Unicode
"Wow... ကိုယ့်ရဲ့ Baby လေးက တော်လိုက်တာကွာ..."
စားပွဲပေါ်မှာ အစီအရီ ချထားသော ဟင်းပွဲတွေကို XZ ကျေကျေနပ်နပ် ကြည့်လိုက်ပြီး Baby ဘက်ကို လှည့်ကာ လက်မလေးထောင်ပြရင်း ချီးကျူးစကားဆိုလိုက်၏။
Baby ကတော့ လက်ဆေးနေရင်း ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်မျှသာ လှည့်ကြည့်ကာ မျက်နှာလေးကလည်း နဂိုပုံစံအတိုင်း ခပ်တည်တည် အေးစက်စက်...။
Xiao Zhan ကတော့ အပြုံးမပျက် သူ့ရဲ့ Baby လေးကို ဂုဏ်ယူနေလေ၏။
မျက်နှာတည်ထားပေမယ့် လူကြီးရဲ့စကားကြောင့် YB စိတ်ထဲကြည်နူးသလိုလေး ဖြစ်သွားတာကိုတော့ ဝန်ခံပါသည်။
Yibo ဒီအိမ်မှာ နေလာတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး ကိုယ့်ကို အသေးအမွှားလေးကအစဂရုစိုက်ပြီး ချီးကျူးပေမယ့် လူမှ မရှိခဲ့ပဲလေ...။
တစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်နေခဲ့တာလည်းပါမှာပေါ့ဗျာ...။
ဒါပေမယ့် ဒီအိမ်ကြီးထဲမှာ ကိုယ် တစ်ယောက်တည်း နေရလို့ "အထီးကျန်လား...? တွေ ဘာတွေ?" လာမေးရင်တော့ ကျွန်တော် ညာမိလိမ့်မယ် ထင်တယ်...။
အိမ်မက်ဆိုးတွေကြား အိပ်ရေးပျက်ခဲ့ရတဲ့ ညတွေ နဲ့ အမှောင်ကို ကြောက်တတ်တဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် ဒီအိမ်ကြီးက အရမ်းကို တိတ်ဆိတ်လွန်းခဲ့တယ်လေ...။
အခုဆိုရင် ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်တော့တဲ့ ဒီအိမ်ကြီးက အရင်လို ခြောက်ကပ်မနေတော့ဘူး...။
အရမ်းကြီး သာယာနေတာ မဟုတ်ပေမယ့် လူကြီး ရှိနေတော့ 'လုံခြုံတယ်' ဆိုတဲ့ ခံစားချက်လေးက ကျွန်တော့်ကို နွေးထွေးစေတယ်...။
မညာတမ်းပြောရရင် အဲ့ဒီ ခံစားချက်လေးကို ကျွန်တော် သဘောကျမိတာတော့ အမှန်ပဲ...။
Baby ရယ် ကျွန်တော်ရယ် နှစ်ယောက် အတူတူ ချက်ပြုတ်ထားတဲ့ ဒီဟင်းလျာတွေက XZ အတွက်တော့ ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်တဲ့ တန်ဖိုးကြီး အစားအစာတွေပါပဲ...။
(**Baby ကိုယ့်အပေါ် နည်းနည်းတော့ အမြင်ကြည်လာပြီ ထင်ပါရဲ့...**)
XZ ကိုယ့်ဘာသာတွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိ၏။
Baby လက်ဆေးပြီး စားပွဲနားကို လျှောက်လာတော့လည်း
Baby ထိုင်မယ့် ထိုင်ခုံလေးကို အသာဆွဲပေးရင်း ထိုင်ရလွယ်အောင် ပြင်ဆင်ပေးဖို့လည်း XZ တို့ မမေ့ပါလေ...။
လူကြီး ဆွဲပေးသော ထိုင်ခုံလေးမှာ YB အသာတကြည် ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ပဝါလေးက လူကြီးရဲ့လက်ချက်ကြောင့် YB ကိုယ်ပေါ်မှာ နေရာယူနေလေပြီ...။
ဒီလိုအသေးစိတ်လေးတွေကအစ ဂရုစိုက်ပေးတတ်တဲ့ လူကြီးကို 'သံယောဇဥ်မတွယ်မိဘူး' လို့ ပြောရင် Yibo လိမ်ရာကျမှာပေါ့...။
ဒါပေမယ့် ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းတယ်...။
လူကြီးကို သံယောဇဥ်မတွယ်သင့်ဘူးလေ...။
XZ Baby နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း စိတ်ထဲရှိနေသော အမေးစကားလေးကို ထုတ်မေးဖြစ်သည်။
"Baby ဒီနေ့ အပြင်သွားစရာရှိလားဟင်...?"
ပိုပြီးတော့ တိကျအောင် XZ ထုတ်မေးလိုက်တာဖြစ်သည်။
"မသေချာဘူး"
Baby ဆီက မတင်မကျ အဖြေစကားကို ကြားရပေမယ့် XZ ကျေနပ်ပါ၏။
ဒီနေ့အတွက် လုံလောက်ပါတယ်...။
လောဘမရှိဘူးပဲ ဆိုဆို...
Baby ကျွန်တော့်ကို ဒီလိုလေး လိုက်လျောညီထွေ ဆက်ဆံပေးနေရင်ကို ကျွန်တော်ဆိုတဲ့ Xiao Zhan က ကျေနပ်နေတာလေ...။
"လူကြီး"
Baby ခေါ်လိုက်တဲ့ "လူကြီး" ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုံးကြောင့် XZ မျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်တက်သွားပြီးမှ သဘောတကျ ပြုံးလိုက်မိသည်။
"အင်း ပြောလေ ကလေးရဲ့..."
"ဒီနေ့ အလုပ်မသွားဘူးလား...?"
Baby ဒီလို မေးတော့မယ်ဆိုတာ XZ ကြိုတွေးပြီးသားပါ...။
"Omm ကိုယ် ဒီနေ့ အလုပ်မသွားဘူး..."
(**Baby နဲ့အတူတူရှိရမယ့် ဒီလို နေ့လေးမှာ ကိုယ်က အလုပ်ကို ဘာသွားလုပ်ရမှာလဲ ကလေးရဲ့...**)
"အလုပ်ကို မလေးစားဘူး"
Baby ပြောလိုက်တဲ့ စကားတစ်ခွန်းကြောင့် XZ မချင့်မရဲဖြစ်မိပေမယ့် အပြုံးလေးနဲ့သာ တုံ့ပြန်ရင်း ငြိမ်နေမိသည်။
".........."
(**"အလုပ်ကို မလေးစားဘူး" တဲ့လား...? Baby ရယ်...။
Baby လောက် ဘယ်အရာကများ ကိုယ့်အတွက် အရေးပါလို့လဲ...?**)
အရှေ့မှ ငြိမ်သွားသော လူကြီးကြောင့် YB မနေတတ်စွာ တွေ့ရာစကားတစ်ခွန်းဖြင့်သာ စကားဆက်မိ၏။
"လူကြီး... ခင်ဗျားက အသားမစားဘူးလား...?"
"ဟင်??"
Baby ရဲ့ စကားကြောင့် XZ အတွေးပျက်သွားသော်လည်း ဘာပြောလိုက်မှန်း ချက်ချင်း နားမလည်လိုက်...။
"ခင်ဗျားရဲ့ပန်းကန်ထဲမှာ အရွက်တွေချည်းပဲလေ...။
အဲ့တာကြောင့် အသားမစားဘူးလား လို့မေးတာ..."
"Aww... စားပါတယ် Baby ရဲ့..."
