ်င္တဲ့ေနရာကိုသြား ျပန္ထုတ္ေပး အဲ့တာကို"
"မသြားႏိုင္ပါဘူး ထုတ္လဲမထုတ္ပူး
ဒီမွာေကာင္းေနတာကို"
"ေမာင္ႀကီးေကာင္းေပမယ့္ ကေလးမေကာင္းဘူးကြာ နာတယ္ ထုတ္....!"
"ကေလးက နာတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကမနာေအာင္လုပ္ေပးရမွာေပါ့"
"မလုပ္နဲ႔ဟာ ျပန္သာထုတ္"
"ကဲ ကိုယ့္ကေလးကေလ စြာလွခ်ည္လား"
"စြာတယ္ဟာ ဘာျဖစ္လဲ မသိဘူးလား"
"သိပါတယ္ စေရာက္လာကတည္းကကိုစြာေနတာေလး"
"ဟြန္း..."
~ႁပြတ္စ္.....ႁပြတ္စ္.....~
"ဟြန႔္ ဘာလို႔နမ္းတာလဲ..?"
"ကေလးကေအာ္ေနတာကို."
"ေအာ္မွာေပါ့ နာတာကို"
"ကေလးေအာ္ေတာ့ သူမ်ားေတျြမင္ကုန္ေရာေပါ့"
"ဟြန္ ဘယ္သူေတျြမင္တာလဲ...?"
သုတ ရွက္ရွက္နဲ႔ ေက်ာေအာက္ကေစာင္ကို
ယူၿပီးအုပ္လိုက္တာ မင္းႀကီးကိုပါေရာအုပ္မိ
ကုန္ေရာ မင္းႀကီးကေစာင္ကိုဖယ္ၿပီး
"ကဲ ခုမွလာရွက္ေနတယ္ ခုနကေျပာေနတာၾကေတာ့ စကားကိုဆံုးေအာင္နားမေထာင္ပဲနက္"
"သိမွမသိတာကိုလို႔ .."
"ေဟာ ကေလးမသိလို႔ကိုယ္ကေျပာျပမလို႔ေလလို႔"
"ဟြန႔္ ... မသိလို႔ပါဆို
ခုဘယ္ကေနၾကၫ့္ေနၾကတာ..?"
"မသိမသာေလး လွမ္းၾကၫ့္
ဟိုး....တိုင္နားကေနေခ်ာင္းေနတာ ေသခ်ာၾကၫ့္"
"အရ္...ရွက္လိုက္တာ"
"ကေလးကေအာ္တာကို ခုေတာ့သြားေရာ ျမင္ကုန္ၿပီ"
"ဟာ ဘယ္သူ႔ကိုလာၿပီး အျပစ္တင္ေနတာ
ေမာင္ႀကီးပဲတအားထိုးထၫ့္တာေလေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ ေမာင္ႀကီးအမွားပဲထားပါေတာ့"
"ခုဘယ္လိုလုပ္မလဲ ျမင္ကုန္ၿပီရွက္စရာႀကီး"
"ျခင္ကာကိုခ်လိုက္ အေဝးကၾကၫ့္ရင္မျမင္ရေတာ့ဘူး..."
"တကယ္လား"
"တကယ္ေပါ့"
မင္းႀကီးေျပာတဲ့ျခင္ကာဆိုတာ ျခင္ေထာင္
ေပါ့ သူတို႔ခတ္ကျခင္ေထာင္က ခန္းစီးေတြလို
ေဘးဖယ္ထားလို႔ရတယ္ေလ
"ကေလး မမွီဘူး"
"ကဲကဲ ကိုယ္ပဲလုပ္မယ္ ကိုယ့္ကိုသာဖက္ထား"
"ဟုတ္"
သုတ မင္းႀကီးကိုဖက္လိုက္တယ္
"ဟာ ဒီဝက္ကေလးေတာ့ေလ ေစာင္လဲဖယ္အံုးေလ"
"အာ ျမင္ကုန္မွာေပါ့ "
"မျမင္ပါဘူး ျမင္လဲ ကိုယ့္ပဲျမင္ရမွာ "
"မရဘူး ေမာင္ႀကီးကိုလဲမျပႏိုင္ပါဘူး"
ေစာင္ကိုဆြဲယူၿပီး မင္းႀကီးကိုကာေပးလိုက္
တယ္ အျပင္ကႏွစ္ေယာက္ကလဲ
"ဟယ္ ဘာေတြလုပ္ေနၾကတာလဲမသိဘူး..?"
