—— Flashback ——
*Four Years Ago*
"Deans, are you really sure about this?" Ponggay asked her cousin as she helped her with her things.
"Mas sigurado pa ako sa sure Pongs." Diretsong sagot ni Deanna at nilagay ang kanyang mga bagahe sa kotse.
Alalang tumingin si Ponggay sa kanya na parang iiyak na. Hanggang ngayon kasi kitang-kita pa rin sa mga mata ni Deanna ang sakit na nararamdaman niya. Her eyes are swollen and her lips are pale.
Napabuntong-hininga na lang siya at tinawag si Mr. Ronald.
"Mr. Ronald, please make sure that someone will take care of the house because I'm sure that Ate Bea won't come back here." Bilin na Deanna sa kanya at tumango naman ang isa. "At siguraduhing ganyan pa rin yan kapag bumalik kami, kung sakali mang mangyari yun."
"I will Master Wong. Basta lagi niyo pong tatandaan na laban lang at matatapos din ang lahat." He cheered her up and raised his fist.
Pilit na napangiti si Deanna habang pinipigilan ang kanyang mga luha. Ayaw talaga niyang umalis pero magdudusa siya kung hindi siya gagalaw at kikilos.
Nagpaalam na sila atsaka dumiretso sa Wong's International Airport. Pinadaan sila sa private entrance para walang sinuman ang makakita sa kanilang dalawa dahil walang ibang sinabihan si Deanna tungkol sa pag-alis niya kundi si Ponggay at abg mga tauhan nila. Sumakay na sila sa private jet at dito nagpahinga.
"You did the right thing Wongskie. Siguro ngayon masakit pa sa loob mo na umalis pero kapag natapos na natin ang lahat, hindi ka magsisisi na ginawa mo to." Wika ni Ponggay na nagpakalma sa pinsan.
Deanna slowly showed a forced smile and held Ponggay's hand.
"I can trust you, right?" Tumango ang kaharap niya bilang sagot. "We only have each other and we'll end this, together."
=====
"Welcome back to New Zealand, CEO Wong." Bungad sa kanila ni Vanie.
Well as we know, she's now a manager on WIA in the PH and also in NZ. At isa rin siya sa mga nag-ayos para sa pag-alis ni Deanna.
Tumango lang si Deans sa kanya at dumiretso sa sasakyan na maghahatid sa kanila papunta sa kanilang bahay.
As usual, their house is as big as hell. Not literally a hell pero hindi mo lang ito matatawag na mansion. Maybe a palace.
Marami tao ang sumalubong sa kanila pagkapasok nila. The chief, maids, guards, gardeners, etc. pero walang sinabing niisang salita si Deanna para magpasalamat kaya halos lahat talaga ng tao dito ay takot sa kanya.
Nahihiyang ngumiti na lang si Ponggay dahil sa inakto ng kasama.
"I'm very sorry. She's not really in the mood but I know that she's thankful to all of you for doing this." Pagpapaalis niya ng kaba sa mga ito. They just bowed and smiled as a respect.
Anyways, pumunta si Deanna sa kwarto niya at walang emosyong inikot ang paningin. Napairap siya nang baguhin nila ang pagkakaayos ng gamit niya. She doesn't really want anyone to touch her things, even on her office. Hindi rin naman ganun kadami ang dala nilang bagahe dahil meron na sila gagamitin para sa pagtira nila ulit dito.
Sinuring maigi ni Deanna ang buong kwarto niya, knowing that Mr. Wong might put cameras to see her actions. Pero wala naman kaya medyo nakahinga na siya ng maluwag. But speaking of her father, napansin niyang wala ito sa bahay so pagkatapos niyang gawin ang kung ano-ano sa kanyang silid, bumaba siyang muli at naabutan niya lang si Ponggay na abala sa pakikipag-usap sa yaya nila.
"Where's dad?" Tanong nito dahilan para tumigil sila sa pagsasalita.
"Ah he's still on your company firm po at sa pagkakaalam ko, marami po siyang appointments for today." Sagot naman ni Manang Aida, isa sa mga matagal nang nagtatrabaho kina Mr. Wong.
"Mga anong oras ho siya makakauwi?" Deanna asked again.
"According to his driver, he will be at home by 9 or 10 pm." Manang Aida replied then Deanna just nodded to her.