(**Baby ကိုယ်တိုင် ပင်ပင်ပန်းပန်း ချက်ထားတာတဲ့ ဟင်းပွဲတွေပဲ...။
Baby ချက်ထားသမျှ ကိုယ် အကုန်စားတယ်...**)
XZ တစ်ယောက် Baby ရဲ့အမေးကို ပြန်ဖြေပြီး ဟင်းပန်းကန်ထဲက အသားတွေကို ဇွန်းနဲ့ လှမ်းခပ်လိုက်တဲ့အချိန် အနံ့တစ်ခုက ထောင်းခနဲပဲ...။
(**ဆိတ်သားတွေလား...?**)
Baby ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ Baby ကလည်း သူ့ကို ကြည့်နေတာနဲ့ ကြုံ၏။
XZ လည်း ဆိတ်သားဟင်းကို ဟန်မပျက် ပန်းကန်ထဲ ခပ်ထည့်လိုက်ရင်း...
"Baby က ဆိတ်သား ကြိုက်တယ်လား...?"
"Omm ကျွန်တော် ငယ်ငယ်က မား ချက်ကျွေးတဲ့ ဆိတ်သားစွပ်ပြုတ်တွေ ဆိတ်သားချက်တွေဆို အရမ်းကြိုက်တာ...။
မား ရှိတုန်းကဆို အမြဲတမ်း ချက်ကျွေးတယ်...။
မား မရှိတော့တဲ့နောက်တော့ မား သင်ပေးထားတဲ့ ချက်ပြုတ်နည်းတွေအတိုင်း ကိုယ်တိုင် ချက်စားရတာပေါ့..."
ဝမ်းနည်းမှုတွေကို အပြုံးလေးနဲ့ ဖုံးကွယ်ရင်း အသံကိုလည်း ထိန်းပြောနေတဲ့ Baby လေး...။
ဒီအပြုံးရဲ့နောက်ကွယ်မှာ Baby ဘယ်လောက်တောင်များ ဝမ်းနည်းနေလိုက်မလဲ...? ဘယ်လောက်တောင်များ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရှာမလဲ...?
XZ မေးမိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ့်ကိုသာ စိတ်ထဲကနေ အကြိမ်ကြိမ် အပြစ်တင်မိသည်။
Baby ကို သူ စိတ်မကောင်းဖြစ်အောင် လုပ်မိပြီလား...?
ဒါကို သတိထားမိတဲ့ Baby က "ဟက်!" ကနဲ တစ်ချက်ရယ်လိုက်လျက်...
"ဟက်..! ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...။
ခင်ဗျား စားစရာရှိတာ စားပါ...။
ကျွန်တော် နေသားကျနေပါပြီ..."
(**"နေသားကျနေပါပြီ" တဲ့လား Baby ရာ...
တစ်ယောက်တည်း ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ နေ့ရက်တွေအတွင်း Baby ဘယ်လောက်တောင်များ ခက်ခဲခဲ့မလဲ...?
ကိုယ် ကတိပေးပါတယ်...။
ရှေ့ဆက်မယ့် မိနစ်တိုင်း စက္ကန့်တိုင်းမှာ ကိုယ် Baby ကို အများကြီး ပိုပြီး ဂရုစိုက်ပေးမယ်...။
ကိုယ့်ကို ယုံတယ်မလား...?
ဒါပေမယ့် Baby ဘက်က ကိုယ့်ကို တစ်ခုတော့ လိုက်လျောပေးပါ...။
Baby ရဲ့အနားမှာ ကိုယ့်ကို အမြဲတမ်းရှိနေခွင့်လေး တစ်ခုပဲ တောင်းဆိုတာပါ...**)
XZ ထိုစကားတွေကို စိတ်ထဲကနေသာ ပြောဖြစ်သည်။
Baby ကို ဖွင့်ပြောဖို့ အချိန်မတန်သေးဘူး ထင်ပါရဲ့...။
"လူကြီး ထည့်စားလေဗျာ...။
ဟင်းတွေအများကြီးပဲ...။
နွှင့်ပစ်ရမယ့်အတူတူ ခင်ဗျား စားလိုက်တော့ မကောင်းဘူးလား...?"
Baby ရဲ့ စကားကို XZ ပြုံးလျက်သာ နားထောင်ဖြစ်သည်။
ကိုယ် ကုန်အောင် စားပေးမှာပေါ့ Baby ရယ်...။
ကြိုက်သည်ဖြစ်စေ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ...
ဒါတွေ အားလုံးက Baby ကိုယ်တိုင် ပင်ပင်ပန်းပန်း ချက်ထားတဲ့ အစားအစာတွေ ဆိုတာနဲ့တင် ကိုယ် ကျေကျေနပ်နပ် စားပေးဖို့ လုံလောက်ပါတယ်.....။
ပထမဆုံးပန်းကန်ထဲထည့်ထားတဲ့ ဆိတ်သားကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တဲ့အချိန် စူးနေတဲ့ ဆိတ်သား အနံ့ကြီးကြောင့် XZ မအန်မိအောင် ထိန်းနေရသည်။
ဆိတ်သားဆိုရင် XZ စားဖို့နေနေသာသာ အနံ့ပင်မခံနိုင်ပေ...။
တစ်ခါတစ်လေ စားမိရင်လည်း အမြဲတမ်း ပြန်အန်တာချည်း...။
ပန်းကန်ထဲက နောက်ထပ် ဆိတ်သားကို မျိုချဖို့ ကြိုးစားတဲ့အချိန် ပျို့တက်လာတဲ့ ခံစားချက်ကြီးကြောင့် XZ မျက်ရည်တွေပင် ဝဲသွား၏။
ကံကောင်းတာက Baby အရှေ့မှာ ပြန်မအန်ဘူးဗျ...။
Baby လေး ကျွန်တော့်ကြောင့် နောက်ထပ် စိတ်မကောင်းဖြစ်မှာကိုတော့ သူ သေလောက်အောင် ကြောက်တယ်လေ...။
Xiao Zhan တတ်နိုင်သလောက် အစားတွေ အများကြီး စားခဲ့သည်။
Baby အရမ်းကြိုက်တယ်ဆိုတဲ့ ဆိတ်သားဟင်းကို Baby ရဲ့ အကြည့်တွေကြောင့် XZ အများကြီး စားပြခဲ့၏။
Baby ကျွန်တော့်အပေါ် အမြင်ကြည်လာဖို့ဆိုရင် ဒီလောက်လေးကတော့ မပြောပလောက်ပါဘူး...။
______________
"ဒေါက်တာရှင်းချန်တို့များ အိမ်ပြန်ရတော့မယ်ဆိုတော့ တက်ကြွနေပါ့လား...?"
"ဟားးး ဒါပေါ့ဗျာ..."
ရင်းနှီးနေပြီဖြစ်တဲ့ Neurs လေးရဲ့ စကားကြောင့် ရှင်းချန် အရယ်တစ်ဝက်နှင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
ဒီနေ့ဆို ရောဂါတွေ ငြိမ်သွားတဲ့အတွက် ဒေါက်တာတွေကို အိမ်ပြန်ဖို့ စီစဥ်ပေး၏။
ဒီရောဂါက အရှင်းပျောက်တဲ့လူဆိုတာ တော်တော်လေးကို ရှားပါသည်။
ဒါပေမယ့် ဒီနယ်မှာ ရောဂါအခြေအနေ တော်တော်လေး တည်ငြိမ်သွားပါပြီ...။
ကျွန်တော်တို့ ဒေါက်တာတွေ ကြိုးစားရကျိုးနပ်ပါတယ်ဗျာ...။
ကယ်တင်လိုက်နိုင်တဲ့ အသက်တွေလည်း များတာကိုး.....။
ရှင်းချန်တို့က ဒီနေ့ ပြန်ကြမှာဖြစ်ပြီး မနက်ဖြန်တော့ စစ်ဒေါက်တာတွေ ပြန်မှာဖြစ်သည်။
ဒီနယ်ဘက်က လူတွေကတော့ နှစ်စဥ်နှစ်တိုင်း ကာကွယ်ဆေးထိုးရလိမ့်မည်။
ပြန်ရတဲ့ ရှင်းချန်တို့ ဒေါက်တာအဖွဲ့ကလည်း ပေကျင်းပြန်ရောက်ရင် ကာကွယ်ဆေးထိုးပြီး သေချာစောင့်ကြည့်ခံရမှာဖြစ်ပြီး
ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုတော့မှ မိသားစုတွေနဲ့ တွေ့ခွင့်ရမှာဖြစ်သည်။
နားလည်ပါတယ်...။
တကယ်လို့ ကိုယ်သာ ရောဂါပါလာခဲ့ရင် မိသားစုတွေကို မကူးစက်စေချင်ဘူးလေ...။
ပြီးတော့ တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စနဲ့ ပြည်သူတွေ ကူးကုန်မှ ဒုက္ခရောက်ကြမှာ...။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနယ်မှာ လုပ်အားလာပေးကြတဲ့ ဒေါက်တာတွေက ကိုယ့်မြို့ကိုယ့်နယ်ကို ပြန်ရတာပဲ ကျေးဇူးတင်နေကြတာဗျ...။
မတော်လို့ ရောဂါပါ သွားတယ်ထားဦး...
