Iginala ko ang aking paningin sa paligid. Nasa isang malapad na kuwarto na kami. Kalong-kalong pa rin ako ng Emperador, habang ang isang binatilyo at dalawang bata ay pirmi na nakaupo sa tapat namin. May isang butler na abala sa paghahanda ng tsaa habang ang mga maid naman ay nasa isang gilid, nakayuko at naghihintay kung may ipag-uutos. Napagtanto ko na tea room pala ang lugar na ito. Kahit na malapad ang silid na ito ay marami paring kasangkapan dito sa loob tulad ng mga bookshelf na may libro, cabinet na may mga kurbyertos, Sunod kong ginawa ay tumingala ako. Tumambad sa akin ang mamahalin at malaking chandelier na nakakatawag pansin ang pagkadisensyo nito. Nakuha din ng aking atensyon ang malaking bintana na nasa tapat ko lang din. Mula dito ay tanaw ang nakakahalinang hardin ng Palasyo. Wow, ngayon ko lang nakita ito. Kumsabagay, all this time nasa kuwarto lang ako. Nagpapakasawa sa mga uninterested toys, at mga story book na gasgas na. Pero okay lang din na isinama ako sa mga ganito para na din may bago sa paningin ko.
"Papaano pala si Rini, kamahalan? Ano iinumin niya? Hindi pa siya pupwede uminom ng tsaa." ang bunsong lalaki sa kanila. Wait, ano nga ulit ang pangalan niya?
Imbis sagutin ni Vencel ang tanong ng anak niya ay bumaling siya sa isa sa mga maid. Sa loob-loob ko ay mapapangiwi nalang ako. Logic, man. Logic! Masyado pa nga talaga akong bata para sa tsaa!
Lumapit si Nesta saka may inabot siya sa Emperador. Bote ng gatas! Tahimik na tinanggap niya 'yon saka inabot niya ito sa akin pero naroon pa rin ang pag-alalay. Hays, no choice na nga ako! Tinanggap ko nalang ang gatas saka ininom ko ito sa harap nila. Pero ang weird lang dahil namilog ang mga mata ng mga kapatid ko (daw) sa kanilang nakikita. Hellooo? Ngayon lang ba kayo nakakita ng batang umiinom ng gatas? Hindi niya ba naranasan ito? My goodness!
"Masyado siyang maliit." biglang sabi ng isa sa mga prinsipe. Bumaling kami sa kaniya. Prente siyang umiinom ng tsaa. Sa pagkakatanda ko, Eomund ang tawag sa kaniya. "Hindi ko inaakala na ganyan pala siya kaliit kaysa sa inaasahan ko." pormal pa niyang pahayag.
"Tama ka, Eomund!" bulalas ng bunsong lalaki na katabi lang namin ni Vencel. Bumaling siya sa amin na galak na galak. Marahan at maingat niyang hinawakan ang kamay ko. "Tingnan mo, ang liit ng kamay niya. Nakakatuwa..." tumingin siya nang diretso sa aking mga mata. "Kamusta ka, Prinsesa Rini? Ako si Cederic..." pakilala niya habang nilalaro-laro niya ang aking kamay na animo'y tuwang tuwa siya.
Ah, so his name is Cederic. Cederic Eryndor. Now I know. Haayys, it's a shame I couldn't speak yet. Nakakainis. Gustong gusto ko nang dumaldal!
Anyway, tumingin naman ako sa first prince na tahimik na umiinom ng tsaa. Eh, parang pareho lang sila ng personality ng second prince. Oo nga pala, hindi ko pa pala alam ang pangalan ng isang ito.
Tahimik niyang inilapag ang tasa sa mesa. Pormal siyang tumingin kay Vencel na kasalukuyang humihigop ito ng inumin. Pakurap-kurap lang akong nanonood at nakikinig sa pinag-uusapan nila. "Siya nga po pala, Kamahalan..." panimula niya. "Ano po pala ang balak ninyong gawin sa katabing bansa? Kahit anong gawin natin ay ayaw nilang sumuko."
Bago man sumagot ang Emperador ay inilapag din niya ang tasa sa mesa. Isang blangkong ekspresyon sa mukha ang ibinigay niya sa first prince. "Kung ayaw nilang tumigil sa kanilang hinain ay wala na akong magagawa kungdi gamitan sila ng dahas. Wala rin akong pakialam kung lumubo man ang rebelde laban sa Imperyo."
Tyrant na tyrant ang dating talaga ng mag-amang ito.
Huh? So usapang politika pala ang ganap dito? Hays, as usual. Ano pa bang aasahan ko? Wala naman ako sa modern times na pupwede pag-usapan ang mga random na bagay. Well, hindi na ako ordinaryong tao sa mundong ito. Isa na ako sa mga anak ng Emperador. But, is it appropriate to talk about that matter? Kumsabagay, hindi nila na alam na naiitindihan ko sila mula dito since my mind is already thirty years old!
