ချိုသာတဲ့ခင်ပွန်းကသူ့ဇနီးကိုအရမ်းအလိုလိုက်နေတယ်

အပိုင်း(၂)

ကျိနမ်ဖုန်နိုးလာကတည်းကသွမ့်အန်းရန်တစ်ယောက်လူတွေသူမကိုတွေ့ရင်မသနားဘဲမနေနိုင်တဲ့ သနားစရာကောင်းပြီးနူးညံ့ညင်သာတဲ့ကြာဖြူပန်းပုံစံကိုချက်ချင်းပြောင်းသွားတယ်။

'ကိုယ်ဆေးသောက်မလို့ ရေပေးဦး'  ကျိနမ်ဖုန်ပြောလိုက်တယ်။သူမော့လင်ရှီးကိုကြည့်ပြီးပြောနေတာမှန်းသွမ့်အန်းရန်မသိလိုက်ဘူး။

'ဟုတ်သားဘဲ။ကျွန်မအချိုရည်ယူပေးမယ်နော်' သွမ့်အန်းရန်ရေကိုပြောတာမဟုတ်ဘဲအချိုရည်ယူပေးမယ်လို့ပြောလိုက်တယ်။ကျိနမ်ဖုန်အရင်ဘဝကအကြောင်းကိုပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တယ်။အရင်ဘဝကသူရိုးရိုးရေကိုမသောက်ခဲ့ဘူး။နေမကောင်းဖြစ်ရင်တောင်မှသူဆေးကိုအချိုရည်နဲ့ဘဲသောက်ခဲ့တာ။အဲ့ဒီအကြောင်းကိုမော့လင်ရှီးရောသွမ့်အန်းရန်ရောသိကြတယ်။ဒါပေမယ့်သူနေမကောင်းဖြစ်ရင်မော့လင်ရှီးကဘယ်တော့မှအချိုရည်မသောက်ခိုင်းဘူး။အဲ့ဒီတုန်းကတော့သူလိုအပ်တာမှန်သမျှကိုမော့လင်ရှီးကမဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ဘူးလို့သူထင်နေခဲ့တာ။အခုမှသူဟာအခြေအနေကိုနားမလည်ဘဲတော်တော်ဆိုးတဲ့လူဖြစ်ခဲ့မှန်းသဘောပေါက်သွားတယ်။

'အချိုရည်ကမကောင်းဘူးထင်တယ်နော်။ရှင်ဆေးကိုရိုးရိုးရေနဲ့ဘဲသောက်သင့်တယ်' မော့လင်ရှီးလဲကျိနမ်ဖုန်နိုးလာပြီးအခြေအနေလဲကောင်းနေတာကိုမြင်လိုက်ရတော့စိတ်အေးသွားပြီးပြန်မလို့လုပ်လိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်သွမ့်အန်းရန်စကားကိုကြားပြီးကျိနမ်ဖုန်မကြိုက်မှန်းသိပေမယ့် သူမရဲ့အမြင်ကိုစိတ်ပူပူနဲ့ပြောလိုက်တယ်။သူမကျိနမ်ဖုန်အနားကိုပြန်ရောက်နေတာကိုလဲသတိထားလိုက်မိတယ်။

'လင်ရှီး နမ်ဖုန်ကအချိုရည်ဘဲသောက်တယ်ဆိုတာကိုမသိဘူးလား?' သွမ့်အန်းရန်အံ့ဩသလိုပုံစံနဲ့မေးလိုက်တယ်။

'‌ဆရာဝန်ညွှန်ကြားထားတာမဟုတ်ဘဲဆေးကိုအချိုရည်နဲ့တွဲမသောက်သင့်တာအမှန်ဘဲ' မော့လင်ရှီးသေသေချာချာရှင်းပြလိုက်တယ်။သူမကနူးညံ့သိမ်မွေ့တဲ့လူဆိုပေမယ့် သူမဂရုစိုက်တဲ့အရာတွေအပေါ်မှာဆိုရင်တော့ သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်မူဝါဒကိုဘဲအခိုင်အမာစွဲကိုင်ထားတယ်။အထူးသဖြင့်ကျိနမ်ဖုန်ရဲ့ကျန်းမာရေးဆိုရင်ပေါ့။သွမ့်အန်းရန်ပြောစရာစကားရှာမတွေ့တော့ဘဲကျိနမ်ဖုန်ကိုကြည့်လိုက်တယ်။

'နမ်ဖုန်.......ကျွန်မလဲရှင့်အတွက်ဆိုရင်အကောင်းဆုံးတွေဘဲ‌စဉ်းစားပေးတာပါ...ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်....ကျွန်မရှင့်ကျန်းမာရေးအခြေအနေကိုသေချာမစဥ်းစား‌ပေးသလိုဖြစ်သွားတယ်....တောင်းပန်ပါတယ်....လင်ရှီးပြောတာမှန်တယ်' သွမ့်အန်းရန်သနားစရာပုံစံလုပ်ပြီးကျိနမ်ဖုန်ကိုအပြင်းအထန်တောင်းပန်လိုက်တယ်။

သွမ့်အန်းရန်ရဲ့လှည့်ကွက်တွေကိုကျိနမ်ဖုန်မသိဘဲဘယ်နေပါ့မလဲ?ဒါပေမယ့်သူအခုမှနိုးလာတာဆိုတော့ လည်ချောင်းတွေခြောက်နေပြီးသူ့အတွေးထဲကအတိုင်းထုတ်ပြောဖို့ခက်နေတယ်။

'ရေအရင်သောက်လိုက်ပါဦး' ကျိနမ်ဖုန်အခြေအနေကိုမော့လင်ရှီးအကဲခတ်မိတော့ ရေကိုဖန်ခွက်ထဲထည့်ပြီးသူ့ကိုကမ်းပေးလိုက်တယ်။သူမကမ်းပေးလိုက်ပေမယ့်သွမ့်အန်းရန်ရဲ့စကား
တွေကြောင့်ကျိနမ်ဖုန်မယူတာလဲဖြစ်နိုင်တယ်။သူမရေခွက်ကိုကမ်းပေးနေပေမယ့် သူကတော့လှမ်းမယူဘူး။သူ သူမကိုဒေါသထွက်နေပြန်ပြီထင်တယ်။

*ငါပြန်လိုက်တာကောင်းမယ်ထင်တယ်...* ကျိနမ်ဖုန်ရဲ့ခံစားချက်မရှိတဲ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီးမော့လင်ရှီးရေခွက်ကမ်းပေးနေတဲ့လက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်တယ်။ ဆရာဝန်ကပြောထားတယ် လူနာအမြန်ဆုံးပြန်ကောင်းလာဖို့အတွက်ဆိုရင်သူ့ကိုစိတ်လှုပ်ရှားစေမယ့်အရာတွေကိုမလုပ်မိစေနဲ့တဲ့။

မော့လင်ရှီးစဉ်းစားနေတုန်းဘဲရှိသေးတယ် ကျိနမ်ဖုန်ကရေခွက်ကိုလှမ်းယူလိုက်တယ်။သူရေခွက်လှမ်းယူရင်း သူ့လက်နဲ့သူမလက်ထိမိသွားလို့မော့လင်ရှီးရန်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သွားတယ်။

မော့လင်ရှီးကြောင်ပြီးရပ်နေမိတယ်။ဘယ်လိုလုပ်ပြီးဒီလိုဖြစ်သွားရတာလဲ?သွမ့်အန်းရန်ရဲ့သနားစရာကောင်းတဲ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီးကျိနမ်ဖုန်ဒေါသထွက်နေရမှာမဟုတ်ဘူးလား?သူမအပေါ်အပြစ်ပုံချပြီးသူမကမ်းပေးတဲ့ဖန်ခွက်ကိုခါထုတ်ကာသူမကိုအခန်းထဲကနေမောင်းထုတ်ရမှာမဟုတ်ဘူးလား?

