{Zawgyi}
ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ေနၾကတဲ့ သင္တန္းေက်ာင္းထဲက လူအုပ္ေၾကာင့္ Thorisအလ်င္စလိုကားေပၚကဆင္းလိုက္သည္။
Thorisကားနဲ႔ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ရပ္လိုက္တဲ့ကားေပၚကCell Remကေတာ့ အခုထိမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားဆဲပင္။
Mineကိုလာေခၚပါတယ္ဆိုမွဘာျပႆနာေပၚျပန္တာလဲ...။
"ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ..."
Thorisရဲ႕အသံလည္းၾကားေရာစုရုံးစုရုံးျဖစ္ေနတဲ့ သင္တန္းသားေတြက လူစုခြဲသြားၾကကာ ထိုထဲကတစ္ေယာက္မွ..
"ဟို....သင္တန္းေက်ာင္းထဲကို အဖြဲ႕တစ္ခုခိုးဝင္လို႔ပါဆရာ..."
"ဘာ!!"
Thorisရဲ႕အသံနႈန္းကအံ့ၾသမႈေၾကာင့္က်ယ္ေလာင္လ်က္။
"Thoris Sam မင္းသင္တန္းေက်ာင္းကိစၥကုိေနာက္မွမင္းဘာမင္းရွင္းအခုငါ့Mineကိုထုတ္ေပး..."
စိတ္မရွည္ေတာ့သည့္Cell Remက ေလသံမာမာနွင့္ေျပာေတာ့ Thorisျပန္ေျပာမလို႔လုပ္သည္တြင္ ေစာနေကာင္ေလးဆီမွအသံထြက္လာေလသည္။
"ဟို....အစ္ကိုေလးCell Rem....အဲ့ကေလးက..အဲ့ကေလးကေလ....အခုမရွိေတာ့ပါဘူး!!"
ေနာက္ဆုံးစကားတစ္ခြန္းကိုမ်က္စိစုံမွိတ္ကာ ေျပာလိုက္သည့္ေကာင္ေလးကCell Remကိုေၾကာက္သည့္စိတ္ေၾကာင့္လက္ေတြပင္တုန္ေနေလသည္။
"ဘာအဓိပၸါယ္လဲ...Mineကို မင္းတို႔ဆရာကဒီကအက်ဥ္းသားထိန္းသိမ္းေရးခန္းထဲထည့္ဖမ္းထားတာမဟုတ္ဘူးလား...."
Cell Remကနားမလည္သလိုနွင့္ေမးခြန္းထုတ္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးခမ်ာ ေဇာေခြၽးေတြပင္ျပန္လာရသည္။
Cell Remတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ Thorisကပါနားမလည္သည့္ပုံျဖင့္ ၾကည့္လာေသာေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးတြင္ေနစရာေနရာမရွိေတာ့...။
"ဘာျဖစ္လဲဆိုတာကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပပါ့မယ္...Sam"
အသံလာရာအရပ္သည္ သင္တန္းေက်ာင္း၏ေဆးေပးခန္းမွ ထြက္လာေသာ Ivicဆီမွပင္။
တစ္ကိုယ္လုံးရစရာမရွိေအာင္စုတ္ၿပဲေနၿပီး ေခါင္း၌ပတ္တီးစည္းထားသည့္Ivicကိုျမင္သည္နွင့္Thoris Samကစိတ္ပူမႈေၾကာင့္ အနားသို႔ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားေလသည္။
"Ivic....မင္းဘာျဖစ္တာလဲ..အဆင္ေျပရဲ႕လား...."
"ေျပပါတယ္Sam....."
တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ အၾကည္စိုက္ကာ အၾကင္နာေတြေဖာေသာေနသည့္ထိုလူနွစ္ေယာက္ေၾကာင့္Mineကိုေတြ႕ရန္ေနာက္က်ေပေတာ့မည္။
Cell Remမေက်မခ်မ္းေတြးကာ...
"မင္းတို႔အလြမ္းသယ္မယ္ဆိုလည္းေနာက္မွသယ္ ငါ့Mineကိုအရင္သြားေခၚေပး...."
Cell Rem၏စိတ္မရွည္သလို အေျပာေၾကာင့္သူ႔အားၾကည့္ကာ မ်က္နွာငယ္လိုက္သည့္Ivicကတစ္ခုခုေျပာဖို႔အားယူသည္။
"အဲ့ကေလး...ျပန္ေပးဆြဲခံလိုက္ၿပီ...."
"ဘာ....!!"
"ဟုတ္တယ္....သူနိုးနိုးခ်င္းအခန္းထဲမွာေသာင္းက်န္းေနလို႔ အခန္းနားကလူေတြကိုနည္းနည္းရွင္းေပးထားတာ...
ေနာက္ၿငိမ္ေလာက္ၿပီထင္လို႔ကြၽန္ေတာ္သြားျပန္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္နွာဖုံးတပ္ထားတဲ့လူေတြက အဲ့အခန္းတံခါးကိုဖ်က္ၿပီး အဲ့ကေလးကိုအတင္းေခၚဖို႔လုပ္ေနတယ္...
ကြၽန္ေတာ္လည္း နိုင္သေလာက္ကူခ်ေပမဲ့သူတို႔ကအဆင့္ျမင့္လြန္းတယ္.....ကြၽန္ေတာ္လူေတြနဲ႔ခ်ေနတုန္းအဲ့ကေလးကိုအျပင္ကိုထြက္ေျပးခိုင္းလိုက္တာ.....အခု ဘယ္လိုျဖစ္သြားၿပီလဲမသိပါဘူး...ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း အဲ့လူေတြက ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္သြားၾကတယ္...."
ေျပာေနရင္းမ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္း စမ္းစမ္းျဖင့္ Thorisရင္ခြင္ထဲဝင္ဖို႔လုပ္သည့္IvicကိုCell Rem ေကာ္လံကေနေဆာင့္ဆြဲကာ အံႀကိတ္ၿပီးေျပာသည္။
"ဘာေသာက္စကားေတြလာေျပာေနတာလဲ.....ေသာက္ေရးမပါတာ....ဒီကိုယ္ရံေတာ္ေက်ာင္းထဲလူေဖာက္ဝင္ၿပီးအခုလိုျဖစ္တာမသိရေအာင္ ဒီေက်ာင္းက ေတာင္းစားဖို႔ဖြင့္ထားတာလား...ယုတၲိရွိတဲ့စကားကိုေျပာ..ငါ့Mineဘယ္မွာလဲ...."
ေဒါသေၾကာင့္ဘာကိုမွမျမင္ေတာ့သည့္Cell RemကIvicကိုထိုးဖို႔လုပ္သည္တြင္Thorisရဲ႕လက္သီးခ်က္ကိုလက္ခံရလိုက္ေလသည္။
"မင္းေသာင္းက်န္းေနရေအာင္ ဒီေနရာကမင္းေနရာမဟုတ္ဘူး....Ivicေျပာတာမၾကားဘူးလား...ဘာလို႔မဆိုင္တဲ့လူကိုလက္႐ြယ္ရတာလဲ..သူကငါ့လူ"
"ငါေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူး သူကဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္.....အခုMineဘယ္မွာလဲပဲေျပာ...."
"ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းတကယ္မသိပါဘူး...အဲ့လိုျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ေလ့က်င့္ေနတဲ့အခ်ိန္မို႔ ဘယ္သူမွေသခ်ာမသိလိုက္ဘူး...ၿပီးေတာ့ အက်ဥ္းသားထိန္းသိမ္းေရးေဆာင္ကအခန္းေတြကအသံအရမ္းလုံၿပီး ေလ့က်င့္ေရးကြင္းေတြနဲ႔အရမ္းေဝးတယ္ေလ.....အဖြဲ႕တစ္ေခါင္းေဆာင္လည္း သူတတ္နိုင္သေလာက္အဲ့ကေလးကိုကယ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာပဲ..."
မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္တဲ့သင္တန္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ကIvicဖက္ကကာေျပာေပးသည္။
"ငါေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူးလို႔ေျပာေနတယ္.....မင္းတို႔ရဲ႕ဆင္ေျခေတြကိုငါနားေထာင္ဖို႔ဒီမွာရပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး....ငါ့Mineကိုလာေခၚတာလို႔ေျပာေနတယ္ေလ...မၾကားဘူးလား..."
အထိန္းကြပ္မဲ့ေနသည့္Cell Remက ထိုသင္တန္းသားကိုစိုက္ၾကည့္ကာ အံၿကိတ္သံျဖင့္ေျပာေလသည္။
"အရင္ဆုံးမင္းဒီလိုေတြေသာင္းက်န္းေနလို႔အဲ့ကေလးကိုရွာေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး....ငါတို႔လူျဖန္႔ရွာရမယ္...."
"ဘာကိုရွာမွာလဲေခြးေကာင္ရဲ႕....Mineကိုမင္းဒီကိုေခၚလာတာေလ ဒီမွာရွိရမွာေပါ့....မင္းငါ့ကိုလိမ္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔....."
"မင္းကိုလိမ္ေတာ့ငါကဘာရမွာမို႔လို႔လဲ...."
Cell Remစိတ္တိုစြာပင္ Thorisအားဆြဲၿပီး အားျပင္းျပင္းျဖင့္တစ္ခ်က္ထိုးလိုက္သည္။
အေနာက္သို႔ယိုင္ၿပီးလဲက်မလိုျဖစ္သြားတဲ့Thorisကေပါက္သြားတဲ့နႈတ္ခမ္းကေသြးစေတြကိုသုတ္ကာ Cell Remကိုျပန္ထိုးသည္။
"မင္းရဲ႕ စိတ္ရူးေပါက္ေနတာကို ခဏရပ္ထားၿပီး အဲ့ကေလးကိုရွာဖို႔လုပ္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား...အခုအဲ့ကေလးကေသလားရွင္လားေတာင္မသိတဲ့အခ်ိန္မွာမင္းကငါနဲ႔ထိုးႀကိတ္နိုင္ေသးတယ္လား...."
ၿငိမ္က်သြားသည္ဟုမဆိုသာေသာ္လည္း Thorisအားျပန္မထိုးေတာ့သည့္Cell Remကစိတ္ထိန္းလိုက္ပုံရသည္။
"Mineတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ မင္းကိုငါ့လက္နဲ႔သတ္မယ္Thoris....ဒီသင္တန္းေက်ာင္းကိုလည္းျပာအျဖစ္ေျပာင္းပစ္မယ္....."
မ်က္ရည္မက်ေသာ္ျငား နီရဲေနသည့္မ်က္ခမ္းစပ္တို႔က ေဒါသဘယ္ေလာက္ထြက္ေနေၾကာင္းေဖာ္ျပေနသည့္အလား....။
Mine...Daddyကေတြ႕ေအာင္ျပန္ရွာမွာမို႔ ေဘးကင္းကင္းနဲ႔ရွိေနမယ္မလား...။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"ဒါေပါ့ မာမီရဲ႕ဘယ္သူ႔သားမို႔လို႔လဲ....လက္စသတ္ၿပီးပါၿပီ..."
"......"
