{Zawgyi}
"ကိုကို.....ေအးေနတာကို...."
နွင္းေတြၾကားထဲမွာ ရပ္ေနတဲ့ခ်စ္ရသူကို မာဖလာပတ္ၿပီး ဆူသလိုေျပာလိုက္ေတာ့ နွာေခါင္းရႈံ႕ၿပီးဟိုဖက္လွည့္သြားေလရဲ႕...။
သူ႔ကေလးငယ္က ၾကာလာေလ ကေလးဆန္လာေလပဲ။
အခုသူတို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၀နွစ္ပင္ေက်ာ္သြားေခ်ၿပီ...။
Dazaiရဲ႕အေဖကလည္း သူ႔ခ်စ္ရသူရွိတဲ့ေကာင္းကင္ေပၚသို႔လိုက္သြားေခ်ၿပီ။
ထို႔ေၾကာင့္Osamuဂိုဏ္းကို သူ႔အစ္ကိုJunနွင့္ ေယာက္ဖေတာ္ျဖစ္သြားတဲ့ Kenjiက ဆက္လက္ဦးစီးသည္။
Dazaiကလား?
ခ်စ္ရသူရဲ႕အလိုက်Coffeeဆိုင္အေသးေလးတစ္ခုဖြင့္ထားေလသည္။
ဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္လို႔သာဆိုတာပါ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဆိုင္ကို မန္ေနဂ်ာနွင့္ပစ္ထားကာ သူတို႔နွစ္ေယာက္ကေတာ့ ကမၻာပတ္ေနေလရဲ႕....။
"ဘယ္မွာလဲ ငါ့အတြက္လက္ေဆာင္..."
"လက္ေဆာင္....?"
Dazaiကနားမလည္သလိုေမးလိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္ကိုအကန္ခံလိုက္ရေလသည္။
"ၾကည့္....ဒီေန႔Chirstmasေလ....မင္းငါ့ကိုလက္ေဆာင္ေပးသင့္တာေပါ့...ငါကေတာ့လက္ေဆာင္ျပင္ထားရတယ္...."
"ဟာ..ဒီေန႔ Chirstmasပဲ...ကြၽန္ေတာ္ေမ့ေနတာ..."
သူ႔နဖူးသူျပန္ရိုက္ကာ Dazaiဆုိေလေတာ့ Chuuyaရဲ႕မ်က္ဝန္းတို႔က မ်က္ရည္တို႔ေဝ့လာရသည္။
ေအးေနတဲ့ၾကားထဲ နွာလုံးလုံးေလးကရဲၿပီး မ်က္ခမ္းစပ္ေလးေတြရဲေနပုံက တကယ့္ လိေမၼာ္သီးေလးအလား..လုံးလုံးေလး။
"ေရာ႕...."
Dazaiလက္ထဲလက္ေဆာင္ထိုးထည့္ကာ Chuuyaကေတာ့ ေရွ႕ကေန ထြက္သြားေခ်ၿပီ။
Dazaiသူ႔အားေပးခဲ့ေသာ လက္ေဆာင္ေလးကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သိုးေမြးလက္အိတ္အညိဳေလးတစ္စုံ။
အာ...အေစာပိုင္းေန႔ေတြတုန္းက သိုးေမြးႀကိဳးစားပမ္းစားထိုးေနတာ သူ႔ကိုေပးဖို႔ေပါ့...။
Dazaiေပ်ာ္လြန္းလို႔ ရင္ေတြက တဒုန္းဒုန္းခုန္လာေလသည္။
ဒီရင္ခုန္သံေတြက ဆယ္စုနွစ္တစ္ခုေက်ာ္သည့္တိုင္ ာအသက္ဝင္ေနဆဲ...။
မဟုတ္ ဆယ္စုနွစ္မကေတာ့ဘူး သူ႔အတြက္ဆိုရင္ေပါ့...။
"ကိုကို...."
