XLIII.
"Thank you, Ma'am Syd at Sir Rev. Napakabuti niyo po!" Sabi ng isang Co-founder ng Charity.
"Nako wala po 'yon at galing po kay Rev ang mga 'yan."
Nakikipaglaro sina Ryn and Hea.
Once a year, we visits this Charity kaya may mga kaibigan din ang dalawa. Kilala na nila ang isa't isa, ang iba pa nga ay talagang hinihintay daw sina Hea at Ryn. Nakakataba naman 'yon ng puso.
"Parehas po talaga kayong mabait. Bagay po kayo," sabi nito at tila kinilig pa. "Kayo ho ba?"
Marami nang nagtatanong sa 'min ni Rev kung kami na ba o kung ano man ang estado namin. Minsan nakakapagod sumagot kaya parang gusto ko na lang ianunsyo sa telebisyon na hindi kami. Siguro kakaunti lang din ang nakakaalam na magpinsan si Rev at ang dati kong asawa kasi hindi nila 'yon nababanggit.
"Syd isn't my type," biglang sabi ni Rev.
Inirapan ko na lang siya.
We stayed at the charity for three hours. Ryn and Hea were laughing with the others. I am always looking at them on how beautiful the smile they have.
Bago kami umuwi ay nagpaalam kami sa lahat ng tao na nasa charity. Pinalitan ko rin ng damit ang dalawa since pawisan dahil sa kakalaro. Papasok na sa sasakyan si Ryn pero kita ko ang pagbusangot ng mukha nito. I look at Rev and he approach Ryn.
"What's wrong?" Pagtanong ni Rev kay Ryn at kinarga ito papasok ng kotse. "We need to set time. Ang charity ay hindi palaruan."
"I knew that but can we just stay for another hour," Ryn murmured.
Rev also help my daughter to get up in the car. Medyo may kalakihan kasi ang kotse ni Rev kaya tila hirap ang dalawang bulinggit na 'to sa pagakyat.
Umupo na rin ako katabi ng driver's seat. Hea is quiet which is usual and holding her portable fan. Ryn is throwing a tantrums, again. She just need time, mamaya 'pag nakarating na kami sa bahay ay okay na siya.
Habang nasa biyahe ay nakatulugan na rin ng mga bata. Rev and I talks about the charity. Sabi niya kasi he's thinking about helping them. Napansin niya raw na kulang sila sa kama at may binanggit din siyang mga ibang problema na gusto niyang makatulong. Sabi ko naman ay okay 'yon kaya ibinigay ko na ang number nung charity para makausap na lang niya mismo.
"Thank you, Mr. Neighbor," Hea said then bow. Nakababa na kami ng kotse. Mukhang inaantok pa si Hea, si Ryn naman kinuha na ni Dan dahil tulog pa rin hanggang sa makarating kami ngayon.
"No worries. Thank you too, Hea," Rev patted my daughter's head.
Dumiretso si Hea sa kwarto dahil sabi niya ay inaantok pa rin siya. Ako naman ay dumiretso sa ref para kumuha ng maiinom at nakasalubong ko si Dan.
"Syd, may kotse sa harapan ng Mancion kanina. Dalawang oras ang itinagal niya. Nakapark lang doon at hindi lumalabas," sabi nito kaya napakunot ang noo ko.
"Baka naliligaw lang?" Kinuha ko ang pitsel at nagsalin sa baso. "Natanong mo ba?"
"Pinuntahan ko at kinatok kaso wala, hindi siya nagbaba ng bintana ng kotse. Masyado rin kasing tinted ang kotse niya kaya hindi ko namukhaan."
"Sige. Magtatanong na lang ako sa Security bukas 'pag nadaan ako para ihatid ang mga bata."
Umalis ulit ako ng bahay matapos kong magpahinga at matulog ng dalawang oras kasama ang anak ko. Bago ako umalis ay tulog pa rin si Hea. Binilin ko na lang kung sino ang nasa Mancion at baka hanapin ako.
I parked my car.
Bumaba na rin ako at bitbit ko ang bayo.
I decided to have our dinner here at the wet market. Mas mura pa rin dito at marami ang pagpipilian. Nagsabi rin sila Nyla at ang Mommy nito na sa wet market ako bumili para sa dinner namin dahil kakagaling lang nila rito at natuwa silang maglibot ng mapamimili.
"Isang kilo nga po sa hipon, Manang," sabi ko. Hindi pa ako nagtatagal ay marami na 'kong nabibili. May listahan naman ako pero napasobra yata dahil ang dami kong nakita na pwedeng i-stock sa ref namin.
