Jema's POV
Papasok na ako ng bahay nang may tumigil na sasakyan sa harap ng bahay. Taka akong tumigil at lumingon.
"Jema."
"Oh Bea anong meron? Gabi na ah." Sabi ko atsaka tinignan kung sino ang kasama niya. She's still with Jho.
Siguro katatapos lang nilang tignan ang firm sa Bulacan kaya napagabi na ang uwi nila.
"You need to come with me." Seryoso niyang wika. "You have to know the truth."
=====
"Saan tayo papunta? B-Bea, I don't know this place." Kabado kong saad nang mapansing mas napapalayo kami sa syudad.
Nagstop kami sa isang—bar? Ano namang gagawin namin dito? Oo umiinom ako pero kapag may okasyon lang at hindi ako pwedeng uminom ngayon dahil may trabaho pa ako bukas. I can't just make myself drunk. I have my responsibilities.
Tinanong ko ulit siya pero hindi niya ako sinagot ngunit binigyan niya ako ng seryosong mukha na nagsasabing 'makikita-mo-mamaya' look.
I read the name of the bar.
"Hyde Nights Ground?" Cool name, not bad.
Napangiwi ako nang sumalubong samin ang napakalakas at napakaraming tao. Ang layo ng lugar na ito pero ang dami pa ring pumupunta dito.
Umakyat kami sa parang VIP area at nagstop sa harap ng isang elevator. Tinignan ako ni Jho at pilit na ngumiti.
Problema nito?
Pumasok kami dito atsaka pinindot ni Bea ang underground. My jaw literally dropped when we reached the underground base of this bar. I've never seen a bar like this before. Sobrang laki niya, maganda ang interior, p-pero bakit may r-ring sa gitna? At parang may naglalaban? Ano to, pinagpupustahan nila? Illegal yun ah.
Bigla na lang hinablot ni Bea ang kamay ko at hinatak papalapit sa ring. Inis ko naman siyang tinignan.
Masakit yun ah!
She looked at me. "See for yourself." atsaka tumingin sa ring.
Dahan-dahan akong tumingin doon at pinanood kung paano talunin ng babae? Yung kalaban niya. Natigilan ako nang makita kung paano naging pula ang kanyang mata at kung paano niya inalabas ang pangil niya.
What the—
"AAAAHHHHHH!" Sigaw ng lalaking ngayo'y nakapikit na at walang malay.
"Bei, let's get out of this place." I told her but she gave me a blank reaction again. "Putangina naman! Ano bang nangyayari—"
"AND DW IS STILL UNBEATABLE! HERE'S OUR CHAMPION!"
DW?
"Do you want to know what's the meaning of DW?" Tanong ni Bea na nakangisi na.
"Deanna Wong."
×××××
Deanna happily roamed her eyes around the ground but her smile fades when she saw a familiar girl.
"J-Jema." She whispered as she also saw her wiped a tear.
Mabilis na tumakbo palayo si Jema. Agad namang bumaba ng ring si Deanna atsaka siya hinabol at masama niyang tinignan si Bea nang makita niya ito pero ngisihan lang siya ng isa. Takang sumunod si Ponggay sa kanya at akmang susunod pa si Payton ngunit pinigilan siya ni Ponggay.
"Just stay here and distract the others. Wag mong hahayaang hanapin nila si Deanna." Seryoso niyang utos na tinanguan ni Payton.
"Fuck fuck fuck!" Hindi mapakaling bulong naman ni Deanna nang magsara ang elevator na paakyat na. Kailangan niya pa itong hintayin na bumaba para makasakay siya ulit.
Naabutan siya ni Ponggay dito atsaka siya binigyan ng tuwalya para punasan ang dugong buma
balot sa kanyang mukha.
Samantalang patuloy lang si Jema sa pagtakbo at hindi niya namalayang nakalabas na pala siya ng bar at siya ay nasa parking lot na. She doesn't what to do and what to think after of what she saw. Ang kaniyang hinahangaan at minamahal ay hindi niya inaasahang ganun pala ang pagkatao niya.
"ARGHHHH!!" She shouted as she knelt down the ground and burst out crying.
