"Calli, calli!"
I heard someone called my name but hindi ko ito pinansin. I couldn't stand to stay here. Pagkatapos ng meeting namin kanina ay mabilis akong nagpaalam at umalis.
Kaya heto ako ngayon, nagmamadaling makalayo sa lugar na'to.
"Calli, wait."
Napatingin ako sa kamay na nasa braso ko. It was Rain.
"Uuwi ka na ba? Ipapakilala ko sana sayo si Heather."
Lumipat ang tingin ko sa mukha ng kaibigan ko at bakas sa mukha nya ang kasiyahan at excitement.
Hindi naman ako tanga para hindi marealize na yung Heather na first love nya, at si Moon ay iisa.
That eventhough she uses her second name now, she will always be Moon for me.
"I-i'm sorry, I have to go somewhere."
"Can't it wait? Please? I really want you to meet her."
But I can't. I can't meet her with you Rain. Hindi ko kaya.
Tinanggal ko ang kamay nya sa braso ko. "M-maybe next time."
"Wait. You're shaking. Are you o—"
"I'm fine. Rain, I really have to go."
Tatalikod na sana ako nang may tumawag sa pangalan ng kaibigan ko. Kahit pa hindi ko tingnan ito, boses nya pa lang ay kilalang kilala na sya ng puso ko.
Napayuko ako para hindi ko sya makita ulit. My heart is so open and I'm already vulnerable with our recent encounter, baka hindi ko na makontrol ang sarili ko at maiyak sa harap nila.
"Heather!"
Hinawakan ni Rain ang kamay ko at hinila ako. "I'm so glad you're here. I want you to meet my great friend, Calli."
I just found myself looking at her. When our eyes meet again, I'm not sure if it's my mind that's constantly playing with me, or there's really sadness, loneliness and longing that was hidden by the strong facade she's pulling.
Dahan-dahan syang lumapit sa'min at ni isang segundo ay hindi nawawala ang tingin nya sa'kin.
Natauhan lang ako nang nagsalita ulit si Rain. "Calli, this is Heather."
Bumaling ang tingin ko sa kaibigan ko bago ako napatingin sa kamay nyang nakapulupot sa braso ni Moon.
Her smile is playful at dahil matagal ko ding naging kaibigan si Rain, alam kong may laman ang ngiti nyang yun. She didn't introduce her as her girlfriend, but she's definitely into Moon. She's her first love. Unfortunately, she was mine, too.
"I—" I cleared my throat and tried to smile. "I already met her."
Nagulat naman ito sa sinabi ko. "What? Where?" Napatingin ito kay Moon na ikinatingin ko din sa huli.
She's still staring at me. Nag-iwas naman ako agad ng tingin.
"S-she's the foreign doctor that will help me in my research." I explained.
"Really? Ang daya mo naman Heath, you didn't tell me." Nagtatampong sabi nito.
Pagtingin ko kay Moon ay kay Rain na ito nakatingin. "It was a surprise, Rainey." Nakangiti nitong sagot.
Rainey.
Why does it sound so sweet?
"I-i should go."
Parehas silang napatingin sa'kin pero itinuon ko nalang ang tingin kay Rain. My shaking hands are still in my gown to hide it.
Hindi ko na hinintay na sumagot sila at tatalikod na sana nang nagsalita sya.
"When can I see you again?"
Automatic naman akong napatingin dito. Kahit si Rain ay nagulat sa tanong nya.
"I-I mean, to work with you."
Ohh. It's about my clinical research.
Lumapit ito sa'kin at napaatras naman ako. "Can I have at least have your contact number or can we meet tomorrow?"
"N-no." No, we can't. Hindi ko kayang harapin ka.
"What do you mean no, Calli? You've been waiting for this." Tanong naman ni Rain. Nawiwirduhan siguro sya sa inaakto ko ngayon at kahit ako naman siguro.
"Ahh— no, not tomorrow. I'm on leave until next week. So baka next week na. I'm really sorry, but I have to go."
Umalis na ako agad at hindi na hinintay ang sasabihin nila.
The heck! San ko nakuha yung on leave ako for a week? Sobrang hectic ng schedule ko this week, lalong lalo na hindi naman ako nakapag file ng leave.
Pagkapasok ko ng kotse ay hinanap ko agad ang phone ko.
I dialed Lovi's number at hindi naman ako nabigo dahil sinagot nito agad.
"S-sheb?" My voice cracked as soon as she answered.
"Hey shebby, what's wrong?"