သူမလိုမျိုးဘဲသွမ့်အန်းရန်လဲကျိနမ်ဖုန်ရဲ့လုပ်ရပ်ကိုတွေ့ပြီးအံ့ဩနေတယ်။

*မဖြစ်နိုင်ဘူး ဘယ်လိုလုပ်ပြီးကျိနမ်ဖုန်ကမော့လင်ရှီးပေးတဲ့ရေကိုယူလိုက်တာလဲ?* သွမ့်အန်းရန်ဖြစ်ပျက်နေတာကိုကျိနမ်ဖုန်သတိထားမိတယ်။သူအရင်တုန်းကသူမကိုလှတယ်လို့ထင်ခဲ့ဖူးတယ်။အခုတော့ကြည့်လိုက်ရုံနဲ့တင်ရွံနေမိတယ်။ဒီဘဝမှာဘာမှမဖြစ်လာသေးတော့ အချိန်မှီပြင်ဆင်လို့ရသေးတယ်။

'ကိုယ်ထိုင်မလို့ကူညီပေးပါဦး' ကျိနမ်ဖုန်နောက်တစ်ခါမော့လင်ရှီးကိုထပ်ပြောလိုက်တယ်။မော့လင်ရှီးလဲဒီတစ်ခါသူ့ကိုကြည့်နေတော့ သူမကိုပြောမှန်းသိလိုက်တယ်။သူမလဲအများကြီးစဉ်းစား‌မနေဘဲသူ့ကိုကူညီပေးလိုက်တယ်။သူသက်တောင့်သက်သာထိုင်လို့ရအောင်အနောက်မှာခေါင်းအုံးပါခံထားပေးလိုက်တယ်။

'မင်းကတော့ ထွက်သွားလိုက်တော့' သူ သွမ့်အန်းရန်ကိုအေးစက်စက်ကြည့်ပြီးမောင်းထုတ်လိုက်တယ်။သူ့အသံကစောစောကမော့လင်ရှီးကိုပြောတုန်းကနူးညံ့ညင်သာတဲ့အသံနဲ့တခြားစီဘဲ။

'နမ်ဖုန် ကျွန်မဘယ်သူလဲဆိုတာကိုမသိတော့ဘူးလား?ကျွန်မအန်းရန်လေ' သွမ့်အန်းရန်သူ့ရဲ့ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့အပြုအမူကြောင့်အံ့ဩသွားတယ်။

ကျိနမ်ဖုန်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ်။သွမ့်အန်းရန်ကသူ့ကိုအတိတ်မေ့နေတယ်လို့ထင်နေတာဖြစ်မယ်။ဒါပေမယ့်သေသေချာချာစဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ လူတစ်ယောက်ရဲ့အကျင့်စရိုက်ကချက်ချင်းကြီးပြောင်းလဲသွားဖို့ကမဖြစ်နိုင်ဘူး။သူ့အကျင့်တွေပြောင်းသွားပြီး မော့လင်ရှီးကိုညင်ညင်သာသာဆက်ဆံလိုက်မယ်ဆိုရင် သွမ့်အန်းရန်သူ့ကိုသံသယဝင်သွားလိမ့်မယ်။

သူပြန်မွေးဖွားလာတယ်ဆိုတာကိုထုတ်ပြောလိုက်လို့ရတယ်။ဒါပေမယ့်ဘယ်သူကယုံမှာလဲ?တခြားသူတွေကိုပြောလိုက်တော့ရောသူဘာရမှာလဲ?သူကမော့လင်ရှီးအပေါ်အသက်အကြွေးတင်နေတယ်လို့သူကိုယ်တိုင်ပြောရမှာလား?သူအရင်ဘဝတုန်းကသူမကိုအထင်လွဲခဲ့မိတယ်လို့ပြောရမှာလား?သူမနားထောင်ရဲရင်တောင်မှသူကတော့မပြောရဲသေးဘူး။

အခုသွမ့်အန်းရန်လဲရှိနေတော့ သူဖြစ်နိုင်တဲ့အဖြေတစ်ခုပေးဖို့စဉ်းစားလိုက်တယ်။သူအတိတ်မေ့နေတယ်လို့ပြောလိုက်ရင်လောလောဆယ်ဖြစ်လာမယ့်ပြဿနာတွေကိုဖြေရှင်းလို့ရမယ့်အပြင် လင်ရှီးကိုလဲကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံလို့ရမယ်။ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ်သူမကသူ့တရားဝင်ဇနီးဘဲလေ။အရာအားလုံးအဆင်ပြေသွားတော့မှ သူလင်ရှီးကိုအကြောင်းစုံပြောပြလိုက်မယ်။

'ငါမမှတ်မိဘူး။မင်းကဘယ်သူလဲ?ငါလင်ရှီးကိုဘဲမှတ်မိတယ်' အတိတ်မေ့ချင်ယောင်ဆောင်မယ်ဆိုတော့ ယုံချင်စရာကောင်းအောင်သရုပ်ဆောင်မှဖြစ်မယ်။အဲ့ဒါကြောင့်သူအားလုံးကိုမေ့သွားတယ်ဆိုပြီးသရုပ်ဆောင်ပြလို့မဖြစ်ဘူး။သူ့မိဘတွေကိုတော့မမေ့သင့်ဘူးလေ။ဒါနဲ့ဘဲသူ့မှတ်ဉာဏ်ကတစ်နှစ်စာပျောက်သွားတယ်ဆိုပြီးလုပ်လိုက်တယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့အဲ့ဒီတုန်းကသူသွမ့်အန်းရန်နဲ့မသိသေးသလိုမော့လင်ရှီးနဲ့လဲရင်းရင်းနှီးနှီးရှိနေတုန်းဘဲ။

သူလို့ပြောပြီးတာနဲ့အခန်းထဲကနှစ်ယောက်လုံးအံ့ဩသွားကြတယ်။

သွမ့်အန်းရန်မျက်လုံးပြူသွားပြီးမယုံကြည်နိုင်လို့အနောက်ကိုဆုတ်လိုက်မိတယ်။သူမဦးနှောက်ကဗလာကြီးဖြစ်နေပြီးကျိနမ်ဖုန်ပြောတဲ့စကားတွေကိုဘဲပြန်ကြားယောင်နေမိတယ်။ဒီအခြေအနေထိရောက်အောင်သူမကြိုးစားလာခဲ့သမျှကဘာမှအသုံးမဝင်တော့ဘူးလို့ပြောချင်တာလား?သူမရင်တွေပေါက်ကွဲတော့မလ်ိုဖြစ်နေပြီးမျက်ရည်တွေလဲစီးကျလာတယ်။သူမရဲ့လှပတဲ့မျက်နှာကမျက်ရည်တွေနဲ့ဆိုတော့ အရမ်းကိုသနားစရာကောင်းတဲ့ပုံစံပေါက်နေတယ်။ဒါပေမယ့်ကျိနမ်ဖုန်ကတော့နည်းနည်းလေးတောင်စိတ်မယိမ်းယိုင်သွားဘူး။

