Precious
Akala ko ayos na kami. Pinagtabuyan na naman kasi ako ni Gremory, ang ayos niyang kausap noong nakaraan pero bigla magiging pangit ang pakikitungo niya sa akin.
I cooked something for him because the last we talk he was sick. I just wanted him to feel better pero pinagtulakan ako ulit. Gremory got slapped again that night, Rossweisse was shock, Deiry was mad. I knew he was living alone in that apartment sinabi sa akin dati nila Achie. Siya lang mag-isa kaya ng malaman kong may lagnat siya agad akong nagluto..
Na hindi naman niya tinanggap. He's heartless but why the fuck I'm still falling for him?
I sighed and continued watching him from afar. He's giving his valedictorian speech unlike the others Gremory isn't emotional nor happiness can trace on his face rather he is like a robot with a monotone voice.
Sa pagkakarinig ko kanina ang mama ni Xerxes at Rossweisse ang nagsabit sakanya ng medalya dahil hindi dumating ang mama nito, there's something else. Mag-isa siyang tumitira sa isang apartment ni minsan ay hindi umaattend ang mga magulang nito sa eskwelahan at kahit ngayong graduation ay wala sila.
“––Padayon dreamers.. ”
Pumalakpak kami, nagbow ito at bumaba na ng stage nagpatuloy ang programa. May mangilan-ngilang umiiyak na habang dinadama ang kanta ni Regine Velazquez na Liparin mo ang hangganan ng langit.
Lahat nakangiti, si Deiry at Feitan na kasama si Lola D. Sina Xerxes at Galatea na matatapos na ata ng highschool ay hindi na magkakabati parang aso’t pusa, si Rossweisse na hawak-hawak ang maliit niyang mga kapatid habang inililibot sa school, ako na kasama si mama habang kumukuha ng litrato... At ang panghuli si Gremory na mag-isa habang bitbit ang napakaraming medalya at nakatingin lang sa amin na may inggit sa mga mata.
Ang bigat sa pakiramdam tuwing nakikita ko ang emosyong iyon sa mga mata niya.
“Ang gaganda ng mga picture mo anak,” napabaling ako kay mama. “Bakit? May problema ka ba?” Nag-aalala niyang tanong, humugot ako ng malalim na buntong hininga.
Ibibigay ko lang.. Ang tagal na kasi nito, pinangako kong ibibigay ko itong regalo ko kapag parehas na kaming nakagraduate ng junior high.. “Ma, may ibibigay lang ako kay Gremory..” Mahina kong sabi.
Isang malaking ngiti ang pumaskil sa kanyang mukha, “uy..” Pangtutukso niya dahilan para mamula ako. “Sige, hintayin nalang kita rito.. Dalian mo at baka makaalis na..” Saad nito.
Lakad at takbo ang ginawa ko para mahanap kung saan na ito nagpunta. Bumagal ang aking takbo ng makita siyang nakatayo sa may science library. Kasalukuyan niyang tinatanggal ang toga nito at isinisilid sa bag ang mga medalya’t regalo ng mga teachers sakanya.
Malakas ang tibok ng puso ko na halos magwala at lumabas na siya sa ribcage. “Dorothy..” Bigkas niya sa aking pangalan kaya mas lalong nag-init ang mukha. “Anong ginagawa mo dito?” Ang kaninang pagkabigla ay nawala at napalitan ng inis na ekspresyon.
Tumikhim ako’t nag-iwas ng tingin. Bahala na, “may ibibigay lang ako sa iyo.. U-Uh ano kasi..” Kinagat ko ang pang-ibabang labi.. “R-Regalo.. A-Ano congratulations Gremory you did well..” Umawang ang labi nito tila hindi inaasahan ang sasabihin ko bahagya pa itong napakurap-kurap pinoproseso ang nangyari. Kinuha ko ang pagkakataon upang ilahad ang hawak kong maliit na kahon..
Regalong mula noo’y pinag-ipunan ko..
“I don't accept gifts.” Nanlamig ako sa sinabi nito.
Naramdaman kong namamasa ang gilid ng aking mga mata. “Pero––”
“––But I'll be considerate since we all did well today..” At walang pagdadalawang isip na inabot ang kahon sa akin. Habang ako’y nakatulala at nakatingin lang sakanya. “I-Is this..”
Tumango ako, “naalala mo ba noong kamuntikan na akong duguin noong paulanan ako ng bola?” Kapag naalala ko iyon bumibigat ang pakiramdam ko. “H-Hindi ko sinasabing sinalo mo iyong bola dahil sa akin ah? A-Ano lang.. ” Kinalma ko ang sarili. “Pinagmamasadan kasi kita noon parang mahalaga sa iyo yung salamin mo na halos ayaw mo ng palitan magmula ng makilala kita ang kaso nasira noong sinalo mo iyong bola.. K-K.. Kaya noong tinapon mo agad kong pinulot at saka pinaayos yung frame.. Hindi mo na naman magagamit pero pwede mong itago.. Mukha kasi talagang mahalaga sa iyo..”
The frown on his face faded replace by a soft expression while staring at my gift, “of course it is precious.. This is the first thing that my mom bought for me.. The first thing that I treasured the most..” He mumbled. Gremory's eyes were reflecting a pain.. A pain he hid, he looked so vulnerable.
I didn't talk nor tried to push my stunts. “A-Ano.. C-Congratulations ulit.. M-Mauuna na a-ako..” Ani ko, gusto ko siyang iwan munang mag-isa dahil alam kong ayaw din nitong magmukhang kawawa. At saka hindi na rin ako maghihintay ng salamat niya..