ဆုနန္းကေျပာတယ္
"မသိဘူးေလ အသစ္အဆန္းမ်ိဳးမ်ားလား"
"မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး .."
"ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းကိုမသိဘူး ဆက္သာေခ်ာင္း"
"ဟုတ္ ေခ်ာင္းမွာ"
"ရႉး...တိုးတိုး ၾကားၿပီး ငါတို႔ကိုျမင္ကုန္မယ္"
<ျမင္သြားၿပီေလ ဪ>
မင္းႀကီးက အနားက ျခင္ကာေတြကို ဆြဲဖံုး
လိုက္တယ္ အေဝးကၾကၫ့္ရင္အရိပ္ေလာက္
ပဲျမင္ရေတာ့တာေပါ့ မင္းႀကီးက အနားက
မီးခြက္တစ္ခြက္ကိုပါမႈတ္လိုက္တယ္
ထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့အခန္းက အလင္းေရာင္
ေတြမိွန္ေဖ်ာ့သြားေတာ့တယ္
ကုန္းကုန္းက
"ဟယ္ ျခင္ကာခ်ၿပီးမီးမႈတ္လိုက္တယ္က်န္
ငါတို႔ၾကၫ့္တာသိသြားၿပီလားမသိဘူး"
"ဟုတ္ေလာက္မယ္ လာလာ ေတာ္ၾကာ
ႀကိမ္ဒဏ္မိေနေတာ့မယ္"
ေခ်ာင္းေနရာကေနခြါၿပီး တာဝန္က်တဲ့ေနရာ
ျပန္ရပ္ေနၾကတယ္
"ကိုကို ဘာေတျြပန္ၾကၫ့္ေနတာလဲ...?"
"ဪ ...ေခ်ာင္းေနေသးလားလို႔ ၾကၫ့္ေနတာ"
"ေခ်ာင္းတံုးလားဟင္ "
မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ျပန္ေမးတယ္
"ေတြ့ေတာ့ပ့ပူး မၾကၫ့္ေတာ့ပူးနဲ႔တူတယ္"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့"
"ကဲ အဲ့တာဆို ကိုယ္တို႔ကိစၥဆက္ရေအာင္ေလေနာ္.."
"အာ မဆက္ပူး နာတယ္
သူမ်ားဟာေလးကြဲၿပီလားမသိဘူး"
"မကြဲပါဘူးကြာ ....ေနာ္....ဆက္လုပ္ၾကရေအာင္"
"ဟြန႔္ လုပ္ပူး နာတယ္"
"မနာေအာင္လုပ္ပါ့မယ္ကြာ.....ေနာ္....ကိုယ့္ကိုမယံုဘူးလား"
"ဟြန႔္ တခါေတာ့ယံုေပးလိုက္မယ္"
"အာ့ေၾကာင့္ခ်စ္ေနရတာ မြမြ"
သုတႏႈတ္ခမ္းေလးကို အနမ္းေတြေႁခြလိုက္
တယ္ ၿပီးမွ ခ်ယ္ရီသီးေလးေတြကို လိွမ့္ေျခ
လိုက္ စို႔လိုက္နဲ႔လုပ္ေနတယ္
~ႁပြတ္စ္ ပလက္ ပလက္...~
~အင္း.......ဟင္း..အ့..အ့...~
သုတဆီကေန ညီးသံေလးေတျြပန္ထြက္လာ
တယ္ မင္းႀကီးက ခႏၲာကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းကို
အသြင္းအထုတ္ ပံုမွန္ေလးလုပ္လာတယ္
"ကို ဒီတခါျဖည္းျဖည္းပဲလုပ္ေနာ္"
"အင္းပါ ကေလးသေဘာ"
ခ်ယ္ရီသီးကို စို႔ရင္းနဲ႔ လုပ္ေပးေနတာမို႔
သုတကေတာ့ ေကာင္းေနတာေပါ့
မင္းႀကီးရဲ့ေႁမြကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ခံႏိုင္ရည္ရိွလာတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္
ျဖည္းျဖည္းေလးလုပ္ေနတာကို အားမရပူး
ျဖစ္လာတယ္
"ကိုကို နဲနဲေလးျမန္ေပး ကေလးခံႏိုင္ေနၿပီ"
"အာ့ဆို ကိုယ္ျမန္ၿပီေနာ္ ကေလးမခံႏိုင္ရင္ေျပာ.."