ကိုယ့်မြို့ကိုယ့်နယ်မှာပဲ ခေါင်းချမယ်တဲ့လေ...။
ကူးစက်စေချင်တဲ့ စိတ်တွေတော့ မရှိကြပါဘူး...။ ဟိုရောက်ရင် တစ်ခါပြန်စစ်ရမှာပဲလေ...။
အဓိကကတော့ လူတစ်ယောက်ရဲ့မသေခင်အတ္တလေးပေါ့ဗျာ...။
ပေကျင်းရောက်ရင် အရင်ဆုံးပြေးတွေ့ချင်တာကတော့ ကျွန်တော်ရဲ့အဆိုးလေးကိုပါပဲ...။
အဆိုးလေးရေ...
ကိုယ် ပြန်လာပြီ...။
မင်းလေးအပေါ်မှာ ပျက်ကွက်ခဲ့တဲ့ အချိန်တွေအတွက် အများကြီး ပိုပြီး အချိန်တွေပေးမယ်...။
လျှောက်လည်ကြမယ်...။
ရုပ်ရှင်တွေအတူတူကြည့်ကြမယ်...။
မင်းလေးနဲ့အတူ စကားတွေ အများကြီးပြောချင်တယ်...။
မနက်ခင်းတိုင်းကို မင်းရဲ့အပြုံးလေးနဲ့ စတင်ချင်တယ်...။
ကိုယ့်ရဲ့ပါပီလေးကို အရမ်းလွမ်းတယ်...။
ပြီးတော့ အရမ်းချစ်တယ်...။
ကိုယ့်ကို စစ်ဆေးပြီးလို့ ဘာရောဂါမှ မတွေ့ရင်တော့ မင်းလေးကို မြင်ရဦးမှာပါ...။
ကံမကောင်းခဲ့ရင်တော့ မင်းလေးကို 'တောင်းပန်ပါတယ်' ဆိုတဲ့ စကားကလွဲပြီး ကိုယ် ဘာမှပြောနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး...။
ပါပီလေးရေ...
ကိုယ် သေရမယ်ဆိုရင်တောင် မင်းလေးရဲ့မျက်နှာလေးကိုတော့ မြင်ချင်သေးတယ်...။
_______________
"ဝေါ့..! ဝေါ့...!"
သန့်စင်ခန်းတစ်ခန်းမှာ အသည်းအသန် အန်နေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်...။
အန်နေတာ ကြာတော့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ရဲတွတ်နေပြီး မျက်ခမ်းတွေပါ ရဲတက်လာ၏။
"ဝေါ့..!"
"ဟူးးးး"
အန်ပြီးတာနဲ့ သက်ပြင်းတွေလည်း ချနေသလို ရင်ဘက်ကလည်း မောနေတာကြောင့် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေလေသည်။
ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် Baby...
ပြန်မအန်မိအောင် ထိန်းထားခဲ့ပေမယ့် ထိန်းလို့မရခဲ့ဘူး...။
"လူကြီး!"
အောက်ထပ်က Baby အသံကြောင့် XZ မျက်နှာသစ်လိုက်ပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်ကာ ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။
"လူကြီး ဒီမှာ ခင်ဗျား နဲ့တွေ့ချင်လို့တဲ့ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်..."
Baby ရဲ့ 'ဧည့်သည်' ဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ဘယ်သူလဲ မှတ်ပါရဲ့... ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတာ လေးလေး ဖြစ်နေခဲ့တာကိုး...။
"ဟင်? လေးလေး"
ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ လေးလေးက XZ ဆင်းလာတာတွေ့တော့ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ရှာ၏။
"ကျန့်ကျန့် သား အဆင်ပြေရဲ့လားလို့ လာကြည့်တာပါ...။
Ph ကြိုမဆက်ပဲ လာမိလို့ စိတ်မရှိပါနဲ့ကွာ.."
Baby ရဲ့ 'ဧည့်သည်' ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းက လေးလေးကို အားနာစိတ်ဖြစ်စေသည်ထင်၏။
Baby က လေးလေးကို အမြင်မကြည်ဘူးလား...?
"ဟာ မဟုတ်တာ လေးလေးရာ... ကျွန်တော် အဆင်ပြေပါတယ်..."
XZ လေးလေးရဲ့ဘေးက ဆိုဖာခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သူ့ပုံစံကို သတိထားမိတဲ့ လေးလေးက စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့်ပြောလေသည်။
"ကျန့်ကျန့် သား နေမကောင်းဘူးလား...?
အသားတွေ နီနေသလိုပဲ...။
နေမကောင်းရင် ဆေးခန်းလေး ဘာလေး သွားနော် သား ပေါ့တိပေါ့ဆမနေနဲ့..."
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး လေးလေးရာ စိတ်မပူပါနဲ့...
ဒါနဲ့ လေးလေးက အလုပ်က ပြန်လာတာလား..?"
XZ စကားလွှဲလိုက်တော့ လေးလေးကလည်း စကားလမ်းကြောင်း လွဲသွားလေ၏။
"ဟုတ်တယ် Bar ကို မှာစရာရှိတာတွေ သွားမှာ,တာပါ...။
Bar ကအပြန် သားတို့ဆီ ဝင်လာတာ...။
သားတို့ အဆင်ပြေတယ်ဆိုရင် ပြီးတာပါပဲ...။ တစ်ခုခု အကူအညီလိုရင် လေးလေးကို Ph လှမ်းဆက်လိုက်နော်..."
"ဟုတ်ကဲ့ လေးလေး"
"အေး အဲ့ဒါဆို လေးလေး ပြန်လိုက်ဦးမယ်...။
နေ့ပိုင်းလောက်ကျရင်တော့ လေးလေး Gym ဆိုင်တွေ သွားစစ်ပေးထားမယ်...။
သား နေမကောင်းရင် အေးအေးဆေးဆေး အနားယူနော်..."
"ဟုတ်ကဲ့ လေးလေး ကျွန်တော် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...။ စိတ်မပူပါနဲ့..."
"အေးအေး... လေးလေး ပြန်တော့မယ်နော်"
"ဟုတ် လေးလေး"
လေးလေးကို ကားနားအထိ လိုက်ပို့ပေးပြီး လေးလေးရဲ့ကားလေး မြင်ကွင်းထဲက ပျောက်သွားတော့မှ XZ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။
လေးလေးကလည်း အခု တစ်ယောက်တည်းနေရတော့ နေသားကျပါ့မလား...?