Pinipigilan man niyang mag-overthink but she can't help it. Ayaw niyang tanggapin na totoo ang nakita niya kanina pero patuloy itong bumabalik sa kanyang isipan.
"J-Jessica." Hingal na tawag ni Deanna nang maabutan si Jema na umiiyak pa rin.
Huminto lang si Ponggay sa may bandang malayo para bigyan ng privacy ang dalawa.
Pinunasan ni Jema ang kanyang nga luha at matapang na hinarap ang babae.
"Let me expl—"
"A-Ano yun?" Putol sa kanya ni Jema.
"It's—"
"Just tell me that it's not true." Mangiyak-ngiyak na sabi ni Jema. "Hindi naman yun totoo dba? All of these are just a dream."
Kitang-kita sa kanyang mata na namamag-asa pa rin siyang normal na tao lang si Deanna. But Deanna gave her a bittersweet smile as a tear escaped from her left eye.
"It's not a dream bun. The way I punched that man, the way my eyes turned red and my fang...all of those are..." She stepped once. "...real."
"No no no no no." Angal ni Jema habang sinasabunutan ang sarili na parang mababaliw na.
Huminga ng malalim si Deanna at akmang lalapit pero sumenyas si Jema na tumigil siya.
"Stay right there and don't you dare come near to me." She's trying to stop herself from breaking down but she can't do it.
She cried and cried again but Deanna just let her feelings come out.
It took minutes when Jema suddenly stood up and faced Deanna with her serious aura.
"Bakit? Why do you have to lie to me ha?!" Sigaw ni Jema. "Simula pa lang noon tinatago mo na sakin to? Kaya ba minsan hindi ka nakakarating sa mga lakad natin dahil dito ka pumupunta at pumapatay ka pa ng tao? Ano pa?! PUTANGINA ANO PA BANG TINATAGO MO WONG?!"
"Jema calm down and let her explain." Singit ni Ponggay dahilan para sa kanya tumingin si Jema.
"Ah so alam mo? Of course you do! She's your cousin! Baka nga katulad ka rin ng pinsan mo!" She sarcastically answered herself.
"Jema..." Deanna tried to get her attention. "Yes I've been hiding this since I met you. Why do I have to do this? Because I'm an immortal! At wala kaming lugar sa mundong ginagalawan natin. Kapag ba sinabi ko sayong ganito ako, tatanggapin mo ba ako?" Tanong ni Deanna na ikinatahimik ng isa. "See? You can't even answer me right now. What more if I told you sooner? Mahirap, mahirap magkaroon ng ganitong klase ng buhay na kailangan mong itago ang totoo mong pagkatao at magkunwari bilang isang normal na tao. I'm scared to tell you this because I am always thinking na tatanggapin kaya ako ni Jema kapag nalaman niyang isang bampira pala ang jowa niya? Na isang halimaw ang anak ng pinakasikat at successful na kumpanya sa buong mundo? I'm not doing this just for myself, but also for the people who are so much important to me. Ayaw kong mapahamak ang mga tao sa paligid ko lalo na ikaw kaya poprotektahan ko kayo hangga't kaya ko." She wiped her tears and hid her feelings.
"I want you to know everything about me including this pero hindi ako makahanap ng tamang timing e. Natatakot ako na baka pagkatapos kong sabihin ng totoo, magbago ang lahat I'm so stupid, right? Haha." Pekeng tawa niya. "Sino ba namang tao ang tatanggap sa isang katulad ko?"
Umiling si Jema at blangkong tinignan si Deanna.
"I'm sorry but..."
"I don't want to live with an i-immortal." Tuluyan na niyang si Deanna atsaka umalis sa lugar na iyon.
'Ngayon, kayo naman ang magsabi sakin na hindi talaga nangyayari ito. She didn't left me, dba? Baka kinabukasan paggising ko, uuwi pa rin kami sa isa't isa. TELL ME!' Sabi ni Deanna sa kanyang isip.
"Nasaan si Jema? Pupuntahan ko siya!" Kukunin niya sana ang car keys niya kay Ponggay pero umiling siya.
