"ဦးရီးတော်နော် ဘာတွေလျှောက်တွေးနေတာလဲ ကျနော့်မိဖုရားကို"
"အတွေးလွန်သွားလို့ပါ ......
တောင်းပန်ပါတယ် တောင်းပန်ပါတယ်"
"အဲ့တာ အဲ့ကိစ္စကို ကူညီပေးအုံး"
"အဲ့တာကဒီလိုရှိတယ်လေ တူတော်ရဲ့ ..
သဘာဝကိုလွန်ဆန်လို့မရဘူးလေ..
သိတယ်မဟုတ်လား.."
"အဲ့ဒီတော့မရဘူးလို့ပြောချင်တာလား"
"သဘာဝလေ.....!"
"ဘာသဘာဝ ဦးရီးတော်အသက်ကဖြင့်
ကြီးနေပြီ အခုထိနုပျိုအောင်လုပ်ထားတာ
မသိဘူးများမှတ်နေလား သူ့တောင်ကျနော့်ဆီကို ရောက်အောင်လုပ်နိုင်ရင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာအောင်လဲလုပ်ပေးနိုင်ရမှာပဲ"
"ဟ...!
ငါ့နှယ့်ဒီတူတော်နဲ့တော့ ခက်ပကောလား"
"မခက်ပါဘူးလွယ်လွယ်လေးပါ သိပါတယ်
သူများအကျိုးဆောင် ကိုယ့်အကျိုးအောင်တဲ့
လုပ်ပါဗျာ ကူညီပ့အုံး"
"ဟ...!
ငါကသမားတော်မဟုတ်ဘူးလေ မှော်ဆရာလေ ..?"
"သိတယ်လေ...အာ့ကြောင့်ပဲလာပြောနေတာပေါ့"
"သူတို့ကိုယ်ဝန်ရှိတဲ့သဘောကိုလေ့လာမှရမှာလေ"
"လေ့လာပေါ့လို့"
"ကြာမှာလေကွာ...!"
"..! ဘယ်လောက်ထိကြာမှာ..?"
မင်းကြီးက စိုးရိမ်သွားတယ်
အရမ်းကြာမှာကိုသူစိုးရိမ်နေတာလေ
"ငါက ဉာဏ်ကောင်းတာမင်းသိပါတယ် ဟဲဟဲ"
"အဲ့ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ ဆိုစမ်းပါအုံး"
"အလွန်ဆုံးကြာ တစ်နှစ်ပေါ့"
"အမြန်ဆုံးရအောင်လုပ်"
မင်းကြီးက စိတ်မရှည်တဲ့လေသံနဲ့ပြောလိုက်တယ်
"ဒါပေမဲ့ကွာ တူတော်ကလဲ မင်းသိပါတယ် ငါ့မှာအလုပ်တွေအများကြီး..."
"ခုဘာအလုပ်မှမရှိတာသိတယ်"
"ဟ...ရှင်းရှင်းပြောရရင်ကွာ
ဉာဏ်ကောင်းတယ် ငါပျင်းတယ်ကွာ"
"မပျင်းနဲ့ပေါ့"
"ပြောသလောက်မှမလွယ်တာ"
"လွယ်အောင်လုပ် အချိန်၇လအတွင်း ပြီးအောင်လုပ်ပေး"
"တူတော်ကယူတော့မှာမို့လို့လား"
"ယူမှာလေ လက်ထပ်ခွင့်တောင်းပြီးပြီ ကြေညာပြီးရင်ယူမှာ"
"မယ်တော်ကြီးက သဘောတူမယ်တဲ့လား
ပြောပါအုံး"
"တူတာပေါ့"
"ဘာ...!"
"မကြားဘူးလား တူတယ်လို့"
"ငါ့အမတော်ကတော့လေ ဘယ်လိုကြီးလဲ
ဘာစိတ်ပေါက်သွားတာလဲ"
"မသိဘူး"
"မဂ်လာဆောင်လို့တော့မရသေးဘူးနော်
ဝါတွင်းကြီး.."
"သိပါတယ် အဲ့တာကြောင့် အစီရင်သာပြင်ထား ဝါကျွတ်တာနဲ့ တန်းဆောင်မှာ"
"ငါ့တူကတော့ကွာ အလိုလိုက်ထားတာမှားပါပြီ "
"မမှားပါဘူး ၇လအတွင်းအပြီးလုပ်နော်
၇လအတွင်းအချစ်ကဲပြီး မယ်တော်ကြီးဖို့သားတော်ဖြစ်ဖြစ် သမီးတော်ဖြစ်ဖြစ်
မွေးပေးချင်တယ်...."
"အေးပါကွာ.."
"သွားပြီနော် ဦးလေး"
"အေးပါကွာ ဟင့်ဟင့်....
