Ik word wakker van een paar tortelduifjes die in de boom voor Britts huis koeren. Ik draai me om, maar merk al snel dat weer in slaap komen een onmogelijke wens is. Ik kijk naar Britt die nog zachtjes ligt de snurken en grinnik. Ik scrol wat door de berichten op mijn telefoon heen, maar zoals gewoonlijk is er niemand op deze wereld die iets interessants te melden heeft aan mij. Ik kijk weer naar Britt, die er uit ziet alsof ze nog uren door kan slapen, en besluit dan maar een ontbijt te gaan maken. Beneden aangekomen zoek ik allerlei kastjes door, maar er is geen eten te vinden op een pak hagelslag en een doosje thee na.
'Wat doe jij nou weer?' Britt staat slaperig in de deuropening. 'Ik hoorde gerommel beneden, en jij was weg dus ik dacht dat je gekidnapt was of zo.'
'En ik hoorde gerommel in mijn buik dus ik ging naar de keuken om eten te zoeken,' zeg ik droog.
'Oh...' Britt blijft even stil. 'Dan moeten we maar wat gaan halen.'
Ik wil met mijn ogen gaan rollen, maar Britt sleurt me al mee.
'In onze pyjama?'
'Pyjama? Je bedoelt dat oude hemdje en die joggingsbroek waardoor het lijkt dat je gaat sporten. Kan best toch?'
'Ach ja, waarom niet.' Ik trek een jas er over aan en het lijkt inderdaad alsof we gaan sporten. Toch worden we wel raar nagekeken als we naar de supermarkt toe fietsen.
'Uhm.. Lana? We zijn iets vergeten.' Ik hoor een grinnik in haar stem en kijk haar verbaasd aan. 'Je haar,' lacht ze. Ik stop gelijk met trappen en doe mijn handen in mijn haren, die verdacht pluizig aan voelen.
'Nee!' Fijn, daarom keken ze ons dus na, of eigenlijk mij want het haar van Britt ziet er nog redelijk goed uit.
'Wacht maar.' Ze zet haar fiets op de standaard en bind mijn haar vast in een staart. Ondanks dat we er nu redelijk normaal uit zien, ben ik nog steeds blij als we bij Britts huis zijn. Onder het ontbijt vraag ik mezelf hardop af wat we vandaag gaan doen.
'Weet je?' Britt kijkt mij bloed serieus aan. 'Ik heb nog een nieuw shirtje nodig.'
'Of te wel, we gaan shoppen!' En even later lopen we lachend door de winkelstraat. Onze route is rechtstreeks naar de H&M en daarna naar de Starbucks, want ja Starbucks is gewoon lekker. Ik zie net een leuke broek als Britt op mij af komt stormen.
'Oh my-'
'Wat is er nu weer?' grinnik ik.
'Oké, zo meteen als ik weg ben, draai je je hoofd negentig graden en je ziet het.' Ik trek mijn wenkbrauwen op, maar ze rent alweer weg. Ik draai mij een klein stukje om en het enige wat ik zie zijn kledingrekken én een jongen met het meest verveelde gezicht ooit achter de kassa. Maar hij is wel knap. Dat was er dus. Ik kijk Britt aan, die tussen de kledingrekken mij met een blij gezicht aan kijk. Ik schud lachend mijn hoofd en bekijk de jongen nog is goed. Het is een typisch Britt soort. Bruin haar, niet te lang en niet te kort, met een klein beetje krul. Donkere ogen waarin je kan verdwalen en simpel setje kleren aan. Hij kijkt opgelucht op als er een meisje met een H&M-naamkaartje naast hem staat en rent bijna naar de uitgang.
'En dat was je lover, Britt.' Britt trekt een sip gezicht, maar sleurt me dan mee naar een shirtje die ze had gevonden en even later zit ik op een stoel terwijl Britt het ene na het andere T-Shirt past.
'Deze dan?' Ik scan haar lichaam maar schud mijn hoofd.
'Té gifkikker groen.' Britt grinnikt.
'Serieus? Gifkikker?'
'Mag ik anders wat uitzoeken?'
Ze zucht. 'Bedoel je dan met iets serieus leuks of iets wat ik verschrikkelijk vind en dan verplicht van jou aan moet?'
'Uhmm... allebei?'
'Tuurlij-'
'Yes!' Opgelucht dat ik niet meer op die stoel hoef te zitten, ren ik tussen de kledingrekken door. Ik zie een jurkje hangen, en Britt háát jurkjes. Hij is donkerrood en ik denk dat hij haar eigenlijk heel erg leuk staat. Ik zoek de goede maat en loop grinnikend naar de pashokjes. Onderweg neem ik nog een hemdje mee zonder echt goed te kijken hoe hij er uit ziet. Maar achteraf blijkt hij toch best leuk er uit te zien.