XZ တွေးရုံသာ တတ်နိုင်ပါသည်။
လက်တွေ့မှာတော့ လေးလေးနဲ့မှ အတူ နေမပေးနိုင်ပဲလေ...။
အိမ်အပေါ်ထပ် ပြန်တက်လာချိန် 'မိုက်ကနဲ"' ဖြစ်သွားသော ခေါင်းကြောင့် လူကပါ အနည်းငယ် ယိုင်သွားလေသည်။
လက်တစ်ဖက်က လှေကားလက်ရမ်းကို ကိုင်ကာ ကျန်တစ်ဖက်က နားထင်ကို နှိပ်ရင်း ခနရပ်နေမိ၏။
ဖျားနေပြီထင်ပါတယ်...။
စိတ်အလို မလိုက်နိုင်တဲ့ ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးက အခုတော့ မီးကြီးခဲကြီးအလား ပူကျစ်နေလေ၏။
အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ အားယူကာတက်ရင်း အခန်းထဲဝင်ကာ နားနေလိုက်သည်။
ခနပဲ နားမှာပါ...။
ဒီနေ့လေးမှာ Baby နဲ့ အတူတူ ကုန်ဆုံးဖို့ တွေးထားတာလေ...။
ခန နေရင်တော့ နေမကောင်းတာ ပျောက်လောက်ပါရဲ့...။
...........................
*တီ တီ တီ တီ*
အိပ်ရာခေါင်းရင်းက Alarm သံကြောင့် XZ နိုးလာလေသည်။
ညနေ 3 နာရီ...
အင်းးး နောက်မကျသေးဘူးလို့ပဲ ပြောရလား...?
Baby ရော အိမ်ထဲမှာရှိရဲ့လား...?
နေမကောင်းလို့ ဆေးသောက်ပြီး အိပ်တာတောင် XZ ကောင်းကောင်း မအိပ်နိုင်ပေ...။
အိပ်ရာကနေ ထ,ထိုင်ပြီး နည်းနည်းတော့ ခေါင်းကြည်သွားသလို ရှိတာကြောင့် XZ စိတ်သက်သာရာရသွားလေသည်။
အိမ်အောက်ကို ဆင်းလာတော့ ချစ်မဝတဲ့ အူကြူးလေးက ဧည့်ခန်းမှာ Ph ထိုင်ကြည့်နေလေ၏။
Baby လေး အပြင်ထွက်မသွားလို့ စိတ်ချသွားတာ တစ်ကြောင်း...
ကိုယ်ဝယ်ပေးထားတဲ့ Ph လေးကို သုံးနေတာကြောင့် စိတ်ချမ်းသာသွားတာတစ်ကြောင်း...
သူ နေမကောင်းတာတောင် ပျောက်ကင်းသွားသလို ခံစားမိ၏။
Baby က ကိုယ့်အတွက် အဲ့ဒီလောက်တောင် အစွမ်းထက်တာလား...?
XZ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း Baby လေးအနားကို သွားထိုင်နေလိုက်၏။
Baby က ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်သာ မော့ကြည့်ပြီး Ph ဆက်ကြည့်နေလေသည်။
"Baby"
"Omm"
အယ်... Baby က ကျွန်တော် ခေါ်တာကို အသာတကြည် ထူးသားပဲ...။
ဒါပေမယ့် သူ Ph ကြည့်နေတာတော့ မပျက်...။
"Ph လေးကို သဘောကျရဲ့လား...?"
"မဆိုးပါဘူး...
ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်အရင် Ph ပြန်တွေ့ရင် လူကြီး ရဲ့ Ph ကို ပြန်ပေးမှာ..."
Baby စကားကြောင့် XZ မှာ ရယ်ရခက်ငိုရခက်...။
(**ရှာမနေပါနဲ့ Baby ရယ်...
Baby ရဲ့ အရင် Ph ကို ပြန်တွေ့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး...။
ကိုယ် ဒီ Ph လေးကို Baby အခန်းထဲ လာထားတုန်းက.....
Baby အင်္ကျီ ဗီရိုထဲက Baby ရဲ့အရင် Ph လေးကို တွေ့လို ကိုယ် ယူထားလိုက်တယ်...**)
"လူကြီး"
"ဗျာ..."
"ဒီဓာတ်ပုံတွေကို ဘာလို့ ကျွန်တော့် Ph ထဲထည့်ပေးထားတာလဲ...?"
Baby ရဲ့မေးခွန်းကို XZ သဘောတကျပြုံးလိုက်သည်။
"အဲ့ဒီ ဓာတ်ပုံတွေက ဘယ်လိုဖျက်ဖျက် ဖျက်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး...။
Baby သိလား...?
ကိုယ် ဒီ Ph လေး ဝယ်လာကတည်းကသေချာကူးထည့်ပေးထားတာ..."
Yibo ဒီ Ph ထဲက ဓာတ်ပုံတွေကို ဖျက်ပစ်ဖို့ထိ မရည်ရွယ်ပေမယ့် လူကြီးရဲ့ "ဘယ်လိုမှဖျက်လို့မရဘူး" ဆိုတဲ့ စကားက ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ...?
"Baby ရဲ့ Ph ထဲမှာ ကိုယ် ဓာတ်ပုံလေး 3 ပုံ ကူးထည့်ပေးထားတယ်...။
အဲ့ဒီ ဓာတ်ပုံ တစ်ပုံချင်းစီတိုင်းမှာ အဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်...။
Baby သိချင်လား...?"
လူကြီးရဲ့ "သိချင်လား...?" ဆိုတဲ့ မေးခွန်းအဆုံးမှာ Yibo ရဲ့မရှိသင့်တဲ့ မာနလေးခံသွားလေ၏။
ဘယ့်နှယ် ပြောချင်ရင်လည်း ပြောလိုက် ၊ မပြောချင်ရင်လည်း မပြောနဲ့ပေါ့...။
'သိချင်လား' ဆိုတော့.....??? :(
"မသိချင်ပါဘူး...
ဖျက်မရတော့လည်း ထားလိုက်မှာပေါ့...။
ဘာခက်တာ မှတ်လို့..."
နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ ပြန်ပြောနေတဲ့ Baby လေးက တကယ့်ကို ကလေးလေးအတိုင်းပါပဲဗျာ...။
XZ အသဲယားလာတာနှင့် အသံထွက်အောင်ပင် ရယ်လိုက်မိသည်။
"ဟားးး ဟုတ်ပါပြီဗျာ...
Baby မသိချင်သေးရင် ကိုယ် မပြောတော့ဘူး... နော်..."
XZ Baby လေးရဲ့ အမူအရာလေးတွေကြောင့် ရယ်မိပြန်ပြီ...။
လှောင်ပြီး ရယ်ခြင်းမျိုးမဟုတ်...။
သဘောကျလွန်းလို့ ချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့သာ ကိုယ့်ကို ရယ်မိတဲ့အထိ ဖြစ်စေတာပါ...။
"ခင်ဗျား နော် ရယ်ပြန်ပြီ...
ဘယ်နားက ရယ်စရာပါလဲ...?"
"Baby မကြိုက်ရင် ကိုယ် မရယ်တော့ပါဘူးကွာ... နော်...
Baby ကလည်း စိတ်ကြီးပဲ..."
XZ စ,သလိုလေးပြောလိုက်မိတော့...
သူ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ Baby ရဲ့ မျက်စောင်းလှလှလေးက XZ ထံသို့ ကျရောက်လာလေ၏။
ထိုအချိန်ခန ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး ရပ်တန့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး
XZ အသက်ပင်ရှုမိရဲ့လား မသိတော့...။
ဘယ်လိုတွေတောင် ချစ်ဖို့ကောင်းနေရတာလဲ Baby ရာ...?
ဒီလို လေးတွေ ချစ်စရာကောင်းလာလေလေ ကိုယ် Baby ကို ဆုံးရှုံးရမှာ ကြောက်လာလေလေပဲ...။
Baby ကိုယ့်ကို ထားတော့မသွားဘူးမလားဟင်...?
💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓
Updated _ 3233 words 💞
အားလုံး ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ကြပါနော် ❤
Thanks you all...💌💞
💞 ချစ်ခင်လေးစားလျှက် 💞
K.Royalwhite💌💞🤍
Jan 29,2021 (Updated Day) 🖤✨
Zawgyi
"Wow... ကိုယ့္ရဲ႕ Baby ေလးက ေတာ္လိုက္တာကြာ..."
စားပြဲေပၚမွာ အစီအရီ ခ်ထားေသာ ဟင္းပြဲေတြကို XZ ေက်ေက်နပ္နပ္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး Baby ဘက္ကို လွည့္ကာ လက္မေလးေထာင္ျပရင္း ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုလိုက္၏။
Baby ကေတာ့ လက္ေဆးေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္မွ်သာ လွည့္ၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာေလးကလည္း နဂိုပုံစံအတိုင္း ခပ္တည္တည္ ေအးစက္စက္...။
Xiao Zhan ကေတာ့ အၿပဳံးမပ်က္ သူ႕ရဲ႕ Baby ေလးကို ဂုဏ္ယူေနေလ၏။
မ်က္ႏွာတည္ထားေပမယ့္ လူႀကီးရဲ႕စကားေၾကာင့္ YB စိတ္ထဲၾကည္ႏူးသလိုေလး ျဖစ္သြားတာကိုေတာ့ ဝန္ခံပါသည္။
Yibo ဒီအိမ္မွာ ေနလာတဲ့ တစ္ေလွ်ာက္လုံး ကိုယ့္ကို အေသးအမႊားေလးကအစဂ႐ုစိုက္ၿပီး ခ်ီးက်ဴးေပမယ့္ လူမွ မရွိခဲ့ပဲေလ...။
တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနခဲ့တာလည္းပါမွာေပါ့ဗ်ာ...။
ဒါေပမယ့္ ဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာ ကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္း ေနရလို႔ "အထီးက်န္လား...? ေတြ ဘာေတြ?" လာေမးရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ညာမိလိမ့္မယ္ ထင္တယ္...။
အိမ္မက္ဆိုးေတြၾကား အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ညေတြ နဲ႕ အေမွာင္ကို ေၾကာက္တတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဒီအိမ္ႀကီးက အရမ္းကို တိတ္ဆိတ္လြန္းခဲ့တယ္ေလ...။
အခုဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ဒီအိမ္ႀကီးက အရင္လို ေျခာက္ကပ္မေနေတာ့ဘူး...။
အရမ္းႀကီး သာယာေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ လူႀကီး ရွိေနေတာ့ 'လုံၿခဳံတယ္' ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏြေးေထြးေစတယ္...။
မညာတမ္းေျပာရရင္ အဲ့ဒီ ခံစားခ်က္ေလးကို ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်မိတာေတာ့ အမွန္ပဲ...။
Baby ရယ္ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဒီဟင္းလ်ာေတြက XZ အတြက္ေတာ့ ဘာနဲ႕မွ မလဲနိုင္တဲ့ တန္ဖိုးႀကီး အစားအစာေတြပါပဲ...။
(**Baby ကိုယ့္အေပၚ နည္းနည္းေတာ့ အျမင္ၾကည္လာၿပီ ထင္ပါရဲ႕...**)
XZ ကိုယ့္ဘာသာေတြးရင္း ၿပဳံးလိုက္မိ၏။
Baby လက္ေဆးၿပီး စားပြဲနားကို ေလွ်ာက္လာေတာ့လည္း
Baby ထိုင္မယ့္ ထိုင္ခုံေလးကို အသာဆြဲေပးရင္း ထိုင္ရလြယ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးဖို႔လည္း XZ တို႔ မေမ့ပါေလ...။
လူႀကီး ဆြဲေပးေသာ ထိုင္ခုံေလးမွာ YB အသာတၾကည္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ပဝါေလးက လူႀကီးရဲ႕လက္ခ်က္ေၾကာင့္ YB ကိုယ္ေပၚမွာ ေနရာယူေနေလၿပီ...။
ဒီလိုအေသးစိတ္ေလးေတြကအစ ဂ႐ုစိုက္ေပးတတ္တဲ့ လူႀကီးကို 'သံေယာဇဥ္မတြယ္မိဘူး' လို႔ ေျပာရင္ Yibo လိမ္ရာက်မွာေပါ့...။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ အတတ္နိုင္ဆုံး ထိန္းတယ္...။
လူႀကီးကို သံေယာဇဥ္မတြယ္သင့္ဘူးေလ...။
XZ Baby နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ခုံမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း စိတ္ထဲရွိေနေသာ အေမးစကားေလးကို ထုတ္ေမးျဖစ္သည္။
"Baby ဒီေန႕ အျပင္သြားစရာရွိလားဟင္...?"
ပိုၿပီးေတာ့ တိက်ေအာင္ XZ ထုတ္ေမးလိုက္တာျဖစ္သည္။
"မေသခ်ာဘူး"
Baby ဆီက မတင္မက် အေျဖစကားကို ၾကားရေပမယ့္ XZ ေက်နပ္ပါ၏။
ဒီေန႕အတြက္ လုံေလာက္ပါတယ္...။
ေလာဘမရွိဘူးပဲ ဆိုဆို...
Baby ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီလိုေလး လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဆက္ဆံေပးေနရင္ကို ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့ Xiao Zhan က ေက်နပ္ေနတာေလ...။
"လူႀကီး"
Baby ေခၚလိုက္တဲ့ "လူႀကီး" ဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈံးေၾကာင့္ XZ မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ပင့္တက္သြားၿပီးမွ သေဘာတက် ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"အင္း ေျပာေလ ကေလးရဲ႕..."
"ဒီေန႕ အလုပ္မသြားဘူးလား...?"
Baby ဒီလို ေမးေတာ့မယ္ဆိုတာ XZ ႀကိဳေတြးၿပီးသားပါ...။
"Omm ကိုယ္ ဒီေန႕ အလုပ္မသြားဘူး..."
(**Baby နဲ႕အတူတူရွိရမယ့္ ဒီလို ေန႕ေလးမွာ ကိုယ္က အလုပ္ကို ဘာသြားလုပ္ရမွာလဲ ကေလးရဲ႕...**)
"အလုပ္ကို မေလးစားဘူး"
Baby ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ XZ မခ်င့္မရဲျဖစ္မိေပမယ့္ အၿပဳံးေလးနဲ႕သာ တုံ႕ျပန္ရင္း ၿငိမ္ေနမိသည္။
".........."
(**"အလုပ္ကို မေလးစားဘူး" တဲ့လား...? Baby ရယ္...။
Baby ေလာက္ ဘယ္အရာကမ်ား ကိုယ့္အတြက္ အေရးပါလို႔လဲ...?**)
အေရွ႕မွ ၿငိမ္သြားေသာ လူႀကီးေၾကာင့္ YB မေနတတ္စြာ ေတြ႕ရာစကားတစ္ခြန္းျဖင့္သာ စကားဆက္မိ၏။
"လူႀကီး... ခင္ဗ်ားက အသားမစားဘူးလား...?"
"ဟင္??"
Baby ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ XZ အေတြးပ်က္သြားေသာ္လည္း ဘာေျပာလိုက္မွန္း ခ်က္ခ်င္း နားမလည္လိုက္...။
"ခင္ဗ်ားရဲ႕ပန္းကန္ထဲမွာ အ႐ြက္ေတြခ်ည္းပဲေလ...။
အဲ့တာေၾကာင့္ အသားမစားဘူးလား လို႔ေမးတာ..."
"Aww... စားပါတယ္ Baby ရဲ႕..."
