Zawgyi
Host က ေခါင္းမူးေနာက္စြာနဲ႕နိုးထလာခဲ့ၿပီးသူမရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကလည္း နာက်င္လို႔ေနသည္။ သူမမ်က္ႏွာကိုရႈံ႕မဲ့လိုက္ၿပီး သူမမ်က္လုံးေတြကိုဖြင့္လိုက္ကာ သက္ေသာင့္သက္သာရွိတဲ့အျဖဴေရာင္ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနလိုက္သည္။
သူမအခုေရာက္ရွိေနတဲ့ေနရာက သူမပထမကမၻာကိုမကူးေျပာင္းမီတုန္းကရွိေနခဲ့တဲ့ေနရာဘဲ။ သူမရဲ႕လူသားပုံစံကဘယ္လိုပုံလဲဆိုတာကို ဆန္းစစ္ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
အနက္ေရာင္ေရလွိုင္းတြန႔္ဆံပင္က ပုခုံးထိရွည္ေနၿပီး ေက်ာက္စိမ္းလိုမ်ိဳးျဖဴဝင္းေနတဲ့အသားအရည္ကႏူးညံ့တဲ့ပုံေပၚေနသည္။ ေသးငယ္တဲ့ဗာဒံသီးလိုမ်က္လုံး၊ ႏွာေခါင္းလုံးလုံးေလးနဲ႕ ပြင့္ခ်ပ္နဲ႕တူတဲ့ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္း။ သူမကရိုးရွင္းတဲ့အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ကိုဝတ္ဆင္ထားသည္။ သူမကအရမ္းကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္။
[Host! သင္ေနာက္ဆုံးေတာ့နိုးလာခဲ့ၿပီ! ငတုံးhostေလး! ဘာလို႔သင္ေသတာျမန္ရတာလဲ?! သင္ထိုကမၻာကိုေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ေတာင္မျပည့္ေသးဘူးေလ ဘာလို႔အလြယ္တကူေသလိုက္ရတာလဲ?! ယုံေတာင္မယုံနိုင္ဘူး!] ေၾကာင္စနစ္ေလးက အြန္လိုင္းေပၚတက္လာခဲ့ၿပီးသူ႕ရဲ႕hostကို ခ်က္ခ်င္းဘဲဆူပူေတာ့သည္။ hostကေတာ့ ဆူညံပူညံလုပ္ေနတဲ့ systemကိုကူရာမဲ့ေနသည္။ စကားမေျပာခင္သူ႕ရဲ႕ေဒါသကိုအရင္ဆုံး ၿငိမ္းသတ္လိုက္သည္။
"ပထမကမၻာကအရမ္းကိုအႏၱရာယ္မ်ားလြန္းတယ္...အဲ့ဒီဇာတ္လိုက္ေကာင္...ငါသူ႕ကိုခ်စ္မိေတာ့မလို႔။ အဲ့တာေၾကာင့္ ငါအရွိန္ျမင့္ၿပီးမစ္ရွင္ကိုခ်က္ခ်င္း အဆုံးသတ္လိုက္တာေလ။ ကဲအဲ့ေတာ့ကဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ။ ငါ့ရဲ႕အေျခအေနေလး?" သူမေမးလိုက္သည္။
[Stats!
Host : xxx
Level : 2/100
Exp : 2000
သိမ္းဆည္းထားမႈ : [ကြက္လပ္]
စြမ္းရည္ : ????
ဂုဏ္က်က္သရည္ : 50
ထက္ျမတ္မႈ : 45]
"ေဟး! ငါ့ရဲ႕ထက္ျမတ္မႈကအဲ့ေလာက္ႀကီးမနိမ့္ သင့္ဘူး!"