"ဟုတ္.."
မင္းႀကီးလဲ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးေနတယ္
~ဟင္း...အ့....အ့... ဖြတ္...ဗတ္...ဗတ္...အ့~
ညီးသံနဲ႔ အသားခ်င္းရိုက္တဲ့အသံေတြက
အခန္းထဲမွာဆူညံေနတာေပါ့
မင္းႀကီးရဲ့ သတိလက္လြတ္ေစာင့္ခ်က္တ
ခ်က္ေၾကာင့္ သုတေကာ့ျပန္သြားတယ္
"အ့...ေသပါၿပီ ေမာင္ႀကီး...!"
"အားနဲနဲပါသြားလို႔ ဟဲ..
စိတ္မစိုးနဲ႔ေနာ္.."
"စိုးေတာ့မစိုးပါဘူး
ဒီမွာေအာင့္တက္သြားတာပဲ ..နာလိုက္ထာ"
"ဖြဖြ"
ဆီးခံုေလးကိုပြတ္ၿပီးျပန္ေျပာတယ္
"ကေလး ဒီထက္ျမန္လို႔မရပူးလား ကိုယ္ထိန္းလုပ္ေနရေတာ့ေညာင္းေနၿပီ....ကေလးတက္ေစာင့္ပါလား"
"လူလည္ႀကီးေနာ္ ေညာင္းတာလဲမဟုတ္ပဲနဲ႔
သူမ်ားကိုအႀကံၾကီးနဲ႔ ဟြန႔္"
"ေနာ္ပါ"
ဆိုၿပီး သုတခါးေလးကိုင္ၿပီး လွၫ့္လိုက္တယ္
ခုဆို မင္းႀကီးက ပက္လက္ သုတကအေပၚမွာ
ကားယားခြလ်က္ေလး ျဖစ္ေနတာေပါ့
သုတက အေပၚကခြထိုင္ထားေတာ့ ခါးေလး
ဆြဲစို႔ထားလို႔ရဲေနတဲ့ ခ်ယ္ရီသီးေလးေတြက
ဆြဲေဆာင္မႈအျပၫ့္ရိွေနတာေပါ့
သုတကလဲ မင္းႀကီးရဲ့ျပည့္ၿပီးႂကြက္သား
ေတြနဲ႔ ေတာင့္တင္းေနတဲ့ ကိုယ္ကိုအေပၚစီး
ကေနခြထိုင္ထားရေတာ့ သူ႔အတြက္ စိတ္ပို
ႂကြေစတာေပါ့
"ကေလး ဆက္လုပ္ေပး"
သုတလဲ တင္ပါးေလးကို ႂကြလိုက္ၿပီး
မင္းႀကီးရဲ့ေႁမြကို အသြင္းအထုတ္လုပ္ေန
တယ္
"အား.....ေကာင္းလိုက္တာကြာ
ဘယ္လိုမ်ိဳးမွန္းကိုမသိဘူး အထဲကစီးပိုင္ၿပီး
ၾကပ္ေနတာပဲ"
"ကိုကို ကႀကိဳက္လို႔လား"
"ဟာ ဘယ္လိုမ်ားေမးလိုက္ပါလိမ့္
ႀကိဳက္တာေပါ့ ကိုယ့္မိဖုရားေလးကအေပၚကေနတက္ေစာင့္ေပးေနတဲ့ဟာကို ဒီေလာက္အရသာရိွေနတာမွမႀကိဳက္ရင္ ကိုယ္ပန္းေသေနလို႔ပဲျဖစ္လို႔မယ္"
"ဟိ...ေျပာတတ္တယ္"
"တကယ္ေျပာတာ အထဲမွာ ေနြးေနတာပဲ
ေတာက္......ရွယ္ပဲကြာ တသက္လံုးအထဲထၫ့္ၿပီးထားလိုက္ခ်င္တယ္"
"အရ္ ရမလားလို႔
ေတာ္ရံုပဲႀကိဳက္ ဟြန႔္.."