ဒီအသက်အရွယ်မှစာပြန်ကျက်တဲ့ အမတော်သားလုပ်ပုံက ကောင်းသေးရဲ့လား အမတော်ရေ"
ဦးရီးတော်ကတော့စာလုပ်ရမှာမို့
အတော်လေး ညဉ်းနေတာပေါ့
မင်းကြီးကတော့စိတ်ချပြီး အဆောင်တော်
ပြန်လာခဲ့တယ် အသွားအပြန်နဲ့တင်
ကြာနေပြီလေ အဆောင်ပြန်ရောက်တော့
သုတဘေးဝင်ပြီး အိပ်နေလိုက်တယ်
ညနေ အတော်စောင်းလာတော့
သုတနိုးလာတယ် မင်းကြီးသူ့ကိုဖက်ထားတဲ့
လက်ကို ဘေးချပြီး ခြေသံတိတ်ပြီးကုတင်က
နေ ဆင်းလာတယ် အခန်းပေါက်ဝကိုသွားပြီး
"မမ အဝတ်အစားက မရသေးဘူးတဲ့လား"
"ရပြီသခင်လေး အဲမှားလို့ မိဖုရား
မိဖုရားအိပ်နေတုံးက လာပို့သွားပါတယ် အပြာရောင်နဲ့တစ်စုံ ပန်းနုရောင်နဲ့တစ်စုံပါ "
"ဘယ်နားမှာလဲ ပေးလေ"
"မင်းကြီး အဝတ်ဗီရိုရဲ့ ဘေးမှာပါ ပုံစံကွာတာကြောင့်သခင်လေး အဲလေ မိဖုရားအဝတ်မှန်းသိသာပါတယ်"
"ဪ အင်းအင်း"
"နောက်ဆုံးပေါ်အသစ်တဲ့နော် "
"ဟုတ်လား တစ်စုံယူလာခဲ့ ရေလဲချိုးချင်လို့ သွားချိုးအုံးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
မင်းကြီးမနိုးခင် သုတ တစ်ယောက်ထဲ
ရေချိုး အဝတ်စားလဲ အလှပြင်နဲ့အလုပ်ရှုပ်
နေတာပေါ့ ရံရွေတော်ယူလာတဲ့ ပန်းနုရောင်
ဝမ်းဆက်လေး ဝတ်ပြီးသွားတဲ့အခါမှာတော့
သုတက အရမ်းကိုလှနေတာပေါ့
မင်းကြီးအကျီလို ပွနေတာမျိုးမဟုတ်ပဲ
သူ့ခန္တာကိုယ်နဲ့ ကွက်တိဖြစ်နေတော့
ကောက်ကြောင်းလှလှလေးတွေနဲ့
သိပ်လှနေတာပေါ့ ရေချိုးဆောင်ကအပြန်မှာ
တော့ နန်းတွင်းသူတွေက သုတကိုပဲငေးနေ
တာပေါ့ အိပ်ဆောင်မှာတော့ မင်းကြီးကနိုး
လာပြီး သူ့ဝက်ပေါက်စလေးကို မတွေ့လို့
စိတ်တိုနေတာပေါ့
"ကုန်းကုန်း"
"လာပါပြီမင်းကြီး"
"မိဖုရားကော သူဘယ်မှာလဲ သူဘယ်သွားတာလဲ....!"
"ဆု...ဆုနန်းနဲ့ ရေချိုးဆောင်ကိုထွက်သွားတယ်"
"ဆုနန်းနဲ့လား"
"ဟုတ်"
"ဘယ်သူတွေပါသွားသေးလဲ...?"
"မပါပါဘူး နှစ်ယောက်ထဲသွားတာပါ"
"အင်း အဲ့တာဆို စိတ်ချတယ် သွားလို့ရပြီ"
"ဟုတ်"
မင်းကြီးလဲအကြောဆန့်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကထ
လာတယ်
"ဝက်ပေါက်လေး ပြန်လာပလေ့စေအုံး
ကောင်းကောင်းကြီးကိုအပစ်ပေးပစ်မယ်"
အဲ့ချိန်မှာပဲ မင်းကြီးရဲ့ဝက်ပေါက်လေး
ပြန်ရောက်လာတယ်
"အာ မောင်ကြီးနိုးပြီလား"
မင်းကြီးကသုတကိုကြည့်လိုက်တယ်
သူ့အကျီအပွကြီးကိုဝတ်ထားတုံးက
ဝက်လေးလိုချစ်ဖို့ကောင်းသလောက်
အခု ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ဖြစ်နေတာကို
မြင်လိုက်တယ် သဝန်လဲတိုသွားတယ်
"အင်း လာပါအုံး အနားကို"
"ဟုတ်"
အနားရောက်တာနဲ့ ခါးလေးကိုဆွဲသိမ်းပြီး
ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်
"ပြောပ့အုံး ဘယ်တွေသွားနေတာ ကိုယ့်ကိုထားခဲ့ပြီးတော့..?"
"ရေသွားချိုးတာလေ လန်းသွားအောင်လို့
မောင်ကြီးက အိပ်နေလို့ မနှိုးပဲထားခဲ့တာ"
"ခု လမ်းမှာ ဘာ်သူတွေနဲ့တွေ့လာသေးလဲ"
"မတွေ့ပါဘူး "
"သေချာလား"
"နန်းတွင်းသူတွေလောက်ပဲတွေ့လာတာလေ"
"ဟာ ကိုယ့်ပူတူးလေးရဲ့အလှတရားတွေသူတို့မြင်ကုန်ပြီပေါ့"
"အရ် ခုနကကျစစ်မေးနေတာကြောက်စရာကြီး ခုကျကလေးကျနေတာပဲ"
"ဟာ...မသိဘူးကွာ....အဲ့ဟာမတွေကနှာဘူးတွေ ..ကြည့်အုံး ..ဒီဖင်ကောက်ကောက်လေးကိုလဲ မြင်ကုန်ပြီပေါ့ ..."
"ဟာ မောင်ကြီးနော် မဟုတ်တာတွေတိုနေတယ်"
"တိုတယ်မသိဘူး"
"ကလေးက မောင်ကြီးရဲ့ မိဖုရားဖြစ်နေပြီလေ မတိုနဲ့တော့နော် ကလေးကမောင်ကြီးအပိုင်ပဲလေကွာ"
သုတက ပြန်ချော့လိုက်မှပဲ မင်းကြီးရဲ့
ချွဲပိုတာတွေရပ်တော့တယ်
"ဟွန့် တကယ်နော်"
"တကယ်"
"ပီးရော"
"အာဘွား အာဘွား
မောင်ကြီးက ကလေးလေးကျလို့ ချွဲနေလိုက်တာ"
"ဟွန်း မသိဘူး ချွဲမှာပဲ
ကိုယ့်မှာချွဲစရာ ဒီကလေးပဲရှိတာ"
"ပြောင်းပြန်ဖြစ်နေလားလို့နော်"
"ကလေး ညဈေးတန်းသွားမလား"
"ဟွန် ဒီမှာလဲညဈေးတန်းရှိတယ်လား"
"ရှိတာပေါ့ သွားမလား"
"သွားမယ်...သွားမယ်.."
