~အ့ ......အ့......အ့.....~
"ကိုကို မြန်မြန်လုပ်ပေး ကလေးပြီးတော့မယ်
အွန်း.......အ့.....အူး....."
"ကလေးသဘောကွာ"
~အင့်.....အင့်....အင့်.....အ့.....ဖတ်....ဖတ်...~
အခန်းထဲမှာအသံပေါင်းစုံ ပျံ့နှံ့နေတယ်
"အားးးးးးးးးမြန်မြန်လေး......အားးးးးးးး
ပြီးချင်နေပြီ......မြန်....မြန်မြန်လေး"
"ကိုယ်တို့တူတူပီးရအောင်ကွာ "
"ဟုတ်"
အချက်၂၀လောက်ခပ်ပြင်းပြင်း
စောင့်လို့အပြီးမှာတော့
~အားးးးးး ပြီးပြီ.....အားးးး~
လရောင်ရည်နှစ်မျိုးဟာ သုတရဲ့ ဗိုက်နဲ့
ပေါင်ကြားမှာ ရောနှောသွားတယ်
သုတရဲ့ခါးလေးကိုဖက်ပြီး
~ရွှတ်.....~
ပါးအိအိလေးကို အမောပြေအနမ်းလေး
ချွေလိုက်တယ် ချွေးလေးတွေစို့နေတဲ့
နှာဖူးပြင်လေးကို နှနှယွယွလေး ချွေးသုတ်
ပေးလိုက်တယ်
"ဝက်ကလေး မောသွားလား"
"ဟင်.."
သုတမဖြေနိုင်သေးပါဘူး ကောင်းတုန်း
ကတော့ ဇွတ်တောင်းနေပြီး ခုတော့ အသက်
ဝအောင် ရှုနေလေရဲ့
~ရွှတ်....~
ပါးလေးကိုထပ်နမ်းလိုက်တယ်
"ကိုယ့်ဝက်လေးက အဲ့သလောက်တောင်မောသွားတာလား"
"မောတာပေါ့...."
ခုမှပြန်ဖြေနိုင်ပါတော့တယ်
မင်းကြီးက သဘောကျပြီးပြုံးလိုက်တယ်
"တအားမောသွားတယ်ထင်တယ်"
"ဟုတ်တယ် .... ဒါပေမဲ့ ကိုကိုက အဲလေ
မောင်ကြီးကပိုမောမှာပေါ့"
"မမောပါဘူး ကိုယ်ကသက်လုံကောင်းပြီးသား နောက်တခါတောင်ထပ်စလို့ရတယ်နော်
စမ်းကြည့်မလား ကိုယ်သက်လုံဘယ်လောက်ကောင်းသလဲလို့...?"
"ဟာ ..... တော်ပြီလေနော်.... ညကျမစားဘူးလားပြော"
"စားမှာလေ..."
"စားချင်ရင်ခုတော်တော့ အားပြန်မွေးရအုံးမယ် လူလဲပျော့နေပြီ ဟွန့်"
"ဟုတ်ပါပြီ ကိုယ့်မိဖုရားလေးရယ်
အားမွေးထားနော် ညကျအသားကုန်ကြမ်းမှာ
အား...အား...တောင်မအော်နိုင်ပူး
ဖြစ်သွားမယ်"
"မောင်ကြီးနော်"
"ဟာ ကိုကိုလို့ခေါ်ပါ မဟုတ်ရင်လဲယောကျာ်း
လို့ခေါ်"
"ခေါ်ပူး ခေါ်ရင်သူ့ဟာလေးကထောင်လာတာကိုများ"
"အံမယ် အံမယ် ရာရာစစ
ကိုယ့်ရဲ့မြွေကြီးကို သူ့ဟာလေးတဲ့
ညကမှတွေ့မယ်"
"အရ် တွေ့ပူး မှားသွားလို့ ယောင်သွားလို့"
"ဟွန်း..ဝက်လေးနော်
ကိုယ်ကတော့ ကုတင်ကျိုးအောင်ထိလုပ်ပစ်မှာ မနက်ကျ ညီလာခံလဲဖျက်ထားတယ်
အကုန်ရှင်းထားတာ ကလေးနဲ့တညလုံးဘုပြီး
တမနက်လုံးအိပ်ပြီး အနားယူမှာ"
"ဟာ မောင်ကြီးနော် သနားပါအုံး"
"ကလေးစကား ကလေးတာဝန်ယူရမှာလေ ဘယ်သူကအရင်စတာလဲနော်"
"ဟုတ်ပါတယ် ကလေးစတာ ဒီမှာလဲကြည့်အုံး ဒီသေးသေးလေးထဲကို အဲ့ဟာကြီးကဝင်မလားလို့"
လို့ပြောရင်း လက်လေးနဲ့ တင်ပဆုံမှာရှိနေတဲ့
အသားလုံးလေးနှစ်လုံးကိုဖြဲပြတယ်
အသားလုံးနှစ်လုံးကြားထဲက ပွင့်ချပ်နီနီ
ရဲရဲလေးက လှလှပပလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး
မြွေကြီးကိုမြူဆွယ်နေသလိုပါပဲ
ဖင်လေးထောင်ပြီး သူ့ဘာသာ ပြန်ဖြဲပြနေတဲ့
ပုံလေးက မင်းကြီးအဖို့တော့ အသည်းခိုက်နေ
ရတာပေါ့ သည်းမခံနိုင်တဲ့အဆုံးမှာတော့
~ပြွတ်စ်....~
"အို... မောင်ကြီးနော်"
သုတ ကပျာကသီပြန်ထိုင်လိုက်တယ်
မင်းကြီးကိုမျက်စောင်းလေးဆွေထိုးလိုက်တယ်
"ကိုယ်စိတ်မထိန်းနိုင်လိုက်လို့"
ချစ်ရတဲ့မိဖုရားလေး စိတ်ဆိုးမှာစိုးလို့
ပြန်တောင်းပန်လိုက်တယ်
"ဟွန့် ....အာ့ပြောတာ
နှာဘူးကြီး"
"ဟုတ်ပါတယ်ကွာ ကိုယ်ကနှာဘူးကြီး
အာ့ကြောင့်မို့ ညကျအဝကြမ်းပစ်မယ်"
"ယောကျာ်းကလဲ နဲနဲလျော့ပါအုံး
ဝက်လေးကိုသနားပါအုံး"
"သနားလို့မှအားမွေးခိုင်းထားတာကို"
"ဟွန်း"
"ကလေးရဲ့ ပေါင်က နီရဲနေပြီ
နာသွားလား...?"
