"ဆေးကကျန်သေးတယ် ဆက်သောက်ရအောင်"
"ရတယ် ကျနော့်ဘာသာသောက်မယ် ခဗျားကြီးသွားတော့"
"မရပါဘူး ကိုယ့်ရှေ့မှာပဲကုန်အောင်သောက်ပြ မဟုတ်ရင်တော့ ကိုယ်ကိုတိုင်တိုက်ရလိမ့်မယ်"
ခုနကလိုထပ်တိုက်မှာကြောက်လို့ တခါထဲ
အကုန်သောက်ချလိုက်တယ်
"ကဲ ကုန်ပြီ သွားပါတော့ဗျာ"
"အင်းပါ ကိုယ်သွားပြီနော် လိုအိပ်တာရှိရင်အစောင့်တွေကိုခေါ်ခိုင်းလိုက်ကြားလား"
"အင်း"
မင်းကြီးအခန်းထဲကထွက်လာတယ်
"အစောင့်တွေ သူဘယ်ကိုမှမသွားစေနဲ့
သေချာစောင့်ကြည့်ထား သူလိုတာရှိရင်လုပ်ပေးလိုက်ကြ ဂရုလဲစိုက် အနာတရမဖြစ်စေနဲ့"
"ဟုတ်"
အဲ့လိုမှာကြားပြီး ညီလာခံသွားတက်လေရဲ့
အစောင့်နှစ်ယောက်က.....
"ငါတို့မင်းကြီး ရူးသွားတာလား မင်းသမီးလာရင်တောင်အစောင့်ချမပေးတဲ့တို့ဘုရင်က ဒီကောင်လေးအတွက်ငါတို့ကိုမှာသွားတယ်"
"သူငယ်ချင်း ငါနားကြားမှားမိတာလားမသိ ဂရုစိုက်လို့လဲပြောသွားသလားလို့"
"မမှားဘူး ငါလဲကြားတယ် အသေအချာကိုကြားလိုက်တာ"
""ဘုရား .....ဘုရား""
အစောင့်တွေလန့်နေပြီလေ
တကယ်တော့ အတော်လန့်နေတာက သုတပါ
သူ့ကိုသူမယုံနိုင်သေးဘူးလေ အသားကိုစိတ်
ဆွဲကြည့်တယ်
"အ့ နာတယ်ဟ အိပ်မက်မဟုဘူးတဲ့လား"
ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုသေချာကြည့်တယ်
"ဇာတ်လမ်းရိုက်နေတာပဲနေမှာပါ...
ဪ .......လိုတာရှိရင်လှမ်းခေါ်ဆိုပဲ"
အိပ်ယာမှာသေချာလေးထိုင်လိုက်တယ်
"အပြင်မှာ တစ်ယောက်ယောက်ရှိလား"
"ရှိ လာပါပြီ"
"အခုကဘာဇာတ်လမ်းရိုက်နေတာလဲဟင်"
"ဇာတ်လမ်းဆိုတာဘာလဲ ပုံပြင်ကိုပြောတာလား"
<ငါတကယ်ပဲ ရှေးခေတ်ပြန်ရောက်နေတာလား>
"ဒါနဲ့လေ အခုကဘယ်နှခုနှစ်လဲ"
"၁၅၃၆ ခုနှစ်လေ ဘာလို့လဲ"
"ဟန်!!!!!!!
တ....တ...တကယ်ကြီး"
"ဟုတယ်လေ"
"ငါအချိန်ခရီးသွားနေပြီလား😭"
အစောင့်တွေခေါင်းကုတ်ပြီး
"သူ ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"မသိဘူးလေ"
"သခင်လေး ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"
"ဘာမှဟုတ်တော့ပူး မေးကြည့်တာ"
"ဪ ကျနော်တို့ကိုဘာခိုင်းမလို့လဲ"
"ဘာမှခိုင်းတော့ပူး အခန်းထဲကသာထွက်သွားကြ"
"ဟုတ်"
တဖက်လဲ မင်းကြီးက ညီလာခံမှစိတ်မရောက်ဘူးတဲ့
"သူအဆင်ပြေရဲ့လား အိပ်နေလောက်ပြီလား
သူဘာများစားချင်လောက်မလဲ သူ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးက ကိုက်စားချင်စရာလေးကွာ
သူ့နှုတ်ခမ်းအရသာကလဲ ငါစွဲလမ်းသွားပြီ😍"
အမတ်ကြီးက
"မင်းကြီး .....မင်းကြီး"
အဲ့တော့မှလန့်သွားတယ်
"ဟေ..!"