Hindi ko alam paano nagagawa ni Lovi na malaman agad na hindi ako okay dahil ramdam ko ang pag-aaalala sa boses nya.
"S-sheb." I've been holding in a lot of tears lately that my eyelids couldn't contain them anymore.
"Where are you? I'm coming."
Narinig kong gumagalaw sya at pag kalansing ng susi nya.
"P-parking lot."
"Alright. Don't go anywhere. Wait for me there."
My bestfriend knows where I am. She knows my schedule too kaya mabilis nyang mapick up kung nasaan ako.
We didn't talk habang pauwi kami sa bahay ko. What I love about my bestfriend is she never force me to open up about my feelings. She just wait until I'm ready.
"Did you eat breakfast?" She asked as soon as we enter my house.
"I'm really not hungry. Did you?"
Nilagay ko ang bag ko sa center table at umupo sa couch. I automatically closed my eyes. I feel so exhausted.
I've been sitting in Lovi's car bawling my eyes out. For years, para lang akong tanga na iniiwasan ang makaramdam ng sakit pagkatapos mawala halos lahat ng taong mahal ko. I keep numbing the pain and just keep on praying that she'll come back even though she abandoned me when I needed her the most.
But now that she's back, I never thought all the pain would come back, too.
I tried to understand her for abandoning me, alam kong may rason sya kahit di nya sinabi sa'kin. So I waited and waited and waited for her kahit hindi naman nya hiniling.
Hindi ko alam kung saan ang mas masakit— yung iniwan nya ako, o yung bumalik sya pero kinalimutan nya ako.
"Nope. So I'm gonna prepare us a meal while you change into comfortable clothes. How's that sound?"
Binuksan ko ang aking mga mata at bakas sa mukha ni Lovi ang pag-aalala.
Tumango ko at tumayo para lapitan sya. Siguro kilalang kilala nya na talaga ako dahil hindi sya nagulat na niyakap ko sya, na niyakap nya din ako pabalik.
"You're such a cry baby."
"No, I'm not."
Naramdaman ko namang natawa ito dahil suminghot ako.
"Dali na, maligo ka at magbihis so you'd feel better."
Lumayo naman ako dito at hinampas yung braso nya. "Nababahoan ka ba sakin? Ang bango ko kaya!" Reklamo ko dito.
"Oo na sheb. Go na para malinis mo na yung uhog mo sa ilong at makapagluto na ako."
Napatakip naman ako sa ilong ko na ikinatawa nitong matsing na'to.
Hindi na ako nakipag-argue at pumasok na sa kwarto ko.
Isang palapag lang ang bahay ko dahil ayoko ng malaking bahay. Aanhin ko naman yung malaki kung mag-isa lang akong nakatira.
Tsaka kahit pa magkaron ako ng sariling family, I still want it to be a one-storey house. Gusto ko din ng madaming madaming aso.
I took off my clothes and jumped in the shower. Tumingala ako at hinayaan kong dumaloy ang tubig sa buong mukha at katawan ko.
I closed my eyes and saw her face. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko kakayanin na magkunwari na okay lang ako sa harap nya, lalo na ngayon na dadalas na yung pagkikita namin.
From what I've heard earlier, nililigawan sya ng medical doctor para magtrabaho sa hospital.
Now that I think about it, paano ko nga ba sya pakikisamahan kung ganito yung nararamdaman ko sa pagbalik nya?
Hindi ko alam kung bakit sa pagbalik nya ay mas nangingibabaw yung nararamdaman kong pain kaysa sa saya dahil nagkita ulit kami.
Is it because she forgot about me? Or dahil sa fact na nang bumalik sya, bumalik din lahat ng mga nararamdaman ko na matagal kong itinago?
"Sheb?"
Parang nagising naman ako nang marinig kong tinawag ako ni Lovi.
"Patapos ka na ba? Kanina ka pa dyan eh. Pagod yung katawan mo."
"Yes. I'm almost done." Dali dali naman akong naglagay ng body wash and nagshampoo. Hindi ko napansin na ang tagal ko pala nakatulala.
"Alright. Lalamig ang food. Hintayin kita sa labas."
Maswerte pa din ako dahil andyan si Lovi. Na kahit nawala halos lahat ng taong mahal ko, hindi nya ako iniwan.
Pagkatapos kong maligo at magbihis ay lumabas na agad ako sa kwarto.
Nakaayos na lahat ng pagkain sa mesa pero wala si Lovi. Lumabas ako sa may veranda, nakita ko sya duon na may kausap.