[အဲ့တာက ပထမကမၻာကဟာကိုမွတ္တမ္းတင္ထားတာ။ ဆိုလိုတာက သင္ေၾကာင္တစ္ေကာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဟာကိုေျပာတာ။ အရမ္းႀကီးသိမ္မငယ္ေနပါနဲ႕။]
"ဒါနဲ႕ ငါ႐ုတ္တရက္ႀကီးlevel-2 ေရာက္သြားၿပီး ပြိဳင့္ 2000ကရွိေနေသးတာလဲ? ဘာလို႔လဲ?"
[ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သင္ကမစ္ရွင္အားလုံးကိုၿပီးခါနီးျဖစ္ေနလို႔ေလ။ တစ္ခုကလြဲလို႔။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္သင္က ႏွလုံးသားအမွတ္ရဲ႕အျမင့္ဆုံးအမွတ္ကို ေရာက္ခဲ့တာေၾကာင့္ဆုႀကီးႀကီးေတြရၿပီး သင့္ရဲ႕အဆင့္ျမင့္တာကျမန္သြားတာ]
"အိုး..." hostကေခါင္းသာညိမ့္လိုက္သည္။
[သင္ၿပီးခဲ့တဲ့မစ္ရွင္ကမၻာရဲ႕ သင္ေသသြားခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ခ်င္လား?] systemကသူ႕ရဲ႕hostကိုေမးလိုက္သည္။ တိတ္ဆိတ္မႈကထြက္လာခဲ့သည္။ သူ႕ရဲ႕hostက တုန္လႈပ္ေနတာကိုသူျမင္နိုင္သည္။
"ေကာင္း-ေကာင္းၿပီ! ငါၾကည့္ခ်င္တယ္" hostကစကားထစ္ေနၿပီးသူမရဲ႕ေနာက္မွာေပၚလာတဲ့ အျပာေရာင္ပိတ္ကားႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။
[သင္ျမင္ရသလိုဘဲ။ ဒီမွာရလဒ္ေတြပါ ဒါမွမဟုတ္ သင့္ရဲ႕ေသဆုံးျခင္းပါ :
ဇာတ္လိုက္႐ူးသြပ္သြားခဲ့ၿပီး ဇာတ္လိုက္မကိုသူ႕ရဲ႕မွန္ျပတင္းေပါက္ကေန တြန္းထုတ္လိုက္သည္။ ငါမင္းကိုသတိေပးရရင္ေတာ့ အဲ့တာကအထပ္သုံးဆယ္ရွိတဲ့အေဆာက္အအုံႀကီးေပါ့။ သူမကအသက္ရွင္နိုင္႐ုံေလးသာျဖစ္ၿပီး ခပ္ ေျမာ့ေျမာ့သာရွိေနတယ္။ သူမကဇာတ္လိုက္ရဲ႕အိမ္ထဲမွာလဲ ပုန္းကြယ္ထားခံရၿပီး သင့္ကိုဆုံးရႈံးလိုက္ရတဲ့အတြက္ သူမရဲ႕ေနာက္ဆုံးထြက္သက္အထိ သူမကိုႏွိပ္စက္လို႔ေနသည္။ Xiu Li ကၿပိဳင္ပြဲမွာအနိုင္ရခဲ့ၿပီး သူမအေဖရဲ႕ကုန္ေတြကို အဆင့္ျမင့္ကာကူညီခဲ့တယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့လူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူမက ဇာတ္လိုက္ကသူတို႔ၾကားမွာဖန္တီးထားတဲ့ေရခဲနံရံေတြၾကားထဲမွလည္း ဇာတ္လိုက္နဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ၿပီးေတာ့ဇာတ္လိုက္က သင္နဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့မွတ္ညဏ္ေတြကို အမွတ္တရတစ္ခုအေနနဲ႕သလင္းေက်ာက္ေလးကိုဖန္တီးလိုက္ၿပီး သူဘယ္သြားသြားသူ႕ရဲ႕ေၾကာင္ေလးကိုမွတ္မိေနေအာင္ သယ္ေဆာင္ထားတယ္။ သူကပိုၿပီးလ်စ္လ်ဴရႈလာတတ္ၿပီး ပိုၿပီးေအးစက္လာကာ ပိုၿပီးစိတ္ဆိုးတတ္လာသည္။ ၿပီးေတာ့နတ္ဆိုးသခင္ေတာင္ျဖစ္လာေသးတယ္။ *ေခြၽးစက္က်*
