**1 თვის შემდეგ**
ერთმა თვემ სულ ჩვეულ რიტმში გაიარა. დილით ადგომა და უნივერსიტეტი, იქ ჩხუბი, გოგოები.. და ასე შემდეგ.
დღეს უნივერსიტეტს ამთავრებენ სწორედ ამიტომ გამოსაშვებ საღამოზე მიდიან. აპირებენ ეს დღე კარგად აღნიშნონ და გაერთონ კარგად.
**Seyon & Lea & Sanghe**
-ღმერთოო არ მჯერაა (სჰ)
-არც მეეე (ლეა)
-მე კი, რადგან ამ დღეს მთელი უნივერსიტეტის პერიოდი ვოცნებობდი. (სნ)
-ოჰჰ რას გაუგებ ამას (სჰ)
-გოგოებო რაღაც უნდა გითხრათ (ლეა)
-ჰმ... გისმენ (სნ)
-აბა თქვი (სჰ)
-მგონი ვიღაც მომწონს.... (ლეა)
-ვაიმეეე ვინააა?! (აჰ)
-ჰა? შენ? ლეა შენ ხარ? (სნ)
-უიმეეე ჟმოტებოო არა ნარგიზაა კი მე ვარ ვერ მცნობთ? და დიახ მე მგონია რომ ვიღაც მომწონს (ლეა)
-ვინ? (სნ) -თქვა და რამენის ჭამა განაგრძნო.
-პაკ ჯიმინი (ლეა)
-აჰ *კინაღამ დაიხრჩო* ვაათ? (სნ)
-მეღადავები? (სჰ)
-არ გეკაიფები, სერიოზულად ვამბოობ! რა ვგჭირთ? (ლეა)
-და მას თუ მოსწონხარ? *გამიტენილი ყბით* (სნ)
-ეჰ არამგონია. მისნაირ ბიჭს მე ვერ მოვეწონები შანსი არაა (ლეა)
-ოჰ ეგეც არ მყავდეს პრეზიდენტის შვილი (სნ)
-აუ ეს ხო ყოველთვიის!! გოგო ბიჭების საკითხებში გარკვეული საერთოდ არ ხარ, იქნებ გასწავლოთ რამე (სჰ)
-მე არ ვარ გარკვეული? ოჰჰ გუშინ ჯექსონი მეკინკლავებოდა, ნერვებს მითხრიდა და ფეხი შიგ უბეში ავცხე, ჩაიკეცა *იცინის* (სნ)
Lea, Sanghe be like: WTF😳🙄
-გაგიჟდი?! (სჰ)
-არა, რატომ? (სნ)
-გეფიცები დასტვენილი აქ (სჰ)
-გოგო, მერე ბავშვები? (ლეა)
-ბავშვები? (სნ)
-ხო, ბავშვები ხო უნდა (ლეა)
-ვაიმე გამასწარი მოვდივარ! (სნ)
-კარგი, კარგი ჩუმად ვარ! *🤐* (ლეა)
-აჰჰჰ თქვენ აქ ბურტყნებთ, ჩხუბობთ მე კიდე ტვინი გადამეჭყლიტა იმაზე ფიქრით, თუ რა ჩავიცვა (სჰ)
-ეგ სულ დამავიწყდა (ლეა)
-აა ეგ? რავი რაც ხელში მომხვდება პირევლი ის *აგრძელებს ჩიფსის ჭამას* (სნ)
-გეფიცები ვერაა (სჰ)
-ეხლა გაიგე? (ლეა)
-თქვენც არ მყავდეთ მეფე ტაეჯო და ჯოსეონი (სნ)
-სეიონ!! (ლეა)
-ვაიმეეეე!! აააააა! (სჰ)
-რა? (ლეა)
-დავყურვდიი (სნ)
-ეს ონლაინ მაღაზიააა ნახეთ რამდენი ტანსაცმელი და აქსესუარია (სჰ)
-ვაა ნორმალურია (სნ)
-ოჰოო კაიაა (ლეა)
-მოკლედ ახლა აარჩიეთ და გამოვიწეროთ საღამოსთვის (სჰ)
-ოქეიი (ლეა)
გოგობი ტანსაცმლის და აქსესუარების დათვალიერებას შეუდგნენ. სეიონმა მალევე აარჩიე თავის სტილი, ლეამაც მონახა მშვენიერი კაბა ხოლო სანგჰემ 2 საათი არჩია და ბოლოს სეიონის და ლეას დახმარებით შეარჩია ლამაზი, საღამოს კაბა.
