When Reality Strikes ( Completed )

Chapter 13

"Bitawan mo nga ko, Alloy!" I shouted at him because up until now, he's freaking holding my hand! He's hands were calloused siguro dahil na rin sa pagtatrabaho niya.

"Ikaw ah, akala mo di ko alam ginagawa mo ah, excuse me, sanay na sanay na ko sa mga damoves damoves na ganyan!" bulyaw ko sa kanya sabay bawi ng kamay ko at irap.

"Tss, hindi kita crush, Jiezel. Wag ka ngang assuming!" He said and winced at me. Umirap ulit ako at hawak ang magkabilang strap ng backpack ay sumabay sa lakad niya.

"Hoy, sinong assuming, ako? Excuse me, you're obvious kaya. Crush mo kasi ako, Alloy. Bakit kasi hindi mo na lang aminin? Kainis 'to." I growled at him. Napatigil siya kaya tumigil din ako.

Tilted his head, he turned to me. "At pano mo naman nasabing crush kita? Ikaw kaya ang may crush sakin." Nakataas ang isang kilay na saad niya at ngumiwi pa. I frowned and continued walking.

"Oo nga, Alloy. Crush kita. Umamin na ko pero bakit ikaw hindi mo magawa?" Then I frowned. Nakunot ang noo niya at nanatili siya sa kinatatayuan niya kanina but this time, he's stunned by my sudden words

He is staring at me and seemed to be processing what I just said. I rolled my eyes and come back to him.

"Don't worry Alloy dear, crush lang naman kita eh. I don't like you nor love you so please, stop acting like it's going to be awkward between us. I hate awkwardness. Because I am born to be confident in my words and actions. So, let's go Alloy." mataray at maarteng sabi ko at hinila ang kamay niya. Pero natigil ako nang hindi man lang siya nagpatianod sakin. "Bakit?"

"Hindi kita crush, Jiezel. At mas lalong wala akong gusto sayo." pabalang na usal niya at nauna nang maglakad sakin. I was staggered to my feet and blinked a few times.

I gasped and unconsciously fan myself using my hands near my face. I felt my face heated.

Wait nga lang? What did he say? Hindi niya ko crush? Hindi niya ko gusto? Ha! Wow! Medyo nahiya ang ego at pride ko sa sinabi niya ah?!

Wait---what?! Did he just rejected me?! What? Bakit niya naman ako irereject eh hindi ko naman siya nililigawan pero wait! Grabe naman! Nahurt talaga ang ego ko dahil wala siyang gusto sakin! Nakakainis!

Aba't siya pa ang walang gusto?! Ang ganda ko kaya! Bulag ba siya? Hindi niya ba makita na ang ganda ganda ng babaeng may crush sa kanya tapos wow!

"Ano? Sasabay ka ba sakin? Malelate na ko, senyorita." naiiritang sigaw niya. Napaharap ako sa kanya na medyo malayo na sakin.

Masama kong sinalubong ang mga mata niya. "Fine!" sigaw ko sabay wasiwas ng kamay sa hangin. I held my head high and walked towards him.

"Wala kang gusto sakin at hindi rin naman big deal sakin na crush kita. At icocorect lang kita Gueverra, CRUSH lang kita. Hindi gusto, hindi mahal kaya wag oa. Wala akong balak manligaw noh! Duh~ ako? Ang mala dyosa sa ganda at prinsesang tulad ko, manliligaw sa isang hamak na mahirap na tulad mo? Where's the justice in that, Gueverra?" maarte at oa na singhal ko sa pagmumukha niya.

My breath hitches in so much annoyance and disbelief eating me at this moment. Ang kapal ng mukha ng mahirap na 'to na pahiyain ako! Why is he doing this to me? How does he make me feel this way?

I suddenly feel embarrassed. Damn him.

Napabuntong hininga na lang siya at napailing-iling. "Tapos ka na?" maangas na tanong niya at tinaasan ako ng kilay. Dinuro-duro ko siya, hanggang ngayon hindi ko matanggap na wala siyang gusto o crush man lang sakin!