ဒီနေ့က ချစ်ရတဲ့ ယောင်းရဲ့ မွေးနေ့လေးမို့ ဂျောင်ကုအထူးတလည်ပြင်ဆင်နေမိသည်။ငယ်ငယ်ကလို ပန်းချီကားတစ်ချပ်အပြင် သူကတိပေးခဲ့ဖူးသလို ကြီးရင် မင်းလိုချင်တာ ငါရအောင်ဝယ်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းရဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင်ကို ဘယ်သူနဲ့မှမတူအောင်ပြင်ဆင်ပေးနေမိတာ။
Italy မြို့ရဲ့ မနက်ခင်းဟာ သာယာနေသလို အိပ်ယာပေါ်ကကောင်လေးဟာလဲ အိပ်ကောင်းဆဲ။ဂျောင်ကုနိုးပီး အလုပ်သမားတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာ ကြာနေပီလေ..
"ယောင်း!မထသေးဘူးလား နေ့ခင်း၁၂ခွဲနေပီလေ။တစ်ခုခုစားပီးမှ နေ့လည်ပြန်အိပ်လေ"
ထယ်ယောင်းရဲ့ ပါးပြင်ကို ကုန်းကာနမ်းရှိုက်ရင်းသူနှိုးတော့ မျက်လုံးကိုပွတ်သပ်ရင်းဖွင့်လာခဲ့သည်။
"ဖြေးဖြေးပွတ်....နာကုန်မယ်"
"အင်း...မောင် ခြံထဲမှာဆူညံနေတာပဲ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ"
အက်ကွဲကွဲအသံလေးဖြင့် မေးလာတော့ ချစ်မဝဖြစ်ရပြန်သည်။ညဝတ်အကျီအကွက်လေးဟာ ထယ်ယောင်းနဲ့မှ ပိုပီးချစ်ဖို့ကောင်းနေသလို။
"ပွဲတစ်ခုစီစဉ်နေတာပါ...ကဲအပျင်းလေးရယ် ထပီး မျက်နှာသစ်ပါတော့"
"မောင်ချီပါ...!"
အခုတစ်လောယောင်းဟာ သူ့အပေါ်ပိုပီး ပွင့်လင်းလာသလို ငယ်ငယ်ကပုံလေးတစ်ခါတရံပြုမူတတ်သည်။ဒါလေးကိုပဲချစ်နေရတာမဟုတ်လား....
"အားရီးဂူး!! မောင့်ကောင်လေးက စိတ်ချမ်းသာနေလို့လားမသိ လေးလာလိုက်တာ"
"တော်ပီ ပြန်ချပေး"
သူ့ဆီကနေရုန်းက အတင်းခုန်ဆင်းနေတဲ့ ကျားပေါက်ကလေးဟာ မာန်ဖီနေခဲ့တာ။
နားထင်စပ်လေးကို ဖိကပ်နမ်းလိုက်တော့မှ ငြိမ်ကျသွားပီး နှုတ်ခမ်းဆူထွက်လာခဲ့သည်။သူ့ကို ဝတယ်လို့ပြောရင် အရမ်းစိတ်ဆိုးတတ်တာလေ....
"စတာကို ဘယ်လိုဖြစ်လို့ စပ်စပ်ထိမခံနိုင်တာလဲ ပြော"
ဘေစင်ပေါ်တင်လိုက်တော့ မျက်နှာကိုလွှဲပီး နံရံကိုစိုက်ကြည့်နေသည်။
"ငယ်ငယ်ကဆိုလဲ စနေကြကို ယောင်းကအခုကျ ယောက်ကျားကို နိုင်လို့ရတယ်ဆိုပီးစွတ်နိုင်ပြနေတာ"
သူ့အပြောကြောင့် နှုတ်ခမ်းလေးလှုပ်ရုံပြုံးလာသည့်ယောင်းနှုတ်ခမ်းထောင့်လေးကို နမ်းမိပြန်သေးသည်။
ဒါနဲ့ဆို မိုးလင်းထဲကနမ်းနေမိတာ အကြိမ်မနဲတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ချစ်တာကိုး...
"သွားတိုက်တံပေး..!"
တချက်လွှတ်အမိန့်သံလေးကြောင့် သွားတိုက်ဆေးအနေတော်ထည့်ကာ ယောင်းရဲ့လက်ထဲအရောက်ထည့်ပေးလိုက်ရသည်။
______________
"ဟင် ဒါဘာပွဲလဲ"
"ယောင်းရဲ့ ၂၅ နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ကို ဂုဏ်ပြုပါတယ်"
ခြံထဲသို့ ည၆နာရီခန့်တွင်မောင်က မျက်လုံးကိုလက်ဖြင့် အုပ်ကာခေါ်လာခဲ့သည်။
မောင့်ရဲ့လက်တွေဖယ်ခွာချိန်မှာတော့ ထယ်ယောင်းဟာ အအံ့ဩကြီးအံဩခဲ့ရသည်။မောင်ဟာ အများကြီးပြင်ဆင်ခဲ့တာတောင် တစ်နေကုန်အသိမပေးခဲ့။
ခြံကျယ်ကြီးထဲတွင် ထယ်ယောင်းရဲ့ ပန်းချီကားပေါင်းများစွာကို ထောက်တိုင်တွေဖြင့် ပန်းချီပြပွဲသဖွယ် ထောင်ထားခဲ့ပီး ပူပေါင်းများစွာနဲ့လဲအလှဆင်ထားသေးသည်။ဒီနှစ်ရဲ့ ပန်းချီကားလေးကိုလဲ မအားတဲ့ကြားက ဆွဲခဲ့ဟန်တူသည်။
အအံဩဆုံးနဲ့ အပျော်ရွှင်ရဆုံးကတော့ Marry Me ဆိုတဲ့ အဖြူရောင် ဗီနိုင်းကြီးပင်။ပေ ၃၀ပတ်လည် ထိုအဖြူရောင်ပိတ်စကြီးနောက်တွင် တစ်ခုခုရှိနေမှာ အသေအချာသိသည်။
သို့သော် မောင်က ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလာခဲ့ပီး လက်စွပ်ဘူးလေးကို ထုတ်ပြလာသည်။
မောင့်ရဲ့ ကြည်တောက်တောက်မျက်လုံးလေးတွေဟာ အရောင်ပိုလက်နေပီး သူ့ကိုရူးသွပ်အောင်ပြုစားနေခဲ့တယ်။
"မောင့်ကို လက်ထပ်ပါ။ယောင်းကို တရားဝင်လက်ထပ်ချင်တယ် အတင်းအကျပ်လက်ထပ်စေခဲ့တဲ့အတွက်လဲ တောင်းပန်ပါတယ် အခုမောင်တို့ တရားဝင်လက်ထပ်ရအောင် ယောင်း"
"ဒါက DR??!"