"နာတာပေါ့"
"ဖွဖွ အဆောင်ကျကိုယ်ဆေးထည့်ပေးမယ်"
"ဟွန့် ဆေးထည့်ပေးဖို့ဆေးယူရင်လဲများများယူထား"
"ဘာလို့လဲ ကလေးရဲ့....?"
"ညကျ ဘုပြီးရင် လူးရအောင်လို့"
"ဪ မကွဲစေရပါဘူးကွာ နော်"
သုတ မျက်စောင်းလေးဆွေထိုးလိုက်တယ်
"ကလေးကို လမ်းလျောက်ဆိုပြီးတော့
ညာခေါ်လာတယ် ဟွန့်"
"မညာပါဘူးကွာ တကယ်လဲလမ်းလျောက်ထွက်လာတာပဲဂာကို စိတ်မထိန်းနိုင်တော့တာတော့ကိုယ်လဲမတတ်နိုင်ဘူးလေ"
"ဟွန့် ကြည့်အုံး ကလေးမှာပေကုန်ပြီ.."
"ဟီး ..... ချစ်စရာလေး.....အသည်းတောင်ယားလာပြန်ပြီ"
"ယားရင် အဲ့အသည်းကိုထုတ်ပြီးကုတ်"
"ကိုယ့်အသည်းက အပြင်မှာလေ ဒီကဝက်လေးက ကိုယ့်အသည်းလေး"
"ဟွန့် စကားကလဲအရမ်းတတ်"
"မတတ်ပါဘူးကွာ ကလေးကြောင့် ရင်ဘတ်
ထဲကနေထွက်လာတာ"
"ဟုတ်ပါပြီ ဒါကိုဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ ..?
ပေနေတာတွေကို....."
"လှဲလိုက်"
"ဟွန်...?"
"လှဲလိုက်ပါ"
"ဟုတ်ဟုတ်.....ဘုမသိဘမသိနဲ့ လှဲလိုက်တယ်"
မင်းကြီးက သုတပေါင်ပေါ်ကိုခွတက်လိုက်
တယ် ဗိုက်ပေါ်ကလရောင်ရည်တွေကို
လျှာနဲ့လျက်ပြီး သောက်သုံးပစ်လိုက်တယ်
"အာ ဒီလူကြီးနော် ဘာမှန်းလဲမသိဘူး
ယားတယ်ကွ"
"မယားပါနဲ့ကွာ ကိုယ်ကသန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးတာကို"
"ဟင့်..ဟင့်...ချက်နားမထိနဲ့...ယားတယ်"
ပေါင်ပေါ်ကလရောင်ရည်တွေပါ သောက်သုံး
လိုက်တယ်
"ကဲ ပြောင်သွားပြီ...."
"ဆင်းတော့ ဆင်း..ဆင်း.."
"ဘာလို့လဲ.."
"အဝတ်ဝတ်တော့မယ် "
"ဪ လာကိုယ်ဝတ်ပေးမယ်"
သုတကို အဝတ်ဝတ်ပေးလိုက်တယ် မင်းကြီး
လဲအဝတ်ပြန်ဝတ်လိုက်တယ် ပြီးမှ တံခါးတွေ
ပြန်ဖွင့်လိုက်တယ်
"လာ အဆောင်ပြန်ပြီးဆေးထည့်ရအောင်"
"ဟုတ်"
သုတလမ်းနဲနဲပဲလျောက်ပြီး ခွေကျသွားတယ်
"ကလေး..ကလေး..ဘာဖြစ်သွားတာလဲ..?"
သုတက မင်းကြီးကိုရှက်နေတဲ့မျက်နှာထားနဲ့
ပြန်ပြောလိုက်တယ်
"ခြေထောက်က ခွေယိုင်နေပြီ လမ်းလျောက်နိုင်တော့ပူး"
"ဟောဗျာ ကိုယ့်မိဖုရားလေးကနုလိုက်တာ"
ဆိုပြီး သုတကိုပွေ့ချီလိုက်တယ်
"ပင်ပန်းနေပြီ နောက်ရက်မှမယ်တော်ကြီးဆီ
သွားရအောင်လေနော်.."
