ချိုသာတဲ့ခင်ပွန်းကသူ့ဇနီးကိုအရမ်းအလိုလိုက်နေတယ်

အပိုင်း(၅)

လူသွားလမ်းကကျဉ်းတော့တစ်ချိန်မှာကားတစ်စီးဘဲဖြတ်သွားလို့ရတယ်။

ညဉ့်နက်နေပြီဆိုတော့လူသွားလူလာတွေလည်းသိပ်မရှိတော့ဘူး။တစ်ခါတစ်ခါအေးမြတဲ့လေနုအေးတိုက်ခတ်လာတော့ သစ်ပင်ပေါ်ကသစ်ရွက်လေးတွေကမြေကြီးပေါ်ကိုကြွေကျလာကြတယ်။

နှင်းတွေကျနေတဲ့ဓါတ်မီးတိုင်အောက်မှာမော့လင်ရှီးနဲ့ ရွှီချင်းမန်တို့ကျောချင်းကပ်ပြီးထိုင်နေကြတယ်။သူတို့ကိုကြည့်ရတာအထီးကျန်နေတဲ့ပုံဘဲ။

ကျိနမ်ဖုန်သူတို့အနားကိုမသွားဘဲတိတ်တိတ်လေးရပ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။သူမက‌အကောင်းမြင်စိတ်ရှိတဲ့သူ၊တစ်ခါတစ်လေမှာရူးမိုက်ပြီးဘာမှစိုးရိမ်ပူပန်မှုမရှိတဲ့သူလို့သူအမြဲ‌ထင်နေခဲ့တာ။အရာအားလုံးကိုသူမနှလုံးသားရဲ့အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရမှာသိမ်းဆည်းထားလိမ့်မယ်လို့သူမထင်ထားခဲ့ဘူး။

ဒဏ်ရာအမာရွတ်တွေကသာကွဲပြဲပြီးထွက်ပေါ်မလာရင်လွယ်လွယ်နဲ့ရှာတွေ့နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။လူတိုင်းမှာဖုန်းကွယ်ထားချင်တဲ့ဒဏ်ရာတွေကိုယ်စီရှိကြတယ်။သူမသိသေးတဲ့မော့လင်ရှီးရဲ့အကြောင်းတွေကအများကြီးရှိသေးတယ်ဆိုကိုကျိနမ်ဖုန်ရှာ‌တွေ့သွားတယ်။

'ဟေး ဟိုကကြက်မလေးနှစ်ကောင်ကလှလိုက်တာ။က‌လေးမလေးတွေ ဒီအကိုကမင်းတို့ပျော်ရမယ့်နေရာကိုခေါ်သွားပေးမယ်နော်' မူးရူးနေတဲ့လူရဲ့ရယ်သံကြောင့်ကျိနမ်ဖုန်အတွေးစပြတ်သွားတယ်။

'အကိုကြီး ဒီတစ်ယောက်ကအပြစ်ကင်းတဲ့ပုံလေးနဲ့ချစ်စရာလေး။နောက်တစ်ယောက်ကတော့တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ဒီနေ့ကကျွန်တော်တို့အတွက်
တော့ကံကောင်းတဲ့နေ့ဘဲ' ဆံပင်အနီရောင်ဆိုးထားတဲ့နောက်အမူးသမားတစ်ယောက်ကဝင်ပြောလိုက်တယ်။

'ရှီရှီး.....ကြည့်ပါဦး....ဟိုမှာရုပ်ဆိုးကောင်နှစ်ကောင်' ရွှီချင်းမန်ကတော့သူမတို့ကြုံတွေ့ရမယ့်အခြေအနေကိုမရိပ်မိသေးဘူး။

'ဟမ် တကယ်ဘဲရုပ်ဆိုး‌လိုက်တာ။ငါ့အားဖုန်လိုလဲမချောကြဘူး' မော့လင်ရှီးတစ်ယောက်ကိုလက်ညှိုးထိုးပြီးတစ်ခစ်ခစ်ခးရယ်ရင်းပြောလိုက်တယ်။

'ယိုး ကောင်မလေး မင်းကငါတို့တွေကိုရုပ်ဆိုးတယ်လို့ပြောရဲတယ်ပေါ့လေ။ခဏနေမှငါနဲ့ငါ့အကိုကြီးကတကယ်ရုပ်ဆိုးလားမဆိုးဘူးလားဆိုတာမင်းတို့ကိုပြပေးမယ်။ငါတို့ကရုပ်ဆိုးပေမယ့်လဲမင်းတို့ပျော်သွားအောင်တော့လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်' ဆံပင်အနီအမူးသမားကမော့လင်ရှီးမျက်နှာကိုကိုင်မလို့လုပ်လိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့်သူမော့လင်ရှီးမျက်နှာကိုမထိရသေးခင်မှာဘဲအကန်ခံလိုက်ရတယ်။

'အား......' နာကျင်သွားတဲ့သူ့ရဲ့ဝမ်းဗိုက်ကိုကိုင်ပြီးသူ့ကိုကန်လိုက်တဲ့သူကိုမော့ကြည့်လိုက်တယ်။

'မင်းမသေချင်ရင်ထွက်သွားလိုက်'  ကျိနမ်ဖုန်ပြောလိုက်တယ်။

'မင်းကဘယ်သူလဲ?မင်းကဒီအဖိုးကိုရန်စရဲတယ်ပေါ့လေ?မင်းငါ့အကြောင်းမကြား အား!' သူစကားမဆုံးခင်မှာဘဲ သူလဲယောက်ျားလေးတွေအထိမခံနိုင်တဲ့နေရာကိုအကန်ခံလိုက်ရတယ်။

'အကိုကြီး အကိုကြီး သွားကြရအောင်'  ဆံပင်အနီရောင်နဲ့ငမူးကသတ္တိသိပ်မရှိတော့နာနေတာကိုအောင့်ပြီးသူ့သူငယ်ချင်းဘေးကိုလေးဘက်ထောက်ပြီးသွားလိုက်တယ်။

'ဟေ့ကောင်‌ နောက်တစ်ခါငါမင်းကိုတွေ့ရင်မင်းပြန်ပေးဆပ်ရမယ်' အမူးပြေသွားသလိုရှိတဲ့လူလဲသူ့ဂွကြားကိုအုပ်ပြီးကြိမ်းမောင်းလိုက်တယ်။

ကျိနမ်ဖုန်ကတော့သူတို့လိုဒေသခံလူမိုက်တွေကိုဂရုမစိုက်ဘူး။

'ရှီးရှီ ဒီလူကချောလိုက်တာ..….တစ်ချက်ကန်လိုက်တာနဲ့ လူနှစ်ယောက်ကိုထွက်ပြေးသွားစေနိုင်တယ်။ဟား ဟား သူရဲကောင်းကြီးကဒုက္ခရောက်နေတဲ့မိန်းကလေးကိုကယ်တင်ပြီး ဟီး ဟီး ။ရှီးရှီး နင်တော့.....ရင်ခုန်ဖွယ်ရာဆုံတွေ့ရတဲ့ဇာတ်လမ်းလေးဖြစ်တော့မယ်' ရွှီချင်းမန်ရဲ့မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေတဲ့လက်ညှိုးကကျိနမ်ဖုန်ကိုညွှန်ပြနေတယ်။

