თეჰიონი, სეიონი და ჯონგუკი სახლში მივიდნენ. მთელი გზა სეიონს პირი არ გაუჩერებია. სულ ტიკტიკებდა და ტიკტიკებდა.
ჯონგუკს ძალიან უჭირდა თავის კონტროლი, რომ იქვე არ დაეჩქმინდა და დაეკოცნა ლოყები, მაგრამ თეჰიონი დაეხმარა.
ის სულ აკავებდა და თვალებს უბრიალებდა, ხოლმე. ამაზე კი ჯონგუკი ხვდებოდა რომ ზედმეტ ემოციებში იყო და დაწყნარება ესაჭიროებოდა.
-შემოდი თეჰიონ (სნ)
წინ გაუძღვა სეიონი ბიჭებს და თან სიცილით მიიწევდა წინ.
-ძალიან ლამაზი სახლია (თჰ)
აღნიშნა თეჰიონმა. ის მართლაც მოხიბლული იყო ამ სახლით.
-გმადლობ(ჯკ)
უთხრა ჯონგუკმა და ჩაიცინა. სეიონს თვალი გაეპარა კონგუკისკენ, მაგრამ შემდეგ ისევ თეჰიონზე გადაიტანა ყურადღება და უთხრა:
-თეჰი გინდა შენი ოთახი განახო?(სნ)
-კიი მინდაა (თჰ)
-ოქეი მაშინ ლესსს გოო(სნ)
სეიონი იმდენად გახარებული და მხიარული იყო რომ ჯონგუკს ასეთი სეი ნანახე მთელი ცხოვრების მანძილზე არ ყავდა.
იგი ხვდებოდა რომ თეჰიონის დამსახურწბით იყო ის ასეთი მომღიმარი და ცოტა ეჭვიანობაც გადაჰკრამდა. უნდოდა რომ სეის მასთან ერთადაც ასე მხიარულად გაეღიმა....თუმცა ამას აუცილებლად გამოასწორებდა! სეიონს ბედნიერს გახდიდა!
-ღმერთო რამხელა სახლია... სეიონ მარტო არ გამომიშვა აქ თორემ დავიკარგები (თჰ)
თან ადიან კიბეებზე თან კიდევ ხითხითებენ.
-ჯანდაბა თეჰიონ ასეთი უტვინო რატო ხარ? (სნ)
გადაიხარხარა სეიონმა.
-აი შენი ოთახიც (სნ)
კარი შეაღო გოგონამ და სადაც იყო თეჰის ყბა ჩამოუვარდებოდა ისე მოსწონდა თავისი ახალი ოთახი.
-სეი..... (თჰ)
-დიდი არაფერი მაგრამ ვიფიქრე მოგეწონებოდა (სნ)
-აჰჰ დიდი მადლობაა!!! (თჰ)
თეჰიონიონი გადაიხარა და სეიონს ჩაეხუტა. სეიონმაც მოხვია ხელები და უთხრა:
-მიდი, ნივთები ამოაბარგე გამოიცვალე და მე საჭმელს მოვამზადებ.
-კარგი ნუნა (თჰ)
სეიონმა გაუღიმა და დაბლა, სამზარეულოში ჩავიდა. მივიდა და საჭმლის მომზადება დაიწყო, რომ უკან ჯონგუკი მიეკრო. ოდნავ შეშინებულმა და აწითლებულმა გოგომ თავი ოდნავ შეატრიალა მომღიმარი ჯონგუკისკენ.
-რ..რა ხდება?(სნ)
-არაფერი, უბრალოდ ძალიან მომენატრე(ჯკ)
-უცნაურია...(სნ)
-რა არის უცნაური?(ჯკ)
-ადრე სულ იმას ამბობდი რომ ამაზრზენი ადამიანი ვიყ..... (სნ)
მოულოდნელად ჯონგუკმა შემოაბრუნა გოგო და გულში ჩაიკრა.
ორივე რაღაცას გრძნობდა... რაღაც იდუმალს, რომელიც ძალიან მოსწონდათ და აიძულებდათ ერთად სამუდამოდ ყოფნას.
ჯონგუკს უნდოდა, რომ ეს წუთები არასდროს გასულიყო და სულ ასე ერთად, ერთმანეთის გვერდით ყოფილიყვნენ.
-მხმ(თჰ)
ჰარმონია თეჰიონის ჩახველებამ დაარღვია. აწითლებული სეიონი გამოეცალა ჯონგუკს და თავჩახრილი ისევ გაზზე მდგარ საკვებს მიუბრუნდა.
