"သားတော်ရယ် မယ်တော်ကမြေးလိုချင်နေတာလေ မယ်တော့ကိုလဲသနားပါအုံး"
"မယ်တော်လိုချင်တဲ့မြေးရရင်ပြီးရောမဟုတ်လား"
"အင်း"
"မြေးသာရရင် သားတော်တို့ကိုမခွဲဘူးမို့လား"
"အင်း မခွဲဘူး"
"မယ်တော် ကတိနော်"
"ကတိ ........
ဒါပေမဲ့ သူကယောကျာ်းလေးဆို ကလေးကဘယ်လိုရမှာလဲ"
"နည်းလမ်းရှိမှာပါ"
"သားတော်သူနဲ့ယူမယ်ဆို သူနဲ့ရတဲ့ကလေး
သူမွေးပေးတဲ့ကလေးကိုပဲ ချီချင်တာနော်"
"မယ်တော့်သဘောကိုသားတော်သိပါတယ်
အဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး စိတ်မပူပါနဲ့
ကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်ဖို့အတွက် မှော်ဆရာကြီးကိုပြုလုပ်ခိုင်းလိုက်ပ့မယ်"
"ရလို့လား မဟုတ်ကဟုတ်ကတွေ"
"မယ်တော်သာသဘောတူပေးရင်
မဖြစ်နိုင်တာကိုလဲ ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်"
"ကဲ သားတော်အဲ့လောက်မြတ်နိုးနေရင်လဲ သားတော်သဘောပါကွယ်"
"မယ်တော် တကယ်ပြောတာနော်"
"တကယ်ပါ"
"နောက်မှမခွဲရဘူးနော်"
"အေးပါ ငါ့သားတော်ကလဲအဖြစ်သည်းနေလိုက်တာ"
"ဟီး....."
မယ်တော်ကြီးလဲ သူ့အဆောင်တော်ကိုပဲ
ပြန်လာခဲ့တယ် မင်းကြီးခုမှသက်ပြင်းချနိုင်
တော့တာပေါ့ အချိန်လဲမနည်းတော့ဘူး
သူ့ကလေးအတွက်ပြင်ဆင်တာနဲ့တင်
ညနေစောင်းနေပြီလေ
"ငါ့ကလေးနိုးနေပြီလားမသိဘူး"
"နိုးလောက်ပြီထင်တယ်"
ရံရွေတော်ကပြန်ပြောတယ်
"သွားရအောင်"
"ဟုတ်"
အဲ့လိုနဲ့အဆောင်တော်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်
သုတလဲနိုးပြီလေ
"ကိုယ့်ကလေး နိုးပြီလား"
"ဘယ်သူက ခဗျားကလေးလဲ"
"ဒီကသုတအောင်လေ"
"ခဗျားကြီးနော် ဘေးမှာလူတွေနက်ဟာ"
ဟုတ်သားပဲ ရံရွေတော်ကအခန်းထဲမှာလေ
မင်းကြီးနောက်ကလိုက်နေရတဲ့လူကိုး
မင်းကြီးကရံရွေတော်ကိုထွက်သွားခိုင်းလိုက်တယ်
"ကိုယ့်ကလေးကရှက်လို့ပေါ့ ဟုတ်လား"
ဆိုပြီး သုတခါးကိုအနောက်နေသွားဖက်
တယ်
ဗိုက်အဆီမရှိတဲ့အပြင် ခါးဆိုဒ် 26 ပဲရှိတဲ့
ကောင်လေးရဲ့ခါးသေးသေးလေးက ဖက်လို့
အရမ်းကောင်းနေတာပေါ့
"အာ ဒါဘာလုပ်တာလဲ"
"ဖက်တာလေ"
"မဖက်နဲ့"
"ဖက်မှာ ကလေးခါးသေးသေးလေးကဖက်လို့ကောင်းတယ်"
သုတပျော်သလိုမျိုးဖစ်သွားတယ် ပြီးမှ
"လွှတ်ဗျာ"
"ခနလေးပါကွာ ကိုယ်ပင်ပန်းလာလို့ကို"
"ဘာလို့ပင်ပန်းတာ"
"ကလေးအတွက်ကိုယ်စိတ်တိုင်းကျပြင်ဆင်နေရတာနဲ့ ပင်ပန်းသွားတာ"
"အရင်ကရော မပင်ပန်းလို့လား"
"ပင်ပန်းတာပေါ့"
"အဲ့တုံးကရော ဘယ်သူ့ခါးလိုက်ဖက်"
"အာ မဖက်ပါဘူး "
"ဟုတ်လို့လား"
"ဟုတ်တာပေါ့ မယုံဘူးလား"
"ဘာလို့ယုံရမှာ ခဗျားလိုမင်းကြီးက အနားမှာမိန်းကလေးတွေအများကြီးနက် ပျော်.."
~ပြွတ်စ် ...~
စကားတောင်မဆုံးသေးဘူး နမ်းလိုက်တာ
လေ တို့မင်းကြီးကအရမ်းလျင်ပဲ
"အာ့မိန်းကလေးတွေ ကိုယ်စိတ်မဝင်စားဘူး"
"အဲ့တာရိုးရိုးပြောပါလား...!
