The Sparks of Our Stars (Vars...

De kotarou-

52.6K 2.3K 156

VARSITY BOYS SERIES #1: THE SPARKS OF OUR STARS Content Warning: The Varsity Boys Series features a BL (Boys... Mais

VARSITY BOYS SERIES #1: THE SPARKS OF OUR STARS
Chapter 01
Chapter 02
Chapter 03
Chapter 04
Chapter 05
Chapter 06
Chapter 07
Chapter 08
Chapter 09
Chapter 10
Chapter 11
Chapter 12
Chapter 13
Chapter 14
Chapter 15
Chapter 16
Chapter 17
Chapter 18
Chapter 19
Chapter 20
Chapter 21
Chapter 22
Chapter 23
Chapter 24
Chapter 25
Chapter 26
Chapter 27
Chapter 28
Chapter 29
Chapter 30
Chapter 31
Chapter 32
Chapter 33
Chapter 34
Chapter 35
Chapter 36
Chapter 37
Chapter 38
Chapter 39
Chapter 40
TSOS: PLAYLIST
VARSITY BOYS SERIES 2: THE LOVE ENCOUNTER

Epilogue

1.4K 59 16
De kotarou-

The Sparks of Our Stars

Epilogue



"Felix! May naghahanap sa 'yo!"

Sigaw ni Coach. Inihagis ko kay Michael ang bola at lumabas ng court.



Kumunot ang noo ko nang makita si Dad. Anong ginagawa niya rito?



"Dad? Uh, what are you doing here?"



Tanong ko kay Daddy nang malapitan ko siya.



"Paying you a visit? Bawal ba?" Nakangisi niyang sagot.



Nagpaalam ako kay Coach na lalabas muna saglit. Nag punta kami sa isang bench upang duon makapag usap.



"How's mom and Jean?" I asked. I suddenly feel guilty for not calling them these past few days.



Busy kasi sa practice at hindi ako maka tiyempo ng maayos dahil sa time difference.



"They are doing fine, don't worry about them. How about you? How are you?"



"I'm doing great here dad." Maikling tugon ko.



Tumango siya. "How's Ryu?" Yeah, he knows that Ryu and I are together now. I told him the last time I call.



"He's fine. We're happy." Sagot ko.



Napangiti ako nang wala sa sarili nang pumasok sa isipan ko si Ryu.



This preparation for tournament is fucking exhausting. I'm so lucky because I have someone like Ryu, who became my source of strength and my rest.



Just seeing his beautiful smile makes me stronger and wanted to be the best. Damn! I am so fucking in love with that guy and I like it! I really do!



"I'm glad to hear that..." Sabi ni Dad.





Kumunot ang aking noo dahil sa mababang tono ng kaniyang boses. Saliwa ang tono ng kaniyang boses sa nais iparating ng kaniyang sinabi.



"Dad? What exactly the reason why you're here?" Hindi ko napigilang itanong.





Narinig ko ang kaniyang pagbuntong hininga.



"Honestly, I am here to ask you one more time if your decision in staying here is final. Alam mo anak, wala akong maipapamana sa iyo, gaya ng lolo mo. Kaya hindi ko maiwasang manghinayang sa laki ng itinataya mo sa pagmamahal na ito." Sabi niya.



Huminga ako ng malalim. Sinasabi ko na nga ba, nandito siya para kumbinsihin akong bumalik.



"Dad, I already told you my decision is final. I don't need any of those fortune. Kontento na ako sa bagay na meron ako..."





"...isa pa, kaya kong pagtrabahuhan ang mga bagay na gugustuhin ko. So please, let me live my life the way I wanted it to be. I am not leaving, this is where my home now." I told him.





Tipid siyang ngumiti at tinapik ako sa aking balikat.



"If that's what you want. Good luck."



Maybe, para sa iba katangahan ang ginagawa kong pagtalikod sa maranyang buhay na nakalaan para sa akin kapalit ng pag-mamahal. Pero para sa akin ay iyon na ang pinaka tamang bagay na nagawa ko sa buhay ko.



