Vote ve yorum bırakmayı unutmayınız !
Sen de başını alıp gitme ne olur
Ne olur tut ellerimi
Hayatta hiç bir şeyim az olmadı senin kadar
Ve hiçbir şeyi istemedim
Seni istediğim kadar
----
Mapus.
Nemli ,rutubetli duvarlar.
Kimsesizlik ve insanın aklını oynatmasına yetecek kadar sessizlik. Kendi çığlıkları arasındaki sessizlik.Hele soracak,seni arayacak,senin için direnecek,senin için hesap soracak kimsen yoksa....Tekin kendi gibilerinin asla hatırlanmayan isimlerini,sorgusu sorulmayan ahirlerini çok iyi biliyordu.
En büyük korkusu yakalanmaktı. En büyük korkusu aynasızlardı ve en büyük korkusu tellerin arasındaki görüş kabini ıssızlığıydı.Kendi gibiler için avukatlar bile didinmezdi ; Suçlu olmak için doğardı. Kendileri için geride kalanlar ağıtlar yakmazdı ; Bilirlerdi gün sonunda kendileri de aynı konuma gelecekti.
Kimsesizlik bestesi içerisinde biliyordu ki..
Tekin polisler içeri dalmadan bir saniye önce duraksadı ; esaret mi ölüm mü ?
Ölümü yeğlerdi.
Alacası epeyce göz yaşı dökerdi renk karmaşası gözlerinden. Alalı teni de kızıla çalardı ,kan kızılı saçları gibi. Ürkek serçeler gibi göz yaşı akıtan gözleri bir panter kadar keskin de bakabilirdi. Uysal yüreği bir anda celallene de bilirdi. Ama bir esiri beklemektense bir ölünün başında mezarda ağıtlar yakabilirdi en azından.
Tekin hiç düşünmeden sobanın üzerine atladığında kor alevlerden yanan ayakkabısının tenini yakışını da umursamadı sobadan destek alarak yanan,su toplayan ellerini de.
Bir de o yanık elleri hassaslaşmasına rağmen özgürlüğüne - Alaz'a- koşabilmek için sıkıca kertikli duvarlara asıldı tahriş olmuş yanık elleriyle.
Ve Tekinsiz,yeniden aynasızların radarına girmeden arkasından patlayan silahlar sadece ayak bileğini sıyırıp geçerken kendini gün ışığının kollarına attı.
Bu kendisi gibilerin şarkısıydı ; Hürlüğün şarkısı.
-----------------------------------------------------------
"esmeralda tu sais
les hommes sont méchants
prend garde quand tu cours
dans les rues, dans les champs
est-ce que tu me comprends ?
tu arrives maintenant
à l'âge de l'amour..."diye fısıldıyordu yanındaki sürücü koltuğunda endişeyle bir şarkı mırıldanan Alaz.
Doğan rehberliğinde tüm çocukları oradan çıkardıklarında polislerden ve gerideki adamlardan kaçmak üzere yalın ayak çil yavrusu gibi dağılmışlardı kuytulara.
"Sizi almaya geleceğiz."demişti Alaz lakin içlerinden biri korkarak diklenmişti.
"Bizi yuvaya götürüyorlar sonra..Sonra dövüyorlar bizi orada!"
Kimsesi olmayana kimse sahip çıkmazdı ve Tekin bunun ne demek olduğunu iyi bilirdi.
Alaz ise önceliğini biliyordu. Önce Tekin'in yanık ellerini tedavi ettirmek ve bileğindeki kurşunu çıkartmak üzere hastaneye sürmüştü aracı.
Sıkıca tembihlemişti Doğan'ı. "Birazdan Bülent diye abi ve bir abla gelecekler. Sizi bir eve götürecekler. Hiç kimse kaybolmasın. Bir yere kaçmasın. Biz geleceğiz.."
Ve Tekin acıyla inlerken yolda Esmeralda'sı için şarkılar mırıldanma kararı almıştı çünkü Tekin "ÖT LAN BÜLBÜLÜM!"diye gürlemişti acısını dindirsin diye sevgilisine.
Esmeralda için Esmeralda'dan şarkı mırıldanmıştı ama Tekin daha da acıyla inlemişti.
"Yavurca bilmiyom dedik ya kopil!"
Alaz dudaklarını ısırıp endişe etmemeye çalışarak arabayı hastanenin acil kapısına sürerken mırıldandı.
"esmeralda biliyorsun
erkekler kötü kalpli
dikkatli ol koşarken
sokaklarda, yollarda
anlıyor musun beni?
artık geldin
aşk çağına..."
"Esmeralda.."diye inledi Tekin yanık elleri sızlarken. "Kurban olsun lan sana ! Kızıl bok!"
"Tekin manyak mısın?"dedi Alaz yanık ellerine ve yaralı bileğine rağmen kendisini tutmaya çabalayan Tekin'e bakıp. "Güzelim ellerin mahvoldu!"
"Sürrrr hastaneye o geçer.."diye inledi Tekin çocuk gibi ağlarken.