ဘာလို့လာနမ်းနေတာ"
"ချစ်လို့လေ"
"ခဗျားကြီးနော်"
"ညနေစောင်းနေပြီမဆာဘူးလား"
"ဘာဆာရမှာလဲ မဆာဘူး"
"ဟာ ဘာတွေထင်နေတာ ကိုယ်မေးတာဗိုက်မဆာဘူးလားလို့မေးတာကို"
"အာ့လိုပြောပ့လား"
"အာ့လိုပြောတာပဲကို ကလေးကဘာတွေထင်နေတာ အစားခဲချင်နေပြီလား"
"ဘာ..ဘာလို့ အ..အစားခံချင်ရမှာလဲ"
"ဟုတ်ပါတယ် စကားတွေတောင်ထစ်လို့"
"ဘယ်..ဘယ်မှာထစ်လို့လဲ"
"အာ့မှာထင်နေတာလေ ကိုယ့်ဟာကြီးကိုသဘောကြနေတယ်ပေါ့ ကိုင်ကြည့်မလား"
ဆိုပြီးလက်ကို သူ့ရဲ့မာကြောနေတဲ့ အချောင်း
ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် သုတတျောက်
ကြောင်ပြီးကိုင်ထားမိတယ် သုတလက်လေး
နဲ့တောင် လက်တဆုပ်ထက်ကျော်နေတဲ့
မင်းကြီးရဲ့ ညီလေးကိုကိုင်ထားပြီး
<ဒီဘဲကြီးဟာက ကြီးလှချည်လား ကောင်းလိုက်တာ ကိုင်ရုံပဲတောင်အရသာရှိနေ ချောဆီမပါပဲငါ့ကို လုပ်လို့ကတော့ ငါ့ဖင်လေးကွဲသွားမလားမသိဘူး ဟင့်>
သုတအတွေးတွေနဲ့ နပမ်းလုံးနေတုံး
မင်းကြီးကနားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောတယ်
"ဘယ်လိုလဲကိုင်လို့ကောင်းတယ်မို့လား
အဲ့ကောင်လေးအိပ်ရာနိုးလာရင်တော့ ကလေးပဲတာဝန်ယူရမယ်နော်"
မက်းကြီးပြောမှမျက်လုံးပြူးပြီးလန့်သွားတယ်
"ခဗျားကြီးနော်"
လို့ ပြောရင်း လက်လွှတ်လိုက်တယ်
"ဖြစ်သွားရပြန်ပြီ ခုနကကျကိုင်ပြအတွေးလွန်နေပြီးတော့ ခုကျခဗျားကြီးဖြစ်သွားရပြန်ပြီ"
"အဲ့တာခဗျား ကျနော့်လက်ဆွဲတင်တာလေ"
"တင်ရုံပဲတင်တာလေ ဆက်ကိုင်ထားတာဘယ်သူတုံး"
"ခဗျားကြီးနော် ပြောပြန်ပြီ"
"ကလေး ကလဲ ခဗျား ခဗျားနဲ့ပြောနေတာ
ကိုကိုလို့မခေါ်ချင်ဘူးလား"
"မခေါ်ချင်ပါဘူး ဘာလို့ခေါ်ရမှာ"
"ကိုယ့်ကောင်လေးမို့ခေါ်ရမှာလေ"
"ဘယ်သူကအဖြေပြန်ပေးနေလို့လဲ"
"အာ့ဆိုအဖြေပြန်ပေးတော့လေ"
"ခဗျားကြီးနော် "
"ဘာလဲကိုယ့်ကြိမချစ်ဘူးလား"
ဆိုပြီး ဖက်ထားတာကိုလွတ်လိုက်တယ်
ဝမ်းနည်းတဲ့ မျက်နှာလေးဖစ်လာတယ်
သုတလဲ မင်းကြီးမျက်နှာကြောင့်ရင်ထဲ
မကောင်းဘူးဖြစ်သွားတယ်
<ဒီဘဲကြီးတော့ကွာ သနားအောင်လုပ်နေပြန်ပြီ>
"ခဗျားမချစ်ဘူးလို့ဘယ်သူကပြောလဲ"
"အာ့ဆိုချစ်တယ်ပေါ့နော်"
"ချစ်တယ်လို့လဲမပြောပါဘူး"
"ဟွန်"
"စဉ်းစားအုံးမှာပေါ့"
"အင်းပေါ့ မိန်းကလေးဆိုတော့လဲစဉ်းစားရမှာပေါ့"
"အာ ဗျာ ကျနော်ကယောင်္ကျားလေးပါနော်"
"အာ့ဆိုမစဉ်းစားတော့ပူးပေါ့နော်"
"လူလည်ကြီးပါလား စဉ်းစားမှာဘာဖစ်လဲယောင်္ကျားလေးမို့ စဉ်းစားစရာမလိုဘူးလို့ဘယ်သူကပြောလဲ"
"ဘယ်သူမပြောရင်ကိုယ်ပြောမယ်လေ"
"မရဘူး စဉ်းစားအုံးမှာ"
"မကြာနဲ့နော်"
"အင်း"
"မနက်ဖြန်အဖြေပေး"
"ဟ မြန်လွန်းနေတယ်မထင်ဘူးလား"
"မထင်ပါဘူး ကိုယ်ကအောင့်ထားရတဲ့လူလေ"
"ဟာ ဘာကိုအောင့်ထားတာလဲ"
"ကလေးထင်သလိုပဲအောင့်ထားရတာလေးလေ"
"ခဗျားကြီးနော်"
"မနက်ကျအဖြေပေးလို့နော်"
"မပေးဘူး ၃နှစ်၃မိုးလောက်စဉ်းစားပစ်မှာ"
"အဖြေကခက်နေလို့လား
ကိုယ်ကူစဉ်းစားပေးမယ်လေ
အဖြေက ချစ်တယ်တယ်"
"အံမရ် လူလည်လာမကျနဲ့"
"ကလေးကလဲ"
"ဘာကလေးလဲ မသိဘူး"
"သိပါ"
"သိအောင်စဉ်းစားရအုံးမယ်လို့"
"ကိုယ်သိအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ"
~ပြွတ်.....အွန့် ....~
"ဘာလုပ်ပြန်တာလဲ "
"နမ်းတာလေ"
"မနမ်းခင်ပြောအုံးလေ ခွင်တောင်းအုံးပေါ့"
"ဘာလို့လဲ"
"အဖြေမပေးရသေးဘူးလေ"
"အာ့ကြောင့်ပေးအောင်လို့ကူနေတာလေ
ကောင်းတယ်မို့လား..?"