ဖုန္းထဲကဘာေျပာလိုက္မွန္းမသိေသာ္ျငားလည္း တစ္ဖက္ကေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္နွာေပၚကအျပဳံးကေတာ့ပိုလို႔ပင္ေတာက္ပလာရသည္။
"အဟား.....ေပ်ာ္စရာေတြကေတာ့တစ္ခုၿပီးတစ္ခုပဲဗ်ာ....သူတို႔သာ သူတို႔သားေလးကိုမေတြ႕လိုက္ရခင္ေသသြားတယ္ဆိုတာသိရင္ ရူးသြားမလားေတာင္မေျပာတတ္ဘူး....ဟား ဟား...."
"......."
"ဟုတ္...မွတ္ထားလိုက္ပါ့မယ္ဗ်....အခုေတာ့ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီေနာ္....ေတာ္ၾကာရိပ္မိသြားၾကလိမ့္္မယ္..see you..."
ဖုန္းခ်ၿပီးသည့္ေနာက္ ကုတင္ထက္တြင္ပုံစံမပ်က္ျပန္လွဲေနကာလူမမာလိုဟန္ေဆာင္ကာသာအိပ္ေနလိုက္သည္။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ရႈပ္ပြေနတဲ့အခန္းတစ္ခုက မွိုနံ႔ေတာင္ရေနၿပီလားမေျပာတတ္ပါေခ်။
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္အခ်ိန္ေတာင္ လိုက္ကာေတြဆြဲပိတ္ကာအေမွာင္ခ်ေနသည့္ လူတစ္ေယာက္၏ ေဘးတြင္စာ႐ြက္ေပါင္းစုံ Fileအထပ္လိုက္ေပါင္းစုံက ျပန္႔က်ဲလို႔ေနသည္။
ဘီယာဘူးခြံနဲ႔ ဝိုင္ပုလင္းေတြကလည္း ဟိုတစ္စဒီတစ္စ....ေျခခ်စရာေနရာပင္မရွိ...။
ထိုလိုအမွိုက္ပုံနွင့္ပင္ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္ေနသည့္အိပ္ခန္းထဲတြင္Cell Remကကုတင္ေျခရင္းတြင္ထိုင္ကာကုတင္ေပၚေခါင္းေနာက္ျပန္တင္လ်က္ မ်က္လုံးတို႔ကိုေမွးပိတ္ထားသည္။
စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္ အရက္ေတြဖိေသာက္ပါေသာ္လည္း သူအိပ္မေပ်ာ္သည္မွာ တစ္ပတ္ခန္႔ပင္ေက်ာ္ေနၿပီ။
Mineေပ်ာက္ေနသည္မွာလည္း တစ္ပတ္ေက်ာ္ေနေလၿပီ။
သင္တန္းေက်ာင္းကသင္တန္းသားေတြနဲ႔ေကာMas G.Pပိုင္သမ်ွBody Guardေတြနဲ႔ေကာ လူအင္အားတိုးကာလက္လွမ္းမွီသေလာက္ရွာခဲ့ပါေသာ္လည္း Mineရဲ႕သတင္းအစအနေတာင္မရ....။
ထို႔အစား ျမစ္ထဲတြင္ေပၚလာေသာပိုင္ရွင္မဲ့အေလာင္း၁၀ေလာင္းက Mineကိုျပန္ေပးဆြဲသြားသည့္ျပန္ေပးသမားေတြဟုသိရသည္။
သူတို႔ေသၿပီဆိုေတာ့Mineကေရာ...?
ရဲေတြနွင့္ပင္ပူးေပါင္းကာ အင္အားထပ္ျဖည့္ရွာပါေသာ္လည္း ဒီေန႔အထိအခ်ည္းနွီးသာ....။
Cell Remေသာင္းက်န္းထားေသာေၾကာင့္ Mas G.Pရဲ႕အိမ္ေတာ္နွင့္သင္တန္းေက်ာင္းမွာလည္းအေတာ္ကိုပ်က္စီးကုန္ၿပီ။
သူဦးစီးေနသည့္Companyကလည္းအခုသူ႔အေဖThomasကပင္အေျခအေနေတြကိုထိန္းေပးေနေလသည္။
Cell Remထိုအေၾကာင္းေတြျပန္ေတြးမိသည္နွင့္ ညစ္ညဴးလာေသာစိတ္ကိုေျပေပ်ာက္ေစရန္ ေဘးကလက္က်န္ပုလင္းကိုဆြဲယူကာ တစ္က်ိဳက္ေမာ့သည္။
မင္းဘယ္မွာလဲMine....
Daddyကိုအရက္ေသာက္လို႔ဆိုၿပီးလာမဆူေတာ့ဘူးလား....
Daddyကမင္းလာမဆူမခ်င္းေသာက္ေနမွာေနာ္....
"Daddyဗ်ာ...အရက္ေတြေသာက္ေနျပန္ၿပီ...က်န္းမာေရးအတြကိမေကာင္းပါဘူးဆိုတာဘယ္နွခါေျပာရမလဲ...."
Cell Remေနာက္ေသာက္ဖို႔ျပင္သည္တြင္ ေဘးကေပၚလာေသာစူပုတ္ပုတ္ပုံရိပ္ေလးေၾကာင့္ ေၾကာင္အကာ ပုလင္းကိုလႊတ္ခ်ၿပီးေငးရျပန္သည္။
ထို႔ေနာက္ထိုပုံရိပ္ေလးMineကိုဖက္လိုက္သည္တြင္ ေလကိုသာဖမ္းမိသည္။
ဟင္~ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ....
"Daddy~~~ဒီေန႔Sundayေလ...ကြၽန္ေတာ္Daddyႀကိဳက္တဲ့ဟင္းေတြခ်က္ေပးထားတယ္....ေရခ်ိဳးၿပီးထမင္းစားရေအာင္..."
တဖန္ေပၚလာျပန္သည့္ပုံရိပ္ေလးက တံခါးဝကေနအျပဳံးျဖင့္Cell Remအားဧည့္ခံသည္။
"ေတြ႕လား...Daddyရာ....ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂရုစိုက္ပါလို႔မွာထားတာကို..အခုအလုပ္ေတြဖိလုပ္ေတာ့ဖ်ားၿပီမလား.....လာ...ကြၽန္ေတာ္ဖက္ထားေပးမယ္..."
ကုတင္ေပၚကပုံရိပ္ကိုCell Remလည္ျပန္ေငးလိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာဖ်ားေနတဲ့သူ႔ကိုေဘးကတတြတ္တြတ္ေျပာလ်က္ ဖက္ထားေပးတဲ့Mine....။
တစ္အိမ္လုံးဘယ္သြားသြားျမင္ေယာင္ေနတဲ့Mineပုံရိပ္ေတြကCell Remကိုပိုလို႔ေတာင္နွိပ္စက္ေနေသးသည္။
ရင္္ထဲတင္းၾကပ္လာတဲ့ခံစားခ်က္ကိုCell Remအမ်ိဳးအမည္မတပ္တတ္ပါေလ။
ေၾကာင္အစြာသာ Mineရဲ႕ပုံရိပ္ေတြကိုေငးေနမိၿပီး ပူေႏြးေႏြးမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းက Cell Remဘယ္ဖက္ပါးျပင္ထက္ ေနရာအျပည့္ယူသည္။
ဘယ္ဖက္မ်က္ဝန္းကမ်က္ရည္စက်ရင္ဝမ္းနည္းမႈေၾကာင့္တဲ့.....။
Cell Remဝမ္းနည္းေနသည္လား...။
ငိုတတ္သည္လား သူ႔လိုသန္မာတဲ့Alphaတစ္ေယာက္က....။
"အင့္....မဟုတ္ဘူး.။ ငါ အဲ့ေလာက္ထိ..မေပ်ာ့ညံ့ဘူး.။ ဟုတ္တယ္....မငိုဘူး။ Mineကေသသြားတာမွမဟုတ္တာ..
ငါ..ငါတကယ္မငိုဘူး.။ Daddyမငိုဘူးေနာ္Mine....ဒီတိုင္း ခႏၶာကိုယ္အတြင္းကေရဓာတ္ကလိုတာထက္ပိုျပည့္သြားလို႔မ်က္လုံးကေနလ်ွံက်လာတာ...."
က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို ကမန္းကတမ္းသုတ္ကာ မရွိတဲ့Mineကိုရွင္းျပရတာအေမာ...။
ငါဒီလိုေနလို႔မရဘူး....Mineျပန္လာရင္ ငါ့ကိုဒီလိုေနလို႔ဆိုၿပီးဆူေနဦးမယ္...။
Cell Remထိုင္ေနရာကထကာ ရက္အေတာ္ၾကာမရွင္းဘဲဖြထားသည့္ ဒီအခန္းကိုရွင္းရေပဦးမည္။
Mineကသန္႔ရွင္းေနမွႀကိဳက္တာမလား...။
သို႔နွင့္ အခန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနသည့္Cell Remသည္ ရဲရဲေတာက္နီေနတဲ့Missed callေတြကိုမျမင္လိုက္ပါေခ်။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ေနာက္နွစ္ရက္အၾကာတြင္ ရဲစခန္း၌ေရာက္ရွိေနၾကသည့္Thomasနွင့္Thorisက Cell Remအလာကိုစိတ္ရွည္ရွည္နွင့္ေစာင့္ေနသည္။
"Mineကိုေတြ႕ၿပီလား...."
ေခြၽးသံတ႐ႊဲ႐ႊဲျဖင့္ တံခါးကိုေဆာင့္ဖြင့္လိုက္တဲ့Cell Remကအေမာေတာင္မေျဖနိုင္ဘဲ တာဝန္ရွိရဲအုပ္အား Mineအေၾကာင္းလွမ္းေမးေလသည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့ပါ..."
မ်က္စိပ်က္မ်က္နွာပ်က္ျဖင့္ ထြက္သြားေသာ ရဲအုပ္ေနာက္Cell Remေျခလွမ္းခပ္က်ဲက်ဲျဖင့္လိုက္သြားေတာ့ သူ႔အားရဲကားေပၚတက္ေစကာ ေမာင္းထြက္သြားေတာ့သည္။
သူတို႔ကားအေနာက္ကေတာ့Thomasတို႔လိုက္လာမည္ျဖစ္သည္။
________________
"ေသဆုံးသူက ဟိုးအစြန္ ေခ်ာက္ေပၚကျပဳတ္က်တာျဖစ္မယ္...ဒါ့အျပင္ ဘယ္ဖက္ရင္ဘတ္ကို က်ည္ဆံတစ္ခ်က္ အလည္ကိုတစ္ခ်က္ထိထားေသးတယ္.....ၾကည့္ရတာ လူသတ္မႈလို႔ေတာ့ယူဆလို႔ရပါတယ္...."
ရဲကားျဖင့္နာရီအေတာ္ၾကာလိုက္လာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ Cell Remေရာက္သြားသည္က အမႈတစ္ခုျဖစ္ဟန္တူေသာေနရာ..။
ဒီေနရာကိုသူ႔ကိုဘာလုိ႔ေခၚလာတာလဲ..။
Mineဆီသြားရဦးမယ္ေလ...။
"ဒီမွာ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုဒီေနရာဘာကိစၥေခၚလာတာလဲ ေျပာေတာ့Mineကိုေတြ႕ၿပီဆို..."
