JKက BE memberဝင်အဖြစ် နှုတ်ထွက်လိုက်ကြောင်းကို ရှိသမျှ သတင်းစာတိုင်းရဲ့ ခေါင်းစည်းသတင်းအဖြစ် တွေ့နေရ၏။ လဲမတတ်နိုင်ပါ ဒါဟာ သားမိုက်က သူ့ဟာသူရွေးသွားတဲ့လမ်းသာ။လိုက်ခွဲရအောင်လဲ ဂျောင်ကုဟာ သူမမသိလိုက်ခင်မှာပဲ သတင်းဌာနတွေကို သူ့ကိုသူ Gay အဖြစ် Comeoutလုပ်ပီး အဖွဲ့မှ နှုတ်ထွက်ကြောင်း Video clipလေး ပို့ခဲ့ပီးသား။ပြင်ဆင်လို့မရသလို လိုက်တားလို့လဲမရခဲ့ပါ။
သားကိုယ်တိုင်ကိုက ရွေးချယ်သွားတာမို့ သူမလဲ မတတ်နိုင်တော့ချေ။တစ်ပတ် ကျော်ရှိနေပီဖြစ်တဲ့ အချိန်ထိသားဘယ်မှာလဲဆိုတာ မသိရတဲ့အထိ ခြေရာဖျောက်ကောင်းနေဆဲ။
အဲတာကြောင့် ကိုယ့်ထိုက်နဲ့ ကိုယ့်ကံနေပါစေတော့ဟု ပစ်ထားချင်ပေမဲ့ သူမရဲ့ တစ်ဖက်ခြမ်းက အတ္တဟာလဲကြီးဆိုးနေပြန်တယ်။မရရအောင်ရှာပီး အပြောကြီးသွားတဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို နစ်နာအောင်တစ်ခုခုလုပ်ပစ်ချင်နေသည်။
ပြန်တွေ့လို့ကတော့ သူမကို လူသိရှင်ကြား သိက္ခာကျအောင် လုပ်ခဲ့တဲ့အတွက် နှစ်ယောက်လုံး အပြစ်ပေးဆပ်စေရမည်။
_____________
"ဒါကဘယ်လဲ?"
စကားမပြောသော ကောင်လေးက အပြင်ထွက်ရန်ပြင်ဆင်နေသော အချိန်ပီးသည်ထိ စောင့်ကြည့်နေပီး မနေနိုင်သည့်အဆုံး ဂျောင်ကု ထမေးလိုက်သည်။
စိတ်ကောက်တာ တော်ရုံပဲကောင်းတယ်။
"သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ Clubမှာ ချိန်းထားလို့"
"ဘာ!!မင်းက ဘယ်တုန်းက သူငယ်ချင်းရသွားတာလဲ ဒီရောက်တာ အခုမှ ၂ပတ်ပဲရှိနေသေးတာလေ။ မင်းရူးနေလား!"
"IGက သူငယ်ချင်းတွေက ငါဒီရောက်နေတယ်ဆိုလို့ တွေ့ချင်တယ်ပြောလို့"
"ငါလဲလိုက်မယ်"
ဂျောင်ကုက ဝုန်းခနဲထ၍ ပြင်ဆင်နေတော့သည်။
ဘာလဲ ဒီကောင်။စိတ်ဆိုးမပြေသေးပါဘူးဆိုတာကိုတောင် ကြောင်တောင်တောင်နဲ့...
"လာခေါ်မှာ...မလိုက်နဲ့"
"မောင့်ကားနဲ့ သွားမယ်ကွာ။ထပ်စကားများနေရင် လုံးဝမသွားနိုင်အောင် Fuck ပစ်မှာနော်"
မျက်လုံးတွေပါ ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သွားခဲ့ရသည်။ဂျောင်ကုဟာ သူနဲ့ပတ်သက်ရင် တကယ့်ကို လူဆိုးလေးလုံးလုံးဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
ထယ်ယောင်းလဲ အီတလီက သူငယ်ချင်းတွေကို စာပို့လိုက်ပီး ကိုယ့်ဟာကိုယ်လာမည်ဟု ပြောလိုက်ရသည်။
Clubထဲရောက်လာတော့ ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းလက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ကိုင်လာခဲ့သည်။
ထယ်ယောင်းက လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေသော်လည်း ဂျောင်ကုမှာတော့ Maskတွေရော ခေါင်းစွပ်အကျီရောဖြင့် ရှုပ်ယှက်ခတ်နေခဲ့ရသည်။
မောင့်ကို လွတ်လပ်စေချင်လိုက်တာ...
"Hey!! Welcome Tae "
အီတလီသားက ထယ်ယောင်းဆီ ပြေးလာပီး ဖက်နမ်းရန်ပြင်သည်။သူတို့နိုင်ငံက ယဉ်ကျေးမှုကို သိထားတဲ့ ဂျောင်ကုဟာ ထယ်ယောင်းကို အနောက်သို့ လျင်လျင်မြန်မြန်ကိုဆွဲပို့ထားလိုက်မိသည်။
"He is Mine!!"
"Okay,Sorry for my mistake"
အီတလီသားလေး eligoဟာ လက်နှစ်ဖက်မြှောက်ကာ နောက်ဆုတ်သွားခဲ့ရတယ်။ထယ်ယောင်းမှာ အားနာလွန်းသဖြင့် ခေါင်းကြီးကိုသာ ငုံ့ထားမိတော့တာ။
"ယောင်း ဝိုင်ဖြူတွေ အရက်တွေလုံးဝမသောက်ရဘူးဆိုတာသိတယ်မဟုတ်လား။မင်းနဲ့ မတည့်ဘူးနော်"
မောင်ဟာ အများကြီးဂရုစိုက်ပေးပြန်တယ်။သူတောင် G6PD ဆိုတဲ့ သာမန်မွေးရာပါရောဂါလေးကိုမေ့နေပေမဲ့ မောင်ကအမြဲအမှတ်ရနေဆဲ။ထိုရောဂါက ဝိုင်နဲ့မတည့်တာထက် ထိုထဲမှာပါတဲ့ Sulphurနဲ့မတည့်တာ။
ထယ်ယောင်းသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကနေတာကို ခုံပေါ်ကနေ ဝ်ိုင်သောက်ရင်း ထိုင်ကြည့်နေရတဲ့ အရသာဟာဘာနဲ့မှမတူ။
အရမ်းလှနေတဲ့ ယောင်းကို မောင်ကဖွက်ထားချင်ပေမဲ့ ယောင်းစိတ်ဆင်းရဲရမှာမျိုး ဘယ်တော့မှ မလုပ်ချင်ဘူး....