"မသိဘူး"
"တကယ်မသိဘူးလား"
"မသိဘူး"
<ဇွတ်ငြင်းနေတာ >
"မသိရင် ......"
~ပြွတ်စ်.........ပြွတ်စ်.....~
အနမ်းတွေက သုတနှုတ်ခမ်းကနေမခွါတော့
ပူး ထပ်ခါထပ်ခါ နမ်းပြီးရင်းနမ်းနေတယ်
မင်းကြီးက လျှာလေးနဲ့ သုတနှုတ်ခမ်းဝမှာ
ကစားနေတော့ သုတလဲနှုတ်ခမ်းလေးဟလာတယ်
ဒါကိုမင်းကြီးက အခွင့်ကောင်းယူပြီးအနမ်း
မိုးတွေသည်းလာပါလေရော
သုတကသိပ်နေမကောင်းသေးတော့
အသက်ရှုရခက်လာရောတဲ့
~အွန့်.......ဝွန့်.....~
မင်းကြီးရင်ဘက်ကိုထုရော မင်းကြီးလဲ
သူ့အနမ်းမိုးတွေရပ်လိုက်ရရော
"ဘာလို့လဲဝက်လေး"
"အသက်ရှုရခက်တယ်"
"ဟင် ......!
သမားတော်ခေါ်ကြစမ်းဟဲ့"
"အရ် မဟုတ်ဘူးလေ
ခဗျားကြီးနမ်းလို့ အသက်ရှုကြပ်တာ"
"အခုရော "
"အခုမကြပ်တော့ဘူး"
"ကောင်းရောကောင်းလား"
"မသိဘူး "
"သိပါတယ် နှုတ်ခမ်းလေးတောင်ဟပေးပြီးတော့"
"ခဗျားကြီးနော်"
~ဂွီ....~
"ဟော ကိုယ့်ဝက်လေးဗိုက်ဆာပြီလား"
"အင်း"
"ဘာစားချင်လဲ"
"ကြေးအိုး"
"ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ကြေးအိုးကြီးတော့ကိုက်မစားပါနဲ့ကွာ"
"ဟာ မုန့်နာမည်ပြောတာလေ"
"ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ဘယ်သူကမှည့်ထားတဲ့နာမည်ကြီးလဲ"
"ရှိဘူးလား"
"ရှိဘူး"
"အာ့ဆို ထမင်းနဲ့ရှိတဲ့ဟင်းသာချ"
"ဟင်းကအများကြီးလေ ဝက်လေးကြိုက်တာပြော"
"ပုဇွန်ထုပ်"
"ရမယ် ရမယ်"
ဆိုပြီး အခန်းဝထွက်သွားတယ်
ရံရွေတော်ကိုသေချာမှာလိုက်တယ်
ပြီးတော့ သုတနားကိုပြန်လာတယ်
"ဝက်လေးကပုဇွန်ကြိုက်တာလား"
"အင်း"
ခနနေတော့ ထမင်းပွဲနဲ့ဝင်လာတယ်
"ထမင်းကနဲနဲလေးရယ်"
"နဲလို့လား"
"အင်း နဲတယ် မဝဘူး"
"တကယ်ကို ဝက်ကလေးပါလား"
"ဘာဝက်လဲ ထမင်းကတကယ်နဲနဲလေး
ပုံမှန်စားနေကြ တပန်းကန်တောင်မရှိဘူး"
"ဟောဗျာ ဘယ်နှပန်းကန်ထပ်စားချင်သေးလဲ"
"၅ပန်းကန်လောက်ထပ်စားမှာ"
"တကယ်နော် တကယ်စားနိုင်တယ်နော်"
"စားနိုင်ပါတယ်ဆို "
"မကုန်ရင်ရော"
"ကုန်ပါတယ်ဆို"
"မကုန်ရင် ကိုယ့်ကိုအဖြေပေးရမယ်"
"မပေးဘူး ကုန်တယ်"
"ကဲ ဆုနန်း ကြားတဲ့အတိုင်းပဲ
နောက်၅ပွဲတဲ့ မြန်မြန်လေးနော်"
"ဟုတ် မင်းကြီး"
ဆုနန်းတော့ ထမင်းသွားယူနေတုံး
သုတကစားပီလေ တော်ဝင်စားဖိုမူးလက်ယာ
က တအားကောင်းတော့ ခေါင်းတောင်မဖော်
တော့ဘူး ဆုနန်းပြန်ရောက်တော့
ဟိုကကုန်နေပြီ မင်းကြီးကလှမ်းခေါ်လိုက်တယ်
"မြန်မြန်လာ အဲ့တံခါးပိတ်မနေနဲ့"
အဲ့တာနဲ့မြန်မြန်လျေက်လာပီး ထမင်းပန်းကန်
တွေချပေးလိုက်တယ်
"သွားလို့ရပြီ လိုအပ်ရင်ခေါ်လိုက်မယ်"