ჯონგუკი კი იქვე დივანზე ჩამოჯდა და ტელეფონი აიღო, რადგან შუგა ურეკავდა. მან იცოდა, რომ სეიონს ძალიან აბნევდა თავისი ამოუცნობი მოქმედებებით და სიტყვებით, მაგრამ დამერწმუნეთ არც ჯონგუკისთვის იყო ეს იოლი.
ხედავდე შენთვის საყვარელ ადამიანს და არ აბედნიერებდე, არ აგრძნობინებდე, რომ გიყვარს...
*ტელეფონის ზარი*
-გისმენ შუგა(ჯკ)
-სალამი, ჯონგუკ, სახლში ხარ?(შგ)
-კი მეც და სეიონიც(ჯკ)
-ძალიან კარგი. მე ჯიმინს სანგჰეს და ლეას მოსვლა და სეიონის მონახულება გვინდოდა(შგ)
-კარგი გელოდებით(ჯკ)
-კაი(შგ)
*ზარი წყდება*
-ვინ იყო?(სნ)
-სეი ჯონგუკის ცოლი მგონიხარ(თჰ)
სიცილით თქვა თეჰიონმა, მაგრამ სეიონისგან მწარე კოვზიც მოხვდა.
ჯონგუკს კი ამის გაფიქრებაზე სიამოვნების ტალღამ დაუარა და უნებლიედ ტუჩი მოიკვნიტა.
-შუგა იყო, თქვა რომ მოდიან(ჯკ)
-გოგოებიც?(სნ)
-კი ისინიც მოდიან(ჯკ)
-აუ რაკაიააა(სნ)
ჯონგუკმა ჩაიღიმა. მაგიდან მიუსხდნენ თეჰი და ჯეიქეი. სეიონი კი ისევ საჭმელს აკეთებდა. ჯეონი თვალს სეიონისკენ აპარებდა ხოლმე თეჰიონი კი ჩუმი სიცილისგან სულ გაწითლებული იყო.
ნახევარი საათის შემდეგ როგორც იქნა მიაღწიეს მათ სახლამდე და კარზე ზარის ხმა რომ გაისმა სეიონი გასაღებად გაემართა.
-გოგოებოოო(სნ)
-სეიიიიი(ლეა&სჰ)
მონატრებული მეგობრები ერთმანეთს გადაეზვივნენ და 5 წუთი ლამის ასე იდგნენ.
შუგა ეგრევე დივანზე ჩამოჯდა და მისთვის უცნობი პირი გაიცნო. ჯიმინიც მალევე დაუმეგობრდა თეჰის.
-სეიი ეს შენ გააკეთე?(სჰ)
-კი ყველა(სნ)
-რა?! სეიონ სერიოზულად?! ჯერ ეხლა გამოხვედი საავადმყოფოდან!(ლეა)
-ჰეი ჰეი! დაწყნარდი რა იყო? არაფერი მჭირს კარგად ვარ.(სნ)
-აჰჰჰ!!! ჯონგუკს სად გძინავს?!(ლეა)
-საწოლში?(ჯკ)
-ვაიმე ამას ტვინი მიეცი მე კიდე ფული(თჰ)
-შენ რაღა გაკრიჭებს?(ჯკ)
-აი ემ ოქეიი(თჰ)
-ხალხო მე რომ ჩემს ძაღლს საჭმელს ვუყრი ჩუმდება და ისე ჭამს და თქვენ რა ვერ გაჩუმებთ?!(შგ)
-ანუ იუნ იცი რა არის? მაგათ გასათიში მატორი არ აქვთ აი ჩვენ კი ძმაო ახალი ჩადგმული მატორი გვაქ იუ ნოუ?(ჯმ)
-ახლა თუ გაგცხე!!!(შგ)
-ვაიმეე(სნ)
სეიონი სიცილისგან კინაღამ მაგიდიდან ჩავარდა. ყველა იცინოდა და ერთობდა.
დიდი ხანია ჯონგუკის სახეზე გულწფელი ღიმილი არავის შეუნიშნავს. დიდი ხანია მის სახეზე ის ბედნიერება არ ასახულა რაც ახლა აქვს. გრძნობს.... გრძნობს რომ ხალხი მის გვერდითაა... გრძნობს რომ არიან ადამიანები ვისაც მისი გაღიმება, გახარება და ბედნიერება შეუძლია... ჰყავს მეგობრები და ამით ძალიან ბედნიერება. მის ნამდვილს სიყვარულს.... ნამდვილ ბედნიერების მიზეზს მინ სეიონი ქვია... ცხოვრება გრძელდება...