"AAAHHHHHH!!!" She shouted as she cried and knelt down to her knees.
' Alam kong mali ako pero bakit kailangan mangyari to? But d-do I deserve this? Mahal mo naman ako Jema dba? You'll never leave me alone. I can see in your eyes how much you love me.'
Naramdaman niyang may yumakap sa kanya at mas umiyak pa si Deanna sa balikat ni Ponggay.
"Sshhhh. It's alright Deans. Magiging okay din ang lahat." Pagpapatahan niya dito.
Dahan-dahan namang tumingin si Deanna sa kanya.
"B-Babalik pa rin naman siya, dba P-Pongs? She loves me, right?" Hindi siya sumagot. "DAMN IT!"
Kumawala siya mula sa sa pinsan.
"Akala ko ba kapag mahal mo ang isang tao, tatanggapin mo siya kahit ako ka pa? P-pero bakit ganun ang nangyari? U-umalis siya na para bang wala lang ako sa buhay niya." Fuck this tears! "I j-just did what I t-thought is right pero bakit mali pa rin?"
Lumapit si Deanna sa kanya at tinignan siya sa mga mata.
"We can still fix this and she will come back. Tell me Ponggay that she will come back to me! SABIHIN MO SAKIN!" Sigaw ulit ni Deanna pero nanatiling tikom ang bibig ng isa. Hindi niya alam kung ano ang gagawin lalo na't nakikita niyang nagkakaganito ang pinsan.
Wala nang magawa si Deanna kundi lumuhod at ilabas ang nararamdaman niya ngayon. Sana panaginip lang ang lahat pero hindi. Nangyari na ang dapat mangyari. Nalaman na niya at iniwan niya siya ng taong matagal na niya mahal ng ganun ganun na lang.
Napaangat siya ng tingin nang maramdamang may bagong dating. Nandito na sila Bea at Jho na wala man lang emosyon.
"GAGO KA!" Agad na sinugod ni Deanna si Bea atsaka buong lakas na sinuntok.
Pumaibabaw siya nang mahiga si Bea at pinaulanan ng suntok. Dito niya ibinuhos lahat ng galit at sakit na nararamdaman niya ngayon.
"YOU! FUCKING TRAITOR!"
"DAHIL SAYO..." *Punch*
"NASIRA..." *Punch*
"ANG..." *Punch*
"LAHAT!" *Punch*
Inilayo lang ni Ponggay si Deanna sa kanya nang halos mapuno na ng dugo ang mukha ni Bea at halos hindi na rin makadilat ng dahil sa mga suntok na ibinigay sa kanya ni Deanna.
Naghihina na naman ang isa na ngayo'y humihikbi.
"I thought we're okay. Akala ko okay na ang lahat at hindi ka na nakikipag-usap kay Dad, akala ko masaya ka na para samin ni Jema." Deanna coldly looked at her. "But you're such a great liar. YOU JUST FUCKING RUINED MY LIFE!"
Akmang susugurin na naman niya si Bea pero humarang na sina Jho at Ponggay para pigilan siya. Pero dahil malakas siya, kailangan pa ng mgs bouncer na tumulong para patigiin ang isa.
"S-Sinira mo lahat! Wala na siya! Iniwan na ako ng taong mapagkakatiwalaan ko! My home..." She stopped for a while and the memories flashbacked on her mind.
Mga panahong hinahatid-sundo niya si Jema, bibilhan niya ito ng mga gamit, bibisita siya sa opisina niya at sasalubungin ng mahigpit na yakap, those kissed who can drive her crazy, ang masasayang araw na iyon ay naging parte na lang ng kanyang past.
"Lahat ng yun nawala ng dahil sayo! Sa inyo! WALA NA!!"
Gusto siyang lapitan ni Ponggay pero alam niya kung paano magalit si Deanna. Natatakot siya sa kung anong pwedeng mangyari sa pinsan niya.
"BITAWAN NIYO AKO!" Sigaw ni Deanna.