အင္တာနက္ေပၚမွာလဲ သင္ရဲ႕ေသဆုံးေၾကာင္းကိုသတင္းရလိုက္ၿပီး ဇာတ္လိုက္ကိုဝမ္းနည္းစကားလည္းေျပာၾကေလသည္။ သင့္ရဲ႕ပရိတ္သတ္အခ်ိဳ႕ကသင့္ရဲ႕ ပန္းခ်ီကားအခ်ိဳ႕ကိုလည္းဖန္တီးခဲ့ၿပီး ေသာ့ခ်ိတ္ေလးေတြ၊ နားကပ္ေလးေတြနဲ႕ fanartေလးေတြက သင့္အေၾကာင္းကိုသူတို႔နဲ႕ ဇာတ္လိုက္ကိုယ္တိုင္တို႔ သတိရေစေအာင္ဖန္တီးခဲ့ၾကတယ္။ အားလုံးကိုၿခဳံငုံၿပီးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ hostသင့္ကိုအားလုံးကခ်စ္ၾကတယ္။] systemကေျပာလိုက္ၿပီး ပိတ္ကားကိုပိတ္လိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္တိတ္ဆိတ္မႈက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့hostကခါးခါးသီးသီးနဲ႕ တိတ္ဆိတ္စြာငိုေနခဲ့တာျဖစ္သည္။
အခိုက္အတန႔့္္ခဏေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့
"အမ္း... ငါတစ္ခုေလာက္ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္" hostက႐ုတ္တရက္ေျပာလိုက္သည္။ systemကသူမကိုဘာလဲဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္လိုက္သည္။
"ငါလိုခ်င္...ငါက...ငါလိုခ်င္တာက..." hostက႐ုတ္တရက္ရွက္သြားၿပီး အထစ္ထစ္နဲ႕ရႈပ္ေထြးသြားသည္။ systemကတိတ္ဆိတ္လ်က္ရွိေနေသးၿပီး သူမအတြက္အခ်ိန္အနည္းငယ္ေပးလိုက္သည္။
"ငါ...ငါ့ရဲ႕မွတ္ညဏ္ေတြကိုေဖ်ာက္ပစ္ခ်င္တယ္... အျခားမစ္ရွင္ကမၻာကဟာေတြေကာဘဲ... ငါတို႔ဒီအျဖဴေရာင္နယ္ေျမကိုျပန္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ေက်းဇူးျပဳၿပီးအဲ့တာေတြကိုပိတ္ထားေပးပါ။ အကုန္လုံးကိုခ်ိတ္ပိတ္လိုက္ပါ။" သူမေၾကာင္စနစ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္သည္။ systemကတိတ္ဆိတ္ေနသည္။
[သင္လဲသိပါတယ္ အဲ့တာကလူသားအျဖစ္ရွင္သန္မႈမွာ ကူညီနိုင္တယ္ေလ...အခုကဝိညာဥ္အျဖစ္နဲ႕ရွိေနတယ္ဆိုေပမယ့္လဲ] systemကေျပာလိုက္သည္။ hostကသူမေခါင္းကိုခါလိုက္ၿပီး systemကိုသူမရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုေကာင္းမြန္စြာထိန္းသိမ္းထားလ်က္ ၿပဳံးျပခဲ့သည္။
"ငါကဒီကမၻာေတြအားလုံးမွာ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္အေနနဲ႕ဘဲရွိေနမွာဘဲေလ။ ဘယ္သူမွငါ့ကိုလူသားအျဖစ္နဲ႕ျမင္ၿပီး ခ်ိဳျမိန္တဲ့ဆက္ဆံေရးကို လိုခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေတြကအလကားသတ္သတ္ပိုေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြဘဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီးငါ့ရဲ႕မစ္ရွင္ေတြမွာ မသက္ေရာက္ေစေအာင္ခ်ိပ္ပိတ္ေပးပါ" သူမေျပာလိုက္သည္။ systemကေခါင္းညိမ့္လိုက္ၿပီး သူမေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္းလုပ္လိုက္သည္။
