Selfish || Jenlisa ✓

Chapter 10

A/N: Before you read this chapter, I recommended to play some sad song but I prefer listening to 'Love is Gone by Slander'

LISA'S POV

Like I expected. Bumalik nanaman ang cold treatment nya sakin pero ang kaibahan lang ay nakikita ko syang nakangiti pag kaharap nya si Kuku

"Manang, aalis na po ako" paalam ko dito tsaka ako lumapit kay Kuku

"Baby Kuku, aalis na si Mommy" sabi ko dito at niyakap muna sya bago ako lumabas ng bahay

Naramdaman kong nagvivibrate ang phone ko kaya kinuha ko ito sa bulsa ko at sinagot ang tawag

'Lisa, anong oras ka makakarating dito sa ospital?'

"I'm on my way, dad"

'Okay. Take care'

Pinatay nya na ang tawag kaya nagdrive na ako papuntang ospital na sinasabi nya dahil kukunan nila ako ng sperm cells sa bone marrow since pumayag naman si Jennie

"Dad" bati ko sakanya

"Nasan si Jennie?"

"Maaga po syang umalis kaya di ko sya inabutan"

"Okay. Antayin nalang natin si Dr. Bae"

"Miss Manoban?"

"Yes?" Nagkagulatan pa kami ni Irene

"Ikaw diba yung kaibigan ni Seulgi?"

"Uhm, yeah"

Ngumiti sya sakin

"Tara na sa loob"

Nagexcuse muna ako kay Dad bago ako sumunod kay Irene

"Sabi ko na may something sainyo ni Jennie eh" may halong pang aasar ang tono nya

"May boyfriend sya"

"Alam ko. Pero bagay nga kayo eh"

"Thanks. Kayo din ni Seulgi"

"So, bone marrow pregnancy ang gagawin diba?"

"Yeah"

"Okay. All you need to do is relax dahil may anesthesia naman"

Tumango ako sakanya at hinintay ang gagawin nya

She injected me the anesthesia. Nakaramdan ako ng antok at tuluyan na akong nakatulog

***

Nandito ako sa labas ng kwarto namin habang pinapanood silang maglampungan sa kama namin

Mabuti nalang at wala sila manang dito kung hindi ay malalaman ito nila Mom

The way she smile and laugh while looking at him, it's different

Sa totoo lang, ngayon lang ako nakaramdam ng sobrang inggit sa tanang buhay ko.

Naramdaman kong dinilaan ako ni Kuma kaya tiningnan ko sya at ngumiti

Narinig kong umiyak ito, binuhat ko sya at umalis na sa harap ng kwarto namin. Hinimas himas ko ang balahibo ni Kuku habang ang luha ko ay hindi tumitigil sa pagtulo

"K-Kuku, don't cry. May ginagawa lang si mommy kaya hindi ka nya naasikaso" nakangiti kong sabi sakanya

Nilagyan ko na ng pagkain ang lalagyan nya at pinuno ng inumin ang water dispenser nya

Pinanood ko syang kumain pero ang nasa isip ko ay kung ano ng nangyayare sakanilang dalawa.

Di ko mapigilang masaktan. Oo mahal nila ang isa't isa at kasalanan ko kung bakit di sila pwede pero tama bang sa bahay ko pa mismo? Hindi ba sobrang nakakabastos na yun? Ang sakit sakit...