CHAPTER 18 | Hatred |
"Bakit n'yo 'ko pinigilan?Sasampalin ko na 'yon, eh! Kaasar naman kayo!" Tulala lang ako habang pinapanood si Lian na singhalan si Clark. Frustrated siya masyado kaya ang kaklase ko ang napagbubuntongan niya ng galit.
Hindi ko na alam ano'ng mararamdaman sa sitwasyong 'to. Tuloy-tuloy lang ang pagtulo ng luha ko kahit nakatulala lang ako.
"Magre-report na tayo this time!" Si Mae na alam kong galit na galit din sa nangyari. "Hindi na ako papayag na maulit 'to! Sumusobra na sila!" nanggagalaiting aniya.
Hindi ko na kayang magsalita, pinabayaan ko na lang ang dalawang kaibigan sa galit nila.
Galit din ako, galit na galit. What happened earlier was superb, I've never been embarrassed like that before.
My hatred is now like a burning fire with a blue flame, silent but dangerous. Hindi ko matanggap ang nangyari kanina. . . what Grecel did, what Prine said. Tahimik na nagngingitngit sa galit ang kalooban ko ngayon.
Hanggang sa maka-uwi ako ay wala akong ibang inisip kun 'di ang nangyaring iyon.
Parang sirang plaka ang utak ko dahil nagpabalik-balik sa utak ko kung gaano ako kaawa-awa kanina, kung paano ako pinahiya kanina, lalong lalo na ang mga sinabi ni Prine. Hindi ko 'yon lahat makakalimutan.
"Kasalanan ko 'to, eh!"
"Dapat talaga sinamahan ka namin!"
Napailing na lang ako nang maalala kung paano sinisisi ng mga kaibigan ko ang mga sarili nila. Gusto kong sabihin na wala silang kasalanan pero hindi ko kayang magsalita.
Tahimik kong pinalis ang luha sa pisngi ko, ayaw na naman paawat ng luha ko. Nawalan na ako ng reaction sa lahat ng nangyayari sa paligid ngayon.
I felt like my world was ruined in an instant, ang mundo kong dati ng sira mas lalo pang nasira.
Why is the world like this? I just want to live and to be free, bakit kailangan ganito? Mali ba talaga maging masaya kahit saglit?
"Good afternoon po Ma'am." Maging ang kasambahay ay hindi ko na nagawang batiin nang dumating ako. Agad akong dumeritso sa kwarto ko at agad na humilata sa kama, wala na akong balak bumangon pa ulit. Ang gusto ko lang ay makahiga na at ipagpahinga ang lahat ng nangyari sa araw na 'to.
Kinagabihan ay kinatok nila ang pintuan ko para sa dinner, I didn't answer them and I just let them. Wala akong gana.
I felt so empty, I felt like a hallow.
Pabalik-balik sa isip ko ang sinabi ni Prine. Kung paano niya ipinamukha sa 'kin na hindi niya ako gusto, at kailanman hinding-hindi niya ako magugustohan.
Nakatulogan ko ang tahimik na pag-iyak sa gabing 'yon. Nagising lang ako nang makarinig ng katok sa pintuan ko.
Akala ko paggising ko ay magbabago na ang lahat, hiniling ko pa na sana ay panaginip na lang ang lahat. Pero hindi, gano'n pa rin ang nararamdaman ko.
Empty, hallow, and hatred.
Namamaga pa ang mga mata ko nang bumangon ako sa higaan. Narinig ko ulit ang marahang katok kaya nilapitan ko na ang pintuan ko at binuksan. I wasn't surprise anymore to see who was it.
I looked at her coldly, I made a grim line on my lip as I faced her. Hindi nakatakas sa 'kin ang panginginig ng mga kamay niya while holding my food on the tray.
"Pumasok ka," I coldly said to her. Hindi magandang umaga pa lang siya na itong bumubungad sa 'kin.
"M-magandang umaga po Ma'am S-serene." I glared at her, nang makita niya ang masamang titig ko ay agad siyang yumuko. Bumalik ako sa kama ko at umupo roon.
"Ilapag mo rito ang pagkain ko," I commanded her. Nagkukumahog naman siyang sumunod. She set up my bed table and my tray on it.
Nang matapos siya sa ginagawa ay kinuha ko ang bowl ng sabaw, tinikman ko iyon habang pinupuno ang damdamin ng galit.
Nang ilapag ko ang bowl ng sabaw ay sinadya kong tabigin ang isa pang plato dahilan para tumilapon ito at mabasag. Ni hindi man lang ako nagulat sa tonog ng pagkabasag nito.
