Lida'dan Devam:
Şuan Barın'ın kucağında sessizce oturuyordum.
Bir elim de Baran tarafından sıkıca tutulmuştu.
Ağlamalarım yeni yeni dinmişti.
Şimdi sadece elimi sıkıca kavrayan kemikli ellerle oynuyordum.
Barın
-Bebeğim konuşmayacak mısın artık?
Umursamazca omuz silktim. Konuşmak istemiyordum.
Baran
-Bebeğim abim sana bilerek kızmak istememiştir üzülme tamam mı.
Yine omuz silktim. Üzülmüştüm bile. Abim bana bilerek kızıp bağırmıştı hem de defalarca.
Çok kırıldım ben ona.
Ve bu ilk oluyordu.
Konuşmak istemiyordum artık abimle.
Birden Barın beni kucağında ona doğru dönük otutturup yanağımdan öptü yumuşakça.
-Ama ben uğruna öldüğüm bu gamzeleri özledim aşkım.
Baran
-Ben de çok özledim valla. Hadi bir gül kar tanesi de günümüz şenlensin.
Derin bir nefes aldım.Ama ben kıyamazdım ki üçüzlerime. Bu yüzden dudaklarımı kıvırıp gamzelerimi ortaya çıkardım.
Barın
-Öyle sahteden kabul edemiyoruz güzelim.
Baran
-Hadi uğruna öldüğüm o muhteşem gülüşünü bize göster bebeğim.
Bunun üstüne yanaklarımı havayla doldurup ofladım.
Benim gülümseyesim yoktu ki.
Bakışlarımı Baran'ın kemikli eline çevirip parmaklarıyla oynamaya başladım.
-Ama benim gülesim yok ki üçüzlerim.
Cümlemin bitimiyle büzülen dudaklarım birden sıkıca tutuldu.
Baran
- Bu dudaklar niye büzülüyor bakalım güzelim. Biz gül dedikçe bu küçük dudaklar büzülüyor. Büzülmesin.
Umursamazca yine omuzlarımı silktim. Canım bir şey yapmak istemiyordu. Sürekli abim aklıma geliyor ve morelim bozuluyordu.
Barın
-Tamam bebeğim gel şöyle göğsüme. Kapat gözlerini. Çok yoruldun bugün.
Barın beni göğsüne çekerken bir yandan da sırtımı okşuyordu.
Bu ufak dokunuşlar bedenimi rahatlatırken gerçekten uykumun geldiğini anladım.
Ağlamaktan gözlerim yanıyordu ve bu yüzden uyumak iyi gelebilirdi.
Geçen dakikalar sonunda gözlerim sonunda kapanırken bir fısıltı duydum.
Baran&Barın
-Seni kimsenin üzmesine izin vermeyiz güzelim.
Kulaklarımda yankılanan bu ses yüreğimin ritmini arttırırken huzurla kendimi karanlığa bıraktım.
Çelikten Devam:
Üçüzlerin odasına gelmemle yavaşça açtım kapıyı.
Barın kucağında uyuttuğu kızımla sessizce Baran'la konuşuyordu.
Benim odaya girdiğimi gören ikili tüm odağını bana verirken sessiz konuşmaları bir bıçak gibi kesilmişti.
Hızlı adımlarla Barın'ın kucağında uyuttuğu kızıma doğru adımladım.
Çok ağlamıştı ömrümü ömrüne adadığım.
-Ne zaman uyudu?
Sessiz sorumu Barın gözlerimin içine bakarak
-Beş dakika oldu dalalı.
Kafamı sallayıp burnumu yavaşça ince telli ipeksi saçlara dayayıp derin bir nefes çektim ciğerlerime.
Bu koku için gerekirse can da veririm can da alırım.
-Tamam hadi siz gidebilirsiniz artık. Ben yanındayım.
Cümlemle ikisininde kaşları aniden çatılırken hızla kafalarını iki yana sallayarak reddettiler.
Baran
-Hayır gitmiyoruz hiçbir yere!
Barın
-Sen gidiyorsan gidebilirsin abi ama biz buradayız!
İkiliden gelen sert tepkiyle derin bir nefes aldım.
Dile getirmeselerde abileri üçüzlerini ağlattığı için çok kızgınlardı.
-Bakın Asel sinir hastası biliyorsunuz. İsteyerek bu davranışları sergilemedi. Bu yaptığı şeyi desteklemesem de çok da üstüne gitmeyin. Yeterince pişman zaten.
Kızım uyanmasın diye kısık tonda konuşmuştum.
Bu ikilinin sinirini ve öfkesini anlıyordum ama araya büyük kırgınlıklar girmeden uyarımı yapmalıydım.
Barın
-Pekala abi ama yine de çiçeğim abimi affetmeden bizim affetmemizi bekleme.
Baran
-Evet abi Barın haklı. Burada ne kadar göz yaşı döktüğünü biz gördük.