Dazai ထြက္သြားတဲ့ သူ႔ကေလးငယ္ေနာက္ကိုအမွီလိုက္ရသည္။
ဒီေန႔ Dateဖို႔ အျပင္ထြက္လာပါတယ္ဆိုမွ သူစတာလြန္ၿပီး စိတ္ဆိုးသြားၿပီထင္ပါရဲ႕.....။
ေျပးလိုက္သြားေတာ့ တခဏအတြင္းမွီေလသည္။
အေနာက္ကေန လက္ဆြဲကာ ရင္ခြင္ထဲသိမ္းဖက္လိုက္ေတာ့ ရုန္းကန္လာေလသည္။
သေဘာက သူစိတ္ဆိုးေနတယ္ လာမဖက္နဲ႔ဆိုသည့္အဓိပၸါယ္။
Dazaiဖက္ထားတာကိုလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး Chuuyaနွင့္မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။
ေမးဖ်ားေလးကိုလက္ျဖင့္ဆြဲေမာ့လာေတာ့ မ်က္ဝန္းနားကမ်က္ရည္စတို႔ကိုအရွင္းသားေတြ႕ရေလသည္။
"ကိုကို...."
"ဖယ္ ငါ့ကိုလာမထိနဲ႔...မင္းငါ့ကိုစိတ္ကုန္ေနၿပီမလား.....ဟမ္...ငါ့ကိုစိတ္ပ်က္ေနၿပီမလား..."
ုိုငိုခ်င္ေနတာကိုမထိန္းနိုင္ေတာ့တဲ့Chuuyaကတသိမ့္သိမ့္နဲ႔ရွိုက္ငိုေလေတာ့သည္။
အရင္ကဂ်စ္ကန္ကန္နဲ႔ စုံေထာက္ေလးက အခုေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္အလား....ငိုေနသည္တဲ့..။
Dazai ငိုေနတဲ့Chuuyaကိုယ္ေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာေက်ာျပင္ကိုအသာပုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ Dazaiရဲ႕ ရင္ဘတ္ကိုတဘုန္းဘုန္းနဲ႔ထုရိုက္လာေလသည္။
"မင္း ငါ့ကိုမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး..."
"ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲကိုကိုရာ....ကြၽန္ေတာ့္မွာကိုကိုပဲရွိတာ ကိုကိုလည္းသိတာပဲကို...."
"မသိဘူး...မင္း အရူးေကာင္..."
"အင္း..အင္း...ကြၽန္ေတာ္ကရူးေနတာ...ကိုကို႔ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ရူးေနတာ..."
"မင္းကနွာဘူး..."
"ေဟာဗ်ာ...ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ ကြၽန္ေတာ္က နွာဘူးပါ..ကိုကို႔တစ္ေယာက္ထဲကိုဘူးတဲ့ နွာဘူး...ေနာ္..."
"မင္းက စားၿပီးနားမလည္တဲ့အေကာင္...."
"အမ္...."
ရင္ခြင္ထဲက တစ္ခြန္းေျပာလိုက္ တစ္ခါ ထုလိုက္လုပ္ေနတဲ့ သူ႔ကေလးငယ္ကို နွစ္သိမ့္ေပးေနရေပမဲ့လို႔...ဒါကေတာ့...အမ္းးး..
spaceထဲကKiကေတာ့ ဗိုက္နွိပ္ၿပီးရယ္ေနေလရဲ႕...။
နည္းနည္းပါးပါးအႀကံေပးမယ္မရွိဘူး...။
"မင္းငါ့ကို ၁၀နွစ္ေလာက္စားၿပီးသြားေတာ့ အီသြားၿပီမလား....ဒါေၾကာင့္ ဒါေၾကာင့္...."
ကေလးငယ္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူ႔မွာရယ္ရမလိုလို ငိုရမလိုလိုပင္။
ေဘးကျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြကလည္း ေနာက္ဆုံးစကားေၾကာင့္ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ျဖင့္။
"ကိုကိုရာ....ဘာေတြေျပာေနတာလဲ...ကြၽန္ေတာ္က ဘာလို႔အီရမွာလည္း...ေန႔တိုင္းညစာအစား ကိုကို႔ကိုစားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ညတိုင္းညစာမစားဘဲေနနိုင္တယ္...တိတ္ေနာ္..တိတ္တိတ္....ကြၽန္ေတာ့္ကေလးေလး..."
"ဘယ္ကကေလးတုန္း....မင္းေဖာက္ျပန္ေနတာလား...အခုေတာ့ေဖာက္ျပန္ၿပီးနာမ္စားေတြပါမွားေခၚေနတာလား....မင္းအယုတ္တမာ....မင္းကိုငါသတ္မယ္...."