მეგობრები მართლაც კარგ ხასიათზე იყვნენ, ეს დღე მნიშვნელოვანი და სასიხარულო იყო მათთვის, მაგრამ რას წარმოიდგენდნენ, რომ სწორედ ამ დღეს გადაიქცეოდა მათი ლამაზი, სიხარულით აღსავსე ცხოვრება ისეთ ცხოვრებაში რომელსაც ვერც კი წარმოიდგენდნენ....
**Jungkook & Yoongi & Jimin**
-ჯონგუკ, იუნგი რა ხდება? (ჯმ)
-რა? (ჯკ)
-მთელი დღეა ასე ზიხართ (ჯმ)
-აჰ ჯიმინ, ძმაო ისეთი გეგმა გვაქვს *ბოროტული ჩაცინება* რომ ალბათ გული წაგივა (შგ)
-გეგმა? რა გეგმა? (ჯმ)
-ვუთხრათ? (შგ)
-თქვე ინდაურის თავიანო მონსტრებო რას მიმალავთ?! (ჯმ)
-კაი, კაი ნუ დაიწყე. ჯონგუკ მიდი უთხარი (შგ)
-მოკლედ, გოგოები უნდა გავიტაცოთ, შეგიძლია შენც გაიტაცო არაა პრობლემა *ჩაიცინა* (ჯკ)
-გაიტაცოთ? გოგობი? ვინები? (ჯმ)
-ამოისუნთქე! (ჯკ)
-ვინ და სეიონი და სანგჰე... შეგიძლია ლეაც გაიტაცო და სადმე გადააგდო *დაამთქნარა* (შგ)
-გააფრინეთ?! მათ რა დაგიშავეს რისთვის იტაცებთ?! (ჯმ)
-აბა შენი აზრით უნივერსიტეტს დავამთავრებთ და ასე უბრალოდ გავუშვებთ მათ?! (ჯმ)
-რა შუაშია სეიონი შენთან? (ჯმ)
-ის ჩემი სათამაშოა *ჩამოჯდა და ვისკი მოსვა* ადამიანი, რომელიც მე მეკუთვნის! შენი აზრით ავიტან ის სხვასთან რომ დავინახო?! მეტი არ მინდა ვინმე მასთან მივიდეს! (ჯკ)
-სათამაშო? ჯეონ გააფრინე? ახლა ამთავრებს უნივერსიტეტს, ნუ ისევე როგორც ჩვენ, ალბათ რამდენი ოცნება აქვს, რომლის ახდენაც უნდა, შენ კი იტაცებ უაზრო ეჭვიანობისთვის?! (ჯმ)
-ეს უაზრო ეჭვიანობა არააა! ის ან ჩემთან ერთად იქნება ან არადა მოკვდება! არამგონია სიკვდილი არჩიოს *ჩაიცინა* ან მე ან არავინ! მაგრამ რათქმაუნდა მე! ის ჩემიაა! (ჯკ)
*იუნგი შავი, ტყავის სავარძლიდან წამოდგა* -აჰ ჯეონ ბავშობიდან ასეთი მესაკუთრე იყავი? (შგ)
-რათქმაუნდა! რაც ჩემია ჩემი უნდა იყოს! რაც მინდა ყოველთვის მივიღებ! და თუ ვერ მუვიღებ და არ გახდება ჩემი... მაშინ არავისი იქნება (ჯკ)
-სად აპირებ მის წაყვანას? (ჯმ)
ჯიმინმა გაიაზრა, რომ ჯონგუკმა, რაც თქვა ყველაფერს ბოლომდე მიიყვანდა, ამიტომ თემის გადატანა ამჯობინა.