သွမ့်အန်းရန်ရှော့ခ်ရသွားတာထက်စာရင်မော့လင်ရှီးကပိုဆိုးတယ်။သူမနှလုံးသားတစ်ခုလုံး‌ဗြောင်းဆန်နေပြီ။တစ်ဖက်မှာလဲသူမကျိနမ်ဖုန်ရဲ့ကျန်းမာရေးကိုစိုးရိမ်နေမိတယ်။သူတော်တော်လေးရှော့ခ်ရသွားလို့သာအတိတ်မေ့တဲ့အထိဖြစ်သွားတာနေမယ်။နောက်သူပြန်ကောင်းလာရင်တောင်မှနောက်ဆက်တွဲရောဂါတွေဖြစ်လာန်ိုင်လား?ပြီးတော့သူမမှတ်မိတဲ့အရာတွေလဲအများကြီးရှိမှာဘဲ။အဲ့ဒီ‌တော့နောက်ကျရင်အဆင်မပြေတာတွေအများကြီးဖြစ်လာနိုင်တယ်။

နောက်တစ်ဖက်မှာတော့ သူသွမ့်အန်းရန်ကိုမေ့သွားတာကမကောင်းဘူးလားဆိုပြီးသူမရဲ့မကောင်းတဲ့စိတ်ကပြောနေပြန်တယ်။အခုလက်ရှိကျိနမ်ဖုန်ကသူမကိုအရင်တုန်းကလောက်မမုန်းတော့တာကမကောင်းဘူးလား?

'နမ်ဖုန် ကျွန်မကအန်းရန်လေ။ပြီးခဲ့တဲ့တစ်နှစ်လုံးရှင့်ဘေးနားမှာရှိနေခဲ့တဲ့သူလေ' သွမ့်အန်းရန်ကိုကြည့်ရတာလဲကျတော့မယ့်လူလိုဖြစ်နေတယ်။

'ငါမင်းကိုမမှတ်မိဘူးလို့ပြောပြီးပြီလေ။ပြီးတော့ ငါ့အပေါ်ထားတဲ့မင်းရဲ့ခံစားချက်ကိုငါမကြိုက်ဘူး။မင်းပြန်သင့်ပြီ' ကျိနမ်ဖုန်အပြတ်ပြောလိုက်တယ်။အရင်ဘဝတုန်းကကိစ္စတွေအများကြီးဖြစ်ပျက်ခဲ့တယ်။မော့လင်ရှီးရဲ့သေဆုံးမှုကတစ်စုံတစ်ယောက်ဆိုပြီးအတိအကျကြီးမဟုတ်ပေမယ့် သွယ်ဝိုက်ပြီးဖြစ်စေခဲ့တဲ့လူတွေကိုတော့သူဒီအတိုင်းလွှတ်ထားပေးမှာမဟုတ်ဘူး။သွမ့်အန်းရန်ကအဓိကတရားခံဘဲ။ဒါပေမယ့်သူပထမဆုံးလုပ်ရမှာကသူ့ဇနီးသူ့ဘေးနားမှာနေရအောင်ပြန်ချော့ဖို့ဘဲ။

သူမျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ပြန်လည်မွေးဖွားလာတယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်တယ်။ဘုရားကသူ့ကိုနောက်တစ်ကြိမ်အခွင့်အရေးထပ်ပေးမှတော့သူဒါကိုတန်ဖိုးထားရမှာပေါ့။အခုအချိန်မှာသူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့မပြေလည်တဲ့ဆက်ဆံရေးကိုပြန်လည်ပြင်ဆင်ဖို့ထက်တခြားဘာကိစ္စကမှအရေးမကြီးဘူး။

သွမ့်အန်းရန်ထွက်လာခဲ့ပေမယ့်မယုံကြည်နိုင်သေးတော့ ဆရာဝန်ရုံးခန်းကိုသွားပြီးထပ်မေးကြည့်လိုက်တယ်။ဘာလို့ဆရာဝန်တွေကအတိတ်မေ့သွားတယ်ဆိုပြီးအသေအချာကြီးကောက်ချက်ချလိုက်ရတာလဲ?မှတ်ဉာဏ်ပျောက်ဆုံးသွားရခြင်းရဲ့အကြောင်းအရင်းကိုလဲသူတို့ရှာမတွေ့ကြသေးဘူး။ပြီးတော့မှတ်ဉာဏ်ပျောက်သွားတာကလဲသူမသူ့ဘဝမှာစပြီးပေါ်လာတဲ့အချိန်အတိအကျဖြစ်နေတယ်။

သွမ့်အန်းရန်ကိုမောင်းထုတ်ပြီးတော့ ကျိနမ်ဖုန်နဲ့မော့လင်ရှီးတို့နှစ်ယောက်ဘဲအခန်းထဲမှာကျန်ခဲ့တယ်။

'ရှင်.....အဆင်ပြေရဲ့လား?' အမှန်တော့ရှင်တကယ်ဘဲသွမ့်အန်းရန်ကိုမမှတ်မိတော့ဘူးလားဆိုပြီးသူမမေးလိုက်ချင်တာ။

'ဘာလို့ကိုယ်ကအဆင်မပြေရမှာလဲ?ဘာဖြစ်လို့လဲ?' ကျိနမ်ဖုန်အခုအချိန်မှာတော့သူမရဲ့မေးခွန်းကိုနားမလည်ချင်ယောင်ဘဲဆောင်လိုက်ရတယ်။

'ဘာမှ.....ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ရှင်အခုဘယ်နှစ်ဘယ်လလဲဆိုတာကိုသိလား?'

'ကိုယ်ဘယ်လိုလုပ်ပြီးသိမှာလဲရှီးအာရယ်။ကိုယ်အတိတ်မေ့နေတယ်လို့စောစောကဘဲဆရာဝန်ပြောသွားတယ်မဟုတ်ဘူးလား?ကိုယ်ကတစ်နှစ်စာမှတ်ဉာဏ်ပျောက်သွားတာဆိုတော့ အခုတစ်နှစ်ကြာပြီးတဲ့အချိန်ကိုရောက်နေပြီပေါ့' ကျိနမ်ဖုန်မျက်ခုံးတွေကိုပင့်ပြီးပြန်ဖြေလိုက်တယ်။သူမကပုံမှန်ဆိုရင်မေ့ပျောက်လွယ်တဲ့အရူးမလေးလိုနေခဲ့တာကိုဘာလို့ရုတ်တရက်ကြီးဉာဏ်ကောင်းသွားရတာလဲ?