Sinenyasan naman ni Ponggay ang mga bouncer ns pakawalan siya. Nang bitawan siya ng mga bouncer, kinuha niya yung susi mula kay Ponggay atsaka nagmaneho papunta sa kung saan. She can't help but to cry while driving. Wala tigil niyang pinupunsan ang mga luhang pilit niyang pinipigilan. Alam niya mismo sa sarili niya na ayaw niyang nakikitang nagiging mahina siya. Pero wala eh. Jema is her strength and weakness.
She stopped to a mini mart near the place and brought some beers and chips with her. Takang nakatingin sa kanya ang cashier nang ibigay ni Deanna ang bayad. Hindi na lang niya ito pinansin at binigay ang sukli.
Nagstay si Deanna sa isang lugar na siya lang ang nakakaalam kung saan ito nakalocate. Siya lang ang mag-isa dito.
Here, she made herself drunk and wasted.
=====
| One Week Later |
Kanina pa gising si Deanna pero nakahiga pa rin. Nakakalat sa sahig ang case at bote ng mga beer. Ganito ang lagi niyang ginagawa. Mula umaga hanggang gabi, wala na siyang ibang ginawa kundi bumili at ubusin lahat ng alak sa tindahan.
Isang linggo na siyang umiinom at nagpapakawasak, to the point na nakalimutan niyang may trabaho pa siyang gawin. Araw-araw din siyang tinatawagan ni Ponggay pero niisa sa mga tawag at text nito ay wala siyang sinagot. But Deanna is Deanna calling Jema everyday but she didn't answered any of her calls. Tinatawagan din niya sina Mafe at ang mga kaibigan nito pero walang nagtakang sumagot. She's scared to call Tito Jesse and Tita Fe.
Hindi na alam ni Deanna ang gagawin matapos ang nangyari noong isang gabi. She's thinking about what is Jema doing right now. Is she okay? Is she doing well? Alam na din ba ng mga Galanza ang tungkol sa pagkatao niya?
Lahat ng plano niya para sa anniversary nila ni Jema ay nasayang. Tumawag siya sa mga kumpanyang nakausap niya noon. Pina-cancel niya dito yung mga flight at bookings na dapat gaganapin six days ago.
Nakakasad noh?
But this time is different. Deanna stood up and looked herself at the mirror.
"I've never expected you to be like this." Sabi nito sa sarili. "I won't let everything will just end up like this."
Sinimulan niyang pulutin ang mga bote at balat ng chichiryang nagkalat sa kwarto niya. Nilinis niya ulit ang buong bahay para malinis ito gaya ng kung pano niya naabutan ang bahay nang magpunta siya dito.
Pagkatapos ay kumuha siya ng damit sa cabinet atsaka ginawa ang kanyang morning rituals.
When she's done, she sighed as she dialed her cousin's number. Mabilis namanng sinagot ito ng kabilang linya.
OTP
"DEANNA! THANK GOD YOU'RE OKAY. ANO BANG NANGYARI SAYO HA? BAKIT HINDI MO SINASAGOT ANG MGA TAWAG KO? O KAHIT ISANG REPLY MAN LANG SA MGA TEXT KO? ALAM KONG BROKEN KA PERO WAG MO NAMANG ISIPING NAG-IISA KA AT WAG NA WAG MONG SASAKTAN ANG SARILI MO. NASAAN KA NGAYON? PUPUNTAHAN KA NAMIN. AYUSIN NATIN TO DEANNA."
"Nandyan ba ang passport ko?"
"O-Oo bakit?"
"Uuwi ako mamaya kaya ihanda mo lahat ng gamit ko at tawagan mo si Vanie para maayos yung flight natin."
"Nakausap ko din yung mga companies na dapat mag-aasikaso sa anniversary niyo. Akala ko ba canceled na lahat yun?"
"It's not about that."
"Deans, hindi mo kailangang takbuhan at kalimutan ang nangyari. Alam kong nasasaktan ka pa rin per—"
"Kailangan ko nang itama ang mga mali nila at kailangan kong tanggapin na hindi niya kayang makasama ang isang immortal and besides she already left me. Don't worry, it's my decision Pongs and I know what I'm doing. You can't do anything about this."
"Pero Deanna—"
"We're going back to New Zealand."
——————————
Idk why but I'm literally crying while doing this chap.