Jema's POV
"Galanza!" Nabigla ako nang sumigaw si Deanna.
"Ano?!" Pasigaw din akong nagsalita. Nandito lang naman kasi ako sa opisina niya at nakaupo sa sofa pero kung makatawag siya akala mo nasa ibang building ako.
"Anong ano?! Eh ikaw ano toh?!" Irita niyang tanong habang nakatingin sa papeles na nakatambak sa kanyang office table.
"Bulag ka ba? Papel oh ang linaw linaw!" Common sense duh!
"Aish!" Sabay gulo sa kanyang buhok.
"Ano bang mali? Hindi ba't sabi mo ilagay ko yan sa mesa mo." Binilin niya kasi sa isa sa mga empleyado niya na pagkarating ko raw ay ihatid ko yun agad sa opisina ni Deanna dahil hindi naman daw kasi siya agad dumadating. Ginawa pa akong utusan.
"Nilagay mo nga pero look oh! It's so messy." Parang maarte pa siya.
"Sabi mo ilagay ko, wala kang sinabing dapat maayos." Sarcastic kong sagot.
"Hay jusko." Bagsak-balikat niyang wika atsaka siya na ang nag-ayos ng kanyang mesa.
Pinanood ko lang siya kung paano niya naayos lahat ng iyon. It's so organized. Actually may mga folders pa yun at iba iba rin ang kulay. Kanina mukhang rainbow yung mesa niya pero ngayon napakaayos tignan.
"Baka matunaw ako nyan." Nabalik ako sa ulirat nang mapansin kong tapos na pala siyang mag-ayos.
At aba, nagawa pa niyang ngumiti.
"For your information CEO Wong, hindi ka ice cream o yelo para matunaw."
"But atleast I caught you staring at me." She smirked and sat down.
Ako?! Seryoso ba siya?! Tinignan ko yung ginagawa niya at hindi siya mismo!
"And you're talking to yourself again." Natatawa pa niyang dugtong. Pinapunta niya rin ba ako dito para pagtripan?
But ngl, for the mean time I forgot how cold and scary she is. It's been a long time since I saw her smiled tho.
Well I fixed myself and faced her with my serious aura.
"If that's all, aalis na ako." Sabay talikod sa kanya but I heard that she cleared her throat.
"We are not yet finish CEO Galanza." Hinarap ko siyang muli at ayun na nga, she's wearing her famous cold presence that made me gulp. "Nagsisimula palang tayo."
What does that mean? Double meaning? Luh ano bang tong iniisip ko.
Wala naman akong nagawa kundi umupo na lang ulit at hayaan siya sa kanyany ginagawa. Mahigit isang oras din niyang chinecheck ang mga papeles na pinahatid sakin dito. I saw how hardworking she is but I observed something. She's calmer than before at kung makafocus siya akala niyi nagtatake ng board exam.
Pero hindi pa dun natatapos dahil may mga pumapasok ding WTV employees para magtanong at magreport sa kanilang ceo. She's so professional talaga.
Why do I even kept on complimenting her? Argh!
Kaya siguro ganun na lang talaga yung paghanga ng mga tao sa kanya at pati na rin ang mga kapwa niya ceo.
It's been three hours and she just finished everything. Nagstretch muna siya at humikab pa na animo'y bagong gising.
"Are you hungry?" She asked out of nowhere.
"H-hindi pa naman." Magtatanong pa talaga siya eh anong oras na tapos ngayon pa lang kami kakain.
Pareho kaming natigilan nang may kung anong tunog ang narinig namin mula sa aking tiyan.
Uh oh.
"Hindi pa nga." Naiiling niyang sabi atsaka kinuha ang kanyang mga gamit. "Let's go."
As usual nakasunod lang ako sa kanya. CEO po ang posisyon ko at hindi katulong ugh do I even have a choice?
Hindi na rin naman bago na pinagtitinginan kami ng mga empleyado niya knowing na isa rin kami sa mga kilala mag 'partners' noon. May tumigil na luxury car sa harapan namin na pagmamay-ari nitong kasama ko 🙄
She entered the car first and confusedly looked at me.