"ဟုတ်တယ်ယောင်း မောင်ရဲ့ One and Only ကယောင်းပါ"
ထယ်ယောင်းဟာ မျက်ရည်ပါရစ်ဝိုင်းလာခဲ့ပီး ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ပြမိခဲ့သည်။
ဒီလက်စွပ်ကလေးဟာ လူနာမည်တစ်ခုကို တခါပဲမှာလို့ရပီး တစ်သက်လုံး စာရင်းသွင်းထားတာဖြစ်သည်။တစ်ယောက်ကို တကြိမ်ပဲမှာခွင့်ရှိတဲ့ဒီလက်စွပ်ကလေးဟာ ထယ်ယောင်းရဲ့လက်ပေါ်မှာ ရွှေရောင်လေးအဖြစ်ရောက်လာခဲ့သည်။
"မောင့်ကိုလဲစွပ်ပေးပါဦး"
သူလဲဂျောင်ကုလက်ကိုဆွဲယူ၍ ငွေရောင်လေးကို စွပ်ပေးလိုက်သည်။
ဂျောင်ကုဟာ အဆင်သင့် ခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ မှန်ဘောင်လေးကို ထယ်ယောင်းရှေ့သို့ယူပြလာသည်။
"မောင်!! ကိုယ့်ကိုရူးအောင်လုပ်နေတာလား မင်း"
"မင်းကို ချစ်တယ် မောင့်ကောင်လေး"
သူဂျောင်ကုရဲ့ ရင်ခွင်ထဲခိုဝင်လိုက်မိသည်။တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားမိပီး ရင်ဘတ်တစ်ဝိုက်နမ်းရှုပ်မိပြန်သည်။
"ယောင်း အတွက်မွေးနေ့လက်ဆောင်လေးကို ပြမယ်လာ"
သူ့လက်ကို နူးနူးညံညံအုပ်ကိုင်ကာမောင်က ခုနက အဖြူစကြီးထံခေါ်သွားနေတယ်။
အဖြူစကြီးကို မောင်ဆွဲဖယ်လိုက်တော့ private jet တစ်စီး။မောင်ဘာတွေ စီစဉ်ထားတာလဲကွာ...
"တက်ရအောင် ယောင်း"
မောင့်လက်ကိုသာ မလွတ်တမ်းဆုတ်ကိုင်ထားမိရင်း မောင်ခေါ်ရာသို့...
မောင်က Jet ပေါ်ရောက်တာနဲ့ Safety ပစ္စည်းတွေကို တပ်ဆင်ပေးလာခဲ့သည်။
ကိုင်ထားကြတဲ့ လက်တွေကို မလွှတ်ခဲ့ဘူး....
Jet မောင်းသူသည်ဦးတည်ရာသို့ သွားနေခဲ့သလိုသူကလဲ မောင့်မျက်နှာလေးကိုသာ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေခဲ့မိတာ။
"ဟိုတခါတုန်းက ယောင်းကအိပ်ပျော်နေတော့ မသိလိုက်တာ Jet စီးရတာပျော်ဖို့ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"
အပြုံးတစ်ခုဖြင့် ခေါင်းသာငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။
သူအခုအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေမိတာလေ။မောင်က စကားတွေအများကြီးပြောပီး ချစ်ခင်မှုကိုမပြတတ်ဘဲ အပြုအမူတွေကတဆင့် သိစေသည်။
နာရီဝက်ခန့်ပျံသန်းပီးချိန်တွင် ပင်လယ်တစ်ခုကို အပေါ်စီးကနေ မြင်လိုက်ရသည်။ထယ်ယောင်းစိတ်လှုပ်ရှားစွာကြည့်နေမိရင်းက မောင်ကခပ်တိုးတိုးခေါ်လာခဲ့သည်။
"ယောင်းရဲ့ ညာဘက်ကို ကြည့်လိုက်ပါဦး"
Jet သည်ထိုနေရာတွင် လှည့်ပတ်သွားနေပေးခဲ့တာမို့ ထယ်ယောင်းဟာ မောင်ညွှန်ပြရာနေရာသို့ ကြည့်လိုက်မိသည်နှင့်တပြိုင်နက် မျက်ရည်တို့ဟာ အတားအဆီးမဲ့စွာ စီးဆင်းလာရသည်။
ကျွန်းလေးသည်အသဲပုံပေါ်နေပီး ထိုပေါ်မှာ မီးရောင်စုံများဖြင့် ထိန်လင်းစေသည်။Screen ခပ်ကြီးကြီးသည် ကျွန်းတစ်ခုလုံးအပြည့်ခင်းကျင်းထားပီး ထယ်ယောင်းနဲ့ မောင့်ရဲ့ ငယ်ငယ်ကနေ အခုအချိန်ထိ Photoလေးတွေ video clipလေးတွေကို သီချင်းခပ်အေးအေးဖြင့် ပြနေခဲ့သည်။
ငယ်ငယ်က ဆော့ကစားနေစဉ် ပါပါးတို့ရိုက်ပေးထားတဲ့ Videoလေးတွင် ထယ်ယောင်းကအများကြီးပြုံးနေခဲ့သည်။မွေးနေ့တိုင်းမှာ မောင်ကိုယ်တိုင် ရိုက်ပေးခဲ့တဲ့ ကိတ်ခွဲနေတဲ့ video clipလေးတွေ။အခုနောက်ပိုင်း မထင်ရင်မထင်သလိုရိုက်ထားတတ်တဲ့ ချစ်စဖွယ် Video clipလေးတွေ။သေချာပေါက် ထယ်ယောင်းရဲ့ အပြုံးလေးတွေက လှနေခဲ့သည်။
*You are the only one person* ဆိုတဲ့ စာတန်းလေးထိုးပီးချိန်တွင် screen ကြီးဟာ ပိတ်သွားခဲ့ပီး မီးရောင်စုံတွေဟာ အပေါ်ထိတက်လာပီး ကောင်းကင်တွင် မီးရောင်တွေကို ကူးလူးစေကာ တစ်ခုခုကို ပုံဖော်နေခဲ့သည်။
အားလုံးစုစည်းချိန်တွင် ကောင်းကင်၌ တစ်လုံးထဲသော စာတန်းလေး...