"မရပါဘူး ကိုယ္က အရမ္းႀကိဳက္သြားၿပီ
ကေလးဟာေလးကိုစြဲလမ္းသြားၿပီ..."
ေျပာရင္း ဆိုရင္းနဲ႔ သုတခါးေလးကိုကိုင္ၿပီး
ေအာက္ကေန ျပန္ေစာင့္ပါေတာ့တယ္
"အ့...အ့ဟာ.....အြန႔္....ျဖည္းျဖည္း....
ျဖည္းျဖည္းလုပ္ကိုကိုရဲ့.....တအားထိတယ္....
အ့....အ့....အေမေရ....ေသပါၿပီ....အ့..."
"ကေလးေရာ ႀကိဳက္လားဟြန္"
ေအာက္ကေနေစာင့္ေနရင္း မင္းႀကီးက
ေမးလိုက္တယ္
"ႀကိဳက္တယ္.....ဟင့္....အ့.."
"ေကာင္းလား ....ဟြန္"
"ေကာင္းတယ္.....ေကာင္းလြန္းလို႔ ..နတ္ျပည္ေရာက္ေတာ့မွာပဲ.....အ့....အ့....ထိတယ္...အ့"
"ႀကိဳက္ရင္ ကိုယ္ၾကမ္းေတာ့မယ္ေနာ္ ခံႏိုင္ၿပီမို႔လား"
"ခံႏိုင္တယ္.....အာ့ေၾကာင့္....ၾကမ္း ....ၾကမ္းေပးေတာ့....ၾကမ္းၾကမ္းေလး လိုခ်င္ေနၿပီ..."
"ကေလးေျပာတာေနာ္"
ဆိုၿပီး ေအာက္ကေန ခါးေလးကိုကိုင္ၿပီးေတာ့
အသားကုန္ၾကမ္းေတာ့တယ္
သုတဆိုသည္မွာလဲ ေအာက္ေတာင္ျပန္မက်
ေတာ့ဘူး ေလထဲမွာလုပ္ေနသလို
တဖတ္ ဖတ္ နဲ႔ အလုပ္ခံေနရတယ္
"ကိုယ့္ ကေလးအႀကိဳက္ ကိုယ့္အႀကိဳက္ကြာ
အင့္ကြာ.....အင့္အင့္အင့္အင့္......အင့္အင့္အင့္.."
"အ့...အ့...ေကာင္းတယ္...အဟင့္....ထိတယ္"
~ဗတ္ ဗတ္......ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္...~
အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြားေစာင့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ
သုတ တခါၿပီးခ်င္လာတယ္
"ကို...ကေလးၿပီးခ်င္လာၿပီ...."
"ၿပီးလိုက္ေလ..."