-ბუსანში ვაპირებ მის წაყვანას, იქ სახლი მაქვს ნაყიდი. (ჯკ)
-ვა ძმაო როდის მოასწარი? (შგ)
-აჰ იუნგი ის სახლი დიდი ხანია რაც მაქვს ტყის პირასაა (ჯკ)
-ტყის პირას? ვაუ რა საინტერესოა (ჯმ)
-ჯიმინ შენც ხო არ გინდა სცადო ლეას გატაცება? (ჯკ)
-შეიძლება? არ ვიცი მოვიფიქრებ (ჯმ)
-ჰაჰ კაი (შგ)
-მოკლედ... გეგმა მაქვს და ამის მიხედვით ვიმოქმედებთ. (ჯკ)
-მოყევი... (შგ)
ჯონგუკმა ბიჭებს გეგმა გააცნოთ. ჯიმინმაც მოიფიქრა, ჯონგუკის სიტყვები გაიხსენა, მანაც წარმოიდგინა ლეა სხვასთან და საშინელმა ეჭვიანობის ტალღამ დაუარა მთელს სხეულში ამიტომ ჯიმინიც იტაცებს ლეას.
ანგელოზი ჯიმინი თითქოს სადღაც წავიდა და მასში ნამდვილმა პაკ ჯიმინმა გაიღვიძა. ახლა მხოლოდ გოგოს დასაკუთრებაზე ფიქრობდა, ისიც კი გადაავიწყდა რომ 3 საათში მთელი კლასი კლუბში მიდიოდა.
თავიაანთ ფიქრებზე ბოროტულად ჩაიცინეს სამმა მაფიოზმა ძმაკაცმა და საღამოსთვის ტანსაცმლის არჩევას შეუდგნენ.
**Evening**
დღეს ეს სამი არსება, ყველაზე ლამაზად გამოიყურებოდნენ მთელს დედამიწაზე. შეგვიძლია თავისუფლად გვეთქვა რომ ღმერთს ისინი განსაკუთრებული სილამაზით დაუჯილდოვებია.
შევიდნენ და შეანათეს თავისი სხივები. ყველას ყურადღება მათზე გადმოვიდა.
(სეიონი)
(სანგჰე)
(ლეა)
_________/////////////////////
(ჯონგუკი)
(ჯიმინი)
(შუგა)
გოგოებმა მაშინვე მიიქციეს იმ სამი სასოწარკვეთილის ინტერესი. მეტად დააინტერესათ ბიჭებს.
ჯიმინი ლეას გაკვირვებით უყურებდა, თითქოს მისგან ასეთ ჩაცმულობას არ მოელოდა. სანამ წამოვიდოდა ფიქრობდა, რომ ლეას გრძელი, კოჭებამდე კაბა და გულ მკერდი მკაფიოდ დამალული ექნებოდა, თუმცა მწარედ შეცდა. ლეას ძალიან ლამაზი, ჭუჭყიანი ვარდისფერი ატლასის კაბა ეცვა, რომელიც ძალიან მიმზიდველას ხდიდა.
შუგა ჯიმინზე მეტად გაკვირვებული ჩანდა. სანგჰე პირველად რომ ნახა ძალიან მორცხვი, საყვარელი გოგოს სთაბეჭდილებას ტოვებდა, თუმცა ამჟამად არანაირი მორცხვი და საყვარელი გოგო არ იგრძნობოდა მასში. ტანზე მომდგარი კაბა ძალიან უხდებოდა მას. შუგას თავისი ჩანაფიქრი გაახსენდა და უნებურად ჩაიცინა.