"မင်းကြီးကြည့်ရတာ စိတ်နဲ့လူသိပ်မကပ်သလိုပဲ ကျန်းမာတော်မူရဲ့လား"
"အိမ်း ငါပင်ပန်းနေလို့ ဒီနေ့တော့ဒီလောက်ပဲကွာ"
"ဒီနေ့တော့မရပါဘူးမင်းကြီး"
အမတ်တွေပြိုင်တူထအော်ကြတယ်
"ဘာလို့မရတာ"
မင်းကြီးကပြန်မေးတယ်
"တံတားပြန်ပြင်ဖို့နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ပြီးဆုံးတဲ့ထိအောင်ဆွေးနွေးဖို့လိုပါတယ်မင်းကြီး"
"အေးကွာ ပြောပြော"
"&##&¥€¢£"
"ကဲ ကျွန်းသားနဲ့ပဲ ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း အခိုင်အမာဆောက်စေ"
"သင့်မြတ်လှကြောင်းပါ"
"ကဲ အဲ့တာဆိုငါကြွပြီ"
"မင်းကြီးကိုပြိုဆောင်တော်မူပါတယ်"
မင်းကြီး အိပ်ဆောင်ကိုခပ်သုတ်သုတ်ပဲ
ပြန်ကြွလာတယ် လမ်းမှာတော့မယ်တော်ကြီး
နဲ့တိုးသတဲ့
"သားတော် မယ်တော်တို့ကြင်ရာတော်ကိစ္စဆွေးနွေးရအောင်လေ"
"သားတော်မအားသေးလို့ပါ"
"ဘာဖစ်လို့လဲ"
"ကိစ္စရှိနေလို့ပါ အရေးကြီးလို့ပါမယ်တော်"
"အေးဆေး သွားသွား"
မပြေးရုံတမယ် လမ်းလျောက်သွားနေတယ်
အဆောင်ကြိပြန်ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ
ငုတ်တုတ်လေးမှိုင်နေတဲ့သုတကိုတွေ့လိုက်ရ
တယ် သူအရမ်းဝမ်းသာပြီးသွားဖက်တယ်
"ကိုယ် လွမ်းနေတာ"
"ဟာ ခဗျားကြီးကတမျိုးဗျာ လွှတ်နော်"
ကုန်းကုန်းနဲ့ရံရွေတော်တို့ကတော့
ပုခုံးပင့် မျက်စာပစ်ပြီး အခန်းထဲကနေ
အလိုက်တသိထွက်သွားလေရဲ့
"ခဗျားကြီးကိုပြောနေတာမကြားဘူးလား
လွှတ်လို့ဆိုဗျာ"
"ဒီတိုင်းလေး ခနလောက်နေပေးပါအုံး"
"မနေနိုင်ဘူးဗျာ"
မင်းကြီးကခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်လိုက်တယ်
"မနေရင်တော့ နေအောင်လုပ်လိုက်မှာနော်"
ဆိုပြီး လက်တဖက်နဲ့ သုတလက်ကို
သူ့ဟာပေါ်တင်လိုက်တယ် သုတလဲ
ယောင်ပြီး ညိမ်ကိုင်နေတယ် ခနနေမှ
"လွတ်လို့ဗျာ"
"အငြိမ်နေနော် ဒီဟာကြီးကိုမင်းလေးရဲ့ခန္တာကိုယ်ထဲ မထည့်စေချင်ရင် ဒီတိုင်းလေးငြိမ်နေပေး"
သုတလဲ မတတ်နိုင်လို့ငြိမ်နေရပြန်တယ်
"အသက်ရှုရကြပ်တယ်လျော့အုံး"
"ကိုယ်သိချင်တာတခုမေးမလို့ အဲ့တာဖြေပေး
ဖြေပေးရင်ကိုယ် လျော့ပေးမယ်"
"ပြော ဘာမေးမှာ"
"ကိုယ့်ကလေးနဲ့နာမည်က"
"ခဗျား ကလေးနာမည်ကျနော်ကဘယ်လိုသိမှာ"
ဖက်ထားတာနဲနဲလျော့ပြီးမျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်
မင်းကြီးရဲ့စူးရှတဲ့အကြည့်ကို ကြာကြာမခံနိုင်
ပါဘူး အကြည့်လွှဲလိုက်ရတယ် မင်းကြီးက
တချက်ပြုံးပြီး
"ရှက်တာလား"
"ခဗျားကြီးနော် ဘယ်သူကရှက်နေလို့လဲ"
သုတရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို သူနှုတ်ခမ်းနဲ့
ငုံပြီး ဆွဲစုတ်လိုက်တယ်
~ပြွတ်စ်............အွန်း ..ဝွန့်...~
"ခဗျားကြီးဘာလုပ်ရပြန်တာလဲဗျာ
တံတွေးတွေပေကုန်ပီ"
"အရ် ပြန်သုတ်ပေးရအုံးမလား"
ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖွဖွလေး ထပ်နမ်းတယ်
"ပြောင်ပြီလား"
"ပြောင်တယ်ဗျာ"
"ကိုယ်မေးထားတဲ့မေးခွန်းလေး ဖြေပါအုံး
နာမည်က.....?"
"သုတ သုတအောင်"
"ဪ သုတအောင်တဲ့လား"
"ကိုယ်တော့ ဝက်ပေါက်လေးလို့ခေါ်မယ်နော်"
"ဘယ်သူကခဗျားဝက်ပေါက်"
"မင်းလေးလေ သုတအောင်ဆိုတဲ့ဝက်လေးလေ"
"😑😒😒"
"ကိုယ့်ဝက်ကလေးရဲ့ပါးက ဒီလိုဖောင်းနေလို့ကိုဝက်လေးလို့ခေါ်ချင်နေတာ"
ဆိုပြီး ဆွဲဖစ်ပါလေရော
"မခေါ်နဲ့ဗျာ "
"အာ့ဆို အသဲလေး ပူတူးလေး ချစ်တုံးလေး
ကို့ခလေးလေး ကို့အသက်လေး ကို့နှလုံးသားလေး.."