မော့လင်ရှီးလဲဘယ်လိုပြန်ဖြေရမယ်မှန်းမသိတော့ဘူး။သူမနှုတ်ခမ်းစူနေတာကိုတွေ့တော့ ဒါသူမအလေးအနက်စဉ်းစားရင်ဖြစ်သွားတတ်တဲ့အမူအယာဆိုတာကိုသူသိတယ်။

'ပစ္စည်းတွေသိမ်းပြီးကိုယ်တို့အိမ်ပြန်ကြရအောင်'

'အိုး အခုချက်ချင်းလား' မော့လင်ရှီးလွှတ်ခနဲ့ပြောလိုက်မိတယ်။

မော့လင်ရှီးလဲတစ်ခုခုမှားနေတယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်တယ်။သေသေချာချာစဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့မှ အိမ်ပြန်ကြရအောင်လို့သူပြောလိုက်တာမဟုတ်လား?သူအတိတ်မေ့နေတယ်ဆိုရင်သူမတို့လက်ထပ်ထားတာကိုသူဘယ်လိုလုပ်ပြီးသိသွားတာလဲ?

'ကျွန်မတို့လက်ထပ်ထားတာကိုရှင်သိတယ်ပေါ့လေ?' မော့လင်ရှီးလဲစဉ်းစားမိတဲ့အတိုင်းထုတ်မေးလိုက်တယ်။

သူမကုတင်ပေါ်လက်လေးတင်ပြီးပစ္စည်းတွေကိုသိမ်းနေရင်းနဲ့သူနဲ့အကြည့်ချင်းဆုံသွားတယ်။သူမရဲ့ဝိုင်းစက်နေတဲ့မျက်နှာလေးကသံသယတွေနဲ့ပြည့်နေပေမယ့်သူကတော့ချစ်စရာကောင်းတယ်လို့ထင်တယ်။

'ကိုယ်မင်းကိုနောက်တစ်နှစ်နေရင်လက်ထပ်မယ်လို့ပြောခဲ့တယ်လေ။အခုတစ်နှစ်ကြာသွားပြီဆိုတော့မင်းကိုယ့်ဇနီးဖြစ်နေပြီပေါ့' ကျိနမ်ဖုန်ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

သူပြန်ဖြေတာကိုကြားတော့မော့လင်ရှီးလုပ်လက်စရပ်သွားရတယ်။လွန်ခဲ့တဲ့တစ်နှစ်တုန်းကသူမကိုလက်ထပ်ချင်တယ်လို့သူတကယ်ဘဲပြောခဲ့တယ်။ဒါပေမယ့်ကြားထဲမှာသူမအမေရဲ့အမှားကြောင့်သူ့နှလုံးသားကသူမဆီမှာမရှိတော့ဘူး။

ဒါပေမယ့်.......သူမအမေကိုသူဂလဲ့စားမချေရသေးဘူးမဟုတ်ဘူး?

'လွန်ခဲ့တဲ့တစ်နှစ်ကကိစ္စတွေကိုကိုယ်မမှတ်မိတော့ပေမယ့်နောက်ကျရင်‌မင်းဖြေးဖြေးချင်းကိုယ့်က်ိုပြန်ပြောပြလို့ရတာဘဲ။ဒါပေမယ့်အခုတော့ကိုယ်တို့အိမ်ပြန်ကြရအောင်' သူမရဲ့အမူအယာကိုတွေ့တော့ သူ့ကိုယ်သူမုန်းတီးနေမိပြီး အကြောင်းအရာပြောင်းဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။သူ့ရဲ့အရင်ကလုပ်ရပ်တွေကိုသူမပြန်စဉ်းစားနေတယ်ဆိုတာ မခန့်မှန်းဘဲနဲ့သိနိုင်တယ်။

'အိုး......အိုး.......' သူမစိတ်ထဲမှာဘာတွေတွေးနေမိမှန်းမသိပေမယ့် သူမထပ်လဲမမေးချင်တော့ဘူး။

မော့လင်ရှီးစိတ်ရှုပ်ထွေးနေလျှက်နဲ့ပစ္စည်းတွေကိုသိမ်းနေလိုက်တယ်။ကျိနမ်ဖုန်လဲအင်္ကျီလဲပြီးသွားတော့ အလုပ်များနေတဲ့မော့လင်ရှီးကိုကြည့်နေလိုက်တယ်။သူမကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာဖက်ထားလိုက်ပြီး သူမကိုဘယ်တောင်ချစ်တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကိုပြောလိုက်ချင်တယ်။ဒါပေမယ့်သူဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးဆိုတာကိုသိတယ်။သူမကြောက်သွားမယ်ဆိုတာကိုလဲသူသိတယ်။အဲ့ဒါကြောင့်သူတစ်ဆင့်ချင်းဘဲသွားဖို့လုပ်လိုက်တယ်။

'သွားရအောင်' ကျိနမ်ဖုန်လက်တစ်ဖက်ကအိတ်ကိုဆွဲပြီးတခြားလက်တစ်ဖက်ကိုသူမဆီကမ်းပေးလိုက်တယ်။မော့လင်ရှီးလဲရှည်လျားသွယ်လျတဲ့လက်ကိုကြည့်ပြီး ငိုချင်လာတာကိုထိန်းချုပ်လိုက်ကာသူ့လက်ထဲကိုသူမလက်လေးထည့်ပေးလိုက်တယ်။

မိသားစုယာဉ်မောင်းကမောင်းသူနေရာမှာထိုင်ပြီးသူတို့နှစ်ယောက်ကအနောက်မှာထိုင်လိုက်တယ်။ကားထဲရောက်တဲ့အထိတောင်ကျိနမ်ဖုန်ကသူမလက်ကိုမလွှတ်ပေးသေးတော့မော့လင်ရှီးလက်လဲချွေးတွေထွက်နေပြီ။

ကားမောင်းနေရင်းနဲ့ဒရိုင်ဘာရှောင်ဖန်လဲမြင်နေရတာကိုနားမလည်နိုင်ဖြစ်နေတယ်။သူကဝန်ထမ်းအသစ်ဆိုပေမယ့်တတိယသခင်လေးရဲ့နူးညံ့ညင်သာတဲ့အကျင့်စရိုက်ကိုမမလေးသွမ့်နဲ့တွေ့တော့မှမြင်ခဲ့ရတာ။မထင်မှတ်ထားဘဲ ရက်အနည်းငယ်ကြာသွားတော့ မမလေးမော့အပေါ်သခင်လေးရဲ့ဆက်ဆံမှုကပြောင်းလဲသွားပြန်တယ်။ဒီတစ်ခါမီးလောင်မှုမှာမမလေးမော့ကကမီးရှို့တဲ့လူမဟုတ်ဘူးလား?သူမကိုအပြစ်တင်ရမယ့်အစားဘယ်လိုလုပ်ပြီးသူတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကကောင်းသွားရတာလဲ?'

