BERCESTE

B - Elli Bir

•

-"Bunun üzücü olduğunu biliyorum. Ama bilmelisiniz ki geç olmadan fark edilmesi büyük bir şans. Aksi taktirde sizin hayati tehlikeniz çok yüksek olacaktı. "

Gözlerimin dalıp gittiği kadın aldığı nefesle oturduğu yerde bana doğru döndü ve boşta olan elimi tuttu.

-"Bakın Loya hanım bu çok riskli bir durum. Eğer bunu şimdi fark etmeseydiniz iç kanamanız olacak ve...daha kötü sonuçlanacaktı. Erken tanıyla birlikte döllenme oluşan tüpü kontrol ettikten sonra iğneyle bu dış gebeliğinizi sonlandıracağız. Zor bir süreç olacak. Ve ileride tekrarlanacak gebeliğinize kadar düzenli olarak kontrol amaçlı gelmeniz gerekebilir. Birazdan geleceğim. Yatış işlemlerinizi başlatmanız gerekiyor."

Doktor uzaklaşmadan benim yapamayacağımı anlamış karnımdaki jeli temizlemişti. Odadan çıkmasıyla ileri doğru sabitlenmiş gözlerimi kırptım.

Buz kesilmiş eller elimi serbest bıraktığında yavaş yavaş başımı çevirdim.

Hislerimin yansıması olan dağılmış yüzü görmemle beraber donmuş ruhum çözüldü. Gözlerim etrafı göremeyecek kadar yaşlarla dolmuştu.

-"Loya...?"

Adım dudaklarından ilk defa bu kadar zor çıkıyordu. Başımı çevirip dudağımı ısırdım.

Hissettiğim ağrıyla gözlerimden yaşlar süzülürken yattığım yerde doğruldum. Dirseğimden tutarak destek olan Kuvars diğer yandan dolaşıp önümde durdu.

Ne hissettiğimi bilmiyordum.

Sadece çok kötüydüm. Çok.

-"Bak bana."

Yıkılan omuzlarımı sıkıca tutup elini enseme kaydırdı ve göğsüne yasladı.

Göğsüme öyle bir ağırlık oturmuştu ki ağlamak bile çok zordu. Ağlayamıyordum. Nefesim dahi içimde kalmıştı.

-"Yüzüme bak lütfen." Başımı kaldırıp yüzümü avuçlarıyla kavradı.

Dudaklarıma daha sert geçirdiğim dişlerimle başımı olumsuz anlamda salladım.

Sanki her şey anlaşmış gibi üst üste geliyordu.

Saniyeler içinde aklımın iyice birbirine girmesiyle hıçkırıklara boğuldum.

Yüzümü bırakıp kollarını vücuduma doladı. Ağladıkça sancım artıyor sancım arttıkça daha fazla ağlamak istiyordum.

Korkuyordum.

Çok korkuyordum.

İç çekerek vücudumu oynattım ve ellerimi karnıma koyarak aşağı eğildim. Dakikalar boyunca içim parçalanarak ağladım.

Yaşadıklarıma anlam veremiyordum. Bir anda tepetaklak olmuştum.

-"Güzelim. Sevgilim sakinleş ne olur bak ben yanındayım. Beni dinle."

Uğuldayan kulaklarımı kapatıp yatağımda olmayı dilerdim. Bunu yaşamamayı isterdim. Bu tuhaf içime oturan yaşamadığım acıyı bilmemek isterdim.

-"Özür dilerim. Bak bana...özür dilerim. Keşke bunun olmasını engelleyebilseydim. Ne olur yapma böyle."

Kaldıramazdım ki ben.

Daha yeni kendime bakmayı öğrenmiştim. Hamile oluşumu sindiremeden gerçekleşmeyeceğini öğrenmek bana çok ağırdı.

Allah'ım bu nasıl bir acı ?

Lütfen bana kaldırabileceğim acılar ver. Sana yalvarıyorum.

Neden beni bulmuştu ? Neden böyle olmuştu ?