Derin bir nefes daha çektim ciğerlerime. Bu da bir şeydi en azından.
-Tamam ama sessiz kalmayı unutmayın. Ve onun sizin abiniz olduğunu da unutmayın.
İkisi de başlarını sallayarak onayladı beni.
Birden odanın kapısı yavaşça açılınca oraya çevirdik bakışlarımızı.
Asel kafası yere eğik bir şekilde odaya girmişti.
Hemen ikiliye az önce konuştuklarımızı hatırlatacak bir bakışta bulunup çöktüğüm yerden ayağa kalktım.
Asel hiç bize bakmıyor doğruca kedi gibi Barın'ın göğsünde uyuyan kızıma bakıyordu.
Gerçekten de yaptığı şeyden sonra çok pişman duruyordu.
Eminim ki Asel'in bu hastalığı olmasa böyle bir şey asla yapmazdı.
O an hissettiği korkuyla böyle bir tepki verdiğine eminim.
İkizlere dönüp başımla hadi diyerek çıkışı işaret ettim.
Yalnız kalmaları ve aralarını düzeltmeleri gerekiyordu.
İkili istemese de içten içe bunun iyi olacağını bildiğinden ses etmeden kızımı yatağa güzelce yatırıp odadan çıkmışlardı.
Hâlâ kızıma bakan kardeşime dönüp omzuna destek olurcasına kuvvet uyguladım.
-Biz aşağıdayız kardeşim.
Sözlerimden sonra odayı sessizce ben de terk ettim.
Asel'den Devam:
Odada yalnızca kar tanesiyle ben kalınca derin bir nefes aldım.
Çok üzmüştüm onu bugün.
Ona bağırdığım aklıma gelince kendimi yumruklayasım geliyordu.
Nasıl yapardım ben Böyle bir şeyi.
Saçının teline zarar gelse bu dünyayı yakardım. Ama biraz önce yaptığım şeyden çok utanıyordum.
Ben kar taneme nasıl bu kadar bağırabilmiştim.
Yavaşça yatağın yanına çökerek kendi kucağıma çektim minik bedenini.
Yemin ederim ki o an ki korkumdan düşünemeyerek üstüne bu kadar gitmiştim.
Yoksa nasıl kıyabilirdim ki ben kar taneme.
Bir elimi yavaşça beyaz buklelere indirerek okşamaya başladım.
-Özür dilerim kar tanem. Yemin ediyorum ki isteyerek sana bağırmadım. Hem ben sana nasıl kıyabilirim ki. İnsan hiç canını isteyerek üzer mi. Söz veriyorum kendimi sana affettireceğim ama nolur uyanınca yüzüme kırgın kırgın bakma. Yemin ediyorum dayanamam kar tanesi.
Sessiz fısıltılarımı yavaşça boynuna kokulu bir öpücük bırakarak sonlandırdım.
-Seni çok seviyorum kar tanesi.
Tam yavaşça kucağımdaki kedi yavrusunu bırakarak kalkacaktım ki belime dolanan küçük kollar buna engel oldu.
-Ben de seni seviyorum abi.
Duyduğum kedi sesiyle hemen başımı eğip kar tanesine baktım.
Uyanmıştı benim nefesim.
-Kurban olduğum uyandırdım mı seni.
Basını usulca iki yana sallayıp reddetti beni ama yalan söylediği açıktı.
Kurduğum fısıltılı cümleler uyanmasını sağlamıştı belli ki.
Hemen daha da göğsüme çekip sıkıca sarıldım küçüğüme.
Her şeyim feda olsundu bu kız için.
Lida'dan Devam:
Abim bana tüm kırgınlıklarımı toplamak istercesine sarılırken ben da sardım kollarımı ona.
Şuan ona sarılsam da kalbim kırıktı hala.
Uyuduğumu zannederek kurduğu cümleler pişmanlığını anlatmıştı adeta.
Abim bu kadar pişmanken ve bunun için kendini üzereken bir de ben nasıl kıyabilirdim ki ona.
-Hala bana kırgın olduğunu biliyorum kar tanem. Ama sana yemin ediyorum ki kırgınlığını dindirmek için elimden geleni yapacağım. Abi sözü kar tanem.
Yüzümde ufak bir gülümseme oluştu abimin bu sözleriyle birlikte.
Eminim ki sözünü tutacaktı benim koca adamım.
..
Evet bölüm nasıldı bakalım aşklar?
Kimler Asel'i kendi içinde affetti bakalım?
Size taşındığımı söylemiştim bebeklerim. O yüzden bölüm bu kadar geç geldi. Zaten bu bölümü de yeni evimin yeni odasından yazıyorum ;)
Hadi herkes kaç yaşında yazsın da benim kar tanelerim kaç yaşında bileyim.
Ben 18 ;)
Merak ettiğiniz sorular var mı güzellerim?
OY VERMEYİ UNUTMAYIN
Sizi seviyorum
Görüşmek üzere
.