"အင်းပါ မိဖုရားသဘော အားမွေးဖို့ကအရေးကြီးတယ် အဆောင်တော်ရောက်ရင်
အိပ်ပြီး အားမွေးထားနော်"
"ဟွန့် ကိုကိုနှာဘူး"
"ဟား....မကြောက်မလန့်နဲ့..လမ်းမှာတင်
တချီပြီးသွားချင်နေတာလား"
"ပြီးချင်ပူး အားရှိတော့ပါဘူးဆို"
"ဟားးး ဟုတ်ပါပြီ စတာပါ
သိပါတယ်"
ခနနေတော့အဆောင်ကိုပြန်ရောက်လာတယ်
"မင်းကြီးရယ်ကြာလိုက်တယ် ဒီမှာစိတ်ပူနေလိုက်ရတာ"
ကုန်းကုန်းကပြောလိုက်တယ်
"မကြာပါဘူး ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့"
"ကြာတာပေါ့ ဒါနဲ့ မိဖုရားလောင်းက
ဘာဖြစ်လာတာ "
"အားမရှိတော့လို့ချီလာတာ"
"ဘာလို့အားမရှိတော့တာ"
"ဘာဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ မင်းအကြောင်းပါလား
စကားကိုရှည်တယ် တံခါးဖွင့် ပြီးရင်ဆေးယူလာခဲ့"
"ဘာဆေးလဲ "
"အနာကိုထည့်တဲ့ဆေး တမျိုးမျိုးယူခဲ့"
"ဟုတ်"
ကုန်းကုန်းကတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တယ်
မင်းကြီးလဲ သုတကိုအခန်းထဲချီခေါ်သွားပြီး
ကုတင်ပေါ် ချပေးလိုက်တယ်
သုတကပင်ပန်းလွန်းတော့ အိပ်တောင်ပျော်
နေပြီတဲ့
"ကိုယ့်ဝက်လေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ"
သူတပါးကိုတချက်နမ်းလိုက်တယ်
~ရွှတ်...~
အဲ့ချိန်ကုန်းကုန်းကတံခါးပိတ်ပြီး ဆေးသွား
ယူနေလေရဲ့ ပါးစပ်ကလဲပွစိပွစိနဲ့
ပြောနေတယ်
"မင်းကြီးကလဲ ဒီမိဖုရားရောက်လာကတည်းက ငါ့ကိုအဖတ်တောင်မလုပ်တော့ဘူး အဖြစ်သည်းနေလိုက်တာ သူပဲချစ် သူပဲလုပ် သူပဲစိတ်ပူ အခုလဲ မိဖုရားကိုဆေးလူးပေးဖို့ပဲဖြစ်ရမယ် ဟိုကနုနုလေးကို အသားကုန်များလုပ်လိုက်လားမသိ
လုပ်ရင်လဲအိပ်ဆောင်ပြန်လုပ်ပ့လားလို့
ခုတော့ တွေ့ကရာနေရာလုပ်လာတော့ပွန်းပဲ့ကုန်ပြီပေါ့"
ဆိုပြီး တစ်ယောက်ထဲလျှေက်ပြောနေတယ်
ဆေးယူပြီးအပြန်လမ်းမှာ မယ်တော်ကြီးနဲ့
တွေ့ပြန်တယ်
"ဟဲ့ ကုန်းကုန်း ပျာယာပျာယာနဲ့မင်းကြီးရော..?"
"အိပ်ဆောင်မှာပါဘုရား"
"နင့်လက်ထဲကဘာကြီးလဲ"
"လိမ်းဆေးပါ"
"ဟေ ငါ့သားတော်ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"မင်းကြီးဖြစ်တာမဟုတ်ဘူး မိဖုရားလောင်းဖြစ်တာ"
"ဟေ ဘယ်သူလဲ ဟိုကောင်လေးလား"
"ဟုတ်"
"ငါ့သားကတော့လေ သူ့ခမည်းအတိုင်းပဲသွက်လိုက်တာ"
"ဘယ်တုံကမိဖုရားဖြစ်ကြောင်းကြေညာလိုက်တာ ငါ့တောင်မပြောဘူး"
"မကြေညာရသေးပ့ပူး ကျွန်တော်တို့ကိုသတိပေးထားရုံပဲရှိပါသေးတယ်"
"အေးအေ ငါ့ချွေးမတော်လေးကိုဂရုစိုက်ကြ
ကြားလား"
"ဟုတ် အဲ့ဆေးကချွေးမလေးလူးဖို့ပေါ့ ဟုတ်လား"
"ဟုတ်ပါတယ်"
"ငါ့ချွေးမလောင်းလေးဘာဖြစ်သွားလို့"
"အတိအကျတော့မသိပါဘူး သေချာတာကတော့ တစ်နေရာရာပွန်းပဲ့သွားပုံပါပဲ
လမ်းလဲမလျောက်နိုင်လောက်အောင်ပင်ပန်းနေပုံရပါတယ် အားနည်းနေတဲ့ပုံလဲပေါ်ပါတယ်"
"ဪ အဲ့လိုလား မင်းကြီးကိုပြောလိုက်
ချွေးမလေးကိုအထူးဂရုစိုက်လို့ နေကောင်းသွားရင်ငါ့ဆီခေါ်ခဲ့ပါအုံးလို့"
"ဟုတ်"
"အေးအေး မြန်မြန်သွားချေ သွားတော့"
"ဟုတ်"
အဲ့လိုနဲ့ အဆောင်ကိုပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်
"ကြာလိုက်တာ"
မင်းကြီးကစိတ်မရှည်တဲ့လေသံနဲ့ပြောတယ်
"မယ်တော်ကြီးနဲ့ပြောနေလို့ပါ"
"ဪ ထားတော့"
"မယ်တော်ကြီးကမှာလိုက်တယ်"
"ဘာမှာလိုက်တာ"