ရွှီချင်းမန်ကိုကျိနမ်ဖုန်သေသေချာချာကြည့်လိုက်တယ်။

သူဒီဘဝမှာဒါကရွှီချင်းမန်ကိုပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ဖူးခြင်းဘဲ။အရင်ဘဝတုန်းက မော့လင်ရှီးရဲ့ဈာပနာကိုဒီမိန်းကလေးကအရူးတစ်ယောက်လိုမျိုးရောက်လာပြီးသူ့ကိုပါးရိုက်သွားတယ်။သူကမော့လင်ရှီးနဲ့မတန်ဘူးလို့လဲပြောဆိုသွားတယ်။

သိပ်မကြာလိုက်ဘူးသူမလဲကားတိုက်ခံရပြီးဆုံးသွားတယ်လို့သူကြားခဲ့တယ်။သူမရဲ့ဈာပနကိုသွားတဲ့လူ တစ်ယောက်မှမရှိခဲ့ဘူး။

မော့လင်ရှီးရဲ့ဒိုင်ယာရီနောက်ဆုံးစာမျက်နှာမှာရွှီချင်းမန်အကြောင်းရေးထားတာကိုသူတွေ့ခဲ့တယ်။သူမဘဝမှောင်မိုက်ပြီးအထီးကျန်နေတဲ့အချိန် သူမဘေးနားမှာရွှီချင်းမန်ဆီရှိနေခဲ့တာကြောင့်
အလင်းရောင်နဲ့နွေးထွေးမှုကိုရရှိခဲ့တာတဲ့။

သူရွှီချင်းမန်ကိုတွဲထူပေးလို့မရဘူး။သူမကိုမတွဲထူပေးချင်လို့မဟုတ်ပေမယ့် တွဲထူပေးလို့မရဘူးဖြစ်နေတယ်။အခုတ‌လောသူပြဿနာတစ်ခုဖြစ်နေတယ်။သူမော့လင်ရှီးကလွဲပြီးတခြားမိန်းကလေးတွေကိုမထိချင်မကိုင်ချင်ဖြစ်နေတယ်။

ကျိနမ်ဖုန်တစ်ယောက်ယောက်ကိုစဉ်းစားမိသွား‌ပြီး ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တယ်။

'မင်းဘယ်မှာလဲ?ဒီမှာအရေးကြီးနေလို့အမြန်လာခဲ့။မင်းဒီနားရောက်နေတာငါသိတယ်'

'ဟုတ်တယ် အခုချက်ချင်းမြန်မြန်လာခဲ့'

'မင်းဘာလုပ်နေလဲဆိုတာကိုငါစိတ်မဝင်စားဘူး။အရေးကြီးတာမင်းဒီကိုရောက်လာဖို့ဘဲ'

ကျိနမ်ဖုန်ဖုန်းပြောပြီးသွားတော့မြေကြီးပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့မော့လင်ရှီးကိုဆွဲထူလိုက်ပြီးသူမကိုကြည့်လိုက်တယ်။သူမရဲ့မျက်နှာကရာသီဥတုကြောင့်ရောအရက်ကြောင့်ရောနီရဲနေပြီ။

အခြေအနေကိုကြည့်ပြီးသူ့ကုတ်အင်္ကျီကိုရွှီချင်းမန်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်ခြုံပေးလိုက်တယ်။သူလဲအေးနေပေမယ့်မြေကြီးပေါ်မှာဒီအတိုင်းထိုင်နေတဲ့ရွှီချင်းမန်ကိုတော့လျစ်လျူရှုထားလို့မရဘူး။ဒီမိန်းကလေးကမော့လင်ရှီးအတွက်အရမ်းအရေးပါတဲ့လူဖြစ်နေတာကိုး။

မိနစ်၂၀လောက်ကြာတော့

'ကျွန်တော်ရောက်ပြီ အကိုသုံး။တကယ်သာအရေးကြီးကိစ္စမဟုတ်ရင် ကျွန်တော့်ကိုအနှောင်အယှက်ပေးတဲ့အတွက်အကို့ကိုမြေကြီးပေါ်ကိုင်ပေါက်ပစ်မယ်'
မော်ဒယ်မြင့်ဇိမ်ခံကားအကောင်းစားကြီးကကျိနမ်ဖုန်ဘေးမှာရပ်သွားပြီးကားထဲကနေ‌ပန်းရောင်ဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်ဆင်းလာတယ်။

သူ့ဖက်ရှက်ကိုမကြည့်ဘဲ ရုပ်ရည်ကိုဘဲကြည့်မယ်ဆိုရင်အတော်ချောတယ်လို့ပြောလို့ရတယ်။ဒါပေမယ့်အခုလိုအေးနေတဲ့နေ့မျိုးမှာစတိုင်ထုတ်ပြီးပါးပါးလေးဘဲဝတ်လာတာကကောင်းပါ့မလား?

'ဒီမိန်းကလေးကိုဟိုတယ်ပို့ပေးပြီး သူ့ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးဖို့လူငှားပေးလိုက်' သူပန်းရောင်ဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့စွန်းပေါင်နမ်ရဲ့စကားကိုလျစ်လျူရှုပြီး‌ပြောလိုက်တယ်။

'အိုး ဒီမိန်းကလေးကတော်တော်လှတာဘဲ။မင်းကတော်တော်လှနေတဲ့အတွက်ကြောင့်ဒီကသခင်လေးကကူညီပေးလိုက်ပါ့မယ်။အမ် အမ် မဟုတ်သေးပါဘူး။အကို့လက်ထဲကမိန်းကလေးကပိုလှတာ'

ကျိနမ်ဖုန်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကြီးဟာကြက်သီးထစရာကောင်းလောက်အောင်အေးစက်သွားပြီး: 'ဒါမင်းရဲ့မရီး။ပြီးတော့မင်းလက်ထဲကမိန်းကလေးကိုမင်းရဲ့ဘိုးဘေးတွေလိုမျိုးဆက်ဆံတာကောင်းလိမ့်မယ်။မင်းရဲ့မကောင်းတဲ့အတွေးတွေကိုဖျောက်ပစ်လိုက်'

'ကျွန်တော်နားကြားမှားသွားတာလား?အကိုဘာပြောလိုက်တာ?မရီးပေါ့လေ?သူမကအကိုတစ်ရဲ့မိန်းမလား?ဒါမှမဟုတ်
အကိုနှစ်မိန်းမလားအကို့မိန်းလား?ဒါပေမယ့်ဒါလဲမဟုတ်သေးပါဘူး။အကိုတစ်ကအိမ်ထောင်ကျသွားတာလေးငါးနှစ်ရှိနေပြီ။ကျွန်တော်အကိုနှစ်နဲ့အကိုသုံးရဲ့မင်္ဂလာပွဲကိုလဲမတက်ရသေးပါဘူး' သူပထမဆုံးပြောလိုက်တဲ့စကားကိုကြည့်ပြီးကန့်ယွင်ထင်ကမိန်းကလေးတွေဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတဲ့‌လောင်းကစားသမား
ဆိုတာကိုသိနိုင်တယ်။