အပေါ့သွားချင်လာတာမို့ သူ ထယ်ယောင်းကို စိတ်ချလို့ ရမရ ခနကြည့်လိုက်ပီး တစ်ယောက်ထဲ Toiletကို ထွက်လာခဲ့သည်။ကိစ္စပီးတော့ လက်ဆေးနေတုန်း...
"ဟင်!အကိုလေး ဂျောင်ကု အကိုလေးမဟုတ်လား"
Wtf! မာမီ့လူယုံ Jung Hyung!!
သူက ဒီကိုဘယ်လို?
သူလှည့်မကြည့်ဘဲ ထယ်ယောင်းရှိရာဆီသို့ လာခဲ့တော့သည်။ထိုလူလိုက်မလာတော့တာသာ တော်တော့သည်။ကြည့်ရတာ သူ့ကိုလူမှားပီအထင်နဲ့ လိုက်မလာတာသာဖြစ်ရမည်။
ဟူး!မောလိုက်တာ....
သူ့နေရာလေးမှာ ပြန်ထိုင်ပီး ထယ်ယောင်းကို ကြည့်နေစဉ် သူ့အနားကို ကပ်လာတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။အီတလီသူဟာ ခေတ်မှီတာထက်ပိုသော ခေတ်လွန်သော အဝတ်အစားတို့ဖြင့် သူ့ကို ပွတ်သီးပွတ်သပ် လာလုပ်နေလေသည်။
"မောင်!!..."
လေလိုအလျင်ဖြင့် သူ့ကျားပေါက်ကလေးဟာ ရောက်ရှိလာပီး သူ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လေသည်။
"This is my man,get out of our love zone,Do you know,baby??"
ထယ်ယောင်းက မိန်းကလေးကို မောင်းထုတ်နေခဲ့ပီး သူ့ပါးကိုလဲ နှာခေါင်းနဲ့ မထိမထိလုပ်နေသေးသည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ဒီနေရာမှာတင် နာချင်နေပီထင်တယ်။
"မင်းအရမ်းတွေ သဘောကျနေတာ။ပြုံးဖြီးနေတာပဲ"
ဟိုမိန်းကလေးထွက်သွားပီးသည်နှင့်တပြိုင်နက် ပေါင်ပေါ်မှဆင်းကာ သူ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် လက်ပိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်လာ၏။ထိုအရုပ်လေးကို အသဲယားလွန်းသဖြင့်ခါးကနေကိုင်ကာ သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားသွင်းလိုက်သည်။
"ဟ!ဘာလုပ်တာလဲ။လွှတ်စမ်း "
"စောနကမောင့်ပေါင်ပေါ်တက်ပီး သဝန်တိုနေတာ ဘယ်သူလဲပြော..အခုနောက်ကျသွားပီ"
"လွှတ်ကွာ။လူတွေကြည့်နေပီ"
ထယ်ယောင်းရုန်းနေသော်လည်း အချဉ်းနှီးသား။Gym ဆော့ကာ Body ထိန်းသိမ်းထားတဲ့ မောင်က အရမ်းကို သန်မာနေတယ်။
"မောင်!ယောင်း .... အဲလိုပြော"
"ဟာ မင်းနော်"
သူ့ခါးကိုဖက်ထားရင်းက မောင်က ပွတ်သပ်လာပြန်သည်။မောင့်မျက်နှာက သူ့ခေါင်းအောက်တွင် ရှိနေသောကြောင့် မောင်ကအနည်းငယ်မော့ကြည့်နေရသော အနေအထား။
သူကဆိုးလို့ရလို့ ဆိုးနေခြင်းသာ။တကယ်တမ်းမောင့်ကို ဘယ်လောက်ထိချစ်လဲ သူ့ကိုယ်သူသာ အသိဆုံး။မောင့်ကို ဘယ်တုန်းကမှ မမုန်းခဲ့ဘူးဆိုတာ အခုမှ ပိုနားလည်လာခဲ့သည်။
မောင့်မျက်နှာလေးကို ငုံ့ကြည့်နေရင်းက ထယ်ယောင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ကောက်ခဲ့ရသမျှဟာ ထိုကြည်လဲ့လဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေကြား ကျရှုံးခဲ့ရတယ်။
ထယ်ယောင်းဟာ ရုတ်တရက် သူ့ခေါင်းကို ပင့်မကာ နှုတ်ခမ်ကို နမ်းလာတယ်။ဂျောင်ကုလဲ ပျော်ရွှင်မှုဟာအတိုင်းအဆမဲ့နေတာကြောင့် ပြန်နမ်းဖို့ကိုပင် ချီတုံချတုံ။
ထယ်ယောင်းရဲ့ နမ်းရှိုက်မှုသည် နှစ်ဦးသားလုံးကို ရင်ခုန်မြန်စေတာကို မေ့သွားခဲ့တာ။ဂျောင်ကု ဒီနေရာကနေ အမြန်ဆုံး ပြန်ချင်ပီ။ထယ်ယောင်းကို အိပ်ယာပေါ်ပစ်တင်တာ ရှိသမျှ အဝတ်အစားအားလုံးကို စိတ်ရှိလက်ရှိဆွဲဖြဲကာ ကြမ်းတမ်းချင်လှပီ။
"အဟမ်းအဟမ်း!!"