"အာ တော်တော့ဗျာ ခဗျားကြီးနော် ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"မသိဘူးလား ဝက်လေးကိုချစ်နေတာလေ"
"မသိဘူးဗျာ"
"သိအောင်လုပ်ကြမလား"
ဆိုပီး သုတကိုအိပ်ယာထဲလှဲလိုက်တယ်
ဟိုကမရုံးနိုင်တော့သူ့စိတ်တိုင်းကျဖစ်နေတာ
ပေါ့ သုတတော့ ကြိတ်ဆုတောင်းနေတာပေါ့
<တစ်ယောက်ယောက် ကယ်တော်မူကြပါ>
"မင်းကြီး ဆေးလာပို့တာပါ"
<ဟူး.....တော်ပါသေးရဲ့>
"ခုနကလာပြီးပြီလေ"
"အခုဆေးကအားဆေးပါ သောက်ပြီးနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ရင် အားအမြန်ပြန်ပြည့်မှာပါ"
"အဲ့တာဆိုလဲ ဝင်ခဲ့"
သုတကိုပြန်ထူလိုက်တယ်
"ဆေးကိုအဲ့မှာထားပြီး မင်းသွားလို့ရပြီ"
ဆေးလာပို့တဲ့လူလဲထွက်သွားရော
"ကဲ ဆေးသောက်ရအောင် "
"ရတယ် ကျနော့်ဘာသာသောက်မယ်"
ဆိုပြီးအကုန် သောက်လိုက်တယ်
"အိပ်တော့မယ်"
"နေပါအုံး အဝတ်အစားမလဲတော့ဘူးလား
ကလေးအဝတ်အစားတွေကိုကြည့်ရတာ
ကြပ်မယ့်ပုံပဲ"
"မလဲဘူး"
"ဪ ဟုသားပဲ ကိုယ့်ကလေးမှအားမရှိတာ
ကိုယ်လဲပေးမယ်"
သုတမျက်လုံးပြူးပြီးလန့်သွားတယ်
"!.....မလိုပူး ကိုယ့်ဘာသာလဲမယ် ဘယ်ဟာလဲရမှာလဲ ပေး"
"လောလောဆယ်ကိုယ့်အဝတ်ယူလဲ"
"ပေးပေး"
ဆိုပြီးဆောင့်အောင့်ပြီးပြောတယ်
မင်းကြီးကပြုံးနေတယ် ပီးတော့သူ့အဝတ်ယူ
ပေးလိုက်တယ်
"ရော့...ဒါလေးလဲထား"
"အင်း"
အဝတ်လဲမလို့လုပ်တယ် မင်းကြီးကကြည့်နေတော့
"ဘာကြည့်နေတာ သွား.."
"ဘယ်သွားရမှာ ဒါကိုယ့်အခန်းလေ"
"အဲ့တာဆိုမကြည့်နက်"
"ရှက်လို့လား"
"ဘာလို့ရှက်ရမှာ မရှက်ဘူး"
"အာ့ဆိုချွတ်လေ အဝတ်စားလဲလေ"
"ခဗျားကြီးဟိုဘက်လှည့်နေပါဆိုကွာ"
"ကလေးပဲမရှက်ဘူးဆို ကိုယ်က ကလေးရဲ့
အသေးလေးကိုကြည့်ချင်လို့ကို"
"ဟာဗျာ မကြည့်နက် ရှက်တယ်လို့ဆို ဟိုဘက်လှည့်လို့"
"ကလေးသဘော"
ဆိုပြီး ဟိုဘက်လှည့်နေတယ်
သုတလဲခပ်မြန်မြန်ပဲ အဝတ်စားလဲလိုက်တယ်
"အိပ်တော့မယ်"
"ဟုတ်ပါပီ အနားယူလိုက်တော့နော်"
"အင်း"
မင်းကြီးလဲအခန်းထဲကနေထွက်လာပြီး
လမ်းလျောက်ထွက်လာခဲ့တယ်
"ဆုနန်း ပန်းခြံနဲ့အလှမွေးငါးကန်ဖက်ဆီသွား
ရအောင် ကုန်းကုန်းကကျန်ခဲ့ တခုခုဆိုငါ့ကိုအမြန်လာလျောက်ကြားလား "
"ဟုတ်"
ဟိုလဲရောက်ရော ပုံစံတွေကိုစိတ်တိုင်းမကျ
တာနဲ့
"ဒါတွေအကုန်လှလှလေးပြင်ဆင်ထားပါ ငါကိုယ်တော်နေ့တိုင်းလာမယ်"
လို့ သန်ရှင်းရေးသမားတွေကိုပြောလိုက်တယ်
"ဟုတ်ကဲ့ ပြန်လည်ပြင်ဆင်ထားပ့မယ်"
သူ့အမူရာတွေကိုဆုနန်း နားမလည်တော့ဘူးလေ
"မင်းကြီး ဘယ်သူလာမှာမို့ပြင်ဆင်နေတာလဲ"
"ငါတို့ဆီဘယ်သူရောက်နေ"
"ဪ ဟိုအချောလေးလေ"
"သူ့မှာနာမည်ရှိတယ်"
"ဘယ်သူတဲ့လဲ သုတအောင်တဲ့"
"သခင်လေးသုတနဲ့လာမလို့လား"
"အင်း"
"မင်းကြီး ကျွန်တော်မျိုးမ အရမ်းသိချင်လို့တခုမေးလို့ရမလား"
"မေးကြည့်"
"ဟို....ဟိုလေ"
"မေးစရာရှိတာမေးစမ်းပါ ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"မင်းကြီးသူ့ကိုစိတ်ဝင်စားနေတာလား"
"အေး စိတ်ဝင်စားရုံတင်မကဘူး ချစ်ပါချစ်တာ"
"မင်းကြီးမမြန်လွန်းဘူးလား အချိန်ပိုင်းလပဲရှိသေးတာလေ"
"နင်ကရော နင့်ကောင်မလေးကိုဘယ်လိုစကြိုက် "