Yung maranyang buhay, kaya kong makuha iyon kahit wala ang yamang iniwan sa akin ng Lolo ko. Pero ang pagmamahal na ito, yung meron kami ni Ryu ngayon, hindi ko na mahahanap pa ito sa kahit kanino.



I tried to like somebody before but I failed. Tanging kay Ryu ko lang natagpuan lahat ng bagay ng hinahanap ko. Kung kayat wala na akong balak pang bitawan siya.



"What's wrong?"



Nag-aalala kong tanong kay Ryu nang salubungin niya ako ng mahigpit na yakap at pag-iyak.



Kinabahan ako dahil ang pinaka ayaw kong bagay sa lahat ang makita siyang umiyak.



Noong araw na nakita ko siyang umiiyak dahil sa ginawang paghalik sa akin ni Giselle ay labis akong nasaktan.



Bawat luhang pumapatak sa mula sa kaniyang mga mata, parang asidong tumutunaw sa aking puso.



Umiling siya. He told me that he just miss me. Napangiti nalang ako. Ryu is not really expressive when it comes to his feelings. Noon, pakiramdam ko ay nahihiya pa rin siya na ilabas yung nararamdaman niya.





Pakiramdam ko ay hindi siya komportable. Kaya naman ginawa ko ang lahat to make him comfortable with me. Lately, I noticed that his improving in showing his affection and emotions. Nagiging clingy na rin siya, something that I really like.



Gusto ko iyong lagi siyang nakadikit sa akin. Gusto ko iyong lagi niya akong tinitext at tinatawagan. Gusto ko iyong ganon. Kaya sa mga little improvements niya ngayon ay sobrang saya ko.





Nakakainis lamang at nahahati ang oras ko dahil sa training. Lately halos late na ako nakakauwi at hindi ko na rin siya nasusundo. Naguilty tuloy ako kaya naman pinangako ko sa kaniya na after this tournament ay lalabas kami.



Sa mga nagdaang araw, may napansin rin ako kay Ryu. Madalas ay tulala siya at parang ang lalim ng iniisip. Alam kong may bumabagabag sa kaniya at gusto ko siyang tanungin about duon ngunit nag aalangan ako.



Gusto kong siya mismo ang magsabi sa akin. Pakiramdam ko ay naghahanap lamang siya pagkakataon kaya naman hinayaan ko lamang.



"Jasper."



Bahagya akong nagulat nang makita ko si Kuya Ryve sa labas ng building namin.



"Kuya Ryve, uh may kailangan kaba?"



Tanong ko sa kaniya.



Inaya niya ako sa isang coffee shop sa labas ng University at gusto daw niya ako makausap.



Noong unang pagkakakilala k okay Kuya Ryve ay talagang nakaramdam ako ng takot.



-Flashback-



Naalimpungatan ako sa pagkakatulog at pagmulat ko ng mga mata ko ay wala na si Ryu sa tabi ko.



"Ikaw ba si Jasper?"



Isang seryoso at malamig na boses ang narinig ko kaya naman mabilis akong napabangot.



Nakita ko ang isang lalaki na kahawig ni Ryu na nakaupo sa upuan ng study table ng boyfriend ko. Naka pamulsa ang kaniyang mga kamay at diretsong naka tingin sa akin.



"Uh, o-oo ako nga." Sagot ko.





Tinitigan ako nito ng matagal na nagbigay ng kaunting kaba sa akin. Marahil ay ito si Kuya Ryve ni Ryu.



"Ikaw yung boyfriend ng kapatid ko, tama ba?"



Tanong pa nito.



Tumango ako.



"Oo. I'm Jasper Felix." Pagpapakilala ko.



Tumango naman siya.



"Ryve. Kuya ni Ryu..." Pagpapakilala niya. "...Ryu and I haven't talked about this. Hindi pa niya sinasabi sa akin ang tungkol sa inyo. Though, I am not against with his gender preference, but I am not yet approving him having a boyfriend." Diretsong sabi ni Ryve.



