-სეიოოონნნ!!!!!!
დილით გამაყრუებელი ჯონგუკის ჩხავილი ისმის.
-ჰმ?(სნ)
გვერდი იცვალა სეიონმა.
მოულოდნელად ჯონგუკი სეიონის ზემოდან მოექცა და ისე დააცერდა მას.
-ჯ..ჯონგუკ?(სნ)
გაკვირვებულმა და აწითლებულმა გოგონამ თავისი თვალები ჯონგუკს შეანათა.
-ადექი უკვე 7 საათია!(ჯკ)
-ჰაა?! ჯერ მხოლოდ 7-ია გაგიჟდი?!(სნ)
-სეიონ, უნდა ადგე, გაემზადო, შხაპი მიიღო ბარგი ჩაალაგო, საჭმელი ჩავდოთ.... 8-ზე აქ უნდა იყვნენ და ჩვენ მზად უნდა ვიყოთ(ჯკ)
-ჯანდაბაა!!! ღმერთო...ბარგი! ბარგი არ ჩამილაგებია! ვაიმე! ჯონგუკ მაკიაჟის პროდუქტები სადაა?!!(სნ)
დაფეთებული სეიონი ხან ერთ კუთხეში მიირბენს ხან მეორეში... არა სულ დაავიწყდა, რომ მხოლოდ ერთი გრძელი მაიკა ეცვა.
ჯონგუკმა მძიმედ ჩაყლაპარა ნერწყვი და წამოდგა.
-მე...უნდა გავიდე.... რამე არ მივქარო(ჯკ)
სწრაფი ნაბიჯებით ტოვებს ჯონგუკი ოთახს. სეიონი თან ძალიან დამორცხვებულია თან სიცილს ძლივს იკავებს.
1 საათის შემდეგ, როგორც იქნა ჩაალაგეს ბარგი გაემზადნენ და თეჰიც გააცილეს. სავარძელზე სხედან და ელოდებიან, როდის მოვლენ ისინი რომ შემდეგ შეძლონ წასვლა.
და აი როგორც იქნა ჯონგუკის კართან ტაქსი გაჩერდა, რადგან აგარაკზე წასვლას ჯეიქეის მანქანით გეგმავდნენ.
აიღეს ბარგები. სამწუხაროდ სეის ბარგი მეტად მძიმე იყო და ჯონგუკმა გაიტანა... არა უფრო გაათრია გარეთ.
-ჰეიითთთ(ლეა)
-ვაიმე ეს გააჩუმეთ თუ შეიძლებაა!!(შგ)
-იუუნნ!!! (სჰ)
ნაზად ჩაარტყა სანგჰემ თავის ქმარს.
-ლეა მუცელი როგორ წამოგზრდია, გუშინ კაბაზე დიდად არ გემჩნეოდა.(სნ)
თქვა აღტაცებულმა სეიონმა. ლეას მართლაც ძალიან საყვარლად წამოზრდია მუცელი.
ლეა არ იყო ჭირვეული ორსული, თუმცა ხანდახან კი წამოკრავდა ხოლმე რაღაცეები. მაგალითად ერთხელ ჯიმინი 3 საათზე გააღვიძა 'ჩამეხუტეო' ჯიმინიც უძლებდა...
სხვა რა გზა ქონდა? ბოლოსდაბოლოს ლეა მისი ცოლი, საოცნებოდა ქალი იყო და მუცლით მის პატარას ატარებდა...
ჯონგუკმა მანქანა ფარეხიდან გამოაყენა და გულდასმით დაკეტა ყველა კუთხე-კუნჭული. მათი მანქანა დიდი და კომფორტული იყო, რადგან მათ თავი კომფორტულად ეგრძნოთ.
-ღმერთო.. რა მაგარი მანქანაა(ლეა)
-მე ეს მანქანა არ მინახავს (სნ)
ახედა ჯონგუკს რომელიც მომღიმარი სეიონს აკვირდებოდა.