"ချွေးမလေးကို အထူးဂရုစိုက်ပါတဲ့ နေကောင်းရင်သြူဆီခေါ်ခဲ့ပါအုံးတဲ့"
"ဪ အေးအေး သိပြီ သွားတော့ ငါမခေါ်မချင်းဝင်မလာနဲ့ ကြားလား"
"ဟုတ်"
ကုန်းကုန်းထွက်သွားတော့မှ သုတဘောင်းဘီ
ကိုချွတ် ခြေထောက်လေးနှစ်ခုကိုခြား
ပေါင်လေး ဖြဲပီး....ပွန်းတဲ့နားလေးတွေကို
ဆေးထည့်ပေးနေတယ်
ဆေးကစပ်တော့ သူတကနိုးလာတယ်
"မောင်ကြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ စပ်တယ်"
"ဟာ စပ်သွားတာလား
ကိုယ်ဆေးထည့်နေတာ မစပ်အောင်လုပ်ပေးမယ်နော် ဝက်လေးသာအိပ်ပြီးအားမွေးနေ"
"ဟုတ် "
စပ်တုံးခနပဲနိုးလာတာပါ ပြီးတော့
ပြန်အိပ်ပျော်သွားတယ်
ဆေးလူးပြီး မင်းကြီးက ဆေးခြောက်အောင်
လေနဲ့မှုတ်ပေးလိုက်တယ်
ပြီးတော့ သုတကိုစိုက်ကြည့်ပြီး
"လှလိုက်တာကွာ မယ်တော်စီစဉ်ပေးတာတွေကိုငြင်းထားလို့သာပေါ့ မဟုတ်ရင်
ဒီလိုအလှပကေးလေးနဲ့လွဲချော်ရတော့မှာ"
သုတဘောင်းဘီကိုပြန်ဝတ်ပေးလိုက်တယ်
မဝတ်လို့မရဘူးလေ တို့မင်းကြီးက သုတ
ပြောသလို နှာဘူးကြီးလေ
သုတကိုအခန်းထဲထားခဲ့ပြီး မင်းကြီးကထွက်
လာတယ်
"ကုန်းကုန်း လိုက်ခဲ့ ဦးရီးတော် မှော်ဆရာကြီးဆီသွားရအော်"
"ဟုတ်"
"ဆုနန်း ကလေးနိုးရင် ဂရုစိုက်ထားအုံးကြားလား ငါပြန်လာမှာ သိပ်မကြာဘူး"
"ဟုတ်"
မင်းကြီးက ကုန်းကုန်းနဲ့အတူ ဦးရီးတော်ဆီ
ထွက်သွားတယ် တကယ်တော့
မှော်ဆရာကြီးက မင်းကြီးရဲ့ ဦးရီးတော်
အရင်းပါ သူ့ချစ်သူသေပြီးကတည်းက
အသက်သွင်းဖို့ မှော်ပညာတွေသင်ယူရင်း
အရမ်းတော်တဲ့မှော်ဆရာဖြစ်လာတာပါပဲ
လောကနိယာမအရ သေသူကို အသက်သွင်း
မရပါဘူး ဒါကိုနားလည်သွားပေမဲ့ ပြန်ဝင်စား
လာမှာကိုစောင့်မျှော်နေတာပေါ့ သူ့အသက်
၅၀ကျော်နေပေမယ့် အခုထိ၃၀အရွယ်ပါပဲ
သူ့မှော်ပညာနဲ့ပြန်ထိန်းသိမ်းထားတာပေါ့
မင်းကြီးကိုလဲ ဦးရီးတော်က သားတော်
အရင်းတစ်ပါးလို ချစ်သတဲ့ အဲ့ဒါကြောင့်လဲ
မင်းကြီးက သူလိုချင်တာ ဖြစ်ချင်တာကို
ဦးရီးတော်ကိုပူဆာဖို့ ထွက်လာတာပေါ့
ဦးရီးတော်က တောင်ဘက်မှာရှိတဲ့ သူ့အိမ်
တော်မှာပဲနေသတဲ့ မှော်ပညာနဲ့ပတ်သတ်ပြီး
လူမသတ်ရဘူးဆိုတဲ့တားမြစ်ချက်ကလွဲပြီး
သူ့မှာဘာတားမြစ်ချက်မှမရှိဘူးတဲ့
ဦးရီးတော်အိမ်လဲရောက်ရော
"ဟာ မင်းကြီး ကြွချီတော်မူလာပ့လား
အရေးကြီးကိစ္စရှိတယ်ထင်ပ့"
"ဦးရီးတော်က ငယ်ရွယ်နုပျိုနေတုံးပဲနော် "
"ဟား....တူတော်မင်းကြီးကတော့လေ မြှောက်နေပြန်ပါပြီ ဘာများပူဆာမလို့လဲ"
"သိပ်ဟုတ်တာပေါ့ ပူဆာစရာရှိလို့ကိုတကူးတကလာတာ ဒီလိုဗျ $&@#_&$&"
သုတနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့အကြောင်းတွေကို
ပြောပြလိုက်တယ်
<အဲ သူတို့ဘယ်လိုချစ်ကြကြောင်းတော့မပါဘူးနော်>
"ဪ ..... ငါ့တူတော်ကမေတ္တာသက်ဝင်နေပြီကိုး"
"ဟုတ်ပါတယ်"
"ဆိုပါအုံး ဦးရီးတော်က ဘာများကူညီပေးရမှာလဲ"
"သူ့ကိုဗိုက်ကြီးအောင်လို့ပါ"
"ဟာ...ငါစိတ်မဝင်စားဘူးနော် ငါ့မှာချစ်ရတဲ့သူရှိတယ် အဲ့ကိစ္စတော့မကူညီပေးနိုင်ဘူး"
"ဟာ ဦးရီးတော်ကလဲ ဘာတွေပြောနေတာလဲ
သူ့ကိုမိန်းကလေးတွေ ကိုယ်ဝန်ရှိသလိုဖြစ်လာအောင် လုပ်ပေးခိုင်းခိုင်းတာ"
"ဪ တော်ပါသေးရဲ့ ငါ့အထင်အမြင်တွေမမှန်လို့သာပဲ.."
Zawgyi
~အ့ ......အ့......အ့.....~
"ကိုကို ျမန္ျမန္လုပ္ေပး ကေလးၿပီးေတာ့မယ္
အြန္း.......အ့.....အူး....."