Britt kijkt me met een ongelovig gezicht aan als ik haar het hemdje show.
'Die is best leuk voor jou doen.'
'Nou, kom op. Passen jij.' Lachend sluit ze het deurtje achter zich. 'Oh, en deze ook nog!' Ik slinger het jurkje over de wand heen.
'Lana! Nee hé!' Ik lach.
'Deze staat je vast heel leuk.'
'Ik haat je.'
'Weet ik lieverd,' lach ik terug. Even later staat ze met een chagrijnig gezicht maar wel met het jurkje aan, voor mij.
'Met zo'n gezicht vang je echt jongens Britt.'
'Ha ha ha,' zegt ze. 'Mag hij nu weer uit?'
'Hij staat je serieus leuk hoor,' zeg ik haar vraag negerend.
'Fijn, mag hij uit?' Ik knik en opgelucht loopt ze weer naar binnen. Ik ren snel weer naar de kledingrekken, en kijk hoe duur hij was. Tien euro. Het gaat me nooit lukken om zelfs maar tien euro Britt te laten uitgeven aan een jurkje, dus besluit ik dat ik er wel tien euro voor over heb. Ik zoek haar goede maat, vlieg weer naar de andere kant van de winkel naar de kassa en prop het jurkje na het afrekenen in mijn tas. Britt staat al weer te wachten op mij als ik aan kom lopen.
'Waar was je?'
'Oh niks, was het hemdje niet leuk?'
'Nee,' zegt ze terwijl ze me nog steeds achterdochtig aankijkt.
'Starbucks?' grijns ik.
'Yes,' grinnikt ze.
Even later hebben we allebei een frappuccino crème caramel voor onze neus.
'Wie hem als eerst op heeft?' grinnik ik. Britt grijnst terug maar zegt niks. Ik neem een slok en wapper gelijk met mijn hand alsof het hartstikke heet is.
'Dit is zo koud!' bibber ik. Britt lacht en neemt een paar kleine slokjes. Opeens verstard ze en kijkt ze schuin achter me. Ik draai me om, en zie de jongen die net de H&M was uitgevlucht, binnen komen. Ik grinnik, pak wat geld uit mijn tas om een muffin te kopen en ga achter hem in de rij staan. Ik draai me om, en zie dat Britt zich zelf facepalmt.
'Wil jij ook nog een muffin?' roep ik naar haar. Lachend knikt ze.
'Hey, jullie waren net bij de H&M toch?' Wouw, een jongen praat tegen mij. Dat is ook nieuw.
'Jep.'
'Hoe heet je?' Ik vraag me nu toch wel af of dit Britts type is.
'Lana, en dat daar is Britt.'
Hij knikt en blijft even stil.
'En jij?'
'Sam.' Weer blijft het stil. Heb ik weleens verteld dat ik dit soort stiltes echt háát? 'Kom je hier vaker?'
Ik haal mijn schouders op. 'Wat noem je vaak?'
Hij blijft even stil. 'Als je blut bent omdat het hier zo duur is maar je er nog steeds zo vaak naar toe gaat?'
'Dan kom ik hier weinig,' glimlach ik.
'Misschien is het te snel, maar mag ik je nummer?' Ik grinnik en knik.
'Even zoeken.' Ik pak mijn telefoon en zoek het nummer van Britt. Ik vertel mijn nummer en precies daarna krijg ik twee muffins in mijn hand geduwd. 'Ik zie je nog wel een keer.'
Britt schudt lachend haar hoofd als ik aan kom lopen.
'Over een paar minuten krijg je een berichtje van je nieuwe lover Sam,' lach ik naar haar. 'En hier heb je je nieuwe jurk.' Ik gooi het tasje van de H&M naar haar.
~
Maandagochtend loop ik mijn wekelijkse rondje door het park en kom ik uit bij het kantoor waar Britt en ik allebei werken.
'Lana!' Britt komt op mij afstormen. 'We mogen iemand interviewen! We gaan naar een ander land daarvoor! Op vakantie, hoe vet?'
'Huh, hoe bedoel je?'
'Gewoon zoals ik zeg. We gaan een bekend persoon interviewen, ergens in Azië of zo!'
'Awesome!' Enthousiast lopen we naar Marcel, terwijl we samen fantaseren wat we nu allemaal wel niet kunnen gaan doen.
'Dames, ga zitten.' Marcel hoort ons duidelijk al aankomen, want hij staat al in de deuropening als wij aan komen lopen.
'Zo.' Hij sluit de deur achter zich dicht. 'Jullie hebben al iets vaags er over gehoord?' We knikken beide enthousiast.
'Ik weet niet of jullie zo meteen nog even enthousiast zijn, maar niemand anders kon dit doen. Jullie gaan 5 Seconds of Summer interviewen.'