"လမ်းမှာ အနှိပ်စက်ခံရတာကိုကူညီရင်းနဲ့ သုအလှနဲ့အထိအတွေ့မှာမျောပါသွားပီး ကြိုက်သွားတာ အဟိ"
"နင်က ငါ့ထက်ပိုမြန်နေသလိုပဲနော်"
"ဟီး ဟုသားပဲ"
"ဒါနဲ့မင်းကြီး ညက သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ ဟိဟိ
တူတူလေ...👉👈 ဟဲဟဲ"
မင်းကြီးကပြုံးစိစိလုပ်နေရော
"အရ် မင်းကြီး
မင်းကြီးရှက်နေတာ မျက်နှာရဲလို့ကျန်"
"ငါ့လာစမနေနဲ့ "
"ညကျရင်လေ တကယ်ပဲ အဟမ်းအဟမ်းလား"
"ငါက ငါ့ပူတူးလေးငါ့ကိုပြန်ချစ်တာမျိုးပဲလိုချင်တာ သူ့ဆန္ဒမပါပဲအတင်းမယူချင်ဘူး"
"မင်းကြီးကလဲ စိတ်ပါအောင်လုပ်ပေါ့"
"နင်ငါ့ကိုမြှောက်ပေးမနေနဲ့ ငါလဲသိပါတယ်နော်"
"ငါက သူ့အချစ်ကိုပါလိုချင်တာ"
"အာ့ဆိုကြာအုံးမှာပေါ့"
"ကြာကြာ"
"ညကအခန်းခွဲနေမှာပေါ့နော်"
"နေစရာလား သူမှမကောင်းတာ ငါကြည့်ပေးမှာပေါ့"
"ဪ ဟုတ် သိပါပြီ"
"ဘာသိတာလဲ ဘာမဟုတ်ပါဘူး"
အဲ့ချိန်မှာ မယ်တော်ကြီးက အိပ်ဆောင်ကို
ကြွချီလာတာနဲ့တိုးပါလေရော
မင်းကြီးကအဲ့တာမြင်လိုက်လို့
"မယ်တော် မယ်တော် ဘယ်ကိုကြွချီမလို့လဲ"
"နင်အခန်းထဲမှာကောင်လေးဝှက်ထားတယ်ဆို သူကလူထူးလူဆန်းဆို ဘယ်ကမှန်းမသိပေါ်လာတာဆို အန္တရယ်ရှိတာမသိဘူးလား"
"မယ်တော့် မေးခွန်းတွေကလဲများလိုက်တာ"
"များများပဲဟယ်"
"သူကအားနည်းနေတာမယ်တော်ရဲ့ အန္တရယ်မရှိပါဘူး"
"ပြောလို့ရမလား ဟန်ဆောင်နေတာဆိုရင်ရော"
"ပြောလို့ရပါတယ်"
"သားတော် မဟုတ်မှလွဲရော သူ့ကိုမေတ္တာသက်ဝင်နေတာလား"
"ဟုတ် .....ဟုတ်တယ်မယ်တော်"
"ဟိုဒင်းရော လုပ်လိုက်ပြီလား"
"မလုပါဘူးမယ်တော်ရဲ့ သူကအားနည်းနေတာလေ ပြီးတော့သူဆန္ဒမပါပဲ သားတော်ဘာမှမလုပ်ပါဘူး"
"တော်ပါသေးရဲ့ .......ဟူး"
မယ်တော်ကြီးရယ် သက်ပြင်းချလိုက်တယ်
"သားတော် သူကယောကျာ်းလေးမဟုတ်လား"
"ဟုတ်...ဟုတ်တယ်လေ "
"ယောင်္ကျားလေးကမယ်တော်လိုချင်တဲ့မြေး
မမွေးပေးနိုင်ဘူးလေ မယ်တော်မြေးလိုချင်တာသိသားနဲ့"
"ဒါပေမဲ့ သားတော်သူ့ကိုပဲစိတ်ဝင်စားတာ သူ့ကိုပဲမေတ္တာရှိတာ သူ့ကိုပဲချစ်တာလေ"
"ဒီမွေးပေးထားတဲ့ မယ်တော့်မျက်နှာမထောက်တော့ဘူးလားလို့"
"မယ်တော်ရယ် သားတော်ကအခုမှ ကြင်ယာကိုတွေ့တာလေ သားတော်ကိုမခွဲခိုင်းပါနဲ့
အတင်းတိုက်တွန်းဖို့လဲမလုပ်ပါနဲ့"
Zawgyi
"ေဆးကက်န္ေသးတယ္ ဆက္ေသာက္ရေအာင္"
"ရတယ္ က်ေနာ့္ဘာသာေသာက္မယ္ ခဗ်ားႀကီးသြားေတာ့"
"မရပါဘူး ကိုယ့္ေရ႔ွမွာပဲကုန္ေအာင္ေသာက္ျပ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ကိုတိုင္တိုက္ရလိမ့္မယ္"
ခုနကလိုထပ္တိုက္မွာေၾကာက္လို႔ တခါထဲ
အကုန္ေသာက္ခ်လိုက္တယ္
"ကဲ ကုန္ၿပီ သြားပါေတာ့ဗ်ာ"
"အင္းပါ ကိုယ္သြားၿပီေနာ္ လိုအိပ္တာရိွရင္အေစာင့္ေတြကိုေခၚခိုင္းလိုက္ၾကားလား"
"အင္း"
မင္းႀကီးအခန္းထဲကထြက္လာတယ္
"အေစာင့္ေတြ သူဘယ္ကိုမွမသြားေစနဲ႔
ေသခ်ာေစာင့္ၾကၫ့္ထား သူလိုတာရိွရင္လုပ္ေပးလိုက္ၾက ဂရုလဲစိုက္ အနာတရမျဖစ္ေစနဲ႔"
"ဟုတ္"
အဲ့လိုမွာၾကားၿပီး ညီလာခံသြားတက္ေလရဲ့
အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က.....