ထိုအချိန် အနောက်ဘက်ကနေ ချောင်းလာဟန့်သောသူကြောင့် အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြစ်ကာ ဂျောင်ကုနှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်မိသည်။
သွေးစတို့အနဲငယ်စို့နေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးကိုယောင်းက လျှာဖြင့်မရရအောင်ယက်ပေးလိုက်သေးသည်။ဒီကောင်မှ မရူးရင် ဘယ်ကောင်ရူးမလဲ!!
"ဟင်!ခင်ဗျား"
ဒီလူ သူ့ကိုမှတ်မိနေတာပဲ။
"အကိုလေး မဒမ်က Video Callနဲ့ စကားပြောချင်လို့တဲ့ ကျနော်နဲ့ ခဏလေးလိုက်ခဲ့ပေးပါ ဒီမှာက ဆူနေလို့"
Jung Hyungကမျက်နှာငယ်နဲ့ ခေါ်နေသည်ကြောင့် သူလဲ ယောင်းကို ကြည့်လိုက်မိတော့ ယောင်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြကာလိုက်သွားရန်ပြောသည်။
"ပြီးတာနဲ့လာခေါ်မယ် ဒီမှာပဲစောင့်နေ မကြာစေရဘူး နော်~ ယောင်း"
ထယ်ယောင်းဟာ ခေါင်းငြိမ့်ပြပီး သူ့သူငယ်ချင်း တွေထိုင်နေတဲ့ဝိုင်းကိုအရင်ထွက်သွားခဲ့သည်။
Jung Hyungက VIP အခန်းရှိရာဆီသူ့ကိုခေါ်လာခဲ့တယ်။
"အကိုလေးထိုင်ပါ"
ပီးနောက် သူထိုင်နေတဲ့ ခုံရှေ့ Laptop ကိုဖွင့်ပြလာတယ်။မာမီက သူ့ရုံးခန်းထဲက ခုံပေါ်ကနေ ဂျောင်ကုကို စိုက်ကြည့်လာတယ်။
"မင်းက သားမိုက်ပဲ ဂျောင်ကု။မိဘကို ဆန့်ကျင်ပီး ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နေနေရတယ်။နောက်ဆုံး မင်းချစ်လှပါပီဆိုတဲ့သူကိုတောင် ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်တွဲမသွားရဲဘဲနဲ့များ သူရဲကောင်းလုပ်သွားသေးတယ်။ငါကတော့ ငါ့သားလေး တော်လှပါတယ်၊လိမ်မာလှပါပီဆိုပီး ယုံထားခဲ့တာ။မင်းကို တကယ်ပဲ မယုံနိုင်ဘူး"
"မာမီ ကိုကျနော် ပြောခဲ့ပါတယ်။ထယ်ယောင်းကို ဘယ်တော့မှ လက်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာကို။မာမီ့အမွေလဲ ကျနော်မမက်ဘူး။မာမီ ကြိုက်သလိုဆုံးဖြတ်ပါ ကျနော်က တော့ ဘယ်တော့မှ ယောင်းနဲ့ ခွဲမှာမဟုတ်ဘူး"
"အဟက်!!ဂျွန်ဂျောင်ကု မင်းကို ပြန်လာခေါ်ခဲ့မိတာကိုက ငါမှားတာ။မင်းကို ပစ်ထားလတ်စနဲ့ ပစ်ထားလိုက်ရမှာ စေတနာနဲ့မတန်တဲ့ကောင်။ဒါဆို ငါလဲ သိက္ခာကျရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး"
"မာမီအတ္တတွေကြားမှာ ရှင်သန်နေရတာ ပင်ပန်းနေမှာပဲ....အစထဲက မာမီက သားသမီးကို မချစ်လို့ကို ကျနော့်ကို မိဘမဲ့ ဂေဟာမှာထားရက်ခဲ့တာ။မာမီက ကျနော်ထက် ပိုက်ဆံကို ပိုမက်ခဲ့တာပါ။စေတနာဆိုတာ မာမီ မသုံးသင့်ဘူး။ဒါပဲမလား ကျနော်သွားပီ။မာမီ ကျမ်းမာရေးသာဂရုစိုက်ပါ။ကျနော်ဘယ်တော့မှ မာမီ့ဆီပြန်လာမှာမဟုတ်တော့ဘူး"
သူမာမီ့ကို တကယ်ပင်စိတ်ပျက်လွန်းနေမိပီ။အတ္တတစ်ခုသာကြည့်ပီး သားသမီးကို နားမလည်ပေးနိုင်တဲ့ မိဘတွေကို သူရော ထယ်ယောင်းရောပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်။ဘာအရေးလဲ ထယ်ယောင်းအတွက်က သူတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာပဲဟာ ပူစရာမလိုဘူးလေ....
"အဟက်!!မင်းက ငါ့ကိုလျော့တွက်လွန်းနေပီပဲ။အခုလောက်ဆို မင်းကောင်လေးက sulphurပါတဲ့ ဝိုင်သောက်ပီး သွေးနီဥတွေက ပျက်စီးကုန်လောက်ပီထင်တယ် ဟားဟားဟား"
"ဟင်!မာမီ ဒါဘာစကားလဲ....ဟာဗျာ!!ပြောပီးသားနော် ကင်ထယ်ယောင်းတစ်ခုခုဖြစ်တာနဲ့ မာမီရော ဘာရောနားမလည်ဘူး"
သူအလျင်မြန်ဆုံးအရှိန်နဲ့ ပြေးဆင်းသွားမိသည်။
ယောင်းရှိရာကိုပေါ့...