აი რაც შეეხება ჯონგუკს იგი სრულიად სხვა სამყაროში იყო გადასული. სეიონი რომელსაც ერთი დღის წინ იცნობდა, ნამდვილად განსხვავდებოდა ამწუთანდელი სეიონისგან.სანამ გოგოები გამოჩნდებოდნენ, ჯონგუკი ამბობდა, რომ სეიონს ისევ შავი განიერი შარვალი და განიერი ზედა ეცმებოდა ისიც სულ შავებში, თუმცა ამ წამს ენაზე მწარედ იკბინა. დიდ ხნიანი მიშტერების შემდეგ გაანალიზა რასაც აკეთებდა, უცბათ თვალი მოაშორა და სავარძელში კომფორტულად მოკალათდა, იქვე მდგან შამპანიურის ჭიქას დაავლო ხელი და მოიყუდა. სითხემ მის სხეულში გადაინაცვლა და ჯონგუკმა თითქოს ახლა გაანალიზა თავისი გეგმა კარგად. წარმოიდგინა რა კარგი იქნებოდა დილით საწოლში მასთან ერთად გაღვიძება, ერთად ვახშმობა, შოპინგი და ათასი რამ....
-მეშინია (სჰ)
-რატომ? (ლეა)
-არ ვიცი... ისე იყურებიან (სჰ)
*ხელები გაატკაცუნა*-თუ რამეა აქ ვარ და მივულეწავ ამ იდიოტურ სიფათებს! (სნ)
-კარგი, კარგი წამოდი ჩამოვსხდეთ (სჰ)
გოგოები ჩამოსხდნენ და ყველაზე მსუნბუქი სასმელი შეუკვეთეს, რადგან დათრობა არ სურდათ. კარგად ახსოვთ სამივეს ბოლოს რაც მოხდა, მიუხედავად იმისა რომ მათი ისტორია ცოტა სასაცილოა, ასევე ცოტა სამარცხვინოცააა მათთვის, ამიტომ გადაწყვიტეს, რომბევრს არ დალევენ დღეს.
-აუუ ცეკვა მინდაა (ლეა)
-წადი და იცეკვე (სჰ)
-აუ თქვენ? (ლეა)
-დავლევთ ცოტას და შემოგიერთდევით (სჰ)
-კარგიით (ლეა)
ლეა წავიდა და ხალხის დიდ რბოში დაიწყო ცეკვა. მეტად ლამაზ და გამოკვეთილ მოძრაობებს აკეთებდა გოგო, მას ძალიან მოსწონდა ცეკვა სწორედ ამიტომ თითქოს ხალხს ვერ ამჩნევდა და ლაღად შლიდა მის ფაფუკ მტევნებს, მაგრამ რას წარმოიდგენდა, რომ ლეა, სკოლუს უბრალო მოსწავლე გოგო, პაკ ჯიმინის ყურადღებას ასე მიიბყრობდა?
-სეიონ (სჰ)
-გისმენ (სნ)
-იცი? ჯონგუკი გიყურებს (სჰ)
-ვინ? ჯონგუკი? რა უნდა მაგ ნერვების მატლს? (სნ)
-არ ვიცი, თუმცა რაღაც კარგადაც არ გიყურებს (სჰ)
-კარგად არ მიყურებს? * სასმელი მოსვა* ვერ მივხვდი... (სნ)
-ანუ... ვგულისხმობ ისე გიყურებს როგორც დამშეული მგელი, თან დრო და დრო ჩაიცინებს ხოლმე (სჰ)
-დამშეული მგელი? და მერე მე რა ცხვარი ვარ? (სნ)
-აიშ! ხომ შეგიძლია სერიოზულად მიუდგე არაა?! (სჰ)
-აჰ, კარგი კარგი (სნ)
-შებრუნდი და მიხვდები, როგორც გიყურებს (სჰ)
-ამ... კაი (სნ)
*სეიონი შებრუნდა*
ჯონგუკი მართლაც არ უყურებდა სასიკეთოთ, თუმცა გოგონამ თავი გააქნია უაზრო ფიქრებიდან და ისევ სანგჰეთან მიბრუნდა.
