Το ξυπνητήρι μου χτυπάει και εγώ χωρίς να ανοίξω τα μάτια το ψάχνω ώστε να το κλείσω και να κοιμηθώ αλλά πέντε λεπτάκια. Το κλείνω και είμαι έτοιμη να κοιμηθώ πάλι.
«Έμμα,ξυπνά αμέσως.» φωνάζει η μαμά μου,καθώς ανοίγει τις κουρτίνες για να μπει φως μέσα.
«Όχι,τα μάτια μου!» λέω δραματικά και μπαίνω κάτω από το σεντόνι μου.
Ακούω την μαμά μου να ξεφυσάει. «Είναι η πρώτη τελευταία σου μέρα στο σχολείο,δεν θες να αργήσεις.» λέει και έχει δίκιο, «Εξάλλου, μην ξεχνάς πως πρώτα πρέπει να πας την Ευθυμία στο σχολείο της.» μου θυμίζει και έπειτα φεύγει από το δωμάτιο.
Έχει δίκιο,πρέπει να σηκωθώ γιατί έχω κανονίσει να βρεθώ πρώτα με τα παιδιά για να πάμε σχολείο. Ποια παιδιά; Την παρέα μου,τους μοναδικούς μου φίλους. Συν το ότι έχω να πάω την Ευθυμία,την μικρή μου αδερφή,στο δημοτικό της καθώς σήμερα είναι η πρώτη της μέρας στην γ' δημοτικού.
Είμαστε μόνες. Εγώ,η μαμά και η αδερφή μου. Ο δικός μου μπαμπάς δεν ξέρω τι κάνει
και δεν έχει και σημασία.Δεν τον έχω δει ποτέ,γιατί εγκατέλειψε την μαμά μου όταν έμαθε πως είναι έγκυος σε εμένα. Βλέπετε,ήταν 21 όταν με έκανε και ο μπαμπάς μου δεν ένιωθε έτοιμος όποτε έφυγε. Έχουμε μιλήσει κάνα δυο φορές από μηνύματα,αλλά μέχρι εκεί.
Ο μπαμπάς της Ευθυμίας,μας άφησε πριν 5 χρόνια όταν εκείνη ήταν πολύ μικρή για να καταλάβει. Είχα καλές σχέσεις μαζί του, μου φερόταν σαν πραγματικός πατέρας μα φυσικά έφυγε κι εκείνος.Δεύτερος άντρας που άφησε την μητέρα μου,γι'αυτό από τότε έπαψε να ασχολείται με άντρες.Αφοσιώθηκε στην δουλειά της και σε εμάς,είναι μεγάλο δικηγόρος και μας παρέχει όσα θα μπορούσε να θέλει κανείς.
Κοιτάω την ώρα,έχω μισή ώρα πριν έρθουν τα παιδιά όποτε πρέπει να ετοιμαστώ. Σηκώνομαι βιαστικά από το κρεβάτι και ανοίγω την ντουλάπα μου. Εχθές ήταν ο Αγιασμός,πράγμα πολύ καλό μα σήμερα έχουμε κανονικά μάθημα,τα αρνητικά του να πηγαίνεις σε ιδιωτικό σχολείο.
Μετά από αρκετό ψάξιμο επιτέλους βρήκα τι θα βάλω.
Τα φοράω βιαστικά και βγάζω τις πλεξούδες που είχα κάνει το βράδυ για να βγουν σπαστά τα μαλλιά μου. Είμαι έτοιμη. Παίρνει την σχολική μου τσάντα και ότι άλλο χρειάζομαι για να κατέβω στην κουζίνα.
«Έτοιμη.» λέω στην μαμά μου και στην Ευθυμία
«Έκανες έναν αιώνα.» σχολιάζει η μαμά μου, «Μεγάλωσες πολύ.» λέει φιλώντας μου το μέτωπο. Έχω καλές σχέσεις μαζί της, καθώς είμαι ευγνώμων για όσα έχει κάνει για εμένα και όσα κάνει για εμένα.
«Πρέπει να φύγουμε,γιατί όπου να'ναι θα πρέπει να συναντήσω τα παιδιά.» της λέω και εκείνη κουνάει καταφατικά το κεφάλι της. Παίρνω την Ευθυμία και βγαίνουμε από το σπίτι.
«Είσαι όμορφη.» μου λέει η Ευθυμία
«Ω,σε ευχαριστώ πολύ.» της λέω χαμογελαστή. Η υπόλοιπη διαδρομή μέχρι το σχολείο της περνάει γρήγορα με εμάς τις δυο να γελάμε και να λέμε αστεία. «Θα έρθει η μαμά να σε πάρει,εντάξει;» της θυμίζω
«Ναι.» λέει χαιρετώντας με και μπαίνει στο σχολείο της.
Έπρεπε τα παιδιά να είναι εδώ τώρα,τι κάνουν; Θα αργήσουμε στο σχολείο. Α, ήρθαν. Χίλια χρόνια θα ζήσουν. Είναι όλοι εδώ. Ο Γιάννης,ο Δημήτρης και η Κατερίνα.Η παρέα μου.
«Γεια σας.» τους χαιρετάω, «Αργήσατε.» προσθέτω
Γνωριστήκαμε όλοι στο γυμνάσιο και δημιουργήσαμε αυτή την παρέα,από τότε είμαστε αχώριστοι.