"Ano pang hinihintay mo dyan?" Tanong nito samantalang ako'y nanatili lang nakatayo. "Ahh you're waiting me to escort you?"
"H-ha? Hindi noh!" Mariin ko namang tanggi.
Ang assumera pa rin niya. Hindi ba pwedeng nasanay lang?
"Hahaha CEO Galanza, if I did that baka isipin ng mga tao na merong tayoat baka maniwala pa sila." She giggled. "So kakain ba tayo o tatambay ka na lang ba dyan?" Tanong niya muli pero hindi ko na lang siya sinagot at sumakay sa passenger seat.
Nagsimula na siyang magmaneho. Mukhang hindi naman ganun kalayo ang ibabyahe namin dahil sa nakikita ko, madaming malapit na kainin dito.
But then, we stopped in a familiar restaurant na kadami lang ng building namin.
"Sa dinami-rami ng pwede nating puntahan, bakit dito pa?" I asked while looking to that place.
"Ayaw mo ba?"
"Hindi naman. Pero sana dito na lang ako dumiretso sa firm namin kung dito lang din pala tayo kakain." Pairap kong sagot.
"Aish! Kaysa magreklamo ka ng magreklamo dyan, bumaba ka na. Baka sipain pa kita palabas eh." Pabulong na lang niyang sinabi yung huli pero narinig ko pa rin.
"Sige gawin mo at sisirain ko tong 'luxury' car mo." Matapang kong pananakot pero mukhang walang epekto sa kanya iyon dahil sa kanyang pag-ngisi.
"Do it. Baka wala pa sa kalahati ng kinikita mo ang gagastusin mo sa pagpapaayos nito." I was too stunned to speak. Alam kong mas mayaman pa rin siya sakin pero tinamaan ako doon.
"Wag ka na nga kasing magreklamo. Tara na gutom na ako." Then she went out of the car.
——————————
Deanna's POV
I don't know if that's below the belt but it makes sense naman eh. Hindi na rin ako nagtataka kung bakit ang init din ng ulo nitong kasama ko sakin.
"Good afternoon ma'am. Welcome to WDLG's Royale Restaurants."
"Same to you, David." I smiled and offered him a hand shake. "Long time no see ah."
Galak naman niyang tinanggap at nakipag-kamay.
Sobrang tagal nang nagtatrabaho ni David dito sa restaurant namin at hindi niya man lang naisipang umalis at maghanap ng trabaho kahit na bumaba noon ang business ng WDLG. He's actually the manager of this branch but he insisted to escort us. If some of you forgot what is WDLG, ito ang mga business na itinayo namin nila Ate Bea at Ponggay. But sadly they're not with me.
"Oo nga po CEO Wong. Kamusta naman po kayo?"
"I'm doing great and stop with the formality David." He nodded as I told him. "Anyways, is there any available two seater table at the moment?"
"Of course, here." Siya ay nagsimulang naglakad at nakasunod kaming dalawa ni Jema sa kanya.
Umupo kami sa may bandang likod na kakaunti lang ang tao. Magaling talaga itong si David. Then handed us the menu and waited for our orders.
I just ordered their usual and some of the best seller dishes they have. Pareho kaming naghihintay sa order ng babaeng abala lang sa pagtingin sa kawalan.
"CEO Galanza, would you like to state your order? Naghihintay si David." Wika ko at dali-dali naman siyang nabalik sa wisyo.
"It's okay CEO Wong, matagal-tagal na rin kasi nung huli niyong punta ni CEO Galanza. Kayo pa rin po ba?"
"Hell no!"
"Hindi!"
Sabay naming tanggi ni Jema.
"Ay sorry, outdated yata ako." Kamot-batok nitong dagdag.
Napailing na lang ako at tinignan si Jema. Taka rin siyang tumingin sakin kaya binigyan ko siya ng 'ano-na' look. Mukhang agad naman niyang nakuha ang gusto kong ipahiwatig.