*Happy Birthday Mg' Baby*
မျက်လုံးအိမ်တွေဟာ မျက်ရည်များပြည့်လျံနေခဲ့ပီမို့ မောင့်လည်ပင်းကို သိမ်းဖက်ကာ အားရပါးရငိုချခဲ့မိသည်။
"ချစ်တယ်...မောင့်ကို ချစ်တယ်"
ထယ်ယောင်းရဲ့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်ပီး ခေါင်းလုံးလုံးလေးထက် အနမ်းတို့ကျဲချမိသည်။
"မောင် ပြန်ရအောင်...ကိုယ်လေ မောင့်ကို ရူးလောက်အောင်လိုချင်နေပီ"
ထိုကောင်လေးဟာ သူ့မျက်နှာကိုစိုက်ကြည့်ကာဖြင့် ပြောလာခဲ့ပြန်သည်။သူဝတ်ခိုင်းထားတဲ့ အနီရောင် ပွပွ ရှပ်ကလေးဟာ ဘေးသို့ကျနေတာမို့ ညှပ်ရိုးတို့ဟာအထင်းသား...
"Uncle,We want to go Home"
Jet မောင်းတဲ့ဦးလေးကြီးကို ဂျောင်ကုဟာ အလျင်လိုသူလို ပြောလိုက်မိသည်။
____________
🚨🚨🚨🚨🚨🚨
အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် ယောင်းက သူ့အပေါ်ကို ခုန်တက်လာခဲ့တယ်။
"ယောင်း! အကင်တွေရှိတယ်မစားတော့ဘူးလား"
"ဟင့်အင်း အကင်က မင်းလောက်ကောင်းမယ်မထင်ဘူး"
ထယ်ယောင်းဟာ သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းတွေကိုစတင် စုပ်ယူလေသည်။တင်ပါးလေးကို ချီထားရတာကြောင့် ဂျောင်ကုရဲ့တက်တူးအပြည့်လက်တွေဟာ ကြွက်သားအပြိုင်းပြိုင်းထနေခဲ့သည်။
"အွန်း...ပြွတ်စ်"
ငြီးသံအပြင် လျှာဖျားချင်းစုပ်ယူနေသော အသံတို့ပါထွက်လာခဲ့သည်။
သူထိုပုံစံအတိုင်း ထယ်ယောင်းကို အပေါ်ထပ် အခန်းထိခေါ်လာခဲ့ပီး ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်သည်။
အုပ်မိုးလာသော မောင့်ကို ပြန်လည်နမ်းနေရင်းက ဆွဲလှဲချလိုက်ပီး ထယ်ယောင်းဟာ မောင့်ပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းက အပေါ်ကနေ မောင့်ရဲ့ လည်ပင်းရှိ တက်လိုက်ကျလိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ပန်းသီးလေးကို ယက်သည်။စုပ်ယူသည်။မောင့်ညှပ်ရိုးတွေကို ကိုက်ခဲသည်။
မောင့်ရဲ့လက်တွေဟာ ထယ်ယောင်းအကျီလေးဆီရောက်လာပီး အပေါ်ကနေမချွတ်ပေးနေခဲ့သည်။မောင့်အကျီကြယ်စိတွေကိုလဲ နမ်းနေရင်းက လျင်မြန်စွာ ချွတ်ပေးနေခဲ့မိသည်။
မောင့်လက်တွေဟာ နမ်းနေရင်းက ထယ်ယောင်းရဲ ဘောင်းဘီထဲရောက်လာပီး တင်ပါးတွေကို ဆုတ်ခြေလိုက် လက်နဲ့ ခပ်စပ်စပ်ရိုက်လိုက်လုပ်နေခဲ့သည်။
ဘောင်းဘီတို့ကိုဆွဲချွတ်ပီးချိန်မှာတော့ မောင်ရော ယောင်းရော ရဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေဟာ ထောင်မတ်နေခဲ့ကြသည်။
"ယောင်း မောင့်ဘက်ကို ကျောပေးပီးကုန်းပေး"
မောင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းပြင်လိုက်တော့ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ မောင့်မျက်နှာဆီသို့ ထယ်ယောင်းရဲ့ အနောက်ပိုင်းရောက်သွားပီး မောင့်အရာပေါ်တွင် ထယ်ယောင်းမျက်နှာ။
မောင်က တင်ပါးတွေကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်လိုက်ပီး ထယ်ယောင်းရဲ့ အကောင်ငယ်ကို စုပ်ယူကာ ပြုစုသည်။ထယ်ယောင်းလဲ အချိန်မဆိုင်းဘဲ မောင့်အရာကိုကိုင်ကာ အာခံတွင်းထဲငုံ၍ ယက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်မိတော့သည်။
ထယ်ယောင်းရဲ့ အကောင်ငယ်လေးကို ပြုစုနေရင်း ဂျောင်ကုဟာ လက်တွေကိုလဲ အငြိမ်မပေးချေ။ပန်းနုရောင်အပေါက်ငယ်ထဲက လက်ထည့်ပီး မွှေနေမိသည်။
ထို့နောက်လက်တွေက ထယ်ယောင်းရဲ့ အကောင်ငယ်လေးကို ကိုင်ပီး ပန်းရောင်အနောက်ပေါက်ဆီကို လျှာဖြင့်ယက်လိုက်မိသည်။
တကယ်ပါ!! ကင်ထယ်ယောင်းက ဘယ်အချိန်နေနေ ထိုနေရာလေးကအစသန့်ရှင်းပီး မွှေးပျံ့နေတာ။ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းအဝလေးထဲက လျှာလေးဖြင့်ကလိပေးနေတော့ သူ့အရာကို ယောင်းက အာခံတွင်းထိရောက်အောင် ငုံခဲပေးလေသည်။