ေဟာ...ရစ္စရာမရွိ ႀကံဖန္ရစ္ေနတဲ့ သူ႔ကေလးငယ္ကိုၾကည့္ၿပီး Dazaiရီခ်င္လာရသည္။
ဟုတ္တယ္ေလ..သတ္မယ္လို႔ေျပာၿပီး အခုထိရင္ခြင္ထဲကမထြက္ဘဲ တရႈံ႕ရႈံ႕လုပ္ေနသည့္သူ႔ကေလးငယ္က ဘယ္လိုေတာင္ခ်စ္စရာေကာင္းေနရတာလည္းကြာ..။
Dazaiအသည္းတယားယားျဖင့္ လက္ေမာင္းတို႔ကိုအားထည့္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးကိုညႇစ္လိုက္ေတာ့ အင့္ခနဲအသံနွင့္အတူ မ်က္ေစာင္းကဒိုင္းခနဲေရာက္လာေလသည္။
Dazai ဖယ္ေပးကာမွ သူ႔မ်က္ရည္သူျပန္သုတ္ေနတဲ့Chuuyaက Dazaiဘာလုပ္လိုက္သည္လဲဆိုတာအာရုံမရွိ....။
ထို႔ေနာက္Dazai Chuuyaရဲ႕ညာလက္ကိုဆြဲယူကာ အညိဳေရာင္ ႀကိဳးလက္ေကာက္ေလးကို ဝတ္ေပးလိုက္သည္။
လက္ေကာက္ေပၚတြင္ လိေမၼာ္ေရာင္ ႀကိဳးျဖင့္က်စ္ထားသည့္စာသားတစ္ခုကေနရာယူသည္။
"Aishiteru🧡" ဆိုသည့္သ႑ာန္ေလး...
အဓိပၸါယ္က Japanလို ခ်စ္တယ္ဟုေရးထားျခင္း...။
စာသားေလးက တိုသေလာက္ အဓိပၸါယ္တို႔က ဖြင့္မကုန္နိုင္ေအာင္ ေျပာမကုန္နိုင္ေအာင္ေလးနက္လြန္းသည္။
ထိုစာသားေလးတစ္ခုထဲနဲ႔တင္ Chuuyaကို မ်က္ရည္ထပ္က်ေအာင္လုပ္နိုင္သည္။
"ကိုကိုရာ..ကေလးက်ေနတာပဲ...ထပ္ငိုျပန္ၿပီ...."
Dazaiကဆိုေလေတာ့ Chuuyaကလက္ေမာင္းကိုဖြဖြလွမ္းရိုက္ေလသည္။
"လက္ေဆာင္ပါရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔ မပါသလုိေနာက္လည္း...ငါဘယ္ေလာက္ဝမ္းနည္းသြားရလည္း...ေစာနကက်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္ေတြေတာင္နွေျမာတယ္...."
"ကိုကိုရာ....ခ်စ္လြန္းလို႔ေသေတာ့မွာပဲ..."
Dazai ဆက္မေအာင့္အီးနိုင္ေတာ့ဘဲ အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ ပုံမွန္ထက္ပိုရဲေနသည့္ Chuuyaရဲ႕နႈတ္ခမ္းေလးကို မိမိနႈတ္ခမ္း ျဖင့္အေႏြးဓာတ္ေပးလိုက္သည္။
အနမ္းေတြကိုအလိုက္သင့္တုံ႔ျပန္ေသာChuuyaနွင့္အတူ သိမ္ေမြ႕လွေသာ အနမ္းတစ္ခုကို အေသးစိတ္ပုံေဖာ္ေနၾကေလရဲ႕....။
ခ်စ္တယ္.....ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးပဲျဖစ္ေနေန။
ခ်စ္တယ္......ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ေနေန။
ခ်စ္တယ္.....ဘယ္သူပဲျဖစ္ေနေန။
ခ်စ္တယ္.....ကေလးငယ္ျဖစ္ေနသ၍ ဘာေတြပဲျဖစ္ေနပါေစ.....နွလုံးသားတစ္ခုလုံးနဲ႔ရင္းၿပီးခ်စ္ပါတယ္။
အသက္ဝိဉာဥ္ေတြ တစ္စစီထပ္အၿဖိဳခြဲခံရဦးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဆက္ခ်စ္ေနမိဦးမွာပဲ....။
ကေလးငယ္က ကိုယ့္အရာရာပဲမို႔...။
နမ္းေနရာကာအၿပီးသတ္အေနျဖင့္ လ်ွာဖ်ာေလးကိုတစ္ခ်က္စုပ္ယူကာ လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ နႈတ္ခမ္းေထာင့္ကစီးက်လာတဲ့ေငြေရာင္ႀကိဳးေလးက ညအလင္းေရာင္ေအာက္တြင္လွပစြာ....။
"ခ်စ္တယ္....ထာဝရအတြက္...အကန္႔အသတ္မရွိ...ခ်စ္တယ္..."