Wala namang gagawin si Deanna kaya naisipan niyang libutin muna ang buong bahay. She went first to the kitchen even if she's not good at cooking, then to the theater room and she even checked the guest rooms. Sa laki ng bahay nila, napagod siya atsaka tumambay muna sa kanilang garden para umupo at magpahinga. She inhaled the fresh air, hearing the chirping of the birds. Lihim siyang napangiti kung gaano ka-kalmado ang lugar na ito.
"Sarap sa pakiramdam noh." Napalingon si Deanna doon sa nagsalita at nakita niya si Ponggay na umupo sa tabi niya.
"What do you mean?" Gulong tanong ni Deanna.
"Na malayo ka sa lahat ng mga problema mo sa buhay. Tahimik, walang gulo at payapa. Wala kang ibang iniisip kung hindi sarili mo lang." Sagot ng kanyang pinsan na nakatingin sa kawalan.
"As if ganun kadali lahat."
"Yun lang. Dahil sa mundong ginagalawan natin, it's really hard to do something when you are just thinking about for your own good." Tumigil sandali si Ponggay at tinignan si Deanna. "Now tell me, why did you came back here again?"
Naguguluhang tumingin naman ang isa sa kanya pero kahit nagtataka, sumagot siya ng diretso.
"It's because I want to end all of this, all of his shits. Hindi ko na kayang makita ang ibang tao na naloloko at hindi ko hahayaang mabuhay siya ng maayos hangga't hindi ko nabibigyan ng hustisya ang pagkamatay nila mom. I'm not blaming him Pongs. But the thing is, why didn't he do something about their death? Kahit isang balita man lang tungkol sa pagpapaimbestiga niya about dun, wala akong narinig. I don't know. Para bang wala siyang pakialam." Tears were forming on her eyes. Napasandal na lang din siya atsaka umiling.
"I can't also tell Deans. Hindi tayo pwedeng manisi kung wala tayong proof laban sa kanya."
"Kaya nga ako bumalik dito dahil gusto ko nang matapos ang lahat." Tumayo si Deanna at seryosong tumingin sa kasama. "Are you with me?"
Ponggay also stood up and smiled.
"Of course Wongskie, I got your back."
=====
Both of them are having their dinner when they suddenly heard the door opened. Pareho silang natigilan at hinintay makita kung sino ang bagong dating. Awtomatikong nagsalubong ang kilay ni Deanna nang makita ang kanyang ama na may kasamang babae. Tatayo na sana siya pero pinigilan ito ni Ponggay.
"Deanna, wag kang magpadalos-dalos sa mga ginagawa mo. Umupo ka dyan at hintayin mo siya na lumapit dito." Bulong ni Ponggay sa kanya.
Deanna tooks a deep sigh as formed her blank face and continues to eat.
"Wow! What do we have here huh?!" Mr. Dean approached them with a wide smile on his face. "I'm so glad that both of you are here now. It's been a long time din."
"I'm not glad seeing you again." Deanna whispered that made his father confusedly looked to her.
"What did you said Izabella?"
Makahulugang tumingin naman sa kanya si Ponggay na parang sinasabi niya na 'umayos-ka' look na agad namang naintindihan ng isa.
"Nothing, I am also glad to see you." Wala gana niyang sagot at nagpatuloy sa pagkain.
"Good to hear. Anyways, I want you to meet Nicki, my secretary."
"Hi Deanna." She seducingly offered her hand but Deanna didn't even gave her a little attention. Nahihiyang binawi ng babae ang kanyang kamay at pilit na ngumiti. "That's kinda rude tho."
Pinunasan ni Deanna ang kanyang bibig sabay tayo. "I'm done." Wika nito at mabilis siyang umakyat sa kanyang kwarto.
"I'm sorry Tito. Medyo pagod pa din po kasi siya sa byahe." Pagpapaumanhin ni Ponggay.
"I understand."
"Thank you po." Tumayo din siya at sinundan ang kanyang pinsan.
*Knock knock knock*
"Deans, open the door please." She waited for a few minutes until her counsin opens the door.
"Bakit?" Bagsak balikat na tanong nito.
"Halika nga." Pumasok si Ponggay habang hila-hila si Deanna. Then they both sat on the bed.