Napalunok naman ako dahil sa seryosong boses nito.



Tumayo ako at bahagyang yumuko.



"Seryoso ako kay Ryu. Mahal ko siya matagal na at handa akong patunayan iyon." Diretso ko ring sagot sa kaniya.





Nakita kong tumaas ang kilay niya.



"Oh? Hmm. Okay, then prove it. But I am warning you Felix, if Ryu shred tears because of you, I will beat the shit out of you." Pagbabanta niya.



Tumango ako.



"I will never make him cry." Puno ng determinasyon kong sabi.



-End of Flashback-



"How's you and my brother's relationship going?" Panimula nitong tanong.



Medyo nakaramdam ako ng kaba. Shit! Nagsumbong ba si Ryu tungkol sa nangyari noong nakaraan?



"Uh, we're good." Mikli kong tugon.



Tumango naman ito.





"Mabuti. I was just worried about Ryu. Alam mo na, he's never been into romantic relationship ever. You and all this romantic stuff, is new to him. He's still naïve and innocent and I just kinda worried that he might get hurt or he might hurt you."





"Katulad nang ipinangako ko sa iyo at sa kina Tita at Tito, hinding hindi ko sasaktan si Ryu." I felt a little guilty, dahil pakiramdam ko ay nabali ko na ang pangakong iyon noong nakaraan.





"Huwag ka muna magsalita ng tapos, Jasper. Ang isang relasyon, parang maliit na bangka iyan sa simula. Isang maliit na bangka sa malawak na karagatan."



"Minsan, payapa ang alon, at parang ang sarap tawirin. You know, happy and sweet moments, the, I love yous' and good mornings and such. And then after, a storming coming. Malakas na hampas ng alon ng dagat na saliwa sa direksiyon na gusto niyong puntahan."





Kahit nalilito ako ay nanatili akong nakikinig sa kaniya.





"Hindi maiiwasan na may puntong tataob ang bangka kahit anong pilit niyong ayusin ang lahat. And in that moment, makakagawa tayo ng mga dasisyon na pwedeng makasakit sa mga taong mahal natin."





Lasa ko ang pait sa bawat salitang kaniyang binibitawan.





"I understand. But I promised I won't let Ryu hurt. Hindi ako gagawa ng desisyon na pwedeng makasakit sa kaniya."





Determinado kong sagot.





Tipid siyang ngumiti.



"What if, si Ryu ang gumawa ng desisyong makakasakit sa iyo? What will you do?"





Napalunok ako sa naging tanong ni Kuya Ryve. Parang biglang nagulo ang buong sistema ko.



Ano nga bang gagawin ko?



Hindi ko alam.



Mahal na mahal ko si Ryu na sobrang nakakamanhid na.



Pakiramdam ko kahit anong gawin niya sa akin, papatawarin ko siya. Huwag lang siyang mawala sa akin.



Am I still being rational? Well who cares? Isn't this how love works?



Hindi ko alam pero sa tingin ko kahit anong gawin ni Ryu, kahit saktan pa niya ako, I still love him. Papatawarin ko siya kahit isang daang beses pa.





"I am just telling some possibilities, Jasper-"



"I will still love him. I don't care whatever he do."



Pagputol k okay Kuya Ryve.



Napa-awang ang kaniyang bibig at napatango.



"O-okay...thanks. For loving him."



Iyon lamang ang huling mga salitang binitawan ni Kuya Ryve at nagpaalam na ito.



Pagkaalis niya ay duon ako binagabag ng mga kaniyang sinabi.



I meant what I sad. I will still love Ryu whatever he do. Kaya kong tanggapin lahat ng sakit na ibibigay sa akin ni Ryu, if that what it cost to love him. But still, hindi ko maiwasang isipin ang mga sinabi ki Kuya Ryve.



Sinubukan kong alisin ang lahat ng iyon at magfocus sa tournament. Ayokong maapektuhan ng mga personal na bagay ang paglalaro dahil ayokong sayangin ang oras na binuhos ng bawat teammates ko.