စွန်းပေါင်နမ်ကသူတို့ကိုအကိုတစ်အကိုနှစ်လို့ခေါ်နေပေမယ့်လဲသူတို့ကသွေးသားမတော်စပ်ကြဘူး။ဒါပေမယ့်လဲနောက်ကျောကိုဓါးနဲ့ထိုးမှာကိုစိတ်ပူစရာမလိုတဲ့ယုံကြည်ရတဲ့သူငယ်ချင်းဆက်‌ဆံရေးမျိုးဘဲ။

အကိုတစ်လုရှင်းရန်ကAမြို့ရဲ့လက်ရှိဗိုလ်ချုပ်တစ်‌ယောက်။

အကိုနှစ်ကုန့်ဇယ်ယွင်ကနာမည်ကြီးဒီဇိုင်နာဖြစ်ပြီး ဉာဏ်ပညာလဲကြီးမားတယ်။ကိုယ်ခံပညာကလွဲရင် ကျန်တာအကုန်လုပ်နိုင်တယ်။အထူးသဖြင့်ဦးနှောက်သုံးပြီးလုပ်ရမယ့်အရာမျိုးတွေပေ့ါ။

အကိုသုံးဖြစ်တဲ့ကျိနမ်ဖုန်ကတော့ ကျိမိသားစုမှာကျိ‌ဝေ့နဲ့ကျိနမ်ဖုန်ဆိုပြီးသား၂ယောက်ရှိတယ်။ဒါပေမယ့်ညီအကိုနှစ်ယောက်ကအ‌ဖေတူအမေကွဲညီအကိုတွေဖြစ်ပြီးအသက်၁၃နှစ်ကွာတယ်။ကျိဝေ့ကအခုလက်ရှိကျိမိသားစုရဲ့‌စီးပွါးရေးကိုဦးစီးနေတယ်။ညီအကိုနှစ်ယောက်ကအမေတွေမတူကြပေမယ့်ပြိုင်ဆိုင်ခြင်းလဲမရှိကြဘူး။သူတို့နှစ်ယောက်ကအသက်လဲအများကြီးကွာတော့တူညီတဲ့နေရာလဲသိပ်မရှိဘူး။

နောက်ဆုံးအကိုလေးဖြစ်တဲ့စွန်းပေါင်နမ်ရဲ့နာမည်အရင်းကကန့်ယွင်ထင်တဲ့။သူကအဖွဲ့ထဲမှာအပျင်းအထူဆုံးသူဖြစ်ပြီးမိန်းကလေးတွေအပျော်အပါးတွေနဲ့ဘဲအချိန်ကုန်နေတာ။တကယ်တော့သူကဝမ်မိသားစုရဲ့တစ်ဦးတည်းသောအမွေဆက်ခံသူဘဲ။

'ဒါငါ့မိန်းမမော့လင်ရှီးတဲ့။အဲ့ဒါကသူ့သူငယ်ချင်းရွှီချင်းမန်တဲ့' ကျိနမ်ဖုန်ကတခြားသူတွေကိုရှင်းပြခဲတယ်။ဒါကသူ့နှစ်ဘဝလုံးမှာသူ့မိန်းမကိုတခြားသူတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးဖြစ်တာပထမဆုံးအကြိမ်ဘဲ။

'အကိုသုံး......အကို.....အကိုကျွန်တော့်ကိုနောက်နေတာမဟုတ်လား?ဒါဆိုသွမ့်အန်းရန်ကရော?' ကန့်ထင်ယွင်အံ့ဩသွားတယ်။ဒီသတင်းကိုကြားရတာသူ့ခေါင်းကိုဗုံးနဲ့အပစ်ခံလိုက်ရသလိုဘဲ။

'ငါမင်းကိုညာစရာဘာအကြောင်းမှမရှိဘူး။နောက်တစ်ခါတွေ့တော့မှအားလုံးပြောပြမယ်။အခုတော့သူ့ကိုမင်းကားထဲထည့်လိုက်ဦး'

'အိုး....ချက်ချင်းကြီးလား' ကန့်ယွင်ထင်စိတ်တွေရှုပ်ထွေးနေတုန်းဘဲ။

အခုဘယ်ကနေရုတ်တရက်ကြီးပေါ်ထွက်လာမှန်းမသိတဲ့မရီးကိုအကိုသုံးကလဲအရမ်းကိုတန်ဖိုးထားနေတယ်ဆိုတာထင်ရှားတယ်။အရင်ကတော့သွမ့်အန်းကသူ့ဘဝရဲ့မရှိမဖြစ်ဘဲ။ကျိနမ်ဖုန်အတွက်ဘယ်သူကပိုအရေးပါလဲဆိုတာကိုဉာဏ်ပညာကြီးမားတဲ့လူကဘဲပြောနိုင်တော့မယ်။

'သူ့ကိုမှဲ့တစ်ပေါက်တောင်မစွန်းစေနဲ့နော်' ကျိနမ်ဖုန်သတိထပ်ပေးပြီးတော့မော့လင်ရှီးကိုချီပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။

'ကျွန်တော့်အလုပ်ကိုကျွန်တော်ပြီးမြောက်အောင်လုပ်ပေးမယ်လို့အာမခံပါတယ်' ကန့်ယွင်ထင်ခါးကိုမတ်ပြီး အလေးပြုတဲ့ပုံစံနဲ့ပြောလိုက်တယ်။

'ဟေး ဘယ်လိုလုပ်ပြီးနောက်လူချောတစ်ယောက်ရောက်နေရတာလဲ?ရှီးရှီး ဟမ် ရှီးရှီး.....ရှင်ကဘယ်သူလဲ?ရှင်ဘာလို့ကျွန်မတို့အိမ်ကရှီးရှီးကိုချီသွားရတာလဲ?လွှတ် သူ့ကိုအောက်ချပေး' ရွှီချင်းမန်လဲပြောချင်ရာတွေလျှောက်ပြောနေတယ်။

'မန်မန်.....မန်....ဝံပုလွေကြီးလာနေပြီ....ပြေး...ပြေးတော့' မော့လင်ရှီးတစ်ယောက်ကျိနမ်ဖုန်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာအငြိမ်မ‌နေဘဲအတင်းရုန်းကန်နေတယ်။

'ဝံပုလွေကြီးကဘယ်မှာလဲ?ဘယ်မှာလဲဝံပုလွေ?ငါသူနဲ့တိုက်မယ်။ဟမ် ဝံပုလွေကကပန်းရောင်ကြီးပါလား အိုး.....ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ။ဒီကိုလာပါဦး ဒီကအမကြီးကနမ်းချင်လို့' ရွှီချင်းမန်တစ်ယောက်ကန့်ယွင်ထင်ရဲ့ပါးကိုနမ်းဖို့လုပ်လိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့်သူမစကားဆုံးအောင်မပြောရသေးခင်မှာဘဲကန့်ယွင်ထင်ရဲ့ပန်း‌ရောင်အင်္ကျီပေါ်ကိုစားထားသမျှအကုန်အန်ချလိုက်တယ်။

