Gözlerimi vücudumu saran soğukluk yüzünden zorla açtım. Uyurken farkında olmadan üstümü açmıştım ve ev sıcak olmadığı için şu an donuyordum. Hızlıca yorganı alıp üstüme sardım, yatağımda oturup faturaları nasıl ödeyeceğimi düşünmeye başladım. Doğalgazı ve elektriği ödeyemediğim için kesmişlerdi , sadece suyu ödeyebilmiştim ve kısa sürede onu da keseceklerinden korkuyordum. Elif'ten borç istemekten utanmaya başladığım için bu işi kendim halletme kararı almıştım ama henüz başvuru yaptığım hiçbir iş yerinden geri dönüş alamamıştım.
Karnım açtı ama evde yiyecek bir şey olmadığını hatırladım. Uykuma geri dönme kararı almıştım ki telefonum çalmaya başladı, Elif arıyordu
'Defne kalk hemen, gidiyoruz'
'Nereye ? Canım hiçbir şey yapmak istemiyor bugün'
'Birkaç saatliğine Foça'ya gel benimle , lütfeeen'
'Yine mi annen çağırıyor? Yorgunum Elif, bugün gelmesem?'
'Ama bizim için bir sürü yemek yapmış, hem biraz temiz hava almış olursun '
Başta istemesem de sonradan mantıklı geldi . Hem sıcak yer hem de yemek, tam ihtiyacım olan iki şey. Elif'in teklifini kabul ettim ve hazırlanmaya başladım. Bu gece orada kalacağımızı tahmin edebildiğim için geniş bir çanta aldım ve birkaç eşya koydum. Saçımı yapmak için aynanın karşısına geçtiğimde gördüğüm görüntü beni üzdü. Gün geçtikçe daha da çok zayıflıyordum ve yüzüm çökmüştü. Gözaltlarım mor, dudaklarım ise soluk griydi. Çalışma masamın çekmecesini açıp herhangi bir ruju aldım ve dudağımı sürdüm, şimdi daha iyi olmuştu. Çok geçmeden Elif aradı ve evden çıkmamı söyledi.
Foça'yı çok seviyordum ama Elif'in ailesi buraya taşındığından beri bıkmıştım, neredeyse her hafta sonu ikimizi yemeğe davet ediyorlardı. Akşam dönmek isteyince de annesi geç olduğunu söyleyip kalmamız için ısrar ediyordu, artık bir rutin olmuştu.
Bir buçuk saatlik yolculuk sonunda bitti ve Foça'ya vardık. Ben etrafa bile bakmadan yürürken Elif yine çok heyecanlıydı ve durmadan konuşuyordu.
'Defne hava burada da aynı ama ben niye çok güzelmiş gibi hissediyorum? Bayılıyorum buraya ya'
Elif'in aşırı pozitif olması beni gülümsetti, uzun zamandır onun gibi hissedemediğim için tuhaf geliyordu. Yürümeye devam ederken bir yandan da benimle konuşuyordu .
'Hala Özgür'ü özlediğim zamanlar oluyor biliyor musun?'
Bir anda neden Özgür'den bahsettiğini anlamamıştım ama sormadım da. Başımı öne eğip sessizce 'ben de özlüyorum' dedim, duymamıştı ve konuşmaya devam etti.
'Aslında bir süre ondan hoşlanmıştım ama sonra geçti'
Elif'in söylediklerini duyunca şaşırdım ve yürümeyi kestim, o da durdu ve bana bakıp gülümsedi.
'Sen Özgür'ü seviyordun, o da seni. Başta üzülsem de çok uzun sürmedi çünkü sen en yakın arkadaşımdın ve seni kaybedecek bir şey yapmak istememiştim. '
Elif'e üzülmüştüm, o zamanlar bundan hiç haberim yoktu. Özgür'e o kadar kaptırmıştım ki Elif'in en yakın arkadaşım olduğunu unutmuştum. Gözlerim doldu, Elif'e bakıp konuşmaya başladım
'Özür dilerim, hiç fark etmemiştim ve mutluydum. Senin nasıl olduğunu düşünmemişim bile, çok özür dilerim'
Elif bana bakıp gülmeye başladı ve yanıma yaklaşıp kolunu omzuma attı
'Saçmalama kızım. Kaç yıl olmuş, ne özrü? Laf olsun diye konuşuyorum, takma çok'
Gözlerim daha da dolmuştu ve yolun ortasında durup Elif'e sarıldım, o da bana. Nedense o an içimi garip bir his sarmıştı. Biraz böyle kaldıktan sonra ayrıldık ve konuşmaya devam ettik.
'Acaba Özgür'e ne oldu? Nerede, ne yapıyor? Neden bizi gittiği günden beri hiç aramadı?
'Ben de bilmiyorum... Hatırlıyor musun başlarda döner sanmıştık, her gün gidip evine bakıyorduk'
'Ben hala bekliyorum , yıllardır telefon numaramı bile değiştirmedim'
Elif kafasını bana çevirdi, yüzü asıktı.
'Defne, sen hala onu sevmiyorsun değil mi?