အမႈရဲ႕တာဝန္ခံရဲတစ္ေယာက္နွင့္စကားေျပာေနေသာရဲအုပ္ကိုCell Remစကားၿဖတ္ေျပာလိုက္သည္။
"သူ႔ကိုလိုက္ျပလိုက္....."
"ဟုတ္...."
တာဝန္ခံရဲေလးေနာက္လိုက္သြားဖို႔အေျပာခံရေတာ့Cell Remမဆိုင္းမတြပင္လိုက္သြားေလသည္။
ထိုရဲဝင္သြားသည္က ယာယီတဲေလးတစ္ခုထဲသို႔....။
့အတန္ငယ္က်ဥ္းတဲ့ တဲထဲတြင္ ထမ္းစင္ေပၚ၌ အဝတ္ျဖဴစအုပ္ထားေသာ လူ႔အေလာင္းဟုထင္ရသည္ကလြဲ၍ ဘာမွရွိမေန။
သူ႔ကိုဘာလို႔ဒီတဲထဲေခၚလာရပါသနည္း?
Mineမွဒီတဲထဲမွာမရွိတာ....။
"ေသဆုံးသူကMineဟုတ္မဟုတ္ စစ္ေဆးေပးပါခင္ဗ်...ကြၽန္ေတာ္တို႔စစ္ေဆးရသေလာက္ေတာ့ Mineေသခ်ာပါတယ္ဗ်..."
ထိုတာဝန္ခံရဲက ေလသံေအးေအးေလးျဖင့္ရွင္းျပၿပီးCell Remအားေနရာဖယ္ေပးသည္။
Cell Remကေတာ့အခုခ်ိန္ထိ အေလာင္းရဲ႕ေျခရင္းမွာမတ္တပ္ရပ္ေနတုန္း။
"ခဏ....ဘယ္သူေသတာလို႔ေျပာလိုက္တာလဲ..."
Cell Remကအခုထိမေျခအေနေတြကိုလိုက္မွီဖို႔ ဉာဏ္မေျပးေသးေပ။
သူ႔ဦးေနွာက္ေတြထုံသြားတယ္လို႔ပဲေျပာရမလား...။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းထပ္တူဝမ္းနည္းရပါတယ္ဗ်ာ....ေသဆုံးသူက လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ပတ္ကေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေမြးစားကေလးပါ...."
ထိုတာဝန္ခံရဲရဲ႕စကားအဆုံး Cell Remကခပ္ေသာ့ေသာ့ရယ္သည္။
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ....ကြၽန္ေတာ့္Mineကဘာေၾကာင့္ေသရမွာလဲ....ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ဟာသေတြကိုနားေထာင္ဖို႔အခ်ိန္မရွိတာေၾကာင့္ Mineရွိတဲ့ေနရာဆီကိုသာေခၚသြားေပးစမ္းပါဗ်ာ..."
Cell Remကိုၾကည့္ၿပီးေရွ႕က တာဝန္ခံရဲကေတာ့ သက္ျပင္းခ်သည္။
"ခင္ဗ်ားစိတ္ကိုျပင္ဆင္ထားတာေကာင္းလိမ့္မယ္ဗ်ာ...စိတ္ကိုၿငိမ္ၿငိမ္ထားပါ..."
"ကြၽန္ေတာ္အတည္ေျပာေနတာမို႔ Mineဆီေခၚသြားေပးတာပိုေကာင္းလိမ့္မယ္....ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ဟာသကနည္းနည္းေလးေတာင္မရယ္ရဘူးေနာ္...."
Cell Remကိုဘာမွမေျပာေတာ့ပါပဲ ထိုရဲက အေလာင္းေပၚကအုပ္ထားတဲ့အဝတ္ျဖဴစကိုဖယ္ရွားလိုက္သည္။
"အျမင့္ကျပဳတ္က်တာမို႔ ရုပ္ကေတာ့အေတာ္ပ်က္စီးေနၿပီ ဒါေပမဲ့ေက်ာင္းဝတ္စုံကိုၾကည့္တဲ့ပုံအရ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့Mineလို႔မွတ္ခ်က္ခ်လို႔ရပါတယ္ စစ္ေဆးၾကည့္ပါဦး..."
Cell Remသူ႔အေရွ႕ကမ်က္နွာတစ္ခုလုံးစုတ္ျပတ္သတ္ေနသည့္အေလာင္းကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းစိုက္ၾကည့္သည္။
ေက်ာင္းဝတ္စုံကMineတို႔ေက်ာင္းကမွန္ေသာ္လည္း ဒီေလာက္ပ်က္စီးေနတဲ့မ်က္နွာကMineပါလို႔တထစ္ခ်ေျပာလို႔မွမရဘဲ...။
သူ႔ရဲ႕Mineေလးကဘယ္လိုလူမ်ိဳးမို႔လို႔လဲ။
ဒီလိုလြယ္လြယ္နဲ႔ေသစရာလား..။
Cell Remအေလာင္းနား တျဖည္းျဖည္းတိုးသြားကာ တစ္ကိုယ္လုံးကိုစုန္ျခည္ဆန္ျခည္စိုက္ၾကည့္သည္။
ဒီရဲေတြကဟာသပဲ...။
ဒါကသူ႔ရဲ႕Mineမဟုတ္ဘဲနဲ႔..။
"ခင္ဗ်ားတို႔လူမွားေနတာျဖစ္မယ္...ဒါဘယ္လိုလုပ္Mineျဖစ္နိုင္မွာလဲ...ဒီေလာက္ပ်က္စီးေနတဲ့မ်က္နွာက ကြၽန္ေတာ့္Mineပါလို႔ေျပာလို႔မွမရဘဲ..."
"ေသခ်ာစစ္ေဆးၾကည့္ပါဦး.....ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ကပိုသိမွာေပါ့..."
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ....Mineကဒီလိုေသသြားမဲ့လူမွမဟုတ္တာ...သူကကြၽန္ေတာ့္ကိုထားခဲ့မွာမဟုတ္......"
ဝိုင္းစက္သြားတဲ့Cell Remရဲ႕မ်က္ဝန္းအစုံက ေျပာလက္စစကားေတြကိုရပ္တန္႔သြားေစသည္။
"ဒါကဘယ္လိုလုပ္..."
အေလာင္းရဲ႕ လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ဆြဲႀကိဳးကိုျမင္သြားတဲ့Cell Remက ေသခ်ာေအာင္ ဆြဲႀကိဳးကိုကိုင္ၾကည့္ၿပီး ထိုဆြဲႀကိဳးက Crownပုံစံလက္စြပ္ကို ရွာၾကည့္သည္။
"မျဖစ္နိုင္တာ..."
ဆြဲႀကိဳးနွင့္တြဲဝတ္ထားသည့္လက္စြပ္ကိုရွာေတြ႕သြားသည့္Cell Remက ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္သည္။
ထိုလက္စြပ္ Mineအၿမဲတေစ လည္ပင္းမွာဆြဲထားေလ့ရွိတဲ့လက္စြပ္...။
ဒါေပမဲ့ တစ္ကြင္းထဲေတာ့မဟုတ္..နွစ္ကြင္း...။
အခုဆြဲႀကိဳးမွာေတာ့တစ္ကြင္းထဲသာရွိသည္။
Crownပုံစံကိုမွပတၲျမားပါသည့္ ထိုလက္စြပ္နွစ္ကြင္းက စုံတြဲလက္စြပ္ပင္။
Mineသူ႔အားတစ္ခါေျပာျပဖူးသည္။
"ဒီလက္စြပ္ကို ကြၽန္ေတာ္လက္ထပ္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္ကိုကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဝတ္ေပးမွာ....ကြၽန္ေတာ္တစ္ကြင္းသူတစ္ကြင္း....လွတယ္မလားDaddy...ႀကိဳက္တယ္မလား..."
အေတြးထဲအစီအရီေပၚလာသည့္ပုံရိပ္တို႔ကထင္ထင္ရွားရွား...။
အေနွးျပကြက္လို တရိပ္ရိပ္ေပၚလာၿပီးျပန္ေပ်ာက္သြားတဲ့အေတြးေနာက္မွာCell Remမ်က္ဝန္းထဲမွမ်က္ရည္က ထိုလက္စြပ္ေပၚသက္ဆင္းသည္။
"မ..မဟုတ္ဘူး...."
"စိတ္ကိုေအးေအးထားပါ...."
အေလာင္းေပၚကေတြ႕တဲ့ဆြဲႀကိဳးမွလက္စြပ္ကိုကိုင္ကာ တုန္လႈပ္စြာ အျငင္းစကားတို႔ဆိုလာတဲ့Cell Remကိုေဘးကတာဝန္ခံရဲကထိန္းရသည္။
ထိုစဥ္တဲထဲသို႔ဝင္လာသည့္ Thomasနွင့္Thoris...ရဲအုပ္လည္းပါသည္။
"Mineမဟုတ္ဘူးလို႔....Mineမဟုတ္ဘူး..."
အေလာင္းေဘးတြင္ထိုင္လ်က္ လက္ထဲကလက္စြပ္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ ေျပာလာသည့္Cell Remမ်က္ဝန္းထဲတြင္မ်က္ရည္တို႔ျဖင့္ျပည့္နွက္လာေလေတာ့သည္။
တဲထဲကက်န္တဲ့လူေလးေယာက္ကေတာ့ Cell Remကိုဘာမွမေျပာသာဘဲ ရပ္ၾကည့္ေနရုံသာတတ္သာသည္။
Cell Remမ်က္ရည္ေတြသုတ္ကာ လက္ထဲကလက္စြပ္ကိုေသခ်ာျပန္ၾကည့္သည္။
အျမင္မွားတာေနမွာ ဒီလက္စြပ္မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး..။
သို႔ေပမဲ့ Mineရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔ကအစအလြတ္ရေနသည့္Cell Remကထိုလက္စြပ္ကိုမမွတ္မိစရာအေၾကာင္းေတာ့မရွိပါေခ်။
Cell Rem ကိုယ့္ကိုကိုယ္အရူးလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္။
မမွတ္မိခ်င္ေသာ္လည္းအတိအက်သိေနသည့္မွတ္ဉာဏ္တို႔အရ ထိုလက္စြပ္က Mineရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈအစစ္ဆိုတာ သံမွိုစြဲထားသလိုမွတ္မိေနသည္။
ဒါဆို..Mineကေရာ...?
ဒီမွာလွဲေနတဲ့လူကMineလို႔ငါ့ကိုယုံခိုင္းေနတာလား..။
တကယ္Mineလား....။
"စိတ္ကိုထိန္းစမ္းCell Rem....မင္းရဲ႕Mineကေသၿပီ...ေသသြားၿပီးၿပီလို႔...."
Thorisကမၾကည့္ရက္နိုင္စြာပင္ လွမ္းေျပာသည္။
Cell Remရဲ႕Mineဒီလိုျဖစ္တာ သူတို႔အျပစ္လည္းမကင္းဘူးမလား....။
"မင္းေသာက္ေပါက္ကိုပိတ္ထား..."