"ငါတို႔မင္းႀကီး ရူးသြားတာလား မင္းသမီးလာရင္ေတာင္အေစာင့္ခ်မေပးတဲ့တို႔ဘုရင္က ဒီေကာင္ေလးအတြက္ငါတို႔ကိုမွာသြားတယ္"
"သူငယ္ခ်င္း ငါနားၾကားမွားမိတာလားမသိ ဂရုစိုက္လို႔လဲေျပာသြားသလားလို႔"
"မမွားဘူး ငါလဲၾကားတယ္ အေသအခ်ာကိုၾကားလိုက္တာ"
""ဘုရား .....ဘုရား""
အေစာင့္ေတြလန႔္ေနၿပီေလ
တကယ္ေတာ့ အေတာ္လန႔္ေနတာက သုတပါ
သူ႔ကိုသူမယံုႏိုင္ေသးဘူးေလ အသားကိုစိတ္
ဆြဲၾကၫ့္တယ္
"အ့ နာတယ္ဟ အိပ္မက္မဟုဘူးတဲ့လား"
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုေသခ်ာၾကၫ့္တယ္
"ဇာတ္လမ္းရိုက္ေနတာပဲေနမွာပါ...
ဪ .......လိုတာရိွရင္လွမ္းေခၚဆိုပဲ"
အိပ္ယာမွာေသခ်ာေလးထိုင္လိုက္တယ္
"အျပင္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရိွလား"
"ရိွ လာပါၿပီ"
"အခုကဘာဇာတ္လမ္းရိုက္ေနတာလဲဟင္"
"ဇာတ္လမ္းဆိုတာဘာလဲ ပံုျပင္ကိုေျပာတာလား"
<ငါတကယ္ပဲ ေရွးေခတ္ျပန္ေရာက္ေနတာလား>
"ဒါနဲ႔ေလ အခုကဘယ္ႏွခုႏွစ္လဲ"
"၁၅၃၆ ခုႏွစ္ေလ ဘာလို႔လဲ"
"ဟန္!!!!!!!
တ....တ...တကယ္ႀကီး"
"ဟုတယ္ေလ"
"ငါအခ်ိန္ခရီးသြားေနၿပီလား😭"
အေစာင့္ေတြေခါင္းကုတ္ၿပီး
"သူ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"မသိဘူးေလ"
"သခင္ေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"ဘာမွဟုတ္ေတာ့ပူး ေမးၾကၫ့္တာ"
"ဪ က်ေနာ္တို႔ကိုဘာခိုင္းမလို႔လဲ"
"ဘာမွခိုင္းေတာ့ပူး အခန္းထဲကသာထြက္သြားၾက"
"ဟုတ္"
တဖက္လဲ မင္းႀကီးက ညီလာခံမွစိတ္မေရာက္ဘူးတဲ့
"သူအဆင္ေျပရဲ့လား အိပ္ေနေလာက္ၿပီလား
သူဘာမ်ားစားခ်င္ေလာက္မလဲ သူ႔ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးက ကိုက္စားခ်င္စရာေလးကြာ
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းအရသာကလဲ ငါစြဲလမ္းသြားၿပီ😍"
အမတ္ႀကီးက
"မင္းႀကီး .....မင္းႀကီး"
အဲ့ေတာ့မွလန႔္သြားတယ္
"ေဟ..!"