သူလူတွေကို တိုးဝှေ့ကာ ထယ်ယောင်းကို ရှာနေမိသည်။သူ့ကောင်လေးက လူတွေကြားမှာ ထင်းထွက်နေတာမို့ ရှာရတာမခက်။စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုမှာ ထိုင်ကာ အအေးခွက်ကို ပိုက်ဖြင့် စုပ်သောက်နေခဲ့သည်။
ဂျောင်ကုရဲ့ အပူလုံးဟာ အခုမှ ကျသွားသလို။
ထယ်ယောင်းရှ်ိရာဆီ သူလှမ်းလာရင်းက ယောင်းကသူ့ကိုပြုံးပြလာတယ်။သူပြန်ပြုံးပြနေရင်း တဖြေးဖြေးမျက်နှာလေး မဲ့လာတဲ့ ယောင်း။
ထို့နောက် ကိုယ်လုံးငယ်ဟာ စားပွဲဝိုင်းပေါ်သို့ ယိမ်းယိုင်ကာကျသွားခဲ့တယ်။
"ယောင်း!!ယောင်း ထပါဦး မောင့်ကိုကြည့်ပါဦး ဘာဖြစ်တာလဲယောင်း"
ထယ်ယောင်းရဲ့ အသားပေါ်မှာ အနီစက်တွေ ထွက်ပေါ်လာတယ်။ယောင်းရဲ့ အသားကလဲ ပူခြစ်လာနေတယ်။
"ယောင်းခနလေးနော် မောင်ဆေးရုံလိုက်ပို့မယ်။သတိထားနော်"
"မောင် ယောင်း အိမ်ပြန်ချင်တယ်"
"ပြန်ရမယ်...မောင့်ကောင်လေးက အိမ်ပြန်ရမယ်နော်"
ဆေးရုံမသွားချင်တဲ့ ကောင်လေးဟာ အိမ်ပြန်ဖို့ကိုပဲတောင်းဆိုနေတယ်။ယောင်းက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ!!
သူ့ကားကို ရှိသမျှအရှိန်နှုန်းဖြင့် ဆေးရုံကို မောင်းလာခဲ့တယ်။နောက်ခန်းက ကောင်လေးကို နောက်မှန်ကနေ ကြည့်ရင်းက သနားလာမိသည်။
ဆေးရုံရောက်တော့ အရေးပေါ်လူနာအဖြစ်ယောင်းကို တခါထဲ ICUထဲ ပို့ကြသည်။
ဆရာဝန်ကခနကြာတော့ထွက်လာပီး သူ့ကိုလာရှင်းပြသည်။ယောင်းက Sulphurပါတဲ့ အအေးသောက်လိုက်မိတာမို့ သွေးနီဥတွေ ပျက်စီးသွားခြင်းဖြစ်သည်။တစ်ကိုယ်လုံးက သွေးတွေဖောက်ထုတ်ပီး သွေးသစ်လဲရမည်။တော်သေးသည်က ဆေးရုံတွင် သွေးပေါင်းမြောက်မြားစွာရှိနေသောကြောင့်သာ တော်တော့သည်။
ယောင်းရယ် ဘယ်လောက်တောင် နာကျင်နေလိုက်မလဲ။သွေးတွေကို ဖောက်ယူနေတဲ့ အချိန် မောင့်ကောင်လေး ဘယ်လောက်ထိနာကျင်နေခဲ့ရမလဲ။
"မာမီ!!ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ"
သူအေးဆက်ပြတ်သားစွာ မာမီ့ကိုမေးမိသည်။ဖုန်းထဲကနေတောင် အခုအချိန်မှာ မာမီ့အသံကို မကြားချင်ပေမဲ့ ယောင်းကို ဘာလုပ်ခဲ့လဲ သူသိချင်သည်။
"အဟက်!! ဝိုင်မကြိုက်တဲ့ ကောင်လေးကို အအေးထဲ Sulphurခဲလေး ဖျော်ပီး ဝိတ်တာနဲ့ ပို့ခိုင်းလိုက်ရုံပဲလေ။ဘာဖြစ်လို့လဲ။ငါ ခံစားရတာနဲ့ ထပ်တူ မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံး ခံစားရရင်ကျေနပ်ပီ။မသေလောက်ပါဘူး မင်းက သူဌေးပဲ ရအောင်ကုပေါ့"
"သေသွားနိုင်တယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားသိလား!!ဟာဗျာ အမေလို့ပြောရမှာတောင် ရှက်တယ်။ခင်ဗျားက ဒီနေ့ကစပီး ကျတော့်အမေမဟုတ်တော့ဘူး"
စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ သူဆံပင်တွေကို ဆွဲဖွ၍ ထိုင်ချလိုက်မိသည်။သူမာမီ့ကို တကယ်ပင်မုန်းပါသည်။
သူ့ရဲ့ နှလုံးသည်းပွတ်ကိုမှ လာထိရက်လေခြင်း။
ဆရာဝန်က အခန်းထဲကနေ လျင်မြန်စွာ ထွက်လာသောကြောင့် ဂျောင်ကုလဲ မတ်တပ်ရပ်ကာ အဆင်သင့်နားထောင်နေမိသည်။
ဂျောင်ကုရဲ့ ကမ္ဘာဟာ ပြိုပျက်ခဲ့ရသည်။
ယောင်းရဲ့ခနွာကိုယ်ဟာ တခြားသူရဲ့ သွေးကို လက်ခံနိုင်ခြင်းမရှိဘူးတဲ့လေ။
______________
BeeBee
3.11.2021
ပီးပီထင်တာ မပီးနိုင်သေးဘူး မနက်ဖန် သေချာပေါက် Finalပါ။
************
We Can't be Friends
JKက BE memberဝင္အျဖစ္ ႏႈတ္ထြက္လိုက္ေၾကာင္းကို ႐ွိသမွ် သတင္းစာတိုင္းရဲ႕ ေခါင္းစည္းသတင္းအျဖစ္။သူမလဲမတတ္ႏိုင္ပါ ဒါဟာ သားမိုက္က သူ႕ဟာသူေ႐ြးသြားတဲ့လမ္းသာ။လိုက္ခြဲရေအာင္လဲ ေဂ်ာင္ကုဟာ သူမမသိလိုက္ခင္မွာပဲ သတင္းဌာနေတြကို သူ႕ကိုသူ Gay အျဖစ္ Comeoutလုပ္ပီး အဖြဲ႕မွ ႏႈတ္ထြက္ေၾကာင္း Video clipေလး ပို႔ခဲ့ပီးသား။ျပင္ဆင္လို႔မရသလို လိုက္တားလို႔လဲမရခဲ့ပါ။