Umikot ako sa mga isdaan. Maingay ang paligid pero hindi 'yong tipo nang maiinis ka. Kaliwa't kanan kasi ang mga tinda at may pagtugtog din. Ang ibang tindero at tindera ay nagtatawanan, nagsasayawan at nagkakantahan habang nagbebenta. Nakakatuwa ang ganito. Marami-rami na rin ang tao, alas singko na rin kasi ng hapon.
"O, isda– isda! Bili na kayo ng isda, fresh kagaya ko!"
Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses na 'yon. Sumisikip na rin ang paghinga ko.
Ilang tao pa ang dumaan ay nahagip ng mata ko kung kanino galing ang boses na 'yon!
"Isda, Ate! Isang kilo, isang kilo! Bibili kaba? Naku! Fresh na fresh ito! Pili ka lang, Ate!" Pagsigaw pa nito. Kanina ay nabibigatan ako sa bayo na hawak ko pero ngayon dahil dito ay tila wala akong hawak na mabigat.
"O, isda– isda! Paubos na ang fresh na isda! Bili na kayo!"
"Hoy, Mona! Pabarya nga ako nito," pagtawag ng isang tindera.
That name.
I am having an anxiety attack when I heard that name! For God's sake!?
"Naku! Ate naman, ang laki nitong pera mo. Dapat dito sa palengke, 'yong sakto lang!" Sambit nito.
"'Yan na lang kasi ang pera ko," sabi nung bumibili. "Parang nakita na kita sa TV?"
I look at her.
She immediately change the topic.
"Sabi ko sa 'yo 'wag mo na 'kong tatawagin sa ganoong pangalan!" Sabi nito roon sa tindera na nagpapalit ng pera. Nagiba ang ugali nito ngayong 'yong tindera na ang kaharap niya. "Isang pang tawag sa 'kin ng ganoon, babalatan talaga kita gamit niyang hawak mong kutsilyo!"
'Yong tindera ay napayuko na lang.
Tila napahiya siya.
Agad akong tumalikod noong papunta na sa gawi ko ang tingin niya. I pressed my lips before forcing my feet to have a steps papunta sa kotse. I didn't know I can walk faster like this, in a seconds I am now sitting at my car. My chest is working hard as I don't have enough air on me.
I realized, I am having asthma so I reach for my bag and look for my inhaler. I press it down and I felt the tears going down on my cheeks. I didn't expect I will experience it now. I never felt it for years.
I never had a anxiety attack for almost two years.
Few years ago along the process of my divorce paper that signed by my ex-husband and along the process of my pregnancy, I suffered at post partum depression. It was hard back then and almost end not only my life, but also the life of my child. My brain can't function properly. Hea was need to stay away from me. I begged them to had Hea away from me because I knew myself thay I'm not on my optimal condition so I had to undergo therapy. The therapy is not only for me. My family also encouraged Dan to undergo too. We both scheduled to the same facility and I was the first one to reduce the time for the therapy. Dan needs to get further and go through since at first, he can't express what's on his mind.
And luckily, we won the battle.
This asthma is actually triggered with dust or everything that may affect my breathing and also from the anxiety attack.
Hindi muna ako umuwi hangga't hindi ako maayod. I stayed at the parking lot. Then after a half an hour, umuwi rin ako. Egan help me to wash everything I bought.
"Mommy?"
"Yes, Hea?" My daughter calls me. She's standing beside me. "Are you hungry na?"
"No po but I want berries."
She point the berries that Egan is holding.
Nagabot ako ng ilang piraso at umalis.
Napangiti na lang kaming dalawa ni Egan habang nagaayos ng mga napamili at nahugasan ko.
Maya-maya lang ay tinawag niya ulit ako but this time, Nesryn is beside her eating also a berries.
"Mommy, Mr. Neighbor and other Man is infront our Mancion," sabi nito.
"Baka bisita ni Mr. Neighbor."
"No po. The other Man is looking for you."
Doon na napatingin si Egan sa 'kin.
"Ako nang bahala rito," sambit ni Egan. "Go check who is that."
"Okay. 'Wag mong madaliin, babalik ako agad."
Pinunasan ko ang mga kamay ko sa apron na hawak ko. Naglakad na kami ni Hea at Ryn papuntang pinto.
"Sino kaya 'yon..."
"He punched Mr. Neighbor so he's a bad guy," ani ni Ryn. Nagulat naman ako roon dahil ang alam ko hindi pa nakakakita ng ganoon ang mga ito.
"Mommy, here he is," sabi sa 'kin ni Hea.
"Okay. Both of you should help Uncle Raegan. Right, Hea?" Napatawa naman ang dalawa kaya bumalik sila roon sa kusina. Bibigyan kasi sila ng prutas kapag tumulong sila.
Nakarating na ako sa pinto at napatigil ako kung sino ang naghahanap sa 'kin. Rev is on his back. They both got a blood in their lips.
"Heath?"