"ေပကုန္မွာစိုးလို႔"
"ေပေပ"
ဆိုၿပီး အသားကုန္ေစာင့္ခ်ေပးတယ္
သုတလဲ မခံႏိုင္ေတာ့ပူးေလ ဒီေလာက္
ေကာင္းေနေတာ့ တခါ ထပ္ၿပီးသြားခဲ့တယ္
"အ့...ၿပီးၿပီး....ဟင့္..."
မင္းႀကီးက ေစာင့္ေပးေနတာကိုရပ္လိုက္
တယ္ လေရာင္ေရေတြကမင္းႀကီးရဲ့
ဗိုက္ႂကြက္သားေတြေပၚကို စင္ထြက္သြား
တယ္ သုတလဲ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္နဲ႔ မင္းႀကီးေပၚ
ပစ္လဲသြားတယ္
"ကေလး ရရဲ့လား ဟင္"
"အင္း.... တအားေကာင္းသြားတာပဲ"
"ကိုယ္မၿပီးေသးပူးေနာ္"
"သိပါတယ္ နားပရေစအံုး"
"နားပါဗ်"
သုတ အေမာေျဖေနေပမဲ့ မင္းႀကီးကအၿငိမ္
မေနပါဘူး သုတ ေပါင္မုန႔္တုန္းေတြကို
လွမ္းကိုင္ၿပီး ဖစ္ႏွစ္ေနတယ္
ဖစ္လိုက္ ပြတ္လိုက္နဲ႔ေပါ့ သုတလဲ
အားမရိွလို႔ မေျပာႏိုင္လို႔ၿငိမ္ေနေပမယ့္
မင္းႀကီးက အသြင္းအထုတ္ပါ ထပ္လုပ္လာ
ေတာ့ ဆူရေတာ့တာေပါ့
"ကိုကို ေနအံုးလို႔ဆို ကေလးနားေနတာကို"
"ဟဲ....ဟုတ္"
အသြင္းအထုတ္မလုပ္ပဲၿငိမ္ေနလိုက္တယ္
ခနၾကာေတာ့ သုတအေမာေျပသြားတယ္
မင္းႀကီးေပၚကေနျပန္ထလိုက္တယ္
မင္းႀကီးကေတာ့ သူ႔ကို တႏွာစိတ္အျပၫ့္နဲ႔
ျပန္ၾကၫ့္ေနတာေပါ့
"ဟယ္ ႏွာဘူးႀကီး အခုမွအေမာေျပလို႔ျပန္ထတာကို လူကိုၾကၫ့္တဲ့အၾကၫ့္ႀကီးက
ဝါးစားမတတ္ပဲ"
"ကိုယ့္ ဝက္ေလးကို ဝါးစားမလားလို႔
ကိုယ္က ဒီလိုစားခ်င္တာ"
ေျပာရင္းနဲ႔ ခါးေလးကိုကိုင္ၿပီး ႏွစ္ခ်က္
ေလာက္ေစာင့္ပလိုက္တယ္
"အ့...အ့...နာတယ္ကြ"
"ကိုယ္မၿပီးေသးပူးေနာ္"
သူမစားရမွာစိုးလို႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ လုပ္ခြၽဲ
တယ္ သုတလဲ မင္းႀကီးရင္ရင္ဘတ္ေတြကို
ပြတ္သတ္ၿပီးေတာ့
"သိပါတယ္ ၿပီးတဲ့အထိတာဝန္ယူမွာပါ
ဒါေပမဲ့....."
"ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ကေလးဟာ နာေနၿပီ ကေလးပဲလုပ္ေပးမယ္
ခံႏိုင္လာမွ ျပန္ၾကမ္းေလေနာ္"
မင္းႀကီးက သုတေႁမြေလးကို လွမ္းၾကၫ့္
လိုက္တယ္ ႏွစ္ခါၿပီးထားလို႔ၿငိမ္ေနတယ္
ဆိုေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ျပန္မာေနတာကို
သတိထားမိတယ္ အဲ့ေၾကာင့္ သုတေျပာတာ
ကိုသေဘာတူလိုက္တယ္
"ကဲ ကေလးပဲလုပ္ေပး "
သုတကအေပၚကေန မေစာင့္ပဲ
ေရ႔ွတိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေနတယ္
ၾကာလာေတာ့ သူ႔ေႁမြေလးလဲ ျပန္ေထာင္လာ
ခဲ့တယ္ အေပၚကေန ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ဆက္ေစာင့္ေနတယ္
~အင္း.....အ့....အ့....~
သုတ တစ္ေယာက္ေကာင္းလာၿပီးေတာ့
အေပၚမွေစာင့္ခ်င္သလိုေစာင့္ၿပီး ကဲေနတဲ့ပံု
က မင္းႀကီးစိတ္ကိုပိုႂကြေစတာေပါ့
"ေမာင္ႀကီး ကေလးေမာလာၿပီ.."
သူျပန္လုပ္ဖို႔ကို ေမ်ွာ္ေနတဲ့မင္းႀကီးအတြက္
အႀကိဳက္ေပါ့
"လာ...ကေလး "
ဆိုၿပီး ထၫ့္ထားတာကို ခြၽတ္လိုက္တယ္
သုတတစ္ေယာက္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္
ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဟာတာတာႀကီးျဖစ္
သြားတာေပါ့
"ေမာတယ္ပဲေျပာတာေလ ဘာလို႔ခြၽတ္တာလဲျပန္ထၫ့္"
"ထၫ့္မွာေပါ့ ပံုစံေျပာင္းလုပ္ဖို႔ကို.."
"ဪ..."
"ဪ မေနနဲ႔ ကုန္း..."
"ဟုတ္..."
သုတလဲေယာက်ာ္းေလး ဆိုေတာ့ ဘယ္လို
ကပိုၿပီးေတာ့ ဆြဲေဆာင္မႈပိုရိွတာလဲဆိုတာသိ
တယ္ေလ ေလးဘက္ေလးေထာက္ ကုန္းၿပီး
ခါးေလးကိုေကာ့လိုက္တယ္ သုတရဲ့
တင္ေကာက္ေကာက္ေလးက လံုးၿပီး ကားစြင့္
ေနတာမို႔ လုပ္ခ်င္စရာေလးျဖစ္ေနတာေပါ့
မင္းႀကီးလဲ သူ႔ကိုျမဴစြယ္ေနတာမို႔
မေနႏိုင္ေတာ့ပူးေလ အတင္းခါးကိုကိုင္ၿပီး
ပိတ္ေစာင့္ထၫ့္ပလိုက္တယ္
~အား....~
သုတေအာ္ၿပီး ေရ႔ွကိုေမွာက္က်သြားတယ္
"ေသပါၿပီ ျဖၫ့္ျဖၫ့္ကိုမလုပ္ပူး"
"စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔ကို "
"ဘာမွမဟုတ္ပဲနက္"
"ဟုတ္တယ္ ကေလးကကိုယ့္ကိုျမဴစြယ္ၿပီးေတာ့ ခုမွေအာ္မေနနဲ႔ေတာ့"
"ဘာမျွမဴစြယ္ပူး"
"ျမဴစြယ္တာေပါ့ ဒီတင္ပါးလံုးလံုးေလးေတြကို ေကာ့ျပၿပီးေတာ့"
"ဟြန႔္ ...အာ့နဲ႔အတင္းလုပ္ရလားလို႔"
"စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔ပါဆို...ကေလးကလဲ"
"တသက္လံုး လုပ္ရမယ့္ဟာကို
ျဖည္းျဖည္းထၫ့္ၿပီးမွၾကမ္းေပါ့
အတင္းထိုးထၫ့္ေနတာပဲ က်ိဳးလဲသြားအံုးမယ္ ဟြန႔္"
"က်ိဳးပူး တသက္လံုးလုပ္မွာ..."
To be continued......👑