"မင္းႀကီးၾကၫ့္ရတာ စိတ္နဲ႔လူသိပ္မကပ္သလိုပဲ က်န္းမာေတာ္မူရဲ့လား"
"အိမ္း ငါပင္ပန္းေနလို႔ ဒီေန့ေတာ့ဒီေလာက္ပဲကြာ"
"ဒီေန့ေတာ့မရပါဘူးမင္းႀကီး"
အမတ္ေတြၿပိဳင္တူထေအာ္ၾကတယ္
"ဘာလို႔မရတာ"
မင္းႀကီးကျပန္ေမးတယ္
"တံတားျပန္ျပင္ဖို႔နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ၿပီးဆံုးတဲ့ထိေအာင္ေဆြးေနြးဖို႔လိုပါတယ္မင္းႀကီး"
"ေအးကြာ ေျပာေျပာ"
"&##&¥€¢£"
"ကဲ ကြၽန္းသားနဲ႔ပဲ က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း အခိုင္အမာေဆာက္ေစ"
"သင့္ျမတ္လွေၾကာင္းပါ"
"ကဲ အဲ့တာဆိုငါႂကျြပီ"
"မင္းႀကီးကိုၿပိဳေဆာင္ေတာ္မူပါတယ္"
မင္းႀကီး အိပ္ေဆာင္ကိုခပ္သုတ္သုတ္ပဲ
ျပန္ႂကြလာတယ္ လမ္းမွာေတာ့မယ္ေတာ္ႀကီး
နဲ႔တိုးသတဲ့
"သားေတာ္ မယ္ေတာ္တို႔ၾကင္ရာေတာ္ကိစၥေဆြးေနြးရေအာင္ေလ"
"သားေတာ္မအားေသးလို႔ပါ"
"ဘာဖစ္လို႔လဲ"
"ကိစၥရိွေနလို႔ပါ အေရးႀကီးလို႔ပါမယ္ေတာ္"
"ေအးေဆး သြားသြား"
မေျပးရံုတမယ္ လမ္းေလ်ာက္သြားေနတယ္
အေဆာင္ႀကိျပန္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ
ငုတ္တုတ္ေလးမိႈင္ေနတဲ့သုတကိုေတြ့လိုက္ရ
တယ္ သူအရမ္းဝမ္းသာၿပီးသြားဖက္တယ္
"ကိုယ္ လြမ္းေနတာ"
"ဟာ ခဗ်ားႀကီးကတမ်ိဳးဗ်ာ လႊတ္ေနာ္"
ကုန္းကုန္းနဲ႔ရံေရြေတာ္တို႔ကေတာ့
ပုခံုးပင့္ မ်က္စာပစ္ၿပီး အခန္းထဲကေန
အလိုက္တသိထြက္သြားေလရဲ့
"ခဗ်ားႀကီးကိုေျပာေနတာမၾကားဘူးလား
လႊတ္လို႔ဆိုဗ်ာ"
"ဒီတိုင္းေလး ခနေလာက္ေနေပးပါအံုး"
"မေနႏိုင္ဘူးဗ်ာ"
မင္းႀကီးကခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္လိုက္တယ္
"မေနရင္ေတာ့ ေနေအာင္လုပ္လိုက္မွာေနာ္"
ဆိုၿပီး လက္တဖက္နဲ႔ သုတလက္ကို
သူ႔ဟာေပၚတင္လိုက္တယ္ သုတလဲ
ေယာင္ၿပီး ညိမ္ကိုင္ေနတယ္ ခနေနမွ
"လြတ္လို႔ဗ်ာ"
"အၿငိမ္ေနေနာ္ ဒီဟာႀကီးကိုမင္းေလးရဲ့ခႏၲာကိုယ္ထဲ မထၫ့္ေစခ်င္ရင္ ဒီတိုင္းေလးၿငိမ္ေနေပး"
သုတလဲ မတတ္ႏိုင္လို႔ၿငိမ္ေနရျပန္တယ္
"အသက္ရႈရၾကပ္တယ္ေလ်ာ့အံုး"
"ကိုယ္သိခ်င္တာတခုေမးမလို႔ အဲ့တာေျဖေပး
ေျဖေပးရင္ကိုယ္ ေလ်ာ့ေပးမယ္"
"ေျပာ ဘာေမးမွာ"
"ကိုယ့္ကေလးနဲ႔နာမည္က"
"ခဗ်ား ကေလးနာမည္က်ေနာ္ကဘယ္လိုသိမွာ"
ဖက္ထားတာနဲနဲေလ်ာ့ၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္တယ္
မင္းႀကီးရဲ့စူးရွတဲ့အၾကၫ့္ကို ၾကာၾကာမခံႏိုင္
ပါဘူး အၾကၫ့္လႊဲလိုက္ရတယ္ မင္းႀကီးက
တခ်က္ၿပံဳးၿပီး
"ရွက္တာလား"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္ ဘယ္သူကရွက္ေနလို႔လဲ"
သုတရဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကို သူႏႈတ္ခမ္းနဲ႔
ငံုၿပီး ဆြဲစုတ္လိုက္တယ္
~ႁပြတ္စ္............အြန္း ..ဝြန႔္...~
"ခဗ်ားႀကီးဘာလုပ္ရျပန္တာလဲဗ်ာ
တံေတြးေတြေပကုန္ပီ"
"အရ္ ျပန္သုတ္ေပးရအံုးမလား"
ဆိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖြဖြေလး ထပ္နမ္းတယ္
"ေျပာင္ၿပီလား"
"ေျပာင္တယ္ဗ်ာ"
"ကိုယ္ေမးထားတဲ့ေမးခြန္းေလး ေျဖပါအံုး
နာမည္က.....?"
"သုတ သုတေအာင္"
"ဪ သုတေအာင္တဲ့လား"
"ကိုယ္ေတာ့ ဝက္ေပါက္ေလးလို႔ေခၚမယ္ေနာ္"
"ဘယ္သူကခဗ်ားဝက္ေပါက္"
"မင္းေလးေလ သုတေအာင္ဆိုတဲ့ဝက္ေလးေလ"
"😑😒😒"
"ကိုယ့္ဝက္ကေလးရဲ့ပါးက ဒီလိုေဖာင္းေနလို႔ကိုဝက္ေလးလို႔ေခၚခ်င္ေနတာ"
ဆိုၿပီး ဆြဲဖစ္ပါေလေရာ
"မေခၚနဲ႔ဗ်ာ "
"အာ့ဆို အသဲေလး ပူတူးေလး ခ်စ္တံုးေလး
ကို႔ခေလးေလး ကို႔အသက္ေလး ကို႔ႏွလံုးသားေလး.."