"ကေလးသေဘာကြာ"
~အင့္.....အင့္....အင့္.....အ့.....ဖတ္....ဖတ္...~
အခန္းထဲမွာအသံေပါင္းစံု ပ်ံ့ႏွံ႔ေနတယ္
"အားးးးးးးးးျမန္ျမန္ေလး......အားးးးးးးး
ၿပီးခ်င္ေနၿပီ......ျမန္....ျမန္ျမန္ေလး"
"ကိုယ္တို႔တူတူပီးရေအာင္ကြာ "
"ဟုတ္"
အခ်က္၂၀ေလာက္ခပ္ျပင္းျပင္း
ေစာင့္လို႔အၿပီးမွာေတာ့
~အားးးးးး ၿပီးၿပီ.....အားးးး~
လေရာင္ရည္ႏွစ္မ်ိဳးဟာ သုတရဲ့ ဗိုက္နဲ႔
ေပါင္ၾကားမွာ ေရာေနွာသြားတယ္
သုတရဲ့ခါးေလးကိုဖက္ၿပီး
~ရႊတ္.....~
ပါးအိအိေလးကို အေမာေျပအနမ္းေလး
ေခြၽလိုက္တယ္ ေခြၽးေလးေတြစို႔ေနတဲ့
ႏွာဖူးျပင္ေလးကို ႏွႏွယြယြေလး ေခြၽးသုတ္
ေပးလိုက္တယ္
"ဝက္ကေလး ေမာသြားလား"
"ဟင္.."
သုတမေျဖႏိုင္ေသးပါဘူး ေကာင္းတုန္း
ကေတာ့ ဇြတ္ေတာင္းေနၿပီး ခုေတာ့ အသက္
ဝေအာင္ ရႈေနေလရဲ့
~ရႊတ္....~
ပါးေလးကိုထပ္နမ္းလိုက္တယ္
"ကိုယ့္ဝက္ေလးက အဲ့သေလာက္ေတာင္ေမာသြားတာလား"
"ေမာတာေပါ့...."
ခုမျွပန္ေျဖႏိုင္ပါေတာ့တယ္
မင္းႀကီးက သေဘာက်ၿပီးၿပံဳးလိုက္တယ္
"တအားေမာသြားတယ္ထင္တယ္"
"ဟုတ္တယ္ .... ဒါေပမဲ့ ကိုကိုက အဲေလ
ေမာင္ႀကီးကပိုေမာမွာေပါ့"
"မေမာပါဘူး ကိုယ္ကသက္လံုေကာင္းၿပီးသား ေနာက္တခါေတာင္ထပ္စလို႔ရတယ္ေနာ္
စမ္းၾကၫ့္မလား ကိုယ္သက္လံုဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲလို႔...?"
"ဟာ ..... ေတာ္ၿပီေလေနာ္.... ညက်မစားဘူးလားေျပာ"
"စားမွာေလ..."
"စားခ်င္ရင္ခုေတာ္ေတာ့ အားျပန္ေမြးရအံုးမယ္ လူလဲေပ်ာ့ေနၿပီ ဟြန႔္"
"ဟုတ္ပါၿပီ ကိုယ့္မိဖုရားေလးရယ္
အားေမြးထားေနာ္ ညက်အသားကုန္ၾကမ္းမွာ
အား...အား...ေတာင္မေအာ္ႏိုင္ပူး
ျဖစ္သြားမယ္"
"ေမာင္ႀကီးေနာ္"
"ဟာ ကိုကိုလို႔ေခၚပါ မဟုတ္ရင္လဲေယာက်ာ္း
လို႔ေခၚ"
"ေခၚပူး ေခၚရင္သူ႔ဟာေလးကေထာင္လာတာကိုမ်ား"
"အံမယ္ အံမယ္ ရာရာစစ
ကိုယ့္ရဲ့ေႁမြၾကီးကို သူ႔ဟာေလးတဲ့
ညကမွေတြ့မယ္"
"အရ္ ေတြ့ပူး မွားသြားလို႔ ေယာင္သြားလို႔"
"ဟြန္း..ဝက္ေလးေနာ္
ကိုယ္ကေတာ့ ကုတင္က်ိဳးေအာင္ထိလုပ္ပစ္မွာ မနက္က် ညီလာခံလဲဖ်က္ထားတယ္
အကုန္ရွင္းထားတာ ကေလးနဲ႔တညလံုးဘုၿပီး
တမနက္လံုးအိပ္ၿပီး အနားယူမွာ"
"ဟာ ေမာင္ႀကီးေနာ္ သနားပါအံုး"
"ကေလးစကား ကေလးတာဝန္ယူရမွာေလ ဘယ္သူကအရင္စတာလဲေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ ကေလးစတာ ဒီမွာလဲၾကၫ့္အံုး ဒီေသးေသးေလးထဲကို အဲ့ဟာႀကီးကဝင္မလားလို႔"
လို႔ေျပာရင္း လက္ေလးနဲ႔ တင္ပဆံုမွာရိွေနတဲ့
အသားလံုးေလးႏွစ္လံုးကိုၿဖဲျပတယ္
အသားလံုးႏွစ္လံုးၾကားထဲက ပြင့္ခ်ပ္နီနီ
ရဲရဲေလးက လွလွပပေလး ထြက္ေပၚလာၿပီး
ေႁမြၾကီးကိုျမဴဆြယ္ေနသလိုပါပဲ
ဖင္ေလးေထာင္ၿပီး သူ႔ဘာသာ ျပန္ၿဖဲျပေနတဲ့
ပံုေလးက မင္းႀကီးအဖို႔ေတာ့ အသည္းခိုက္ေန
ရတာေပါ့ သည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုးမွာေတာ့
~ႁပြတ္စ္....~
"အို... ေမာင္ႀကီးေနာ္"
သုတ ကပ်ာကသီျပန္ထိုင္လိုက္တယ္
မင္းႀကီးကိုမ်က္ေစာင္းေလးေဆြထိုးလိုက္တယ္
"ကိုယ္စိတ္မထိန္းႏိုင္လိုက္လို႔"
ခ်စ္ရတဲ့မိဖုရားေလး စိတ္ဆိုးမွာစိုးလို႔
ျပန္ေတာင္းပန္လိုက္တယ္
"ဟြန႔္ ....အာ့ေျပာတာ
ႏွာဘူးႀကီး"
"ဟုတ္ပါတယ္ကြာ ကိုယ္ကႏွာဘူးႀကီး
အာ့ေၾကာင့္မို႔ ညက်အဝၾကမ္းပစ္မယ္"
"ေယာက်ာ္းကလဲ နဲနဲေလ်ာ့ပါအံုး
ဝက္ေလးကိုသနားပါအံုး"
"သနားလို႔မွအားေမြးခိုင္းထားတာကို"
"ဟြန္း"
"ကေလးရဲ့ ေပါင္က နီရဲေနၿပီ
နာသြားလား...?"