ယောင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ သူ့ညီလေးရောက်နေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကပင် သူ့ကို ပြီးသွားစေနိုင်သည်အထိရူးသွပ်သည်။
သီးမခံနိုင်စွာ သူထထိုင်လိုက်တော့ ထယ်ယောင်းဟာ သူ့ခါးနားမှာ ကျောပေးလျက်သား။
ခါးကနေမကာဖြင့် သူအောက်ကနေ ယောင်းအပေါက်ထဲသို့ တစ်ရစ်ချင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။
"အ!!မောင်...ဖြေးဖြေး"
နာကျင်လွန်းတာမို့ ချော့ပီး ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းခိုင်းမိသည်။
"ခနလေးနော် မောင်တခါထဲနဲ့ အရောက်သွားချင်လို့"
ထယ်ယောင်းရဲ့ကျောပြင်လေးကို နမ်းရှိုက်ရင်း ခါးကိုလဲ တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားခဲ့ပီး သူတစ်ခါထဲ အဆုံးထိစောင့်ချခဲ့သည်။
"အား!Fuck ဂျောင်ကု သေပီလေ အင့်!အ....ဟင်း.."
တစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့ အသားချင်းရိုက်သံတွေဟာ ဆူညံနေပီး ထယ်ယောင်းလဲ အကြိမ်ရေများလာသည်နှင့်ခံစားမှုဟာ ကောင်းလာခဲ့သည်။
"Ah! More...Daddy"
ထယ်ယောင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲတွင် သူ့လက်တွေထည့်ထားတာကြောင့် ထယ်ယောင်းသည် လက်ချောင်းတွေကို စုပ်လိုက်ငုံလိုက်လုပ်ပြန်သည်။
"Baby ....ကုန်းလိုက်"
သူ့အမိန့်အတိုင်းကုန်းတော့ အနောက်ကနေ ဒူးထောက်၍ ထိုးသွင်းလာပြန်သည်။
ကြာလာသည်နှင့်အမျှပြည့်ကျပ်နေသော ထိုအဝလေးထဲက သူ့အရာဟာ ပန်းတိုင်ရှိရာ နေရာသို့ရောက်သွားခဲ့သည်။
"အင်း!!မောင်~ ယောင်း ပီး...အင်း"
"အတူတူပီးမယ် နော် ...ဟမ်း!!"
သူထုတ်လွှတ်ချိန်နဲ့ ထယ်ယောင်း ထုတ်လွှတ်ချိန်ဟာ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်မို့ အိပ်ယာခင်းအနက်ကြီးပေါ်မှာ အဖြူရောင်ပြစ်ချွဲချွှဲအရည်တို့...
"မောင်!! ငါအပေါ်က နေချင်တယ်"
ယောင်းက မွေးနေ့လက်ဆောင်အဖြစ်တောင်းတယ်ဆိုရင် ပေးဖို့အဆင်သင့်ပေမဲ့ ဒီလိုတောင်းဆိုရင် မပေးချင်ဘူး...
"နိုး....တစ်ခါပဲရမယ်..!!"
"မင်းကို Topချင်တာ မဟုတ်ဘူး မြင်းစီးချင်တာကွ"
ထယ်ယောင်းရဲ့ အပြောကို သဘောကျစွာရီပီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားမိသည်။အကျီမပါတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေဟာ ထိကပ်နေတာမို့ ခံစားမှူကရူးမလိုပဲ။အပေါ်က စောင်ထူထူကို လွှမ်းခြုံထားပေမဲ့ အောက်က နှစ်ယောက်ဟာ မရိုးမရွစိတ်ဖြင့် မိုးအလင်းထိ ခရီးဆက်ကြလေသည်။
_________________
BeeBee
11.11.2021
တကယ်ပီးသွားပါပီနော်။ထပ်မတောင်းကြပါနဲ့တော့ Ongoingလေးတွေဘက် လှည့်ပါရစေ။အစကနေအဆုံးထိ အတူတူလိုက်ပါခဲ့ကြတဲ့စာဖတ်သူတွေရော။completeဖြစ်မှ ဖတ်ကြတဲ့ စာဖတ်သူတွေရော ကျေးဇူးအထူးတင်ရှိပါတယ်။
စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးယဉ်အဖြစ်အပျက်တွေက အပြင်မှာ မဖြစ်နိုင်တာတွေပါလာရင်လဲ သည်းခံသာဖတ်ကြပါ။
DR Ringရဲ့ Certificate လေးက နာမည်တွေ ဖြည့်ပီး Edit လုပ်ထားတာပါ ။တကယ့်အစစ်မဟုတ်ပါဘူးနော်။
***********
We Can't be Friends
ဒီေန႔က ခ်စ္ရတဲ့ ေယာင္းရဲ႕ ေမြးေန႔ေလးမို႔ ေဂ်ာင္ကုအထူးတလည္ျပင္ဆင္ေနမိသည္။ငယ္ငယ္ကလို ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္အျပင္ သူကတိေပးခဲ့ဖူးသလို ႀကီးရင္ မင္းလိုခ်င္တာ ငါရေအာင္ဝယ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကို ဘယ္သူနဲ႔မွမတူေအာင္ျပင္ဆင္ေပးေနမိတာ။
Italy ၿမိဳ႕ရဲ႕ မနက္ခင္းဟာ သာယာေနသလို အိပ္ယာေပၚကေကာင္ေလးဟာလဲ အိပ္ေကာင္းဆဲ။ေဂ်ာင္ကုႏိုးပီး အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနတာ ၾကာေနပီေလ..