"သွားချင်ရင် အဟမ်း..အဟမ်း..."
"မောင်ကြီးနော် တနေကုန်ဘယ်နှခါရှိနေပြီလဲ
တော်ပြီဟာ"
"ကလေးက ဘာတွေတွေးနေတာ
ကိုယ်က အာဘွားပေးခိုင်းမလို့ကို"
"ဟွန့် မသိဘူးလေကွာ"
"အာဘွားပေး"
"အာဘွား"
မင်းကြီးရဲ့ပါးကိုဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်
"ပါးကိုမဟုတ်ပါဘူး"
"အာ့ဆို ဘယ်ကိုလဲ"
မင်းကြီးက နှုတ်ခမ်းကို ဆူပြလိုက်တယ်
~ပြွတ်စ်.....~
"ရပြီ ကျေနပ်တယ် လိုက်ပို့မယ်"
"ဟုတ်"
"ကိုယ်အဝတ်လဲအုံးမယ်နော်"
"ဟုတ် လဲ"
"ကြည့်အုံးမလား "
"မကြည့်ဘူး မြန်မြန်လဲ"
"ဟုတ်ပါပြီ သဘောပါ"
မင်းကြီးက ခပ်မြန်မြန်ပဲ အဝတ်စားလဲလိုက်တယ်
"ကလေး သွားကြမယ်"
သုတလှည့်ကြည့်တဲ့အချိန်မှာတော့ မင်းကြီးပ
ပုံစံတမျိုးနဲ့ ခန့်ညားနေပြန်တာပေါ့
"ကိုယ်အရင်ကလျောက်သွားဖူးသေးလား"
"သွားဖူးတာပေါ့"
"ဟွန်း နောက်ဆို ကလေးမပါရင်မသွားရပူး
စိတ်မချစရာကြီး"
"သဝန်တိုနေတာလား"
"မတိုပါဘူးနော်"
"ဟုတ်လို့လား"
"ဟုတ်ဘူး လိမ်ပြောနာ "
"ဟောဗျာစိတ်ချည်းပဲ"
"စိတ်မချဘူး သဝန်တိုတယ် ရပြီလား သိပြီလား"
"ဘာလို့"
"အာ လူလည်ကြီးနော် ကို့ကိုချင်လို့လေဟာ
မသိဘူးလား"
သုတက ငိုမယ်လုပ်လေရော
မင်းကြီးကပြာသလဲလဲနဲ့ တောင်းပန်တယ်
"မငိုပါနဲ့ဗျာ စတာ စတာ"
"သွားမယ် လိုက်ပို့"
"ဟုတ်ပါပြီ သွားမယ် ပုံမပျက်နေနော် ဟိုဟာတွေသိရင်လိုက်လာလိမ့်မယ်"
"ဟုတ်"
အပြင်ထွက်လာခဲ့တယ်
"မင်းကြီး ဘယ်ကိုလဲ"
ဆုနန်းကစကားစတယ်
"ဒီနားပဲ"
"ဒီနားသွားနေကြအဝတ်အစားက အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး"
ဆုနန်းက ပြန်ပြောတယ်
"မင်းကြီး အပြင်ထွက်လည်အုံးမလို့လား
အပြင်မှာ အန္တရယ်တွေအရမ်းများတာ မသိဘူးလား "
ကုန်းကုန်းကဝင်ပြောတယ်
"အပြင်မသွားပါဘူးဆို"
"မဟုတ်ပဲနဲ့ လိမ်ပြောနေတယ်"
ဆုနန်းကဝင်ပြောတယ်
"ဟူး..."
မင်းကြီးကသက်ပြင်း အရှည်ကြီးချလိုက်တယ်
"နင်တို့ရော မလိုက်ဘူးလား"
"တကယ်လားမင်းကြီး"
"တကယ်လားမင်းကြီး"
ဆုနန်းနဲ့ ကုန်းကုန်း ပြိုင်တူအော်လိုက်ကြတယ်
"အေး လိုက်ချင်လိုက်ခဲ့ ခပ်ခွါခွါပဲနော်
မလိုက်ချင်လဲနေ လာတော့မတားနဲ့ ငါကသွားမှာ"
"ဟုတ်"
"ဟုတ်"
ပြိုင်တူ ပြောလိုက်ကြတယ်
"နောက်ဆုံးတော့ ထွက်လည်ရပြီ"
ကုန်းကုန်းက ပျော်ပြီးပြောလိုက်တယ်
"အဲ့တာပြော အဲ့တာပြော သူမသွားရတိုင်း ငါ့ကိုလိုက်ပြီးပိတ်ပင်နေတာ မပြောလိုက်ချင်ဘူး ဟွန်း"
"ခနလေးနော်မင်းကြီး ငွေစလေးတွေသွားယူလိုက်အုံးမယ်"
"အေးအေး မြန်မြန်သွား လမ်းမှာစောင့်နေမယ်"
"ဟုတ်"
ကုန်းကုန်းနဲ့ ဆုနန်း ငွေစအပြေးသွားယူကြ
တယ် မင်းကြီးနဲ့သုတကတော့ လမ်းမှန်မှန်
လျောက်ရင်းစောင့်နေကြတယ်
"မောင်ကြီးက သဘောအရမ်းကောင်းတာပဲ
အပြင်ထွက်လည်ခွင့်ပေးတယ်ကျန်"
"ဒါ အထူးအခွင့်အရေးနော် ကိုယ်အလုပ်တွေများလာရင်မရဘူး သိလား"
"ဟုတ် အာ့ဆိုကြာကြာလေးနေမယ်လေနော်"
"အရမ်းအကြာကြီးတော့မလည်နဲ့ကွာ ကိုယ်စားအုံးမှာကို"
"အာ မောင်ကြီးကလဲ လုပ်ပါ"
"အခုလား"
"ဟွန် ဘာကိုလဲ"
"ကလေးပဲလုပ်ပါဆို..?"