-ამ მანქანას ხშირად არ ვიყენებ და ამიტომ(ჯკ)
-ვაა(სჰ)
-ვინ სად ჯდება???(ჯმ)
-მე საჭესთან სეიონი ჩემს გვერდზე(ჯკ)
-ოჰ ოჰ არსად დაგეკარგოსს(სჰ)
-სანგჰე!(სნ)
მუჯლუგუნი ჰკრა სეიონმა სანგჰეს და ყველას სიცილი აუტყდათ. მათ შორის სეიონსაც და ჯონგუკსაც.
-მეორე სავარძელზე დასხდებიან სანგჰე და შუგა (ჯკ)
-მთავარია თავი მივდო და რავი სადაც გინდათ იქ დამსვით(შგ)
-აუუ რა ჟმოტია სანგჰე როგორ უძლებ?!(სნ)
-აჰ... რა ქვნა მაინც ძაან მიყვარს ჩემი კნუტიი(სჰ)
სეიონმა თვალები აატრია და მანქანაში ჩასხდნენ. ლოგიკურია ლეას და ჯიმინს სხდომა უკან მოუწევდათ, რადგამ უკან მართლაც კარგი ადგილი იყო ორსული ქალისთვის.
სეიონი ძალიან კონფორტულად და ამაყად იჯდა ჯონგუკის გვერდით. ჩუმად თვალს გააპარებდა ხოლმე და, როცა ჯონგუკიც იჭერდა მის მზერას შემდეგ უბრალოდ მის ფეხებს აკვირდებოდა.
ლეას და ჯიმინს კარგი ნადიმი გაეშალათ. ლეას შოკოლადები და ტკბილეული მოუნდა ამიტომ უყიდეს და მიირთმევს გემრიელად.
საათ ნახევრიანი მგზავრობის შემდეგ როგორც იქნა მივიდნენ ტყის პირას. თოვლი ფარავდა ხეებს და სახლს.
მანქანიდან გადმოსულ სეიონს, სახეზე ზამთრის სიომ დაუარა. ცივი, მაგრამ ამავდროულად ძალიან სასიამოვნო. ქურთუკი ყფრო შემოიჭირა ტანზე რომ არ შეცივნოდა. გვერდზე გაიხედა და მოკანკალე ჯონგუკი დაინახა. ჩაეცინა, რადგან ეუბნებოდა, რომ ასე შესცივდებოდა, თუმცა არ დაუჯერა.
-გცივა არა? (სნ)
-აჰ...კ..კი (ჯკ)
-მოდი აქ (სნ)
დაუძახა სეიონმა და მალევე ჯონგუკს თავისი მეორე ჟაკეტი შემოაცვა. ბიჭს ჩაეღიმა მის მზრუნველობაზე. ხელი გადახვია და გაემართნენ კოტეჯისკენ.
ჯიმინი უკნიდან ეკვროდა ლეას და თან მუცელზე ეფერებოდა, რადგან იცოდა, რომ იქ თავისი პატარა იჯდა და სულ მალე გაულამაზებდა სამყაროს.
შუგას კი თავი სანგჰეს მხარზე ჩამოედო და დროდადრო ყელზე კოცნას უტოვებდა. ამ ყველაფრის შემხედვარე ჯონგუკს ძალიან უნდოდა თვითონაც გაეკეთებინა მსგავსი რამ მაგრამ ჯერა არა... ცოტაც უნდა მოეცადა...ცოტახანს უყურებდნენ ამ სილამაზეს მაგრამ ლეას შესცივდა და სახლში შევიდნენ.
კოტეჯი ძალიან ლამაზად გამოიყურებოდა. ხის სახლი , რომელიც ხეზევე იყო აღმართული და თოვლიანი ხეები...ძალიან ლამაზ გარემოს ქმნიდა.
შიგნითა ინტერიერიც ულამაზესი იყო. რახამ რამდენიმე დღეში ახალი წელი იქნებოდა ამ კოტეჯში ნაძვისხე უკვე იდგა. ბუხარში ცეცხლი გიზგიზებდა და გარედან შემოსულ ცივ სიოს აკავებდა.
-ღმერთო ულამაზესია (სნ)
აღნიშნა აღტაცებულმა სეიონმა და მოულოდნელად ჯონგუკს მიეკრო.