Sa tuwing gabi na magkatabi kami ni Ryu matulog, wala akong ibang ginawa kundi ang pagmasdan lamang siya.



I have this habit of watch him while sleeping ever since we sleep together. God! I never get tired of looking this angelic and peaceful face of him.



Pakiramdam ko sa tuwing tititigan ko siya, nawawala lahat ng gumugulo sa isipan ko at lahat ng pagod ko.



Natapos na ang tournament and we won. Medyo nairita lang ako nang makita kong magkausap sina Ryu at Kyo sa victory party ng team.



Yeah I know, ang toxic ng dating ko na makaramdam ng selos sa kanila ng bestfriend niya pero hindi ko maiwasan.



Tangna! May gusto sa kaniya iyon at mukhang napaka seryoso ng usapan nila dahil sobrang lapit pa nila sa isa't isa at parang nagbubulungan pa.





Akala ko naka move on na si Kyo kay Ryu. Nakita ko siya isang beses after practice na kasama yung kaibigan ni Michael na Bio student.



"Putcha! Tanga talaga!"



Speaking of which! It's him! Iyong kaibigan ni Michael na Bio student na nakita kong kasama ni Kyo last time.



Nasa harapan ko lang pala siya at mukhang nakita rin niya ang dalawang magkausap.



Nang humarap siya sa akin ay medyo nagulat pa siya. Ngunit nawala rin iyon at napailing nalang siya at umalis.



Hindi ko nalamang iyon pinansin at ibinalik ang tingin sa dalawa. Ayoko pa sanang puntahan sila dahil alam kong ngayon nalang din ulit sila nagka-usap ng ganito ngunit hindi ko na kaya.



Nang makalapit ako ay sakto namag umalis si Kyo. Tinanguan lamang ako nito na akin rin ginatihan ng tango. We're civil. I think?



"Parang ang seryoso ng usapan niyo ah."



I wanted to be sound casual but I can't help it. Hindi ko maitago ang iritasyon ko.



"Hindi naman."



Tipid niyang sagot.



Napansin ko ang hawak niyang medal. It was Kyo's MVP medal. He gave it to him. Mas lalo akong nakaramdam ng iritasyon.



"He gave you his medal? Why?"



Pagpuna ko roon.



"Pangako niya to matagal na."

Napaismid nalang ako sa narinig ko. The fuck! Pakiramdam ko naapakan ego ko. Tsk.



I heard him chuckled and pinch my cheeks.



"Huwag kana nga mag-issue 'dyan at kumain ka nalang!"





He said. I just heave a sigh and eat with him. I'm jealous, but I don't want to spoil the moment we have.



After the victory celebration, Ryu still busy because of the approaching lantern fest of the University. Mabuti nalang at kahit papaano ay maluwag na ang schedule kaya nasasamahan ko na siya. Wala na rin naman ako halos mga klase.



One night, after I took a shower I hurriedly back into his unit because we are planning to watch a Marvel movie tonight. But when I get into his unit, I found him sleeping already in his mini sofa.



I walked towards him carefully so I couldn't wake him up. I know he's so exhausted because of the ongoing lantern making contest this week.



"Dang it! How can you be this so mesmerizing, even when you're asleep?" I softly asked while looking at his peaceful face.



I reach his face and carefully caressed it. He open his eyes halfway.



"You're back." Mahina niyang sabi. He cupped my face in his hands and squeeze it lightly. I chuckled.

"Yeah, and you're already sleeping, baby." I said.



He laughed softly. My heart flatter as I heard him laugh. Dang it! I am so fucking obsessed with him. Every little thing he did, my fucking heart won't stop beating like crazy.



"Sorry. I will get up now so we could watch the movie already-"



I cut him off by kissing his soft addicting lips. I feel him being stunned because of that kiss. So I took that moment to savor on his lips. Fuck! I will never get tired of kissing these lips ever!

Tinapos ko lamang ang halik nang kapusin ako ng hiningan. Fuck oxygen!