"ဟာ အကြာကြီးလည်ချင်တယ်လို့ပြောတာလေ ဟွာလုပ်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူးလေ"
"မသိပါဘူး ကိုယ်က ဘုခိုင်းနေတာလားလို့
တော်ကြာကုန်းကုန်းတို့မြင်သွားခါမှ ရှက်တယ်မလုပ်နဲ့လို့ပြောမလို့ကို"
"ဟာ မောင်ကြီးနော် အဲ့တာပဲတွေးနေ"
"ဟား....ကိုယ့်ကလေးရှက်သွားပြီ"
အဲ့ချိန် ကုန်းကုန်းနဲ့ ဆုနန်း အပြေးရောက်လာတယ်
"ဟော...ဟဲ...ဟောဟဲ..."
"ရောက်...ရောက်ပီမင်းကြီး
မောထာ"
ဆုနန်းကပြောတယ်
"အေးသွားမယ် ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေလိုက်ခဲ့"
"ဟုတ်"
သုတနဲ့မင်းကြီးက ရှေ့ကသွား သူတို့က
နောက်ကလိုက်နေတာပေါ့
သိပ်မကြာပါဘူး မြို့ရဲ့ညဈေးကိုရောက်လာ
တယ် မီးပုံးလေးတွေနဲ့ မီးထွန်းထားပြီး
မုန့်မျိုးစုံနဲ့ရနံ့တွေက သုတကိုဆွဲဆောင်နေ
တာပေါ့ သုတကမင်းကြီးအနားကပ်ပြီး
"ကိုကို..ပိုက်ဆံပါလား"
"ဟွန် ဘာပိုက်ဆံ"
"ဪ ဟုတ်သား ငွေစပါလား"
"ပါတာပေါ့ ကလေးလိုထျင်တာ အများကြီးမှန်းသိလို့ ရွှေစတွေပါထည့်လာတာ"
"အရ် တကယ်"
"တကယ်ပေါ့လို့"
"တို့ကိုကိုက ရှယ်အမ်းတာပါလား"
"ဟွန် ကလေးဘာပြောလိုက်ပြန်တာ ကိုယ်နားမလည်ဘူး"
"နားမလည်လဲရတယ် ကိစ္စမရှိဘူး အခုမုန်ဝယ်ကြွေးဖို့သာလုပ်တော့ "
"ကဲ ဘာစားချင်လဲ ကြိုက်တဲ့ဆိုင်ဝင်စား
ကိုယ်အကုန်ရှင်းမယ်"
"အား....ချစ်လိုက်တာ မွမွ"
လူလည်ခေါင်မှာနမ်းပြီး ရှေ့ကနေ ထွက်ပြေး
သွားတယ် ပါးစပ်ကလဲ
"ကမ္ဘာပေါ်က မုန့်တွေမှန်သမျှငါ့အပိုင်ပဲကွ"
ဘေးက အဒေါ်ကြီးတွေကတော့ ပါးစပ်
အဟောင်းသားတွေနဲ့ပေါ့ သူတို့အတွက်က
ယောင်္ကျားအချင်းချင်းနမ်းတာ ထူးဆန်းနေ
တာကို ရံရွေတော်နဲ့ကုန်းကုန်းကလဲ
"ဟိုမှာမြင်လား နမ်းသွားတာ"
ကုန်းကုန်းကပြောလိုက်တယ်
"မြင်ပ့ ကျွန်မလဲအဲ့လိုနေ့ရောက်ချင်လိုက်တာ"
"ဘာလဲ သဘောကျတဲ့လူရှိနေပြီလား"
"ဟုတ်တယ်"
"ဘယ်သူလဲ ဘယ်ကလဲ အရပ်မြင့်လား
ချောလား အသားဖြူလား နင်ဘယ်တုံးက
မိန်းမပြန်ဖြစ်သွားတာ..?"
"ဟာ မဖြစ်ပါဘူး ကျနော်သဘောကျနေတာလဲ မိန်းကလေးပဲဟာ"
"ဟေ ဟုလား ဘယ်သူလဲ ဘယ်ကလဲ
အသားဖြူလား လှတယ်လား"
ဆုနန်းပတ်ပြေးနေရပါပြီ တို့ကုန်းကုန်း
ကအဲ့တာမျိုးကိုစိတ်ဝင်စားတဲ့စိပ်စုစိန်ပါ
Zawgyi
"ဦးရီးေတာ္ေနာ္ ဘာေတြေလ်ွာက္ေတြးေနတာလဲ က်ေနာ့္မိဖုရားကို"
"အေတြးလြန္သြားလို႔ပါ ......
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"အဲ့တာ အဲ့ကိစၥကို ကူညီေပးအံုး"
"အဲ့တာကဒီလိုရိွတယ္ေလ တူေတာ္ရဲ့ ..
သဘာဝကိုလြန္ဆန္လို႔မရဘူးေလ..