[အိပ္ယာေပၚမွာလွဲလိုက္ၿပီးသင့္ရဲ႕မ်က္လုံးကိုမွိတ္ထားလိုက္ပါ။] hostကေခါင္းညိမ့္ၿပီးသူမကို ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္လိုက္သည္။
[ကြၽန္ေတာ္သင္ပထမကမၻာမွာခံစားခဲ့ရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကိုခ်ိပ္ပိတ္နိုင္ပါမယ္။ မွတ္ညဏ္ေတြကိုေတာ့ သင္ယူထားနိုင္ပါတယ္။ ဒါကကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးနိုင္တဲ့ ေနာက္ဆုံးအရာပါ။]
"ေကာင္းၿပီ...အဲ့တာလည္းအဆင္ေျပပါတယ္။" hostကေျပာလိုက္ၿပီးသူမမ်က္လုံးေတြကို ပိတ္လိုက္သည္။ ေတာက္ပတဲ့အလင္းေရာင္တို႔က hostရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ဖုံးလႊမ္းသြားၿပီးသူမရဲ႕ႏွလုံးသားအေပၚမွာ စက္လုံးေလးကေပါေလာေပၚလာခဲ့သည္။ Systemကစက္လုံးေလးကိုယူလိုက္ၿပီး စင္ျမင့္တစ္ခုေပၚတြင္ထားလိုက္သည္။ စက္လုံးေလးက အဝါနဲ႕အညိုေရာင္သန္းေနသည္။ systemက အဲ့တာကအဝါေရာင္မွာဆိုရင္ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းတဲ့အေရာင္လို႔ေတြးလိုက္ၿပီး အဲ့တာကhostျဖစ္လို႔ေနသည္။ Hostကအခ်ိန္အနည္းငယ္ေလာက္ကိုမာျဖစ္သြားသည္။
ရက္သတၱတစ္ပါတ္ေလာက္ၾကာေအာင္အိပ္ၿပီးသြားေတာ့hostကနိုးထလာၿပီး သူမကအရင္ပုံစံလိုမ်ိဳးတည္ရွိလို႔ေနသည္။
"systemငါအခု အနားယူၿပီးသြားၿပီ။ လာမယ့္မစ္ရွင္ကမၻာကဘာလဲ?" သူမေမးလိုက္သည္။
[အဲ့တာက ေရွးေခတ္ကမၻာပါ။ ဆိုလိုတာကသင့္ပုံမွန္ကမၻာထပ္ လူေနမႈပုံစံနိမ့္က်တဲ့ကမၻာကို ကူးေျပာင္းရမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဲ့ကိုေရာက္ရင္သင္သိပါလိမ့္မယ္။]
မလြယ္ကူလွတဲ့ခံစားခ်က္ေတြက သူမရဲ႕ဗိုက္ကိုေခြၽးထြက္ေစသည္။ ဒါက...ဆိုလိုတာကအဲ့မွာ အရိုင္းအစိုင္းေတြနဲ႕ အႏၱရာယ္ေတြရွိေနတယ္မလား?!!!!
systemရဲ႕မ်က္ႏွာအမူအရာကေပ်ာက္သြားၿပီးhostကိုကူးေျပာင္းဖို႔ အသင့္ရွိၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။
[စိတ္မပူပါနဲ႕။ သင္လုံၿခဳံပါတယ္။ ဂ႐ုတစိုက္ သာေနပါ။]
"ငါ- ငါႀကိဳးစားၾကည့္ပါ့မယ္။" Hostကစိတ္လႈပ္ရွားလ်က္သာရွိေနေသးသည္။
[ကူးေျပာင္းဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလား?]