დაბნეულმა ჯეონმა ხელი მოხვია და ასე აკვირდებოდნენ ოთახს. იქ შემოსულ ოთხეულს ჩუმად ჩაეცინათ და შუგამ ჯონგუკს ხელი წაკრა.
-რა იყო?(ჯკ)
-მარტოები არ ხართ(შგ)
სწრაფად გამოეცალა სეიონი ჯონგუკს. ჯონგუკმა ამაზე თვალები აატრიალა და დივანზე ჩამოჯდა.
-მოკლედ... აქ სულ სამი ოთახია. შესაბამისად პირველ ოთახში იქნებიან სეიონი და ჯონგუკი.(შგ)
-ჰაა?! მე მასთან ერთად?!(სნ)
-ჰო რა იყო?(ჯკ)
-აბა გინდა ჩემთან ერთად იყო? სორი ბათ მე და შუგას ცოლები გვყავს(ჯმ)
-ჯიმინ შენთან ერთად რომც მოვკვდე მაინც არ მომინდება....კაი ვიქნები ჯონგუკთან(სნ)
-კაი. დანარჩენი ალბათ გასაგებია. (შგ)
-კი კი (ჯკ)
-კარგი ახლა ავიდეთ და ნივთები დავალაგოთ(ლეა)
-აჰჰ ოქეიი(სჰ)
ყველა თავისი ოთახისკენ გაემართა.
ჯონგუკს თავში გაუელავდა ხოლმე, რომ სეიონს 2 კვირა მასთან ერთად ჰქონდა ოთახი და ერთად უნდა დაეძინათ. ამის გაფიქრებაზე სულ იდიოტივით იღიმოდა.
-რა იდიოტივით იღიმი?(სნ)
-..რა? არაფერი(ჯკ)
სეიონმა თვალები აატრიალა და ბარგი ოთახში შეიტანა.
-ვაუ 1 საწოლს ჩვენს ოთახში არ ველოდი(ჯკ)
-ვითომ რატომ?(სნ)
-...რას გულისხმობ? (ჯკ)
ჯონგუკი იქვე მდგარ სკამზე ჩამოჯდა და ინტერესით მიაჩერდა სეიონს.
-ეს საწოლი ჩემია! შენ კი იატაკზე წვები!(სნ)
-რაა?! მოიცა სეი ასე მწირავ?!(ჯკ)
-სეი არა სეიონი... არ გწირავ უბრალოდ მე არ მეყოფა ადგილი ორივენი რომ საწოლზე დავწვეთ.(სნ)
-სეიონ... ორსაწოლიანიაა რა ვერ გაგვიყვი?!(ჯკ)
-ჯონგუკ ნერვს მიშლი! ახლა კი ჩამოდი, ფილმს უნდა ვუყუროთ(სნ)
ამასღა ამბობს სეიონი და ითახიდან გადის. იქ კი პირ დაღებულ ჯონგუკს ტოვებს.
5 წუთის შემდეგ ჯონგუკიც ჩადის მისაღებ ოთახში, სადაც საახალწლო კომედიას უყურებენ.
ლეა ჯიმინის კალთაში ზის და მოჩი მუცელზე ეფერება, თან კინოს უყურებს. სანგჰეს შუგას კალთაში უდევს თქვი შუგა თან თმებზე ეფერება თან უყურებს კინოს.
ჯონგუკსაც უნდოდა ასე ყოფილიყო...მაგრამ სულ ცოტაც უნდა მოეცადა...
სავარძელში მჯდომიარე სეიონს მიუჯდა გვერდით. ხელი გადახვია და სეიონს არანაირი ცუდი რეაგირება არ ჰქონია ამასთან. ჯონგუკს ცოტა გაუკვირდა თან სიხარულიც დაეტყო სახეზე.
ფილმი 2 საათიანი იყო. სეიონს მალევე მოერია ძილი და ჯონგუკს უთხრა, რომ ოთახში ავიდოდა. ისიც დასთანხმდა და უპასუხა, რომ მალე ავიდოდა. სეიონის წასვლის შემდეგ ლეამ წამოიწყო საუბარი.