Cell Remေဒါသတႀကီး ျပန္ေအာ္ၿပီး ထိုလက္စြပ္ကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ဟုတ္သား....။
ထို႔ေနာက္Cell Remထိုအေလာင္း၏ ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကိုဆြဲျဖဳတ္ၿပီး ေဘာင္းဘီကိုေအာက္သို႔အနည္းငယ္ဆြဲခ်သည္။
Mineကခါးေအာက္နားမွာ ေလွကားေပၚကျပဳတ္က်တုန္းကရထားတဲ့ဒဏ္ရာရွိတယ္ေလ...။
ဒီအေလာင္းမွာေတာ့ရွိမွာမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး..။
သို႔ေပမဲ့Cell Remရဲ႕ဆုေတာင္းကိုဘုရားသခင္ကမၾကားခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ေနေလသည္။
တေထရာထဲတူတဲ့ ခ်ဳပ္ရိုးရာအလ်ားလိုက္ႀကီးက ထိုအေလာင္းရဲ႕ခါးေအာက္နားေလးမွာထင္ထင္ရွားရွား...။
"မဟုတ္ဘူးလို႔....Mineမဟုတ္ဘူးလို႔....Mineကငါ့ကိုဒီလိုမထားသြားဘူးလို႔..."
Cell Remသိၿပီးေနၿပီျဖစ္တဲ့အမွန္တရားကို မသိသလိုျဖင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အရူးလုပ္ျပန္သည္။
"Mine....Daddyကေလ...Daddyကကေလးေလးကိုလာရွာၿပီေလ....အရမ္းေနာက္က်သြားလို႔စိတ္ဆိုးေနတာလား...."
Cell Rem အေလာင္းမွ ဆြဲႀကိဳးကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္သည္။
အငိုမ်က္လုံးအျပဳံးမ်က္ႏွာဆိုသည့္အတိုင္း မ်က္ဝန္းကေနစီးက်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႔မလိုက္ဖက္က နႈတ္ခမ္းထက္ကျပဳံးလို႔ေနတဲ့Cell Remက လက္ထဲက လက္စြပ္ကိုတျမတ္တနိုးၾကည့္လို႔ေနသည္။
ထို႔ေနာက္ တဲအျပင္သို႔တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္သြားတဲ့ေျခလွမ္းေတြက ဦးတည္ရာမဲ့...။
တဲထဲကလူေလးေယာက္ကေတာ့ Cell Remေနာက္ကိုမလိုက္သြားပါပဲ သက္ျပင္းခ်သည္။
ထို႔ေနာက္အေလာင္းကိုအဝတ္ျဖဴျဖင့္ျပန္အုပ္လိုက္ၿပီး အျပင္ကိုထြက္ဖို႔လုပ္ရသည္။
"ကေလးေလး...Daddyရဲ႕ကေလးေလး....အဟား...လက္စြပ္ကေလ...Daddyနဲ႔ကြက္တိပဲသိလား...."
ေစာနကယူလာတဲ့ဆြဲႀကိဳးထဲမွ လက္စြပ္ကိုCell Remကသူ႔ဘယ္ဖက္လက္သူႂကြယ္တြင္စြပ္ၿပီးေကာင္းကင္သို႔မ်က္နွာမူကာလက္ကိုေထာင္ၾကည့္သည္။
ထို႔ေနာက္မ်က္ဝန္းတို႔ကိုပိတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးေသာမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းက ပါးျပင္ထက္ေနရာယူသည္။
တည္ၿငိမ္သြားၿပီးဟုထင္ရတာေၾကာင့္ Cell Remကိုခပ္လွမ္းလွမ္းကေနသာ Thomasတို႔ကရပ္ၾကည့္ေနေလသည္။
သို႔ေပမဲ့.....
ရုတ္ခ်ည္းေဘးကရဲတစ္ေယာက္ဆီကေသနတ္ဆြဲလုလိုက္တဲ့Cell Remက ေမာင္းတင္ၿပီးသူ႔နားထင္သူျပန္ခ်ိန္သည္။
ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ လက္ထဲကလက္စြပ္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးနွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပဳံးသည္။
နႈတ္ဆက္ရမဲ့သူမရွိဘူး..။
အသက္ဆက္ရွင္ဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္လည္းမရွိေတာ့ဘူး..။
ဒီအစားေသဖို႔အတြက္ေတာ့ လုံေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကရွိေနခဲ့ၿပီ....။
MineကိုDaddyကအရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္~~~~~
"ဒိုင္း...."
က်ယ္ေလာင္လွတဲ့ ေသနတ္သံက ပတ္ပတ္လည္ရွိ သစ္ပင္ေပၚက ငွက္ေတြကိုလန္႔ၿပီးအေဝးသို႔ပ်ံသြားေစသည္။
ေခ်ာ္ထြက္သြားတဲ့က်ည္ဆံကCell Remရဲ႕အေနာက္ဖက္ကသစ္ပင္တြင္နစ္ဝင္လ်က္။
"လႊတ္စမ္း...ငါ့ကိုလႊတ္လို႔ေျပာေနတယ္..."
ေမာင္းတင္ထားသည့္ေသနတ္ကို အားကုန္ဆြဲလုေနတဲ့ Alphaနွစ္ေယာက္ၾကားထဲသို႔ဘယ္သူမွဝင္မဆြဲရဲေပ..။
"မင္းရူးေနလား......ကေလးတစ္ေယာက္ေသတာနဲ႔လိုက္ေသဖို႔ေတြးရေအာင္ အဲ့ေလာက္ေပ်ာ့ညံ့လား....မင္းAlphaမဟုတ္ဘူးလား...."
ThorisကCell Remလက္ထဲကေသနတ္ကိုအားကုန္သုံးၿပီးဆြဲလုသည္။
Cell Remကမလႊတ္ေပး....။
"မင္းေသာက္ပူဘယ္နွစ္ျပားပါလဲ...မင္းေသခ်င္ေနတာလား...ငါနဲ႔အတူေသမလို႔လားဟမ္....လႊတ္....."
ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖင့္ ေသနတ္တစ္လက္ကိုဆြဲလုေနၾကတဲ့Thorisနွင့္Cell Remကအခ်င္းခ်င္းဘယ္သူ႔ဖက္ကိုမွေသနတ္အပါမခံေပ....။
ရုတ္တရက္အားေလ်ွာ႔ကာဆြဲလုျခင္းကိုရပ္တန္႔လိုက္တဲ့Cell Remကေခါင္းကိုေအာက္သို႔ငိုက္စိုက္ထားသည္။
လက္ကေတာ့ေသနတ္ကိုကိုင္ထားဆဲ...။
Cell Remျငိမ္သြားေသာေၾကာင့္Thorisလည္း ရပ္တန္႔ကာ ေရွ႕ကCell Remကိုၾကည့္ေနေလသည္။
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး...လႊတ္ေပးပါ...."
"အသိစိတ္ဝင္စမ္းပါ အဲ့ကေလးက မင္းဆီခဏအလည္လာၿပီးထြက္သြားခ်ိန္တန္လို႔ထြက္သြားတာေလ...ဘာလို႔တြယ္ကပ္ေနတာလဲ..."
"ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ Mineမရွိရင္ငါ့ဘဝကမျဖစ္ဘူး...Mineမရွိရင္ ငါအသက္ဆက္ရွင္ဖို႔အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး....Mineမရွိရင္ ငါ့ဘဝေသသြားလိမ့္မယ္....ဒါေၾကာင့္အနည္းဆုံးေတာ့...အနည္းဆုံးေတာ့...ငါ့ကိုရွင္လ်က္နဲ႔ေသေနတဲ့ဘဝမွာထပ္မေနခိုင္းပါနဲ႔ေတာ့....ေတာင္းဆိုတာပါ....ဒါေနာက္ဆုံးပါပဲ....ငါအရင္ကCell Remလိုျပန္မေနခ်င္ဘူး....ေတာင္းပန္ပါတယ္..လႊတ္ေပးပါ...."
Thorisကိုမ်က္ရည္အ႐ႊဲသားနဲ႔ေတာင္းပန္ေနတဲ့Cell Remကငယ္ငယ္တုန္းက အားနည္းတဲ့Cell Remနွင့္တေထရာထဲတူသည္။
ေခတၱေၾကာင္အသြားတဲ့ThorisကCell Remကိုအေၾကာင္သားေငးသည္။
ထိုသည္ကိုအခြင့္ေကာင္းယူကာThorisလက္ထဲကေသနတ္ကိုဆြဲလုၿပီး Cell Remသူ႔ကိုယ္သူျပန္ခ်ိန္ကာဒုတိယအႀကိမ္ပစ္သည္။
Thorisအသိဝင္ကာေသနတ္ဆြဲလုလိုက္ေသာ္လည္းေနာက္က်သြားေခ်ၿပီ။
ဘယ္ဖက္ရင္ဘတ္ထဲေဖာက္ဝင္သြားတဲ့က်ည္ဆံကအနက္ရွိုင္းဆုံးအပိုင္းကိုေတာင္ထိုးေဖာက္လိုက္ၿပီလားမေျပာတတ္ပါေခ်။
ရုတ္ခ်ည္းအနီေရာင္ေျပာင္းသြားတဲ့ Cell Remရဲ႕ေအာက္ခံShirtအျဖဴနွင့္အတူ နႈတ္ခမ္းေထာင့္ကစီးက်လာတဲ့ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲေသြးေတြကCell Remရဲ႕ရင္ဘတ္ေတာက္ေလ်ွာက္တြင္ျမင္မေကာင္း...။
"Rem!!...."
ၿပိဳက်လာတဲ့Cell Remကိ္ုယ္ကThorisရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကြက္တိ..။
မ်က္လုံးထဲကပုံရိပ္ေတြကေဝဝါးလာမႈနွင့္အတူ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာတဲ့Mineရဲ႕ပုံရိပ္ေတြကCell Remရဲ႕မ်က္လုံးထဲအေနွးျပကြက္လို။
"Mine~~"
မ်က္ခြံလွလွေတြပိတ္မက်သြားခင္ ေနာက္ဆုံးနႈတ္ကေရ႐ြတ္သြားတဲ့နာမည္ကMineတဲ့ေလ။
သူ႔ကိုအဲ့ေလာက္ထိ ခ်စ္သလားRem...။
Thorisတုန္ရီစြာCell Remရဲ႕ကိုယ္ကိုေပြ႕ဖက္ကာခပ္တိုးတိုးရွိုက္သည္။
ေတာင္းပန္ပါတယ္....
ငါသာလုံေလာက္တဲ့သတၱိရွိၿပီးကိုယ့္ကိုကိုယ္လက္ခံနိုင္ခဲ့ရင္ မင္းတျခားသူကိုလိုအပ္မွာမဟုတ္ဘူး...။
ေတာင္းပန္ပါတယ္.....
တစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ငါ့အမွားကိုျပင္ဆင္ခြင့္ေပးပါ.....ပထမဦးဆုံးနဲ႔ေနာက္ဆုံးေတာင္းဆိုခ်က္ပါRem........။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
အမေလးစာလုံးေရ 6000ေက်ာ္ေတာင္ နွစ္ပိုင္းစာေနာ္😒
အပိုင္းခြဲလိုက္ရင္ဖတ္ရတာ Feelေအာက္သြားမွာမို႔တစ္ဆက္ထဲေရးလိုက္တာ..
