Read at your own risk po. Medyo dark romance to kaya baka may mag-report. Baka mamaya sabihin nyo na naman na rape enabler ako hindi mabuting ehemplo tapos i-mass report ninyo ako na hindi naman kayo inaano. Isa pa, di kayo nakakatuwa yung nangre-report. Promise! Ano ba ipinaglalaban nyo sa pag-report kung writer din kayo? Parang di naghirap sa pagsulat at update e.
Inspired to ng kalibugan ko. Kung may napanood man akong movie na ganito, siguro 50 shades of grey lang. The rest, wala na. So original tong eksena o nagkataon na magkapareho at hindi kinopya.
Di na bale kung mangopya kayo ng style o call sign o ano man diyan. Alam nyo naman sa sarili ninyong di talaga yan sa inyo. Hahahahaha.
Unedited ..
"Morning!" malambing na bati ng babae habang nakayakap sa binata.
Nagmulat ng mga mata ang binata.
"Nandito ka pa pala," malamig na tugon niya saka bumangon at kinuha ang towel saka ipinulupot sa bewang.
"Ayaw mo ba akong makasama?"
"Makakaalis ka na," malamig na tugon ng binata kaya napanganga ang babae.
"Seriously?"
"Yes."
"Akala ko ba—"
"Hindi na kita kailangan."
"What?"
"Nilinaw ko na sa 'yo na isang gabi lang kita kailangan."
"A—Am I not good enough?" natarantang tanong ng babae. Matagal na niyang gusto ang binata at nang magkaroon ng pagkakataon na mapansin nito ay hindi na siya nagdalawang-isip kaya pumayag na agad siya.
"I'm sorry but that is my rule!" sagot ng binata at kumuha ng isang sigarilyo at sinindihan gamit ang mamahaling lighter. "We have a deal!"
"Reon—"
"I'm sorry pero makakalabas ka na."
"Pero—"
"Or tatawag ako ng guwardya?"
"Okay, fine!" pagsuko ng dalaga habang nakataas ang dalawang mga kamay. Kinuha niya ang mga damit sa couch at dali-daling nagbihis. "If you need me, alam mo ang contact number ko."
"Kay," tipid na sagot ng binata.
"Ipapa-transfer ko ang pera sa bank account mo."
"Hindi na kailangan!" tanggi ng dalaga.
"It's a plain business," sagot ni Reon. "Whether you like it or not, makakatanggap ka ng fifty thousand mula sa akin. I'll call my finance secretary at mamaya, nasa account mo na ang pera."
"Alam mong hindi pera ang habol ko sa 'yo, Reon!"
"Iyon ang gusto ko!" sagot ng binata. "Makakalabas ka na."
Medyo inis na lumabas ang babae. Pagkalabas na pagkalabas nito, ininspeksyon siya ng dalawang lalaki kung may dalang camera o iba pang gamit.
Dinampot ni Reon ang kape sa bedside table at dumungaw sa bintana saka pinagmasdan ang matataas na building na kapantay nitong fivestar hotel niya.
Ganoon lang kadali kumuha ng babae lalo na kapag may pera ka. No strings attached, 'ika nga. At kapag magsawa siya, agad niyang pinapalitan pero dapat gusto ng babae ang gagawin nila na pure sex lang. Binibigyan din niya ng pera ang mga ito pagkatapos, depende sa serbisyo nila sa kama niya.
Napalingon siya sa king sized bed. Ilang babae na ang nakaulayaw niya rito at pagkatapos niyang makaniig, agad niyang pinapalitan ang beddings pero nanatiling kulay itim ang lahat ng gamit.
Anim na palapag ang hotel niya. Ang sa baba ay reception at guest floor at ang ikaanim ay nagsilbing meeting place niya at ang kalahati ay tirahan niya.
Tinawagan niya ang babaeng naglilinis nitong tirahan niya.
"Good morning, sir," bati ng medyo may edad nang babae. Loyal ito sa kanila at lahat ng nangyayari dito sa loob ay tikom ang bibig ng matanda.