"နာတာေပါ့"
"ဖြဖြ အေဆာင္က်ကိုယ္ေဆးထၫ့္ေပးမယ္"
"ဟြန႔္ ေဆးထၫ့္ေပးဖို႔ေဆးယူရင္လဲမ်ားမ်ားယူထား"
"ဘာလို႔လဲ ကေလးရဲ့....?"
"ညက် ဘုၿပီးရင္ လူးရေအာင္လို႔"
"ဪ မကြဲေစရပါဘူးကြာ ေနာ္"
သုတ မ်က္ေစာင္းေလးေဆြထိုးလိုက္တယ္
"ကေလးကို လမ္းေလ်ာက္ဆိုၿပီးေတာ့
ညာေခၚလာတယ္ ဟြန႔္"
"မညာပါဘူးကြာ တကယ္လဲလမ္းေလ်ာက္ထြက္လာတာပဲဂာကို စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့တာေတာ့ကိုယ္လဲမတတ္ႏိုင္ဘူးေလ"
"ဟြန႔္ ၾကၫ့္အံုး ကေလးမွာေပကုန္ၿပီ.."
"ဟီး ..... ခ်စ္စရာေလး.....အသည္းေတာင္ယားလာျပန္ၿပီ"
"ယားရင္ အဲ့အသည္းကိုထုတ္ၿပီးကုတ္"
"ကိုယ့္အသည္းက အျပင္မွာေလ ဒီကဝက္ေလးက ကိုယ့္အသည္းေလး"
"ဟြန႔္ စကားကလဲအရမ္းတတ္"
"မတတ္ပါဘူးကြာ ကေလးေၾကာင့္ ရင္ဘတ္
ထဲကေနထြက္လာတာ"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဒါကိုဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ ..?
ေပေနတာေတြကို....."
"လွဲလိုက္"
"ဟြန္...?"
"လွဲလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ဟုတ္.....ဘုမသိဘမသိနဲ႔ လွဲလိုက္တယ္"
မင္းႀကီးက သုတေပါင္ေပၚကိုခြတက္လိုက္
တယ္ ဗိုက္ေပၚကလေရာင္ရည္ေတြကို
လ်ွာနဲ႔လ်က္ၿပီး ေသာက္သံုးပစ္လိုက္တယ္
"အာ ဒီလူႀကီးေနာ္ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး
ယားတယ္ကြ"
"မယားပါနဲ႔ကြာ ကိုယ္ကသန႔္ရွင္းေအာင္လုပ္ေပးတာကို"
"ဟင့္..ဟင့္...ခ်က္နားမထိနဲ႔...ယားတယ္"
ေပါင္ေပၚကလေရာင္ရည္ေတြပါ ေသာက္သံုး
လိုက္တယ္
"ကဲ ေျပာင္သြားၿပီ...."
"ဆင္းေတာ့ ဆင္း..ဆင္း.."
"ဘာလို႔လဲ.."
"အဝတ္ဝတ္ေတာ့မယ္ "
"ဪ လာကိုယ္ဝတ္ေပးမယ္"
သုတကို အဝတ္ဝတ္ေပးလိုက္တယ္ မင္းႀကီး
လဲအဝတ္ျပန္ဝတ္လိုက္တယ္ ၿပီးမွ တံခါးေတြ
ျပန္ဖြင့္လိုက္တယ္
"လာ အေဆာင္ျပန္ၿပီးေဆးထၫ့္ရေအာင္"
"ဟုတ္"
သုတလမ္းနဲနဲပဲေလ်ာက္ၿပီး ေခြက်သြားတယ္
"ကေလး..ကေလး..ဘာျဖစ္သြားတာလဲ..?"
သုတက မင္းႀကီးကိုရွက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ႔
ျပန္ေျပာလိုက္တယ္
"ေျခေထာက္က ေခြယိုင္ေနၿပီ လမ္းေလ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ပူး"
"ေဟာဗ်ာ ကိုယ့္မိဖုရားေလးကႏုလိုက္တာ"
ဆိုၿပီး သုတကိုေပြ့ခ်ီလိုက္တယ္
"ပင္ပန္းေနၿပီ ေနာက္ရက္မွမယ္ေတာ္ႀကီးဆီ
သြားရေအာင္ေလေနာ္.."