Napapailing nalang ako dahil for sure babae na naman ang inaatupag ng bestfriend ko.
"Hey, hindi mo ako hinintay."
Nakasimangot itong umupo sa tapat ko.
"I thought matatagalan ka pa sa kalandian mo kaya nauna na akong kumain."
Napangisi naman ang matsing. "Selos ka naman."
"Mukha mo shebz. Magtino ka nga." Saway ko dito.
"Matino naman ako ah." Nagsandok naman ito ng pagkain nya at nag umpisa na ding kumain.
Pansin kong tingin ito ng tingin sa'kin. Pinapakiramdaman nya siguro ako.
"Kwento ka sheb. What's new?"
Napakagat naman ako sa labi ko sa tanong nya. As much as possible, ayokong bumuntong hininga lalo na sa harap ng pagkain.
Iniisip ko kung paano ko sisimulan yung kwento ko. Kung para sa iba baka isipin nila na masyado na akong OA dahil hindi pa din ako nakaka move-on. Pero si Lovi naman 'to. I know she won't judge me.
"I—I saw her again."
Nakatingin lang ako sa food. Ayokong mag angat ng tingin sa bestfriend ko. Pero wala akong narinig na sagot galing sa kanya kaya napaangat ang tingin ko dito.
She's just looking at me and patiently waiting for me to continue.
Napatango naman ako. "She's back, sheb. I-I think she'll be working in the hospital."
"Are you sure?"
I nodded. "She's going to work with me on my clinical trial."
"Wow." Hindi pagkamangha ang nakikita ko sa reaction nya, but annoyance. "Anong sinabi nya?"
Napayuko naman ako. "Nothing." I felt so small kanina. Tango lang ako ng tango sa mga pinag uusapan ni Dr. Cruz and Moon.
"Well, what an asshole."
Napaangat ulit ang tingin ko sa bestfriend ko at bakas sa mukha nya ang inis at galit. "Shebby—"
"Come on, sheb! When she abandoned you, you never heard anything from me, right? Kahit nagalit ako sa kanya, I tried to stay calm. But ngayon, babalik sya and act like nothing? Ano ba tingin nya sa sarili nya?"
Tama naman si Lovi. Kahit minsan wala akong narinig na hindi maganda simula nung umalis si Moon dahil alam nyang masasaktan ako. Ganun sya ka-sensitive sa nararamdaman ko.
"Pasuntok lang, one time lang."
Napangiti naman ako sa sinabi nya. Parang nagmamakaawa kasi talaga mukha nya eh.
"Para kang bata." Saway ko dito.
"Psh! Halika nga dito." Tinawag nya ako pero sya pa din yung lumapit sa'kin at niyakap ako. Kahit ganito, ramdam kong wala syang ibang iisipin kundi yung nararamdaman ko.
"I won't tell you what to do kasi malaki ka na, doctor ka na. But always know that I'm here sheb. I won't leave you."
Napangiti naman ako sa sinabi nya. She's right. She's all I have. Ang swerte ko because I have Lovi.
Umalis din before lunch si Lovi. Napagpasyahan kong tawagan si Dr. Cruz para magpaalam na mag-eemergency leave ako. Tinotoo ko na yung sinabi ko kanina and he granted me three days.
Naisipan kong umuwi muna sa probinsya namin at bisitahin ang dad.
Bumyahe na ako agad kahit wala pa akong tulog. Dun nalang ako magpapahinga para makasagap naman ng sariwang hangin.
Pagkarating ko sa bahay ay hapon na.
"Miss Calli, naku kang bata ka. Hindi ka nagsabi na uuwi ka."
Napangiti ako dahil andito pa din si Manang Olivia, ang mayordoma sa bahay. Si Manong Alvin naman ay ang driver ni dad na ngayon.
"Manang, kumusta po?"
Tinulungan nya akong ibaba ang gamit ko. Kasama nya ang isa pang bagong kasambahay.
"Eto, okay lang anak. Hay buti naman at dumalaw ka na dito." Tumingin sya sa kasama nya. Bata pa ito. Siguro nasa twenty years old. "Isay, pakikuha nga ng maiinom itong si Miss Calli ay este Doc Calli na pala."
Napangiti naman ako kay manang. Napakabait nya pa din. Sya ang naging parang pangalawang nanay ko nang namatay si mommy.
Maya maya ay may inabot na si Isay na strawberry juice. Nakakatuwa naman dahil alam nya yung favorite ko.
"Manang, si dad po?"