"ငါ့- ငါ့မွာေ႐ြးခ်ယ္စရာမွမရွိတာ။ ဟဟ...သြား- သြားရေအာင္။" သူမတံေတြးၿမိဳခ်လိဳက္ၿပီး စိတ္ဆုံးျဖတ္ကာေျပာလိုက္သည္။
Unicode
Host က ခေါင်းမူးနောက်စွာနဲ့နိုးထလာခဲ့ပြီးသူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း နာကျင်လို့နေသည်။ သူမမျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့လိုက်ပြီး သူမမျက်လုံးတွေကိုဖွင့်လိုက်ကာ သက်သောင့်သက်သာရှိတဲ့အဖြူရောင်ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေလိုက်သည်။
သူမအခုရောက်ရှိနေတဲ့နေရာက သူမပထမကမ္ဘာကိုမကူးပြောင်းမီတုန်းကရှိနေခဲ့တဲ့နေရာဘဲ။ သူမရဲ့လူသားပုံစံကဘယ်လိုပုံလဲဆိုတာကို ဆန်းစစ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
အနက်ရောင်ရေလှိုင်းတွန့်ဆံပင်က ပုခုံးထိရှည်နေပြီး ကျောက်စိမ်းလိုမျိုးဖြူဝင်းနေတဲ့အသားအရည်ကနူးညံ့တဲ့ပုံပေါ်နေသည်။ သေးငယ်တဲ့ဗာဒံသီးလိုမျက်လုံး၊ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးနဲ့ ပွင့်ချပ်နဲ့တူတဲ့ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်း။ သူမကရိုးရှင်းတဲ့အဖြူရောင်ဂါဝန်ကိုဝတ်ဆင်ထားသည်။ သူမကအရမ်းကိုချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်။
[Host! သင်နောက်ဆုံးတော့နိုးလာခဲ့ပြီ! ငတုံးhostလေး! ဘာလို့သင်သေတာမြန်ရတာလဲ?! သင်ထိုကမ္ဘာကိုရောက်တာ တစ်နှစ်တောင်မပြည့်သေးဘူးလေ ဘာလို့အလွယ်တကူသေလိုက်ရတာလဲ?! ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး!] ကြောင်စနစ်လေးက အွန်လိုင်းပေါ်တက်လာခဲ့ပြီးသူ့ရဲ့hostကို ချက်ချင်းဘဲဆူပူတော့သည်။ hostကတော့ ဆူညံပူညံလုပ်နေတဲ့ systemကိုကူရာမဲ့နေသည်။ စကားမပြောခင်သူ့ရဲ့ဒေါသကိုအရင်ဆုံး ငြိမ်းသတ်လိုက်သည်။
"ပထမကမ္ဘာကအရမ်းကိုအန္တရာယ်များလွန်းတယ်...အဲ့ဒီဇာတ်လိုက်ကောင်...ငါသူ့ကိုချစ်မိတော့မလို့။ အဲ့တာကြောင့် ငါအရှိန်မြင့်ပြီးမစ်ရှင်ကိုချက်ချင်း အဆုံးသတ်လိုက်တာလေ။ ကဲအဲ့တော့ကဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ။ ငါ့ရဲ့အခြေအနေလေး?" သူမမေးလိုက်သည်။
[Stats!
Host : xxx
Level : 2/100
Exp : 2000
သိမ်းဆည်းထားမှု : [ကွက်လပ်]
စွမ်းရည် : ????
ဂုဏ်ကျက်သရည် : 50
ထက်မြတ်မှု : 45]
"ဟေး! ငါ့ရဲ့ထက်မြတ်မှုကအဲ့လောက်ကြီးမနိမ့်သင့်ဘူး!"
[အဲ့တာက ပထမကမ္ဘာကဟာကိုမှတ်တမ်းတင်ထားတာ။ ဆိုလိုတာက သင်ကြောင်တစ်ကောင်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ဟာကိုပြောတာ။ အရမ်းကြီးသိမ်မငယ်နေပါနဲ့။]
"ဒါနဲ့ ငါရုတ်တရက်ကြီးlevel-2 ရောက်သွားပြီး ပွိုင့်2000ကရှိနေသေးတာလဲ? ဘာလို့လဲ?"