(**Baby ကိုယ္တိုင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ခ်က္ထားတာတဲ့ ဟင္းပြဲေတြပဲ...။
Baby ခ်က္ထားသမွ် ကိုယ္ အကုန္စားတယ္...**)
XZ တစ္ေယာက္ Baby ရဲ႕အေမးကို ျပန္ေျဖၿပီး ဟင္းပန္းကန္ထဲက အသားေတြကို ဇြန္းနဲ႕ လွမ္းခပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အနံ႕တစ္ခုက ေထာင္းခနဲပဲ...။
(**ဆိတ္သားေတြလား...?**)
Baby ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Baby ကလည္း သူ႕ကို ၾကည့္ေနတာနဲ႕ ႀကဳံ၏။
XZ လည္း ဆိတ္သားဟင္းကို ဟန္မပ်က္ ပန္းကန္ထဲ ခပ္ထည့္လိုက္ရင္း...
"Baby က ဆိတ္သား ႀကိဳက္တယ္လား...?"
"Omm ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က မား ခ်က္ေကြၽးတဲ့ ဆိတ္သားစြပ္ျပဳတ္ေတြ ဆိတ္သားခ်က္ေတြဆို အရမ္းႀကိဳက္တာ...။
မား ရွိတုန္းကဆို အၿမဲတမ္း ခ်က္ေကြၽးတယ္...။
မား မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ေတာ့ မား သင္ေပးထားတဲ့ ခ်က္ျပဳတ္နည္းေတြအတိုင္း ကိုယ္တိုင္ ခ်က္စားရတာေပါ့..."
ဝမ္းနည္းမႈေတြကို အၿပဳံးေလးနဲ႕ ဖုံးကြယ္ရင္း အသံကိုလည္း ထိန္းေျပာေနတဲ့ Baby ေလး...။
ဒီအၿပဳံးရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ Baby ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ဝမ္းနည္းေနလိုက္မလဲ...? ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရွာမလဲ...?
XZ ေမးမိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုသာ စိတ္ထဲကေန အႀကိမ္ႀကိမ္ အျပစ္တင္မိသည္။
Baby ကို သူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္မိၿပီလား...?
ဒါကို သတိထားမိတဲ့ Baby က "ဟက္!" ကနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္လ်က္...
"ဟက္..! ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...။
ခင္ဗ်ား စားစရာရွိတာ စားပါ...။
ကြၽန္ေတာ္ ေနသားက်ေနပါၿပီ..."
(**"ေနသားက်ေနပါၿပီ" တဲ့လား Baby ရာ...
တစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေန႕ရက္ေတြအတြင္း Baby ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ခက္ခဲခဲ့မလဲ...?
ကိုယ္ ကတိေပးပါတယ္...။
ေရွ႕ဆက္မယ့္ မိနစ္တိုင္း စကၠန့္တိုင္းမွာ ကိုယ္ Baby ကို အမ်ားႀကီး ပိုၿပီး ဂ႐ုစိုက္ေပးမယ္...။
ကိုယ့္ကို ယုံတယ္မလား...?
ဒါေပမယ့္ Baby ဘက္က ကိုယ့္ကို တစ္ခုေတာ့ လိုက္ေလ်ာေပးပါ...။
Baby ရဲ႕အနားမွာ ကိုယ့္ကို အၿမဲတမ္းရွိေနခြင့္ေလး တစ္ခုပဲ ေတာင္းဆိုတာပါ...**)
XZ ထိုစကားေတြကို စိတ္ထဲကေနသာ ေျပာျဖစ္သည္။
Baby ကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ အခ်ိန္မတန္ေသးဘူး ထင္ပါရဲ႕...။
"လူႀကီး ထည့္စားေလဗ်ာ...။
ဟင္းေတြအမ်ားႀကီးပဲ...။
ႏႊင့္ပစ္ရမယ့္အတူတူ ခင္ဗ်ား စားလိုက္ေတာ့ မေကာင္းဘူးလား...?"
Baby ရဲ႕ စကားကို XZ ၿပဳံးလ်က္သာ နားေထာင္ျဖစ္သည္။
ကိုယ္ ကုန္ေအာင္ စားေပးမွာေပါ့ Baby ရယ္...။
ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ...
ဒါေတြ အားလုံးက Baby ကိုယ္တိုင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ခ်က္ထားတဲ့ အစားအစာေတြ ဆိုတာနဲ႕တင္ ကိုယ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ စားေပးဖို႔ လုံေလာက္ပါတယ္.....။
ပထမဆုံးပန္းကန္ထဲထည့္ထားတဲ့ ဆိတ္သားကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ စူးေနတဲ့ ဆိတ္သား အနံ႕ႀကီးေၾကာင့္ XZ မအန္မိေအာင္ ထိန္းေနရသည္။
ဆိတ္သားဆိုရင္ XZ စားဖို႔ေနေနသာသာ အနံ႕ပင္မခံနိုင္ေပ...။
တစ္ခါတစ္ေလ စားမိရင္လည္း အၿမဲတမ္း ျပန္အန္တာခ်ည္း...။
ပန္းကန္ထဲက ေနာက္ထပ္ ဆိတ္သားကို မ်ိဳခ်ဖိဳ႕ ႀကိဳးစားတဲ့အခ်ိန္ ပ်ိဳ႕တက္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးေၾကာင့္ XZ မ်က္ရည္ေတြပင္ ဝဲသြား၏။
ကံေကာင္းတာက Baby အေရွ႕မွာ ျပန္မအန္ဘူးဗ်...။
Baby ေလး ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာကိုေတာ့ သူ ေသေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္တယ္ေလ...။
Xiao Zhan တတ္နိုင္သေလာက္ အစားေတြ အမ်ားႀကီး စားခဲ့သည္။
Baby အရမ္းႀကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့ ဆိတ္သားဟင္းကို Baby ရဲ႕ အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ XZ အမ်ားႀကီး စားျပခဲ့၏။
Baby ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ အျမင္ၾကည္လာဖို႔ဆိုရင္ ဒီေလာက္ေလးကေတာ့ မေျပာပေလာက္ပါဘူး...။
______________
"ေဒါက္တာရွင္းခ်န္တို႔မ်ား အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ တက္ႂကြေနပါ့လား...?"
"ဟားးး ဒါေပါ့ဗ်ာ..."
ရင္းႏွီးေနၿပီျဖစ္တဲ့ Neurs ေလးရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ရွင္းခ်န္ အရယ္တစ္ဝက္ႏွင့္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
ဒီေန႕ဆို ေရာဂါေတြ ၿငိမ္သြားတဲ့အတြက္ ေဒါက္တာေတြကို အိမ္ျပန္ဖို႔ စီစဥ္ေပး၏။
ဒီေရာဂါက အရွင္းေပ်ာက္တဲ့လူဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရွားပါသည္။
ဒါေပမယ့္ ဒီနယ္မွာ ေရာဂါအေျခအေန ေတာ္ေတာ္ေလး တည္ၿငိမ္သြားပါၿပီ...။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဒါက္တာေတြ ႀကိဳးစားရက်ိဳးနပ္ပါတယ္ဗ်ာ...။
ကယ္တင္လိုက္နိုင္တဲ့ အသက္ေတြလည္း မ်ားတာကိုး.....။
ရွင္းခ်န္တို႔က ဒီေန႕ ျပန္ၾကမွာျဖစ္ၿပီး မနက္ျဖန္ေတာ့ စစ္ေဒါက္တာေတြ ျပန္မွာျဖစ္သည္။
ဒီနယ္ဘက္က လူေတြကေတာ့ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ကာကြယ္ေဆးထိုးရလိမ့္မည္။
ျပန္ရတဲ့ ရွင္းခ်န္တို႔ ေဒါက္တာအဖြဲ႕ကလည္း ေပက်င္းျပန္ေရာက္ရင္ ကာကြယ္ေဆးထိုးၿပီး ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ခံရမွာျဖစ္ၿပီး
ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့မွ မိသားစုေတြနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ရမွာျဖစ္သည္။
နားလည္ပါတယ္...။
တကယ္လို႔ ကိုယ္သာ ေရာဂါပါလာခဲ့ရင္ မိသားစုေတြကို မကူးစက္ေစခ်င္ဘူးေလ...။
ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စနဲ႕ ျပည္သူေတြ ကူးကုန္မွ ဒုကၡေရာက္ၾကမွာ...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီနယ္မွာ လုပ္အားလာေပးၾကတဲ့ ေဒါက္တာေတြက ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္နယ္ကို ျပန္ရတာပဲ ေက်းဇူးတင္ေနၾကတာဗ်...။
မေတာ္လို႔ ေရာဂါပါ သြားတယ္ထားဦး...
ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္နယ္မွာပဲ ေခါင္းခ်မယ္တဲ့ေလ...။
ကူးစက္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြေတာ့ မရွိၾကပါဘူး...။ ဟိုေရာက္ရင္ တစ္ခါျပန္စစ္ရမွာပဲေလ...။
အဓိကကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မေသခင္အတၱေလးေပါ့ဗ်ာ...။
ေပက်င္းေရာက္ရင္ အရင္ဆုံးေျပးေတြ႕ခ်င္တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အဆိုးေလးကိုပါပဲ...။
အဆိုးေလးေရ...
ကိုယ္ ျပန္လာၿပီ...။
မင္းေလးအေပၚမွာ ပ်က္ကြက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြအတြက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီး အခ်ိန္ေတြေပးမယ္...။
ေလွ်ာက္လည္ၾကမယ္...။
႐ုပ္ရွင္ေတြအတူတူၾကည့္ၾကမယ္...။
မင္းေလးနဲ႕အတူ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာခ်င္တယ္...။
မနက္ခင္းတိုင္းကို မင္းရဲ႕အၿပဳံးေလးနဲ႕ စတင္ခ်င္တယ္...။
ကိုယ့္ရဲ႕ပါပီေလးကို အရမ္းလြမ္းတယ္...။
ၿပီးေတာ့ အရမ္းခ်စ္တယ္...။
ကိုယ့္ကို စစ္ေဆးၿပီးလို႔ ဘာေရာဂါမွ မေတြ႕ရင္ေတာ့ မင္းေလးကို ျမင္ရဦးမွာပါ...။
ကံမေကာင္းခဲ့ရင္ေတာ့ မင္းေလးကို 'ေတာင္းပန္ပါတယ္' ဆိုတဲ့ စကားကလြဲၿပီး ကိုယ္ ဘာမွေျပာနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး...။
ပါပီေလးေရ...
ကိုယ္ ေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မင္းေလးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုေတာ့ ျမင္ခ်င္ေသးတယ္...။
_______________
"ေဝါ့..! ေဝါ့...!"
သန့္စင္ခန္းတစ္ခန္းမွာ အသည္းအသန္ အန္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္...။
အန္ေနတာ ၾကာေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္း ရဲတြတ္ေနၿပီး မ်က္ခမ္းေတြပါ ရဲတက္လာ၏။
"ေဝါ့..!"
"ဟူးးးး"
အန္ၿပီးတာနဲ႕ သက္ျပင္းေတြလည္း ခ်ေနသလို ရင္ဘက္ကလည္း ေမာေနတာေၾကာင့္ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနေလသည္။
ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ Baby...
ျပန္မအန္မိေအာင္ ထိန္းထားခဲ့ေပမယ့္ ထိန္းလို႔မရခဲ့ဘူး...။
"လူႀကီး!"
ေအာက္ထပ္က Baby အသံေၾကာင့္ XZ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ကာ ဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။
"လူႀကီး ဒီမွာ ခင္ဗ်ား နဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့ ဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္..."
Baby ရဲ႕ 'ဧည့္သည္' ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ဘယ္သူလဲ မွတ္ပါရဲ႕... ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတာ ေလးေလး ျဖစ္ေနခဲ့တာကိုး...။
"ဟင္? ေလးေလး"
ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေလးေလးက XZ ဆင္းလာတာေတြ႕ေတာ့ ၿပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ရွာ၏။
"က်န့္က်န့္ သား အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႔ လာၾကည့္တာပါ...။
Ph ႀကိဳမဆက္ပဲ လာမိလို႔ စိတ္မရွိပါနဲ႕ကြာ.."
Baby ရဲ႕ 'ဧည့္သည္' ဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈန္းက ေလးေလးကို အားနာစိတ္ျဖစ္ေစသည္ထင္၏။
Baby က ေလးေလးကို အျမင္မၾကည္ဘူးလား...?
"ဟာ မဟုတ္တာ ေလးေလးရာ... ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္..."
XZ ေလးေလးရဲ႕ေဘးက ဆိုဖာခုံမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ သူ႕ပုံစံကို သတိထားမိတဲ့ ေလးေလးက စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ေျပာေလသည္။
"က်န့္က်န့္ သား ေနမေကာင္းဘူးလား...?
အသားေတြ နီေနသလိုပဲ...။
ေနမေကာင္းရင္ ေဆးခန္းေလး ဘာေလး သြားေနာ္ သား ေပါ့တိေပါ့ဆမေနနဲ႕..."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေလးေလးရာ စိတ္မပူပါနဲ႕...
ဒါနဲ႕ ေလးေလးက အလုပ္က ျပန္လာတာလား..?"
XZ စကားလႊဲလိုက္ေတာ့ ေလးေလးကလည္း စကားလမ္းေၾကာင္း လြဲသြားေလ၏။
"ဟုတ္တယ္ Bar ကို မွာစရာရွိတာေတြ သြားမွာ,တာပါ...။
Bar ကအျပန္ သားတို႔ဆီ ဝင္လာတာ...။
သားတို႔ အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ ၿပီးတာပါပဲ...။ တစ္ခုခု အကူအညီလိုရင္ ေလးေလးကို Ph လွမ္းဆက္လိုက္ေနာ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ ေလးေလး"
"ေအး အဲ့ဒါဆို ေလးေလး ျပန္လိုက္ဦးမယ္...။
ေန႕ပိုင္းေလာက္က်ရင္ေတာ့ ေလးေလး Gym ဆိုင္ေတြ သြားစစ္ေပးထားမယ္...။
သား ေနမေကာင္းရင္ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူေနာ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ ေလးေလး ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...။ စိတ္မပူပါနဲ႕..."
"ေအးေအး... ေလးေလး ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ ေလးေလး"
ေလးေလးကို ကားနားအထိ လိုက္ပို႔ေပးၿပီး ေလးေလးရဲ႕ကားေလး ျမင္ကြင္းထဲက ေပ်ာက္သြားေတာ့မွ XZ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။
ေလးေလးကလည္း အခု တစ္ေယာက္တည္းေနရေတာ့ ေနသားက်ပါ့မလား...?
XZ ေတြး႐ုံသာ တတ္နိုင္ပါသည္။
လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ေလးေလးနဲ႕မွ အတူ ေနမေပးနိုင္ပဲေလ...။
အိမ္အေပၚထပ္ ျပန္တက္လာခ်ိန္ 'မိုက္ကနဲ"' ျဖစ္သြားေသာ ေခါင္းေၾကာင့္ လူကပါ အနည္းငယ္ ယိုင္သြားေလသည္။
လက္တစ္ဖက္က ေလွကားလက္ရမ္းကို ကိုင္ကာ က်န္တစ္ဖက္က နားထင္ကို ႏွိပ္ရင္း ခနရပ္ေနမိ၏။
ဖ်ားေနၿပီထင္ပါတယ္...။
စိတ္အလို မလိုက္နိုင္တဲ့ ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးက အခုေတာ့ မီးႀကီးခဲႀကီးအလား ပူက်စ္ေနေလ၏။
အိမ္ေပၚထပ္သို႔ အားယူကာတက္ရင္း အခန္းထဲဝင္ကာ နားေနလိုက္သည္။
ခနပဲ နားမွာပါ...။
ဒီေန႕ေလးမွာ Baby နဲ႕ အတူတူ ကုန္ဆုံးဖို႔ ေတြးထားတာေလ...။
ခန ေနရင္ေတာ့ ေနမေကာင္းတာ ေပ်ာက္ေလာက္ပါရဲ႕...။
...........................