And so on and so forth, puro politika ang pinag-uusapan nila. Hindi na ako makarelate! Instead I looked out the large window of this room. Nakuha ng atensyon ko ang mga iba't ibang klase ng mga bulaklak mula sa labas. Right, I think this is the way to divert my attention of political talks!
Inangat ko ang mga kamay ko saka iwinagayway ko sa hangin. "Uh! Uh!" hanggang d'yan palang ang kaya kong sabihin. Hindi bale, keribels ko 'to!
Fortunately, nakuha ko ang atensyon nila. They looked puzzled for what I want to convey. Pilit ko pa lumikha ng tunog at pilit kong itinuro ang hardin! Anubaaaa!
Sinundan ng tingin ni Cederic ang aking itinuro. "Ah! Mukhang gusto niyang pumunta ng hardin, kamahalan!" bulalas niya.
"Sa tingin ko nga." segunda pa ni Eomund, mukhang namangha din.
Good job, Cederic! Ano kaya kung ikaw nalang ang palagi sa tabi ko at maging translator ko, ano?
Umalis sa kinaupuan ang mga prinsipe para daluhan ako. Ibinaba ni Vencel ang tingin niya sa akin. "Gusto mo bang lumabas, mahal na prinsesa?" malumanay niyang tanong.
Tumingala ako sa kanila. Kumurap ako ng dalawa dahil na din sa pagkamangha at narinig ko ang malumanay niyang tanong. Kahit ang mga prinsipe ay nag-aabang sa pamamagitan ng malumanay nilang tingin. Ilang saglit pa ay nagawa ko silang ngitian.
Tila nabato sila sa harap ko. Sa tingin ko ay halos humiwalay ang puso nila sa kanilang sistema dahil lamang sa pagngiti ko. Like, what the hell? Ah, basta. Gusto kong lumabas at makalanghap ng sariwang hangin dahil hindi ko na matake at political talks nila kanina pa!
Biglang silang tumayo habang karga parin ako ng Emperador. "Ilipat ang mesa at mga silya sa hardin!" malakas niyang utos sa mga tauhan niya.
"Opo, kamahalan!" aligagang sagot ng butler pati ng mga maid.
* *
Ah, finally nakalabas din! Sa wakas, mararamdaman ko na ang hangin sa aking balat pati ang tunog nito. Malalanghap ko din ang sariwa at mabangong amoy na galing sa mga bulaklak. Rinig ko din ang rumaragasang tubig mula sa fountain ng Imperial Garden. Pero hindi ko lang sukat-akalain na masyado palang malawak ang lugar na ito. Well, expected from the royal family. Bukod pa doon ay sa wakas na nakaupo na ako nang hindi hawak ng Emperador ngayon. Kahit ilang ulit na niya ako hinawakan at kinakarga ay hindi pa rin ako sanay. Siguro ay dahil nararamdaman ko pa rin ang pagkailang dahil isang tulad ko na thirty years old ay nakulong sa katawan ng isang sanggol!
Habang nag-uusap ulit ang Emperador at ang First Prince tungkol ulit sa politika ay napapansin ko na hindi na ako naiirita. Parang binabalewala ko na ito kahit na pinaglalaruan na ako nina Eomund at Cederic. Napatingala ako sa kalangitan. It something's touch my heart. It seems like I feel the tranquility in this peace that I've never been felt before. Parang ito ang ideal place for me to write in my previous life.
Marahan kong ipinikit ang aking mga mata. Marahan kong isinandal ang aking likod sa upuan na para lang sa akin.
"Rini?" nagtatakang tawag sa akin ng dalawa. "Inaantok ka na ba?"
Yeah, I feel sleepy because of this peaceful place. And I love it.
"Kamahalan, mukhang inaantok na po ang Prinsesa." kahit na nakapikit ako ay rinig ko ang boses ni Cederic.
"Oh!" si Vencel. "Masyado pa siyang bata kaya madali siyang mapagod."
Kahit na nakapikit ako ay ramdam ko na kinarga ako. Gustuhin ko man idilat ang aking mga mata ay wala na akong kakayahang gawin pa 'yon. Mas gustuhin ko pang damahin ang katahimikan ng lugar na ito. 'Yung tipong nagagawa ko pa ang passion ko sa pagsusulat pero walang nagpupumilit o hinahabol na oras dahil sa due date. Walang kumukulit sa akin kung tapos na ako o hindi kaya dumidikta sa mga ideya ko.
Hindi ko mapigilang mapangiti. Ramdam ko na unti-unti ko na nagugustuhan. Siguro ito ang dahilan kung bakit ako binigyan ng isa pang pagkataon na mabuhay ulit.
"Ngumingiti siya, Kamahalan..." rinig kong boses ni Eomund.
"Mukhang maganda ang panaginip niya." rinig ko namang wika ng first prince. "Kamahalan, may napagtanto ako habang pinagmamasdan ko ang prinsesa."
"Ano 'yon, unang prinsipe?"