"No that's okay. You should have to sleep, you're tired and you need to rest." I said between my heavy sigh.



I smiled at him and immediately took him off of the sofa and carry him into my arms. Bridal style.



"Oh my god, Jasper! Put me down!"





He said. I just laughed and kissed him again.



"Hold tight baby, I don't want you to fall in the floor." I said.





He immediately wrapped his hands around my neck. His face is turning red. Ah he's so cute! My boyfriend is so fucking cute! If he wasn't stop being cute like this, I swear I would have might broke my promise to his brother not to touch him until we graduate!



I walk towards his bedroom while carefully carrying him into my arms.



I placed him into the bed very slowly while still looking at his eyes intensely.



Sweet heaven! If he don't stop looking at me like this I would completely lose my control.





"Sleep now, you need it." I kissed him in the lips, then in his checks, then in the tip of his nose and his forehead like I always do before he sleep.



"You sure you don't want to watch movie?" He asked.

I slimed and nod my head. "Yeah. Go, sleep now...before I lose my self-control." I answered. I lowered my voice in the last sentence because he might think I am being a fucking horny here!



He frowned. "What?"





I shook my head awkwardly scratch the side of my nose. "Nothing. Matulog kana. I'll be back." Sabi ko sa kaniya. Tumango naman siya at saka na pumikit para matulog.



I went outside to clear up my mind from all of that thoughts and to lock the door. After I a sort while I comeback inside and lay down next to him.



I kissed his right temple before I wrapped my hands around him to hug him.



"I love you." I softly whispered into his ears.

We celebrated the lantern fest together. It was really one of my best moment in life.



After the lantern fest celebration we went straight to our camping beach trip.



We spent days and night alone together. Chasing each other in the seashore, eating some fresh sea foods, and spending nights in the beach watching the stars above.



If it wasn't too much to ask, I want us to stay like that forever. I want to stay close with him, spend the whole day holding his hands and watching him.



It was perfect...or so I just thought.



"T-this...this relationship...tapusin na natin ito."

Those words, I feel like it was a bomb exploded into my ears. Pakiramdam ko sa mga sandaling iyon, gumuho ang perpektong mundo na aking ginawa kasama si Ryu.



I convinced him not to breakup with me but nothing I can do to change his mind. I cried in front of him. I pleaded and even lowered myself in front of him. But he refused.



His decision is final and it breaks me. I breaks me into a million pieces.



How can he be that so cruel? Bakit kailangan niyang iparamdam sa akin na sobra niya akong mahal kung ganon niya rin ako kadaling bitawan?

I give up everything for him...I fight for this chance...and he just ask me to leave and forget about him?



FUCK! How the hell can I forget him if he's already took over everything in me. My heart, my soul, my whole system revolves around him already!



I want to get mad at him. Gusto ko siyang sigawan. Gusto ko siyang sumabatan pero wala akong lakas. Wala rin akong karapatan dahil lahat ng sakripisyong ginawa ko ay hindi naman niya hiningi sa akin.

Masyado ko siyang mahal at kahit sobrang sakit ng ginawa niya, hindi ko magawang magalit sa kaniya.

Katulad ng sinabi ko noon, marahil katangahan na ito pero anong magagawa ko? Mahal ko si Ryu at wala ng ibang mahalaga sa akin kundi siya.



I followed him, nang umuwi sila ni Kyo sa probinsya nila. I secretly watched him. Gusto ko siyang lapitan, gustong gusto ko siyang puntahan ngunit pingilan ako ni Kuya Ryve.



Yeah, Kuya Ryve found me in front of their house, soaking wet because of the rain that night. He brought me in Kyo's house and asked his parents if I could stay in there for a while.



"You look like a mess, Felix."



Sabi sa akin ni Captain nang abutan niya ako ng towel.



"Thanks cap." Walang gana kong sabi saka nagtungo sa kaniyang CR para makapag palit.



Nang matapos ako ay kinausap ako nanduon pa rin si Kuya Ryve.