ကန့်ယွင်ထင်ငိုချင်နေပေမယ့်မျက်ရည်မထွက်ဘူးဖြစ်နေတယ်။သူ့မျက်နှာကအကူအညီတောင်းနေတဲ့ပုံပေါ်နေပေမယ့်ကျိနမ်ဖုန်သူအသံတိတ်အကူအညီတောင်းနေတာကိုလျစ်ခလျူရှုပြီး မော့လင်ရှီးကိုချီပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။သူမသွားခင် မင်းကောင်းမယ်ထင်သလိုသာလုပ်လိုက်ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်သွားသေးတယ်။

သေစမ်းကွာ သူ့မှာဘယ်လိုလုပ်ပြီးဒီလိုအကိုမျိုးရှိနေရတာလဲ။ကန့်ယွင်ထင်စိတ်ညစ်နေပေမယ့်သူ့အလုပ်ဖြစ်တဲ့ဒီကအန်တီကိုဟိုတယ်ကိုပို့ပေးမလို့လုပ်လိုက်ရတယ်။

ကျိနမ်ဖုန်ကားယူလာတော့ ကန့်ယွင်ထင်နဲ့အတူတူမပြန်တော့ဘူး။

'အမ် ရှင်ကဘာလို့အားဖုန်နဲ့တူနေရတာလဲ?လက်မထပ်ခင်ကအားဖုန်လေ....ဟီး ဟီး....' မော့လင်ရှီးခုံမှာငြိမ်ငြိမ်မထိုင်ဘဲတစ်ခစ်ခစ်ရယ်နေတယ်။

'ငြိမ်ငြိမ်နေ မကြာခင်ကိုယ်တို့အိမ်ကိုရောက်တော့မယ်' ကျိနမ်ဖုန်ငမူးမလေးကိုကြည့်ပြီးကားကိုအရှိန်တင်လိုက်တယ်။ညလယ်ရောက်နေပြီဆို‌တော့ကားသိပ်မပိတ်တော့တာနဲ့ ၁နာရီကျော်ကျော်လောက်ဘဲကြာပြီး အိမ်ကိုရောက်လာတယ်။

သူတို့အိမ်ပြန်ရောက်တော့အားလုံးပြန်သွားကြပြီ။ကျိနမ်ဖုန်ငမူးမလေးမော့လင်ရှီးကိုချီလာပြီးဆိုဖာပေါ်မှာချထားလိုက်တယ်။ပြီးတော့မီးဖိုချောင်မှာသူမအတွက်အမူးပြေဟင်းရည်သွားလုပ်လိုက်တယ်။

'ကျွန်မမသောက်ချင်ဘူး။နံတယ်။ကျွန်မကချင်တယ်။ရှင့်လက်တစ်ဖက်ကကျွန်မလက်ကိုကိုင်ထား။နောက်လက်တစ်ဖက်ကကျွန်မခါးကိုဖက်လိုက်....ဒီလိုမျိုး....'
မော့လင်ရှီးလက်နဲ့သရုပ်ပြလိုက်တယ်။သူမတိမ်တွေပေါ်မှာရောက်နေသလိုမျိုးပေါ့ပါးနေပြီးကျိနမ်ဖုန်ကလဲသူမနဲ့အတူတူကနေတယ်။တိမ်တွေပေါ်မှာကျိနမ်ဖုန်ကသူမကိုနွေးနွေးထွေးထွေးပြုံးပြပြီးကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံနေတာ။

ဒါပေမယ့်ရုတ်တရက်မြင်ကွင်းကပြောင်းသွားပြီးကြမ်းတမ်းတဲ့ကျိနမ်ဖုန်ကပေါ်လာတယ်။သူကသူမမသောက်ချင်တဲ့ခါးတဲ့အရည်တွေကိုအတင်းသောက်ခိုင်းနေတယ်။

'မင်းကလိမ္မာပါတယ် ဒါသောက်ပြီးရင်ကိုယ်မင်းနဲ့အတူတူကပေးမယ်' ကျိနမ်ဖုန်သူမခေါင်းလေးကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်းနဲ့ချော့ပြောလိုက်တယ်။

'မသောက်ဘူး။နံတယ်။အရသာကလဲမကောင်းဘူး။ကျွန်မမသောက်ချင်ဘူး။ကျွန်မကချင်တယ်' မော့လင်ရှီးပြောချင်တာတွေကိုမထိန်းချုပ်တော့ဘဲစိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းထုတ်ပြောလိုက်တယ်။အရက်ကတကယ်ဘဲသတ္တိရှိစေတာကိုး။သူနည်းနည်းလေးဝင်သွားတာနဲ့လူကအကြောက်အလန့်လဲမရှိတော့ဘူး။

'လိမ္မာပါတယ် နည်းနည်းလေးဘဲသောက်လိုက်နော်။မင်းမြန်မြန်သောက်လိုက်ရင်ခဏ‌လေးနဲ့ကုန်သွားမှာ။မင်းသောက်ပြီးတာနဲ့ကိုယ်တို့ကကြမယ်လေ' ကျိနမ်ဖုန်အခက်တွေ့နေပြီ။သူ့မှာညီငယ်ညီမငယ်တွေမရှိတော့ကလေးလိုဖြစ်နေတဲ့သူကိုဆေးဘယ်လိုချော့တိုက်ရမလဲဆိုတာကိုမသိဘူးဖြစ်နေတယ်။ဒီအခြေအနေကသူ့အတွက်တော့ခေါင်းခြောက်စရာဘဲ။

တကယ်လဲအရက်မူးနေတဲ့မော့လင်ရှီးကကလေးလိုဖြစ်သွားတာ။

'ရှင်ဘာလို့စကားပြောနေတာလဲ?ရှင့်ကိုစကားပေးမပြောဘူး' မော့လင်ရှီးအမိန့်ပေးလိုက်ပြီးထရပ်လိုက်ကာ စကားပြောနေတဲ့ကျိနမ်ဖုန်ရဲ့ပါးစပ်ကိုသူ့ပါးစပ်နဲပိတ်ပေးလိုက်တယ်။

အခန်းကတိတ်ဆိတ်နေပြီးကန်လန့်ကာကလဲညလေအေးကြောင့်လှုပ်ရမ်းနေတယ်။ချစ်စရာကောင်းတဲ့မိန်းကလေးကဆိုဖာပေါ်မှာမတ်တပ်ရပ်နေပြီးကောင်လေးကိုနမ်းနေတယ်။အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ကောင်လေးရဲ့လက်တစ်ဖက်ကစွပ်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုကိုင်ထားပြီးနောက်လက်တစ်ဖက်ကဘယ်မှာထားရမှန်းမသိဘူးဖြစ်နေတယ်။သူတောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေပြီးသူ့ကိုနမ်းနေတဲ့မိန်းကလေးကိုအံ့ဩတကြီးစိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

Zawgyi

လူသြားလမ္းကက်ဥ္းေတာ့တစ္ခ်ိန္မွာကားတစ္စီးဘဲျဖတ္သြားလို႔ရတယ္။

ညဥ့္နက္ေနၿပီဆိုေတာ့လူသြားလူလာေတြလည္းသိပ္မရွိေတာ့ဘူး။တစ္ခါတစ္ခါေအးျမတဲ့ေလႏုေအးတိုက္ခတ္လာေတာ့ သစ္ပင္ေပၚကသစ္႐ြက္ေလးေတြကေျမႀကီးေပၚကိုေႂကြက်လာၾကတယ္။