ေနာက္တစ္ပိုင္းဇာတ္သိမ္းမယ္
ေသတာမယုံတဲ့လူေတြအခုယုံၿပီလား...နွစ္ေယာက္လုံးကိုေသခိုင္းလိုက္္တယ္ေလ
Fall in love with hostကေရးမွာပါေနာ္...ခဏရပ္ထားတယ္ဆိုတာဒီဖက္ကိုMoodေရာက္ေနေတာ့ခြေရးရင္ တစ္ဖက္ဖက္ကိုေပါ့သြားမွာစိုးလို႔...ခဏေစာင့္ေပးၾကေနာ္....😁
ကဲဖတ္ရတာဘယ္လိုလဲေျပာသြားၾကပါဦး
ဖတ္ေပးၾကတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ😗❣️
___________________________________
{Unicode}
ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်နေကြတဲ့ သင်တန်းကျောင်းထဲက လူအုပ်ကြောင့် Thorisအလျင်စလိုကားပေါ်ကဆင်းလိုက်သည်။
Thorisကားနဲ့ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ရပ်လိုက်တဲ့ကားပေါ်ကCell Remကတော့ အခုထိမျက်မှောင်ကြုတ်ထားဆဲပင်။
Mineကိုလာခေါ်ပါတယ်ဆိုမှဘာပြဿနာပေါ်ပြန်တာလဲ...။
"ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ..."
Thorisရဲ့အသံလည်းကြားရောစုရုံးစုရုံးဖြစ်နေတဲ့ သင်တန်းသားတွေက လူစုခွဲသွားကြကာ ထိုထဲကတစ်ယောက်မှ..
"ဟို....သင်တန်းကျောင်းထဲကို အဖွဲ့တစ်ခုခိုးဝင်လို့ပါဆရာ..."
"ဘာ!!"
Thorisရဲ့အသံနှုန်းကအံ့သြမှုကြောင့်ကျယ်လောင်လျက်။
"Thoris Sam မင်းသင်တန်းကျောင်းကိစ္စကိုနောက်မှမင်းဘာမင်းရှင်းအခုငါ့Mineကိုထုတ်ပေး..."
စိတ်မရှည်တော့သည့်Cell Remက လေသံမာမာနှင့်ပြောတော့ Thorisပြန်ပြောမလို့လုပ်သည်တွင် စောနကောင်လေးဆီမှအသံထွက်လာလေသည်။
"ဟို....အစ်ကိုလေးCell Rem....အဲ့ကလေးက..အဲ့ကလေးကလေ....အခုမရှိတော့ပါဘူး!!"
နောက်ဆုံးစကားတစ်ခွန်းကိုမျက်စိစုံမှိတ်ကာ ပြောလိုက်သည့်ကောင်လေးကCell Remကိုကြောက်သည့်စိတ်ကြောင့်လက်တွေပင်တုန်နေလေသည်။
"ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ...Mineကို မင်းတို့ဆရာကဒီကအကျဉ်းသားထိန်းသိမ်းရေးခန်းထဲထည့်ဖမ်းထားတာမဟုတ်ဘူးလား...."
Cell Remကနားမလည်သလိုနှင့်မေးခွန်းထုတ်တော့ ထိုကောင်လေးခမျာ ဇောချွေးတွေပင်ပြန်လာရသည်။
Cell Remတစ်ယောက်ထဲမဟုတ် Thorisကပါနားမလည်သည့်ပုံဖြင့် ကြည့်လာသောကြောင့် ထိုကောင်လေးတွင်နေစရာနေရာမရှိတော့...။
"ဘာဖြစ်လဲဆိုတာကျွန်တော်ရှင်းပြပါ့မယ်...Sam"
အသံလာရာအရပ်သည် သင်တန်းကျောင်း၏ဆေးပေးခန်းမှ ထွက်လာသော Ivicဆီမှပင်။
တစ်ကိုယ်လုံးရစရာမရှိအောင်စုတ်ပြဲနေပြီး ခေါင်း၌ပတ်တီးစည်းထားသည့်Ivicကိုမြင်သည်နှင့်Thoris Samကစိတ်ပူမှုကြောင့် အနားသို့ချက်ချင်းရောက်သွားလေသည်။
"Ivic....မင်းဘာဖြစ်တာလဲ..အဆင်ပြေရဲ့လား...."
"ပြေပါတယ်Sam....."
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အကြည်စိုက်ကာ အကြင်နာတွေဖောသောနေသည့်ထိုလူနှစ်ယောက်ကြောင့်Mineကိုတွေ့ရန်နောက်ကျပေတော့မည်။
Cell Remမကျေမချမ်းတွေးကာ...
"မင်းတို့အလွမ်းသယ်မယ်ဆိုလည်းနောက်မှသယ် ငါ့Mineကိုအရင်သွားခေါ်ပေး...."
Cell Rem၏စိတ်မရှည်သလို အပြောကြောင့်သူ့အားကြည့်ကာ မျက်နှာငယ်လိုက်သည့်Ivicကတစ်ခုခုပြောဖို့အားယူသည်။
"အဲ့ကလေး...ပြန်ပေးဆွဲခံလိုက်ပြီ...."
"ဘာ....!!"
"ဟုတ်တယ်....သူနိုးနိုးချင်းအခန်းထဲမှာသောင်းကျန်းနေလို့ အခန်းနားကလူတွေကိုနည်းနည်းရှင်းပေးထားတာ...
နောက်ငြိမ်လောက်ပြီထင်လို့ကျွန်တော်သွားပြန်ကြည့်တော့ မျက်နှာဖုံးတပ်ထားတဲ့လူတွေက အဲ့အခန်းတံခါးကိုဖျက်ပြီး အဲ့ကလေးကိုအတင်းခေါ်ဖို့လုပ်နေတယ်...
ကျွန်တော်လည်း နိုင်သလောက်ကူချပေမဲ့သူတို့ကအဆင့်မြင့်လွန်းတယ်.....ကျွန်တော်လူတွေနဲ့ချနေတုန်းအဲ့ကလေးကိုအပြင်ကိုထွက်ပြေးခိုင်းလိုက်တာ.....အခု ဘယ်လိုဖြစ်သွားပြီလဲမသိပါဘူး...ကျွန်တော့်ကိုလည်း အဲ့လူတွေက ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်သွားကြတယ်...."
ပြောနေရင်းမျက်ရည်လေးစမ်းစမ်း စမ်းစမ်းဖြင့် Thorisရင်ခွင်ထဲဝင်ဖို့လုပ်သည့်IvicကိုCell Rem ကော်လံကနေဆောင့်ဆွဲကာ အံကြိတ်ပြီးပြောသည်။
"ဘာသောက်စကားတွေလာပြောနေတာလဲ.....သောက်ရေးမပါတာ....ဒီကိုယ်ရံတော်ကျောင်းထဲလူဖောက်ဝင်ပြီးအခုလိုဖြစ်တာမသိရအောင် ဒီကျောင်းက တောင်းစားဖို့ဖွင့်ထားတာလား...ယုတ္တိရှိတဲ့စကားကိုပြော..ငါ့Mineဘယ်မှာလဲ...."
ဒေါသကြောင့်ဘာကိုမှမမြင်တော့သည့်Cell RemကIvicကိုထိုးဖို့လုပ်သည်တွင်Thorisရဲ့လက်သီးချက်ကိုလက်ခံရလိုက်လေသည်။
"မင်းသောင်းကျန်းနေရအောင် ဒီနေရာကမင်းနေရာမဟုတ်ဘူး....Ivicပြောတာမကြားဘူးလား...ဘာလို့မဆိုင်တဲ့လူကိုလက်ရွယ်ရတာလဲ..သူကငါ့လူ"
"ငါသောက်ဂရုမစိုက်ဘူး သူကဘယ်သူဖြစ်ဖြစ်.....အခုMineဘယ်မှာလဲပဲပြော...."
"ကျွန်တော်တို့လည်းတကယ်မသိပါဘူး...အဲ့လိုဖြစ်သွားတဲ့အချိန်က ကျွန်တော်တို့လေ့ကျင့်နေတဲ့အချိန်မို့ ဘယ်သူမှသေချာမသိလိုက်ဘူး...ပြီးတော့ အကျဉ်းသားထိန်းသိမ်းရေးဆောင်ကအခန်းတွေကအသံအရမ်းလုံပြီး လေ့ကျင့်ရေးကွင်းတွေနဲ့အရမ်းဝေးတယ်လေ.....အဖွဲ့တစ်ခေါင်းဆောင်လည်း သူတတ်နိုင်သလောက်အဲ့ကလေးကိုကယ်ဖို့ကြိုးစားတာပဲ..."
မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်တဲ့သင်တန်းသားတစ်ချို့ကIvicဖက်ကကာပြောပေးသည်။
"ငါသောက်ဂရုမစိုက်ဘူးလို့ပြောနေတယ်.....မင်းတို့ရဲ့ဆင်ခြေတွေကိုငါနားထောင်ဖို့ဒီမှာရပ်နေတာမဟုတ်ဘူး....ငါ့Mineကိုလာခေါ်တာလို့ပြောနေတယ်လေ...မကြားဘူးလား..."
အထိန်းကွပ်မဲ့နေသည့်Cell Remက ထိုသင်တန်းသားကိုစိုက်ကြည့်ကာ အံကြိတ်သံဖြင့်ပြောလေသည်။
"အရင်ဆုံးမင်းဒီလိုတွေသောင်းကျန်းနေလို့အဲ့ကလေးကိုရှာတွေ့မှာမဟုတ်ဘူး....ငါတို့လူဖြန့်ရှာရမယ်...."
"ဘာကိုရှာမှာလဲခွေးကောင်ရဲ့....Mineကိုမင်းဒီကိုခေါ်လာတာလေ ဒီမှာရှိရမှာပေါ့....မင်းငါ့ကိုလိမ်ဖို့မကြိုးစားနဲ့....."
"မင်းကိုလိမ်တော့ငါကဘာရမှာမို့လို့လဲ...."
Cell Remစိတ်တိုစွာပင် Thorisအားဆွဲပြီး အားပြင်းပြင်းဖြင့်တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။
အနောက်သို့ယိုင်ပြီးလဲကျမလိုဖြစ်သွားတဲ့Thorisကပေါက်သွားတဲ့နှုတ်ခမ်းကသွေးစတွေကိုသုတ်ကာ Cell Remကိုပြန်ထိုးသည်။
"မင်းရဲ့ စိတ်ရူးပေါက်နေတာကို ခဏရပ်ထားပြီး အဲ့ကလေးကိုရှာဖို့လုပ်ရမှာမဟုတ်ဘူးလား...အခုအဲ့ကလေးကသေလားရှင်လားတောင်မသိတဲ့အချိန်မှာမင်းကငါနဲ့ထိုးကြိတ်နိုင်သေးတယ်လား...."
ငြိမ်ကျသွားသည်ဟုမဆိုသာသော်လည်း Thorisအားပြန်မထိုးတော့သည့်Cell Remကစိတ်ထိန်းလိုက်ပုံရသည်။
"Mineတစ်ခုခုဖြစ်ရင် မင်းကိုငါ့လက်နဲ့သတ်မယ်Thoris....ဒီသင်တန်းကျောင်းကိုလည်းပြာအဖြစ်ပြောင်းပစ်မယ်....."