"အင္း....."
သူကသာေပ်ာ္ျမဴးၿပီးေျပာေနသေလာက္ အင္းတလုံးထြက္လာတာေၾကာင့္Dazaiမ်က္နွာတို႔မဲ့သြားရသည္။
"အင္း တစ္လုံးထဲလား ကိုကိုကလည္း ကတ္ေစးနည္းလိုက္တာ..."
"ခ်စ္တယ္......Darling..."
အဖ်ားသတ္ေခၚသံကတိုးညႇင္းေသာ္လည္း နီးကပ္ေနတဲ့Dazai ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကားဖို႔လုံေလာက္ပါတယ္....
ဒီနာမ္စားက သူ႔ကေလးငယ္ အလြန္အမင္းေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး စိတ္လိုမွေခၚျခင္းပင္။
Dazaiအေပ်ာ္တို႔ကတစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္တိုးလာသည္မို႔...
မရေတာ့ဘူး... အေကာင္လိုက္ၿမိဳခ်ထားလိုက္ခ်င္တယ္..
ထိုေနရာကChuuyaကို လက္ဆြဲကာ ကားေပၚသို႔ေခၚလာၿပီး သူတို႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕ေနထိုင္ရာအိမ္သို႔ ေမာင္းသြားေတာ့သည္။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ...."
"အိမ္ျပန္မလို႔..."
"မင္းပဲDateလုပ္မယ္ဆို....လက္မွတ္ေတာင္ဝယ္ၿပီးၿပီကို..."
"မနက္ျဖန္ေ႐ႊ႕လိုက္မယ္.....အခုေတာ့အိမ္ပဲသြားရေအာင္ေနာ္...."
"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနရတာလဲ...."
Chuuyaရဲ႕အေျဖကို Dazaiက လက္ေတြ႕အေနျဖင့္ လက္ကိုဆြဲယူၿပီး ေဘာင္းဘီေပၚက သူ႔အငယ္ေကာင္ေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။
ရုတ္တရက္မို႔ေၾကာင္ေနေပမဲ့ အေျခအေနကိုသိသြားတဲ့ ChuuyaကDazaiကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေလေတာ့သည္။
"မင္း အရူးေကာင္.....နွာဘူး..."
"အင္းအဲ့နွာဘူးက ဘာလုပ္လဲဆိုတာ အိမ္ေရာက္ရင္လက္ေတြ႕ျပမယ္....အခုေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္ခဲ့...ကားေပၚမွာပဲမၿပီးသြားခ်င္ရင္ေပါ့..."
"မင္း...မင္း.."
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ေနအိမ္သို႔ဦးတည္ေနသည့္Dazaiတို႔ကားထဲတြင္ Chuuyaရဲ႕ေမတၱာပို႔သံနွင့္အတူ Dazaiရဲ႕ရယ္သံလြင္လြင္တို႔က ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။
ထိုညက Chirstmasပြဲကို အိပ္ခန္းထဲတြင္သာဆင္ႏႊဲလုိုက္ရတဲ့ ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ရွိေလတယ္....။
လြတ္လမ္းမရွိတဲ့Chuuyaကေတာ့ ထိုညလည္းအိပ္ေရးပ်က္ရျပန္ၿပီ။
Dazai~~~မင္းလူမွဟုတ္ေသးရဲ႕လား....
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
အမွန္ဆိုေရွ႕အပိုင္းထဲကၿပီးသြားၿပီ Chirstmasဆိုေတာ့ဒီအပိုင္းေလးေရးခ်င္သြားလို႔ ဟိဟိ😋🤭
ဒီအပိုင္းေရးေနရင္း ဘဲလိုခ်င္သြားၿပီ:'')
စကားမစပ္ ခင္ဗ်ားတို႔မွာေကာ နႈတ္ခမ္းကိုအေႏြးဓာတ္ေပးမဲ့ဘဲမ်ိဳးရွိၾကလား:'')
Merry Chirstmasပါဗ်ာ...
