Orphanage
“Congrats Felipe..” Bati ni ma'am habang inaabot ang test paper ko. “Nice job ipagpatuloy mo pa iyan sa Senior High. Magsipag kalang lagi,” mahina akong napahagikgik ito ang unang beses na purihin ako ng isang teacher. Nakaka overwhelmed naman!
Patalon-talon akong pumunta sa upuan habang hindi mapukat ang ngiti nagtataka na nga si Feitan. “Ilan ka?” Tanong niya agad, “patingin nga ng score mo.”
Tinaasan ko siya ng kilay. “Oh, tapos ipagco-compare mo ‘tas magdadabog ka kapag mataas ako sayo? Akala ko ba crush mo ako? Sus, fake naman niyang nararamdaman mo para sa akin.”
Madrama nitong inilagay ang kamay sa dibdib umaktong nasusuka. “Pwede ba Smile ‘wag kang mag-inarte pasalamat ka nga nagustuhan kita kahit ang jejemon at dugyot mo.” Inis ko siyang hinampas. “Totoo! Excuse me may nililigawan na ako Ginnel pangalan.” Aniya at mukhang proud na proud pa.
“Sana lang at ma-turn off sayo kung sino mang babae iyon!” Singhal ko.
“Ay bastos akala mo naman may dede!”
“Anong connect ng dede ko sa usapan?!”
“May ipagmamalaki,” asar nito sa akin. Hindi ko na gets kaya inis siyang nagsalita, “dede. May ipinagmamalaki in short dede? Gets mo? Ang slow naman!”
Binatukan ko ito. “Joke ba ‘yon? Ikaw lang naka-gets!” Nagbelat nalang ito at nagkanya-kanyang mundo na sa gilid ng paningin ay pansin ko ang masayang pag-uusap nila Gremory at Rafiya. Malalim akong nagpakawala ng buntong hininga bahagyang nalukot ang test paper.
Gusto ko sanang lapitan siya at sabihing naka perfect ako.. Gusto ko pero alam kong ginawa niya lang ang iniutos sakanya at wala itong pake sa akin.. Malamang.
Nakatanaw lang ako sa labas habang may kanya-kanyang mundo ang mga kaklase ko. Iniisip kung sampong taon mula ngayon ano kaya ang kahihinatnan ko? Magtatagumpay ba ako sa buhay? Takot akong magkamali dahil hindi naman ako dapat umasa lang kay mama Karina, sapat ng kinupkop niya ako at tinulungan, pinapakain, binibihisan.
Iaasa ko pa ba sakanya ang buong buhay ko kung maging ako’y hindi sigurado sa kukuning daan sa buhay? Alam mo iyong pakiramdam na wala kang ideya sa tatahakin mong landas, magulo, malabo at higit sa lahat walang kasiguraduhan. Tipong malapit na kaming magcollege pero hindi ko alam kung anong kurso. Kakayanin ko ba? O hindi?
Ang hirap.. Naiingit ako sa ibang mga kaedaran na napaka-sigurado na sa buhay. Alam na nila kung anong gusto nilang maging.
“Dorothy!” Lumingon ako sa taong tumawag sa akin. “Pst!” Awtomatikong napatayo ako at pinuntahan sa labas si Cosmos na may kaakbay na lalaki.
Kumaway ako sakanya, “hello! Bakit?” Ani ko napakamot ito ng batok.
“Si Gremory busy ba?” Umiling ako. “Talaga? May practice kami mamaya. Gusto mong manood? Kailangan namin nina Troy, Wendell at Alex ng suporta mo. Number one fan ka kaya mg Victorious,” ngumuso ito. “Ang tagal na magmula noong tinigilan mo ng manood.”
Nag-iwas ako ng tingin. “B-Baka bawal..” Mahina kong bulong na narinig naman nito. “At saka malapit na recognition ah.. ”
“Bakit bawal? Anong bawal? Sinong nagsabing bawal at ipapaamoy ko utot ni Wendell,”
“Grabe ka naman Cosmos!”
“Joke lang. Kung si Gremory ang inaalala mo ‘wag kang mag-alala kami na ang bahay takpan nalang namin siya gamit ang itim na tela kunwari background.”