*တီ တီ တီ တီ*
အိပ္ရာေခါင္းရင္းက Alarm သံေၾကာင့္ XZ နိုးလာေလသည္။
ညေန 3 နာရီ...
အင္းးး ေနာက္မက်ေသးဘူးလို႔ပဲ ေျပာရလား...?
Baby ေရာ အိမ္ထဲမွာရွိရဲ႕လား...?
ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးေသာက္ၿပီး အိပ္တာေတာင္ XZ ေကာင္းေကာင္း မအိပ္နိုင္ေပ...။
အိပ္ရာကေန ထ,ထိုင္ၿပီး နည္းနည္းေတာ့ ေခါင္းၾကည္သြားသလို ရွိတာေၾကာင့္ XZ စိတ္သက္သာရာရသြားေလသည္။
အိမ္ေအာက္ကို ဆင္းလာေတာ့ ခ်စ္မဝတဲ့ အူၾကဴးေလးက ဧည့္ခန္းမွာ Ph ထိုင္ၾကည့္ေနေလ၏။
Baby ေလး အျပင္ထြက္မသြားလို႔ စိတ္ခ်သြားတာ တစ္ေၾကာင္း...
ကိုယ္ဝယ္ေပးထားတဲ့ Ph ေလးကို သုံးေနတာေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားတာတစ္ေၾကာင္း...
သူ ေနမေကာင္းတာေတာင္ ေပ်ာက္ကင္းသြားသလို ခံစားမိ၏။
Baby က ကိုယ့္အတြက္ အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ အစြမ္းထက္တာလား...?
XZ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ရင္း Baby ေလးအနားကို သြားထိုင္ေနလိုက္၏။
Baby က ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္သာ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး Ph ဆက္ၾကည့္ေနေလသည္။
"Baby"
"Omm"
အယ္... Baby က ကြၽန္ေတာ္ ေခၚတာကို အသာတၾကည္ ထူးသားပဲ...။
ဒါေပမယ့္ သူ Ph ၾကည့္ေနတာေတာ့ မပ်က္...။
"Ph ေလးကို သေဘာက်ရဲ႕လား...?"
"မဆိုးပါဘူး...
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အရင္ Ph ျပန္ေတြ႕ရင္ လူႀကီး ရဲ႕ Ph ကို ျပန္ေပးမွာ..."
Baby စကားေၾကာင့္ XZ မွာ ရယ္ရခက္ငိုရခက္...။
(**ရွာမေနပါနဲ႕ Baby ရယ္...
Baby ရဲ႕ အရင္ Ph ကို ျပန္ေတြ႕မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး...။
ကိုယ္ ဒီ Ph ေလးကို Baby အခန္းထဲ လာထားတုန္းက.....
Baby အကၤ်ီ ဗီရိုထဲက Baby ရဲ႕အရင္ Ph ေလးကို ေတြ႕လို ကိုယ္ ယူထားလိုက္တယ္...**)
"လူႀကီး"
"ဗ်ာ..."
"ဒီဓာတ္ပုံေတြကို ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ Ph ထဲထည့္ေပးထားတာလဲ...?"
Baby ရဲ႕ေမးခြန္းကို XZ သေဘာတက်ၿပဳံးလိုက္သည္။
"အဲ့ဒီ ဓာတ္ပုံေတြက ဘယ္လိုဖ်က္ဖ်က္ ဖ်က္လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး...။
Baby သိလား...?
ကိုယ္ ဒီ Ph ေလး ဝယ္လာကတည္းကေသခ်ာကူးထည့္ေပးထားတာ..."
Yibo ဒီ Ph ထဲက ဓာတ္ပုံေတြကို ဖ်က္ပစ္ဖို႔ထိ မရည္႐ြယ္ေပမယ့္ လူႀကီးရဲ႕ "ဘယ္လိုမွဖ်က္လို႔မရဘူး" ဆိုတဲ့ စကားက ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ...?
"Baby ရဲ႕ Ph ထဲမွာ ကိုယ္ ဓာတ္ပုံေလး 3 ပုံ ကူးထည့္ေပးထားတယ္...။
အဲ့ဒီ ဓာတ္ပုံ တစ္ပုံခ်င္းစီတိုင္းမွာ အဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်...။
Baby သိခ်င္လား...?"
လူႀကီးရဲ႕ "သိခ်င္လား...?" ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအဆုံးမွာ Yibo ရဲ႕မရွိသင့္တဲ့ မာနေလးခံသြားေလ၏။
ဘယ့္ႏွယ္ ေျပာခ်င္ရင္လည္း ေျပာလိုက္ ၊ မေျပာခ်င္ရင္လည္း မေျပာနဲ႕ေပါ့...။
'သိခ်င္လား' ဆိုေတာ့.....??? :(
"မသိခ်င္ပါဘူး...
ဖ်က္မရေတာ့လည္း ထားလိုက္မွာေပါ့...။
ဘာခက္တာ မွတ္လို႔..."
ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူကာ ျပန္ေျပာေနတဲ့ Baby ေလးက တကယ့္ကို ကေလးေလးအတိုင္းပါပဲဗ်ာ...။
XZ အသဲယားလာတာႏွင့္ အသံထြက္ေအာင္ပင္ ရယ္လိုက္မိသည္။
"ဟားးး ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...
Baby မသိခ်င္ေသးရင္ ကိုယ္ မေျပာေတာ့ဘူး... ေနာ္..."
XZ Baby ေလးရဲ႕ အမူအရာေလးေတြေၾကာင့္ ရယ္မိျပန္ၿပီ...။
ေလွာင္ၿပီး ရယ္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္...။
သေဘာက်လြန္းလို႔ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔သာ ကိုယ့္ကို ရယ္မိတဲ့အထိ ျဖစ္ေစတာပါ...။
"ခင္ဗ်ား ေနာ္ ရယ္ျပန္ၿပီ...
ဘယ္နားက ရယ္စရာပါလဲ...?"
"Baby မႀကိဳက္ရင္ ကိုယ္ မရယ္ေတာ့ပါဘူးကြာ... ေနာ္...
Baby ကလည္း စိတ္ႀကီးပဲ..."
XZ စ,သလိုေလးေျပာလိုက္မိေတာ့...
သူ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ Baby ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းလွလွေလးက XZ ထံသို႔ က်ေရာက္လာေလ၏။
ထိုအခ်ိန္ခန ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံး ရပ္တန့္သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး
XZ အသက္ပင္ရႈမိရဲ႕လား မသိေတာ့...။
ဘယ္လိုေတြေတာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနရတာလဲ Baby ရာ...?
ဒီလို ေလးေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းလာေလေလ ကိုယ္ Baby ကို ဆုံးရႈံးရမွာ ေၾကာက္လာေလေလပဲ...။
Baby ကိုယ့္ကို ထားေတာ့မသြားဘူးမလားဟင္...?
💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓
Updated _ 3233 words 💞
အားလုံး က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ၾကပါေနာ္❤
Thanks you all...💌💞
💞 ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္ 💞
K.Royalwhite💌💞🤍
Jan 29,2021 (Updated Day) 🖤✨