ႏွင္းေတြက်ေနတဲ့ဓါတ္မီးတိုင္ေအာက္မွာေမာ့လင္ရွီးနဲ႔ ႐ႊီခ်င္းမန္တို႔ေက်ာခ်င္းကပ္ၿပီးထိုင္ေနၾကတယ္။သူတို႔ကိုၾကည့္ရတာအထီးက်န္ေနတဲ့ပုံဘဲ။

က်ိနမ္ဖုန္သူတို႔အနားကိုမသြားဘဲတိတ္တိတ္ေလးရပ္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။သူမက‌အေကာင္းျမင္စိတ္ရွိတဲ့သူ၊တစ္ခါတစ္ေလမွာ႐ူးမိုက္ၿပီးဘာမွစိုးရိမ္ပူပန္မႈမရွိတဲ့သူလို႔သူအၿမဲ‌ထင္ေနခဲ့တာ။အရာအားလုံးကိုသူမႏွလုံးသားရဲ႕အနက္ရႈိင္းဆုံးေနရမွာသိမ္းဆည္းထားလိမ့္မယ္လို႔သူမထင္ထားခဲ့ဘူး။

ဒဏ္ရာအမာ႐ြတ္ေတြကသာကြဲၿပဲၿပီးထြက္ေပၚမလာရင္လြယ္လြယ္နဲ႔ရွာေတြ႕ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။လူတိုင္းမွာဖုန္းကြယ္ထားခ်င္တဲ့ဒဏ္ရာေတြကိုယ္စီရွိၾကတယ္။သူမသိေသးတဲ့ေမာ့လင္ရွီးရဲ႕အေၾကာင္းေတြကအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ဆိုကိုက်ိနမ္ဖုန္ရွာ‌ေတြ႕သြားတယ္။

'ေဟး ဟိုကၾကက္မေလးႏွစ္ေကာင္ကလွလိုက္တာ။က‌ေလးမေလးေတြ ဒီအကိုကမင္းတို႔ေပ်ာ္ရမယ့္ေနရာကိုေခၚသြားေပးမယ္ေနာ္' မူး႐ူးေနတဲ့လူရဲ႕ရယ္သံေၾကာင့္က်ိနမ္ဖုန္အေတြးစျပတ္သြားတယ္။

'အကိုႀကီး ဒီတစ္ေယာက္ကအျပစ္ကင္းတဲ့ပုံေလးနဲ႔ခ်စ္စရာေလး။ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ေတာ္ေတာ္ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္။ဒီေန႔ကကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္
ေတာ့ကံေကာင္းတဲ့ေန႔ဘဲ' ဆံပင္အနီေရာင္ဆိုးထားတဲ့ေနာက္အမူးသမားတစ္ေယာက္ကဝင္ေျပာလိုက္တယ္။

'ရွီရွီး.....ၾကည့္ပါဦး....ဟိုမွာ႐ုပ္ဆိုးေကာင္ႏွစ္ေကာင္' ႐ႊီခ်င္းမန္ကေတာ့သူမတို႔ႀကဳံေတြ႕ရမယ့္အေျခအေနကိုမရိပ္မိေသးဘူး။

'ဟမ္ တကယ္ဘဲ႐ုပ္ဆိုး‌လိုက္တာ။ငါ့အားဖုန္လိုလဲမေခ်ာၾကဘူး' ေမာ့လင္ရွီးတစ္ေယာက္ကိုလက္ညႇိဳးထိုးၿပီးတစ္ခစ္ခစ္ခးရယ္ရင္းေျပာလိုက္တယ္။

'ယိုး ေကာင္မေလး မင္းကငါတို႔ေတြကို႐ုပ္ဆိုးတယ္လို႔ေျပာရဲတယ္ေပါ့ေလ။ခဏေနမွငါနဲ႔ငါ့အကိုႀကီးကတကယ္႐ုပ္ဆိုးလားမဆိုးဘူးလားဆိုတာမင္းတို႔ကိုျပေပးမယ္။ငါတို႔က႐ုပ္ဆိုးေပမယ့္လဲမင္းတို႔ေပ်ာ္သြားေအာင္ေတာ့လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္' ဆံပင္အနီအမူးသမားကေမာ့လင္ရွီးမ်က္ႏွာကိုကိုင္မလို႔လုပ္လိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္သူေမာ့လင္ရွီးမ်က္ႏွာကိုမထိရေသးခင္မွာဘဲအကန္ခံလိုက္ရတယ္။

'အား......' နာက်င္သြားတဲ့သူ႔ရဲ႕ဝမ္းဗိုက္ကိုကိုင္ၿပီးသူ႔ကိုကန္လိုက္တဲ့သူကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။

'မင္းမေသခ်င္ရင္ထြက္သြားလိုက္'  က်ိနမ္ဖုန္ေျပာလိုက္တယ္။

'မင္းကဘယ္သူလဲ?မင္းကဒီအဖိုးကိုရန္စရဲတယ္ေပါ့ေလ?မင္းငါ့အေၾကာင္းမၾကား အား!' သူစကားမဆုံးခင္မွာဘဲ သူလဲေယာက္်ားေလးေတြအထိမခံႏိုင္တဲ့ေနရာကိုအကန္ခံလိုက္ရတယ္။

'အကိုႀကီး အကိုႀကီး သြားၾကရေအာင္'  ဆံပင္အနီေရာင္နဲ႔ငမူးကသတၱိသိပ္မရွိေတာ့နာေနတာကိုေအာင့္ၿပီးသူ႔သူငယ္ခ်င္းေဘးကိုေလးဘက္ေထာက္ၿပီးသြားလိုက္တယ္။

'ေဟ့ေကာင္‌ ေနာက္တစ္ခါငါမင္းကိုေတြ႕ရင္မင္းျပန္ေပးဆပ္ရမယ္' အမူးေျပသြားသလိုရွိတဲ့လူလဲသူ႔ဂြၾကားကိုအုပ္ၿပီးႀကိမ္းေမာင္းလိုက္တယ္။

က်ိနမ္ဖုန္ကေတာ့သူတို႔လိုေဒသခံလူမိုက္ေတြကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူး။

'ရွီးရွီ ဒီလူကေခ်ာလိုက္တာ..….တစ္ခ်က္ကန္လိုက္တာနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ကိုထြက္ေျပးသြားေစႏိုင္တယ္။ဟား ဟား သူရဲေကာင္းႀကီးကဒုကၡေရာက္ေနတဲ့မိန္းကေလးကိုကယ္တင္ၿပီး ဟီး ဟီး ။ရွီးရွီး နင္ေတာ့.....ရင္ခုန္ဖြယ္ရာဆုံေတြ႕ရတဲ့ဇာတ္လမ္းေလးျဖစ္ေတာ့မယ္' ႐ႊီခ်င္းမန္ရဲ႕မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့လက္ညႇိဳးကက်ိနမ္ဖုန္ကိုၫႊန္ျပေနတယ္။