"Pauwi na daw sila ni Manong Alvin mo anak. Alam ba ng daddy mo na umuwi ka?"
Umiling naman ako. "I'm surprising him."
Napangiti naman ito at tumango. "O sya maiiwan muna kita at ipagluluto kita ng paborito mo at ng ama mo."
Tumango naman ako at nagpasalamat. Inilibot ko naman ang tingin ko sa paligid. Wala halos nagbago dito sa bahay.
Pero malinis pa din ito. Alagang alaga ni Manang Olivia.
Ang tagal ko nang hindi umuuwi dito. Usually, si dad ang bumibisita sa'kin pero hindi din sya nagtatagal. Simula nang namatay si mommy, naramdaman ko din ang paglayo ni dad sa'kin. Parati syang out of the country at subsob sa trabaho.
Kahit during holidays, Christmas lang kami nagkakasama. Bilang pa ang oras. Siguro dahil naging busy na din ako sa med school, lalo na nung naging doctor ako.
Kinuha ko ang picture frame naming tatlo ni mommy at daddy. Ang saya pa naming tingnan dito pero bakas na sa mukha ni mommy yung sakit nya.
Siguro dahil bata pa ako nun kaya hindi ko napansin. But now that I've grown up, bukas na ang mata ko sa lahat ng nangyari noon.
"Calliope? Is that you?"
Sa sobrang lalim ng iniisip ko ay hindi ko na napansin na dumating si dad.
Lumingon ako dito at nginitian ang aking ama. "Hi dad."
"This is such a surprise." Lumapit ito sa'kin at niyakap ako agad.
Di ko naman maiwasang hindi mapaluha. I missed him. I missed my dad. I missed my mom. God, I missed my family.
Naramdaman ko din ang paghikbi ni daddy. Hindi lang pala ako ang nakakaramdam ng pangungulila.
"I missed you so much anak. Ang tagal mong hindi bumalik dito."
Tumango naman ako. He's right. Sa pag-iwas ko sa pain, iniwasan ko din ang mga lugar na makakapagpaalala sa'kin nun.
"I missed you too, old man."
Kumalas naman ng yakap ang daddy sa'kin. "Yes. I'm your old man. Kaya dalasan mo na ang pag-bisita sa'kin."
Napatango naman ako. My dad is still a handsome man, but bakas na din sa mukha nya ang katandaan. And it's about time na harapin ko lahat ng iniiwasan ko noon. Kailangan ko ding bumawi sa ama ko.
"I will daddy."
Tumango naman ito at inaya akong kumain. Parehas pa kaming natuwa dahil ang daming handa ni manang sa'min. Para tuloy may handaan. Lahat ng paborito namin niluto nya. Kaya inaya na din namin lahat to eat with us.
"Hanggang kailan ka dito, princess?"
Nakakatuwa kasi ganun pa din ang tawag sa'kin ni dad. Ramdam ko din na gusto nyang makabawi sa'kin.
"Friday pa po balik ko sa hospital dad."
Napangiti naman ito. "That's great! Then I better take some leave, too. Para makasama kita."
Umiling naman ako. "It's fine po. Baka madami kang gagawin sa company."
Ngumiti naman ito. "That's why I hire people to do that job, princess. At hindi naman parating andito ka."
Tumango naman ako dito.
"Where do you wanna go tomorrow?"
Napaisip naman ako kung dapat ko bang sabihin sa kanya. I don't wanna ruin the mood, but ang tagal ko ding hindi nakabisita kay mommy.
"Gusto ko po sana dumalaw kay mom."
Tumango naman ito agad. "Your mom surely miss you."
"Me too, dad."
Pagkatapos naming kumain ay nag bonding pa kami sa pool area. Parehas din kaming umiinom ng wine. Akalain mo yun, ngayon makakapag bond na kami ng ama ko over alak.
Maya maya ay nauna na din syang nagpaalam. Habang ako ay nag-stay pa dito. I know wala pa akong tulog pero nahihirapan din akong makatulog kaya nagpapaantok muna ako.
There's a lot of things going on in my head.
Humiga ako sa chaise lounge dahil medyo natatamaan na din ako sa iniinom ko kaya napapikit ako.
Pagkadilat ko ay sakto namang nagpakita ang buwan dahil kanina ay natatakpan ito ng mga ulap.
Itinaas ko ang aking kamay para guhitin ito sa ere. Malaki ang buwan ngayon.
Napangiti naman ako hanggang sa di ko na namalayan na nakatulog na ako.