"Ç-Çok mu acıyor ?"diye fısıldadı misket limonu yeşillerden akan yaşlara endişeyle bakarken kendi de ağlayan mavilerini dikip. "T-tekin çok mu acıyor sevgilim ?"
"Bu ne ki?"dedi kurşunlu bileğe ve yanık ellere bakınan Tekin yutkunup. "B-Ben...Ben çok korktum Alaca."
"Oğlum ben çok korktum.."diye inledi Tekin hıçkırırken.
"S-Sakin ol hastaneye.."diye fısıldadı Tekin park etmeye çabalarken. "Geldik,iyi ,iyi olacaksın şimdi.."
"LAN ALAZ !"diye gürledi Tekin hıçkırırken. "Ben sandım ki..Ben sandım ki parmaklıklar ardında çürürüm..Fare gibi..El yanığı ne ki! Kurşun ne ki...Ben..Ben içeride.."
"Şt--Geçti.."diye telkin etti Alaz yutkunurken. "Ben ne yapar eder çıkarır..."
"Eskiden..."diye inledi Tekin histerik bir hıçkırıkla. "Mapustan korkardım ama derdim ki ulan en azından sıcak bir yemek,yatacak bir..Yatak derdim.Ö-Öyle sürüneceğime böyle sürünürüm.." Tekin başını Alaz'ın omzuna gömerken tiz bir çığlık savurdu. "Sensizlikten..Seni bir daha..Seni bir daha görememekten.."
"Seni seviyorum.."diye fısıldadı Alaz. "Ama önce...Tekin hadi ellerini ve kurşunu.."
"Sikiyim elimi de kurşunu da! Gebereyim gideyim..Ama sensiz kalmak istemiyorum hiç."diye fısıldadı Tekin acıyla.
"Sakin..Sakin ol biraz..."diye mırıldandı Alaz mavilerinden yaş damlarken. "Biz..Bak biz beraberiz. Ama canın yandıkça ben yanıyorum.."
"Senin adın Alaz. Ben sende yandım...Elim yanmış koymaz.."diye fısıldadı Tekin. "Beni bırakma hiç..Benden gitme ..."
"S-Sen kovsan da gitmem ki!"
"Öyle değil lan!"dedi Tekin gür bir sesle dudak dişlerken. "Evlen oğlum benimle sen. Kıytırık imzaysa imza olsun. Resmi olmasa da evlendik tamam de avut beni. Benimle ol lan..Anlamıyorsun.."
"TAMAM!"dedi Alaz heyecanla. "T-Tamam biz artık.."
"Evliyiz de."dedi Tekin acıyla inlerken. "Geberirim de gitmem hastaneye bak. Ben seni bırakmam ömür boyu biriz de. Tekinsiz ile Alacasıyız de."
"EVLİYİZ BİZ!"dedi Alaz dudakları gülerken gözleri ise korkuyla ağlarken. "Evliyiz biz..Ama hadi.."
Tekin erimiş ayakkabı altları ve tabanları,yanık eller ve kurşundan seken ayağıyla topallarken Alaz onu omuzlayıp acil kapısından içeri adımlıyor telaşla sesleniyordu.
"Alazz."diye gürledi Tekin acıyla inlerken. "Alaz..."
"Söyle! Söyle acıttım mı?"diye korkuyla fısıldadı Alaz onu kucaklarken.
"Senin gibi yavurcam yok ama..imkansız da olsak ....Benle sürünsen de..Senin yanında ezilsem de ben..."dedi Tekin hıçkırarak mırıldanırken. "Cem Abi'nin dediği gibi.."
"Sen de başını alıp gitme ne olur
Ne olur tut ellerimi
Hayatta hiç bir şeyim az olmadı senin kadar
Ve hiçbir şeyi istemedim
Seni istediğim kadar ...."
-----------------------------------------------------
Tekinsiz ve Alaca kişisel favori aşıklarımdan diyorum hep...
Yazarken bana asla sıkıntı yaşatmayan üç çift oldu ; Yalnızlık Çağı Alpay Kahraman, Çalıntı Tekin Alaz ve Ahter Bora Uday.
Diğerlerinde ya sertlik vardı,ya hatalar,ya kırgınlıklar ya bir şeyler..Hepsi çok güzeldi ve hepsini çok sevdim. Hepsine bayılarak yazdım ve hala yazıyorum ama kolaylık anlamında ve birbirine koşulsuz aidiyet anlamında hep diyorum özellikle Alaz ve Tekin ikilisi çok başka.
Ben bile kaos yaratamadım aralarında. Hiç kırgınlıklar kalmadı,hiç yanlış anlaşılmadılar. Ve bu kitap gençliklerini anlatan bir kitap. Devam kitabındaki hallerinde de beni bir gram yormayacaklarına çokça eminim...
Bir kaç bölüm sonra Çalıntı'nın devri son bulacaktır. Ama Tekin ve Alaz'ın hikayesi tam gaz soluksuz devam edecek Doğan'ın kitabında ...<3