"အင္းပါ မိဖုရားသေဘာ အားေမြးဖို႔ကအေရးႀကီးတယ္ အေဆာင္ေတာ္ေရာက္ရင္
အိပ္ၿပီး အားေမြးထားေနာ္"
"ဟြန႔္ ကိုကိုႏွာဘူး"
"ဟား....မေၾကာက္မလန႔္နဲ႔..လမ္းမွာတင္
တခ်ီၿပီးသြားခ်င္ေနတာလား"
"ၿပီးခ်င္ပူး အားရိွေတာ့ပါဘူးဆို"
"ဟားးး ဟုတ္ပါၿပီ စတာပါ
သိပါတယ္"
ခနေနေတာ့အေဆာင္ကိုျပန္ေရာက္လာတယ္
"မင္းႀကီးရယ္ၾကာလိုက္တယ္ ဒီမွာစိတ္ပူေနလိုက္ရတာ"
ကုန္းကုန္းကေျပာလိုက္တယ္
"မၾကာပါဘူး ဒီေလာက္ေတာ့ရိွမွာေပါ့"
"ၾကာတာေပါ့ ဒါနဲ႔ မိဖုရားေလာင္းက
ဘာျဖစ္လာတာ "
"အားမရိွေတာ့လို႔ခ်ီလာတာ"
"ဘာလို႔အားမရိွေတာ့တာ"
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ မင္းအေၾကာင္းပါလား
စကားကိုရွည္တယ္ တံခါးဖြင့္ ၿပီးရင္ေဆးယူလာခဲ့"
"ဘာေဆးလဲ "
"အနာကိုထၫ့္တဲ့ေဆး တမ်ိဳးမ်ိဳးယူခဲ့"
"ဟုတ္"
ကုန္းကုန္းကတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္
မင္းႀကီးလဲ သုတကိုအခန္းထဲခ်ီေခၚသြားၿပီး
ကုတင္ေပၚ ခ်ေပးလိုက္တယ္
သုတကပင္ပန္းလြန္းေတာ့ အိပ္ေတာင္ေပ်ာ္
ေနၿပီတဲ့
"ကိုယ့္ဝက္ေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ"
သူတပါးကိုတခ်က္နမ္းလိုက္တယ္
~ရႊတ္...~
အဲ့ခ်ိန္ကုန္းကုန္းကတံခါးပိတ္ၿပီး ေဆးသြား
ယူေနေလရဲ့ ပါးစပ္ကလဲပြစိပြစိနဲ႔
ေျပာေနတယ္
"မင္းႀကီးကလဲ ဒီမိဖုရားေရာက္လာကတည္းက ငါ့ကိုအဖတ္ေတာင္မလုပ္ေတာ့ဘူး အျဖစ္သည္းေနလိုက္တာ သူပဲခ်စ္ သူပဲလုပ္ သူပဲစိတ္ပူ အခုလဲ မိဖုရားကိုေဆးလူးေပးဖို႔ပဲျဖစ္ရမယ္ ဟိုကႏုႏုေလးကို အသားကုန္မ်ားလုပ္လိုက္လားမသိ
လုပ္ရင္လဲအိပ္ေဆာင္ျပန္လုပ္ပ့လားလို႔
ခုေတာ့ ေတြ့ကရာေနရာလုပ္လာေတာ့ပြန္းပဲ့ကုန္ၿပီေပါ့"
ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္ထဲေလ်ွက္ေျပာေနတယ္
ေဆးယူၿပီးအျပန္လမ္းမွာ မယ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔
ေတြ့ျပန္တယ္
"ဟဲ့ ကုန္းကုန္း ပ်ာယာပ်ာယာနဲ႔မင္းႀကီးေရာ..?"
"အိပ္ေဆာင္မွာပါဘုရား"
"နင့္လက္ထဲကဘာႀကီးလဲ"
"လိမ္းေဆးပါ"
"ေဟ ငါ့သားေတာ္ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"မင္းႀကီးျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး မိဖုရားေလာင္းျဖစ္တာ"
"ေဟ ဘယ္သူလဲ ဟိုေကာင္ေလးလား"
"ဟုတ္"
"ငါ့သားကေတာ့ေလ သူ႔ခမည္းအတိုင္းပဲသြက္လိုက္တာ"
"ဘယ္တံုကမိဖုရားျဖစ္ေၾကာင္းေၾကညာလိုက္တာ ငါ့ေတာင္မေျပာဘူး"
"မေၾကညာရေသးပ့ပူး ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုသတိေပးထားရံုပဲရိွပါေသးတယ္"
"ေအးေအ ငါ့ေခြၽးမေတာ္ေလးကိုဂရုစိုက္ၾက
ၾကားလား"
"ဟုတ္ အဲ့ေဆးကေခြၽးမေလးလူးဖို႔ေပါ့ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္"
"ငါ့ေခြၽးမေလာင္းေလးဘာျဖစ္သြားလို႔"
"အတိအက်ေတာ့မသိပါဘူး ေသခ်ာတာကေတာ့ တစ္ေနရာရာပြန္းပဲ့သြားပံုပါပဲ
လမ္းလဲမေလ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ပန္းေနပံုရပါတယ္ အားနည္းေနတဲ့ပံုလဲေပၚပါတယ္"
"ဪ အဲ့လိုလား မင္းႀကီးကိုေျပာလိုက္
ေခြၽးမေလးကိုအထူးဂရုစိုက္လို႔ ေနေကာင္းသြားရင္ငါ့ဆီေခၚခဲ့ပါအံုးလို႔"
"ဟုတ္"
"ေအးေအး ျမန္ျမန္သြားေခ် သြားေတာ့"
"ဟုတ္"
အဲ့လိုနဲ႔ အေဆာင္ကိုျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္
"ၾကာလိုက္တာ"
မင္းႀကီးကစိတ္မရွည္တဲ့ေလသံနဲ႔ေျပာတယ္
"မယ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ေျပာေနလို႔ပါ"
"ဪ ထားေတာ့"
"မယ္ေတာ္ႀကီးကမွာလိုက္တယ္"
"ဘာမွာလိုက္တာ"