"Uhm ganun na lang din yung akin." Tukoy niya sa inorder ko.
"Alright, noted po. It will just take a few minutes po." David replied.
We thanked him and then he went back to the counter.
Ngayon kami na lang dalawa ang nadito, it feels so awkward. Mabuti na lang hindi kami masyadong pinagtitinginan ng mga tao. Alam niyo naman, madaming maissue. Nakakapanibago lang because I also used to have lunch with my other comrades/close friends but they are quite busy lately and some of them are...gone.
Back to the reality.
May kung ano-ano na lang ang kinakalikot ni Jema sa phone niya samantalang ako, hindi alam ang gagawin.
Let me try to start a conversation.
"How's your company?" I asked that made her stop.
Tinabi niya ang kanyang cellphone atsaka tumingin sakin.
"Ate Jia just texted me. Sabi niya medyo umayos na raw kumpara sa dati." Mabilis niyang sagot.
"That's good to hear." I sighed. "May gagawin ka ba mamaya?"
"Bakit ako tinatanong mo? Dapat nga ako magtanong sayo nyan kung may IPAPAGAWA ka pa sakin." May diin niyang tugon at may patagong irap pa yun ah.
I silently giggled.
"Oo nga naman." Pagsang-ayon ko. "Pwede ka nang dumiretso dyan sa kumpanya mo dahil malapit ka na rin lang. Wala naman nang masyadong gagawin dahil paniguradong natapos na nila Ced yung mga natirang paperworks and appointments with the other companies."
I suddenly felt uneasy when I saw Jema, looking at me. Para bang sinusuri niya ako.
"How can you still be that good CEO Wong?" She asked.
Feels like she want to know something about me now.
"Hmm in four years, if im not mistaken, I learned a lot of things especially I lived in New Zealand with my father. He thought me new stuffs abiut business that can't be known in our country which is Philippines. Iba ang pamamalakad nila doon kaya malaking adjustment din ang ginawa ko para makipagsabayan sa kanila. Kung sa apat na taon na yun ay nahirapan ka rin sa pagpapatakbo ng GTF dito, masasabi kong mas mahirap sa ibang bansa. That's why I'm applying all of learnings in bringing back WTV for being the best company not just in local but international." Paliwanag ko pero siya ay nanatiling nakatulala na para bang hindi makapaniwala. But it felt like I'm doing a speech lmao.
She was about to speak when our food came. Pinasalamatan muna namin ang mga waiters. Tatanungin ko na sana si Jema kung ano ang kanyang sasabihin pero nagsimula na pala siyang kumain. Gutom na nga talaga hshs.
I shook my head and started to eat.
*After having their lunch*
"Solved?" Tanong ko at simple lang siyang tumango.
"Okay so in the next three days, ganun pa rin ang routine. Nine in the morning dapat nasa office ka na. Then by the fourth day, we'll be having a meeting with the VTO's Company."
"Valdez?" She asked.
"Yes. They are the one who settled this meeting and they want the both of us to attend." It's so odd though. Bigla na lang kasing tumawag sakin si Ate Ly kaninang papasok ako ng office at sinabi niya na kailangan daw naming mag-usap. It sounds like it'll be something about a serious matter.
She just nodded. Nagpahinga lang kami ng ilang minuto at napagpasyahan na lisanin ang lugar. Pero bago kami umalis, kinausap ko muna ang mga crew ng restaurant atsaka nagpasalamat sa kanilang pagtatrabaho. I gave some money to David and told him that it's like their bonus. Gusto ko lang naman ipakita ang utang na loob na meron ako sa kanila.
Then we left the resto.
"Dito na lang ako." Wika ni Jema sabay turo sa kanilang firm.
"Okay, I'll see you tomorrow then."
====
| The Next Day |
Nakarating ako sa office ng past ten o'clock na. Kailangan ko pa kasing asikasuhin si Eri dahil umalis muna saglit si Ate Mads para bumili ng grocery. Naubos na daw kasi kahapon pero hindi niya agad sinabi sakin edi sana naggrocery muna ako bago umuwi.
