Chapter 38

23 3 0
                                    

"Jiezel!" Alloy stood up and immediately approached me when he saw me fall. He helped me walk to the bench he was sitting on earlier, I sat there slowly and just frowned because my foot really hurts.


It really hurts!


"Bakit paika-ika ka?" gulat at kunot noong tanong niya. "Amoy alak ka! Tss, sang party ka ba nanggaling? Tangina gabing gabi na naisipan mo pang pumunta dito! Paano kung may mangyaring masama sayo? Nasan ba ang expedition nyo? Jiezel!" nagagalit na sigaw niya.



I took his hand and looked up at him. I grinned and stared into his worried eyes.



"Alloy..." nakangising tawag ko kaya lalong kumunot ang noo niya.



"Lasing ka. Ihahatid na kita." he said and pulled me to stand up but I gripped my hold on his hand at tinaas ang isang paa.



"I think na sprain ang feet ko, Alloy. That means, mahihirapan akong makapaglakad at dahil don, hindi ako makakauwi and Alloy, I want to stay here with you." I said and smiled at him.


"Jiezel, gabi na. Hahanapin ka ni Mr. Almonte at siguradong malalagot ako kapag hindi pa kita inuwi. Tara na." seryosong sabi niya at akmang hihilahin ako.


Aw, mas malalagot ako pag umuwi ako Alloy.


I shook my head and looked at him directly in the eyes. "Alloy, you're my guard. Hindi ka malalagot kasi gusto ko toh. Sumusunod ka lang. Maliban sa ayokong umuwi, sabing nahihirapan nga ako! Ang sakit ng paa ko! Sobrang sakit, Alloy! Its hurts."



Nahihirapan ako sayo, Alloy. Ang sakit ng puso ko! Sobrang sakit, Alloy. It hurts that you don't like me. Na sating dalawa, ako lang ang patuloy na nahuhulog. Ang hirap iwasan, ang hirap pigilan. Tapos di mo pa ko sasaluhin? Napaka ouch!


"Patingin nga, " he kneel down to check my feet. Marahan niyang tinanggal ang ankle strap ng pink heels ko at pinatong sa hita niya ang paa ko at marahang hinilot.



"Hindi ka sanay mag heels noh?" Nakataas ang isang kilay nang mag-angat siya ng tingin sakin. Ngumisi ako at umiling. "Tss, kikay ka pero hindi sanay magheels."



I laughed. "I'm weird, Alloy. So weird." I grinned.


"I know," he smirked.


"And of course, I'm pretty."


"Yeah, weirds are beautiful. Unique."


Lumukso naman ang puso ko. Gago talaga, pafall! Hindi niya ba alam na marupok ako? I am so so marupok!



Nakakakiliti ang bawat haplos ni Alloy sa paa ko. "Of course, I'm one of a kind, Alloy. Pretty, sexy, and of course very very crazy." Crazy with you.


"Lasing ka?"



"Hindi noh! Natapunan---no! Tinapunan ng wine. Kahit saan siguro ako magpunta, may makakaaway ako, minsan talaga ang hirap hirap maging maganda." nakangusong sabi ko habang maarteng hinahawi ang ilang hibla ng buhok ko.


"O-ouch!" daing ko nang mapisil niya ang paa ko.



"Masyado ka kasing war freak, senyorita. Mahilig kang magyabang kaya maraming napipikon sayo. Tsaka kapag inaway ka, hindi ka papatalo, mas lalo ka pang mang-aasar kaya maraming galit sayo." komento niya.



"Duh~ I'm just telling the truth. Hindi ko na kasalanan kung mapikon sila. Anyways, because the truth hurts and they can't accept it. Kaya nagagalit sila. Tsaka eww, anong gusto mo, hindi ko pansinin? Magpaapi ako? That's too boring. And besides, I'm so tired of being a poor Cinderella, I'm so tired to be oppressed again and again. I hate it kaya masisisi mo ba ko if I give a shit on another shit? And hey baby, that's fun." I grinned.



When Reality Strikes ( Completed )Where stories live. Discover now