"I know what happened. Gusto kong humingi ng tawad sa nagawa ni Ryu." Panimula nito.



Umiling ako.



"Kuya Ryve, nakikiusap ako please, kausapin mo si Ryu para sa akin. Convince him, na bawiin ang naging desisyon niya."



I desperately pleaded on him.

Huminga siya ng malalim at tinapik ako sa balikat.



"I want to help you but I'm sorry, I can't do that. Mahal ka rin ni Ryu and this is his way to show you how he loves you. Kung kaya mong isakripisyo lahat ng meron ka para sa kaniya, kaya rin niyang isakripisyo ang puso niya at sariling kaligayahan para sayo. Please, understand him. He's did this for your own good." Sabi niya bago ako iniwan sa mag isa sa loob ng silid ni Kyo.

Wala akong ibang nagawa kundi masaktan. Pakiramdam ko nawawalan ako ng lakas sa bawat sandaling lumilipas na hindi kami nagkakaayos ni Ryu.



That night, Kyo also told me that Ryu has already planned this before we go in our beach camping trip.



Pakiramdam ko ay napagkaisahan ako. Lahat sila alam na may balak ng makipaghiwalay sa akin si Ryu ngunit ni isa walang nagsabi sa akin.



Tangina!



Umuwi ako ng manila later that night and spent days and night drinking into my apartment. Fuck! Wala akong ibang gustong gawin kundi ang matanggal ang sakit na ito.



Nagbabakasakali na sa bawat lagok ko ng alak ay mamanhid ang puso ko at mawala ang lahat ng sakit.



I am a mess. A fucking mess!



Days had passed, Ryu's dad visited me to talk.



"I'm sorry for what happened to you and Ryu. Alam kong labis kang nasaktan ng anak ko."



Malungkot ang boses nito sabi.

Wala akong imik na tinunga ang bote ng alak na nasa aking harapan.



"I love him so much sir. Pero bakit siya, sobrang bilis niya akong bitawan?"

I asked almost crying. Fucking tears!

"Because Ryu loves you too and he's not selfish." Sagot niyo.



Bumuga siya ng malalim na hininga.



"Hindi sa kinakampihan ko si Ryu, hijo ngunit huwag mo sanang isipin na hindi ka niya mahal dahil sa ginawa niya sayo." Sabi nito.



I remained silent.



"Ryu is not selfish kid, simula pa noon. Mas pipiliin niyang siya ang umiyak, kaysa makasakit siya ng iba. Kung makikita mo siya ngayon, pareho lang kayong nasasaktan. Every night, lagi ko siyang naririnig na umiiyak sa kaniyang kwarto at bilang ama niya sobra akong nasasaktan."





"Then, bakit kailangan niyang pahirapan kaming dalawa?"



I asked.



"Dahil katulad ng sinabi ko kanina, hindi siya maramot. Hindi niya hahayaang mawala sayo ang magandang kinabukasan mo nang siya ang dahilan. He cannot live at peace, kapag nangyari iyon." Sagot niya.



Bumuga ako ng hangin at muling tinunga ang alak.



"Wala akong pakialam sa yaman na iyon. I don't need it. He's the future I want, he is everything that I need."



Hindi ko na napigilan ang aking pagtulo ng luha ko. Inihilamos ko ang aking mga palad sa aking mukha at marahas na bumuga ng hangin.



"He... is the dream... that I always pray for...sir. Gusto... kong... a-abutin ang lahat ng ...pangarap ko kasama siya... dahil siya ang lakas ko. But now....I don't know how to continue...I don't know where to start..."



Naramdaman ko ang pagtapik nito sa aking balikat.



"Then do what he want to you to do."



I looked at him.



"Your dream is sweat, but it's too idealistic, Jasper. In reality, hindi iyon madaling gawin. Ryu has his own dream too. Pareho kayong nasa simula palang ng pagbuo ng sarili niyong mga buhay at pagtupad sa sarili niyong mga pangarap."