မျက်ရည်မကျသော်ငြား နီရဲနေသည့်မျက်ခမ်းစပ်တို့က ဒေါသဘယ်လောက်ထွက်နေကြောင်းဖော်ပြနေသည့်အလား....။
Mine...Daddyကတွေ့အောင်ပြန်ရှာမှာမို့ ဘေးကင်းကင်းနဲ့ရှိနေမယ်မလား...။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"ဒါပေါ့ မာမီရဲ့ဘယ်သူ့သားမို့လို့လဲ....လက်စသတ်ပြီးပါပြီ..."
"......"
ဖုန်းထဲကဘာပြောလိုက်မှန်းမသိသော်ငြားလည်း တစ်ဖက်ကကောင်လေးရဲ့မျက်နှာပေါ်ကအပြုံးကတော့ပိုလို့ပင်တောက်ပလာရသည်။
"အဟား.....ပျော်စရာတွေကတော့တစ်ခုပြီးတစ်ခုပဲဗျာ....သူတို့သာ သူတို့သားလေးကိုမတွေ့လိုက်ရခင်သေသွားတယ်ဆိုတာသိရင် ရူးသွားမလားတောင်မပြောတတ်ဘူး....ဟား ဟား...."
"......."
"ဟုတ်...မှတ်ထားလိုက်ပါ့မယ်ဗျ....အခုတော့ဖုန်းချလိုက်ပြီနော်....တော်ကြာရိပ်မိသွားကြလိမ့်မယ်..see you..."
ဖုန်းချပြီးသည့်နောက် ကုတင်ထက်တွင်ပုံစံမပျက်ပြန်လှဲနေကာလူမမာလိုဟန်ဆောင်ကာသာအိပ်နေလိုက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ရှုပ်ပွနေတဲ့အခန်းတစ်ခုက မှိုနံ့တောင်ရနေပြီလားမပြောတတ်ပါချေ။
နေ့ခင်းကြောင်တောင်အချိန်တောင် လိုက်ကာတွေဆွဲပိတ်ကာအမှောင်ချနေသည့် လူတစ်ယောက်၏ ဘေးတွင်စာရွက်ပေါင်းစုံ Fileအထပ်လိုက်ပေါင်းစုံက ပြန့်ကျဲလို့နေသည်။
ဘီယာဘူးခွံနဲ့ ဝိုင်ပုလင်းတွေကလည်း ဟိုတစ်စဒီတစ်စ....ခြေချစရာနေရာပင်မရှိ...။
ထိုလိုအမှိုက်ပုံနှင့်ပင်ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်နေသည့်အိပ်ခန်းထဲတွင်Cell Remကကုတင်ခြေရင်းတွင်ထိုင်ကာကုတင်ပေါ်ခေါင်းနောက်ပြန်တင်လျက် မျက်လုံးတို့ကိုမှေးပိတ်ထားသည်။
စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့် အရက်တွေဖိသောက်ပါသော်လည်း သူအိပ်မပျော်သည်မှာ တစ်ပတ်ခန့်ပင်ကျော်နေပြီ။
Mineပျောက်နေသည်မှာလည်း တစ်ပတ်ကျော်နေလေပြီ။
သင်တန်းကျောင်းကသင်တန်းသားတွေနဲ့ကောMas G.Pပိုင်သမျှBody Guardတွေနဲ့ကော လူအင်အားတိုးကာလက်လှမ်းမှီသလောက်ရှာခဲ့ပါသော်လည်း Mineရဲ့သတင်းအစအနတောင်မရ....။
ထို့အစား မြစ်ထဲတွင်ပေါ်လာသောပိုင်ရှင်မဲ့အလောင်း၁၀လောင်းက Mineကိုပြန်ပေးဆွဲသွားသည့်ပြန်ပေးသမားတွေဟုသိရသည်။
သူတို့သေပြီဆိုတော့Mineကရော...?
ရဲတွေနှင့်ပင်ပူးပေါင်းကာ အင်အားထပ်ဖြည့်ရှာပါသော်လည်း ဒီနေ့အထိအချည်းနှီးသာ....။
Cell Remသောင်းကျန်းထားသောကြောင့် Mas G.Pရဲ့အိမ်တော်နှင့်သင်တန်းကျောင်းမှာလည်းအတော်ကိုပျက်စီးကုန်ပြီ။
သူဦးစီးနေသည့်Companyကလည်းအခုသူ့အဖေThomasကပင်အခြေအနေတွေကိုထိန်းပေးနေလေသည်။
Cell Remထိုအကြောင်းတွေပြန်တွေးမိသည်နှင့် ညစ်ညူးလာသောစိတ်ကိုပြေပျောက်စေရန် ဘေးကလက်ကျန်ပုလင်းကိုဆွဲယူကာ တစ်ကျိုက်မော့သည်။
မင်းဘယ်မှာလဲMine....
Daddyကိုအရက်သောက်လို့ဆိုပြီးလာမဆူတော့ဘူးလား....
Daddyကမင်းလာမဆူမချင်းသောက်နေမှာနော်....
"Daddyဗျာ...အရက်တွေသောက်နေပြန်ပြီ...ကျန်းမာရေးအတွကိမကောင်းပါဘူးဆိုတာဘယ်နှခါပြောရမလဲ...."
Cell Remနောက်သောက်ဖို့ပြင်သည်တွင် ဘေးကပေါ်လာသောစူပုတ်ပုတ်ပုံရိပ်လေးကြောင့် ကြောင်အကာ ပုလင်းကိုလွှတ်ချပြီးငေးရပြန်သည်။
ထို့နောက်ထိုပုံရိပ်လေးMineကိုဖက်လိုက်သည်တွင် လေကိုသာဖမ်းမိသည်။
ဟင်~ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ....
"Daddy~~~ဒီနေ့Sundayလေ...ကျွန်တော်Daddyကြိုက်တဲ့ဟင်းတွေချက်ပေးထားတယ်....ရေချိုးပြီးထမင်းစားရအောင်..."
တဖန်ပေါ်လာပြန်သည့်ပုံရိပ်လေးက တံခါးဝကနေအပြုံးဖြင့်Cell Remအားဧည့်ခံသည်။
"တွေ့လား...Daddyရာ....ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်ပါလို့မှာထားတာကို..အခုအလုပ်တွေဖိလုပ်တော့ဖျားပြီမလား.....လာ...ကျွန်တော်ဖက်ထားပေးမယ်..."
ကုတင်ပေါ်ကပုံရိပ်ကိုCell Remလည်ပြန်ငေးလိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာဖျားနေတဲ့သူ့ကိုဘေးကတတွတ်တွတ်ပြောလျက် ဖက်ထားပေးတဲ့Mine....။
တစ်အိမ်လုံးဘယ်သွားသွားမြင်ယောင်နေတဲ့Mineပုံရိပ်တွေကCell Remကိုပိုလို့တောင်နှိပ်စက်နေသေးသည်။
ရင်ထဲတင်းကြပ်လာတဲ့ခံစားချက်ကိုCell Remအမျိုးအမည်မတပ်တတ်ပါလေ။
ကြောင်အစွာသာ Mineရဲ့ပုံရိပ်တွေကိုငေးနေမိပြီး ပူနွေးနွေးမျက်ရည်စီးကြောင်းက Cell Remဘယ်ဖက်ပါးပြင်ထက် နေရာအပြည့်ယူသည်။
ဘယ်ဖက်မျက်ဝန်းကမျက်ရည်စကျရင်ဝမ်းနည်းမှုကြောင့်တဲ့.....။
Cell Remဝမ်းနည်းနေသည်လား...။
ငိုတတ်သည်လား သူ့လိုသန်မာတဲ့Alphaတစ်ယောက်က....။
"အင့်....မဟုတ်ဘူး.။ ငါ အဲ့လောက်ထိ..မပျော့ညံ့ဘူး.။ ဟုတ်တယ်....မငိုဘူး။ Mineကသေသွားတာမှမဟုတ်တာ..
ငါ..ငါတကယ်မငိုဘူး.။ Daddyမငိုဘူးနော်Mine....ဒီတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းကရေဓာတ်ကလိုတာထက်ပိုပြည့်သွားလို့မျက်လုံးကနေလျှံကျလာတာ...."
ကျနေတဲ့မျက်ရည်တွေကို ကမန်းကတမ်းသုတ်ကာ မရှိတဲ့Mineကိုရှင်းပြရတာအမော...။
ငါဒီလိုနေလို့မရဘူး....Mineပြန်လာရင် ငါ့ကိုဒီလိုနေလို့ဆိုပြီးဆူနေဦးမယ်...။
Cell Remထိုင်နေရာကထကာ ရက်အတော်ကြာမရှင်းဘဲဖွထားသည့် ဒီအခန်းကိုရှင်းရပေဦးမည်။
Mineကသန့်ရှင်းနေမှကြိုက်တာမလား...။
သို့နှင့် အခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည့်Cell Remသည် ရဲရဲတောက်နီနေတဲ့Missed callတွေကိုမမြင်လိုက်ပါချေ။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
နောက်နှစ်ရက်အကြာတွင် ရဲစခန်း၌ရောက်ရှိနေကြသည့်Thomasနှင့်Thorisက Cell Remအလာကိုစိတ်ရှည်ရှည်နှင့်စောင့်နေသည်။
"Mineကိုတွေ့ပြီလား...."
ချွေးသံတရွှဲရွှဲဖြင့် တံခါးကိုဆောင့်ဖွင့်လိုက်တဲ့Cell Remကအမောတောင်မဖြေနိုင်ဘဲ တာဝန်ရှိရဲအုပ်အား Mineအကြောင်းလှမ်းမေးလေသည်။
"ကျွန်တော်တို့နဲ့လိုက်ခဲ့ပါ..."
မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်ဖြင့် ထွက်သွားသော ရဲအုပ်နောက်Cell Remခြေလှမ်းခပ်ကျဲကျဲဖြင့်လိုက်သွားတော့ သူ့အားရဲကားပေါ်တက်စေကာ မောင်းထွက်သွားတော့သည်။
သူတို့ကားအနောက်ကတော့Thomasတို့လိုက်လာမည်ဖြစ်သည်။
________________
"သေဆုံးသူက ဟိုးအစွန် ချောက်ပေါ်ကပြုတ်ကျတာဖြစ်မယ်...ဒါ့အပြင် ဘယ်ဖက်ရင်ဘတ်ကို ကျည်ဆံတစ်ချက် အလည်ကိုတစ်ချက်ထိထားသေးတယ်.....ကြည့်ရတာ လူသတ်မှုလို့တော့ယူဆလို့ရပါတယ်...."
ရဲကားဖြင့်နာရီအတော်ကြာလိုက်လာပြီးသည့်နောက်တွင် Cell Remရောက်သွားသည်က အမှုတစ်ခုဖြစ်ဟန်တူသောနေရာ..။
ဒီနေရာကိုသူ့ကိုဘာလို့ခေါ်လာတာလဲ..။
Mineဆီသွားရဦးမယ်လေ...။
"ဒီမှာ...ကျွန်တော့်ကိုဒီနေရာဘာကိစ္စခေါ်လာတာလဲ ပြောတော့Mineကိုတွေ့ပြီဆို..."
အမှုရဲ့တာဝန်ခံရဲတစ်ယောက်နှင့်စကားပြောနေသောရဲအုပ်ကိုCell Remစကားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
"သူ့ကိုလိုက်ပြလိုက်....."
"ဟုတ်...."