"Morning. Pakipalitan na rin ng kurtina," bati niya. Inilapag ni Aleng Kareng ang card key sa table at nagsimula nang maglinis.
Naupo siya sa couch at ipinagpatuloy ang kape. Bubuksan na sana niya ang TV nang may nag-doorbell.
"Damn!" aniya nang pagsulyap sa CCTV ay ang kanyang ama kaya tinatamad na tumayo siya at pinagbuksan niya ito.
"Hi, son!" bati ng matipunong ama.
"May kailangan ka, dad?"
"Binibisita ka lang," sagot ng ama at pumasok. "Nag-aalala ang mommy mo dahil hindi mo sinasagot ang tawag niya."
"I'm still alive," sagot niya at sinundan ang amang tumungo sa sala at naupo sa couch.
"So? Mukhang maganda ang babaeng nakasalubong ko ah. Is she the one?" nakangiting tanong ni Revolver sa anak.
"Psh! Yun lang ba ang ipinunta mo rito?"
"Remind lang kita na may interview ka sa mga working student mo in five minutes," sagot ni Revolver at iginala ang paningin sa kabuuan ng sala. "Maganda ang interior design ah."
"Dapat lang po."
"I am so proud of you, son! Lahat ng accomplishment mo sa buhay ay ipinagmamalaki namin ng mommy mo," may pagmamalaking sabi ni Revolver. "But please, hindi naman tama na paglaruan mo ang mga babae, been there."
"I am not playing them, dad! I am playing with them!" giit niya. "Pareho lang kami ng gusto kaya hindi paglalaro sa kanila ang tawag doon."
"Forget her."
"Who?"
"Come on, wala na si Monica sa buhay mo."
"Kinalaman ni Monica?"
"Nevermind!" ani Revolver at tumayo. "Two minutes left at mag-start ka na ng interview. Nandoon na sila lahat sa meeting room."
"They can wait!" sagot niya na wala sa mood makipag-usap sa mga ito.
"Filipino time, huh?"
"Even a billionaire can get tired, dad!"
"I know. Alis na ako," paalam ni Revolver at tinapik siya sa balikat.
"What happened sa braso mo, dad?" tanong niya nang mapansin ang pasa pero agad na hinila ng ama ang sleeve ng damit. "Sinaktan ka na naman ba niya?"
"No!" agad na tanggi ni Revolver, "hell, no!"
"Damn! Ano ba ang problema ninyong dalawa? Kung hindi ikaw, si Mommy ang may pasa!"
"It's our thing, Reon!" nakangiting sagot ni Revolver sabay kindat sa anak. "Don't forget our family dinner on Saturday!"
Nang makalabas ang ama, dali-dali siyang nagbihis ng damit at lumabas. Bumaba muna siya sa parking lot para kunin ang USB sa sasakyan niya. Nandoon ang file ng mga working student na pinaaral niya sa loob ng tatlong taon.
"Morning, sir!" bati ng security guard nang pabalik na siya sa loob.
"Morning!" bati niya at tumungo sa elevator. Papasok na sana siya nang may naunang babaeng pumasok kaya napatingin siya rito.
Biglang nagsilabasan ang mga tao nang makita siya pero nanatili ang babae sa loob. Pinindot nito ang 6th floor at tumungo sa gilid ng elevator.
Nakiramdam si Reon. Halatang hindi mapakali ang babae at panay ang tingin sa elevator kung anong floor na sila sabay ayos ng salamin. Nakatali ang buhok nito kaya kita ang pa-heart shape na mukha. Naka-skinny jeans, puting tshirt at lumang sneakers ang suot nito. Hindi man hapit ang tshirt pero hindi maikaila ang pagiging slim nito.
Ting!
Lalabas na sana ang binata nang mauna ang dalaga kaya napailing siya.
"Thanks God!" narinig niyang bulong ng babae at dali-daling naglakad patungo sa pinto ng tirahan ni Reon at nag-doorbell. Saktong palabas na si Aleng Kareng.
"Magandang umaga ho, saan ho ba ang conference room?" magalang na bati ng dalaga.