[ဘာလို့လဲဆိုတော့ သင်ကမစ်ရှင်အားလုံးကိုပြီးခါနီးဖြစ်နေလို့လေ။ တစ်ခုကလွဲလို့။ ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ်သင်က နှလုံးသားအမှတ်ရဲ့အမြင့်ဆုံးအမှတ်ကို ရောက်ခဲ့တာကြောင့်ဆုကြီးကြီးတွေရပြီး သင့်ရဲ့အဆင့်မြင့်တာကမြန်သွားတာ]
"အိုး..." hostကခေါင်းသာညိမ့်လိုက်သည်။
[သင်ပြီးခဲ့တဲ့မစ်ရှင်ကမ္ဘာရဲ့ သင်သေသွားခဲ့တဲ့နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ချင်လား?] systemကသူ့ရဲ့hostကိုမေးလိုက်သည်။ တိတ်ဆိတ်မှုကထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့hostက တုန်လှုပ်နေတာကိုသူမြင်နိုင်သည်။
"ကောင်း-ကောင်းပြီ! ငါကြည့်ချင်တယ်" hostကစကားထစ်နေပြီးသူမရဲ့နောက်မှာပေါ်လာတဲ့ အပြာရောင်ပိတ်ကားကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။
[သင်မြင်ရသလိုဘဲ။ ဒီမှာရလဒ်တွေပါ ဒါမှမဟုတ် သင့်ရဲ့သေဆုံးခြင်းပါ :
ဇာတ်လိုက်ရူးသွပ်သွားခဲ့ပြီး ဇာတ်လိုက်မကိုသူ့ရဲ့မှန်ပြတင်းပေါက်ကနေ တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ ငါမင်းကိုသတိပေးရရင်တော့ အဲ့တာကအထပ်သုံးဆယ်ရှိတဲ့အဆောက်အအုံကြီးပေါ့။ သူမကအသက်ရှင်နိုင်ရုံလေးသာဖြစ်ပြီး ခပ်မြော့မြော့သာရှိနေတယ်။ သူမကဇာတ်လိုက်ရဲ့အိမ်ထဲမှာလဲ ပုန်းကွယ်ထားခံရပြီး သင့်ကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့အတွက် သူမရဲ့နောက်ဆုံးထွက်သက်အထိ သူမကိုနှိပ်စက်လို့နေသည်။ Xiu Li ကပြိုင်ပွဲမှာအနိုင်ရခဲ့ပြီး သူမအဖေရဲ့ကုန်တွေကို အဆင့်မြင့်ကာကူညီခဲ့တယ်။ အောင်မြင်တဲ့လူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူမက ဇာတ်လိုက်ကသူတို့ကြားမှာဖန်တီးထားတဲ့ရေခဲနံရံတွေကြားထဲမှလည်း ဇာတ်လိုက်နဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်လာခဲ့တယ်။
ပြီးတော့ဇာတ်လိုက်က သင်နဲ့သက်ဆိုင်တဲ့မှတ်ညဏ်တွေကို အမှတ်တရတစ်ခုအနေနဲ့သလင်းကျောက်လေးကိုဖန်တီးလိုက်ပြီး သူဘယ်သွားသွားသူ့ရဲ့ကြောင်လေးကိုမှတ်မိနေအောင် သယ်ဆောင်ထားတယ်။ သူကပိုပြီးလျစ်လျူရှုလာတတ်ပြီး ပိုပြီးအေးစက်လာကာ ပိုပြီးစိတ်ဆိုးတတ်လာသည်။ ပြီးတော့နတ်ဆိုးသခင်တောင်ဖြစ်လာသေးတယ်။ *ချွေးစက်ကျ*