သားကိုယ္တိုင္ကိုက ေ႐ြးခ်ယ္သြားတာမို႔ သူမလဲ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။တစ္ပတ္ ေက်ာ္႐ွိေနပီျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ထိသားဘယ္မွာလဲဆိုတာ မသိရတဲ့အထိ ေျခရာေဖ်ာက္ေကာင္းေနဆဲ။
အဲတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ကံေနပါေစေတာ့ဟု ပစ္ထားခ်င္ေပမဲ့ သူမရဲ႕ တစ္ဖက္ျခမ္းက အတၱဟာလဲႀကီးဆိုးေနျပန္တယ္။မရရေအာင္႐ွာပီး အေျပာႀကီးသြားတဲ့ ကင္ထယ္ေယာင္းကို နစ္နာေအာင္တစ္ခုခုလုပ္ပစ္ခ်င္ေနသည္။
ျပန္ေတြ႕လို႔ကေတာ့ သူမကို လူသိ႐ွင္ၾကား သိကၡာက်ေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ႏွစ္ေယာက္လုံး အျပစ္ေပးဆပ္ေစရမည္။
_____________
"ဒါကဘယ္လဲ?"
စကားမေျပာေသာ ေကာင္ေလးက အျပင္ထြက္ရန္ျပင္ဆင္ေနေသာ အခ်ိန္ပီးသည္ထိ ေစာင့္ၾကည့္ေနပီး မေနႏိုင္သည့္အဆုံး ေဂ်ာင္ကု ထေမးလိုက္သည္။
စိတ္ေကာက္တာ ေတာ္႐ုံပဲေကာင္းတယ္။
"သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ Clubမွာ ခ်ိန္းထားလို႔"
"ဘာ!!မင္းက ဘယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းရသြားတာလဲ ဒီေရာက္တာ အခုမွ ၂ပတ္ပဲ႐ွိေနေသးတာေလ။ မင္း႐ူးေနလား!"
"IGက သူငယ္ခ်င္းေတြက ငါဒီေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္ေျပာလို႔"
"ငါလဲလိုက္မယ္"
ေဂ်ာင္ကုက ဝုန္းခနဲထ၍ ျပင္ဆင္ေနေတာ့သည္။
ဘာလဲ ဒီေကာင္။စိတ္ဆိုးမေျပေသးပါဘူးဆိုတာကိုေတာင္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔...
"လာေခၚမွာ...မလိုက္နဲ႔"
"ေမာင့္ကားနဲ႔ သြားမယ္ကြာ။ထပ္စကားမ်ားေနရင္ လုံးဝမသြားႏိုင္ေအာင္ Fuck ပစ္မွာေနာ္"
မ်က္လုံးေတြပါ ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္သြားခဲ့ရသည္။ေဂ်ာင္ကုဟာ သူနဲ႔ပတ္သက္ရင္ တကယ့္ကို လူဆိုးေလးလုံးလုံးျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။
ထယ္ေယာင္းလဲ အီတလီက သူငယ္ခ်င္းေတြကို စာပို႔လိုက္ပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္လာမည္ဟု ေျပာလိုက္ရသည္။
Clubထဲေရာက္လာေတာ့ ေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းလက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ကိုင္လာခဲ့သည္။
ထယ္ေယာင္းက လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနေသာ္လည္း ေဂ်ာင္ကုမွာေတာ့ Maskေတြေရာ ေခါင္းစြပ္အက်ီေရာျဖင့္ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနခဲ့ရသည္။
ေမာင့္ကို လြတ္လပ္ေစခ်င္လိုက္တာ...
"Hey!! Welcome Tae "
အီတလီသားက ထယ္ေယာင္းဆီ ေျပးလာပီး ဖက္နမ္းရန္ျပင္သည္။သူတို႔ႏိုင္ငံက ယဥ္ေက်းမႈကို သိထားတဲ့ ေဂ်ာင္ကုဟာ ထယ္ေယာင္းကို အေနာက္သို႔ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ကိုဆြဲပို႔ထားလိုက္မိသည္။
"He is Mine!!"
"Okay,Sorry for my mistake"
အီတလီသားေလး eligoဟာ လက္ႏွစ္ဖက္ေျမႇာက္ကာ ေနာက္ဆုတ္သြားခဲ့ရတယ္။ထယ္ေယာင္းမွာ အားနာလြန္းသျဖင့္ ေခါင္းႀကီးကိုသာ ငုံ႔ထားမိေတာ့တာ။
"ေယာင္း ဝိုင္ျဖဴေတြ အရက္ေတြလုံးဝမေသာက္ရဘူးဆိုတာသိတယ္မဟုတ္လား။မင္းနဲ႔ မတည့္ဘူးေနာ္"
ေမာင္ဟာ အမ်ားႀကီးဂ႐ုစိုက္ေပးျပန္တယ္။သူေတာင္ G6PD ဆိုတဲ့ သာမန္ေမြးရာပါေရာဂါေလးကိုေမ့ေနေပမဲ့ ေမာင္ကအၿမဲအမွတ္ရေနဆဲ။ထိုေရာဂါက ဝိုင္နဲ႔မတည့္တာထက္ ထိုထဲမွာပါတဲ့ Sulphurနဲ႔မတည့္တာ။
ထယ္ေယာင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကေနတာကို ခုံေပၚကေန ဝ္ိဳင္ေသာက္ရင္း ထိုင္ၾကည့္ေနရတဲ့ အရသာဟာဘာနဲ႔မွမတူ။
အရမ္းလွေနတဲ့ ေယာင္းကို ေမာင္ကဖြက္ထားခ်င္ေပမဲ့ ေယာင္းစိတ္ဆင္းရဲရမွာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ခ်င္ဘူး....