"Ah, doon sa kabilang pintuan, Miss," sagot ng matanda kaya tumalikod si Reon at naglakad patungo sa conference room. Malapit na siya sa pintuan nang unahan na naman siya ng babae sa pagbukas ng pintuan.
"S—Salamat at wala pa siya," hinihingal na sabi ng babae matapos igala ang paningin sa loob ng conference room. Halos kilala niya ang lahat ng working students na nandito kaya nakahinga siya nang maluwag.
"I'm here!" sabi ni Reon kaya napalingon ang dalaga sa kanya. "You may take your seat, Miss." Ni hindi makapagsalita ang dalagang nakatingin sa kanya. "Magsisimula na tayo ng meeting kaya maupo ka na. Unless, gusto mong lumabas tutal munting ka nang ma-late?"
"S—Sorry," agad na paumanhin ng dalaga nang matauhan saka mabilis na naghanap ng silya. Bigla siyang nakaramdam ng hiya. Ngayon lang niya na-realize na ang lalaking nakasama niya sa elevator ay si Mr.Bautista pala, ang lalaking nagfi-finance sa kanilang pag-aaral.
Naupo si Reon sa gitna ng table para marinig siya ng lahat.
"Nandito kayo dahil gusto ko kayong makausap lahat," sabi niya. Pumasok ang isa sa mga sekretarya niya at inabot sa kanya ang puting folder. "Gusto kong malaman kung ano pa ang kailangan ninyong lahat o ano pa ang pwede naming magawa para sa pag-aaral ninyo."
Isa-isa niyang tiningnan ang mga resume ng mga ito at pati na rin ang mga grado.
"Pwede bang magpakilala kayo isa-isa?" tanong niya. Bente ang lahat ng pinatawag niya ngayon. Dapat ay si Prenny ang kakausap sa mga ito kaso nagkasakit ang ama kaya siya na muna ang nag-take over dahil wala naman siyang gagawin ngayong araw. Nextweek naman ang ibang batch.
Nagsimulang magpakilala ang mga ito hanggang sa ang babaeng nakasabay na niya sa elevator ang nagsalita.
"Zia Mendez, working student in Westbridge university, third year college," pagpakilala ng dalaga na hindi makatingin ng diretso kay Reon.
"Okay. any suggestion ng activities natin na pwedeng gawin?" tanong ni Reon. "To strengthen our communication sa mga boss ninyo at sa iba pang working student sa iba't ibang university?"
Pinag-usapan nila ang lahat pati mga kailangan ng iba pa. Mayroong kinukulang sa pamasahe at ang iba ay namamahalan ng pagkain sa school canteen kaya sa labas na lang kumakain.
"Okay, babayaran ko ang pagkain ninyo sa cafeteria," wika ng binata. Hindi sila scholar ng paaralan kundi scholar sila ng kanyang company. Nanumpa kasi siya na kapag umabot sila ng 100 million na net sa isang taon ay kukuha siya ng papaaralin, which is malabo noon dahil sa bankruptcy na pinagdaanan ng kanyang kompanya. Nangako rin siya na makakuha ng extra pocket money ang may general average na 92 pataas.
"Okay, meeting dismissed. Thank you sa time, people!" wika niya.
Napasulyap siya kay Zia na naunang tumayo at gustong makipag-uhanang lumabas.
"Miss Mendez?" tawag niya kaya napalingon ang dalaga.
"Sir?"
"Maiwan ka," sabi niya kaya natigilan ang dalaga at napatingin sa mga kasamang lumalabas na. Kanina pa niya gustong lisanin ang lugar dahil sa kahihiyan pero heto siya at pinaiwan pa.
Nang maisara ng huling lumabas ang pinto, napatingin ang binata sa dalagang nakatayo.
"Maupo ka ulit."
Naupo ang dalaga at napayuko.
"S—Sorry sa nagawa ko kanina, sir. Late na kasi ako kaya nagmamadali talaga ako. Hindi ko naman inakalang ikaw pala ang—"
"Boss?" sabat ni Reon na tumaas ang kanang kilay. "How come na hindi mo ako na-recognize? Alam kong hindi pa tayo nagkita pero I am your boss! Dapat kilala mo ako."