"ဟုတ်"
သုတကတော့ တပန်းကန်ပြီး တပန်းကန်စား
နေရော မင်းကြီးကတော့ စားပြီးလို့
သူ့ကောင်လေးစားတာ ထိုင်ကြည့်နေတယ်
"ဘာကြည့်တာလဲ သူများစားနေတာကို"
ပလုတ်ပလောင်းအသံနဲ့ပြန်ပြောတယ်
"ကိုယ့် ဝက်လေးစားပုံနဲ့ဆိုရင်
ရိက္ခာတွေတော့ခနလေးနဲ့ကုန်မှာသေချာတယ်"
"ဘာလဲ မသထာဘူးလား မသထာရင်မစားဘူး"
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ကိုယ်ကစတာကို"
"ပီးရော"
ဆိုပြီးဆက်စားနေတယ်
"ဘယ်လိုကောင်လေးကိုချစ်မိနေပါလိမ့်နော်"
"ဘယ်သူကချစ်ခိုင်းနေလို့လဲ ကိုယ့်ဘာသာလာချစ်တာလေ"
"ဟုတ်ပါတယ် သူကချစ်စရာကောင်းနေတာကို"
သုတဘာမပြောတော့ဘူး ထမင်းပဲဆက်စား
နေတယ် ထမင်း၅ပန်းကန်လဲ ကုန်ရော
"ဝပြီ"
"ဝမှပဲ မဝရင်လဲ ကိုယ်လယ်စိုက်ရတော့မယ်"
"ခဗျားနော် မစနဲ့"
"ချစ်လို့"
"မချစ်နဲ့"
"ချစ်မှာ😛"
"ဟွန့် ချစ်ရင်မပြောနဲ့ မသိရင်သူများကပဲအစားကြီးနေသလိုလိုနဲ့"
"ဟုတ်တာပဲကို
"ဟာ"
"စိတ်မစိုးပါနဲ့ကွာ မပြောတော့ဘူးနော်"
"ဘယ်သူကစိတ်စိုးတယ်ပြောလို့လဲ "
"မသိဘူးလေ နှုတ်ခမ်းလေးဆူသွားတာကို"
"ပျင်းသွားပြီ"
"ကစားကြမလား"
"ခဗျားကြီးနော်"
"ကိုယ်က ကျားကွက်လေးဘာလေးကစားမလားလို့ပြောတာကို ကလေးကဘာတွေထင်နေတာ"
"ဘာမထင်ဘူး"
"ထင်ပါတယ်"
"အပြင်ထွက်ချင်လို့ရလား"
"ရတာပေါ့ ဒါမဲ့အဝေးကြီးမသွားဘူးနော်
ဝက်လေးရဲ့ ကျန်းမာရေးကမကောင်းသေးဘူးလေ"
"ဟုတ် အပြင်ထွက်ချင်ယုံပါ"
"လာ သွားရအောင်
လေညင်းခံရင်း လမ်းလျှောက်ထွက်ကြရတာပေါ့"
"ဟုတ်"
အပြင်လဲရောက်ရော
"ကိုယ့်ကိုဘယ်လိုမြင်လဲ"
လို့မင်းကြီးကမေးတယ်
"ကောင်းပါတယ်"
"အခုလိုအပြင်ထွက်လာတာကရော စိတ်ထဲပျော်သွားပြီလား"
"ဟုတ်"
"လေကောင်းလေသန့်ရော ရပြီလား"
"ဟုတ်"
"ကိုယ့်ကိုရော ချစ်ပြီလား"
"ဟုတ် .....အဲလေ ခဗျားနော် အနိုင်မကျင့်နဲ့"
"ဟောဗျာ အနိုင်ကျင့်နေလို့လား"
"ခုလေးတင် လူကိုအငိုက်မိအောင်လုပ်သွားတာလေ"
"အဲ့တာလဲချစ်လို့လေ အနိုင်ကျင့်တာမှမဟုတ်တာ"
"ဟွန့်"
"ချစ်တယ်နော်"
"အာ တတွတ်တွတ်ပြောနေတာမမောဘူးလား"
"မောပူး"
"ခဗျားမမောလဲ ကျနော်နားညီးတယ် ခနလောက်တိတ်နေအုံး"
"ကြင်ယာတော်လေး သဘောပါဗျ.."
Zawgyi
"သားေတာ္ရယ္ မယ္ေတာ္ကေျမးလိုခ်င္ေနတာေလ မယ္ေတာ့ကိုလဲသနားပါအံုး"
"မယ္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ေျမးရရင္ၿပီးေရာမဟုတ္လား"
"အင္း"
"ေျမးသာရရင္ သားေတာ္တို႔ကိုမခြဲဘူးမို႔လား"
"အင္း မခြဲဘူး"
"မယ္ေတာ္ ကတိေနာ္"
"ကတိ ........