"ေခြၽးမေလးကို အထူးဂရုစိုက္ပါတဲ့ ေနေကာင္းရင္ၾသဴဆီေခၚခဲ့ပါအံုးတဲ့"
"ဪ ေအးေအး သိၿပီ သြားေတာ့ ငါမေခၚမခ်င္းဝင္မလာနဲ႔ ၾကားလား"
"ဟုတ္"
ကုန္းကုန္းထြက္သြားေတာ့မွ သုတေဘာင္းဘီ
ကိုခြၽတ္ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ခုကိုျခား
ေပါင္ေလး ၿဖဲပီး....ပြန္းတဲ့နားေလးေတြကို
ေဆးထၫ့္ေပးေနတယ္
ေဆးကစပ္ေတာ့ သူတကႏိုးလာတယ္
"ေမာင္ႀကီး ဘာလုပ္ေနတာလဲ စပ္တယ္"
"ဟာ စပ္သြားတာလား
ကိုယ္ေဆးထၫ့္ေနတာ မစပ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္ေနာ္ ဝက္ေလးသာအိပ္ၿပီးအားေမြးေန"
"ဟုတ္ "
စပ္တံုးခနပဲႏိုးလာတာပါ ၿပီးေတာ့
ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္
ေဆးလူးၿပီး မင္းႀကီးက ေဆးေျခာက္ေအာင္
ေလနဲ႔မႈတ္ေပးလိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့ သုတကိုစိုက္ၾကၫ့္ၿပီး
"လွလိုက္တာကြာ မယ္ေတာ္စီစဉ္ေပးတာေတြကိုျငင္းထားလို႔သာေပါ့ မဟုတ္ရင္
ဒီလိုအလွပေကးေလးနဲ႔လြဲေခ်ာ္ရေတာ့မွာ"
သုတေဘာင္းဘီကိုျပန္ဝတ္ေပးလိုက္တယ္
မဝတ္လို႔မရဘူးေလ တို႔မင္းႀကီးက သုတ
ေျပာသလို ႏွာဘူးႀကီးေလ
သုတကိုအခန္းထဲထားခဲ့ၿပီး မင္းႀကီးကထြက္
လာတယ္
"ကုန္းကုန္း လိုက္ခဲ့ ဦးရီးေတာ္ ေမွာ္ဆရာႀကီးဆီသြားရေအာ္"
"ဟုတ္"
"ဆုနန္း ကေလးႏိုးရင္ ဂရုစိုက္ထားအံုးၾကားလား ငါျပန္လာမွာ သိပ္မၾကာဘူး"
"ဟုတ္"
မင္းႀကီးက ကုန္းကုန္းနဲ႔အတူ ဦးရီးေတာ္ဆီ
ထြက္သြားတယ္ တကယ္ေတာ့
ေမွာ္ဆရာႀကီးက မင္းႀကီးရဲ့ ဦးရီးေတာ္
အရင္းပါ သူ႔ခ်စ္သူေသၿပီးကတည္းက
အသက္သြင္းဖို႔ ေမွာ္ပညာေတြသင္ယူရင္း
အရမ္းေတာ္တဲ့ေမွာ္ဆရာျဖစ္လာတာပါပဲ
ေလာကနိယာမအရ ေသသူကို အသက္သြင္း
မရပါဘူး ဒါကိုနားလည္သြားေပမဲ့ ျပန္ဝင္စား
လာမွာကိုေစာင့္ေမ်ွာ္ေနတာေပါ့ သူ႔အသက္
၅၀ေက်ာ္ေနေပမယ့္ အခုထိ၃၀အရြယ္ပါပဲ
သူ႔ေမွာ္ပညာနဲ႔ျပန္ထိန္းသိမ္းထားတာေပါ့
မင္းႀကီးကိုလဲ ဦးရီးေတာ္က သားေတာ္
အရင္းတစ္ပါးလို ခ်စ္သတဲ့ အဲ့ဒါေၾကာင့္လဲ
မင္းႀကီးက သူလိုခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာကို
ဦးရီးေတာ္ကိုပူဆာဖို႔ ထြက္လာတာေပါ့
ဦးရီးေတာ္က ေတာင္ဘက္မွာရိွတဲ့ သူ႔အိမ္
ေတာ္မွာပဲေနသတဲ့ ေမွာ္ပညာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး
လူမသတ္ရဘူးဆိုတဲ့တားျမစ္ခ်က္ကလြဲၿပီး
သူ႔မွာဘာတားျမစ္ခ်က္မွမရိွဘူးတဲ့
ဦးရီးေတာ္အိမ္လဲေရာက္ေရာ
"ဟာ မင္းႀကီး ႂကြခ်ီေတာ္မူလာပ့လား
အေရးႀကီးကိစၥရိွတယ္ထင္ပ့"
"ဦးရီးေတာ္က ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳေနတံုးပဲေနာ္ "
"ဟား....တူေတာ္မင္းႀကီးကေတာ့ေလ ေျမႇာက္ေနျပန္ပါၿပီ ဘာမ်ားပူဆာမလို႔လဲ"
"သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ ပူဆာစရာရိွလို႔ကိုတကူးတကလာတာ ဒီလိုဗ် $&@#_&$&"
သုတနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို
ေျပာျပလိုက္တယ္
<အဲ သူတို႔ဘယ္လိုခ်စ္ၾကေၾကာင္းေတာ့မပါဘူးေနာ္>
"ဪ ..... ငါ့တူေတာ္ကေမတၲာသက္ဝင္ေနၿပီကိုး"
"ဟုတ္ပါတယ္"
"ဆိုပါအံုး ဦးရီးေတာ္က ဘာမ်ားကူညီေပးရမွာလဲ"
"သူ႔ကိုဗိုက္ႀကီးေအာင္လို႔ပါ"
"ဟာ...ငါစိတ္မဝင္စားဘူးေနာ္ ငါ့မွာခ်စ္ရတဲ့သူရိွတယ္ အဲ့ကိစၥေတာ့မကူညီေပးႏိုင္ဘူး"
"ဟာ ဦးရီးေတာ္ကလဲ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ
သူ႔ကိုမိန္းကေလးေတြ ကိုယ္ဝန္ရိွသလိုျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေပးခိုင္းခိုင္းတာ"
"ဪ ေတာ္ပါေသးရဲ့ ငါ့အထင္အျမင္ေတြမမွန္လို႔သာပဲ.."
To be continued......👑