Not so good
“Anak, ” nilingon ko si mama Karina.
“May problem ka ba?” Tanong niya.
Umiling lamang ako. “Malapit na ang prom niyo, bukas na iyon pero bakit hindi ka ata masaya? Parang kahapon lang ay excited ka..” Bakas ang pag-aalala sa tono nito.
Sasali ka pa ba Dorothy?
Nagsimula ng magdebate ang aking sarili. Ang ideyang magback out ay hindi ko tinaggap, hindi ko gagawing dahilan ang mga nasambit ni Gremory para maging malungkot ako sa mahabang panahon. Pinilit kong maging mabait, pero naubos ako.
Nginitan ko siya, “sasali ako ma. Wala lang po talaga ako sa mood.”
Maaga akong nagpaalam kay mama Karina na pupunta kina Deiry, walang tanong-tanong niya akong pinayagan at sinabing maari kong ikwento kung ano man bumabagabag sa akin. Sakto namang sa paglalakad ko papunta sa Sitio Nga-Nga’y nakasalubong ko ang pagong paligong si Achie.
“Nandiyan ba si Deiry?” Alanganin kong tanong kay Feitan, kasama ko ngayon si Achie habang nakatanaw kami sa bahay nila Lola D. “Ayaw niya ba akong maka-usap?”
Halos magkanda bali-bali na sa pag-iling si Feitan. “Para ‘tong shunga! Ikaw nga lang kaibigan nun tapos ayaw kang makita? Huwag kang mag-isip ng kung ano-ano nasabayan lang iyon ng pagod kaya nakapagsalita ng ganoon. ” Binuksan niya ng husto ang gate. “Tara, pasok kayo.”
Nagdadalawang isip pa ako kung papasok o hindi, pero agad ng nauna si Achie na mukhang malalim ang iniisip. Nadatnan namin si Deiry na nasa sala, napapalibutan ng mga sandamakmak na libro animo'y balak buruhin ang sarili doon.
Nangilid ang mga luha ko’t napanguso, “Dei..” Bumalik lahat-lahat kung paano ako insultuhin ni Gremory. Para akong batang nagsusumbong base sa pagkakayakap ko sakanya.
“Tara Achie kuha muna tayo ng miryenda..” Dinig kong anyaya ni Feitan.
“Hala ‘wag na..” Tanggi nito.
“Ayaw mo ng miryenda?”
“Gusto, nagpapabebe lang ako. Tara na nga..”
Naiwan kaming dalawa ni Dei, nagsusumamo ang bawat tingin ko sakanya hanggang sa bumuntong hininga ito. “Sorry na, Dei..” Ani ko.
Bahagya siyang ngumiti at tumango, “I’m sorry too. But you're right,” pinasadahan niya ng tingin ang isang libro. “Your life, your choices. Hindi dapat kita pakielaman..”
Marahas akong umiling. “Dei naman!”
“No, no. Let me finish talking first. What I mean is I won't interfere on the things you want to do from now one, I'll just support and warned you. That's all..”
“Galit ka ata, eh..”
“No.”
“Weh?”
“Oo nga..”
Lumiwanag ang aking mukha sa narinig at parang batang sinugod ng yakap si Deiry. Nagtawanan kami at kung ano-ano pa ang pinag-usapan bago dumating sina Feitan at Achie.
Humugot ako ng lakas ng loob para sabihin sakanya ang nangyari, ayaw kong mas lalong mapasama sa tingin niya si Gremory pero.. “Deiry, promise mong hindi ka magagalit.”
Her forehead creased. “Why?”
I nervously laughed, “promise muna..” Pinakatitigan niya ako ng matagal bago napipilitang tumango. “May nangyari kasi,” I gulped. “Remember noong nagkatampuhan tayo at sagutan? Tapos nag walk out ka?” She winced hearing the word walk out. “Pagkatapos ng eksenang ‘yon pumunta ako sa practice ng Victorious.”
Deiry cross her arms, “oh, victorious huh?”
“Wait lang kasi!” Sinamaan ko siya ng tingin, “so ayon nga. Nagka-usap kami ni Gremory.. At.. At.. S-Sinampal ko siya.” I confessed while my eyes were closed. I was aiming for her scolding but what I heard was different on what I've been expecting.
Deiry fucking laugh out loud. Na parang masayang-masaya sa narinig. Nangingilid din ang mga luha nito at napapahampas pa sa may sahig. “G-Good job.” At tumawa ng pagkalakas-lakas.
Inawat ko ito sa pagtawa. “Sandali naman kasi Deiry! ” Ani ko, “so eto nga kasi. Wala namang bago sa pagtataboy, pagsasabi ng kung ano-ano no Gremory sa akin. ” Nag-iwas ako ng tingin. “Compared to Deiry your not even her level especially Rafiya. You're not her level so stop bugging her like a psycho.” Naestatwa si Deiry.
“You’re a pathological liar. ”
“Hindi mo pala naintindihan ang sinasabi ko dahil hindi ka naman ganoon katalinuhan.”
“Have atleast a teaspoon of decency, you're so fucking low.”
“What the fuck?” Bulalas nito. “Tanginamo Gremory sampalin ko pagkatao mo,”
I smiled bitterly my tears were approaching. “Iyon yung eksakto niyang sinabi..” I bit my lower lip, “hindi kasi mawala sa isip ko.. Iniisip ko kung bakit kailangan niya pa akong ibaba ng ibaba samantalang wala naman akong ginawa kundi suportahan, mahalin siya kahit na ang gaspang-gaspang ng ugali..” Hinigit ako ni Deiry upang yakapin. “Sinabihan niya pa akong pinaglalaruan ko raw siya Dei..” Sumbong ko.