ဒါေပမဲ့ သူကေယာက်ာ္းေလးဆို ကေလးကဘယ္လိုရမွာလဲ"
"နည္းလမ္းရိွမွာပါ"
"သားေတာ္သူနဲ႔ယူမယ္ဆို သူနဲ႔ရတဲ့ကေလး
သူေမြးေပးတဲ့ကေလးကိုပဲ ခ်ီခ်င္တာေနာ္"
"မယ္ေတာ့္သေဘာကိုသားေတာ္သိပါတယ္
အဲ့ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး စိတ္မပူပါနဲ႔
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေမွာ္ဆရာႀကီးကိုျပဳလုပ္ခိုင္းလိုက္ပ့မယ္"
"ရလို႔လား မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြ"
"မယ္ေတာ္သာသေဘာတူေပးရင္
မျဖစ္ႏိုင္တာကိုလဲ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးပါ့မယ္"
"ကဲ သားေတာ္အဲ့ေလာက္ျမတ္ႏိုးေနရင္လဲ သားေတာ္သေဘာပါကြယ္"
"မယ္ေတာ္ တကယ္ေျပာတာေနာ္"
"တကယ္ပါ"
"ေနာက္မွမခြဲရဘူးေနာ္"
"ေအးပါ ငါ့သားေတာ္ကလဲအျဖစ္သည္းေနလိုက္တာ"
"ဟီး....."
မယ္ေတာ္ႀကီးလဲ သူ႔အေဆာင္ေတာ္ကိုပဲ
ျပန္လာခဲ့တယ္ မင္းႀကီးခုမွသက္ျပင္းခ်ႏိုင္
ေတာ့တာေပါ့ အခ်ိန္လဲမနည္းေတာ့ဘူး
သူ႔ကေလးအတြက္ျပင္ဆင္တာနဲ႔တင္
ညေနေစာင္းေနၿပီေလ
"ငါ့ကေလးႏိုးေနၿပီလားမသိဘူး"
"ႏိုးေလာက္ၿပီထင္တယ္"
ရံေရြေတာ္ကျပန္ေျပာတယ္
"သြားရေအာင္"
"ဟုတ္"
အဲ့လိုနဲ႔အေဆာင္ေတာ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္
သုတလဲႏိုးၿပီေလ
"ကိုယ့္ကေလး ႏိုးၿပီလား"
"ဘယ္သူက ခဗ်ားကေလးလဲ"
"ဒီကသုတေအာင္ေလ"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္ ေဘးမွာလူေတြနက္ဟာ"
ဟုတ္သားပဲ ရံေရြေတာ္ကအခန္းထဲမွာေလ
မင္းႀကီးေနာက္ကလိုက္ေနရတဲ့လူကိုး
မင္းႀကီးကရံေရြေတာ္ကိုထြက္သြားခိုင္းလိုက္တယ္
"ကိုယ့္ကေလးကရွက္လို႔ေပါ့ ဟုတ္လား"
ဆိုၿပီး သုတခါးကိုအေနာက္ေနသြားဖက္
တယ္
ဗိုက္အဆီမရိွတဲ့အျပင္ ခါးဆိုဒ္ 26 ပဲရိွတဲ့
ေကာင္ေလးရဲ့ခါးေသးေသးေလးက ဖက္လို႔
အရမ္းေကာင္းေနတာေပါ့
"အာ ဒါဘာလုပ္တာလဲ"
"ဖက္တာေလ"
"မဖက္နဲ႔"
"ဖက္မွာ ကေလးခါးေသးေသးေလးကဖက္လို႔ေကာင္းတယ္"
သုတေပ်ာ္သလိုမ်ိဳးဖစ္သြားတယ္ ၿပီးမွ
"လႊတ္ဗ်ာ"
"ခနေလးပါကြာ ကိုယ္ပင္ပန္းလာလို႔ကို"
"ဘာလို႔ပင္ပန္းတာ"
"ကေလးအတြက္ကိုယ္စိတ္တိုင္းက်ျပင္ဆင္ေနရတာနဲ႔ ပင္ပန္းသြားတာ"
"အရင္ကေရာ မပင္ပန္းလို႔လား"
"ပင္ပန္းတာေပါ့"
"အဲ့တံုးကေရာ ဘယ္သူ႔ခါးလိုက္ဖက္"
"အာ မဖက္ပါဘူး "
"ဟုတ္လို႔လား"
"ဟုတ္တာေပါ့ မယံုဘူးလား"
"ဘာလို႔ယံုရမွာ ခဗ်ားလိုမင္းႀကီးက အနားမွာမိန္းကေလးေတြအမ်ားႀကီးနက္ ေပ်ာ္.."
~ႁပြတ္စ္ ...~
စကားေတာင္မဆံုးေသးဘူး နမ္းလိုက္တာ
ေလ တို႔မင္းႀကီးကအရမ္းလ်င္ပဲ
"အာ့မိန္းကေလးေတြ ကိုယ္စိတ္မဝင္စားဘူး"
"အဲ့တာရိုးရိုးေျပာပါလား...!