႐ႊီခ်င္းမန္ကိုက်ိနမ္ဖုန္ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။

သူဒီဘဝမွာဒါက႐ႊီခ်င္းမန္ကိုပထမဆုံးအႀကိမ္ေတြ႕ဖူးျခင္းဘဲ။အရင္ဘဝတုန္းက ေမာ့လင္ရွီးရဲ႕ဈာပနာကိုဒီမိန္းကေလးကအ႐ူးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးေရာက္လာၿပီးသူ႔ကိုပါး႐ိုက္သြားတယ္။သူကေမာ့လင္ရွီးနဲ႔မတန္ဘူးလို႔လဲေျပာဆိုသြားတယ္။

သိပ္မၾကာလိုက္ဘူးသူမလဲကားတိုက္ခံရၿပီးဆုံးသြားတယ္လို႔သူၾကားခဲ့တယ္။သူမရဲ႕ဈာပနကိုသြားတဲ့လူ တစ္ေယာက္မွမရွိခဲ့ဘူး။

ေမာ့လင္ရွီးရဲ႕ဒိုင္ယာရီေနာက္ဆုံးစာမ်က္ႏွာမွာ႐ႊီခ်င္းမန္အေၾကာင္းေရးထားတာကိုသူေတြ႕ခဲ့တယ္။သူမဘဝေမွာင္မိုက္ၿပီးအထီးက်န္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူမေဘးနားမွာ႐ႊီခ်င္းမန္ဆီရွိေနခဲ့တာေၾကာင့္
အလင္းေရာင္နဲ႔ေႏြးေထြးမႈကိုရရွိခဲ့တာတဲ့။

သူ႐ႊီခ်င္းမန္ကိုတြဲထူေပးလို႔မရဘူး။သူမကိုမတြဲထူေပးခ်င္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္ တြဲထူေပးလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။အခုတ‌ေလာသူျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္။သူေမာ့လင္ရွီးကလြဲၿပီးတျခားမိန္းကေလးေတြကိုမထိခ်င္မကိုင္ခ်င္ျဖစ္ေနတယ္။

က်ိနမ္ဖုန္တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုစဥ္းစားမိသြား‌ၿပီး ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္တယ္။

'မင္းဘယ္မွာလဲ?ဒီမွာအေရးႀကီးေနလို႔အျမန္လာခဲ့။မင္းဒီနားေရာက္ေနတာငါသိတယ္'

'ဟုတ္တယ္ အခုခ်က္ခ်င္းျမန္ျမန္လာခဲ့'

'မင္းဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာကိုငါစိတ္မဝင္စားဘူး။အေရးႀကီးတာမင္းဒီကိုေရာက္လာဖို႔ဘဲ'

က်ိနမ္ဖုန္ဖုန္းေျပာၿပီးသြားေတာ့ေျမႀကီးေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ေမာ့လင္ရွီးကိုဆြဲထူလိုက္ၿပီးသူမကိုၾကည့္လိုက္တယ္။သူမရဲ႕မ်က္ႏွာကရာသီဥတုေၾကာင့္ေရာအရက္ေၾကာင့္ေရာနီရဲေနၿပီ။

အေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီးသူ႔ကုတ္အက်ႌကို႐ႊီခ်င္းမန္ရဲ႕ကိုယ္ေပၚၿခဳံေပးလိုက္တယ္။သူလဲေအးေနေပမယ့္ေျမႀကီးေပၚမွာဒီအတိုင္းထိုင္ေနတဲ့႐ႊီခ်င္းမန္ကိုေတာ့လ်စ္လ်ဴရႈထားလို႔မရဘူး။ဒီမိန္းကေလးကေမာ့လင္ရွီးအတြက္အရမ္းအေရးပါတဲ့လူျဖစ္ေနတာကိုး။

မိနစ္၂၀ေလာက္ၾကာေတာ့

'ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ၿပီ အကိုသုံး။တကယ္သာအေရးႀကီးကိစၥမဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအေႏွာင္အယွက္ေပးတဲ့အတြက္အကို႔ကိုေျမႀကီးေပၚကိုင္ေပါက္ပစ္မယ္'
ေမာ္ဒယ္ျမင့္ဇိမ္ခံကားအေကာင္းစားႀကီးကက်ိနမ္ဖုန္ေဘးမွာရပ္သြားၿပီးကားထဲကေန‌ပန္းေရာင္ဝတ္စုံဝတ္ထားတဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆင္းလာတယ္။

သူ႔ဖက္ရွက္ကိုမၾကည့္ဘဲ ႐ုပ္ရည္ကိုဘဲၾကည့္မယ္ဆိုရင္အေတာ္ေခ်ာတယ္လို႔ေျပာလို႔ရတယ္။ဒါေပမယ့္အခုလိုေအးေနတဲ့ေန႔မ်ိဳးမွာစတိုင္ထုတ္ၿပီးပါးပါးေလးဘဲဝတ္လာတာကေကာင္းပါ့မလား?

'ဒီမိန္းကေလးကိုဟိုတယ္ပို႔ေပးၿပီး သူ႔ကိုသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးဖို႔လူငွားေပးလိုက္' သူပန္းေရာင္ဝတ္စုံဝတ္ထားတဲ့စြန္းေပါင္နမ္ရဲ႕စကားကိုလ်စ္လ်ဴရႈၿပီး‌ေျပာလိုက္တယ္။

'အိုး ဒီမိန္းကေလးကေတာ္ေတာ္လွတာဘဲ။မင္းကေတာ္ေတာ္လွေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ဒီကသခင္ေလးကကူညီေပးလိုက္ပါ့မယ္။အမ္ အမ္ မဟုတ္ေသးပါဘူး။အကို႔လက္ထဲကမိန္းကေလးကပိုလွတာ'

က်ိနမ္ဖုန္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးဟာၾကက္သီးထစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ေအးစက္သြားၿပီး: 'ဒါမင္းရဲ႕မရီး။ၿပီးေတာ့မင္းလက္ထဲကမိန္းကေလးကိုမင္းရဲ႕ဘိုးေဘးေတြလိုမ်ိဳးဆက္ဆံတာေကာင္းလိမ့္မယ္။မင္းရဲ႕မေကာင္းတဲ့အေတြးေတြကိုေဖ်ာက္ပစ္လိုက္'

'ကြၽန္ေတာ္နားၾကားမွားသြားတာလား?အကိုဘာေျပာလိုက္တာ?မရီးေပါ့ေလ?သူမကအကိုတစ္ရဲ႕မိန္းမလား?ဒါမွမဟုတ္
အကိုႏွစ္မိန္းမလားအကို႔မိန္းလား?ဒါေပမယ့္ဒါလဲမဟုတ္ေသးပါဘူး။အကိုတစ္ကအိမ္ေထာင္က်သြားတာေလးငါးႏွစ္ရွိေနၿပီ။ကြၽန္ေတာ္အကိုႏွစ္နဲ႔အကိုသုံးရဲ႕မဂၤလာပြဲကိုလဲမတက္ရေသးပါဘူး' သူပထမဆုံးေျပာလိုက္တဲ့စကားကိုၾကည့္ၿပီးကန႔္ယြင္ထင္ကမိန္းကေလးေတြဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတဲ့‌ေလာင္းကစားသမား
ဆိုတာကိုသိႏိုင္တယ္။