“Huh?”
“Hindi ko alam, basta iyon yung sinabi niya wala raw siyang pake kung maglandian kami ni Feitan.. Hindi ko alam kung saan niya nakukuha iyon..”
Ilang sandali bago magsalita si Deiry, napakurap-kurap tila may pinoprosesong bagay sakanyang sistema.. “I don't know based on your story..” Napangiwi ito.. “It looks like Gremory is kinda.. Jealous?” Patanong ang huli, nagugulat ko rin siyang tiningan.
Si Gremory magseselos?
Pagak akong natawa, ano ‘to joke? “Malabo Dei, malabo. Kung magseselos man iyan hindi sa akin kundi kay Rafiya. ” Sagot ko, “tama nga ang lahat. Bagay silang dalawa ni Rafiya. Parehas na panget ang ugali.”
“Sabagay.. Sorry to put some hopes,” napakamot siya ng batok. “Right, Gremory's crazy..”
Ngumuso ako, “maaga akong namulat sa mundo ng kakerengkengan Dei..”
“Oo, totoo iyon.”
“Dei naman!”
________________
Iwasan mo siya.. Nag-uumapaw ng sama ng loob ang puso ko ngayong araw. Practice lang naman para mamayang gabi para sa prom. Ala sais ng gabi magsisimula ang JS.
“Dorothy tara samahan natin sila Gremory,” anyaya ni Cheska sa akin lahat ng atensyon ay napunta sa akin. Ganoon na rin ang pagpupuyos ni Stacy, akala siguro makiki singit ako sa pagiging fan girls nila.
Sa gilid ng aking mata’y kita ko ang patuloy na pag-aayos ni Gremory sa gitara nito habang sina Cosmos ay naghihintay sa aking sagot.
Umiling ako, rinig ko pa ang bulgar na pagsinghap ng mga nakakakilala sa akin. “Ayaw ko.” Simpleng sagot ko na nakapagpanga-nga kina Cosmo hindi nakaligtas sa akin ang pasimpleng batok galing kina Kuya Troy.
“Ngeh? Number one supporter ka ng Victorious ‘di ba? Iyon ang sinasabi mo lagi! Bakit ngayon ayaw mo na?” Ang daldal ni Cheska, hindi ba niya magets na wala ako sa mood?
Nagkibit balikat nalamang ako at nag-iwas ng tingin, “ewan. Kayo nalang busy ako.”
Mukhang hindi talaga sila maka get over at talagang naging kataka-taka ang mga kilos ko para sakanila. Kung alam niyo lang! Kahit ang manhid, martyr napupuno rin!
Mabilis na lumipas ang oras, nakahalukipkip ako sa labas ng classroom namin nasa tabi ko si Feitan na hinuhubad ang tux at si Deiry na halos isumpa lahat ng titingin sakanya. Magkasama kaming tatlo habang hinihintay na magsimula ang Prom.
Suot-suot ko ang dinesign ni Achie at pinatahi ni mama Karina, sayang lang at hindi makakapunta si mama dahil may importante itong gagawin habang si Achie nama’y mukhang abala kina Gabo.
“Achie really has a good eyes on things,” puri ni Deiry. “Glad that I gave her those stuffs that I bought..” Binigyan niya kasi ito ng mga art materials noong pasko.
Akalain mo iyon dati kami lang ni Achie ang magkaibigan hanggang sa naging close na sila ni Deiry at Feitan, isama pang ganoon din kaming tatlo kina Gabo, Betong, Totoy, at Ernesto na may blue eyes.
On the corner of my eyes I saw Rossweisse with an uneasy look para itong may gustong puntahan pero nagdadalawang isip. I blinked multiple times when I noticed the direction he was looking.
It was not Feitan, not me. Of course it's Deiry! Kay Deiry siya nakatitig habang itong kaibigan ko’y inaantok na nakapalumbaba at nakatulala. Gusto bang ayain ni Rossweisse si Deiry? Mabait naman si Ross at panay ngiti nito. Nabansagan nga siyang Mr. Friendship of the year dahil sa sobrang pagiging friendly pati Seniors close nito.
Mas lalo akong napanga-nga ng makilala ang isa pang bulto sa may kalauyan, nakasuot ng gray suit. Kakaiba ang get up niya mula sa nakasanayang fashion sense nito, dati puro pink ngayon. Anong nangyari kay Xerxes?!
“Hala bakit kayo magkaparehas?”
“Tama nga si Rafiya, ginaya ni Dorothy yung gown niya!”
“Papansin naman iyang si Dorothy kay Gremory pati gown ni Rafiya hindi pinatawad!”
Napalingon kami sa kumpol ng mga estudyante kanya-kanya silang bato ng salita habang matalim ang titig sa akin. Nagtataka kaming nagkatinginang tatlo nina Feitan, anong meron?
“Bakit?” Iyon ang unang salitang lumabas sa aking bibig hanggang sa mapagpasiyahan ni Feitan na makitingin.
Lalo akong kinabahan ng makitang natigilan ito, pabalik-balik ang tingin sa akin at sa kumpol na iyon.
“Ang gaya-gaya naman niyang si Dorothy, tignan niyo!” Itinuro ako ng isa sa mga kaibigan ni Rafiya saktong papalapit sa amin si Gremory. Halos mabuwal ako ng makita kung anong tinutukoy nila.
Parehas kami.. Parehas kami ng gown na suot..
Paano? Achie..
_______________
#Not so good