Wala sa sariling natawa ako kulang nalang ay gumulong sa may plant box. Bentang-benta ang mga salita ni Cosmos sa akin, pinunasan ang mga nangilid kong luha ng mapansin na ng tuluyan ang lalaking akbay-akbay nito.
Teka.. Magjowa ba sila?
Tumikhim ako, “uh.. May kasama ka pala..” Pansin ko sa lalaki matangkad na nakasalamin kagaya ni Gremory pero mas angat ang mukha nitong maaliwalas halatang introvert pero nananatili ang masuyong ekspresyon para siyang anghel.. Chinito rin..
Tinapik ni Cosmos ang lalaki at ngumiti, “oo! Tropa ko sa Maynila baka rito na rin mag-aral sa susunod na pasukam..”
Tumango-tango ako, “ah..” Ano pa bang sasabihin ko? Nakakahiya naman.. Ang gwapo kasi niya––I mean sa mga mata ko para siyang anghel katamtaman lang ang puti iyon nga matangkad na may masuyong ekspresyon higit sa lahat, mukhang mabait.. Parang mga bida sa teleserye walang kakikitaan ng bad boy vibes sakanya.. Refreshing kumbaga.
Umawang ang bibig ko ng marahang siniko ni Cosmos yung lalaki at may binulong, inungusan lamang siya nito. “Magpakilala ka tangek baka si Dorothy talaga para sayo..”
His lips formed into a grim line, annoyed. “Stop. ”
“Pakilala ka lang baka next school year kaklase mo siya.” Anito, buntong hininga at walang choice na binalingan ako nito.”
Halata ang pagiging balisa nito, hindi sanay makihalibilo? “Zachariah Ion Salvador.. ” Tipid niyang pakilala.
Dali-dali kong inilahad ang kamay, “Dorothy Smile Felipe nga pala..” Napahinga ako ng maluwag nang tanggapin niya ang kamay ko. “Nice to meet you Zachariah.”
“Nice to meet you rin,”
Malisyoso kung makatingin si Cosmos para bang may kalokohang gustong sabihin ikinunot ko ang noo. “Baka si Dorothy talaga ang sagot sa dasal mo Zachariah,” at tumawa ng napakalakas.
Inis siyang siniko ni Zachariah, “I’m not here for that stuff. I have my mom to guide, I don't need a crush or girl to swoon over. ” Matigas niyang sambit.
“Sus baka next school year mahulog ka sa taong ‘di ka saluhin parang si ano,” sabay tingin sa akin. “Yung kakilala ko.” Napanguso ako. Oo na, ako na ‘tong naghahabol na para bang nasa marathon ako at si Gremory ang prize. Pero nag lie low naman din para sa sarili! Tinapik ni Cosmos ang balikat ko, “o sige kitakits mamaya Dorothy! Nood ka ah? Asahan namin nina Troy pagdating mo, ichachat ko nalang si Gremory.” Sabay kumindat at nauna ng naglakad paalis.
Naiwan si Zachariah habang nakatitig sa akin. “U-Uh bakit?” Kinakabahan kong tanong.
Zachariah smirked a little, he doesn't look arrogant nor bad guy. “ Always choose kindness, choose yourself and know your worth.” He said before turning his back away from me.
I was left dumbfounded, anong ibig niyang sabihin?
_________________
“I see you calling.. I didn't wanna leave you like that,” Cosmos playfully wink at me. “It's five in the morning, yeah, yeah. A hundred on the dash.. 'Cause my wheels are rolling. Ain't taking my foot off the gas. And it only took the one night. To see the end of the line.. Staring deep in your eyes, eyes,” he sang the first part.
I'm enjoying watching them practicing, “dancing on the edge, 'bout to take it too far.. It's messing with my head, how I mess with your heart.
If you wake up in your bed, alone in the dark. I'm sorry, gotta leave before you love me,” si Gremory naman ang kumanta.
The song and beat were all chilling. “Ay, ay, leave before you love me..
Ay, ay, leave before you love me.
Ay, ay, leave before you love me.