သူဖြစ်နိုင်တာတွေကိုစဉ်းစားကြည့်နေပေမယ့်အပြင်မှာတော့ထုတ်မပြောရဲဘူး။ပြီးတော့သူကားမောင်းတဲ့ဆီကိုဘဲအာရုံစိုက်လိုက်ပြီးသူတို့နှစ်ယောက်သီးသန့်စကားပြောရအောင်ကားရှေ့ခန်းနဲ့နောက်ခန်းကြားကကန့်လန့်ကာကိုချပေးလိုက်တယ်။

'ကျိ.…..နမ်ဖုန် ရှင်တကယ်ဘဲဘာမှမမှတ်မိတော့ဘူးလား?' မော့လင်ရှီးနောက်တစ်ခါထပ်မေးလိုက်တယ်။သူနိုးလာကတည်းကသူမကိုညင်ညင်သာသာဆက်ဆံနေပြီး သွမ့်အန်းရန်ကိုလဲမောင်းထုတ်ခဲ့တယ်။သူမလက်ကိုလဲသူဆုပ်ကိုင်ထားတုန်းဘဲ။ဒါတွေအားလုံးကအိမ်မက်လို့သူမခံစားနေရတယ်။

ဒါလေးpgမှာအပိုင်း၉ကိုရောက်နေပါပြီ

Zawgyi

တြ႕ရင္မသနားဘဲမေနႏိုင္တဲ့ သနားစရာေကာင္းၿပီးႏူးညံ့ညင္သာတဲ့ၾကာျဖဴပန္းပုံစံကိုခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားတယ္။

'ကိုယ္ေဆးေသာက္မလို႔ ေရေပးဦး'  က်ိနမ္ဖုန္ေျပာလိုက္တယ္။သူေမာ့လင္ရွီးကိုၾကည့္ၿပီးေျပာေနတာမွန္းသြမ့္အန္းရန္မသိလိုက္ဘူး။

'ဟုတ္သားဘဲ။ကြၽန္မအခ်ိဳရည္ယူေပးမယ္ေနာ္' သြမ့္အန္းရန္ေရကိုေျပာတာမဟုတ္ဘဲအခ်ိဳရည္ယူေပးမယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္။က်ိနမ္ဖုန္အရင္ဘဝကအေၾကာင္းကိုျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တယ္။အရင္ဘဝကသူ႐ိုး႐ိုးေရကိုမေသာက္ခဲ့ဘူး။ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ေတာင္မွသူေဆးကိုအခ်ိဳရည္နဲ႔ဘဲေသာက္ခဲ့တာ။အဲ့ဒီအေၾကာင္းကိုေမာ့လင္ရွီးေရာသြမ့္အန္းရန္ေရာသိၾကတယ္။ဒါေပမယ့္သူေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ေမာ့လင္ရွီးကဘယ္ေတာ့မွအခ်ိဳရည္မေသာက္ခိုင္းဘူး။အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့သူလိုအပ္တာမွန္သမွ်ကိုေမာ့လင္ရွီးကမျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ဘူးလို႔သူထင္ေနခဲ့တာ။အခုမွသူဟာအေျခအေနကိုနားမလည္ဘဲေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့လူျဖစ္ခဲ့မွန္းသေဘာေပါက္သြားတယ္။

'အခ်ိဳရည္ကမေကာင္းဘူးထင္တယ္ေနာ္။ရွင္ေဆးကို႐ိုး႐ိုးေရနဲ႔ဘဲေသာက္သင့္တယ္' ေမာ့လင္ရွီးလဲက်ိနမ္ဖုန္ႏိုးလာၿပီးအေျခအေနလဲေကာင္းေနတာကိုျမင္လိုက္ရေတာ့စိတ္ေအးသြားၿပီးျပန္မလို႔လုပ္လိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္သြမ့္အန္းရန္စကားကိုၾကားၿပီးက်ိနမ္ဖုန္မႀကိဳက္မွန္းသိေပမယ့္ သူမရဲ႕အျမင္ကိုစိတ္ပူပူနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။သူမက်ိနမ္ဖုန္အနားကိုျပန္ေရာက္ေနတာကိုလဲသတိထားလိုက္မိတယ္။

'လင္ရွီး နမ္ဖုန္ကအခ်ိဳရည္ဘဲေသာက္တယ္ဆိုတာကိုမသိဘူးလား?' သြမ့္အန္းရန္အံ့ဩသလိုပုံစံနဲ႔ေမးလိုက္တယ္။

'‌ဆရာဝန္ၫႊန္ၾကားထားတာမဟုတ္ဘဲေဆးကိုအခ်ိဳရည္နဲ႔တြဲမေသာက္သင့္တာအမွန္ဘဲ' ေမာ့လင္ရွီးေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပလိုက္တယ္။သူမကႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့လူဆိုေပမယ့္ သူမဂ႐ုစိုက္တဲ့အရာေတြအေပၚမွာဆိုရင္ေတာ့ သူမရဲ႕ကိုယ္ပိုင္မူဝါဒကိုဘဲအခိုင္အမာစြဲကိုင္ထားတယ္။အထူးသျဖင့္က်ိနမ္ဖုန္ရဲ႕က်န္းမာေရးဆိုရင္ေပါ့။သြမ့္အန္းရန္ေျပာစရာစကားရွာမေတြ႕ေတာ့ဘဲက်ိနမ္ဖုန္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။

'နမ္ဖုန္.......ကြၽန္မလဲရွင့္အတြက္ဆိုရင္အေကာင္းဆုံးေတြဘဲ‌စဥ္းစားေပးတာပါ...ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္....ကြၽန္မရွင့္က်န္းမာေရးအေျခအေနကိုေသခ်ာမစဥ္းစား‌ေပးသလိုျဖစ္သြားတယ္....ေတာင္းပန္ပါတယ္....လင္ရွီးေျပာတာမွန္တယ္' သြမ့္အန္းရန္သနားစရာပုံစံလုပ္ၿပီးက်ိနမ္ဖုန္ကိုအျပင္းအထန္ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။

သြမ့္အန္းရန္ရဲ႕လွည့္ကြက္ေတြကိုက်ိနမ္ဖုန္မသိဘဲဘယ္ေနပါ့မလဲ?ဒါေပမယ့္သူအခုမွႏိုးလာတာဆိုေတာ့ လည္ေခ်ာင္းေတြေျခာက္ေနၿပီးသူ႔အေတြးထဲကအတိုင္းထုတ္ေျပာဖို႔ခက္ေနတယ္။

'ေရအရင္ေသာက္လိုက္ပါဦး' က်ိနမ္ဖုန္အေျခအေနကိုေမာ့လင္ရွီးအကဲခတ္မိေတာ့ ေရကိုဖန္ခြက္ထဲထည့္ၿပီးသူ႔ကိုကမ္းေပးလိုက္တယ္။သူမကမ္းေပးလိုက္ေပမယ့္သြမ့္အန္းရန္ရဲ႕စကား
ေတြေၾကာင့္က်ိနမ္ဖုန္မယူတာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္။သူမေရခြက္ကိုကမ္းေပးေနေပမယ့္ သူကေတာ့လွမ္းမယူဘူး။သူ သူမကိုေဒါသထြက္ေနျပန္ၿပီထင္တယ္။

*ငါျပန္လိုက္တာေကာင္းမယ္ထင္တယ္...* က်ိနမ္ဖုန္ရဲ႕ခံစားခ်က္မရွိတဲ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီးေမာ့လင္ရွီးေရခြက္ကမ္းေပးေနတဲ့လက္ကိုျပန္႐ုတ္လိုက္တယ္။ ဆရာဝန္ကေျပာထားတယ္ လူနာအျမန္ဆုံးျပန္ေကာင္းလာဖို႔အတြက္ဆိုရင္သူ႔ကိုစိတ္လႈပ္ရွားေစမယ့္အရာေတြကိုမလုပ္မိေစနဲ႔တဲ့။

ေမာ့လင္ရွီးစဥ္းစားေနတုန္းဘဲရွိေသးတယ္ က်ိနမ္ဖုန္ကေရခြက္ကိုလွမ္းယူလိုက္တယ္။သူေရခြက္လွမ္းယူရင္း သူ႔လက္နဲ႔သူမလက္ထိမိသြားလို႔ေမာ့လင္ရွီးရန္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္သြားတယ္။

ေမာ့လင္ရွီးေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနမိတယ္။ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဒီလိုျဖစ္သြားရတာလဲ?သြမ့္အန္းရန္ရဲ႕သနားစရာေကာင္းတဲ့ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီးက်ိနမ္ဖုန္ေဒါသထြက္ေနရမွာမဟုတ္ဘူးလား?သူမအေပၚအျပစ္ပုံခ်ၿပီးသူမကမ္းေပးတဲ့ဖန္ခြက္ကိုခါထုတ္ကာသူမကိုအခန္းထဲကေနေမာင္းထုတ္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား?