"Dahil siya ang unang prinsesa ng Imperyo at nakatadhana upang magtagumpay ang Imperyo..." ilang segundo siya tumigil sa pagsasalita. "Ipinapangako ko na gagawin ko ang lahat para maprotektahan ang nag-iisa kong kapatid na babae. Hindi ako papayag na may mangyayari sa kaniya na masama. Gagawin ko ang lahat upang maging isang huwaran na nakakatandang kapatid para sa kaniya."
"Ako din po, Kamahalan!" segunda ni Cederic.
"Gayundin po ako." si Eomund.
"Ikinagagalak kong marinig ang mga salita na 'yan mula sa inyo," wika naman ni Vencel. "Kahit ako, hindi ko mapapayagan na may gagalaw sa kaniya. Hinding hindi ako makakapayag na apihin siya nang mga tao sa paligid natin---sa paligid niya."
Huh? Ano daw?!
* *
Nagising ako ay gabi na. Nang bumungad sa akin ang kisame ng silid ay alam ko nang nasa kuwarto na ako. Sa sarili kong kuwarto. Bumuga ako nang malalim na buntong-hininga. Hindi ko namalayan na tuluyan na akong nakatulog sa mga bisig ng Emperador. Sumagi sa isipan ko ang mga pangako na sinambit ng unang prinsipe sa harap ni Vencel.
Ako ang unang prinsesa at nakatadhana upang magtagumpay ang Impyerno... Ano bang ibig nilang ipahiwatig doon?
Come to think it. Wait, hindi kaya nang nagreincarnate ako bilang isang baby, nang una ko silang nakita ay punung-puno ng dugo ang kanilang katawan? Na narinig ko na mismong sinabi ng Emperador na pinatay na niya ang mga taong nagtatangka sa aking buhay? Oh, because of that, I got shiver on my spine. I can actually imagine how merciless he is. He can kill. Of course, he's the head of this Kingdom so he need to protect himself from danger. Gayunpaman, marami pa ring katanungan sa isipan ko.
Oh, well. I'm kinda excited for what will happend, for what I want to know in the future. So I have to wait in the right time and in the right place.
Come on, baby. You need to grow up and be well. You need to play detective in this kind of mystery!
Naputol lang ang pag-iisip ko nang may narinig akong may nagbukas ng pinto ng kuwarto. Hindi ko pa kayang tumayo kaya ang hinihintay ko lang kung sino ang magpapakita sa akin.
Until I saw the first prince's face. Like what I saw from Vencel, he looks gentle in my eyes. His expressive eyes got me. "Nagising ba kita?" malumanay niyang tanong. "Paumanhin pero ito lang ang aking pagkakataon na masilayan ang aking nakakabatang kapatid." He beamed at me and reached me. Nang nasa bisig na niya ako at tinititigan niya ako nang maigi. Pinag-aaralan niya ako sa paningin niya. His cold and bloody amber eyes became warm and peaceful. Kumurap ako na may pagtataka. Ano bang problema ng isang 'to?
"Marahil ay tama ang desisyon ko." mahina niyang pahayag. "Tama nga sila. Ikaw nga ang itinadhana para maging susi ng tagumpay lalo ang mga Eryndor."
What do you mean, dude?
"Magkaiba ang kulay ng iyong mga mata..." aniya.
H-ha?
Magkaiba ang kulay ng aking mga mata?! Sandali, totoo?! My goodness, tell me more, of this, first prince. And I need evidence! Where's the mirror?! Bakit wala man lang binanggit sa akin ng mga maid?!
Nang nagtama ang tingin namin nang unang prinsipe, biglang may kumislap sa aking paningin. Dahil d'yan ay naningkit ang aking paningin. Mas umawang ang aking bibig dahil sa pagkagulat na umiba ang aking paligid. Unti-unti nagiging madilim hanggang sa may naamoy akong nasusunog sa hindi kalayuan sa akin. Hanggang sa may naririnig ako na ingay, iyak na punung-puno nang hinagpis at nagmamakaawa. Sigaw na bakas na pagdidikta. Nang iginala ko ang aking paningin ay may naaninag akong dalawang lalaki. Kumunot ang aking noo dahil pamilyar sa akin ang isang lalaki na duguan habang sinasakal siya sa ere, habang ang isa naman ay hindi ko kilala pero nanatili siyang nakatayo at ngumingisi siya nang mala-demonyo sa habang sinasakal niya ang lalaki.
Nanlaki ang mga mata ko nang napagtanto ko kung sino ang sinasakal. Ang Emperador! Napukaw din ng aking atensyon ang tatlong lalaki na duguang nakahandusay at wala nang buhay sa sahig ng Palasyo! Ang mga kapatid ko!
A-anong... The Emperial is going to fall?!
"Rini?" tawag sa akin ng unang prinsipe. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala at takot.
Ramdam ko nalang na may umaagos na tubig sa aking pisngi.
"H-huwag kang umiyak, mahal na prinsesa!" bulalas niya saka natataranta siyang inaalo ako. "Pa-paumahin kung may nagawa o nasabi man ako sa iyo."
According to him, I have different eye color. And I saw just now... It means, I have precognition? I have an ability to predict and to see what will happend in the future?