Ay, ay, leave before you love me..”
Nilalaro ko lang ang mga kamay ko habang namamanghang nanonood katabi ko rin si Zachariah na tahimik lang na nakikinig. Sigurado akong magiging sikat ang Victorious pagdating ng panahon. Naniniwala ako sakanilang lahat..
“I'm so good at knowing..
Of when to leave the party behind
Don't care if they notice, yeah, yeah, no.. I'll just catch a ride. I'd rather be lonely, yeah. Than wrapped around your body too tight. Yeah, I'm the type to get naked, won't give my heart up for breaking. 'Cause I'm too gone to be staying, staying..”
I was humming while staring intently at him. Can't even stop myself from admiring him despite of everything.. Akala ko crush, crush lang pero noong maramdaman kong nasasaktan na ako doon ko napagtantong iba na.. Iba na ‘to.
“Dancing on,” Cosmos did the second voice. “Dancing on the edge, 'bout to take it too far. It's messing with my head, how I mess with your heart.
If you wake up in your bed, alone in the dark.. I'm sorry, gotta leave before you love me,”
I felt Zachariah's touch on my arm. Sinundot iyon, “bakit?” Tanong ko.
He glanced at the other side of court, there I saw Galatea at Xerxes arguing. Ornery at each other. “Do you know her?” He pointed Galatea’s direction.
I nodded as a response, “oo. Si Galatea ‘yan frenemy ni Xerxes. Kaibigan ni Gremory si Xerxes,” ani ko.
Zachariah's eyes wandered, “hmm..” That all he said before turning his full attention to the band.
“Ay, ay, leave before you love me.
Ay, ay, leave before you love me.
Ay, ay, leave before you love me.
Ay, ay, leave before you love me..”
Pumalakpak ako ng malakas ng matapos na sila. Bumati ako’t nagpaulan ng mga papuri dahilan para sabihan nila akong bolera, charotera at iba pa. Malapit ng mag-alas tres at kailangan ko pang pumunta sa orphanage para tulungan si Mama doon.
Pinagpagan ko ang uniform ko’t nagpaalam na sakanila. “Alis na ako, salamat ulit..”
Gremory's forehead creased. “Ikaw lang mag-isa?” Natahimik kaming lahat. “I-I mean..”
“Oo,” para siyang may dysmenorrhea. “Sige alis na ako. May pupuntahan pa.” Paalam ko, paglabas ng gate ng Sitio Highschool pumara ako ng tricycle at bumiyahe papuntang orphanage sa may Sitio Kapit doon kasi yung program.
Nakatanaw lang ako sa mga bulubundukin ng Sitio na iyon, kung ang bohol ay may chocolate hills ang Sitio Kapit ay may wavy hills. Hile-hilera ang mga maliliit na bundok at mga yamang lupa.
Ng namataan na ang orphanage ay pumara na. “Salamat po manong,” sabay iniabot ang bayad. It's like a huge compound founded by rich families, makikita mo ang mga batang masayang naglalaro sa hardin.
Naglibot-libot muna ako bago puntahan si mama at mother Haillee. Kakatwu at hindi nito kasama si Quiovanna na pangarap sumunod sa yapak nito. Isang malaking bulletin board ang nadatnan ko maraming mga letrato ang nakadikit ang iba’y kupas na at ang iba’y mukhang kadidikit pa lamang.
Dahil sa kuryosidad tinignan ko lahat una kong nakita ang litrato ni mother Haillee na may yakap-yakap na lalaki malaki rin ang tiyan ni mother, buntis? Sunod ay litrato ni Quiovanna kasama ang pamilya nito, nanlaki ang aking mata. Ang blessed naman ng genes nila! May tatlong lalaking magkakamukha habang iyong isang lalaki na katabi ni Quiovanna ay hawig sa tatay nito.
Sana all.
Ang panghuli na nakapagpagulo ng isip ko’y ang lumang litrato ng isang taong kakilalang-kakilala ko. Si mama Karina na nakawhite dress at may flower crown at si papa.. Magkayakap sila at mukhang masayang-masaya..
_________________
#Orphanage