အေပါ့သြားခ်င္လာတာမို႔ သူ ထယ္ေယာင္းကို စိတ္ခ်လို႔ ရမရ ခနၾကည့္လိုက္ပီး တစ္ေယာက္ထဲ Toiletကို ထြက္လာခဲ့သည္။ကိစၥပီးေတာ့ လက္ေဆးေနတုန္း...
"ဟင္!အကိုေလး ေဂ်ာင္ကု အကိုေလးမဟုတ္လား"
Wtf! မာမီ့လူယုံ Jung Hyung!!
သူက ဒီကိုဘယ္လို?
သူလွည့္မၾကည့္ဘဲ ထယ္ေယာင္း႐ွိရာဆီသို႔ လာခဲ့ေတာ့သည္။ထိုလူလိုက္မလာေတာ့တာသာ ေတာ္ေတာ့သည္။ၾကည့္ရတာ သူ႕ကိုလူမွားပီအထင္နဲ႔ လိုက္မလာတာသာျဖစ္ရမည္။
ဟူး!ေမာလိုက္တာ....
သူ႕ေနရာေလးမွာ ျပန္ထိုင္ပီး ထယ္ေယာင္းကို ၾကည့္ေနစဥ္ သူ႕အနားကို ကပ္လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္။အီတလီသူဟာ ေခတ္မွီတာထက္ပိုေသာ ေခတ္လြန္ေသာ အဝတ္အစားတို႔ျဖင့္ သူ႕ကို ပြတ္သီးပြတ္သပ္ လာလုပ္ေနေလသည္။
"ေမာင္!!..."
ေလလိုအလ်င္ျဖင့္ သူ႕က်ားေပါက္ကေလးဟာ ေရာက္႐ွိလာပီး သူ႕ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ေလသည္။
"This is my man,get out of our love zone,Don you know,baby??"
ထယ္ေယာင္းက မိန္းကေလးကို ေမာင္းထုတ္ေနခဲ့ပီး သူ႕ပါးကိုလဲ ႏွာေခါင္းနဲ႔ မထိမထိလုပ္ေနေသးသည္။ကင္ထယ္ေယာင္းက ဒီေနရာမွာတင္ တခ်ီပီးခ်င္ေနပီထင္တယ္။
"မင္းအရမ္းေတြ သေဘာက်ေနတာ။ျပဳံးၿဖီးေနတာပဲ"
ဟိုမိန္းကေလးထြက္သြားပီးသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ေပါင္ေပၚမွဆင္းကာ သူ႕ေ႐ွ႕တည့္တည့္တြင္ လိုက္ပိုက္ကာ မတ္တပ္ရပ္လာ၏။ထိုအ႐ုပ္ေလးကို အသဲယားလြန္းသျဖင့္ခါးကေနကိုင္ကာ သူ႕ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားသြင္းလိုက္သည္။
"ဟ!ဘာလုပ္တာလဲ။လႊတ္စမ္း "
"ေစာနကေမာင့္ေပါင္ေပၚတက္ပီး သဝန္တိုေနတာ ဘယ္သူလဲေျပာ..အခုေနာက္က်သြားပီ"
"လႊတ္ကြာ။လူေတြၾကည့္ေနပီ"
ထယ္ေယာင္း႐ုန္းေနေသာ္လည္း အခ်ဥ္းႏွီးသား။Gym ေဆာ့ကာ Body ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ေမာင္က အရမ္းကို သန္မာေနတယ္။
"ေမာင္!ေယာင္း .... အဲလိုေျပာ"
"ဟာ မင္းေနာ္"
သူ႕ခါးကိုဖက္ထားရင္းက ေမာင္က ပြတ္သပ္လာျပန္သည္။ေမာင့္မ်က္ႏွာက သူ႕ေခါင္းေအာက္တြင္ ႐ွိေနေသာေၾကာင့္ ေမာင္ကအနည္းငယ္ေမာ့ၾကည့္ေနရေသာ အေနအထား။
သူကဆိုးလို႔ရလို႔ ဆိုးေနျခင္းသာ။တကယ္တမ္းေမာင့္ကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲ သူ႕ကိုယ္သူသာ အသိဆုံး။ေမာင့္ကို ဘယ္တုန္းကမွ မမုန္းခဲ့ဘူးဆိုတာ အခုမွ ပိုနားလည္လာခဲ့သည္။
ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ေနရင္းက ထယ္ေယာင္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ေကာက္ခဲ့ရသမွ်ဟာ ထိုၾကည္လဲ့လဲ့ မ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြၾကား က်႐ႈံးခဲ့ရတယ္။
ထယ္ေယာင္းဟာ ႐ုတ္တရက္ သူ႕ေခါင္းကို ပင့္မကာ ႏႈတ္ခမ္ကို နမ္းလာတယ္။ေဂ်ာင္ကုလဲ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာအတိုင္းအဆမဲ့ေနတာေၾကာင့္ ျပန္နမ္းဖို႔ကိုပင္ ခ်ီတုံခ်တုံ။
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ နမ္း႐ိႈက္မႈသည္ ႏွစ္ဦးသားလုံးကို ရင္ခုန္ျမန္ေစတာကို ေမ့သြားခဲ့တာ။ေဂ်ာင္ကု ဒီေနရာကေန အျမန္ဆုံး ျပန္ခ်င္ပီ။ထယ္ေယာင္းကို အိပ္ယာေပၚပစ္တင္တာ ႐ွိသမွ် အဝတ္အစားအားလုံးကို စိတ္႐ွိလက္႐ွိဆြဲၿဖဲကာ ၾကမ္းတမ္းခ်င္လွပီ။
"အဟမ္းအဟမ္း!!"