စြန္းေပါင္နမ္ကသူတို႔ကိုအကိုတစ္အကိုႏွစ္လို႔ေခၚေနေပမယ့္လဲသူတို႔ကေသြးသားမေတာ္စပ္ၾကဘူး။ဒါေပမယ့္လဲေနာက္ေက်ာကိုဓါးနဲ႔ထိုးမွာကိုစိတ္ပူစရာမလိုတဲ့ယုံၾကည္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းဆက္‌ဆံေရးမ်ိဳးဘဲ။

အကိုတစ္လုရွင္းရန္ကAၿမိဳ႕ရဲ႕လက္ရွိဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္‌ေယာက္။

အကိုႏွစ္ကုန႔္ဇယ္ယြင္ကနာမည္ႀကီးဒီဇိုင္နာျဖစ္ၿပီး ဉာဏ္ပညာလဲႀကီးမားတယ္။ကိုယ္ခံပညာကလြဲရင္ က်န္တာအကုန္လုပ္ႏိုင္တယ္။အထူးသျဖင့္ဦးေႏွာက္သုံးၿပီးလုပ္ရမယ့္အရာမ်ိဳးေတြေပ့ါ။

အကိုသုံးျဖစ္တဲ့က်ိနမ္ဖုန္ကေတာ့ က်ိမိသားစုမွာက်ိ‌ေဝ့နဲ႔က်ိနမ္ဖုန္ဆိုၿပီးသား၂ေယာက္ရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကအ‌ေဖတူအေမကြဲညီအကိုေတြျဖစ္ၿပီးအသက္၁၃ႏွစ္ကြာတယ္။က်ိေဝ့ကအခုလက္ရွိက်ိမိသားစုရဲ႕‌စီးပြါးေရးကိုဦးစီးေနတယ္။ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကအေမေတြမတူၾကေပမယ့္ၿပိဳင္ဆိုင္ျခင္းလဲမရွိၾကဘူး။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအသက္လဲအမ်ားႀကီးကြာေတာ့တူညီတဲ့ေနရာလဲသိပ္မရွိဘူး။

ေနာက္ဆုံးအကိုေလးျဖစ္တဲ့စြန္းေပါင္နမ္ရဲ႕နာမည္အရင္းကကန႔္ယြင္ထင္တဲ့။သူကအဖြဲ႕ထဲမွာအပ်င္းအထူဆုံးသူျဖစ္ၿပီးမိန္းကေလးေတြအေပ်ာ္အပါးေတြနဲ႔ဘဲအခ်ိန္ကုန္ေနတာ။တကယ္ေတာ့သူကဝမ္မိသားစုရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာအေမြဆက္ခံသူဘဲ။

'ဒါငါ့မိန္းမေမာ့လင္ရွီးတဲ့။အဲ့ဒါကသူ႔သူငယ္ခ်င္း႐ႊီခ်င္းမန္တဲ့' က်ိနမ္ဖုန္ကတျခားသူေတြကိုရွင္းျပခဲတယ္။ဒါကသူ႔ႏွစ္ဘဝလုံးမွာသူ႔မိန္းမကိုတျခားသူေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးျဖစ္တာပထမဆုံးအႀကိမ္ဘဲ။

'အကိုသုံး......အကို.....အကိုကြၽန္ေတာ့္ကိုေနာက္ေနတာမဟုတ္လား?ဒါဆိုသြမ့္အန္းရန္ကေရာ?' ကန႔္ထင္ယြင္အံ့ဩသြားတယ္။ဒီသတင္းကိုၾကားရတာသူ႔ေခါင္းကိုဗုံးနဲ႔အပစ္ခံလိုက္ရသလိုဘဲ။

'ငါမင္းကိုညာစရာဘာအေၾကာင္းမွမရွိဘူး။ေနာက္တစ္ခါေတြ႕ေတာ့မွအားလုံးေျပာျပမယ္။အခုေတာ့သူ႔ကိုမင္းကားထဲထည့္လိုက္ဦး'

'အိုး....ခ်က္ခ်င္းႀကီးလား' ကန႔္ယြင္ထင္စိတ္ေတြရႈပ္ေထြးေနတုန္းဘဲ။

အခုဘယ္ကေန႐ုတ္တရက္ႀကီးေပၚထြက္လာမွန္းမသိတဲ့မရီးကိုအကိုသုံးကလဲအရမ္းကိုတန္ဖိုးထားေနတယ္ဆိုတာထင္ရွားတယ္။အရင္ကေတာ့သြမ့္အန္းကသူ႔ဘဝရဲ႕မရွိမျဖစ္ဘဲ။က်ိနမ္ဖုန္အတြက္ဘယ္သူကပိုအေရးပါလဲဆိုတာကိုဉာဏ္ပညာႀကီးမားတဲ့လူကဘဲေျပာႏိုင္ေတာ့မယ္။

'သူ႔ကိုမွဲ႔တစ္ေပါက္ေတာင္မစြန္းေစနဲ႔ေနာ္' က်ိနမ္ဖုန္သတိထပ္ေပးၿပီးေတာ့ေမာ့လင္ရွီးကိုခ်ီၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။

'ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ကိုကြၽန္ေတာ္ၿပီးေျမာက္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္လို႔အာမခံပါတယ္' ကန႔္ယြင္ထင္ခါးကိုမတ္ၿပီး အေလးျပဳတဲ့ပုံစံနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။

'ေဟး ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေနာက္လူေခ်ာတစ္ေယာက္ေရာက္ေနရတာလဲ?ရွီးရွီး ဟမ္ ရွီးရွီး.....ရွင္ကဘယ္သူလဲ?ရွင္ဘာလို႔ကြၽန္မတို႔အိမ္ကရွီးရွီးကိုခ်ီသြားရတာလဲ?လႊတ္ သူ႔ကိုေအာက္ခ်ေပး' ႐ႊီခ်င္းမန္လဲေျပာခ်င္ရာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္။

'မန္မန္.....မန္....ဝံပုေလြႀကီးလာေနၿပီ....ေျပး...ေျပးေတာ့' ေမာ့လင္ရွီးတစ္ေယာက္က်ိနမ္ဖုန္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာအၿငိမ္မ‌ေနဘဲအတင္း႐ုန္းကန္ေနတယ္။

'ဝံပုေလြႀကီးကဘယ္မွာလဲ?ဘယ္မွာလဲဝံပုေလြ?ငါသူနဲ႔တိုက္မယ္။ဟမ္ ဝံပုေလြကကပန္းေရာင္ႀကီးပါလား အိုး.....ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ဒီကိုလာပါဦး ဒီကအမႀကီးကနမ္းခ်င္လို႔' ႐ႊီခ်င္းမန္တစ္ေယာက္ကန႔္ယြင္ထင္ရဲ႕ပါးကိုနမ္းဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္သူမစကားဆုံးေအာင္မေျပာရေသးခင္မွာဘဲကန႔္ယြင္ထင္ရဲ႕ပန္း‌ေရာင္အက်ႌေပၚကိုစားထားသမွ်အကုန္အန္ခ်လိုက္တယ္။