Finalမို႔ သာမန္အပိုင္းေတြထက္တိုပါတယ္ေနာ္...
ဖတ္ေပးၾကတဲ့သူတစ္ဦးစီတိုင္းကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္❣️❣️
______________________________
{Unicode}
"ကိုကို.....အေးနေတာကို...."
နှင်းတွေကြားထဲမှာ ရပ်နေတဲ့ချစ်ရသူကို မာဖလာပတ်ပြီး ဆူသလိုပြောလိုက်တော့ နှာခေါင်းရှုံ့ပြီးဟိုဖက်လှည့်သွားလေရဲ့...။
သူ့ကလေးငယ်က ကြာလာလေ ကလေးဆန်လာလေပဲ။
အခုသူတို့ အိမ်ထောင်သက် ၁၀နှစ်ပင်ကျော်သွားချေပြီ...။
Dazaiရဲ့အဖေကလည်း သူ့ချစ်ရသူရှိတဲ့ကောင်းကင်ပေါ်သို့လိုက်သွားချေပြီ။
ထို့ကြောင့်Osamuဂိုဏ်းကို သူ့အစ်ကိုJunနှင့် ယောက်ဖတော်ဖြစ်သွားတဲ့ Kenjiက ဆက်လက်ဦးစီးသည်။
Dazaiကလား?
ချစ်ရသူရဲ့အလိုကျCoffeeဆိုင်အသေးလေးတစ်ခုဖွင့်ထားလေသည်။
ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်လို့သာဆိုတာပါ တကယ်တမ်းကျတော့ ဆိုင်ကို မန်နေဂျာနှင့်ပစ်ထားကာ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ကမ္ဘာပတ်နေလေရဲ့....။
"ဘယ်မှာလဲ ငါ့အတွက်လက်ဆောင်..."
"လက်ဆောင်....?"
Dazaiကနားမလည်သလိုမေးလိုက်တော့ ခြေထောက်ကိုအကန်ခံလိုက်ရလေသည်။
"ကြည့်....ဒီနေ့Chirstmasလေ....မင်းငါ့ကိုလက်ဆောင်ပေးသင့်တာပေါ့...ငါကတော့လက်ဆောင်ပြင်ထားရတယ်...."
"ဟာ..ဒီနေ့ Chirstmasပဲ...ကျွန်တော်မေ့နေတာ..."
သူ့နဖူးသူပြန်ရိုက်ကာ Dazaiဆိုလေတော့ Chuuyaရဲ့မျက်ဝန်းတို့က မျက်ရည်တို့ဝေ့လာရသည်။
အေးနေတဲ့ကြားထဲ နှာလုံးလုံးလေးကရဲပြီး မျက်ခမ်းစပ်လေးတွေရဲနေပုံက တကယ့် လိမ္မော်သီးလေးအလား..လုံးလုံးလေး။
"ရော့...."
Dazaiလက်ထဲလက်ဆောင်ထိုးထည့်ကာ Chuuyaကတော့ ရှေ့ကနေ ထွက်သွားချေပြီ။
Dazaiသူ့အားပေးခဲ့သော လက်ဆောင်လေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သိုးမွေးလက်အိတ်အညိုလေးတစ်စုံ။
အာ...အစောပိုင်းနေ့တွေတုန်းက သိုးမွေးကြိုးစားပမ်းစားထိုးနေတာ သူ့ကိုပေးဖို့ပေါ့...။
Dazaiပျော်လွန်းလို့ ရင်တွေက တဒုန်းဒုန်းခုန်လာလေသည်။
ဒီရင်ခုန်သံတွေက ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုကျော်သည့်တိုင်ာအသက်ဝင်နေဆဲ...။
မဟုတ် ဆယ်စုနှစ်မကတော့ဘူး သူ့အတွက်ဆိုရင်ပေါ့...။
"ကိုကို...."