"You shouldn't acted like that." Ponggay told her.
"What do you mean?"
"Sana you acted neutral lang. Ganito kasi yan." Umayos ito ng upo at all ears on her naman si Deanna. "First thing you need to do is to get your father's trust again."
Kumunot ang noo ni Deanna sa sinabi nito.
"So ano? Kailangan kong makipagplastikan, ganun?"
"Yup. That's the only way to do though." Hindi makapaniwalang tumingin si Deanna sa kanya pero Ponggay has a point.
"Kung nahihirapan kang gawin yan, isipin mo na lang na para kina Tita ang gagawin mo. Oo sa una mahirap pero hindi ka magsisisi lalo na kapag nasanay ka."
Nanaig ang katahimikan sa pagitang ng dalawa hanggang sa napagpasyahan ni Ponggay na umalis.
"Matulog na tayo dahil alam kong gusto mong maikot ulit ang mga lugar dito." Pabirong sabi niya pero wala siyang narinig o nakitang kahit ano mang reaksyon ni Deanna.
She just formed a smile and bid her goodnight.
Napailing na lang si Deanna at ginawa ang kanyang night routine. Halos isang oras din siyang nakahiga at nakatingin sa kisame habang nag-iisip ng kanyang mga plano.
"Is this the right thing to do?" She murmured.
"I know that I'm gonna face a lot of consequences if I did this but for the sake of mom and my siblings, I'll do everything."
She sighed as a tear escaped from her left eye.
"Kahit na buhay ko pa ang magiging kapalit."
=====
"Where are you going?" Deanna stopped as she heard her father's voice.
Lumingon siya dito suot ang blangko niyang mukha.
"Somewhere." She shortly replied and was about to go but Mr. Dean stopped her again.
"Stop right there, darling. You're coming with me."
Takang tumingin naman si Deanna sa kanya.
"Saan naman tayo pupunta?"
"Company." Hindi na nakapasagot muli si Deanna dahil mabilis na nakalabas ang kanyang ama atsaka pumasok sa kotse.
Deanna just shook her head and called her cousin. Mukhang nagets naman agad ni Ponggay ang nangyayari kaya sumunod din agad ito sa kanya.
Tahimik lang ang naging byahe nila hanggang sa makarating sila sa firm. Maraming tao ang bumungad sa kanila ng makapasok sila dito.
"Wow—is that his daughter?"
"Good morning CEO Wong."
"And also the CEO of WTV Philippines."
Deanna didn't even gave them a look and just followed his father. Habang paakyat sila, nabanggit ni Mr. Wong na may meeting sila sa conference room pero kasama sina Deanna.
"Bakit pati kami?" Kunot-noong tanong niya.
"Malalaman mo mamaya hija. Just wait for it." Patagong ngumisi ang kanyang ama tsaka lumabas ng elevator.
Sabay sabay na tumayo ang mga board members at binati sila.
"Good morning CEO Dean Wong and CEO Deanna Wong." They greeted in unison.
"We are so glad to see you again here Ms. Wong and also to Ms. Gaston." Pilit na ngumiti lang ang dalawa sa vice president ng kumpanya.
Hindi rin nagtagal ay nagsimula na ang nasabing meeting. Deanna was just staring outside when her dad noticed that she isn't paying attention to the meeting. Agad itong sumenyas sa isa sa mga board members at nagtanong na nakapagbalik kay Deanna sa realidad.
"Since Ms. Deanna Wong is back, the board members and also CEO Wong decided to make her the new COO of the main firm of Wong's Travelamo Visight." Pumalakpak ang mga ito pero nanatiling naguguluhan sina Deanna at Ponggay.
"So all we need to know is my daughter's decision." Tumayo si Mr. Wong at lahat sila ay naghihintay sa isasagot ng kanyang anak. "Are you going to accept this new job?"
"Uh..." Tumingin si Deanna kay Ponggay pero hindi rin nito alam ang gagawin.
Deanna needs to stay here for years if she's going to accept this offer. Ang plano niya lang ay wala sa isang taon ang pagstay niya dito pero mukhang hindi ito mangyayari. Pero pwede itong maging daan para makuha ang tiwala ng daddy niya.
"I'll..."
She sighed.
"Okay, I'll be the new COO of this company."
——————————
hi! it's good to be back :)