"အာ ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ ခဗ်ားႀကီးေနာ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"မသိဘူးလား ဝက္ေလးကိုခ်စ္ေနတာေလ"
"မသိဘူးဗ်ာ"
"သိေအာင္လုပ္ၾကမလား"
ဆိုပီး သုတကိုအိပ္ယာထဲလွဲလိုက္တယ္
ဟိုကမရံုးႏိုင္ေတာ့သူ႔စိတ္တိုင္းက်ဖစ္ေနတာ
ေပါ့ သုတေတာ့ ႀကိတ္ဆုေတာင္းေနတာေပါ့
<တစ္ေယာက္ေယာက္ ကယ္ေတာ္မူၾကပါ>
"မင္းႀကီး ေဆးလာပို႔တာပါ"
<ဟူး.....ေတာ္ပါေသးရဲ့>
"ခုနကလာၿပီးၿပီေလ"
"အခုေဆးကအားေဆးပါ ေသာက္ၿပီးႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ရင္ အားအျမန္ျပန္ျပၫ့္မွာပါ"
"အဲ့တာဆိုလဲ ဝင္ခဲ့"
သုတကိုျပန္ထူလိုက္တယ္
"ေဆးကိုအဲ့မွာထားၿပီး မင္းသြားလို႔ရၿပီ"
ေဆးလာပို႔တဲ့လူလဲထြက္သြားေရာ
"ကဲ ေဆးေသာက္ရေအာင္ "
"ရတယ္ က်ေနာ့္ဘာသာေသာက္မယ္"
ဆိုၿပီးအကုန္ ေသာက္လိုက္တယ္
"အိပ္ေတာ့မယ္"
"ေနပါအံုး အဝတ္အစားမလဲေတာ့ဘူးလား
ကေလးအဝတ္အစားေတြကိုၾကၫ့္ရတာ
ၾကပ္မယ့္ပံုပဲ"
"မလဲဘူး"
"ဪ ဟုသားပဲ ကိုယ့္ကေလးမွအားမရိွတာ
ကိုယ္လဲေပးမယ္"
သုတမ်က္လံုးျပဴးၿပီးလန႔္သြားတယ္
"!.....မလိုပူး ကိုယ့္ဘာသာလဲမယ္ ဘယ္ဟာလဲရမွာလဲ ေပး"
"ေလာေလာဆယ္ကိုယ့္အဝတ္ယူလဲ"
"ေပးေပး"
ဆိုၿပီးေဆာင့္ေအာင့္ၿပီးေျပာတယ္
မင္းႀကီးကၿပံဳးေနတယ္ ပီးေတာ့သူ႔အဝတ္ယူ
ေပးလိုက္တယ္
"ေရာ့...ဒါေလးလဲထား"
"အင္း"
အဝတ္လဲမလို႔လုပ္တယ္ မင္းႀကီးကၾကၫ့္ေနေတာ့
"ဘာၾကၫ့္ေနတာ သြား.."
"ဘယ္သြားရမွာ ဒါကိုယ့္အခန္းေလ"
"အဲ့တာဆိုမၾကၫ့္နက္"
"ရွက္လို႔လား"
"ဘာလို႔ရွက္ရမွာ မရွက္ဘူး"
"အာ့ဆိုခြၽတ္ေလ အဝတ္စားလဲေလ"
"ခဗ်ားႀကီးဟိုဘက္လွၫ့္ေနပါဆိုကြာ"
"ကေလးပဲမရွက္ဘူးဆို ကိုယ္က ကေလးရဲ့
အေသးေလးကိုၾကၫ့္ခ်င္လို႔ကို"
"ဟာဗ်ာ မၾကၫ့္နက္ ရွက္တယ္လို႔ဆို ဟိုဘက္လွၫ့္လို႔"
"ကေလးသေဘာ"
ဆိုၿပီး ဟိုဘက္လွၫ့္ေနတယ္
သုတလဲခပ္ျမန္ျမန္ပဲ အဝတ္စားလဲလိုက္တယ္
"အိပ္ေတာ့မယ္"
"ဟုတ္ပါပီ အနားယူလိုက္ေတာ့ေနာ္"
"အင္း"
မင္းႀကီးလဲအခန္းထဲကေနထြက္လာၿပီး
လမ္းေလ်ာက္ထြက္လာခဲ့တယ္
"ဆုနန္း ပန္းၿခံနဲ႔အလွေမြးငါးကန္ဖက္ဆီသြား
ရေအာင္ ကုန္းကုန္းကက်န္ခဲ့ တခုခုဆိုငါ့ကိုအျမန္လာေလ်ာက္ၾကားလား "
"ဟုတ္"
ဟိုလဲေရာက္ေရာ ပံုစံေတြကိုစိတ္တိုင္းမက်
တာနဲ႔
"ဒါေတြအကုန္လွလွေလးျပင္ဆင္ထားပါ ငါကိုယ္ေတာ္ေန့တိုင္းလာမယ္"
လို႔ သန္ရွင္းေရးသမားေတြကိုေျပာလိုက္တယ္
"ဟုတ္ကဲ့ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ထားပ့မယ္"
သူ႔အမူရာေတြကိုဆုနန္း နားမလည္ေတာ့ဘူးေလ
"မင္းႀကီး ဘယ္သူလာမွာမို႔ျပင္ဆင္ေနတာလဲ"
"ငါတို႔ဆီဘယ္သူေရာက္ေန"
"ဪ ဟိုအေခ်ာေလးေလ"
"သူ႔မွာနာမည္ရိွတယ္"
"ဘယ္သူတဲ့လဲ သုတေအာင္တဲ့"
"သခင္ေလးသုတနဲ႔လာမလို႔လား"
"အင္း"