Dazai ထွက်သွားတဲ့ သူ့ကလေးငယ်နောက်ကိုအမှီလိုက်ရသည်။
ဒီနေ့ Dateဖို့ အပြင်ထွက်လာပါတယ်ဆိုမှ သူစတာလွန်ပြီး စိတ်ဆိုးသွားပြီထင်ပါရဲ့.....။
ပြေးလိုက်သွားတော့ တခဏအတွင်းမှီလေသည်။
အနောက်ကနေ လက်ဆွဲကာ ရင်ခွင်ထဲသိမ်းဖက်လိုက်တော့ ရုန်းကန်လာလေသည်။
သဘောက သူစိတ်ဆိုးနေတယ် လာမဖက်နဲ့ဆိုသည့်အဓိပ္ပါယ်။
Dazaiဖက်ထားတာကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး Chuuyaနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။
မေးဖျားလေးကိုလက်ဖြင့်ဆွဲမော့လာတော့ မျက်ဝန်းနားကမျက်ရည်စတို့ကိုအရှင်းသားတွေ့ရလေသည်။
"ကိုကို...."
"ဖယ် ငါ့ကိုလာမထိနဲ့...မင်းငါ့ကိုစိတ်ကုန်နေပြီမလား.....ဟမ်...ငါ့ကိုစိတ်ပျက်နေပြီမလား..."
ိုငိုချင်နေတာကိုမထိန်းနိုင်တော့တဲ့Chuuyaကတသိမ့်သိမ့်နဲ့ရှိုက်ငိုလေတော့သည်။
အရင်ကဂျစ်ကန်ကန်နဲ့ စုံထောက်လေးက အခုတော့ ကလေးတစ်ယောက်အလား....ငိုနေသည်တဲ့..။
Dazai ငိုနေတဲ့Chuuyaကိုယ်လေးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာကျောပြင်ကိုအသာပုတ်ပေးလိုက်တော့ Dazaiရဲ့ ရင်ဘတ်ကိုတဘုန်းဘုန်းနဲ့ထုရိုက်လာလေသည်။
"မင်း ငါ့ကိုမလိုချင်တော့ဘူး..."
"ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲကိုကိုရာ....ကျွန်တော့်မှာကိုကိုပဲရှိတာ ကိုကိုလည်းသိတာပဲကို...."
"မသိဘူး...မင်း အရူးကောင်..."
"အင်း..အင်း...ကျွန်တော်ကရူးနေတာ...ကိုကို့ကိုချစ်လွန်းလို့ ရူးနေတာ..."
"မင်းကနှာဘူး..."
"ဟောဗျာ...ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ ကျွန်တော်က နှာဘူးပါ..ကိုကို့တစ်ယောက်ထဲကိုဘူးတဲ့ နှာဘူး...နော်..."
"မင်းက စားပြီးနားမလည်တဲ့အကောင်...."
"အမ်...."
ရင်ခွင်ထဲက တစ်ခွန်းပြောလိုက် တစ်ခါ ထုလိုက်လုပ်နေတဲ့ သူ့ကလေးငယ်ကို နှစ်သိမ့်ပေးနေရပေမဲ့လို့...ဒါကတော့...အမ်းးး..
spaceထဲကKiကတော့ ဗိုက်နှိပ်ပြီးရယ်နေလေရဲ့...။
နည်းနည်းပါးပါးအကြံပေးမယ်မရှိဘူး...။
"မင်းငါ့ကို ၁၀နှစ်လောက်စားပြီးသွားတော့ အီသွားပြီမလား....ဒါကြောင့် ဒါကြောင့်...."
ကလေးငယ်ရဲ့စကားကြောင့် သူ့မှာရယ်ရမလိုလို ငိုရမလိုလိုပင်။
ဘေးကဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေကလည်း နောက်ဆုံးစကားကြောင့် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်ဖြင့်။
"ကိုကိုရာ....ဘာတွေပြောနေတာလဲ...ကျွန်တော်က ဘာလို့အီရမှာလည်း...နေ့တိုင်းညစာအစား ကိုကို့ကိုစားရမယ်ဆိုရင်တောင် ကျွန်တော်ညတိုင်းညစာမစားဘဲနေနိုင်တယ်...တိတ်နော်..တိတ်တိတ်....ကျွန်တော့်ကလေးလေး..."
"ဘယ်ကကလေးတုန်း....မင်းဖောက်ပြန်နေတာလား...အခုတော့ဖောက်ပြန်ပြီးနာမ်စားတွေပါမှားခေါ်နေတာလား....မင်းအယုတ်တမာ....မင်းကိုငါသတ်မယ်...."