သူမလိုမ်ိဳးဘဲသြမ့္အန္းရန္လဲက်ိနမ္ဖုန္ရဲ႕လုပ္ရပ္ကိုေတြ႕ၿပီးအံ့ဩေနတယ္။

*မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးက်ိနမ္ဖုန္ကေမာ့လင္ရွီးေပးတဲ့ေရကိုယူလိုက္တာလဲ?* သြမ့္အန္းရန္ျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုက်ိနမ္ဖုန္သတိထားမိတယ္။သူအရင္တုန္းကသူမကိုလွတယ္လို႔ထင္ခဲ့ဖူးတယ္။အခုေတာ့ၾကည့္လိုက္႐ုံနဲ႔တင္႐ြံေနမိတယ္။ဒီဘဝမွာဘာမွမျဖစ္လာေသးေတာ့ အခ်ိန္မွီျပင္ဆင္လို႔ရေသးတယ္။

'ကိုယ္ထိုင္မလို႔ကူညီေပးပါဦး' က်ိနမ္ဖုန္ေနာက္တစ္ခါေမာ့လင္ရွီးကိုထပ္ေျပာလိုက္တယ္။ေမာ့လင္ရွီးလဲဒီတစ္ခါသူ႔ကိုၾကည့္ေနေတာ့ သူမကိုေျပာမွန္းသိလိုက္တယ္။သူမလဲအမ်ားႀကီးစဥ္းစား‌မေနဘဲသူ႔ကိုကူညီေပးလိုက္တယ္။သူသက္ေတာင့္သက္သာထိုင္လို႔ရေအာင္အေနာက္မွာေခါင္းအုံးပါခံထားေပးလိုက္တယ္။

'မင္းကေတာ့ ထြက္သြားလိုက္ေတာ့' သူ သြမ့္အန္းရန္ကိုေအးစက္စက္ၾကည့္ၿပီးေမာင္းထုတ္လိုက္တယ္။သူ႔အသံကေစာေစာကေမာ့လင္ရွီးကိုေျပာတုန္းကႏူးညံ့ညင္သာတဲ့အသံနဲ႔တျခားစီဘဲ။

'နမ္ဖုန္ ကြၽန္မဘယ္သူလဲဆိုတာကိုမသိေတာ့ဘူးလား?ကြၽန္မအန္းရန္ေလ' သြမ့္အန္းရန္သူ႔ရဲ႕ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့အျပဳအမူေၾကာင့္အံ့ဩသြားတယ္။

က်ိနမ္ဖုန္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တယ္။သြမ့္အန္းရန္ကသူ႔ကိုအတိတ္ေမ့ေနတယ္လို႔ထင္ေနတာျဖစ္မယ္။ဒါေပမယ့္ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အက်င့္စ႐ိုက္ကခ်က္ခ်င္းႀကီးေျပာင္းလဲသြားဖို႔ကမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။သူ႔အက်င့္ေတြေျပာင္းသြားၿပီး ေမာ့လင္ရွီးကိုညင္ညင္သာသာဆက္ဆံလိုက္မယ္ဆိုရင္ သြမ့္အန္းရန္သူ႔ကိုသံသယဝင္သြားလိမ့္မယ္။

သူျပန္ေမြးဖြားလာတယ္ဆိုတာကိုထုတ္ေျပာလိုက္လို႔ရတယ္။ဒါေပမယ့္ဘယ္သူကယုံမွာလဲ?တျခားသူေတြကိုေျပာလိုက္ေတာ့ေရာသူဘာရမွာလဲ?သူကေမာ့လင္ရွီးအေပၚအသက္အေႂကြးတင္ေနတယ္လို႔သူကိုယ္တိုင္ေျပာရမွာလား?သူအရင္ဘဝတုန္းကသူမကိုအထင္လြဲခဲ့မိတယ္လို႔ေျပာရမွာလား?သူမနားေထာင္ရဲရင္ေတာင္မွသူကေတာ့မေျပာရဲေသးဘူး။

အခုသြမ့္အန္းရန္လဲရွိေနေတာ့ သူျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေျဖတစ္ခုေပးဖို႔စဥ္းစားလိုက္တယ္။သူအတိတ္ေမ့ေနတယ္လို႔ေျပာလိုက္ရင္ေလာေလာဆယ္ျဖစ္လာမယ့္ျပႆနာေတြကိုေျဖရွင္းလို႔ရမယ့္အျပင္ လင္ရွီးကိုလဲေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံလို႔ရမယ္။ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္သူမကသူ႔တရားဝင္ဇနီးဘဲေလ။အရာအားလုံးအဆင္ေျပသြားေတာ့မွ သူလင္ရွီးကိုအေၾကာင္းစုံေျပာျပလိုက္မယ္။

'ငါမမွတ္မိဘူး။မင္းကဘယ္သူလဲ?ငါလင္ရွီးကိုဘဲမွတ္မိတယ္' အတိတ္ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မယ္ဆိုေတာ့ ယုံခ်င္စရာေကာင္းေအာင္သ႐ုပ္ေဆာင္မွျဖစ္မယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္သူအားလုံးကိုေမ့သြားတယ္ဆိုၿပီးသ႐ုပ္ေဆာင္ျပလို႔မျဖစ္ဘူး။သူ႔မိဘေတြကိုေတာ့မေမ့သင့္ဘူးေလ။ဒါနဲ႔ဘဲသူ႔မွတ္ဉာဏ္ကတစ္ႏွစ္စာေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုၿပီးလုပ္လိုက္တယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့အဲ့ဒီတုန္းကသူသြမ့္အန္းရန္နဲ႔မသိေသးသလိုေမာ့လင္ရွီးနဲ႔လဲရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိေနတုန္းဘဲ။

သူလို႔ေျပာၿပီးတာနဲ႔အခန္းထဲကႏွစ္ေယာက္လုံးအံ့ဩသြားၾကတယ္။

သြမ့္အန္းရန္မ်က္လုံးျပဴသြားၿပီးမယုံၾကည္ႏိုင္လို႔အေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္မိတယ္။သူမဦးေႏွာက္ကဗလာႀကီးျဖစ္ေနၿပီးက်ိနမ္ဖုန္ေျပာတဲ့စကားေတြကိုဘဲျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ဒီအေျခအေနထိေရာက္ေအာင္သူမႀကိဳးစားလာခဲ့သမွ်ကဘာမွအသုံးမဝင္ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာခ်င္တာလား?သူမရင္ေတြေပါက္ကြဲေတာ့မလ္ိုျဖစ္ေနၿပီးမ်က္ရည္ေတြလဲစီးက်လာတယ္။သူမရဲ႕လွပတဲ့မ်က္ႏွာကမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ အရမ္းကိုသနားစရာေကာင္းတဲ့ပုံစံေပါက္ေနတယ္။ဒါေပမယ့္က်ိနမ္ဖုန္ကေတာ့နည္းနည္းေလးေတာင္စိတ္မယိမ္းယိုင္သြားဘူး။