သိတယ္မဟုတ္လား.."
"အဲ့ဒီေတာ့မရဘူးလို႔ေျပာခ်င္တာလား"
"သဘာဝေလ.....!"
"ဘာသဘာဝ ဦးရီးေတာ္အသက္ကျဖင့္
ႀကီးေနၿပီ အခုထိႏုပ်ိဳေအာင္လုပ္ထားတာ
မသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား သူ႔ေတာင္က်ေနာ့္ဆီကို ေရာက္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ္ဝန္ရိွလာေအာင္လဲလုပ္ေပးႏိုင္ရမွာပဲ"
"ဟ...!
ငါ့ႏွယ့္ဒီတူေတာ္နဲ႔ေတာ့ ခက္ပေကာလား"
"မခက္ပါဘူးလြယ္လြယ္ေလးပါ သိပါတယ္
သူမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ ကိုယ့္အက်ိဳးေအာင္တဲ့
လုပ္ပါဗ်ာ ကူညီပ့အံုး"
"ဟ...!
ငါကသမားေတာ္မဟုတ္ဘူးေလ ေမွာ္ဆရာေလ ..?"
"သိတယ္ေလ...အာ့ေၾကာင့္ပဲလာေျပာေနတာေပါ့"
"သူတို႔ကိုယ္ဝန္ရိွတဲ့သေဘာကိုေလ့လာမွရမွာေလ"
"ေလ့လာေပါ့လို႔"
"ၾကာမွာေလကြာ...!"
"..! ဘယ္ေလာက္ထိၾကာမွာ..?"
မင္းႀကီးက စိုးရိမ္သြားတယ္
အရမ္းၾကာမွာကိုသူစိုးရိမ္ေနတာေလ
"ငါက ဉာဏ္ေကာင္းတာမင္းသိပါတယ္ ဟဲဟဲ"
"အဲ့ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ဆိုစမ္းပါအံုး"
"အလြန္ဆံုးၾကာ တစ္ႏွစ္ေပါ့"
"အျမန္ဆံုးရေအာင္လုပ္"
မင္းႀကီးက စိတ္မရွည္တဲ့ေလသံနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္
"ဒါေပမဲ့ကြာ တူေတာ္ကလဲ မင္းသိပါတယ္ ငါ့မွာအလုပ္ေတြအမ်ားႀကီး..."
"ခုဘာအလုပ္မွမရိွတာသိတယ္"
"ဟ...ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ကြာ
ဉာဏ္ေကာင္းတယ္ ငါပ်င္းတယ္ကြာ"
"မပ်င္းနဲ႔ေပါ့"
"ေျပာသေလာက္မွမလြယ္တာ"
"လြယ္ေအာင္လုပ္ အခ်ိန္၇လအတြင္း ၿပီးေအာင္လုပ္ေပး"
"တူေတာ္ကယူေတာ့မွာမို႔လို႔လား"
"ယူမွာေလ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းၿပီးၿပီ ေၾကညာၿပီးရင္ယူမွာ"
"မယ္ေတာ္ႀကီးက သေဘာတူမယ္တဲ့လား
ေျပာပါအံုး"
"တူတာေပါ့"
"ဘာ...!"
"မၾကားဘူးလား တူတယ္လို႔"
"ငါ့အမေတာ္ကေတာ့ေလ ဘယ္လိုႀကီးလဲ
ဘာစိတ္ေပါက္သြားတာလဲ"
"မသိဘူး"
"မဂ္လာေဆာင္လို႔ေတာ့မရေသးဘူးေနာ္
ဝါတြင္းႀကီး.."
"သိပါတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ အစီရင္သာျပင္ထား ဝါကြၽတ္တာနဲ႔ တန္းေဆာင္မွာ"
"ငါ့တူကေတာ့ကြာ အလိုလိုက္ထားတာမွားပါၿပီ "
"မမွားပါဘူး ၇လအတြင္းအၿပီးလုပ္ေနာ္
၇လအတြင္းအခ်စ္ကဲၿပီး မယ္ေတာ္ႀကီးဖို႔သားေတာ္ျဖစ္ျဖစ္ သမီးေတာ္ျဖစ္ျဖစ္
ေမြးေပးခ်င္တယ္...."
"ေအးပါကြာ.."
"သြားၿပီေနာ္ ဦးေလး"
"ေအးပါကြာ ဟင့္ဟင့္....