ထိုအခ်ိန္ အေနာက္ဘက္ကေန ေခ်ာင္းလာဟန္႔ေသာသူေၾကာင့္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ကာ ေဂ်ာင္ကုႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္မိသည္။
ေသြးစတို႔အနဲငယ္စို႔ေနတဲ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးကိုေယာင္းက လွ်ာျဖင့္မရရေအာင္ယက္ေပးလိုက္ေသးသည္။ဒီေကာင္မွ မ႐ူးရင္ ဘယ္ေကာင္႐ူးမလဲ!!
"ဟင္!ခင္ဗ်ား"
ဒီလူ သူ႕ကိုမွတ္မိေနတာပဲ။
"အကိုေလး မဒမ္က Video Callနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔တဲ့ က်ေနာ္နဲ႔ ခဏေလးလိုက္ခဲ့ေပးပါ ဒီမွာက ဆူေနလို႔"
Jung Hyungကမ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ ေခၚေနသည္ေၾကာင့္ သူလဲ ေယာင္းကို ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေယာင္းက ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာလိုက္သြားရန္ေျပာသည္။
"ၿပီးတာနဲ႔လာေခၚမယ္ ဒီမွာပဲေစာင့္ေန မၾကာေစရဘူး ေနာ္~ ေယာင္း"
ထယ္ေယာင္းဟာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပပီး သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေတြထိုင္ေနတဲ့ဝိုင္းကိုအရင္ထြက္သြားခဲ့သည္။
Jung Hyungက VIP အခန္း႐ွိရာဆီသူ႕ကိုေခၚလာခဲ့တယ္။
"အကိုေလးထိုင္ပါ"
ပီးေနာက္ သူထိုင္ေနတဲ့ ခုံေ႐ွ႕ Laptop ကိုဖြင့္ျပလာတယ္။မာမီက သူ႕႐ုံးခန္းထဲက ခုံေပၚကေန ေဂ်ာင္ကုကို စိုက္ၾကည့္လာတယ္။
"မင္းက သားမိုက္ပဲ ေဂ်ာင္ကု။မိဘကို ဆန္႔က်င္ပီး ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေနေနရတယ္။ေနာက္ဆုံး မင္းခ်စ္လွပါပီဆိုတဲ့သူကိုေတာင္ ေပၚေပၚထင္ထင္တြဲမသြားရဲဘဲနဲ႔မ်ား သူရဲေကာင္းလုပ္သြားေသးတယ္။ငါကေတာ့ ငါ့သားေလး ေတာ္လွပါတယ္၊လိမ္မာလွပါပီဆိုပီး ယုံထားခဲ့တာ။မင္းကို တကယ္ပဲ မယုံႏိုင္ဘူး"
"မာမီ ကိုက်ေနာ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ထယ္ေယာင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို။မာမီ့အေမြလဲ က်ေနာ္မမက္ဘူး။မာမီ ႀကိဳက္သလိုဆုံးျဖတ္ပါ က်ေနာ္က ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေယာင္းနဲ႔ ခြဲမွာမဟုတ္ဘူး"
"အဟက္!!ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု မင္းကို ျပန္လာေခၚခဲ့မိတာကိုက ငါမွားတာ။မင္းကို ပစ္ထားလတ္စနဲ႔ ပစ္ထားလိုက္ရမွာ ေစတနာနဲ႔မတန္တဲ့ေကာင္။ဒါဆို ငါလဲ သိကၡာက်ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး"
"မာမီအတၱေတြၾကားမွာ ႐ွင္သန္ေနရတာ ပင္ပန္းေနမွာပဲ....အစထဲက မာမီက သားသမီးကို မခ်စ္လို႔ကို က်ေနာ့္ကို မိဘမဲ့ ေဂဟာမွာထားရက္ခဲ့တာ။မာမီက က်ေနာ္ထက္ ပိုက္ဆံကို ပိုမက္ခဲ့တာပါ။ေစတနာဆိုတာ မာမီ မသုံးသင့္ဘူး။ဒါပဲမလား က်ေနာ္သြားပီ။မာမီ က်မ္းမာေရးသာဂ႐ုစိုက္ပါ။က်ေနာ္ဘယ္ေတာ့မွ မာမီ့ဆီျပန္လာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
သူမာမီ့ကို တကယ္ပင္စိတ္ပ်က္လြန္းေနမိပီ။အတၱတစ္ခုသာၾကည့္ပီး သားသမီးကို နားမလည္ေပးႏိုင္တဲ့ မိဘေတြကို သူေရာ ထယ္ေယာင္းေရာပိုင္ဆိုင္ထားၾကသည္။ဘာအေရးလဲ ထယ္ေယာင္းအတြက္က သူတစ္ေယာက္လုံး႐ွိေနတာပဲဟာ ပူစရာမလိုဘူးေလ....
"အဟက္!!မင္းက ငါ့ကိုေလ်ာ့တြက္လြန္းေနပီပဲ။အခုေလာက္ဆို မင္းေကာင္ေလးက sulphurပါတဲ့ ဝိုင္ေသာက္ပီး ေသြးနီဥေတြက ပ်က္စီးကုန္ေလာက္ပီထင္တယ္ ဟားဟားဟား"
"ဟင္!မာမီ ဒါဘာစကားလဲ....ဟာဗ်ာ!!ေျပာပီးသားေနာ္ ကင္ထယ္ေယာင္းတစ္ခုခုျဖစ္တာနဲ႔ မာမီေရာ ဘာေရာနားမလည္ဘူး"
သူအလ်င္ျမန္ဆုံးအ႐ွိန္နဲ႔ ေျပးဆင္းသြားမိသည္။
ေယာင္း႐ွိရာကိုေပါ့...