သြမ့္အန္းရန္ေရွာ့ခ္ရသြားတာထက္စာရင္ေမာ့လင္ရွီးကပိုဆိုးတယ္။သူမႏွလုံးသားတစ္ခုလုံး‌ေျဗာင္းဆန္ေနၿပီ။တစ္ဖက္မွာလဲသူမက်ိနမ္ဖုန္ရဲ႕က်န္းမာေရးကိုစိုးရိမ္ေနမိတယ္။သူေတာ္ေတာ္ေလးေရွာ့ခ္ရသြားလို႔သာအတိတ္ေမ့တဲ့အထိျဖစ္သြားတာေနမယ္။ေနာက္သူျပန္ေကာင္းလာရင္ေတာင္မွေနာက္ဆက္တြဲေရာဂါေတြျဖစ္လာန္ိုင္လား?ၿပီးေတာ့သူမမွတ္မိတဲ့အရာေတြလဲအမ်ားႀကီးရွိမွာဘဲ။အဲ့ဒီ‌ေတာ့ေနာက္က်ရင္အဆင္မေျပတာေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္လာႏိုင္တယ္။

ေနာက္တစ္ဖက္မွာေတာ့ သူသြမ့္အန္းရန္ကိုေမ့သြားတာကမေကာင္းဘူးလားဆိုၿပီးသူမရဲ႕မေကာင္းတဲ့စိတ္ကေျပာေနျပန္တယ္။အခုလက္ရွိက်ိနမ္ဖုန္ကသူမကိုအရင္တုန္းကေလာက္မမုန္းေတာ့တာကမေကာင္းဘူးလား?

'နမ္ဖုန္ ကြၽန္မကအန္းရန္ေလ။ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္လုံးရွင့္ေဘးနားမွာရွိေနခဲ့တဲ့သူေလ' သြမ့္အန္းရန္ကိုၾကည့္ရတာလဲက်ေတာ့မယ့္လူလိုျဖစ္ေနတယ္။

'ငါမင္းကိုမမွတ္မိဘူးလို႔ေျပာၿပီးၿပီေလ။ၿပီးေတာ့ ငါ့အေပၚထားတဲ့မင္းရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုငါမႀကိဳက္ဘူး။မင္းျပန္သင့္ၿပီ' က်ိနမ္ဖုန္အျပတ္ေျပာလိုက္တယ္။အရင္ဘဝတုန္းကကိစၥေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္။ေမာ့လင္ရွီးရဲ႕ေသဆုံးမႈကတစ္စုံတစ္ေယာက္ဆိုၿပီးအတိအက်ႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ သြယ္ဝိုက္ၿပီးျဖစ္ေစခဲ့တဲ့လူေတြကိုေတာ့သူဒီအတိုင္းလႊတ္ထားေပးမွာမဟုတ္ဘူး။သြမ့္အန္းရန္ကအဓိကတရားခံဘဲ။ဒါေပမယ့္သူပထမဆုံးလုပ္ရမွာကသူ႔ဇနီးသူ႔ေဘးနားမွာေနရေအာင္ျပန္ေခ်ာ့ဖို႔ဘဲ။

သူမ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့ျပန္လည္ေမြးဖြားလာတယ္ဆိုတာကိုသိလိုက္တယ္။ဘုရားကသူ႔ကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္အခြင့္အေရးထပ္ေပးမွေတာ့သူဒါကိုတန္ဖိုးထားရမွာေပါ့။အခုအခ်ိန္မွာသူတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕မေျပလည္တဲ့ဆက္ဆံေရးကိုျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႔ထက္တျခားဘာကိစၥကမွအေရးမႀကီးဘူး။

သြမ့္အန္းရန္ထြက္လာခဲ့ေပမယ့္မယုံၾကည္ႏိုင္ေသးေတာ့ ဆရာဝန္႐ုံးခန္းကိုသြားၿပီးထပ္ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ဘာလို႔ဆရာဝန္ေတြကအတိတ္ေမ့သြားတယ္ဆိုၿပီးအေသအခ်ာႀကီးေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ရတာလဲ?မွတ္ဉာဏ္ေပ်ာက္ဆုံးသြားရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းအရင္းကိုလဲသူတို႔ရွာမေတြ႕ၾကေသးဘူး။ၿပီးေတာ့မွတ္ဉာဏ္ေပ်ာက္သြားတာကလဲသူမသူ႔ဘဝမွာစၿပီးေပၚလာတဲ့အခ်ိန္အတိအက်ျဖစ္ေနတယ္။

သြမ့္အန္းရန္ကိုေမာင္းထုတ္ၿပီးေတာ့ က်ိနမ္ဖုန္နဲ႔ေမာ့လင္ရွီးတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘဲအခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တယ္။

'ရွင္.....အဆင္ေျပရဲ႕လား?' အမွန္ေတာ့ရွင္တကယ္ဘဲသြမ့္အန္းရန္ကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူးလားဆိုၿပီးသူမေမးလိုက္ခ်င္တာ။

'ဘာလို႔ကိုယ္ကအဆင္မေျပရမွာလဲ?ဘာျဖစ္လို႔လဲ?' က်ိနမ္ဖုန္အခုအခ်ိန္မွာေတာ့သူမရဲ႕ေမးခြန္းကိုနားမလည္ခ်င္ေယာင္ဘဲေဆာင္လိုက္ရတယ္။

'ဘာမွ.....ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ရွင္အခုဘယ္ႏွစ္ဘယ္လလဲဆိုတာကိုသိလား?'

'ကိုယ္ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသိမွာလဲရွီးအာရယ္။ကိုယ္အတိတ္ေမ့ေနတယ္လို႔ေစာေစာကဘဲဆရာဝန္ေျပာသြားတယ္မဟုတ္ဘူးလား?ကိုယ္ကတစ္ႏွစ္စာမွတ္ဉာဏ္ေပ်ာက္သြားတာဆိုေတာ့ အခုတစ္ႏွစ္ၾကာၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကိုေရာက္ေနၿပီေပါ့' က်ိနမ္ဖုန္မ်က္ခုံးေတြကိုပင့္ၿပီးျပန္ေျဖလိုက္တယ္။သူမကပုံမွန္ဆိုရင္ေမ့ေပ်ာက္လြယ္တဲ့အ႐ူးမေလးလိုေနခဲ့တာကိုဘာလို႔႐ုတ္တရက္ႀကီးဉာဏ္ေကာင္းသြားရတာလဲ?