ဒီအသက္အရြယ္မွစာျပန္က်က္တဲ့ အမေတာ္သားလုပ္ပံုက ေကာင္းေသးရဲ့လား အမေတာ္ေရ"
ဦးရီးေတာ္ကေတာ့စာလုပ္ရမွာမို႔
အေတာ္ေလး ညဉ္းေနတာေပါ့
မင္းႀကီးကေတာ့စိတ္ခ်ၿပီး အေဆာင္ေတာ္
ျပန္လာခဲ့တယ္ အသြားအျပန္နဲ႔တင္
ၾကာေနၿပီေလ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့
သုတေဘးဝင္ၿပီး အိပ္ေနလိုက္တယ္
ညေန အေတာ္ေစာင္းလာေတာ့
သုတႏိုးလာတယ္ မင္းႀကီးသူ႔ကိုဖက္ထားတဲ့
လက္ကို ေဘးခ်ၿပီး ေျခသံတိတ္ၿပီးကုတင္က
ေန ဆင္းလာတယ္ အခန္းေပါက္ဝကိုသြားၿပီး
"မမ အဝတ္အစားက မရေသးဘူးတဲ့လား"
"ရၿပီသခင္ေလး အဲမွားလို႔ မိဖုရား
မိဖုရားအိပ္ေနတံုးက လာပို႔သြားပါတယ္ အျပာေရာင္နဲ႔တစ္စံု ပန္းႏုေရာင္နဲ႔တစ္စံုပါ "
"ဘယ္နားမွာလဲ ေပးေလ"
"မင္းႀကီး အဝတ္ဗီရိုရဲ့ ေဘးမွာပါ ပံုစံကြာတာေၾကာင့္သခင္ေလး အဲေလ မိဖုရားအဝတ္မွန္းသိသာပါတယ္"
"ဪ အင္းအင္း"
"ေနာက္ဆံုးေပၚအသစ္တဲ့ေနာ္ "
"ဟုတ္လား တစ္စံုယူလာခဲ့ ေရလဲခ်ိဳးခ်င္လို႔ သြားခ်ိဳးအံုးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
မင္းႀကီးမႏိုးခင္ သုတ တစ္ေယာက္ထဲ
ေရခ်ိဳး အဝတ္စားလဲ အလျွပင္နဲ႔အလုပ္ရႈပ္
ေနတာေပါ့ ရံေရြေတာ္ယူလာတဲ့ ပန္းႏုေရာင္
ဝမ္းဆက္ေလး ဝတ္ၿပီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့
သုတက အရမ္းကိုလွေနတာေပါ့
မင္းႀကီးအက်ီလို ပြေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ
သူ႔ခႏၲာကိုယ္နဲ႔ ကြက္တိျဖစ္ေနေတာ့
ေကာက္ေၾကာင္းလွလွေလးေတြနဲ႔
သိပ္လွေနတာေပါ့ ေရခ်ိဳးေဆာင္ကအျပန္မွာ
ေတာ့ နန္းတြင္းသူေတြက သုတကိုပဲေငးေန
တာေပါ့ အိပ္ေဆာင္မွာေတာ့ မင္းႀကီးကႏိုး
လာၿပီး သူ႔ဝက္ေပါက္စေလးကို မေတြ့လို႔
စိတ္တိုေနတာေပါ့
"ကုန္းကုန္း"
"လာပါၿပီမင္းႀကီး"
"မိဖုရားေကာ သူဘယ္မွာလဲ သူဘယ္သြားတာလဲ....!"
"ဆု...ဆုနန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးေဆာင္ကိုထြက္သြားတယ္"
"ဆုနန္းနဲ႔လား"
"ဟုတ္"
"ဘယ္သူေတြပါသြားေသးလဲ...?"
"မပါပါဘူး ႏွစ္ေယာက္ထဲသြားတာပါ"
"အင္း အဲ့တာဆို စိတ္ခ်တယ္ သြားလို႔ရၿပီ"
"ဟုတ္"
မင္းႀကီးလဲအေၾကာဆန႔္ၿပီး ကုတင္ေပၚကထ
လာတယ္
"ဝက္ေပါက္ေလး ျပန္လာပေလ့ေစအံုး
ေကာင္းေကာင္းႀကီးကိုအပစ္ေပးပစ္မယ္"
အဲ့ခ်ိန္မွာပဲ မင္းႀကီးရဲ့ဝက္ေပါက္ေလး
ျပန္ေရာက္လာတယ္
"အာ ေမာင္ႀကီးႏိုးၿပီလား"
မင္းႀကီးကသုတကိုၾကၫ့္လိုက္တယ္
သူ႔အက်ီအပြႀကီးကိုဝတ္ထားတံုးက
ဝက္ေလးလိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသေလာက္
အခု ဆြဲေဆာင္မႈအျပၫ့္ျဖစ္ေနတာကို
ျမင္လိုက္တယ္ သဝန္လဲတိုသြားတယ္
"အင္း လာပါအံုး အနားကို"
"ဟုတ္"
အနားေရာက္တာနဲ႔ ခါးေလးကိုဆြဲသိမ္းၿပီး
ေပါင္ေပၚမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္
"ေျပာပ့အံုး ဘယ္ေတြသြားေနတာ ကိုယ့္ကိုထားခဲ့ၿပီးေတာ့..?"
"ေရသြားခ်ိဳးတာေလ လန္းသြားေအာင္လို႔
ေမာင္ႀကီးက အိပ္ေနလို႔ မႏိႈးပဲထားခဲ့တာ"
"ခု လမ္းမွာ ဘာ္သူေတြနဲ႔ေတြ့လာေသးလဲ"
"မေတြ့ပါဘူး "
"ေသခ်ာလား"
"နန္းတြင္းသူေတြေလာက္ပဲေတြ့လာတာေလ"
"ဟာ ကိုယ့္ပူတူးေလးရဲ့အလွတရားေတြသူတို႔ျမင္ကုန္ၿပီေပါ့"
"အရ္ ခုနကက်စစ္ေမးေနတာေၾကာက္စရာႀကီး ခုက်ကေလးက်ေနတာပဲ"
"ဟာ...မသိဘူးကြာ....အဲ့ဟာမေတြကႏွာဘူးေတြ ..ၾကၫ့္အံုး ..ဒီဖင္ေကာက္ေကာက္ေလးကိုလဲ ျမင္ကုန္ၿပီေပါ့ ..."
