DEVİN | 🕊️

22: Serzeniş Dolu Sayha

-Belki bir gün şehid olurum...
+Hak edersen, neden olmasın?

༄

Hürriyet bombayla parçalanabilir mi?
Bir fikrin önüne set çekilir mi?
O fikir ki; hürriyetimiz, ruhumuz...
O fikir ki, din sevdamız.

Hürriyete kurşun işler mi?
Tanklar ezebilir mi hürriyeti?
Kalbimize ilmek ilmek işlenen imanımızı, sökebilir mi onlar?

Hadi, sökmeye çalışsınlar!
Göreceksiniz ki, kalbimiz paramparça olsa da imanımızı bizden alamayacaklar.

Onlar bizi toprağa gömmüş olabilirler, lakin bizim tohum olduğumuzu da unutmasınlar.

Bir çınar gibi serpilir, ayrılmayız topraklarımızdan.
Gövdemizi de kesseler, köklerimiz toprağın altında kalmaya devam edecek.
Ve bir gün yine yeşerecek.

•

-O halde nedir bu üzerindeki buhranlı hâl? Madem kendine, imanına, ümmetine güveniyorsun; nedir seni böyle hüzünlü yapan? Ne diye göz yaşı döküyorsun?

+Yüreğim dağlanıyor. Ümmetim parçalanmış. Bir kısmı para içinde yüzüp, küffarın kölesi olmuş. Bir kısmı kendi kanında boğuluyor. Bir kısmı amacını, dinini, ahireti unutmuş. Bir kısmı günah bataklığında açan çiçek olmaya çalışırken, kendi ülkesinde sömürülüyor. Ben ağlamayayımda kim ağlasın?

-Ne yapacaksın?

+Bilmiyorum. Belki de, amaçlarım farklı olsaydı, ben de benliğimi, ahiretimi unutmuş olsaydım; dünya düzenini değiştirmeyi hedeflemeseydim.. böyle olmazdı. Üzerimdeki yük bir nebze olsun azalırdı. Daha mutlu olurdum.

-Peki, sence önemli olan bu dünyada mutlu olmak mı?

+Hayır! Bu yüzden bırakamıyorum ya bu davayı. Bu yüzden vazgeçemiyorum. Bu yüzden elimden düşüremiyorum kalemimi. Bu yüzden göz yaşlarım dinmiyor. Ben kendime ağlıyorum. Ümmetim ölüyor, ben ölüyorum...

-O halde müjdeler olsun sana. Bu din için mücadele etmek ne kıymetli. Bu din için ağlamak ne şerefli...

-Nira