Dahil kilala ko na si Gremory. Kahit papaano.
I turned my back on him, “Dorothy.” He called my name causing me to stop and glance at his directions. “ I can't promise I'll be good to you. There's a huge chance that I'll treat you bad like the past years. So, please don't like me. Spare yourself. ” He said and patted my head.
My eyes were detailed with confusion. “Pero bakit?”
Gremory took a deep breath before flashing his infamous sinister smile. “Just don't engage yourself to me. ”
Time flew so fast that myself cant concurrent to the present happenings. I took HUMSS strand even though I'm not sure if I want it or not, bahala na iyon ang nasa isip ko. Feitan took TVL while Deiry took GAS same as Gremory I learned that Rossweisse is same as mine while Xerxes is in ABM and Galatea on STEM. Hindi kami magkalapit ni Galatea pero masasabi kong isa siyang simpleng babae na may pagkamatapang na ugali. She's not like Deiry who's a stone––not literally.
Naramdaman ko ang kalabit ng kaklase kong si Jinezza, “teh gusto mo liptint?” Alok niya’t iniabot ang botelya sa akin. “Teh effective iyan binili ko kay Xaxa. ”
I politely shook my head, “salamat pero hindi kasi ako sanay..” Jinezza pouted. “Sorry..”
She lift her hand and did a thumbs up, “okay lang teh. Sa susunod nalang mag-ayos ka ng kuonti para mapansin ka ng gusto mo. Ang putla mo kasi tignan,” aniya saglit akong naconcious sa itsura. “Sige sayo na ‘to may tatlo pa naman akong order kay Xaxa.”
Napatitig ako sa liptint niyang ibinigay ni hindi ako nakapagpasalamat dahil sa narinig. Binagabag ako ng kaisipang hindi ako magugustuhan ng gusto ko.
Back to zero.
Balik kami sa dati ni Gremory. Alam mo iyon? Ang gulo e, yung paulit-ulit pero willing kang sumabak dahil hindi mo mapigilan ang sarili mo? Ni hindi na nga ako masyadong pinapakielaman ni Deiry dahil balita ko ginugulo siya ni Rossweisse.
Good for her. Ayaw ko lang sabihin pero nasesense kong kakaiba siya kung mag-alala kay Ross given na hindi naman niya ito kaibigan, hindi rin sila close. Kung sakali man si Rossweisse ang first love ni Deiry, ang first boyfriend, first kiss, first date at iba pa kung sila magkakatuluyan.
Eh ako kaya? Walang kasiguraduhan ang pagsugal kong ‘to pero bahala na.
When the bell rang I immediately rose upon my sit with my bag on my back. Dismissal, ito nalang ata ang bumubuhay sa pagkatao ko. Everyone are sure about their paths while me? I'm still figuring everything out, making list to the things I wanted to achieve especially to the wish that Gremory Santillan would fall for me.
Natigilan ako ng makita si Deiry at Rossweisse. Namumula ang lalaki habang si Deiry ay walang emosyon na parang hindi apektado sa nangyayari.
“Nice one captain!”
“Naman crush ko lang noon ka holding hands ko na ngayon!”
“Oh, ‘di na torpe si Victoria?”
“Hindi na coach! Kaso kami nga lang gumawa ng paraan para maka the moves siya kay Veñidez, coach. Bagal ni captain!”
Magkahawak kamay kasi silang dalawa habang dumadaan sa hallway kapansin-pansing may dalang paper bag si Deiry habang si Rossweisse ay tinatakpan ang mukha pero kitang-kita ang pamumula ng tenga.
Kumakaway na lumapit sa akin si Feitan. “Gara ng pinsan ko, aba’y nice one arunong na lumantod. ” Aniya habang nakangisi, inilabas pa ang cellphone at pinicturan ang dalawa.
Shipper ata tawag sakanya.
“G na g ka sa love life ng pinsan mo eh sayo nga bokya. Balita ko busted ka nung Ginnel..” Sumbat ko.
“Ay wow ah? Atleast kahit busted alam kong may pag-asa,” pinasadahan niya ako ng tingin. “Eh, ikaw? Sa wala na ngang pag-asa ilang years ng naghahabol. Nasa marathon ka gorl?”
I hissed at him, “ang pangit mong kabonding!” And lightly punched him. “Fei! Ano ba!” Nagharutan kami sa may gilid aba’t ang magaling na lalaking ito ay pabirong sinakal ang aking leeg habang parang niw-wrestling.
“Akala mo ah!” I kicked his left leg. “Aray naman itlog ko! Huwag basta-basta maninipa! Itlog ko mababasag!”
“Bastos ng bunganga mo!”
“Choosy ka pa anong gusto mong sabihin ko? Aray naman bayag ko? Huwag basta-basta maninipa? Bayag ko mababasag? Gagi mas bastos ang bayag sa itlo–––” he didn't had the chance to continue because someone did a fake cough.
And it was Gremory with his fellow band mates. His eyebrows automatically knitted as if they were bond to meet halfway. “Kung maghaharutan kayo sa labas ng school.” He coldly said. “Huwag dito na maraming nakakakita.” Katwiran niya at umalis na. Pasipol-sipol namang sumunod sina Cosmos, Wendell, Kuya Alex at Troy habang nakangisi.
Troy stopped near us, “huwag kayo magharutan dito kasi maraming nakakakita at maging siya. Nagseselos kasi.”
________________
#Precious
A/N: Reference picture of Rossweisse and Deiry as Dorothy description.