"ေယာင္း!မထေသးဘူးလား ေန႔ခင္း၁၂ခြဲေနပီေလ။တစ္ခုခုစားပီးမွ ေန႔လည္ျပန္အိပ္ေလ"
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ပါးျပင္ကို ကုန္းကာနမ္း႐ိႈက္ရင္းသူႏိႈးေတာ့ မ်က္လုံးကိုပြတ္သပ္ရင္းဖြင့္လာခဲ့သည္။
"ေျဖးေျဖးပြတ္....နာကုန္မယ္"
"အင္း...ေမာင္ ျခံထဲမွာဆူညံေနတာပဲ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ"
အက္ကြဲကြဲအသံေလးျဖင့္ ေမးလာေတာ့ ခ်စ္မဝျဖစ္ရျပန္သည္။ညဝတ္အက်ီအကြက္ေလးဟာ ထယ္ေယာင္းနဲ႔မွ ပိုပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသလို။
"ပြဲတစ္ခုစီစဥ္ေနတာပါ...ကဲအပ်င္းေလးရယ္ ထပီး မ်က္ႏွာသစ္ပါေတာ့"
"ေမာင္ခ်ီပါ...!"
အခုတစ္ေလာေယာင္းဟာ သူ႕အေပၚပိုပီး ပြင့္လင္းလာသလို ငယ္ငယ္ကပုံေလးတစ္ခါတရံျပဳမူတတ္သည္။ဒါေလးကိုပဲခ်စ္ေနရတာမဟုတ္လား....
"အားရီးဂူး!! ေမာင့္ေကာင္ေလးက စိတ္ခ်မ္းသာေနလို႔လားမသိ ေလးလာလိုက္တာ"
"ေတာ္ပီ ျပန္ခ်ေပး"
သူ႕ဆီကေန႐ုန္းက အတင္းခုန္ဆင္းေနတဲ့ က်ားေပါက္ကေလးဟာ မာန္ဖီေနခဲ့တာ။
နားထင္စပ္ေလးကို ဖိကပ္နမ္းလိုက္ေတာ့မွ ၿငိမ္က်သြားပီး ႏႈတ္ခမ္းဆူထြက္လာခဲ့သည္။သူ႕ကို ဝတယ္လို႔ေျပာရင္ အရမ္းစိတ္ဆိုးတတ္တာေလ....
"စတာကို ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ စပ္စပ္ထိမခံႏိုင္တာလဲ ေျပာ"
ေဘစင္ေပၚတင္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာကိုလႊဲပီး နံရံကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ငယ္ငယ္ကဆိုလဲ စေနၾကကို ေယာင္းကအခုက် ေယာက္က်ားကို ႏိုင္လို႔ရတယ္ဆိုပီးစြတ္ႏိုင္ျပေနတာ"
သူ႕အေျပာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးလႈပ္႐ုံျပဳံးလာသည့္ေယာင္းႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးကို နမ္းမိျပန္ေသးသည္။
ဒါနဲ႔ဆို မိုးလင္းထဲကနမ္းေနမိတာ အႀကိမ္မနဲေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ခ်စ္တာကိုး...
"သြားတိုက္တံေပး..!"
တခ်က္လႊတ္အမိန္႔သံေလးေၾကာင့္ သြားတိုက္ေဆးအေနေတာ္ထည့္ကာ ေယာင္းရဲ႕လက္ထဲအေရာက္ထည့္ေပးလိုက္ရသည္။
______________
"ဟင္ ဒါဘာပြဲလဲ"
"ေယာင္းရဲ႕ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳပါတယ္"
ျခံထဲသို႔ ည၆နာရီခန္႔တြင္ေမာင္က မ်က္လုံးကိုလက္ျဖင့္ အုပ္ကာေခၚလာခဲ့သည္။
ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြဖယ္ခြာခ်ိန္မွာေတာ့ ထယ္ေယာင္းဟာ အအံ့ဩႀကီးအံဩခဲ့ရသည္။ေမာင္ဟာ အမ်ားႀကီးျပင္ဆင္ခဲ့တာေတာင္ တစ္ေနကုန္အသိမေပးခဲ့။
ျခံက်ယ္ႀကီးထဲတြင္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေပါင္းမ်ားစြာကို ေထာက္တိုင္ေတြျဖင့္ ပန္းခ်ီျပပြဲသဖြယ္ ေထာင္ထားခဲ့ပီး ပူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔လဲအလွဆင္ထားေသးသည္။ဒီႏွစ္ရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေလးကိုလဲ မအားတဲ့ၾကားက ဆြဲခဲ့ဟန္တူသည္။
အအံဩဆုံးနဲ႔ အေပ်ာ္႐ႊင္ရဆုံးကေတာ့ Marry Me ဆိုတဲ့ အျဖဴေရာင္ ဗီႏိုင္းႀကီးပင္။ေပ ၃၀ပတ္လည္ ထိုအျဖဴေရာင္ပိတ္စႀကီးေနာက္တြင္ တစ္ခုခု႐ွိေနမွာ အေသအခ်ာသိသည္။
သို႔ေသာ္ ေမာင္က ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သူ႕ေ႐ွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လာခဲ့ပီး လက္စြပ္ဘူးေလးကို ထုတ္ျပလာသည္။
ေမာင့္ရဲ႕ ၾကည္ေတာက္ေတာက္မ်က္လုံးေလးေတြဟာ အေရာင္ပိုလက္ေနပီး သူ႕ကို႐ူးသြပ္ေအာင္ျပဳစားေနခဲ့တယ္။
"ေမာင့္ကို လက္ထပ္ပါ။ေယာင္းကို တရားဝင္လက္ထပ္ခ်င္တယ္ အတင္းအက်ပ္လက္ထပ္ေစခဲ့တဲ့အတြက္လဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အခုေမာင္တို႔ တရားဝင္လက္ထပ္ရေအာင္ ေယာင္း"
"ဒါက DR??!"
