Twenty One Letters To Niall PL ✔

List Szesnasty

Niepokój zaczął się powoli. 

Na początku było tak tylko podczas wywiadów; chęć wstania i wyjścia, irytacja, uczucie bycia w nie swoim ciele, ale potem zaczęło się to dziać wszędzie. Podczas wypadów ze znajomymi, na scenie, kiedy był sam w nocy w łóżku. Nie mógł spać, czuł się jak obcy, gdziekolwiek się udał.

Więc czytał w kółko listy, po cichu w środku nocy, mrużąc oczy w ciemności. Być może za głęboko w tym siedział. Może powinien powstrzymać siebie przedtem, ponieważ była to dziewczyna, której może nigdy nie spotkać, dziewczyna, która była młoda i samotna. Była kilometry stąd i może już ją stracił, kiedy nawet jej nie poznał. Być może to było głupie.

Ale on - on nie mógł przestać. Musi kontynuować czytanie, powiedział sobie, kiedy ukrył się na swoim łóżku piętrowym, w przeciwnym razie zwariuje. Za daleko, aby teraz zawrócić, pomyślał zanim zaakceptował słowa, przełknął je, został całkowicie złapany przez dziewczyną, którą mógłby mieć.

Drogi Niallu,

Nie pisałam do Ciebie od prawie trzech miesięcy. Przepraszam za to. Wiem, że nie czytasz, ale i tak czuje się jakbym w jakiś sposób cię zdradziła. Więc jestem tutaj. Naprawdę nie wiem, gdzie zacząć, jak sprawić byś zrozumiał jak bardzo życie się pogorszyło od czasu, kiedy ostatnio do Ciebie pisałam.

- Nie. - powiedział cicho. Nie mogło się pogorszyć, a może mogło? Nie było niczego na świecie, co mogłoby się w ogóle wydarzyć i sprawić, że ta dziewczyna załamie się bardziej, chyba.

Myślę, że zacznę od tego; obecnie piszę ten list z tyłu mojej książki z matematyki, siedząc pośrodku szkolnego boiska. Jest czwarta lekcja, oczywiście nie jestem na matematyce, gdzie powinna być. Nie jestem na matematyce, ponieważ oni tam są. Nie jestem tam ponieważ, kurwa, naprawdę nie przejmuję się więcej czymś tak głupim jak trygonometria. Słyszysz mnie? Mam to, kurwa, gdzieś.

Może później, później, kiedy wszystkie dzwonki zadzwonią i pojadę do domu tym zanieczyszczonym, pół oświetlonym autobusem, szkoła zadzwoni do domu i ktoś na mnie nakrzyczy. Ponieważ oczywiście to była moja wina, oczywiście, że była, bo wpadłam w złe towarzystwo czy coś. Oczywiście powód przez którego nie byłam na matematyce albo chemii był taki, że wolałam być z ludźmi na zewnątrz, kiedy naprawdę to przez ludzi w środku jestem tutaj na zewnątrz.

Nie chcę – Nie mogę

Słowa się urwały, kiedyś eleganckie pismo stało się teraz drżące i zamazane. Plamy atramentu na kartce w kratkę, echa bólu. Niall wziął głęboki oddech.

Zacznę od początku. Trzy miesiące temu, napisałam Ci i powiedziałam, że Alice, jedna z niewielu prawdziwych przyjaciół jakich miałam, dziwnie się zachowywała. Pamiętasz?

Więc, okazało się, że Alice wyjeżdża. Wyjechała. Już wyjechała, co zgaduje jest ostatnim gwoździem do trumny, które życie wbijało mi cały czas. Przeprowadziła się do Newcastle, Niall. To setki mil ode mnie. Znaczy, oczywiście, że piszemy smsy i maile i tym podobne, ale nie widziałam jej od dwóch i pół miesiąca. Nie ma jej tutaj, tutaj na lekcjach, nie ma jej tutaj, aby sprawić, że będę się śmiała i pokazywała mi głupie zdjęcia jej i jej kota. Nie ma jej tutaj, by mnie obronić, nie ma jej tutaj, a ja ciągle jestem, słyszysz to? Słyszysz to, Niall? Znowu jestem sama i naprawdę, powinnam to przewidzieć.

Fran i jej ekipa zostawiały mnie w spokoju, kiedy byłam z Alice, szczególnie po tym jak ona uderzyła ją w twarz, ale teraz. Teraz jestem sama i jest gorzej niż kiedykolwiek. Ciągle widzisz te plakaty i reklamy o znęcaniu się, mówiące, że powinieneś komuś powiedzieć, ale nigdy nie wspomnieli, co oni zrobią jak już im powiesz. Szkoły nie mają żadnych sposobów, jak to powstrzymać. Po prostu zakładają, że ostre pouczenie obu stron zatrzyma cokolwiek się dzieje.