တာဝန်ခံရဲလေးနောက်လိုက်သွားဖို့အပြောခံရတော့Cell Remမဆိုင်းမတွပင်လိုက်သွားလေသည်။
ထိုရဲဝင်သွားသည်က ယာယီတဲလေးတစ်ခုထဲသို့....။
့အတန်ငယ်ကျဉ်းတဲ့ တဲထဲတွင် ထမ်းစင်ပေါ်၌ အဝတ်ဖြူစအုပ်ထားသော လူ့အလောင်းဟုထင်ရသည်ကလွဲ၍ ဘာမှရှိမနေ။
သူ့ကိုဘာလို့ဒီတဲထဲခေါ်လာရပါသနည်း?
Mineမှဒီတဲထဲမှာမရှိတာ....။
"သေဆုံးသူကMineဟုတ်မဟုတ် စစ်ဆေးပေးပါခင်ဗျ...ကျွန်တော်တို့စစ်ဆေးရသလောက်တော့ Mineသေချာပါတယ်ဗျ..."
ထိုတာဝန်ခံရဲက လေသံအေးအေးလေးဖြင့်ရှင်းပြပြီးCell Remအားနေရာဖယ်ပေးသည်။
Cell Remကတော့အခုချိန်ထိ အလောင်းရဲ့ခြေရင်းမှာမတ်တပ်ရပ်နေတုန်း။
"ခဏ....ဘယ်သူသေတာလို့ပြောလိုက်တာလဲ..."
Cell Remကအခုထိမခြေအနေတွေကိုလိုက်မှီဖို့ ဉာဏ်မပြေးသေးပေ။
သူ့ဦးနှောက်တွေထုံသွားတယ်လို့ပဲပြောရမလား...။
"ကျွန်တော်တို့လည်းထပ်တူဝမ်းနည်းရပါတယ်ဗျာ....သေဆုံးသူက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်ကပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ ခင်ဗျားရဲ့မွေးစားကလေးပါ...."
ထိုတာဝန်ခံရဲရဲ့စကားအဆုံး Cell Remကခပ်သော့သော့ရယ်သည်။
"ဘာတွေပြောနေတာလဲ....ကျွန်တော့်Mineကဘာကြောင့်သေရမှာလဲ....ခင်ဗျားတို့ရဲ့ဟာသတွေကိုနားထောင်ဖို့အချိန်မရှိတာကြောင့် Mineရှိတဲ့နေရာဆီကိုသာခေါ်သွားပေးစမ်းပါဗျာ..."
Cell Remကိုကြည့်ပြီးရှေ့က တာဝန်ခံရဲကတော့ သက်ပြင်းချသည်။
"ခင်ဗျားစိတ်ကိုပြင်ဆင်ထားတာကောင်းလိမ့်မယ်ဗျာ...စိတ်ကိုငြိမ်ငြိမ်ထားပါ..."
"ကျွန်တော်အတည်ပြောနေတာမို့ Mineဆီခေါ်သွားပေးတာပိုကောင်းလိမ့်မယ်....ခင်ဗျားတို့ရဲ့ဟာသကနည်းနည်းလေးတောင်မရယ်ရဘူးနော်...."
Cell Remကိုဘာမှမပြောတော့ပါပဲ ထိုရဲက အလောင်းပေါ်ကအုပ်ထားတဲ့အဝတ်ဖြူစကိုဖယ်ရှားလိုက်သည်။
"အမြင့်ကပြုတ်ကျတာမို့ ရုပ်ကတော့အတော်ပျက်စီးနေပြီ ဒါပေမဲ့ကျောင်းဝတ်စုံကိုကြည့်တဲ့ပုံအရ ပျောက်ဆုံးနေတဲ့Mineလို့မှတ်ချက်ချလို့ရပါတယ် စစ်ဆေးကြည့်ပါဦး..."
Cell Remသူ့အရှေ့ကမျက်နှာတစ်ခုလုံးစုတ်ပြတ်သတ်နေသည့်အလောင်းကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းစိုက်ကြည့်သည်။
ကျောင်းဝတ်စုံကMineတို့ကျောင်းကမှန်သော်လည်း ဒီလောက်ပျက်စီးနေတဲ့မျက်နှာကMineပါလို့တထစ်ချပြောလို့မှမရဘဲ...။
သူ့ရဲ့Mineလေးကဘယ်လိုလူမျိုးမို့လို့လဲ။
ဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့သေစရာလား..။
Cell Remအလောင်းနား တဖြည်းဖြည်းတိုးသွားကာ တစ်ကိုယ်လုံးကိုစုန်ခြည်ဆန်ခြည်စိုက်ကြည့်သည်။
ဒီရဲတွေကဟာသပဲ...။
ဒါကသူ့ရဲ့Mineမဟုတ်ဘဲနဲ့..။
"ခင်ဗျားတို့လူမှားနေတာဖြစ်မယ်...ဒါဘယ်လိုလုပ်Mineဖြစ်နိုင်မှာလဲ...ဒီလောက်ပျက်စီးနေတဲ့မျက်နှာက ကျွန်တော့်Mineပါလို့ပြောလို့မှမရဘဲ..."
"သေချာစစ်ဆေးကြည့်ပါဦး.....ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်ကပိုသိမှာပေါ့..."
"ဘာတွေပြောနေတာလဲ....Mineကဒီလိုသေသွားမဲ့လူမှမဟုတ်တာ...သူကကျွန်တော့်ကိုထားခဲ့မှာမဟုတ်......"
ဝိုင်းစက်သွားတဲ့Cell Remရဲ့မျက်ဝန်းအစုံက ပြောလက်စစကားတွေကိုရပ်တန့်သွားစေသည်။
"ဒါကဘယ်လိုလုပ်..."
အလောင်းရဲ့ လည်ပင်းမှာဆွဲထားတဲ့ဆွဲကြိုးကိုမြင်သွားတဲ့Cell Remက သေချာအောင် ဆွဲကြိုးကိုကိုင်ကြည့်ပြီး ထိုဆွဲကြိုးက Crownပုံစံလက်စွပ်ကို ရှာကြည့်သည်။
"မဖြစ်နိုင်တာ..."
ဆွဲကြိုးနှင့်တွဲဝတ်ထားသည့်လက်စွပ်ကိုရှာတွေ့သွားသည့်Cell Remက ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သည်။
ထိုလက်စွပ် Mineအမြဲတစေ လည်ပင်းမှာဆွဲထားလေ့ရှိတဲ့လက်စွပ်...။
ဒါပေမဲ့ တစ်ကွင်းထဲတော့မဟုတ်..နှစ်ကွင်း...။
အခုဆွဲကြိုးမှာတော့တစ်ကွင်းထဲသာရှိသည်။
Crownပုံစံကိုမှပတ္တမြားပါသည့် ထိုလက်စွပ်နှစ်ကွင်းက စုံတွဲလက်စွပ်ပင်။
Mineသူ့အားတစ်ခါပြောပြဖူးသည်။
"ဒီလက်စွပ်ကို ကျွန်တော်လက်ထပ်ရင် ကျွန်တော့်ရဲ့လက်တွဲဖော်ကိုကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ဝတ်ပေးမှာ....ကျွန်တော်တစ်ကွင်းသူတစ်ကွင်း....လှတယ်မလားDaddy...ကြိုက်တယ်မလား..."
အတွေးထဲအစီအရီပေါ်လာသည့်ပုံရိပ်တို့ကထင်ထင်ရှားရှား...။
အနှေးပြကွက်လို တရိပ်ရိပ်ပေါ်လာပြီးပြန်ပျောက်သွားတဲ့အတွေးနောက်မှာCell Remမျက်ဝန်းထဲမှမျက်ရည်က ထိုလက်စွပ်ပေါ်သက်ဆင်းသည်။
"မ..မဟုတ်ဘူး...."
"စိတ်ကိုအေးအေးထားပါ...."
အလောင်းပေါ်ကတွေ့တဲ့ဆွဲကြိုးမှလက်စွပ်ကိုကိုင်ကာ တုန်လှုပ်စွာ အငြင်းစကားတို့ဆိုလာတဲ့Cell Remကိုဘေးကတာဝန်ခံရဲကထိန်းရသည်။
ထိုစဉ်တဲထဲသို့ဝင်လာသည့် Thomasနှင့်Thoris...ရဲအုပ်လည်းပါသည်။
"Mineမဟုတ်ဘူးလို့....Mineမဟုတ်ဘူး..."
အလောင်းဘေးတွင်ထိုင်လျက် လက်ထဲကလက်စွပ်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ပြောလာသည့်Cell Remမျက်ဝန်းထဲတွင်မျက်ရည်တို့ဖြင့်ပြည့်နှက်လာလေတော့သည်။
တဲထဲကကျန်တဲ့လူလေးယောက်ကတော့ Cell Remကိုဘာမှမပြောသာဘဲ ရပ်ကြည့်နေရုံသာတတ်သာသည်။
Cell Remမျက်ရည်တွေသုတ်ကာ လက်ထဲကလက်စွပ်ကိုသေချာပြန်ကြည့်သည်။
အမြင်မှားတာနေမှာ ဒီလက်စွပ်မဟုတ်လောက်ပါဘူး..။
သို့ပေမဲ့ Mineရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့ကအစအလွတ်ရနေသည့်Cell Remကထိုလက်စွပ်ကိုမမှတ်မိစရာအကြောင်းတော့မရှိပါချေ။
Cell Rem ကိုယ့်ကိုကိုယ်အရူးလုပ်ဖို့ကြိုးစားသော်လည်း မအောင်မြင်။
မမှတ်မိချင်သော်လည်းအတိအကျသိနေသည့်မှတ်ဉာဏ်တို့အရ ထိုလက်စွပ်က Mineရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုအစစ်ဆိုတာ သံမှိုစွဲထားသလိုမှတ်မိနေသည်။
ဒါဆို..Mineကရော...?
ဒီမှာလှဲနေတဲ့လူကMineလို့ငါ့ကိုယုံခိုင်းနေတာလား..။
တကယ်Mineလား....။
"စိတ်ကိုထိန်းစမ်းCell Rem....မင်းရဲ့Mineကသေပြီ...သေသွားပြီးပြီလို့...."
Thorisကမကြည့်ရက်နိုင်စွာပင် လှမ်းပြောသည်။
Cell Remရဲ့Mineဒီလိုဖြစ်တာ သူတို့အပြစ်လည်းမကင်းဘူးမလား....။
"မင်းသောက်ပေါက်ကိုပိတ်ထား..."
Cell Remဒေါသတကြီး ပြန်အော်ပြီး ထိုလက်စွပ်ကိုသာစိုက်ကြည့်နေသည်။
ဟုတ်သား....။
ထို့နောက်Cell Remထိုအလောင်း၏ ဘောင်းဘီခါးပတ်ကိုဆွဲဖြုတ်ပြီး ဘောင်းဘီကိုအောက်သို့အနည်းငယ်ဆွဲချသည်။
Mineကခါးအောက်နားမှာ လှေကားပေါ်ကပြုတ်ကျတုန်းကရထားတဲ့ဒဏ်ရာရှိတယ်လေ...။
ဒီအလောင်းမှာတော့ရှိမှာမဟုတ်လောက်ပါဘူး..။
သို့ပေမဲ့Cell Remရဲ့ဆုတောင်းကိုဘုရားသခင်ကမကြားချင်ယောင်သာဆောင်နေလေသည်။
တထေရာထဲတူတဲ့ ချုပ်ရိုးရာအလျားလိုက်ကြီးက ထိုအလောင်းရဲ့ခါးအောက်နားလေးမှာထင်ထင်ရှားရှား...။
"မဟုတ်ဘူးလို့....Mineမဟုတ်ဘူးလို့....Mineကငါ့ကိုဒီလိုမထားသွားဘူးလို့..."