"ဟာ ေမာင္ႀကီးေနာ္ မဟုတ္တာေတြတိုေနတယ္"
"တိုတယ္မသိဘူး"
"ကေလးက ေမာင္ႀကီးရဲ့ မိဖုရားျဖစ္ေနၿပီေလ မတိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ကေလးကေမာင္ႀကီးအပိုင္ပဲေလကြာ"
သုတက ျပန္ေခ်ာ့လိုက္မွပဲ မင္းႀကီးရဲ့
ခြၽဲပိုတာေတြရပ္ေတာ့တယ္
"ဟြန႔္ တကယ္ေနာ္"
"တကယ္"
"ပီးေရာ"
"အာဘြား အာဘြား
ေမာင္ႀကီးက ကေလးေလးက်လို႔ ခြၽဲေနလိုက္တာ"
"ဟြန္း မသိဘူး ခြၽဲမွာပဲ
ကိုယ့္မွာခြၽဲစရာ ဒီကေလးပဲရိွတာ"
"ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနလားလို႔ေနာ္"
"ကေလး ညေဈးတန္းသြားမလား"
"ဟြန္ ဒီမွာလဲညေဈးတန္းရိွတယ္လား"
"ရိွတာေပါ့ သြားမလား"
"သြားမယ္...သြားမယ္.."
"သြားခ်င္ရင္ အဟမ္း..အဟမ္း..."
"ေမာင္ႀကီးေနာ္ တေနကုန္ဘယ္ႏွခါရိွေနၿပီလဲ
ေတာ္ၿပီဟာ"
"ကေလးက ဘာေတြေတြးေနတာ
ကိုယ္က အာဘြားေပးခိုင္းမလို႔ကို"
"ဟြန႔္ မသိဘူးေလကြာ"
"အာဘြားေပး"
"အာဘြား"
မင္းႀကီးရဲ့ပါးကိုဖြဖြေလး နမ္းလိုက္တယ္
"ပါးကိုမဟုတ္ပါဘူး"
"အာ့ဆို ဘယ္ကိုလဲ"
မင္းႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းကို ဆူျပလိုက္တယ္
~ႁပြတ္စ္.....~
"ရၿပီ ေက်နပ္တယ္ လိုက္ပို႔မယ္"
"ဟုတ္"
"ကိုယ္အဝတ္လဲအံုးမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ လဲ"
"ၾကၫ့္အံုးမလား "
"မၾကၫ့္ဘူး ျမန္ျမန္လဲ"
"ဟုတ္ပါၿပီ သေဘာပါ"
မင္းႀကီးက ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ အဝတ္စားလဲလိုက္တယ္
"ကေလး သြားၾကမယ္"
သုတလွၫ့္ၾကၫ့္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မင္းႀကီးပ
ပံုစံတမ်ိဳးနဲ႔ ခန႔္ညားေနျပန္တာေပါ့
"ကိုယ္အရင္ကေလ်ာက္သြားဖူးေသးလား"
"သြားဖူးတာေပါ့"
"ဟြန္း ေနာက္ဆို ကေလးမပါရင္မသြားရပူး
စိတ္မခ်စရာႀကီး"
"သဝန္တိုေနတာလား"
"မတိုပါဘူးေနာ္"
"ဟုတ္လို႔လား"
"ဟုတ္ဘူး လိမ္ေျပာနာ "
"ေဟာဗ်ာစိတ္ခ်ည္းပဲ"
"စိတ္မခ်ဘူး သဝန္တိုတယ္ ရၿပီလား သိၿပီလား"
"ဘာလို႔"
"အာ လူလည္ႀကီးေနာ္ ကို႔ကိုခ်င္လို႔ေလဟာ
မသိဘူးလား"
သုတက ငိုမယ္လုပ္ေလေရာ
မင္းႀကီးကျပာသလဲလဲနဲ႔ ေတာင္းပန္တယ္
"မငိုပါနဲ႔ဗ်ာ စတာ စတာ"
"သြားမယ္ လိုက္ပို႔"
"ဟုတ္ပါၿပီ သြားမယ္ ပံုမပ်က္ေနေနာ္ ဟိုဟာေတြသိရင္လိုက္လာလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္"
အျပင္ထြက္လာခဲ့တယ္
"မင္းႀကီး ဘယ္ကိုလဲ"
ဆုနန္းကစကားစတယ္
"ဒီနားပဲ"
"ဒီနားသြားေနၾကအဝတ္အစားက အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး"
ဆုနန္းက ျပန္ေျပာတယ္
"မင္းႀကီး အျပင္ထြက္လည္အံုးမလို႔လား
အျပင္မွာ အႏၲရယ္ေတြအရမ္းမ်ားတာ မသိဘူးလား "
ကုန္းကုန္းကဝင္ေျပာတယ္
"အျပင္မသြားပါဘူးဆို"
"မဟုတ္ပဲနဲ႔ လိမ္ေျပာေနတယ္"
ဆုနန္းကဝင္ေျပာတယ္
"ဟူး..."
မင္းႀကီးကသက္ျပင္း အရွည္ႀကီးခ်လိုက္တယ္
"နင္တို႔ေရာ မလိုက္ဘူးလား"
"တကယ္လားမင္းႀကီး"
"တကယ္လားမင္းႀကီး"
ဆုနန္းနဲ႔ ကုန္းကုန္း ၿပိဳင္တူေအာ္လိုက္ၾကတယ္
"ေအး လိုက္ခ်င္လိုက္ခဲ့ ခပ္ခြါခြါပဲေနာ္
မလိုက္ခ်င္လဲေန လာေတာ့မတားနဲ႔ ငါကသြားမွာ"
"ဟုတ္"
"ဟုတ္"
ၿပိဳင္တူ ေျပာလိုက္ၾကတယ္
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထြက္လည္ရၿပီ"
ကုန္းကုန္းက ေပ်ာ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္
"အဲ့တာေျပာ အဲ့တာေျပာ သူမသြားရတိုင္း ငါ့ကိုလိုက္ၿပီးပိတ္ပင္ေနတာ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး ဟြန္း"
"ခနေလးေနာ္မင္းႀကီး ေငြစေလးေတြသြားယူလိုက္အံုးမယ္"
"ေအးေအး ျမန္ျမန္သြား လမ္းမွာေစာင့္ေနမယ္"
"ဟုတ္"
ကုန္းကုန္းနဲ႔ ဆုနန္း ေငြစအေျပးသြားယူၾက
တယ္ မင္းႀကီးနဲ႔သုတကေတာ့ လမ္းမွန္မွန္
ေလ်ာက္ရင္းေစာင့္ေနၾကတယ္
"ေမာင္ႀကီးက သေဘာအရမ္းေကာင္းတာပဲ
အျပင္ထြက္လည္ခြင့္ေပးတယ္က်န္"
"ဒါ အထူးအခြင့္အေရးေနာ္ ကိုယ္အလုပ္ေတြမ်ားလာရင္မရဘူး သိလား"
"ဟုတ္ အာ့ဆိုၾကာၾကာေလးေနမယ္ေလေနာ္"
"အရမ္းအၾကာႀကီးေတာ့မလည္နဲ႔ကြာ ကိုယ္စားအံုးမွာကို"
"အာ ေမာင္ႀကီးကလဲ လုပ္ပါ"
"အခုလား"
"ဟြန္ ဘာကိုလဲ"
"ကေလးပဲလုပ္ပါဆို..?"