ဟော...ရစ်စရာမရှိ ကြံဖန်ရစ်နေတဲ့ သူ့ကလေးငယ်ကိုကြည့်ပြီး Dazaiရီချင်လာရသည်။
ဟုတ်တယ်လေ..သတ်မယ်လို့ပြောပြီး အခုထိရင်ခွင်ထဲကမထွက်ဘဲ တရှုံ့ရှုံ့လုပ်နေသည့်သူ့ကလေးငယ်က ဘယ်လိုတောင်ချစ်စရာကောင်းနေရတာလည်းကွာ..။
Dazaiအသည်းတယားယားဖြင့် လက်မောင်းတို့ကိုအားထည့်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကိုညှစ်လိုက်တော့ အင့်ခနဲအသံနှင့်အတူ မျက်စောင်းကဒိုင်းခနဲရောက်လာလေသည်။
Dazai ဖယ်ပေးကာမှ သူ့မျက်ရည်သူပြန်သုတ်နေတဲ့Chuuyaက Dazaiဘာလုပ်လိုက်သည်လဲဆိုတာအာရုံမရှိ....။
ထို့နောက်Dazai Chuuyaရဲ့ညာလက်ကိုဆွဲယူကာ အညိုရောင် ကြိုးလက်ကောက်လေးကို ဝတ်ပေးလိုက်သည်။
လက်ကောက်ပေါ်တွင် လိမ္မော်ရောင် ကြိုးဖြင့်ကျစ်ထားသည့်စာသားတစ်ခုကနေရာယူသည်။
"Aishiteru🧡" ဆိုသည့်သဏ္ဍာန်လေး...
အဓိပ္ပါယ်က Japanလို ချစ်တယ်ဟုရေးထားခြင်း...။
စာသားလေးက တိုသလောက် အဓိပ္ပါယ်တို့က ဖွင့်မကုန်နိုင်အောင် ပြောမကုန်နိုင်အောင်လေးနက်လွန်းသည်။
ထိုစာသားလေးတစ်ခုထဲနဲ့တင် Chuuyaကို မျက်ရည်ထပ်ကျအောင်လုပ်နိုင်သည်။
"ကိုကိုရာ..ကလေးကျနေတာပဲ...ထပ်ငိုပြန်ပြီ...."
Dazaiကဆိုလေတော့ Chuuyaကလက်မောင်းကိုဖွဖွလှမ်းရိုက်လေသည်။
"လက်ဆောင်ပါရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့ မပါသလိုနောက်လည်း...ငါဘယ်လောက်ဝမ်းနည်းသွားရလည်း...စောနကကျခဲ့တဲ့မျက်ရည်တွေတောင်နှမြောတယ်...."
"ကိုကိုရာ....ချစ်လွန်းလို့သေတော့မှာပဲ..."
Dazai ဆက်မအောင့်အီးနိုင်တော့ဘဲ အအေးဒဏ်ကြောင့် ပုံမှန်ထက်ပိုရဲနေသည့် Chuuyaရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို မိမိနှုတ်ခမ်း ဖြင့်အနွေးဓာတ်ပေးလိုက်သည်။
အနမ်းတွေကိုအလိုက်သင့်တုံ့ပြန်သောChuuyaနှင့်အတူ သိမ်မွေ့လှသော အနမ်းတစ်ခုကို အသေးစိတ်ပုံဖော်နေကြလေရဲ့....။
ချစ်တယ်.....ဘယ်လိုပုံစံမျိုးပဲဖြစ်နေနေ။
ချစ်တယ်......ဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်နေနေ။
ချစ်တယ်.....ဘယ်သူပဲဖြစ်နေနေ။
ချစ်တယ်.....ကလေးငယ်ဖြစ်နေသ၍ ဘာတွေပဲဖြစ်နေပါစေ.....နှလုံးသားတစ်ခုလုံးနဲ့ရင်းပြီးချစ်ပါတယ်။
အသက်ဝိဉာဉ်တွေ တစ်စစီထပ်အဖြိုခွဲခံရဦးမယ်ဆိုရင်တောင် ဆက်ချစ်နေမိဦးမှာပဲ....။
ကလေးငယ်က ကိုယ့်အရာရာပဲမို့...။
နမ်းနေရာကာအပြီးသတ်အနေဖြင့် လျှာဖျာလေးကိုတစ်ချက်စုပ်ယူကာ လွှတ်ပေးလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းထောင့်ကစီးကျလာတဲ့ငွေရောင်ကြိုးလေးက ညအလင်းရောင်အောက်တွင်လှပစွာ....။
"ချစ်တယ်....ထာဝရအတွက်...အကန့်အသတ်မရှိ...ချစ်တယ်..."