ေမာ့လင္ရွီးလဲဘယ္လိုျပန္ေျဖရမယ္မွန္းမသိေတာ့ဘူး။သူမႏႈတ္ခမ္းစူေနတာကိုေတြ႕ေတာ့ ဒါသူမအေလးအနက္စဥ္းစားရင္ျဖစ္သြားတတ္တဲ့အမူအယာဆိုတာကိုသူသိတယ္။

'ပစၥည္းေတြသိမ္းၿပီးကိုယ္တို႔အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္'

'အိုး အခုခ်က္ခ်င္းလား' ေမာ့လင္ရွီးလႊတ္ခနဲ႔ေျပာလိုက္မိတယ္။

ေမာ့လင္ရွီးလဲတစ္ခုခုမွားေနတယ္ဆိုတာကိုသိလိုက္တယ္။ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္လို႔သူေျပာလိုက္တာမဟုတ္လား?သူအတိတ္ေမ့ေနတယ္ဆိုရင္သူမတို႔လက္ထပ္ထားတာကိုသူဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသိသြားတာလဲ?

'ကြၽန္မတို႔လက္ထပ္ထားတာကိုရွင္သိတယ္ေပါ့ေလ?' ေမာ့လင္ရွီးလဲစဥ္းစားမိတဲ့အတိုင္းထုတ္ေမးလိုက္တယ္။

သူမကုတင္ေပၚလက္ေလးတင္ၿပီးပစၥည္းေတြကိုသိမ္းေနရင္းနဲ႔သူနဲ႔အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားတယ္။သူမရဲ႕ဝိုင္းစက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကသံသယေတြနဲ႔ျပည့္ေနေပမယ့္သူကေတာ့ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ထင္တယ္။

'ကိုယ္မင္းကိုေနာက္တစ္ႏွစ္ေနရင္လက္ထပ္မယ္လို႔ေျပာခဲ့တယ္ေလ။အခုတစ္ႏွစ္ၾကာသြားၿပီဆိုေတာ့မင္းကိုယ့္ဇနီးျဖစ္ေနၿပီေပါ့' က်ိနမ္ဖုန္ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

သူျပန္ေျဖတာကိုၾကားေတာ့ေမာ့လင္ရွီးလုပ္လက္စရပ္သြားရတယ္။လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္တုန္းကသူမကိုလက္ထပ္ခ်င္တယ္လို႔သူတကယ္ဘဲေျပာခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္ၾကားထဲမွာသူမအေမရဲ႕အမွားေၾကာင့္သူ႔ႏွလုံးသားကသူမဆီမွာမရွိေတာ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္.......သူမအေမကိုသူဂလဲ့စားမေခ်ရေသးဘူးမဟုတ္ဘူး?

'လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ကကိစၥေတြကိုကိုယ္မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ေနာက္က်ရင္‌မင္းေျဖးေျဖးခ်င္းကိုယ့္က္ိုျပန္ေျပာျပလို႔ရတာဘဲ။ဒါေပမယ့္အခုေတာ့ကိုယ္တို႔အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္' သူမရဲ႕အမူအယာကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူမုန္းတီးေနမိၿပီး အေၾကာင္းအရာေျပာင္းဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။သူ႔ရဲ႕အရင္ကလုပ္ရပ္ေတြကိုသူမျပန္စဥ္းစားေနတယ္ဆိုတာ မခန႔္မွန္းဘဲနဲ႔သိႏိုင္တယ္။

'အိုး......အိုး.......' သူမစိတ္ထဲမွာဘာေတြေတြးေနမိမွန္းမသိေပမယ့္ သူမထပ္လဲမေမးခ်င္ေတာ့ဘူး။

ေမာ့လင္ရွီးစိတ္ရႈပ္ေထြးေနလွ်က္နဲ႔ပစၥည္းေတြကိုသိမ္းေနလိုက္တယ္။က်ိနမ္ဖုန္လဲအက်ႌလဲၿပီးသြားေတာ့ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ေမာ့လင္ရွီးကိုၾကည့္ေနလိုက္တယ္။သူမကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာဖက္ထားလိုက္ၿပီး သူမကိုဘယ္ေတာင္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။ဒါေပမယ့္သူဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာကိုသိတယ္။သူမေၾကာက္သြားမယ္ဆိုတာကိုလဲသူသိတယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္သူတစ္ဆင့္ခ်င္းဘဲသြားဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။

'သြားရေအာင္' က်ိနမ္ဖုန္လက္တစ္ဖက္ကအိတ္ကိုဆြဲၿပီးတျခားလက္တစ္ဖက္ကိုသူမဆီကမ္းေပးလိုက္တယ္။ေမာ့လင္ရွီးလဲရွည္လ်ားသြယ္လ်တဲ့လက္ကိုၾကည့္ၿပီး ငိုခ်င္လာတာကိုထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ကာသူ႔လက္ထဲကိုသူမလက္ေလးထည့္ေပးလိုက္တယ္။

မိသားစုယာဥ္ေမာင္းကေမာင္းသူေနရာမွာထိုင္ၿပီးသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအေနာက္မွာထိုင္လိုက္တယ္။ကားထဲေရာက္တဲ့အထိေတာင္က်ိနမ္ဖုန္ကသူမလက္ကိုမလႊတ္ေပးေသးေတာ့ေမာ့လင္ရွီးလက္လဲေခြၽးေတြထြက္ေနၿပီ။

ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႔ဒ႐ိုင္ဘာေရွာင္ဖန္လဲျမင္ေနရတာကိုနားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။သူကဝန္ထမ္းအသစ္ဆိုေပမယ့္တတိယသခင္ေလးရဲ႕ႏူးညံ့ညင္သာတဲ့အက်င့္စ႐ိုက္ကိုမမေလးသြမ့္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့မွျမင္ခဲ့ရတာ။မထင္မွတ္ထားဘဲ ရက္အနည္းငယ္ၾကာသြားေတာ့ မမေလးေမာ့အေပၚသခင္ေလးရဲ႕ဆက္ဆံမႈကေျပာင္းလဲသြားျပန္တယ္။ဒီတစ္ခါမီးေလာင္မႈမွာမမေလးေမာ့ကကမီးရႈိ႕တဲ့လူမဟုတ္ဘူးလား?သူမကိုအျပစ္တင္ရမယ့္အစားဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသူတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကေကာင္းသြားရတာလဲ?'

သူျဖစ္ႏိုင္တာေတြကိုစဥ္းစားၾကည့္ေနေပမယ့္အျပင္မွာေတာ့ထုတ္မေျပာရဲဘူး။ၿပီးေတာ့သူကားေမာင္းတဲ့ဆီကိုဘဲအာ႐ုံစိုက္လိုက္ၿပီးသူတို႔ႏွစ္ေယာက္သီးသန႔္စကားေျပာရေအာင္ကားေရွ႕ခန္းနဲ႔ေနာက္ခန္းၾကားကကန႔္လန္႔ကာကိုခ်ေပးလိုက္တယ္။

'က်ိ.…..နမ္ဖုန္ ရွင္တကယ္ဘဲဘာမွမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား?' ေမာ့လင္ရွီးေနာက္တစ္ခါထပ္ေမးလိုက္တယ္။သူႏိုးလာကတည္းကသူမကိုညင္ညင္သာသာဆက္ဆံေနၿပီး သြမ့္အန္းရန္ကိုလဲေမာင္းထုတ္ခဲ့တယ္။သူမလက္ကိုလဲသူဆုပ္ကိုင္ထားတုန္းဘဲ။ဒါေတြအားလုံးကအိမ္မက္လို႔သူမခံစားေနရတယ္။

ဒါေလးpgမွာအပိုင္း၉ကိုေရာက္ေနပါၿပီ