"Magkaiba kayo ng pangarap, which means, magkaibang daan ang tatahakin niyo. You cannot reach the two different end by taking the same path. Kung ipipilit niyo, Malaki ang tyansang pareho kayong mapagod na dalawa, at sa huli pareho kayong sumuko."





"That is why I am advising you to build yourself up first. Unahin mo muna yung personal na responsibilidad niyo sa mga sarili niyo bago ang responsibildad ninyo sa isa't isa. Use that as a chance to find what you really want, to explore the other side of life and to meet new people."



He smiled at me.



"I am fan of destiny, Jasper. At naniniwala ako, na kung kayo talaga ni Ryu sa huli, no matter what happened, you will ended up together. Because true love always finds its way back home."



I reflected on those words I heard from his father. Kaya ko ba talagang makipag sugal muli sa tadhana? Sa panahon? Sa pagkaktaon?



Paano kung sa loob ng mga panahong wala ako, may makilala si Ryu, or worst mainlove siya kay Kyo? Anong gagawin ko?





Sobrang dami kong dilemma na iniisip bago ako nag desisyong sundin ang gustong mangyari ni Ryu. Babalik ako sa US but before that I need to secure something.

Bumalik ako sa probinsay nila at nakipag kita kay Kyo. I told him my decision and asked him a favor.

"Is that final?" He asked.

I nod.



"Yeah. Wala na rin naman akong ibang magagawa." Sagot ko.



"That's good. At least kahit papaano, alam kong magiging panatag si Ryu kapag nalaman niya ang desisyon mo."



"Can I ask you a favor?"



"Uh, sure. Ano ba 'yon?"



"Please, take care of him for me for a while. Help him to go through his dark days I am not physically here. Make sure he eats, make sure he laugh, make sure that he will be happy every day. I know, I am in no position to ask you this, but please can you do it for me?"



He look at me frowning.



"Para ka namang mamatay. But of course I'll do it even without you asking me." Sagot niya.

Tumango ako.

"Thanks Cap."



Sabi ko saka na nagpaalam para umalis.



"Hey Felix, I forgot to ask something." Tumigil ako pagkatawag niya sa akin.

"What if he fall in love with me by then?" He's face is serious. Medyo nakaramdam ako ng kaunting alinlangan at kaba.



"You can try, but I don't think that'll happen. You didn't make him fall for you, before I doubt you can do it today." I answered and smirk.



Sumimangot siya at umiling.



"Fuck you." He mouthed as he raised his middle finger on me.



I just laughed and left him.



Dumiretso ako sa bahay nina Ryu para magpaalam. I personally bid my goodbye to his Mother as I handed her my personal things I will left for Ryu.



"Thank you for, accepting me Ma'am."



"Hijo, magiingat ka okay? Balikan mo si Ryu."



"I will. I always will."



Umalis na ako kaagad at sumakay sa kotse. I called Ryu to bid my goodbye.



I don't want to face him because I know, the moment I saw his face I might change my mind and just ask him to let me stay in here.



The moment I heard his voice, my heart beat like a crazy animal again. Oh god I missed him so much!

I want to see him. I want to hug him. I want to kiss him. I want to be with him...but I stopped myself.

Just wait for me.

I will comeback.

Sa loob ng limang taon, I tried everything para hindi maputol ang komunikasyon namin ni Ryu.



Fuck this kind of relationship setup is fucking hard. Nasa magkabila pa kami ng panig ng mundo at ang kalaban namin ay ang magkaibang oras.



There are times na sobrang busy namin pareho sa trabaho na halos magkasalisi kami sa pagtawag.



Every time na hindi ko siya nakakausap sobra akong nafufrustrate. Hindi ko alam anong nangyayari sa kaniya o kung sino kausap niya.



It's fucking annoying and frustrating!



But I can't do anything about it. I need to endure it. Kaunting taon nalang...kaunting oras nalang.



"Good news, our company acquiring Rivero Construction Firm that is based in the Philippines, as part of the company's expansion plan."



Napatingin ako kay Papa nang magsalita siya. Hindi ko alam na may plano silang mag expand sa Pilipinas ang kompanya.