"အင်း....."
သူကသာပျော်မြူးပြီးပြောနေသလောက် အင်းတလုံးထွက်လာတာကြောင့်Dazaiမျက်နှာတို့မဲ့သွားရသည်။
"အင်း တစ်လုံးထဲလား ကိုကိုကလည်း ကတ်စေးနည်းလိုက်တာ..."
"ချစ်တယ်......Darling..."
အဖျားသတ်ခေါ်သံကတိုးညှင်းသော်လည်း နီးကပ်နေတဲ့Dazai ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြားဖို့လုံလောက်ပါတယ်....
ဒီနာမ်စားက သူ့ကလေးငယ် အလွန်အမင်းပျော်ရွှင်ပြီး စိတ်လိုမှခေါ်ခြင်းပင်။
Dazaiအပျော်တို့ကတစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်တိုးလာသည်မို့...
မရတော့ဘူး... အကောင်လိုက်မြိုချထားလိုက်ချင်တယ်..
ထိုနေရာကChuuyaကို လက်ဆွဲကာ ကားပေါ်သို့ခေါ်လာပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့နေထိုင်ရာအိမ်သို့ မောင်းသွားတော့သည်။
"ဘယ်သွားမလို့လဲ...."
"အိမ်ပြန်မလို့..."
"မင်းပဲDateလုပ်မယ်ဆို....လက်မှတ်တောင်ဝယ်ပြီးပြီကို..."
"မနက်ဖြန်ရွှေ့လိုက်မယ်.....အခုတော့အိမ်ပဲသွားရအောင်နော်...."
"ဘယ်လိုဖြစ်လို့ အိမ်ပြန်ချင်နေရတာလဲ...."
Chuuyaရဲ့အဖြေကို Dazaiက လက်တွေ့အနေဖြင့် လက်ကိုဆွဲယူပြီး ဘောင်းဘီပေါ်က သူ့အငယ်ကောင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။
ရုတ်တရက်မို့ကြောင်နေပေမဲ့ အခြေအနေကိုသိသွားတဲ့ ChuuyaကDazaiကို အမျိုးမျိုးလေတော့သည်။
"မင်း အရူးကောင်.....နှာဘူး..."
"အင်းအဲ့နှာဘူးက ဘာလုပ်လဲဆိုတာ အိမ်ရောက်ရင်လက်တွေ့ပြမယ်....အခုတော့ ငြိမ်ငြိမ်လေးလိုက်ခဲ့...ကားပေါ်မှာပဲမပြီးသွားချင်ရင်ပေါ့..."
"မင်း...မင်း.."
ထို့နောက်တွင်တော့ နေအိမ်သို့ဦးတည်နေသည့်Dazaiတို့ကားထဲတွင် Chuuyaရဲ့မေတ္တာပို့သံနှင့်အတူ Dazaiရဲ့ရယ်သံလွင်လွင်တို့က ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။
ထိုညက Chirstmasပွဲကို အိပ်ခန်းထဲတွင်သာဆင်နွှဲလိုက်ရတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရှိလေတယ်....။
လွတ်လမ်းမရှိတဲ့Chuuyaကတော့ ထိုညလည်းအိပ်ရေးပျက်ရပြန်ပြီ။
Dazai~~~မင်းလူမှဟုတ်သေးရဲ့လား....
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
အမှန်ဆိုရှေ့အပိုင်းထဲကပြီးသွားပြီ Chirstmasဆိုတော့ဒီအပိုင်းလေးရေးချင်သွားလို့ ဟိဟိ😋🤭
ဒီအပိုင်းရေးနေရင်း ဘဲလိုချင်သွားပြီ:'')
စကားမစပ် ခင်ဗျားတို့မှာကော နှုတ်ခမ်းကိုအနွေးဓာတ်ပေးမဲ့ဘဲမျိုးရှိကြလား:'')
Merry Chirstmasပါဗျာ...
Finalမို့ သာမန်အပိုင်းတွေထက်တိုပါတယ်နော်...
ဖတ်ပေးကြတဲ့သူတစ်ဦးစီတိုင်းကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်❣️❣️
______________________________