"ဟုတ္တယ္ေယာင္း ေမာင္ရဲ႕ One and Only ကေယာင္းပါ"
ထယ္ေယာင္းဟာ မ်က္ရည္ပါရစ္ဝိုင္းလာခဲ့ပီး ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ျပမိခဲ့သည္။
ဒီလက္စြပ္ကေလးဟာ လူနာမည္တစ္ခုကို တခါပဲမွာလို႔ရပီး တစ္သက္လုံး စာရင္းသြင္းထားတာျဖစ္သည္။တစ္ေယာက္ကို တႀကိမ္ပဲမွာခြင့္႐ွိတဲ့ဒီလက္စြပ္ကေလးဟာ ထယ္ေယာင္းရဲ႕လက္ေပၚမွာ ေ႐ႊေရာင္ေလးအျဖစ္ေရာက္လာခဲ့သည္။
"ေမာင့္ကိုလဲစြပ္ေပးပါဦး"
သူလဲေဂ်ာင္ကုလက္ကိုဆြဲယူ၍ ေငြေရာင္ေလးကို စြပ္ေပးလိုက္သည္။
ေဂ်ာင္ကုဟာ အဆင္သင့္ ခုံေပၚတင္ထားတဲ့ မွန္ေဘာင္ေလးကို ထယ္ေယာင္းေ႐ွ႕သို႔ယူျပလာသည္။
"ေမာင္!! ကိုယ့္ကို႐ူးေအာင္လုပ္ေနတာလား မင္း"
"မင္းကို ခ်စ္တယ္ ေမာင့္ေကာင္ေလး"
သူေဂ်ာင္ကုရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲခိုဝင္လိုက္မိသည္။တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားမိပီး ရင္ဘတ္တစ္ဝိုက္နမ္း႐ႈပ္မိျပန္သည္။
"ေယာင္း အတြက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေလးကို ျပမယ္လာ"
သူ႕လက္ကို ႏူးႏူးညံညံအုပ္ကိုင္ကာေမာင္က ခုနက အျဖဴစႀကီးထံေခၚသြားေနတယ္။
အျဖဴစႀကီးကို ေမာင္ဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့ private jet တစ္စီး။ေမာင္ဘာေတြ စီစဥ္ထားတာလဲကြာ...
"တက္ရေအာင္ ေယာင္း"
ေမာင့္လက္ကိုသာ မလြတ္တမ္းဆုတ္ကိုင္ထားမိရင္း ေမာင္ေခၚရာသို႔...
ေမာင္က Jet ေပၚေရာက္တာနဲ႔ Safety ပစၥည္းေတြကို တပ္ဆင္ေပးလာခဲ့သည္။
ကိုင္ထားၾကတဲ့ လက္ေတြကို မလႊတ္ခဲ့ဘူး....
Jet ေမာင္းသူသည္ဦးတည္ရာသို႔ သြားေနခဲ့သလိုသူကလဲ ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးကိုသာ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနခဲ့မိတာ။
"ဟိုတခါတုန္းက ေယာင္းကအိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့ မသိလိုက္တာ Jet စီးရတာေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား"
အျပဳံးတစ္ခုျဖင့္ ေခါင္းသာၿငိမ့္ျပလိုက္မိသည္။
သူအခုအရမ္းစိတ္လႈပ္႐ွားေနမိတာေလ။ေမာင္က စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာပီး ခ်စ္ခင္မႈကိုမျပတတ္ဘဲ အျပဳအမူေတြကတဆင့္ သိေစသည္။
နာရီဝက္ခန္႔ပ်ံသန္းပီးခ်ိန္တြင္ ပင္လယ္တစ္ခုကို အေပၚစီးကေန ျမင္လိုက္ရသည္။ထယ္ေယာင္းစိတ္လႈပ္႐ွားစြာၾကည့္ေနမိရင္းက ေမာင္ကခပ္တိုးတိုးေခၚလာခဲ့သည္။
"ေယာင္းရဲ႕ ညာဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ပါဦး"
Jet သည္ထိုေနရာတြင္ လွည့္ပတ္သြားေနေပးခဲ့တာမို႔ ထယ္ေယာင္းဟာ ေမာင္ၫႊန္ျပရာေနရာသို႔ ၾကည့္လိုက္မိသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ မ်က္ရည္တို႔ဟာ အတားအဆီးမဲ့စြာ စီးဆင္းလာရသည္။
ကြၽန္းေလးသည္အသဲပုံေပၚေနပီး ထိုေပၚမွာ မီးေရာင္စုံမ်ားျဖင့္ ထိန္လင္းေစသည္။Screen ခပ္ႀကီးႀကီးသည္ ကြၽန္းတစ္ခုလုံးအျပည့္ခင္းက်င္းထားပီး ထယ္ေယာင္းနဲ႔ ေမာင့္ရဲ႕ ငယ္ငယ္ကေန အခုအခ်ိန္ထိ Photoေလးေတြ video clipေလးေတြကို သီခ်င္းခပ္ေအးေအးျဖင့္ ျပေနခဲ့သည္။
ငယ္ငယ္က ေဆာ့ကစားေနစဥ္ ပါပါးတို႔႐ိုက္ေပးထားတဲ့ Videoေလးတြင္ ထယ္ေယာင္းကအမ်ားႀကီးျပဳံးေနခဲ့သည္။ေမြးေန႔တိုင္းမွာ ေမာင္ကိုယ္တိုင္ ႐ိုက္ေပးခဲ့တဲ့ ကိတ္ခြဲေနတဲ့ video clipေလးေတြ။အခုေနာက္ပိုင္း မထင္ရင္မထင္သလို႐ိုက္ထားတတ္တဲ့ ခ်စ္စဖြယ္ Video clipေလးေတြ။ေသခ်ာေပါက္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အျပဳံးေလးေတြက လွေနခဲ့သည္။
*You are the only one person* ဆိုတဲ့ စာတန္းေလးထိုးပီးခ်ိန္တြင္ screen ႀကီးဟာ ပိတ္သြားခဲ့ပီး မီးေရာင္စုံေတြဟာ အေပၚထိတက္လာပီး ေကာင္းကင္တြင္ မီးေရာင္ေတြကို ကူးလူးေစကာ တစ္ခုခုကို ပုံေဖာ္ေနခဲ့သည္။
အားလုံးစုစည္းခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္၌ တစ္လုံးထဲေသာ စာတန္းေလး...