ဘာလို႔လာနမ္းေနတာ"
"ခ်စ္လို႔ေလ"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္"
"ညေနေစာင္းေနၿပီမဆာဘူးလား"
"ဘာဆာရမွာလဲ မဆာဘူး"
"ဟာ ဘာေတြထင္ေနတာ ကိုယ္ေမးတာဗိုက္မဆာဘူးလားလို႔ေမးတာကို"
"အာ့လိုေျပာပ့လား"
"အာ့လိုေျပာတာပဲကို ကေလးကဘာေတြထင္ေနတာ အစားခဲခ်င္ေနၿပီလား"
"ဘာ..ဘာလို႔ အ..အစားခံခ်င္ရမွာလဲ"
"ဟုတ္ပါတယ္ စကားေတြေတာင္ထစ္လို႔"
"ဘယ္..ဘယ္မွာထစ္လို႔လဲ"
"အာ့မွာထင္ေနတာေလ ကိုယ့္ဟာႀကီးကိုသေဘာၾကေနတယ္ေပါ့ ကိုင္ၾကၫ့္မလား"
ဆိုၿပီးလက္ကို သူ႔ရဲ့မာေၾကာေနတဲ့ အေခ်ာင္း
ေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္ သုတေတ်ာက္
ေၾကာင္ၿပီးကိုင္ထားမိတယ္ သုတလက္ေလး
နဲ႔ေတာင္ လက္တဆုပ္ထက္ေက်ာ္ေနတဲ့
မင္းႀကီးရဲ့ ညီေလးကိုကိုင္ထားၿပီး
<ဒီဘဲႀကီးဟာက ႀကီးလွခ်ည္လား ေကာင္းလိုက္တာ ကိုင္ရံုပဲေတာင္အရသာရိွေန ေခ်ာဆီမပါပဲငါ့ကို လုပ္လို႔ကေတာ့ ငါ့ဖင္ေလးကြဲသြားမလားမသိဘူး ဟင့္>
သုတအေတြးေတြနဲ႔ နပမ္းလံုးေနတံုး
မင္းႀကီးကနားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာတယ္
"ဘယ္လိုလဲကိုင္လို႔ေကာင္းတယ္မို႔လား
အဲ့ေကာင္ေလးအိပ္ရာႏိုးလာရင္ေတာ့ ကေလးပဲတာဝန္ယူရမယ္ေနာ္"
မက္းႀကီးေျပာမွမ်က္လံုးျပဴးၿပီးလန႔္သြားတယ္
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္"
လို႔ ေျပာရင္း လက္လႊတ္လိုက္တယ္
"ျဖစ္သြားရျပန္ၿပီ ခုနကက်ကိုင္ျပအေတြးလြန္ေနၿပီးေတာ့ ခုက်ခဗ်ားႀကီးျဖစ္သြားရျပန္ၿပီ"
"အဲ့တာခဗ်ား က်ေနာ့္လက္ဆြဲတင္တာေလ"
"တင္ရံုပဲတင္တာေလ ဆက္ကိုင္ထားတာဘယ္သူတံုး"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္ ေျပာျပန္ၿပီ"
"ကေလး ကလဲ ခဗ်ား ခဗ်ားနဲ႔ေျပာေနတာ
ကိုကိုလို႔မေခၚခ်င္ဘူးလား"
"မေခၚခ်င္ပါဘူး ဘာလို႔ေခၚရမွာ"
"ကိုယ့္ေကာင္ေလးမို႔ေခၚရမွာေလ"
"ဘယ္သူကအေျဖျပန္ေပးေနလို႔လဲ"
"အာ့ဆိုအေျဖျပန္ေပးေတာ့ေလ"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္ "
"ဘာလဲကိုယ့္ႀကိမခ်စ္ဘူးလား"
ဆိုၿပီး ဖက္ထားတာကိုလြတ္လိုက္တယ္
ဝမ္းနည္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးဖစ္လာတယ္
သုတလဲ မင္းႀကီးမ်က္ႏွာေၾကာင့္ရင္ထဲ
မေကာင္းဘူးျဖစ္သြားတယ္
<ဒီဘဲႀကီးေတာ့ကြာ သနားေအာင္လုပ္ေနျပန္ၿပီ>
"ခဗ်ားမခ်စ္ဘူးလို႔ဘယ္သူကေျပာလဲ"
"အာ့ဆိုခ်စ္တယ္ေပါ့ေနာ္"
"ခ်စ္တယ္လို႔လဲမေျပာပါဘူး"
"ဟြန္"
"စဉ္းစားအံုးမွာေပါ့"
"အင္းေပါ့ မိန္းကေလးဆိုေတာ့လဲစဉ္းစားရမွာေပါ့"
"အာ ဗ်ာ က်ေနာ္ကေယာက်ၤားေလးပါေနာ္"
"အာ့ဆိုမစဉ္းစားေတာ့ပူးေပါ့ေနာ္"
"လူလည္ႀကီးပါလား စဉ္းစားမွာဘာဖစ္လဲေယာက်ၤားေလးမို႔ စဉ္းစားစရာမလိုဘူးလို႔ဘယ္သူကေျပာလဲ"
"ဘယ္သူမေျပာရင္ကိုယ္ေျပာမယ္ေလ"
"မရဘူး စဉ္းစားအံုးမွာ"
"မၾကာနဲ႔ေနာ္"
"အင္း"
"မနက္ျဖန္အေျဖေပး"
"ဟ ျမန္လြန္းေနတယ္မထင္ဘူးလား"
"မထင္ပါဘူး ကိုယ္ကေအာင့္ထားရတဲ့လူေလ"
"ဟာ ဘာကိုေအာင့္ထားတာလဲ"
"ကေလးထင္သလိုပဲေအာင့္ထားရတာေလးေလ"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္"
"မနက္က်အေျဖေပးလို႔ေနာ္"
"မေပးဘူး ၃ႏွစ္၃မိုးေလာက္စဉ္းစားပစ္မွာ"
"အေျဖကခက္ေနလို႔လား
ကိုယ္ကူစဉ္းစားေပးမယ္ေလ
အေျဖက ခ်စ္တယ္တယ္"
"အံမရ္ လူလည္လာမက်နဲ႔"
"ကေလးကလဲ"
"ဘာကေလးလဲ မသိဘူး"
"သိပါ"
"သိေအာင္စဉ္းစားရအံုးမယ္လို႔"
"ကိုယ္သိေအာင္လုပ္ေပးမယ္ေလ"
~ႁပြတ္.....အြန႔္ ....~
"ဘာလုပ္ျပန္တာလဲ "
"နမ္းတာေလ"
"မနမ္းခင္ေျပာအံုးေလ ခြင္ေတာင္းအံုးေပါ့"
"ဘာလို႔လဲ"
"အေျဖမေပးရေသးဘူးေလ"
"အာ့ေၾကာင့္ေပးေအာင္လို႔ကူေနတာေလ
ေကာင္းတယ္မို႔လား..?"
