AVERY JUNE
Everything is fucked up, 'yon lang ang masasabi ko.
Nag start ang class ng wala si Heart. Bigla na lang 'to nag laho, kaya si Jaxon todo ang paghahanap. Kaya lumalayo na rin siya sa'min. Actually kaming lahat, we distanced ourselves to eachother.
Wala ako pinag kwentuhan sa nangyari sa'kin, kahit si Cass, hindi alam. After nung nangyari kay Heart, feeling ko kasi wala akong karapatan masaktan. Kaya hindi ko na lang sinabi sa kanila.
Ilang linggo na rin simula nung nag start ang class, bihira ko makasama ang mga kaibigan ko dahil nag focus ako sa training at sa thesis ko. Yun lang paraan para matakasan ko ang sakit.
"Ry!Sabay ka na sa'min!" Tawg sa'kin ni Cass bago ako makapasok ng library. Kasama niya si Xi na walang gana.
"Ma-y gagawin pa ako" Tipid kong sagot.
"Dali naa.. sumabay ka na muna sa'min kumain, kailangan mo rin kumain diba? May training ka mamaya?" Pangungulit niya. Tinignan ko si Cass na parang nakikiusap.
I sighed "Sige na nga" Natuwa naman si Link sa sagot ko kaya agad kaming dumiretso sa canteen.
Pag katapos namin bumili ng lunch dumiretso kami sa usual naming inuupuan, natigalan ako ng makita ko si Wyatt na nakaupo don kasama si Jaxon. Agad naman siyang napatingin sa'kin, umiwas na lang ako ng tingin at umupo na.
Tahimik kaming lahat, habang kumakain. Nakakapanibago. Pag ganito kami ang pinaka maingay sa canteen, pero ngayon para lang kaming mga hangin.
Lalo na't wala na si Kade at Link dito. Bukod sa'kin sila lang naman ang maingay sa'min.
"Nga pala, baka hindi niyo ko makita sa mga dadating na araw, kailangan ko umattend ng trial" I sighed "Hindi pala kasi ako anak ni Mommy, sila Tita Kassandra ang magulang ko gusto nila ako makuha dati kaya tinago ako ni Mommy, kaya ngayon kinasuhani nila si Mommy ng kidnapping at gusto nila makuha custody ko" I casually said.
Lahat sila gulat na naka tingin sa'kin.
"Share ko lang, sige alis na'ko" I said at tumayo na. Dire-diretso lang akong lumabas ng canteen, hindi ko na sila nilingon pa.
Nanghihina ako pumasok sa isang cubicle sa CR at don ko iniyak ang lahat. Bigat na bigat na'ko sa nararamdaman ko. Pero wala ako karapatan mag reklamo, may ibang taong mas mabigat pa sa pinag dadaanan ko.
Kaya ko naman 'to diba? Kaya ni Avery June 'to.
I tapped myself at huminga ng malalim.
Gusto lumabas ni Moy kaya eto binabantayan ko siya sa garden ni Mommy. Okay naman kami ni Mommy, hindi naman ako galit sa kanya dahil tinago niya 'yon sa'kin.
Pabor nga sa'kin 'yon eh, kung ako ang tatanungin mas mabuti pang hindi ko na lang nalaman. Dahil kuntento naman ako kay Mommy.
"Avery, anak?" Napalingon ako sa nag salita. Si Tito Martin.
Nalaman ko rin na sila ni Mommy dati, at siya ang tumayong Daddy ko habang nasa Ilocos pa kami. Iniwan din siya ni Mommy kasi sila naman talaga nila Tita Kassandra ang mag kakaibigan. Feeling ni Mommy pinagka isahan siya.
"Nasa loob po si Mommy" Tipid kong sagot at binalik ang tingin kay Moy.
"Andito ako para sana makausap ka" He said. Hindi ako kumibo. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang sabihin ko.
"Mahal na mahal ka ng Mommy mo anak, andon ako simula nung alagaan ka niya na parang tunay na anak niya "He sighed. "Binigyan mo pa ng liwanag ang relasyon namin ng Mommy mo non. Mahal na mahal kita anak, kaya masakit sa'kin na hindi ko nasilayaan ang pag laki mo" I scoffed.
"Kung mahal mo kami ni Mommy bakit mo kinampihan ang mga kaibigan mo? Bakit kailangan mong saktan si Mommy?" Inis na sabi ko sa kanya.
Napayuko siya "Nagkamali ako anak, nagkamali ang Daddy. Pero babawi ako sainyo ni Mommy mo. Hindi ko hahayaan na magka hiwalay kayo" Hindi ko siya sinagot,instead kinuha ko na lang si Moy at pumasok sa bahay.
Nakakapagod, nakakaubos. Para akong tinorture tuwing uma-attend ng trials. Minsan iniisip ko asan ba ang isip ng mga tunay kong magulang? Ang lakas nila kasuhan si Mommy ng kidnapping at makipag laban ng custody ko kung legally adopted ako?
Purket may pera sila, gagawin nila lahat. Isa 'yon sa kinaiinisan ko. May pera sila, mayaman sila kahit dati pa. Pero pinamigay nila ako, pinamigay nila ako kasi may choice sila. Yung iba pinamimigay kasi hindi kaya buhayin, pero sila? Naduwag sila.
"A-te" Tawag sa'kin ni Chino ng makalabas kami sa korte.
Huminga ako ng malalim "Kaya ko maging Ate mo Chino, pero hindi ko kaya sumama sa magulang mo" Matigas kong sabi.
"An-ak wag naman ganun, kami ang tunay mong magulang" I scoffed in disbelief.
"Talaga? Eh bakit niyo ko pinamigay? Bakit niyo ko kukunin sa taong walang ibang ginawa kundi mahalin ako, tanggapin ako ng walang alinlangan, naging matapang na alagaan ako na hinding hindi niyo kayang gawin?"
"Sabi niyo mahal niyo ko?! Pero ano 'to?! Bakit niyo ko kailangan pahirapan ng ganito?! Pagod na pagod na'ko!" Sigaw ko. Hinawakan namin ni Daddy Martin ang braso ko.
"Tama na Anak tara na" He said. Hindi na'ko nag salita at umalis na
Naging totoo si Daddy sa sinabi niya, tinulungan niya kami ni Mommy. Hindi niya kami pinabayaan. At paunti unti natatanggap ko na siya.
Napakunot ang noo ko ng makita ko ang isang pamilyar na sasakyan sa harapan ng bahay namin, bumaba ako ng sasakyan at binuksan ang gate para makapasok ang sasakyan ni Daddy sa bahay. Isasara ko na sana ang gate namin ng tawagin niya ako.
"Av-ery" Napairap ako.
"Umalis ka, wala dito si Heart" Sabi ko sa kanya. Alam ko kasi tinutulungan niya si Jaxon mag hanap.
"Hindi yun ang pinunta ko"
"Eh ano?" Mataray kong sabi sa kanya.
"Ca-n we talk?" Mahinahong sabi niya.
"At ano naman ang pag uusapan na'tin? Susumbatan mo ko? Sisihin mo ba ako ulit?" Umiling uling siya.
"Please le-" Lalapit na sana siya pero agad ko siyang pinigilan.
"Diyan ka lang! Wag ka lalapit!" Sigaw ko sa kanya.
"A-very"
"Hindi na kita kailangan... Kaya ko na ang sarili ko! Ayoko na sayo.. Hindi ko na kailangan ng isa pang duwag sa buhay ko" I said then left him.