*Happy Birthday Mg' Baby*
မ်က္လုံးအိမ္ေတြဟာ မ်က္ရည္မ်ားျပည့္လ်ံေနခဲ့ပီမို႔ ေမာင့္လည္ပင္းကို သိမ္းဖက္ကာ အားရပါးရငိုခ်ခဲ့မိသည္။
"ခ်စ္တယ္...ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္"
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္သပ္ပီး ေခါင္းလုံးလုံးေလးထက္ အနမ္းတို႔က်ဲခ်မိသည္။
"ေမာင္ ျပန္ရေအာင္...ကိုယ္ေလ ေမာင့္ကို ႐ူးေလာက္ေအာင္လိုခ်င္ေနပီ"
ထိုေကာင္ေလးဟာ သူ႕မ်က္ႏွာကိုစိုက္ၾကည့္ကာျဖင့္ ေျပာလာခဲ့ျပန္သည္။သူဝတ္ခိုင္းထားတဲ့ အနီေရာင္ ပြပြ ႐ွပ္ကေလးဟာ ေဘးသို႔က်ေနတာမို႔ ညႇပ္႐ိုးတို႔ဟာအထင္းသား...
"Uncle,We want to go Home"
Jet ေမာင္းတဲ့ဦးေလးႀကီးကို ေဂ်ာင္ကုဟာ အလ်င္လိုသူလို ေျပာလိုက္မိသည္။
____________
🚨🚨🚨🚨🚨🚨
အိမ္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ေယာင္းက သူ႕အေပၚကို ခုန္တက္လာခဲ့တယ္။
"ေယာင္း! အကင္ေတြ႐ွိတယ္မစားေတာ့ဘူးလား"
"ဟင့္အင္း အကင္က မင္းေလာက္ေကာင္းမယ္မထင္ဘူး"
ထယ္ေယာင္းဟာ သူ႕ေခါင္းကိုကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစတင္ စုပ္ယူေလသည္။တင္ပါးေလးကို ခ်ီထားရတာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုရဲ႕တက္တူးအျပည့္လက္ေတြဟာ ႂကြက္သားအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနခဲ့သည္။
"အြန္း...ႁပြတ္စ္"
ၿငီးသံအျပင္ လွ်ာဖ်ားခ်င္းစုပ္ယူေနေသာ အသံတို႔ပါထြက္လာခဲ့သည္။
သူထိုပုံစံအတိုင္း ထယ္ေယာင္းကို အေပၚထပ္ အခန္းထိေခၚလာခဲ့ပီး ကုတင္ေပၚပစ္တင္လိုက္သည္။
အုပ္မိုးလာေသာ ေမာင့္ကို ျပန္လည္နမ္းေနရင္းက ဆြဲလွဲခ်လိုက္ပီး ထယ္ေယာင္းဟာ ေမာင့္ေပၚကို ခြထိုင္လိုက္သည္။
ထယ္ေယာင္းက အေပၚကေန ေမာင့္ရဲ႕ လည္ပင္း႐ွိ တက္လိုက္က်လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ ပန္းသီးေလးကို ယက္သည္။စုပ္ယူသည္။ေမာင့္ညႇပ္႐ိုးေတြကို ကိုက္ခဲသည္။
ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြဟာ ထယ္ေယာင္းအက်ီေလးဆီေရာက္လာပီး အေပၚကေနမခြၽတ္ေပးေနခဲ့သည္။ေမာင့္အက်ီၾကယ္စိေတြကိုလဲ နမ္းေနရင္းက လ်င္ျမန္စြာ ခြၽတ္ေပးေနခဲ့မိသည္။
ေမာင့္လက္ေတြဟာ နမ္းေနရင္းက ထယ္ေယာင္းရဲ ေဘာင္းဘီထဲေရာက္လာပီး တင္ပါးေတြကို ဆုတ္ေျခလိုက္ လက္နဲ႔ ခပ္စပ္စပ္႐ိုက္လိုက္လုပ္ေနခဲ့သည္။
ေဘာင္းဘီတို႔ကိုဆြဲခြၽတ္ပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေမာင္ေရာ ေယာင္းေရာ ရဲ႕ ပစၥည္းေလးေတြဟာ ေထာင္မတ္ေနခဲ့ၾကသည္။
"ေယာင္း ေမာင့္ဘက္ကို ေက်ာေပးပီးကုန္းေပး"
ေမာင္ခိုင္းတဲ့အတိုင္းျပင္လိုက္ေတာ့ ပက္လက္ျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာဆီသို႔ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အေနာက္ပိုင္းေရာက္သြားပီး ေမာင့္အရာေပၚတြင္ ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာ။
ေမာင္က တင္ပါးေတြကို လက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္လိုက္ပီး ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အေကာင္ငယ္ကို စုပ္ယူကာ ျပဳစုသည္။ထယ္ေယာင္းလဲ အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ေမာင့္အရာကိုကိုင္ကာ အာခံတြင္းထဲငုံ၍ ယက္လိုက္ စုပ္လိုက္လုပ္မိေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အေကာင္ငယ္ေလးကို ျပဳစုေနရင္း ေဂ်ာင္ကုဟာ လက္ေတြကိုလဲ အၿငိမ္မေပးေခ်။ပန္းႏုေရာင္အေပါက္ငယ္ထဲက လက္ထည့္ပီး ေမႊေနမိသည္။
ထို႔ေနာက္လက္ေတြက ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အေကာင္ငယ္ေလးကို ကိုင္ပီး ပန္းေရာင္အေနာက္ေပါက္ဆီကို လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္မိသည္။