ကန႔္ယြင္ထင္ငိုခ်င္ေနေပမယ့္မ်က္ရည္မထြက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။သူ႔မ်က္ႏွာကအကူအညီေတာင္းေနတဲ့ပုံေပၚေနေပမယ့္က်ိနမ္ဖုန္သူအသံတိတ္အကူအညီေတာင္းေနတာကိုလ်စ္ခလ်ဴရႈၿပီး ေမာ့လင္ရွီးကိုခ်ီၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။သူမသြားခင္ မင္းေကာင္းမယ္ထင္သလိုသာလုပ္လိုက္ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္သြားေသးတယ္။

ေသစမ္းကြာ သူ႔မွာဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဒီလိုအကိုမ်ိဳးရွိေနရတာလဲ။ကန႔္ယြင္ထင္စိတ္ညစ္ေနေပမယ့္သူ႔အလုပ္ျဖစ္တဲ့ဒီကအန္တီကိုဟိုတယ္ကိုပို႔ေပးမလို႔လုပ္လိုက္ရတယ္။

က်ိနမ္ဖုန္ကားယူလာေတာ့ ကန႔္ယြင္ထင္နဲ႔အတူတူမျပန္ေတာ့ဘူး။

'အမ္ ရွင္ကဘာလို႔အားဖုန္နဲ႔တူေနရတာလဲ?လက္မထပ္ခင္ကအားဖုန္ေလ....ဟီး ဟီး....' ေမာ့လင္ရွီးခုံမွာၿငိမ္ၿငိမ္မထိုင္ဘဲတစ္ခစ္ခစ္ရယ္ေနတယ္။

'ၿငိမ္ၿငိမ္ေန မၾကာခင္ကိုယ္တို႔အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့မယ္' က်ိနမ္ဖုန္ငမူးမေလးကိုၾကည့္ၿပီးကားကိုအရွိန္တင္လိုက္တယ္။ညလယ္ေရာက္ေနၿပီဆို‌ေတာ့ကားသိပ္မပိတ္ေတာ့တာနဲ႔ ၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ဘဲၾကာၿပီး အိမ္ကိုေရာက္လာတယ္။

သူတို႔အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့အားလုံးျပန္သြားၾကၿပီ။က်ိနမ္ဖုန္ငမူးမေလးေမာ့လင္ရွီးကိုခ်ီလာၿပီးဆိုဖာေပၚမွာခ်ထားလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့မီးဖိုေခ်ာင္မွာသူမအတြက္အမူးေျပဟင္းရည္သြားလုပ္လိုက္တယ္။

'ကြၽန္မမေသာက္ခ်င္ဘူး။နံတယ္။ကြၽန္မကခ်င္တယ္။ရွင့္လက္တစ္ဖက္ကကြၽန္မလက္ကိုကိုင္ထား။ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကကြၽန္မခါးကိုဖက္လိုက္....ဒီလိုမ်ိဳး....'
ေမာ့လင္ရွီးလက္နဲ႔သ႐ုပ္ျပလိုက္တယ္။သူမတိမ္ေတြေပၚမွာေရာက္ေနသလိုမ်ိဳးေပါ့ပါးေနၿပီးက်ိနမ္ဖုန္ကလဲသူမနဲ႔အတူတူကေနတယ္။တိမ္ေတြေပၚမွာက်ိနမ္ဖုန္ကသူမကိုေႏြးေႏြးေထြးေထြးၿပဳံးျပၿပီးၾကင္ၾကင္နာနာဆက္ဆံေနတာ။

ဒါေပမယ့္႐ုတ္တရက္ျမင္ကြင္းကေျပာင္းသြားၿပီးၾကမ္းတမ္းတဲ့က်ိနမ္ဖုန္ကေပၚလာတယ္။သူကသူမမေသာက္ခ်င္တဲ့ခါးတဲ့အရည္ေတြကိုအတင္းေသာက္ခိုင္းေနတယ္။

'မင္းကလိမၼာပါတယ္ ဒါေသာက္ၿပီးရင္ကိုယ္မင္းနဲ႔အတူတူကေပးမယ္' က်ိနမ္ဖုန္သူမေခါင္းေလးကိုဖြဖြေလးပြတ္ေပးရင္းနဲ႔ေခ်ာ့ေျပာလိုက္တယ္။

'မေသာက္ဘူး။နံတယ္။အရသာကလဲမေကာင္းဘူး။ကြၽန္မမေသာက္ခ်င္ဘူး။ကြၽန္မကခ်င္တယ္' ေမာ့လင္ရွီးေျပာခ်င္တာေတြကိုမထိန္းခ်ဳပ္ေတာ့ဘဲစိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းထုတ္ေျပာလိုက္တယ္။အရက္ကတကယ္ဘဲသတၱိရွိေစတာကိုး။သူနည္းနည္းေလးဝင္သြားတာနဲ႔လူကအေၾကာက္အလန႔္လဲမရွိေတာ့ဘူး။

'လိမၼာပါတယ္ နည္းနည္းေလးဘဲေသာက္လိုက္ေနာ္။မင္းျမန္ျမန္ေသာက္လိုက္ရင္ခဏ‌ေလးနဲ႔ကုန္သြားမွာ။မင္းေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ကိုယ္တို႔ကၾကမယ္ေလ' က်ိနမ္ဖုန္အခက္ေတြ႕ေနၿပီ။သူ႔မွာညီငယ္ညီမငယ္ေတြမရွိေတာ့ကေလးလိုျဖစ္ေနတဲ့သူကိုေဆးဘယ္လိုေခ်ာ့တိုက္ရမလဲဆိုတာကိုမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ဒီအေျခအေနကသူ႔အတြက္ေတာ့ေခါင္းေျခာက္စရာဘဲ။

တကယ္လဲအရက္မူးေနတဲ့ေမာ့လင္ရွီးကကေလးလိုျဖစ္သြားတာ။

'ရွင္ဘာလို႔စကားေျပာေနတာလဲ?ရွင့္ကိုစကားေပးမေျပာဘူး' ေမာ့လင္ရွီးအမိန႔္ေပးလိုက္ၿပီးထရပ္လိုက္ကာ စကားေျပာေနတဲ့က်ိနမ္ဖုန္ရဲ႕ပါးစပ္ကိုသူ႔ပါးစပ္နဲပိတ္ေပးလိုက္တယ္။

အခန္းကတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးကန္လန႔္ကာကလဲညေလေအးေၾကာင့္လႈပ္ရမ္းေနတယ္။ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့မိန္းကေလးကဆိုဖာေပၚမွာမတ္တပ္ရပ္ေနၿပီးေကာင္ေလးကိုနမ္းေနတယ္။အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကစြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုကိုင္ထားၿပီးေနာက္လက္တစ္ဖက္ကဘယ္မွာထားရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။သူေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနၿပီးသူ႔ကိုနမ္းေနတဲ့မိန္းကေလးကိုအံ့ဩတႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။