-ხვალ სეის დაბადების დღეა იცით?(ლეა)
-რა?! ჯანდაბა ამას ახლა რატომ ამბობ?!(ჯკ)
-ღმერთო რა იყო აბა მანამდე ჩვენს გვერდით იყო და(ლეა)
-კაი ჰო მერე?(ჯკ)
-რა მერე იდიოტო ვიცით რომ გიყვარს(ჯმ)
-ჰ..ჰო(ჯკ)
-კაი თინეიჯერი გოგოსავით ნუ იქცევი რომელიც სიყვარულში გამოიჭირეს(შგ)
-აუ მოკეტეთ რაა(ჯკ)
-ჯონგუკ, დაფიქრდი... ხვალ სეის დაბადების დღეა და სიყვარულის ასახსნელად ძალიან კარგი დროა. (ლეა)
-......ალბათ(ჯკ)
-ძვირფასო გთხოვ ინტერიერი გამოიტანე და დავიწყოთ მზადება(ლეა)
-კარგი, პატარავ (ჯმ)
პატარა კოცნა დაუტოვა ჯიმინმა და შევიდა იმ ოთახში სადაც გამზადებული ინტერიერი იყო და გამოიტანა.
-ღმერთო.....ძალიან ლამაზია...(სჰ)
-თენქს! ახლა დავიწყოთ გამზადება(ლეა)
-საჩუქრები გაქვთ?(ჯკ)
-რათქმაუნდა ყველას(შგ)
-ჯანდაბა! მე არაფერი მომიფიქრებია!(ჯკ)
-ჯონგუკ, მე მყავს მეგობარი ჯონი. ის ერთ პატარა აქსესუარების მაღაზიაში მუშაობს. მაღაზია 24 საათიანია სწორედ ამიტომ მისამართს გეტყვი და მიდი იქ. (ჯმ)
-სერიოზულად?! აუუ ჯიმინნ დიდი მადლობაა ლოკაცია ჩამიგდე(ჯკ)
-ოქეიიი(ჯმ)
ჯონგუკმა ქურთუკი მოიცვა და მაშინვე მანქანაში ჩაჯდა. ტელეფონზე მესიჯი მოუვიდა როგორც ჩანსც ჯიმინმა ლოკაცია ჩაუგდო. გახსნა ტელეფონი და მაშინვე გაემართა მაღაზიისაკენ.
სეიონს მალევე ჩასძინებია და ვერაფერიც ვერ გაიგო. ლეა, ჯიმინი, შუგა და სანგჰე კი გულმოდგინეთ აკეთებდნენ ინტერიერებს და საჭმელს.
დაახლოვებით ნახევარ საათში ჯონგუკი უკვე დანიშნულების ადგილას იყო. მაღაზია პატარა, თუმცა ძალიან ლამაზი იყო. სულ თეთრ ფერში, მხოლოდ სახურავი ჰქონდა ცისფერი.
ჯონგუკი შევიდა მაღაზიაში და იქვე სკამზე ჩამომჯდარი, ყავისფერ ჰუფიანი ბიჭი შენიშნა. ხელი, რომელშიც ფანქარი ეჭირა ნიკაპთან მიიდო ეტყობოდა, რომ ფიქრობდა ახალი დიზაინის შექმნაზე.
-გამარჯობა(ჯკ)
-გამარჯობა(ჯნ)
-იცით მე პაკ ჯიმინის მეგობარი ვარ. მან გამომგზავნა თქვენთან რაიმე აქსესუარის არჩევა მინდა(ჯკ)
-დიახ, თქვენ ბატონი ჯეონი ბრძანდებით. მობრძანდით ძალიან დიდი არჩევანი გვაქვს(ჯნ)
ჯონგუკი მართლაც გაოცებული იყო ამ ულამაზესი ადგილით. უამრავი ძალიან ლამაზი სამკაული ერთმანეთში ირწოდა და თვალისმომჭრელად ბზინავდა.
დაახლოვებით 10 წუთი ათვალიერებდნენ აქსესუარებს ბოლოს ჯონიმ იკითხა.