'Hayır tabii ki. Çok uzun zaman oldu, sadece özlüyorum. Anılarımız gün geçtikçe daha da kayboluyor. Bazen gülüşünü hatırlayamıyorum, bazen neleri sevdiğini unutuyorum. Sesini bile zar zor hatırlıyorum'
Elif'in gözleri dolmuştu, elinin tersi ile gözlerini sildi. Ben ağlamamak için kendimi sıkmıştım , hiç konuşmadan yürümeye devam ettik.
Eve vardığımızda annesi bizi büyük bir enerji ile karşıladı. Nasıl olduğumuzu, neler yaptığımızı sorduktan sonra önümüze yemek dolu tabakları getirmeye başladı. Aç olduğum için yemek sırasında hiç konuşmadan, sessizce hepsini yedim.
Öğle yemeğini yedikten sonra bir süre daha oturup Elif'in ailesi ile muhabbet ettik. Ailesi gerçekten çok eğlenceli insanlar. Her ne kadar buraya gelmekten bıkmış olsam da her geldiğimde mutlu oluyorum. Bazı zamanlar birlikte film izliyoruz, bazen kart oyunları oynuyoruz. Çok sıcak bir ortam ve beni huzurlu hissettiriyor.
'Kızlar siz geleceksiniz diye akşam yemeğine börek yaptım. Mercimek çorbası da var, Defne çok sever'
'Teşekkür ederim Esma teyze, ellerine sağlık'
'Bir de bugün akşam yemeğinde bize Elif'in kuzeni de katılacak'
Elif'in de bundan haberi haberi yoktu.
'Anne ne kuzeni ?Hangisi? Kim? Nerden çıktı şimdi?
'Kızım dur bir. Orkun gelecek yemeğe, çocuk aylar sonra beni görmeye gelmek istedi reddedemedim. Sorun olmaz değil mi Defneciğim?'
'Yok yok tabii ki sorun değil '
Orkun'un kim olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Daha önce Elif hiç bahsetmemişti, bu yüzden merak edip sordum.
'Ya dayımın çocuğu ama hayatımda dört kez falan gördüm herhalde. Ne alaka şimdi ben de anlamadım...'
Bir saat sonra Orkun gelmişti. Bütün aile Orkun'la konuşurken ben sadece gülümseyip onları dinliyordum ve sıkılmaya başlamıştım. Sonunda sıra bana geldi, Esma teyze büyük bir heves ile beni tanıtmaya başladı.
'Bu da Defne, Elif'in en yakın arkadaşı, benim de kızım gibi. Aa bak ben unuttum ya, Defne de yazarlık okudu senin gibi'
Orkun da ben de bunu duyunca şaşırmıştık. Bana sorular sormaya başladı.
'Hadi ya, ne güzel. Çalışıyor musun peki şu an?'
'Hayır, iş arıyorum aslında. Sen ?'
'Güneş yayınevinde editörlük yapıyorum, sen hangi bölüm?'
Güneş yayınevi dediğinde şok olmuştum. Çünkü Uğur Işık da bu yayınevindeydi ve baya ünlü bir şirketti, heyecanımı gizleyip sorusunu yanıtladım.
'Ben de editörüm ama yazdığım bir kitap var, iş bulduktan sonra bastırmak istiyorum.'
Bir süre daha Orkun'la muhabbet ettikten sonra Uğur Işığı tanıdığını öğrendim. Üstelik yazmış olduğu dört tane kitap varmış ama çok satılmamışlar. Aramızda sadece bir yaş olmasına rağmen bu kadar başarılı olduğu için elimde olmadan kıskanmıştım.
'Aslında... Çalıştığım yerde pazarlama ekibinde eksik var. Bir süredir çalışan arıyorduk, istersen yardımcı olabilirim.'
Bu teklifi duyduğum an kalkıp Orkun'a sarılmak istedim. Hiç belli etmesem de içimden çığlık atıyordum, elime inanılmaz bir fırsat geçmişti. Orkun'a teklifi için teşekkür edip hemen kabul ettim. Buraya gelmeyi başta reddettiğim aklıma geldi ve gülümsedim. Eğer gelmeseymişim hayatımın en büyün şansını elimden kaçıracakmışım, haberim yok.
Akşam yemeğini yedikten sonra hep birlikte televizyon izledik ve çay içtik. Saat 10'a gelirken Orkun bizimle vedalaştı ve evine döndü. Bana telefon numarasını bıraktı ve en geç üç gün içinde haber vereceğini söyledi. Şimdiden içim içimi yiyordu ve Güneş yayınevinde çalışma hayalleri kurmaya başlamıştım bile.
Herkes uyumaya gidince Elif ve ben çay yapıp salondaki camın önüne oturduk. Bir yandan denizi izleyip bir yandan da konuşmaya başladık. Elif de Orkun'un yaptığı teklife çok sevinmişti, en az benim kadar heyecanlıydı.
Sonunda bir şeyler yoluna girmeye başladığı için seviniyorum ama umarım sevincim boşa çıkmaz ve işi alırım...