သူလူေတြကို တိုးေဝွ႔ကာ ထယ္ေယာင္းကို ႐ွာေနမိသည္။သူ႕ေကာင္ေလးက လူေတြၾကားမွာ ထင္းထြက္ေနတာမို႔ ႐ွာရတာမခက္။စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုမွာ ထိုင္ကာ အေအးခြက္ကို ပိုက္ျဖင့္ စုပ္ေသာက္ေနခဲ့သည္။
ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ အပူလုံးဟာ အခုမွ က်သြားသလို။
ထယ္ေယာင္း႐ွ္ိရာဆီ သူလွမ္းလာရင္းက ေယာင္းကသူ႕ကိုျပဳံးျပလာတယ္။သူျပန္ျပဳံးျပေနရင္း တေျဖးေျဖးမ်က္ႏွာေလး မဲ့လာတဲ့ ေယာင္း။
ထို႔ေနာက္ ကိုယ္လုံးငယ္ဟာ စားပြဲဝိုင္းေပၚသို႔ ယိမ္းယိုင္ကာက်သြားခဲ့တယ္။
"ေယာင္း!!ေယာင္း ထပါဦး ေမာင့္ကိုၾကည့္ပါဦး ဘာျဖစ္တာလဲေယာင္း"
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အသားေပၚမွာ အနီစက္ေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္။ေယာင္းရဲ႕ အသားကလဲ ပူျခစ္လာေနတယ္။
"ေယာင္းခနေလးေနာ္ ေမာင္ေဆး႐ုံလိုက္ပို႔မယ္။သတိထားေနာ္"
"ေမာင္ ေယာင္း အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္"
"ျပန္ရမယ္...ေမာင့္ေကာင္ေလးက အိမ္ျပန္ရမယ္ေနာ္"
ေဆး႐ုံမသြားခ်င္တဲ့ ေကာင္ေလးဟာ အိမ္ျပန္ဖို႔ကိုပဲေတာင္းဆိုေနတယ္။ေယာင္းက ဘာျဖစ္သြားတာလဲ!!
သူ႕ကားကို ႐ွိသမွ်အ႐ွိန္ႏႈန္းျဖင့္ ေဆး႐ုံကို ေမာင္းလာခဲ့တယ္။ေနာက္ခန္းက ေကာင္ေလးကို ေနာက္မွန္ကေန ၾကည့္ရင္းက သနားလာမိသည္။
ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ အေရးေပၚလူနာအျဖစ္ေယာင္းကို တခါထဲ ICUထဲ ပို႔ၾကသည္။
ဆရာဝန္ကခနၾကာေတာ့ထြက္လာပီး သူ႕ကိုလာ႐ွင္းျပသည္။ေယာင္းက Sulphurပါတဲ့ အေအးေသာက္လိုက္မိတာမို႔ ေသြးနီဥေတြ ပ်က္စီးသြားျခင္းျဖစ္သည္။တစ္ကိုယ္လုံးက ေသြးေတြေဖာက္ထုတ္ပီး ေသြးသစ္လဲရမည္။ေတာ္ေသးသည္က ေဆး႐ုံတြင္ ေသြးေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ႐ွိေနေသာေၾကာင့္သာ ေတာ္ေတာ့သည္။
ေယာင္းရယ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ေနလိုက္မလဲ။ေသြးေတြကို ေဖာက္ယူေနတဲ့ အခ်ိန္ ေမာင့္ေကာင္ေလး ဘယ္ေလာက္ထိနာက်င္ေနခဲ့ရမလဲ။
"မာမီ!!ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ"
သူေအးဆက္ျပတ္သားစြာ မာမီ့ကိုေမးမိသည္။ဖုန္းထဲကေနေတာင္ အခုအခ်ိန္မွာ မာမီ့အသံကို မၾကားခ်င္ေပမဲ့ ေယာင္းကို ဘာလုပ္ခဲ့လဲ သူသိခ်င္သည္။
"အဟက္!! ဝိုင္မႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္ေလးကို အေအးထဲ Sulphurခဲေလး ေဖ်ာ္ပီး ဝိတ္တာနဲ႔ ပို႔ခိုင္းလိုက္႐ုံပဲေလ။ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ငါ ခံစားရတာနဲ႔ ထပ္တူ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ခံစားရရင္ေက်နပ္ပီ။မေသေလာက္ပါဘူး မင္းက သူေဌးပဲ ရေအာင္ကုေပါ့"
"ေသသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားသိလား!!ဟာဗ်ာ အေမလို႔ေျပာရမွာေတာင္ ႐ွက္တယ္။ခင္ဗ်ားက ဒီေန႔ကစပီး က်ေတာ့္အေမမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
စိတ္႐ႈပ္ေထြးစြာ သူဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြ၍ ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။သူမာမီ့ကို တကယ္ပင္မုန္းပါသည္။
သူ႕ရဲ႕ ႏွလုံးသည္းပြတ္ကိုမွ လာထိရက္ေလျခင္း။
ဆရာဝန္က အခန္းထဲကေန လ်င္ျမန္စြာ ထြက္လာေသာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုလဲ မတ္တပ္ရပ္ကာ အဆင္သင့္နားေထာင္ေနမိသည္။
ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ ကမ႓ာဟာ ၿပိဳပ်က္ခဲ့ရသည္။
ေယာင္းရဲ႕ခန္ဓာကိုယ်ဟာ တျခားသူရဲ႕ ေသြးကို လက္ခံႏိုင္ျခင္းမ႐ွိဘူးတဲ့ေလ။
______________
BeeBee
3.11.2021
ပီးပီထင္တာ မပီးႏိုင္ေသးဘူး မနက္ဖန္ ေသခ်ာေပါက္ Finaleပါ။