"မသိဘူး"
"တကယ္မသိဘူးလား"
"မသိဘူး"
<ဇြတ္ျငင္းေနတာ >
"မသိရင္ ......"
~ႁပြတ္စ္.........ႁပြတ္စ္.....~
အနမ္းေတြက သုတႏႈတ္ခမ္းကေနမခြါေတာ့
ပူး ထပ္ခါထပ္ခါ နမ္းၿပီးရင္းနမ္းေနတယ္
မင္းႀကီးက လ်ွာေလးနဲ႔ သုတႏႈတ္ခမ္းဝမွာ
ကစားေနေတာ့ သုတလဲႏႈတ္ခမ္းေလးဟလာတယ္
ဒါကိုမင္းႀကီးက အခြင့္ေကာင္းယူၿပီးအနမ္း
မိုးေတြသည္းလာပါေလေရာ
သုတကသိပ္ေနမေကာင္းေသးေတာ့
အသက္ရႈရခက္လာေရာတဲ့
~အြန႔္.......ဝြန႔္.....~
မင္းႀကီးရင္ဘက္ကိုထုေရာ မင္းႀကီးလဲ
သူ႔အနမ္းမိုးေတြရပ္လိုက္ရေရာ
"ဘာလို႔လဲဝက္ေလး"
"အသက္ရႈရခက္တယ္"
"ဟင္ ......!
သမားေတာ္ေခၚၾကစမ္းဟဲ့"
"အရ္ မဟုတ္ဘူးေလ
ခဗ်ားႀကီးနမ္းလို႔ အသက္ရႈၾကပ္တာ"
"အခုေရာ "
"အခုမၾကပ္ေတာ့ဘူး"
"ေကာင္းေရာေကာင္းလား"
"မသိဘူး "
"သိပါတယ္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတာင္ဟေပးၿပီးေတာ့"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္"
~ဂြီ....~
"ေဟာ ကိုယ့္ဝက္ေလးဗိုက္ဆာၿပီလား"
"အင္း"
"ဘာစားခ်င္လဲ"
"ေၾကးအိုး"
"ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေၾကးအိုးႀကီးေတာ့ကိုက္မစားပါနဲ႔ကြာ"
"ဟာ မုန႔္နာမည္ေျပာတာေလ"
"ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ဘယ္သူကမွၫ့္ထားတဲ့နာမည္ႀကီးလဲ"
"ရိွဘူးလား"
"ရိွဘူး"
"အာ့ဆို ထမင္းနဲ႔ရိွတဲ့ဟင္းသာခ်"
"ဟင္းကအမ်ားႀကီးေလ ဝက္ေလးႀကိဳက္တာေျပာ"
"ပုဇြန္ထုပ္"
"ရမယ္ ရမယ္"
ဆိုၿပီး အခန္းဝထြက္သြားတယ္
ရံေရြေတာ္ကိုေသခ်ာမွာလိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့ သုတနားကိုျပန္လာတယ္
"ဝက္ေလးကပုဇြန္ႀကိဳက္တာလား"
"အင္း"
ခနေနေတာ့ ထမင္းပြဲနဲ႔ဝင္လာတယ္
"ထမင္းကနဲနဲေလးရယ္"
"နဲလို႔လား"
"အင္း နဲတယ္ မဝဘူး"
"တကယ္ကို ဝက္ကေလးပါလား"
"ဘာဝက္လဲ ထမင္းကတကယ္နဲနဲေလး
ပံုမွန္စားေနၾက တပန္းကန္ေတာင္မရိွဘူး"
"ေဟာဗ်ာ ဘယ္ႏွပန္းကန္ထပ္စားခ်င္ေသးလဲ"
"၅ပန္းကန္ေလာက္ထပ္စားမွာ"
"တကယ္ေနာ္ တကယ္စားႏိုင္တယ္ေနာ္"
"စားႏိုင္ပါတယ္ဆို "
"မကုန္ရင္ေရာ"
"ကုန္ပါတယ္ဆို"
"မကုန္ရင္ ကိုယ့္ကိုအေျဖေပးရမယ္"
"မေပးဘူး ကုန္တယ္"
"ကဲ ဆုနန္း ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ
ေနာက္၅ပြဲတဲ့ ျမန္ျမန္ေလးေနာ္"
"ဟုတ္ မင္းႀကီး"
ဆုနန္းေတာ့ ထမင္းသြားယူေနတံုး
သုတကစားပီေလ ေတာ္ဝင္စားဖိုမူးလက္ယာ
က တအားေကာင္းေတာ့ ေခါင္းေတာင္မေဖာ္
ေတာ့ဘူး ဆုနန္းျပန္ေရာက္ေတာ့
ဟိုကကုန္ေနၿပီ မင္းႀကီးကလွမ္းေခၚလိုက္တယ္