Napalunok ng laway ang dalaga habang nakayuko pa rin. "I—Iba kasi yung nakita kong litrato kaya mali ang pagkakilala ko. M—Medyo may edad na 'yong binigay na larawan sa amin," pag-amin niya.
"At? Sino?"
"Revolver Bautista ho."
"Ah, si Daddy," ani Reon na hindi ito masisi lalo na't nakialam ang ama niya sa mga working student. Kung hindi lang nagkasakit ang magulang ni Prenny ay hindi talaga siya makikialam. Binuksan ni Reon ang laptop ang tiningnan sa folder ang files ni Zia. "Hmm? Mayroon kang 96 sa first semester sa Geometry pero nang mag-midterm ay 83 na lang. Halos lahat ng subject ay bumaba ka."
"S—Sorry ho," nahihiyang paumanhin ng dalaga. "Nagkasakit ako. Two weeks po ako sa hospital kaya sobrang nahirapan po akong maghabol."
"Hindi ako nagtatapon ng pera para sa wala, Miss Mendez! I am a businessman at wala akong pakialam sa reason mo as long na pasok ka sa standard na hinahanap namin. Muntik ka nang ma-kickout dahil kapit na kapit ang grades mo."
"S—Sorry po. Give me a chance po, babawi ako sa finals, promise." Natatakot na pakiusap niya.
"How could you make this up to me?" seryosong tanong ng binata na titig na titig sa mukha ng dalagang inayos ang salaming nahuhulog.
"M—Mag-aaral po ako nang mabuti. Pangako, kakain na po ako nang masustansiyang pagkain. Paabutin mo lang po ako sa finals," maluha-luhang pakiusap ni Zia. Ito na lang ang pag-asa niya para makatapos sa pag-aaral gayong wala na siyang mga magulang.
"That's not what I meant, Miss Mendez," sabi ni Reon saka tumayo at lumapit sa harapan ng dalaga. Maingat na kinuha niya ang salamin nito saka hinawakan sa baba para itaas ang mukha.
"Ho? Ano ho?" nagtatanong ang mga matang tanong niya.
"Nevermind," wika ng binata saka pinakawalan ang baba ng dalaga tapos muling ipinasuot ang salamin nito.
"Pangako po, babawi ako sa finals, huwag mo lang akong tanggalan ng scholarship," pakiusap niya.
Sumandal sa table ang binata habang nasa harap ng dalaga.
"Ano ang kaya mong ibigay sa akin kapalit ng scholarship?" tanong ni Reon. Hindi agad nakasagot ang dalaga at halatang hindi alam kung ano ang sasabihin pero matiyagang naghintay ang binata.
"W—Wala ho akong maibigay dahil wala naman ho akong pera pero kapag bibigyan mo ako ng pagkakataon, pangako po, bibigyan kita ng passing grade."
"How about your dignity?" sumeryoso ang mukha ng binata kaya napanganga si Zia. "Are you a virgin?"
Medyo lumutang ang diwa ng dalaga sa narinig. Ilang beses pa niyang pinukaw ang sarili para bumalik ang isip.
"I—If that's the case, I might loose my scholarship, sir!" matapang na sagot niya, "sorry." Sinusubukan lang ba siya nito? Eh hindi naman siya kagandahan kung seryosohin niya ang tanong. As if patulan siya ng kaharap. Sa dami ng babae sa mundo, malabong magka-interes ito sa kanya. Yes, it's a test!
"I'm the boss, Zia! Ako pa rin ang masusunod!"
"I know po. Pero if seryoso ka sa sinasabi mo, sir, hindi po bang sinasamantala mo ang kahirapan ko?" magalang na sagot niya.
"Wala tayong magagawa, mayaman ako at lahat ay kaya kong bilhin," sagot ng binata. "Okay, umuwi ka na, Zia."
"Y—Yung scholarship ko ho, sir? Matatanggal ho ba ako?"
"Let's see sa finals," sagot ng binata at tinuro ang pintuan. "Makakalabas ka na."
"S—Salamat," sabi nya at dali-daling lumabas sa conference room. Did she pass his test?