თეჰიონი, სეიონი და ჯონგუკი სახლში მივიდნენ. მთელი გზა სეიონს პირი არ გაუჩერებია. სულ ტიკტიკებდა და ტიკტიკებდა.
ჯონგუკს ძალიან უჭირდა თავის კონტროლი, რომ იქვე არ დაეჩქმინდა და დაეკოცნა ლოყები, მაგრამ თეჰიონი დაეხმარა.
ის სულ აკავებდა და თვალებს უბრიალებდა, ხოლმე. ამაზე კი ჯონგუკი ხვდებოდა რომ ზედმეტ ემოციებში იყო და დაწყნარება ესაჭიროებოდა.
-შემოდი თეჰიონ (სნ) წინ გაუძღვა სეიონი ბიჭებს და თან სიცილით მიიწევდა წინ.
-ძალიან ლამაზი სახლია (თჰ) აღნიშნა თეჰიონმა. ის მართლაც მოხიბლული იყო ამ სახლით.
-გმადლობ(ჯკ) უთხრა ჯონგუკმა და ჩაიცინა. სეიონს თვალი გაეპარა კონგუკისკენ, მაგრამ შემდეგ ისევ თეჰიონზე გადაიტანა ყურადღება და უთხრა:
-თეჰი გინდა შენი ოთახი განახო?(სნ)
-კიი მინდაა (თჰ)
-ოქეი მაშინ ლესსს გოო(სნ) სეიონი იმდენად გახარებული და მხიარული იყო რომ ჯონგუკს ასეთი სეი ნანახე მთელი ცხოვრების მანძილზე არ ყავდა.
იგი ხვდებოდა რომ თეჰიონის დამსახურწბით იყო ის ასეთი მომღიმარი და ცოტა ეჭვიანობაც გადაჰკრამდა. უნდოდა რომ სეის მასთან ერთადაც ასე მხიარულად გაეღიმა....თუმცა ამას აუცილებლად გამოასწორებდა! სეიონს ბედნიერს გახდიდა!
-ღმერთო რამხელა სახლია... სეიონ მარტო არ გამომიშვა აქ თორემ დავიკარგები (თჰ) თან ადიან კიბეებზე თან კიდევ ხითხითებენ.
-ჯანდაბა თეჰიონ ასეთი უტვინო რატო ხარ? (სნ) გადაიხარხარა სეიონმა.
-აი შენი ოთახიც (სნ)
კარი შეაღო გოგონამ და სადაც იყო თეჰის ყბა ჩამოუვარდებოდა ისე მოსწონდა თავისი ახალი ოთახი.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