Si Tine ang nagulat, napatalon pa siya dahil sa nagawa kong pagbasag.
"M-ma'am Serene, ayos lang po ba kayo?" Agad siyang lumapit sa 'kin para tingnan kung ayos lang ako. Walang reaction ko naman siyang tiningnan.
Tumayo ako at hindi na napigilan ang sariling sumabog, hindi ko na kaya ang pagpapanggap na ito!
"Acting concern after what you've done Tine?" I said mocking her. Humalukipkip ako at binigyan siya ng slow clap.
"Ang galing mo din, eh 'no? Saan mo nakuha ang makapal na mukhang 'yan?" I can't stop my words anymore, because of the hatred in me I lost myself and it's too late to stop me. Tuloyan na akong sumabog.
"Tell me Tine, paano mo nagawa 'to sa 'kin!" I shouted at her. "Alam kong ikaw ang nagbigay ng diary ko kina Grecel, you're the only person who can access my room! Paano mo nagawa sa 'kin 'to!" I saw the tears on Tine's eyes, imbes na maawa ay mas lalo lang akong nagalit.
"Huwag mo 'kong iyakan!" sigaw ko ulit sa kanya. "I trusted you Tine! Kaibigan ang turing ko sa 'yo kahit na hindi mo ko nakikita bilang gano'n. I never treated you different kaya sabihin mo sa 'kin bakit mo nagawa sa 'kin 'to?" Nanginig ang boses ko, nag-iinit na rin ang gilid ng mga mata ko. Frustrated at ngayon lang ako sumabog ng ganito pagkatapos ng ilang buwan kong paghihirap sa mga bullies na 'yon.
"May nagawa ba akong mali?" A tear fell from my eyes. It hurts me so much asking this to her. It hurts me so much asking my worth as a person right now.
"Nasaktan ba kita? Nasaktan ko ba kayo? Ano bang kasalanan ko sa inyo bakit ninyo ako ginaganito!" Sunod sunod na ang pagtulo ng luha ko. Sobrang sakit, nagtatanong ako kahit na wala naman akong makukuhang sagot.
"Ano ba kasing kasalanan ko sa inyo? Tine sabihin mo nga sa 'kin, bakit kayo ganito? Naging mabait naman ako 'di ba?" Hinawakan ko ang braso ni, Tine. I urge her to say something, I'm desperate for an answer right now.
"I'm sorry Ma'am S-serene," umiiyak na aniya. Agad naman akong umiling.
"Hindi ko kailangan ng sorry mo Tine! What I need is an answer to my questions!"
"H-hindi ko po sinasadya ang nangyari." Umiling ulit ako at mas lalo pang hinigpitan ang hawak kay Tine.
Nang manghina ako ay binitiwan ko siya. My eyes widened nang bigla na lang siyang lumuhod sa harapan ko.
"Hindi ko deserve ang kapatawaran mo Ma'am. But I just want you to know na hindi ko po 'yon ginusto, kahit hindi ka po maniwala hindi ko po ginusto 'yon. Pinilit lang po ako nila Givanne na gawin 'yon. Pinagsisisihan ko po ang ginawa ko. Nagmamakaawa po ako Ma'am huwag ninyong po akong tatanggalin sa trabaho ko. Mahalaga po sa 'kin ito." Marami pang sinabi si Tine pero hindi ko na nasundan.
Pareho kaming napalingon sa pinto nang bumukas ito at bumungad ang mayordoma ng bahay.
"Anong nangyayari rito?" Gulat na aniya, pagkatapos akong tingnan ay bumaba kay Tine ang tingin niya. Bakas ang galit at pag-aalala sa mukha ng mayordoma. Pareho naman kaming natahimik ni Tine.
"Ma'am Serene, ayos lang po ba kayo? Ano po ang nangyari? Ano po ang ginawa niya?" Lumapit siya sa 'kin.
I tried to calmed myself, iniwas ko ang tingin kay Tine at umiling.
"Wala po, natabig ko ang plato kaya nabasag. Nagulat si Tine kaya naiyak siya. Ayos lang po," I said coldly before locking myself inside my bathroom.
Naisip kong gano'n na lang pala ako kadaling traydorin, I treated them good pero ito ang isinukli nila. Wala akong ibang ginawa pero ito ang ginawa nila.
I hate them!
I hate him!
I hate everything!
Yanna Hearts
Comment/Vote/Follow :L♥️
For more updates!
Follow me on Facebook:
Yanna Yan Yan Hearts
Like My Page:
Yanna Hearts WP -Ayanna_lhi
Follow Me on IG:
@Ayanna_lhi