အင်တာနက်ပေါ်မှာလဲ သင်ရဲ့သေဆုံးကြောင်းကိုသတင်းရလိုက်ပြီး ဇာတ်လိုက်ကိုဝမ်းနည်းစကားလည်းပြောကြလေသည်။ သင့်ရဲ့ပရိတ်သတ်အချို့ကသင့်ရဲ့ ပန်းချီကားအချို့ကိုလည်းဖန်တီးခဲ့ပြီး သော့ချိတ်လေးတွေ၊ နားကပ်လေးတွေနဲ့ fanartလေးတွေက သင့်အကြောင်းကိုသူတို့နဲ့ ဇာတ်လိုက်ကိုယ်တိုင်တို့ သတိရစေအောင်ဖန်တီးခဲ့ကြတယ်။ အားလုံးကိုခြုံငုံပြီးကြည့်မယ်ဆိုရင် hostသင့်ကိုအားလုံးကချစ်ကြတယ်။] systemကပြောလိုက်ပြီး ပိတ်ကားကိုပိတ်လိုက်လေသည်။
ထို့နောက်တိတ်ဆိတ်မှုက နောက်တစ်ကြိမ်ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့hostကခါးခါးသီးသီးနဲ့ တိတ်ဆိတ်စွာငိုနေခဲ့တာဖြစ်သည်။
အခိုက်အတန့့််ခဏလောက်ကြာတဲ့အခါမှာတော့
"အမ်း... ငါတစ်ခုလောက်တောင်းဆိုချင်တယ်" hostကရုတ်တရက်ပြောလိုက်သည်။ systemကသူမကိုဘာလဲဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်လိုက်သည်။
"ငါလိုချင်...ငါက...ငါလိုချင်တာက..." hostကရုတ်တရက်ရှက်သွားပြီး အထစ်ထစ်နဲ့ရှုပ်ထွေးသွားသည်။ systemကတိတ်ဆိတ်လျက်ရှိနေသေးပြီး သူမအတွက်အချိန်အနည်းငယ်ပေးလိုက်သည်။
"ငါ...ငါ့ရဲ့မှတ်ညဏ်တွေကိုဖျောက်ပစ်ချင်တယ်... အခြားမစ်ရှင်ကမ္ဘာကဟာတွေကောဘဲ... ငါတို့ဒီအဖြူရောင်နယ်မြေကိုပြန်လာတဲ့အချိန်တိုင်း ကျေးဇူးပြုပြီးအဲ့တာတွေကိုပိတ်ထားပေးပါ။ အကုန်လုံးကိုချိတ်ပိတ်လိုက်ပါ။" သူမကြောင်စနစ်လေးကိုကြည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။ systemကတိတ်ဆိတ်နေသည်။
[သင်လဲသိပါတယ် အဲ့တာကလူသားအဖြစ်ရှင်သန်မှုမှာ ကူညီနိုင်တယ်လေ...အခုကဝိညာဥ်အဖြစ်နဲ့ရှိနေတယ်ဆိုပေမယ့်လဲ] systemကပြောလိုက်သည်။ hostကသူမခေါင်းကိုခါလိုက်ပြီး systemကိုသူမရဲ့ခံစားချက်တွေကိုကောင်းမွန်စွာထိန်းသိမ်းထားလျက် ပြုံးပြခဲ့သည်။
"ငါကဒီကမ္ဘာတွေအားလုံးမှာ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်အနေနဲ့ဘဲရှိနေမှာဘဲလေ။ ဘယ်သူမှငါ့ကိုလူသားအဖြစ်နဲ့မြင်ပြီး ချိုမြိန်တဲ့ဆက်ဆံရေးကို လိုချင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါတွေကအလကားသတ်သတ်ပိုနေတဲ့ခံစားချက်တွေဘဲ ကျေးဇူးပြုပြီးငါ့ရဲ့မစ်ရှင်တွေမှာ မသက်ရောက်စေအောင်ချိပ်ပိတ်ပေးပါ" သူမပြောလိုက်သည်။ systemကခေါင်းညိမ့်လိုက်ပြီး သူမတောင်းဆိုတဲ့အတိုင်းလုပ်လိုက်သည်။
[အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲလိုက်ပြီးသင့်ရဲ့မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားလိုက်ပါ။] hostကခေါင်းညိမ့်ပြီးသူမကိုပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်လိုက်သည်။
[ကျွန်တော်သင်ပထမကမ္ဘာမှာခံစားခဲ့ရတဲ့ ခံစားချက်တွေကိုချိပ်ပိတ်နိုင်ပါမယ်။ မှတ်ညဏ်တွေကိုတော့ သင်ယူထားနိုင်ပါတယ်။ ဒါကကျွန်တော်လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ နောက်ဆုံးအရာပါ။]
"ကောင်းပြီ...အဲ့တာလည်းအဆင်ပြေပါတယ်။" hostကပြောလိုက်ပြီးသူမမျက်လုံးတွေကို ပိတ်လိုက်သည်။ တောက်ပတဲ့အလင်းရောင်တို့က hostရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖုံးလွှမ်းသွားပြီးသူမရဲ့နှလုံးသားအပေါ်မှာ စက်လုံးလေးကပေါလောပေါ်လာခဲ့သည်။ Systemကစက်လုံးလေးကိုယူလိုက်ပြီး စင်မြင့်တစ်ခုပေါ်တွင်ထားလိုက်သည်။ စက်လုံးလေးက အဝါနဲ့အညိုရောင်သန်းနေသည်။ systemက အဲ့တာကအဝါရောင်မှာဆိုရင်ဝမ်းနည်းဖွယ်ကောင်းတဲ့အရောင်လို့တွေးလိုက်ပြီး အဲ့တာကhostဖြစ်လို့နေသည်။ Hostကအချိန်အနည်းငယ်လောက်ကိုမာဖြစ်သွားသည်။
ရက်သတ္တတစ်ပါတ်လောက်ကြာအောင်အိပ်ပြီးသွားတော့hostကနိုးထလာပြီး သူမကအရင်ပုံစံလိုမျိုးတည်ရှိလို့နေသည်။
"systemငါအခု အနားယူပြီးသွားပြီ။ လာမယ့်မစ်ရှင်ကမ္ဘာကဘာလဲ?" သူမမေးလိုက်သည်။
[အဲ့တာက ရှေးခေတ်ကမ္ဘာပါ။ ဆိုလိုတာကသင့်ပုံမှန်ကမ္ဘာထပ် လူနေမှုပုံစံနိမ့်ကျတဲ့ကမ္ဘာကို ကူးပြောင်းရမှာပါ။ ကျွန်တော်တို့ အဲ့ကိုရောက်ရင်သင်သိပါလိမ့်မယ်။]
မလွယ်ကူလှတဲ့ခံစားချက်တွေက သူမရဲ့ဗိုက်ကိုချွေးထွက်စေသည်။ ဒါက...ဆိုလိုတာကအဲ့မှာ အရိုင်းအစိုင်းတွေနဲ့ အန္တရာယ်တွေရှိနေတယ်မလား?!!!!
systemရဲ့မျက်နှာအမူအရာကပျောက်သွားပြီးhostကိုကူးပြောင်းဖို့ အသင့်ရှိပြီးနေပြီဖြစ်သည်။
[စိတ်မပူပါနဲ့။ သင်လုံခြုံပါတယ်။ ဂရုတစိုက်သာနေပါ။]
"ငါ- ငါကြိုးစားကြည့်ပါ့မယ်။" Hostကစိတ်လှုပ်ရှားလျက်သာရှိနေသေးသည်။
[ကူးပြောင်းဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား?]
"ငါ့- ငါ့မှာရွေးချယ်စရာမှမရှိတာ။ ဟဟ...သွား- သွားရအောင်။" သူမတံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး စိတ်ဆုံးဖြတ်ကာပြောလိုက်သည်။