Ang tanging alam ko lang ay may expansion plan na mangyayari kaya busy ang lahat. Isang rason kung bakit halos hindi ko na makausap si Ryu.



"Really?" I asked, excitement is evident in my voice.



"Yup. I asked your Uncle Peter to make you as our representative and he approved. You're flying back into the Philippines."



Agad kong niyakap si dad dahil sa sobrang saya. Kaagad rin akong nagpunta kay Uncle Peter para magpasalamat.



Naabutan ko roon ang pinsan kong si Presly.



"Dad you should have chose me. I am much capable to represent our company than Jasper!"



Ito ang naabutan ko sa opisina ni Uncle Peter. Masamang tingin ang ipinukol sa akin ni Presly nang magkita kami bago ito padabog na umalis.



"I'm sorry, you have to witness that, hijo. Uh, what do you need?"



"I just came to say thank you for approving me to represent our company."



Sabi ko.



"Don't mentioned it. I believed in your ability, Jasper and I know, you've been waiting to comeback for a long time now." Sabi nito.



"Yeah. Again thank you. I promised, I will get the Rivero." I assure him na makukuha namin ang Rivero Construction Firm.



Kaagad kong inayos ang mga kailangan ko bago para makabalik na sa medaling panahon.



"Take care, Jasper. And please take Ryu, when you come back. I want to meet him already."



My mom said. I just smiled at her at tumango.



"I will."



Walang pagsidlan ang saying nadarama ko buong biyahe pauwi ng Pilipinas, pauwi sa taong mahal ko.



I contacted Kyo, right after I landed in the country. I asked him not to tell Ryu immediately.





Masyadong demanding ang pakikipag usap sa mga Rivero Construction Firm at gusto ko muna matapos ito bago siya harapin.



Ngunit gayon pa man I always make sure na makita si Ryu. Sumasaglit akong puntahan siya kahit nasa malayo lang.



Finally nang mapapirma ko ng acquisition contract ang Rivero ay inasikaso ko ang pagkikita kay Ryu.



I asked his supervisor which happened to be my dad's friend, na pagtakin siya ng leave.



Hindi ko inaasahan na sa beach kung saan kami nag caming four years ago siya pupunta. I just followed him there. I checked in the room next to him and followed him everywhere he go.



"So all this time you were with me?"



He asked after I told him that I've been following him since last week.



I just chuckled.



"Yeah. I've been following you around like a stalker." I answered.



"Geez that's creepy!" he said.



"Am I creeping you?" I asked.



He rolled his eyes.



"Yeah. But could have just come to me rather than following me around like that. You don't know how frustrated I am because I couldn't reach you. I thought you—don't love me anymore."

I caress his face and wipe the tears on his eyes.



"I'm sorry. I din't mean to make you feel that way. I just wanted to settle everything first so we can have our alone time together." I said.



I smiled and kissed his fore head.



"Enough crying, love. I'm already here and I promise hindi na tayo maghihiwalay ulit." Sabi ko.



I cupped his face and kiss him passionately.



"I can't thank God enough for giving me the chance to hold a beautiful treasure like you. I love you so much." I kissed his for head and wrapped my hands around him to hug him.



I would never let him go again this time. This is the story of our love guided by stars.



I am Jasper Felix, and I vowed into the billion of stars in the galaxy, to hold and to treasure Ryu Perez, with all of my life.



The End. 

Continue lendo

Você também vai gostar

18.6K 1.1K 33
[HELLO! LET ME REMIND YOU THAT THIS STORY CONTAINS BOYS LOVE (stories/relationships between male characters) SO THIS STORY ISN'T FOR YOU TO READ IF Y...
2K 237 11
Arcoíris Series 2: Still Into You • BxB Wala naman talaga siyang pakielam sa pisteng pag-ibig na yan. Gusto niya lang mag-aral ng mabuti para sa kina...
120K 5.6K 44
Rival Series 3 -Completed- Book cover by: Rosehipstea