«Ήρθες πριν λίγο,έτσι δεν είναι;» ρωτάει ο Δημήτρης και κάνω την ανήξερη. Με ξέρει. Ξεκινάμε για το σχολείο.
«Ξέρετε τι λένε για τον Αχιλλέα;» ρωτάει η Κατερίνα,η οποία ξέρει όλα τα κουτσομπολιά του σχολείου.
«Τι να ξέρουμε για αυτόν;» αναρωτιέμαι αδιάφορα. Ο Αχιλλέας είναι το γνωστό bad boy του σχολείου,νομίζει ότι είναι κάποιος μόνο και μόνο επειδή είναι ωραίος και δεν είναι καν τόσο ωραίος. Έχει βγει σχεδόν με όλα τα κορίτσια του σχολείου και εννοείται τις έχει πηδήξει κιόλας. Απορώ γιατί κάποια να θέλει να βγει με κάποιον σαν εκείνον, είναι player.
«Παραλίγο να αποβληθεί από το σχολείο.» μας λέει
«Τι έκανε;» ρωτάει ο Γιάννης
«Δεν έχουμε ξεκινήσει καλά.» προσθέτει ο Δημήτρης γελώντας
«Τον βρήκαν να κάνει σεξ στις τουαλέτες.» μας λέει και παίρνω μια φάτσα αηδίας. Σε κοινόχρηστο χώρο,σοβαρά;
«Γιατί κάποια να θέλει να βγει μαζί του;» απορώ
«Γιατί είναι σεξυ!» λέει η Κατερίνα κάνοντας πως θα λιποθυμήσει. «Δεν περίμενα να καταλάβεις γιατί να θέλει κάποια να βγει μαζί του...Σε αγαπάω,Έμμα και το ξέρεις αλλά δεν θες να βγαίνεις με κανέναν.» προσθέτει και ναι έχει δίκιο. Δεν θέλω να βγαίνω με κανέναν,γιατί όταν το κάνω θέλω να είναι με κάποιον που θα είμαι σίγουρη. Ναι,μου άρεσαν αγόρια στο παρελθόν αλλά ποτέ τους κανείς αρκετά ώστε να θέλω να προσπαθήσω για να βγούμε ή κάτι τέτοιο. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχα το πρώτο μου φιλί ακόμα,όχι ότι με ενοχλεί. Δεν είναι καν τόσο σημαντικό.
«Ναι,επειδή προτιμώ να περιμένω να βρω κάποιον που να θέλω 100% παρά να συμβιβαστώ για κάτι που είμαι μεχ.» της λέω
«Ωωω,το ξέρω τρελό μωρό μου.» λέει ο Γιάννης βάζοντας το χέρι του γύρω από τον ώμο μου
«Σε ευχαριστώ!» λέω και αρχίζουμε να γελάμε
Φτάνουμε στο σχολείο και έχουμε αργήσει. Γαμωτο! Ωραία,αυτοί φταίνε.
«Χωριζόμαστε;» λέει ο Δημήτρης όταν βρισκόμαστε στους διαδρόμους. Εκείνος με τον Γιάννη είναι στο ίδιο τμήμα,μα εγώ και η Κατερίνα είμαστε σε ένα διαφορετικό μαζί.
«Ναι.» συμφωνούμε και χωριζόμαστε
«Δεν το πιστεύω ότι θα αργήσουμε την πρώτα μέρα.» λέω και ντρέπομαι να μπω στην μέση του μαθήματος,αλλά σιγά ε;
Χτυπάμε την πόρτα και ακούμε ένα περάστε, όποτε περνάμε.
«Γεια σας.» λέει η Κατερίνα
«Κορίτσια.» μας λέει ο καθηγητής που μας κάνει μαθηματικά γενικής.
«Τι κάνατε,κύριε;» ρωτάω προσπαθώντας να μην νιώθω άβολα,οι μισοί τάξη μας κοιτάει και δεν νιώθω άνετα να έχω τα βλέμματα πάνω μου.
«Έκανα μάθημα.» απαντάει κοφτά.
«Μας συγχωρείτε.» λέμε ταυτόχρονα με την Κατερίνα
«Καθίστε.» λέει με μια απελπισία Να καθίσουμε; Μόνο το πρώτο θρανίο είναι κενό,πως θα μιλάμε; «Κορίτσια,τώρα.» λέει επιβλητικά και καθόμαστε με μισή καρδιά στο πρώτο θρανίο.
Είμαστε θεωρητική κατεύθυνση,εγώ και η Κατερίνα, όποτε δεν προσέχω και πολύ στο μάθημα και χάνομαι στις σκέψεις μου. Η πόρτα χτυπάει ξανά και ο μαθητικός φαίνεται νευριασμένος.
«Περάστε.» λέει και τότε μπαίνει στην τάξη ο Αχιλλέας,το γνωστό bad boy του σχολείου. Μουρμουρητά αρχίζουν να ακούγονται και χαίρεται με αυτό. Είναι σε αυτή την τάξη;
«Λάθος τάξη.» λέει και φεύγει. Τι τραγικός! Πραγματικά περνιέται για ωραίος.
«Ποσό ωραίος ήταν;» με ρωτάει η Κατερίνα γυρνώντας προς το μέρος μου κι εγώ απλά ρολάρω τα μάτια μου αδιάφορα.
Σίγουρα έχει κάτι ελκυστικό,μα είναι μόνο για να κοιτάς όχι για να τον πλησιάσεις.
-anwnymh