"ျမန္ျမန္လာ အဲ့တံခါးပိတ္မေနနဲ႔"
အဲ့တာနဲ႔ျမန္ျမန္ေလ်က္လာပီး ထမင္းပန္းကန္
ေတြခ်ေပးလိုက္တယ္
"သြားလို႔ရၿပီ လိုအပ္ရင္ေခၚလိုက္မယ္"
"ဟုတ္"
သုတကေတာ့ တပန္းကန္ၿပီး တပန္းကန္စား
ေနေရာ မင္းႀကီးကေတာ့ စားၿပီးလို႔
သူ႔ေကာင္ေလးစားတာ ထိုင္ၾကၫ့္ေနတယ္
"ဘာၾကၫ့္တာလဲ သူမ်ားစားေနတာကို"
ပလုတ္ပေလာင္းအသံနဲ႔ျပန္ေျပာတယ္
"ကိုယ့္ ဝက္ေလးစားပံုနဲ႔ဆိုရင္
ရိကၡာေတြေတာ့ခနေလးနဲ႔ကုန္မွာေသခ်ာတယ္"
"ဘာလဲ မသထာဘူးလား မသထာရင္မစားဘူး"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ကိုယ္ကစတာကို"
"ပီးေရာ"
ဆိုၿပီးဆက္စားေနတယ္
"ဘယ္လိုေကာင္ေလးကိုခ်စ္မိေနပါလိမ့္ေနာ္"
"ဘယ္သူကခ်စ္ခိုင္းေနလို႔လဲ ကိုယ့္ဘာသာလာခ်စ္တာေလ"
"ဟုတ္ပါတယ္ သူကခ်စ္စရာေကာင္းေနတာကို"
သုတဘာမေျပာေတာ့ဘူး ထမင္းပဲဆက္စား
ေနတယ္ ထမင္း၅ပန္းကန္လဲ ကုန္ေရာ
"ဝၿပီ"
"ဝမွပဲ မဝရင္လဲ ကိုယ္လယ္စိုက္ရေတာ့မယ္"
"ခဗ်ားေနာ္ မစနဲ႔"
"ခ်စ္လို႔"
"မခ်စ္နဲ႔"
"ခ်စ္မွာ😛"
"ဟြန႔္ ခ်စ္ရင္မေျပာနဲ႔ မသိရင္သူမ်ားကပဲအစားႀကီးေနသလိုလိုနဲ႔"
"ဟုတ္တာပဲကို
"ဟာ"
"စိတ္မစိုးပါနဲ႔ကြာ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္"
"ဘယ္သူကစိတ္စိုးတယ္ေျပာလို႔လဲ "
"မသိဘူးေလ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူသြားတာကို"
"ပ်င္းသြားၿပီ"
"ကစားၾကမလား"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္"
"ကိုယ္က က်ားကြက္ေလးဘာေလးကစားမလားလို႔ေျပာတာကို ကေလးကဘာေတြထင္ေနတာ"
"ဘာမထင္ဘူး"
"ထင္ပါတယ္"
"အျပင္ထြက္ခ်င္လို႔ရလား"
"ရတာေပါ့ ဒါမဲ့အေဝးႀကီးမသြားဘူးေနာ္
ဝက္ေလးရဲ့ က်န္းမာေရးကမေကာင္းေသးဘူးေလ"
"ဟုတ္ အျပင္ထြက္ခ်င္ယံုပါ"
"လာ သြားရေအာင္
ေလညင္းခံရင္း လမ္းေလ်ွာက္ထြက္ၾကရတာေပါ့"
"ဟုတ္"
အျပင္လဲေရာက္ေရာ
"ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုျမင္လဲ"
လို႔မင္းႀကီးကေမးတယ္
"ေကာင္းပါတယ္"
"အခုလိုအျပင္ထြက္လာတာကေရာ စိတ္ထဲေပ်ာ္သြားၿပီလား"
"ဟုတ္"
"ေလေကာင္းေလသန႔္ေရာ ရၿပီလား"
"ဟုတ္"
"ကိုယ့္ကိုေရာ ခ်စ္ၿပီလား"
"ဟုတ္ .....အဲေလ ခဗ်ားေနာ္ အႏိုင္မက်င့္နဲ႔"
"ေဟာဗ်ာ အႏိုင္က်င့္ေနလို႔လား"
"ခုေလးတင္ လူကိုအငိုက္မိေအာင္လုပ္သြားတာေလ"
"အဲ့တာလဲခ်စ္လို႔ေလ အႏိုင္က်င့္တာမွမဟုတ္တာ"
"ဟြန႔္"
"ခ်စ္တယ္ေနာ္"
"အာ တတြတ္တြတ္ေျပာေနတာမေမာဘူးလား"
"ေမာပူး"
"ခဗ်ားမေမာလဲ က်ေနာ္နားညီးတယ္ ခနေလာက္တိတ္ေနအံုး"
"ၾကင္ယာေတာ္ေလး သေဘာပါဗ်.."
To be continued.......👑