-ვისთვის გინდათ საჩუქარი?(ჯნ)
-იცით? ხვალ იმ ადამიანის დაბადებისდღეა, რომელიც უზომოდ მიყვარს.... *ჩაცინება* სიყვარულში უნდა გამოვუტყდე ამიტომ რაიმე პატარა და მნიშვნელოვანს ვეძებ(ჯკ)
ჯონიმ ჩაიცინა და მარჯვენა მხარეს წავიდა. იქიდან ულამაზესი სამკაულები ამოიღო და ჯონგუკს გაუწოდა. ჯეონსაც ძალიან მოეწონა გაუფიქრა ეს...როცა სეის ექნებოდა ძალიან მოუხდებოდა...
იყიდა ჯონგუკმა სეიონის საჩუქარი და სახლში დაბრუნდა. დაახლივებით პირველის ნახევარი იყო. მისაღები ოთახის კუთხე მორთული იყო და ოთახში შუქები ჩამქრალი. ალბათ მათაც დაიძინეს.
ფეხაკრეფით შევიდა ჯონგუკი თავის და სეიონის ოთახში და ჩაძინებულ სეიონს რომ მოკრა თვალი, მასაც ჩაეღიმა. გული გამალებით უცემდა ხვალინდელ დღეზე. საჩუქარი თავის უჯრაში გადამალა, რომ სეიონს არ ენახა.
სეიონს ისე ეძინა ჯონგუკი საწოლზე ვერანაირად ვერ დაწვებოდა. არც სეიონის გაღვიძება უნდოდა ამიტომ პატარა პლედი აიღო და იატაკზე,სადაც ხალიჩა ეფინა იქ დაწვა. ხელები ფეხებს შემოხვია, რომ სიცივეს დიდად არ შეეწუხებინა, მაგრამ მაჯნც სციოდა.
ცოტახანიც და ჯონგუკს ჩაეძინებოდა, როცა ეს ნაზი და ხავერდოვანი ხმა მოსმა.
-ჯონგუკ...
სეიონი წამომჯდარიყო საწოლზე და ჯონგუკს დასცქეროდა.
-გისმენ(ჯკ)
წამოჯდა ჯონგუკიც, მაგრამ პლედი მაინც შემოხვეული ჰქონდა.
-....დღეს საკმაოდ ცივა. გაცივდები, ამიტომ შეგიძლია დაწვე (სნ)
თქვა და თავისი საბანი ოდნავ ასწია იმისთვის რომ ჯონგუკი დაწოლილიყო.
-მე...არ მინდა შეგაწუხო.(ჯკ)
-უბრალოდ მოდი აქ(სნ)
ჯონგუკს ქღარაფერი უთქვამს და თბილ საბანში შეძვრა. იმდენად გაყინული იყო რომ მთლიანად კანკალებდა. მერე გაახსენდა სეიონს რომ ფანჯარა ღია იყო ხოლო გამათბობელი არ იყო ჩართული.
სწრაფად წამოდგა და ფანჯარა მიხურა. გამათბობელიც ჩართო და ლოგინში, ჯონგუკის გვერდზე დაწვა.
-სულ გაყინული ხარ(სნ)
-არაუშავს(ჯკ)
-მოდი აქ(სნ)
სეიონმა ხელები დააშორა ერთმანეთს რომ ჯონგუკი მას ჩახუტებოდა.
-რ..რა?(ჯკ)
-ჯონგუკ, სულ გაყინული ხარ მოდი აქ და მალევე გათბები.(სნ)
ჯონგუკი ცოტა ყოყმანით მივიდა მიუხედავად იმისა რომ სიხარულისგან მე-9 ცაზე იყო.
-დაიძინე(სნ)
-მადლობა, სეი(ჯკ)
-ძილინებისა, ჯონგუკ(სნ)
-ძილინებისა, პატარავ...(ჯკ)
ბოლო სიტყვა ამოიჩურჩულა და ორივე გადაეშვა სიზმრების სამყაროში...
_______________
ველი კომენტარებს!❣️
წინ ძალიან ლამაზი თავები გელოდებათ! 🌺🌺გთხოვთ გულმოდგინედ დაიცადოთ💗
თქვენი კომენტარებით სტიმული ეძლევა ნებისმიერ ავტორს, ამიტომ ნუ დაიშურებთ!❤️🍓