Cell Remသိပြီးနေပြီဖြစ်တဲ့အမှန်တရားကို မသိသလိုဖြင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်အရူးလုပ်ပြန်သည်။
"Mine....Daddyကလေ...Daddyကကလေးလေးကိုလာရှာပြီလေ....အရမ်းနောက်ကျသွားလို့စိတ်ဆိုးနေတာလား...."
Cell Rem အလောင်းမှ ဆွဲကြိုးကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်သည်။
အငိုမျက်လုံးအပြုံးမျက်နှာဆိုသည့်အတိုင်း မျက်ဝန်းကနေစီးကျနေတဲ့မျက်ရည်တွေနဲ့မလိုက်ဖက်က နှုတ်ခမ်းထက်ကပြုံးလို့နေတဲ့Cell Remက လက်ထဲက လက်စွပ်ကိုတမြတ်တနိုးကြည့်လို့နေသည်။
ထို့နောက် တဲအပြင်သို့တရွေ့ရွေ့ထွက်သွားတဲ့ခြေလှမ်းတွေက ဦးတည်ရာမဲ့...။
တဲထဲကလူလေးယောက်ကတော့ Cell Remနောက်ကိုမလိုက်သွားပါပဲ သက်ပြင်းချသည်။
ထို့နောက်အလောင်းကိုအဝတ်ဖြူဖြင့်ပြန်အုပ်လိုက်ပြီး အပြင်ကိုထွက်ဖို့လုပ်ရသည်။
"ကလေးလေး...Daddyရဲ့ကလေးလေး....အဟား...လက်စွပ်ကလေ...Daddyနဲ့ကွက်တိပဲသိလား...."
စောနကယူလာတဲ့ဆွဲကြိုးထဲမှ လက်စွပ်ကိုCell Remကသူ့ဘယ်ဖက်လက်သူကြွယ်တွင်စွပ်ပြီးကောင်းကင်သို့မျက်နှာမူကာလက်ကိုထောင်ကြည့်သည်။
ထို့နောက်မျက်ဝန်းတို့ကိုပိတ်ချလိုက်တော့ နောက်ဆုံးသောမျက်ရည်စီးကြောင်းက ပါးပြင်ထက်နေရာယူသည်။
တည်ငြိမ်သွားပြီးဟုထင်ရတာကြောင့် Cell Remကိုခပ်လှမ်းလှမ်းကနေသာ Thomasတို့ကရပ်ကြည့်နေလေသည်။
သို့ပေမဲ့.....
ရုတ်ချည်းဘေးကရဲတစ်ယောက်ဆီကသေနတ်ဆွဲလုလိုက်တဲ့Cell Remက မောင်းတင်ပြီးသူ့နားထင်သူပြန်ချိန်သည်။
နောက်ဆုံးအနေဖြင့် လက်ထဲကလက်စွပ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီးနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးသည်။
နှုတ်ဆက်ရမဲ့သူမရှိဘူး..။
အသက်ဆက်ရှင်ဖို့ အကြောင်းပြချက်လည်းမရှိတော့ဘူး..။
ဒီအစားသေဖို့အတွက်တော့ လုံလောက်တဲ့အကြောင်းပြချက်ကရှိနေခဲ့ပြီ....။
MineကိုDaddyကအရမ်းချစ်တယ်နော်~~~~~
"ဒိုင်း...."
ကျယ်လောင်လှတဲ့ သေနတ်သံက ပတ်ပတ်လည်ရှိ သစ်ပင်ပေါ်က ငှက်တွေကိုလန့်ပြီးအဝေးသို့ပျံသွားစေသည်။
ချော်ထွက်သွားတဲ့ကျည်ဆံကCell Remရဲ့အနောက်ဖက်ကသစ်ပင်တွင်နစ်ဝင်လျက်။
"လွှတ်စမ်း...ငါ့ကိုလွှတ်လို့ပြောနေတယ်..."
မောင်းတင်ထားသည့်သေနတ်ကို အားကုန်ဆွဲလုနေတဲ့ Alphaနှစ်ယောက်ကြားထဲသို့ဘယ်သူမှဝင်မဆွဲရဲပေ..။
"မင်းရူးနေလား......ကလေးတစ်ယောက်သေတာနဲ့လိုက်သေဖို့တွေးရအောင် အဲ့လောက်ပျော့ညံ့လား....မင်းAlphaမဟုတ်ဘူးလား...."
ThorisကCell Remလက်ထဲကသေနတ်ကိုအားကုန်သုံးပြီးဆွဲလုသည်။
Cell Remကမလွှတ်ပေး....။
"မင်းသောက်ပူဘယ်နှစ်ပြားပါလဲ...မင်းသေချင်နေတာလား...ငါနဲ့အတူသေမလို့လားဟမ်....လွှတ်....."
ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြင့် သေနတ်တစ်လက်ကိုဆွဲလုနေကြတဲ့Thorisနှင့်Cell Remကအချင်းချင်းဘယ်သူ့ဖက်ကိုမှသေနတ်အပါမခံပေ....။
ရုတ်တရက်အားလျှော့ကာဆွဲလုခြင်းကိုရပ်တန့်လိုက်တဲ့Cell Remကခေါင်းကိုအောက်သို့ငိုက်စိုက်ထားသည်။
လက်ကတော့သေနတ်ကိုကိုင်ထားဆဲ...။
Cell Remငြိမ်သွားသောကြောင့်Thorisလည်း ရပ်တန့်ကာ ရှေ့ကCell Remကိုကြည့်နေလေသည်။
"ကျေးဇူးပြုပြီး...လွှတ်ပေးပါ...."
"အသိစိတ်ဝင်စမ်းပါ အဲ့ကလေးက မင်းဆီခဏအလည်လာပြီးထွက်သွားချိန်တန်လို့ထွက်သွားတာလေ...ဘာလို့တွယ်ကပ်နေတာလဲ..."
"ဘာလို့လဲဆိုတော့ Mineမရှိရင်ငါ့ဘဝကမဖြစ်ဘူး...Mineမရှိရင် ငါအသက်ဆက်ရှင်ဖို့အကြောင်းမရှိတော့ဘူး....Mineမရှိရင် ငါ့ဘဝသေသွားလိမ့်မယ်....ဒါကြောင့်အနည်းဆုံးတော့...အနည်းဆုံးတော့...ငါ့ကိုရှင်လျက်နဲ့သေနေတဲ့ဘဝမှာထပ်မနေခိုင်းပါနဲ့တော့....တောင်းဆိုတာပါ....ဒါနောက်ဆုံးပါပဲ....ငါအရင်ကCell Remလိုပြန်မနေချင်ဘူး....တောင်းပန်ပါတယ်..လွှတ်ပေးပါ...."
Thorisကိုမျက်ရည်အရွှဲသားနဲ့တောင်းပန်နေတဲ့Cell Remကငယ်ငယ်တုန်းက အားနည်းတဲ့Cell Remနှင့်တထေရာထဲတူသည်။
ခေတ္တကြောင်အသွားတဲ့ThorisကCell Remကိုအကြောင်သားငေးသည်။
ထိုသည်ကိုအခွင့်ကောင်းယူကာThorisလက်ထဲကသေနတ်ကိုဆွဲလုပြီး Cell Remသူ့ကိုယ်သူပြန်ချိန်ကာဒုတိယအကြိမ်ပစ်သည်။
Thorisအသိဝင်ကာသေနတ်ဆွဲလုလိုက်သော်လည်းနောက်ကျသွားချေပြီ။
ဘယ်ဖက်ရင်ဘတ်ထဲဖောက်ဝင်သွားတဲ့ကျည်ဆံကအနက်ရှိုင်းဆုံးအပိုင်းကိုတောင်ထိုးဖောက်လိုက်ပြီလားမပြောတတ်ပါချေ။
ရုတ်ချည်းအနီရောင်ပြောင်းသွားတဲ့ Cell Remရဲ့အောက်ခံShirtအဖြူနှင့်အတူ နှုတ်ခမ်းထောင့်ကစီးကျလာတဲ့ ပျစ်ချွဲချွဲသွေးတွေကCell Remရဲ့ရင်ဘတ်တောက်လျှောက်တွင်မြင်မကောင်း...။
"Rem!!...."
ပြိုကျလာတဲ့Cell Remကိ်ုယ်ကThorisရဲ့ရင်ခွင်ထဲကွက်တိ..။
မျက်လုံးထဲကပုံရိပ်တွေကဝေဝါးလာမှုနှင့်အတူ ပြန်လည်မြင်ယောင်လာတဲ့Mineရဲ့ပုံရိပ်တွေကCell Remရဲ့မျက်လုံးထဲအနှေးပြကွက်လို။
"Mine~~"
မျက်ခွံလှလှတွေပိတ်မကျသွားခင် နောက်ဆုံးနှုတ်ကရေရွတ်သွားတဲ့နာမည်ကMineတဲ့လေ။
သူ့ကိုအဲ့လောက်ထိ ချစ်သလားRem...။
Thorisတုန်ရီစွာCell Remရဲ့ကိုယ်ကိုပွေ့ဖက်ကာခပ်တိုးတိုးရှိုက်သည်။
တောင်းပန်ပါတယ်....
ငါသာလုံလောက်တဲ့သတ္တိရှိပြီးကိုယ့်ကိုကိုယ်လက်ခံနိုင်ခဲ့ရင် မင်းတခြားသူကိုလိုအပ်မှာမဟုတ်ဘူး...။
တောင်းပန်ပါတယ်.....
တစ်ကြိမ်လောက်တော့ငါ့အမှားကိုပြင်ဆင်ခွင့်ပေးပါ.....ပထမဦးဆုံးနဲ့နောက်ဆုံးတောင်းဆိုချက်ပါRem........။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
အမလေးစာလုံးရေ 6000ကျော်တောင် နှစ်ပိုင်းစာနော်😒
အပိုင်းခွဲလိုက်ရင်ဖတ်ရတာ Feelအောက်သွားမှာမို့တစ်ဆက်ထဲရေးလိုက်တာ..
နောက်တစ်ပိုင်းဇာတ်သိမ်းမယ်
သေတာမယုံတဲ့လူတွေအခုယုံပြီလား...နှစ်ယောက်လုံးကိုသေခိုင်းလိုက်တယ်လေ
Fall in love with hostကရေးမှာပါနော်...ခဏရပ်ထားတယ်ဆိုတာဒီဖက်ကိုMoodရောက်နေတော့ခွရေးရင် တစ်ဖက်ဖက်ကိုပေါ့သွားမှာစိုးလို့...ခဏစောင့်ပေးကြနော်....😁
ကဲဖတ်ရတာဘယ်လိုလဲပြောသွားကြပါဦး
ဖတ်ပေးကြတဲ့အတွက်ကျေးဇူးပါ😗❣️
___________________________________