တကယ္ပါ!! ကင္ထယ္ေယာင္းက ဘယ္အခ်ိန္ေနေန ထိုေနရာေလးကအစသန္႔႐ွင္းပီး ေမႊးပ်ံ႕ေနတာ။ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းအဝေလးထဲက လွ်ာေလးျဖင့္ကလိေပးေနေတာ့ သူ႕အရာကို ေယာင္းက အာခံတြင္းထိေရာက္ေအာင္ ငုံခဲေပးေလသည္။
ေယာင္းရဲ႕ ပါးစပ္ထဲမွာ သူ႕ညီေလးေရာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိကပင္ သူ႕ကို ၿပီးသြားေစႏိုင္သည္အထိ႐ူးသြပ္သည္။
သီးမခံႏိုင္စြာ သူထထိုင္လိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းဟာ သူ႕ခါးနားမွာ ေက်ာေပးလ်က္သား။
ခါးကေနမကာျဖင့္ သူေအာက္ကေန ေယာင္းအေပါက္ထဲသို႔ တစ္ရစ္ခ်င္းတိုးဝင္လိုက္သည္။
"အ!!ေမာင္...ေျဖးေျဖး"
နာက်င္လြန္းတာမို႔ ေခ်ာ့ပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းခိုင္းမိသည္။
"ခနေလးေနာ္ ေမာင္တခါထဲနဲ႔ အေရာက္သြားခ်င္လို႔"
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေက်ာျပင္ေလးကို နမ္း႐ိႈက္ရင္း ခါးကိုလဲ တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားခဲ့ပီး သူတစ္ခါထဲ အဆုံးထိေစာင့္ခ်ခဲ့သည္။
"အား!Fuck ေဂ်ာင္ကု ေသပီေလ အင့္!အ....ဟင္း.."
တစ္ဖတ္ဖတ္နဲ႔ အသားခ်င္း႐ိုက္သံေတြဟာ ဆူညံေနပီး ထယ္ေယာင္းလဲ အႀကိမ္ေရမ်ားလာသည္ႏွင့္ခံစားမႈဟာ ေကာင္းလာခဲ့သည္။
"Ah! More...Daddy"
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ပါးစပ္ထဲတြင္ သူ႕လက္ေတြထည့္ထားတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းသည္ လက္ေခ်ာင္းေတြကို စုပ္လိုက္ငုံလိုက္လုပ္ျပန္သည္။
"Baby ....ကုန္းလိုက္"
သူ႕အမိန္႔အတိုင္းကုန္းေတာ့ အေနာက္ကေန ဒူးေထာက္၍ ထိုးသြင္းလာျပန္သည္။
ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်ျပည့္က်ပ္ေနေသာ ထိုအဝေလးထဲက သူ႕အရာဟာ ပန္းတိုင္႐ွိရာ ေနရာသို႔ေရာက္သြားခဲ့သည္။
"အင္း!!ေမာင္~ ေယာင္း ပီး...အင္း"
"အတူတူပီးမယ္ ေနာ္ ...ဟမ္း!!"
သူထုတ္လႊတ္ခ်ိန္နဲ႔ ထယ္ေယာင္း ထုတ္လႊတ္ခ်ိန္ဟာ ေ႐ွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္မို႔ အိပ္ယာခင္းအနက္ႀကီးေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ျပစ္ခြၽဲခႊၽဲအရည္တို႔...
"ေမာင္!! ငါအေပၚက ေနခ်င္တယ္"
ေယာင္းက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ေတာင္းတယ္ဆိုရင္ ေပးဖို႔အဆင္သင့္ေပမဲ့ ဒီလိုေတာင္းဆိုရင္ မေပးခ်င္ဘူး...
"ႏိုး....တစ္ခါပဲရမယ္..!!"
"မင္းကို Topခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး ျမင္းစီးခ်င္တာကြ"
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အေျပာကို သေဘာက်စြာရီပီး ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းကာ ဖက္ထားမိသည္။အက်ီမပါတဲ့ ကိုယ္လုံးေတြဟာ ထိကပ္ေနတာမို႔ ခံစားမႉက႐ူးမလိုပဲ။အေပၚက ေစာင္ထူထူကို လႊမ္းျခဳံထားေပမဲ့ ေအာက္က ႏွစ္ေယာက္ဟာ မ႐ိုးမ႐ြစိတ္ျဖင့္ မိုးအလင္းထိ ခရီးဆက္ၾကေလသည္။
_________________
BeeBee
11.11.2021
တကယ္ပီးသြားပါပီေနာ္။ထပ္မေတာင္းၾကပါနဲ႔ေတာ့ Ongoingေလးေတြဘက္ လွည့္ပါရေစ။အစကေနအဆုံးထိ အတူတူလိုက္ပါခဲ့ၾကတဲ့စာဖတ္သူေတြေရာ။completeျဖစ္မွ ဖတ္ၾကတဲ့ စာဖတ္သူေတြေရာ ေက်းဇူးအထူးတင္႐ွိပါတယ္။
စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္အျဖစ္အပ်က္ေတြက အျပင္မွာ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြပါလာရင္လဲ သီးခံသာဖတ္ၾကပါ။
DR Ringရဲ႕ Certificate ေလးက အမ နာမည္ေတြ ျဖည့္ပီး Edit လုပ္ထားတာပါ ။တကယ့္အစစ္မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။