"ဟာ အၾကာႀကီးလည္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတာေလ ဟြာလုပ္ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူးေလ"
"မသိပါဘူး ကိုယ္က ဘုခိုင္းေနတာလားလို႔
ေတာ္ၾကာကုန္းကုန္းတို႔ျမင္သြားခါမွ ရွက္တယ္မလုပ္နဲ႔လို႔ေျပာမလို႔ကို"
"ဟာ ေမာင္ႀကီးေနာ္ အဲ့တာပဲေတြးေန"
"ဟား....ကိုယ့္ကေလးရွက္သြားၿပီ"
အဲ့ခ်ိန္ ကုန္းကုန္းနဲ႔ ဆုနန္း အေျပးေရာက္လာတယ္
"ေဟာ...ဟဲ...ေဟာဟဲ..."
"ေရာက္...ေရာက္ပီမင္းႀကီး
ေမာထာ"
ဆုနန္းကေျပာတယ္
"ေအးသြားမယ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနလိုက္ခဲ့"
"ဟုတ္"
သုတနဲ႔မင္းႀကီးက ေရ႔ွကသြား သူတို႔က
ေနာက္ကလိုက္ေနတာေပါ့
သိပ္မၾကာပါဘူး ၿမိဳ႔ရဲ့ညေဈးကိုေရာက္လာ
တယ္ မီးပံုးေလးေတြနဲ႔ မီးထြန္းထားၿပီး
မုန႔္မ်ိဳးစံုနဲ႔ရနံ႔ေတြက သုတကိုဆြဲေဆာင္ေန
တာေပါ့ သုတကမင္းႀကီးအနားကပ္ၿပီး
"ကိုကို..ပိုက္ဆံပါလား"
"ဟြန္ ဘာပိုက္ဆံ"
"ဪ ဟုတ္သား ေငြစပါလား"
"ပါတာေပါ့ ကေလးလိုထ်င္တာ အမ်ားႀကီးမွန္းသိလို႔ ေရႊစေတြပါထၫ့္လာတာ"
"အရ္ တကယ္"
"တကယ္ေပါ့လို႔"
"တို႔ကိုကိုက ရွယ္အမ္းတာပါလား"
"ဟြန္ ကေလးဘာေျပာလိုက္ျပန္တာ ကိုယ္နားမလည္ဘူး"
"နားမလည္လဲရတယ္ ကိစၥမရိွဘူး အခုမုန္ဝယ္ေႂကြးဖို႔သာလုပ္ေတာ့ "
"ကဲ ဘာစားခ်င္လဲ ႀကိဳက္တဲ့ဆိုင္ဝင္စား
ကိုယ္အကုန္ရွင္းမယ္"
"အား....ခ်စ္လိုက္တာ မြမြ"
လူလည္ေခါင္မွာနမ္းၿပီး ေရ႔ွကေန ထြက္ေျပး
သြားတယ္ ပါးစပ္ကလဲ
"ကမ႓ာေပၚက မုန႔္ေတြမွန္သမ်ွငါ့အပိုင္ပဲကြ"
ေဘးက အေဒၚႀကီးေတြကေတာ့ ပါးစပ္
အေဟာင္းသားေတြနဲ႔ေပါ့ သူတို႔အတြက္က
ေယာက်ၤားအခ်င္းခ်င္းနမ္းတာ ထူးဆန္းေန
တာကို ရံေရြေတာ္နဲ႔ကုန္းကုန္းကလဲ
"ဟိုမွာျမင္လား နမ္းသြားတာ"
ကုန္းကုန္းကေျပာလိုက္တယ္
"ျမင္ပ့ ကြၽန္မလဲအဲ့လိုေန့ေရာက္ခ်င္လိုက္တာ"
"ဘာလဲ သေဘာက်တဲ့လူရိွေနၿပီလား"
"ဟုတ္တယ္"
"ဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ အရပ္ျမင့္လား
ေခ်ာလား အသားျဖဴလား နင္ဘယ္တံုးက
မိန္းမျပန္ျဖစ္သြားတာ..?"
"ဟာ မျဖစ္ပါဘူး က်ေနာ္သေဘာက်ေနတာလဲ မိန္းကေလးပဲဟာ"
"ေဟ ဟုလား ဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ
အသားျဖဴလား လွတယ္လား"
ဆုနန္းပတ္ေျပးေနရပါၿပီ တို႔ကုန္းကုန္း
ကအဲ့တာမ်ိဳးကိုစိတ္ဝင္စားတဲ့စိပ္စုစိန္ပါ
To be continued........👑