"မင္းႀကီး ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမ အရမ္းသိခ်င္လို႔တခုေမးလို႔ရမလား"
"ေမးၾကၫ့္"
"ဟို....ဟိုေလ"
"ေမးစရာရိွတာေမးစမ္းပါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"မင္းႀကီးသူ႔ကိုစိတ္ဝင္စားေနတာလား"
"ေအး စိတ္ဝင္စားရံုတင္မကဘူး ခ်စ္ပါခ်စ္တာ"
"မင္းႀကီးမျမန္လြန္းဘူးလား အခ်ိန္ပိုင္းလပဲရိွေသးတာေလ"
"နင္ကေရာ နင့္ေကာင္မေလးကိုဘယ္လိုစႀကိဳက္ "
"လမ္းမွာ အႏိွပ္စက္ခံရတာကိုကူညီရင္းနဲ႔ သုအလွနဲ႔အထိအေတြ့မွာေမ်ာပါသြားပီး ႀကိဳက္သြားတာ အဟိ"
"နင္က ငါ့ထက္ပိုျမန္ေနသလိုပဲေနာ္"
"ဟီး ဟုသားပဲ"
"ဒါနဲ႔မင္းႀကီး ညက သူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဟိဟိ
တူတူေလ...👉👈 ဟဲဟဲ"
မင္းႀကီးကၿပံဳးစိစိလုပ္ေနေရာ
"အရ္ မင္းႀကီး
မင္းႀကီးရွက္ေနတာ မ်က္ႏွာရဲလို႔က်န္"
"ငါ့လာစမေနနဲ႔ "
"ညက်ရင္ေလ တကယ္ပဲ အဟမ္းအဟမ္းလား"
"ငါက ငါ့ပူတူးေလးငါ့ကိုျပန္ခ်စ္တာမ်ိဳးပဲလိုခ်င္တာ သူ႔ဆႏၵမပါပဲအတင္းမယူခ်င္ဘူး"
"မင္းႀကီးကလဲ စိတ္ပါေအာင္လုပ္ေပါ့"
"နင္ငါ့ကိုေျမႇာက္ေပးမေနနဲ႔ ငါလဲသိပါတယ္ေနာ္"
"ငါက သူ႔အခ်စ္ကိုပါလိုခ်င္တာ"
"အာ့ဆိုၾကာအံုးမွာေပါ့"
"ၾကာၾကာ"
"ညကအခန္းခြဲေနမွာေပါ့ေနာ္"
"ေနစရာလား သူမွမေကာင္းတာ ငါၾကၫ့္ေပးမွာေပါ့"
"ဪ ဟုတ္ သိပါၿပီ"
"ဘာသိတာလဲ ဘာမဟုတ္ပါဘူး"
အဲ့ခ်ိန္မွာ မယ္ေတာ္ႀကီးက အိပ္ေဆာင္ကို
ႂကြခ်ီလာတာနဲ႔တိုးပါေလေရာ
မင္းႀကီးကအဲ့တာျမင္လိုက္လို႔
"မယ္ေတာ္ မယ္ေတာ္ ဘယ္ကိုႂကြခ်ီမလို႔လဲ"
"နင္အခန္းထဲမွာေကာင္ေလးဝွက္ထားတယ္ဆို သူကလူထူးလူဆန္းဆို ဘယ္ကမွန္းမသိေပၚလာတာဆို အႏၲရယ္ရိွတာမသိဘူးလား"
"မယ္ေတာ့္ ေမးခြန္းေတြကလဲမ်ားလိုက္တာ"
"မ်ားမ်ားပဲဟယ္"
"သူကအားနည္းေနတာမယ္ေတာ္ရဲ့ အႏၲရယ္မရိွပါဘူး"
"ေျပာလို႔ရမလား ဟန္ေဆာင္ေနတာဆိုရင္ေရာ"
"ေျပာလို႔ရပါတယ္"
"သားေတာ္ မဟုတ္မွလြဲေရာ သူ႔ကိုေမတၲာသက္ဝင္ေနတာလား"
"ဟုတ္ .....ဟုတ္တယ္မယ္ေတာ္"
"ဟိုဒင္းေရာ လုပ္လိုက္ၿပီလား"
"မလုပါဘူးမယ္ေတာ္ရဲ့ သူကအားနည္းေနတာေလ ၿပီးေတာ့သူဆႏၵမပါပဲ သားေတာ္ဘာမွမလုပ္ပါဘူး"
"ေတာ္ပါေသးရဲ့ .......ဟူး"
မယ္ေတာ္ႀကီးရယ္ သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္
"သားေတာ္ သူကေယာက်ာ္းေလးမဟုတ္လား"
"ဟုတ္...ဟုတ္တယ္ေလ "
"ေယာက်ၤားေလးကမယ္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ေျမး
မေမြးေပးႏိုင္ဘူးေလ မယ္ေတာ္ေျမးလိုခ်င္တာသိသားနဲ႔"
"ဒါေပမဲ့ သားေတာ္သူ႔ကိုပဲစိတ္ဝင္စားတာ သူ႔ကိုပဲေမတၲာရိွတာ သူ႔ကိုပဲခ်စ္တာေလ"
"ဒီေမြးေပးထားတဲ့ မယ္ေတာ့္မ်က္ႏွာမေထာက္ေတာ့ဘူးလားလို႔"
"မယ္ေတာ္ရယ္ သားေတာ္ကအခုမွ ၾကင္ယာကိုေတြ့တာေလ သားေတာ္ကိုမခြဲခိုင္းပါနဲ႔
အတင္းတိုက္တြန္းဖို႔လဲမလုပ္ပါနဲ႔"
To be continued..👑