Nadatnan ko si Jema sa opisina na nakaupo doon sa lagi niyang pwesto at abalang naglalaptop.
I cleared my throat that got her attention.
"Oh hi CEO Wong. Anong petsa na?" Ramdam ko pagiging sarcastic niya sa tanong na yun.
"Why don't you look at your laptop? May date naman siguro dyan." Pilosopo ko namang sagot at tumungo sa aking office table.
Nakita ko lang siya na umiiling kaya't hinayaan ko na lang. May sarili kaming ginagawa at naging tahimik lang ng ilang oras pero hindi talaga nawala ang pagbabangayan. Pano ba naman kasi nagrereklamo siya bakit may nagcacancel na mga customer samantalang binibigyan naman sila ng magagandang offer. Sabi ko naman anong magagawa niya eh pera din naman ng mga customer yung ginagamit nila tsaka kahit papaano nagbebenefit pa rin ang kumpanya dahil may 25% pa rin ang napupunta samin sa bawat refund na gagawin ng customer.
Then as usual late na naman kaming kumain but this time, I let her drive and choose where to eat.
I don't know but I suddenly felt something, that I am safe where I am now.
=====
Work, work, work. Ganito na lang lagi ang ginagawa ko sa ilang araw na pagstay ko dito sa Pilipinas. Mabuti na lang maganda pa rin ang takbo ng kumpanya. And we will be seeing the Valdez's tomorrow.
While GTF? Unti-unti na rin silang umaangat. That's to me hehe.
Pero ang CEO nila ay mukhang matamlay. She's been quite since I came here. Actually mas nauna pa nga akong nakarating kaysa sa kanya.
"Galanza, is there something wrong?" Pagbasag ko sa katahimik.
Nag-angat naman ito ng tingin atsaka umiling.
"I'm totally fine CEO Wong. Inaalala ko lang ang mga empleyado ko."
"Do you want to go or—"
"Nagtanong na ako kay Kyla at maayos naman daw ang lahat." Putol niya sakin at pilit na ngumiti.
Then someone knocked on the door.
"Come in." The door opened and Michelle went in.
"Sorry to interrupt the both of you but CEO Wong, Mr. Galanza wants to talk to you." Kunot-noo akong tumingin kay Mich at mabilis na nilipat ang tingin kay Jema na ngayo'y nagtataka.
Tinanguan ko lang si Mich at kanyang pinapasok si Tito Jesse. Mich left the office so I immediately stood up and slightly bowed down to him.
"Hello Mr. Galanza." We shook our hands. "Have a seat po."
"It's okay Deanna. I just want check my daughter if she's doing well." He replied and glanced at Jema.
"Okay lang naman po ako dito Pa." Tugon ni Jema.
"Mabuti naman kung ganun."
"Naparito po pala kayo?" Tanong ko.
"Gusto ko sana kayong makausap." He replied that made me gulp.
Ramdam ko pagkaseryoso niya dun.
"Sige po, what is it about po ba?" I asked again as we both took a seat.
"Sa nangyayari ngayon." Huminga ito ng malalim at tinignan kami ni Jema. "As we all know, both of you are famous businesses women and people are watching every single detail of you. Hindi pa naman ganun kalaki pero napag-uusap-usapan na ang madalas ninyong pagsasama."
"It's not like what you think po." I opposed.
"I know hija. But the thing is, some people have no idea why you are always together. Ang gusto ko lang ay sana hindi ito ikasira ni Jema, at pati na rin sayo Deanna knowing that my daughter has Trevor."
Ouch oo nga pala.
Required ba yun? Chos.
"I don't have any other intentions po Tito. All I want to do is to help CEO Galanza and their company, your company. As I already done everything for WTV." I gave him an assurance while Jema is just listening. "Don't worry Tito, Jema and I are good business partners."
"And everyone should know that."
——————————
ctto:
I hope most of us know what is happening right now. Dont ignore please, scientists got arrested for protesting about climate and that we only have 5 or 3 years to fix it. Spread awareness.
#LetTheEarthBreathe