__________________
-ხოდა შემდეგ ჯიმინმა და შუგამ იმაზე იჩხუბეს რა ეყიდათ შენთვიდ(ლეა)
ოთახში 7 სხეული მომღიმრები შესცქეროდნენ ერთმანეთს უამრავ სასაცილო ისტორიას ყვებოდნენ. სეიონი ძალიან ბედნიერი იყო რომ ასეთი მეგობრები ყავდა და ჯონგუკი?.....
ის მის პატარა გულში ჩამალული კოკორი იყო რომელიც ნელ-ნელა იფურჩქნებოდა...
-იცით?(შგ)
მოულოდნელად საუბარი წამოიწყო შუგამ.
-რას იტყვით ეს ახალი წელი ერთად რომ გავატაროთ? (შგ)
-ვა...ძალიან კარგი აზრია სიძევ(სნ)
ამ ზედმეტსახელზე ყველას ჩაეცინა.
ყველა დასთანხმდა ამ წინადადებას და აჟიტირებულები იყვნენ ახალი ამბით.
-მოიცა დღეს ხომ მხოლოდ 8 დეკემბერია? ახალწლამდე კი დიდი დროა...(სნ)
-არაუშავს სეი(სჰ)
-მერე რა? არ გინდა? თუ არ გინდა იყავი აქ(ლეა)
-არა ეგ არ მიგულისხმია(სნ)
-ხოდა ხვალვე წავალთ. (ლეა)
-სახლის საქმეც მოგვარებულია. ჩემს ნათესავს ტყის პირას აქვს პატარა ხის სახლი. მართლა ძალიან ლამაზია... ბავშობაში ვიყავით(შგ)
-ძალიან კარგიიიი (სჰ)
-მაგარია(ჯკ)
-თეჰი(სნ)
-ჰო(თჰ)
-შენც წამოდი (სნ)
-არაა მადლობა მე ვერ წამოვალ(თჰ)
-ეუუ კაი რაა წამოდი(სნ)
-ხვალ ისედაც უნდა წავიდე მე და ჩემი მეგობარი მოგუმი მივდივართ ტაილანდში(თჰ)
-ბოგუმი და შენ?! აუუუ მეც მინდა ტაილანდში(სნ)
-ოჰ ოჰ ოჰ ძველი სიყვარულობანა (თჰ)
-რას გულისხმობ? (ჯკ)
ძლივს ფარავდა ჯონგუკი ეჭვიანობის ბოლო პიკს.
-ადრე ბოგუმს სეი მოსწონდა და სიყვარულიც კი აუხსნა მაგრამ მან უბრალოდ არც კი მოუსმინა ზუსტად მახსოვს ასე უთხრა "დაამთავრე სათქმელი?" და მერე წავიდა (თჰ)
-ღმერთოო (ჯმ)
სიცილისგან ჩაიკეცა ჯიმინი.
-სხვას არც მოველოდით (ლეა)
-ნამდვილად(სჰ)
-კაით ახლა ჩუ!(სნ)
ასე სიცილში გაატარეს ეს საათები და რვა საათი იყო, როცა წასვლა გადაწყვიტეს. სეიონმა და ჯონგუკმა ისინი გააცილეს თე კი დაემშვიდობა და თავის ოთახში ავიდა დასაძინებლად, რადგან დილით ადრე ასადგომი იყო.
ჯონგუკს წინასწარვე მადლობა გადაუხადა რომ 1 დღე თავი შეიწუხა და თე თავისთან მიიღო. სეიონს გაეცინა, როცა ჯონგუკმა თქვა რომ "მისი სახლის კარი თეჰისთვის სულ ღია" იყო.
გააცილეს სტუმრები და ოთახში ერთად დაბრუნდნენ. ცოტახანს ერთმანეთს უყურებდნენ, მაგრამ უხერხული მომენტის გამო ჯონგუკმა ჩაახველა და ოდნავ კისერი მოიფხანა.
-ძ..ძილინებისა(ჯკ)
-ჰ...ჰო შ..შენც(სნ)
ამის შემდეგ ორივე თავის ოთახისკენ გაემართნენ. გამოიცვალეს და თბილ საწოლში შეწვნენ, რომელოც დეკემბრის ცივ სიოს სითბოთი ცვლიდა...