-მერე რა? (სნ)
-აუჰ ამას რას შეაგნებინებ? (სჰ)
-კარგი ადექი ვიცეკვოთ (სნ)
-მე არ ვიცი! (სჰ)
-არ იცი?! აბა ეხლა აეხეთქეე (სნ)
-რა გაჩხავლებს?! (სჰ)
-წამ... (სნ)
-ჰელოუ ფიფლლლ, ორივე წამოდიით (ლეა)
-დაეწყო (სნ)
-კარგით, ჯანდაბას! (სჰ)
გოგოები გაერივნენ ხალხს, ყველა ცეკვავდა, ერთობოდნენ და იცინოდნენ მაგრამ რა ხდებოდა შუგას, ჯონგუკის და ჯიმინის თავში? ეს მხოლოდ მათ იციან.
*საღამოს*
უკვე საკმაოდ დათვრნენ. განსაკუთრებით კი სეიონი. ლეა და სანგჰე მეტად გაკვირვებულები იყვენენ, ხოლო ჯონგუკს სახეზე ეშმაკური მიმიკა აეკრა.
-აჰჰ მეძინებაა (სნ)
-წამოდი, აქ სად დაგაძინოთ? (ლეა)
-შენ შემეშვიი! სანგჰეე ჩემო შოკოლადოო (სნ)
-მე აქ არ ვარ! (სჰ)
-როგ... *დაასლოკინა*..ორ თუ აქ არ ხარ?
-ვაიმე უფალო გადმომზედეე (სჰ)
-მე წავიყვან
მოუახლოვდა გოგოებს ჯონგუკი. ყველას გაუკვირდა ჯეონის ასეთი უეცარი გამოჩენა. ლეამ და სანგჰემ ერთმანეთს გადახედეს შემდეგ კი სეიონს დახედეს რომელსაც, სადაც უყო სკამზე დაეძინებოდა.
-ა..არა, არაა საჭირო (სჰ)
-არის! (ჯკ)
-მე მივხედავ მას (ლეა)
-არა! მე წავიყვან სეიონს. (ჯკ)
თავიდან ეჭვის თვალით შეხედეს, მაგრამ მალევე დასთანხმდნენ. არაფერი არ იყო ამაში ცუდი, უბრალოდ წაიყვანდა და სულ ესაა.
-კარგი, წაიყვანე (ლეა)
-კარგით. (ჯკ)
ჯონგუკმა გოგოს ხელი წაავლო, ლეა და სანგჰე აქეთ გამოვიდნენ. სანგჰეს გული ცუდს უგრძნობდა, თუმცა არაფერზ არ ამბობდა.
როდესაც ჯონგუკმა დაინახა, რომ ლეა და სანგჰე მათ არ უყურებდნენ და უკვე კარგად შორს იყვნენ, უკვე ტკბილად ჩაძინებულ სეიონს თამამად მოხვია ხელი წელზე და ფეხებზე და ჩუმად გაიყვანა გარეთ სრულ სიბნელეში.
ღამე მეტად ბნელი იყო. ლამპიონის შუქი სუსტად ანათებდა და კარგად ვერ კვეთდა იმ ორ სხეულს, რომელიც მანქანისაკენ მიიწევდნენ.
ჯონგუკს ხელში ჰყავდა აყვანილი სეიონი და მომღიმარი დაჰყურებდა მას ისე როგორც, მგელი თავის ნადავლს. სეიონს კი ეძინა ტკბილად და წარმოდგენაც არ ჰქონდა რა ხდებოდა მის თავს.
ჯეონს მანქანა სპეციალურად ბნელ ადგილას გაეჩერებინა სადაც შუქი დიდად არ აღწევდა და ვერავინ მიაგნებდა მათ.
-როგორც იქნა ჩემი ხარ, პატარავ (ჯკ)
ჩაიცინა და მანქანის საბარგული ახსნა. თბილი პლედი ჩააფინა და გოგონა იქ მოათავსა. თან ეცინებოდა და თანაც მომავალზე ფიქრობდა.
როცა ჯონგუკი დარწმუნდა რომ სეიონი კარგად იქნებოდა, საბარგული დაახურა და ჩაკეტა. ამის შემდეგ კი გამოაღო მანქანის შავი კარი დაიკავა მხღოლის ადგილი. დაქოქა მანქანა და მოსწყდა ადგილს....