- büşra nefes al dedim omuzlarından tutarak 

tam sorularına cevap vercekken beni kurtaran tarih hocası olmuştu. tarih hocasımı nayır nolamaz sabah sabah tarih mi offff yaa öf kim ders dinliycek koy kafayı sıraya uyu 

- minecim ne zaman oturmayı düşünüyosun kızım

hocanın adımı söylemesiyle bi ona baktım bi de sınıfa ibneler sus pus olmuş bana bakıyorlardı hocaya en tatlı gülümsememi göndererek yerime geçtim hoca yoklama faslını yaparken bende kafamı sıraya gömdüm.

   kaç dakika geçti bilmiyorum ama arkadan birinin 

- mine -  mine diye dürtüklemesiyle  gözlerimi açtım arkamı döndüğümde bizim sınıfın ineki abdurrezak çağrıyo 

- ne oldu abdu beni nie uyandırıyon hee sen bizi görürmüydün şim..

- kızım bi sus hoca görcek şimdi  bana kağıt uzatarak 

- al bu kağıdı diyip elime kağıdı tutuşturdu sonunada 

- kimseye gösterme diye ekledi

ona mal mal baktıktan sonra önüme döndüm Akın'ın soru soran gözleriyle karşılaşınca 

- şey ya silgi istedi 

Akın bana inanmamış gözlerle baktıktan sonra kafasını hocaya doğru çevirdi. bende fırsattan istifade ederek elimdeki kağıdı açıp okumaya başladım.

okul çıkışı konuşmamız lazım 

                                                 -ege

kağıda ağzım açık  bakarken Akın bana dönüp 

- ne oldu 

ben Akın'a bakışlarımı çevirerek kağıdı buruşturdum 

- şey büşra  şey dedi çıkışta buluşalım dedi

- hımm tamam o zaman siz buluşursunuz benimde eve uğramam lazım işin bitince beni ararsın başımı olumlu anlamda sallayıp gülümsedim..

- - - - - - - - - - -

son dersleri de sağ salim atlatıktan sonra çıkış zilinin çalmasıyla  okul dağılmaya başladı Akın'la çıkışa kadar yürüdükten sonra bana sarılarak 

- görüşürüz dedi

elimi sallamakla yetindim. o gözden kaybolana kadar  arkasından izledim Akın gidince boş bir banka oturdum okuldan çıkan son kişilere bakmaya başladım. 6-7 dakika sonra yanıma ege oturdu. kısa bir sessizliğin ardından sessizliği bozan taraf ben oldum 

- sessiz kalmak için mi çağırdın beni

bana bakarak konuşmaya başladı 

- hayır sadece söyleyeceklerimi toparlıyorum

- iyi o zaman biraz çabuk ol işim var

- Akın'la yakışıyoRsunuz

ona ciddimisin bakışları atmaya başlarken devam etti

- sılayla neden çıktığımı biliyormusun 

nerden bile bilirdimki o zaman sadece acı duyuyordum çünki kalbimde hoşlantıda olsa bir yeri vardı. başımı olumsuz anlamda sallayarak cevap verdim ona 

- hepsi senin içindi mine 

benim için mi. konuşmadığımı görünce devam etti 

multimediada ki şarkıyı açarak okusanız güzel olur

- senin içindi.senin bana o zaman ki duygularını biliyordum benimde sana karşı olan duygularım aynıydı. ama hep teredütteydim sende diğer kızlar gibisin diye ama değilsin sen.. sen hepsinden farklısın mine sılayı asla sevmedim o sadece oyuncak gibi bişiydi belki seni unutmak içindi ama olmuyor mine unutamıyorum seni her gece düşünmek beni rahatlatıyor mine. susma cevap ver bana biliyorum aptalın tekiyim en başta böyle şeyler yapmıycaktım ama şüphelerim vardı mine. susma cevap ver bana diye bağırdı yanındaki banka tekme atarak

gözyaşlarım dolmuş akmayı bekliyorlardı ama artık çok geçti. yavaş yavaş süzlmeye başladılar. ege cevap vermemi bekliyordu ne diyebilirdim ki bana acı vermekten başka bişiy bilimiyormuydu gözlerimi kapatarak konuşmaya başladım 

- biliyormusun ege o zamanlar sılayla çıkıcam dediğin zaman hatırladın mı benden yardım istemiştin  madem benim duygularımı biliyordun neden istedin bilmiyormuydun kalbimde neler olacağını o günden sonra sen benim için sadece dünyadaki en acı veren şey oldun 

gözlerimi açarak egeye baktım dolan gözlerle bana bakıyordu. konuşmak için ağzını araladı 

- peki sen  biliyormusun  kocaman sarılmak istediğin insana  küçücük bir merhaba demek zorunda kalmak da en acı şey olduğunu ama merhabayı diyememek te var mine unutmaki sevmek bazen acı verir..

_________________________________________________________________

         THE  END 

Evet bölüm sonu sevgili okuyucularım.. bence uzun bi bölüm oldu.

bölüm hakkındaki düşüncelerinizi bekliyorum... 

    bir dahaki bölüm belki yarın belkide ertesi gün ama bir gün gelcek 

hepiniz öpüldünüz.



KaybettimWhere stories live. Discover now